Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Μήδεια (1361-1419)

Αποτέλεσμα εικόνας για anselm feuerbach medea mit dem dolcheΙΑ. καὐτή γε λυπῇ καὶ κακῶν κοινωνὸς εἶ.
ΜΗ. σάφ᾽ ἴσθι· λύει δ᾽ ἄλγος, ἢν σὺ μὴ ᾽γγελᾷς.
ΙΑ. ὦ τέκνα, μητρὸς ὡς κακῆς ἐκύρσατε.
ΜΗ. ὦ παῖδες, ὡς ὤλεσθε πατρῴᾳ νόσῳ.
1365 ΙΑ. οὔτοι νιν ἡμὴ δεξιά γ᾽ ἀπώλεσεν.
ΜΗ. ἀλλ᾽ ὕβρις οἵ τε σοὶ νεοδμῆτες γάμοι.
ΙΑ. λέχους σφε κἠξίωσας οὕνεκα κτανεῖν;
ΜΗ. σμικρὸν γυναικὶ πῆμα τοῦτ᾽ εἶναι δοκεῖς;
ΙΑ. ἥτις γε σώφρων· σοὶ δὲ πάντ᾽ ἐστὶν κακά.
1370 ΜΗ. οἵδ᾽ οὐκέτ᾽ εἰσί· τοῦτο γάρ σε δήξεται.
ΙΑ. οἵδ᾽ εἰσίν, οἴμοι, σῷ κάρᾳ μιάστορες.
ΜΗ. ἴσασιν ὅστις ἦρξε πημονῆς θεοί.
ΙΑ. ἴσασι δῆτα σήν γ᾽ ἀπόπτυστον φρένα.
ΜΗ. στύγει· πικρὰν δὲ βάξιν ἐχθαίρω σέθεν.
1375 ΙΑ. καὶ μὴν ἐγὼ σήν· ῥᾴδιοι δ᾽ ἀπαλλαγαί.
ΜΗ. πῶς οὖν; τί δράσω; κάρτα γὰρ κἀγὼ θέλω.
ΙΑ. θάψαι νεκρούς μοι τούσδε καὶ κλαῦσαι πάρες.
ΜΗ. οὐ δῆτ᾽, ἐπεί σφας τῇδ᾽ ἐγὼ θάψω χερί,
φέρουσ᾽ ἐς Ἥρας τέμενος Ἀκραίας θεοῦ,
1380 ὡς μή τις αὐτοὺς πολεμίων καθυβρίσῃ
τυμβοὺς ἀνασπῶν· γῇ δὲ τῇδε Σισύφου
σεμνὴν ἑορτὴν καὶ τέλη προσάψομεν
τὸ λοιπὸν ἀντὶ τοῦδε δυσσεβοῦς φόνου.
αὐτὴ δὲ γαῖαν εἶμι τὴν Ἐρεχθέως,
1385 Αἰγεῖ συνοικήσουσα τῷ Πανδίονος.
σὺ δ᾽, ὥσπερ εἰκός, κατθανῇ κακὸς κακῶς,
Ἀργοῦς κάρα σὸν λειψάνῳ πεπληγμένος,
πικρὰς τελευτὰς τῶν ἐμῶν γάμων ἰδών.
ΙΑ. ἀλλά σ᾽ Ἐρινὺς ὀλέσειε τέκνων
1390 φονία τε Δίκη.
ΜΗ. τίς δὲ κλύει σοῦ θεὸς ἢ δαίμων,
τοῦ ψευδόρκου καὶ ξειναπάτου;
ΙΑ. φεῦ φεῦ, μυσαρὰ καὶ παιδολέτορ.
ΜΗ. στεῖχε πρὸς οἴκους καὶ θάπτ᾽ ἄλοχον.
1395 ΙΑ. στείχω, δισσῶν γ᾽ ἄμορος τέκνων.
ΜΗ. οὔπω θρηνεῖς· μένε καὶ γῆρας.
ΙΑ. ὦ τέκνα φίλτατα. ΜΗ. μητρί γε, σοὶ δ᾽ οὔ.
ΙΑ. κἄπειτ᾽ ἔκανες; ΜΗ. σέ γε πημαίνουσ᾽.
ΙΑ. ὤμοι, φιλίου χρῄζω στόματος
1400 παίδων ὁ τάλας προσπτύξασθαι.
ΜΗ. νῦν σφε προσαυδᾷς, νῦν ἀσπάζῃ,
τότ᾽ ἀπωσάμενος. ΙΑ. δός μοι πρὸς θεῶν
μαλακοῦ χρωτὸς ψαῦσαι τέκνων.
ΜΗ. οὐκ ἔστι· μάτην ἔπος ἔρριπται.
1405 ΙΑ. Ζεῦ, τάδ᾽ ἀκούεις ὡς ἀπελαυνόμεθ᾽
οἷά τε πάσχομεν ἐκ τῆς μυσαρᾶς
καὶ παιδοφόνου τῆσδε λεαίνης;
ἀλλ᾽ ὁπόσον γοῦν πάρα καὶ δύναμαι
τάδε καὶ θρηνῶ κἀπιθεάζω,
1410 μαρτυρόμενος δαίμονας ὥς μοι
τέκνα κτείνασ᾽ ἀποκωλύεις
ψαῦσαί τε χεροῖν θάψαι τε νεκρούς,
οὓς μήποτ᾽ ἐγὼ φύσας ὄφελον
πρὸς σοῦ φθιμένους ἐπιδέσθαι.

1415 [ΧΟ. πολλῶν ταμίας Ζεὺς ἐν Ὀλύμπῳ,
πολλὰ δ᾽ ἀέλπτως κραίνουσι θεοί·
καὶ τὰ δοκηθέντ᾽ οὐκ ἐτελέσθη,
τῶν δ᾽ ἀδοκήτων πόρον ηὗρε θεός.
τοιόνδ᾽ ἀπέβη τόδε πρᾶγμα.]

***
ΙΑ. Πονάς και εσύ, και είσαι συμμέτοχος στη φρίκη.ΜΗ. Πονάω. Όμως λυτρώνει ο πόνος, εάν εσύ δεν γελάς μαζί μου.ΙΑ. Παιδιά μου, πόσο σκληρή εστάθηκε η μητέρα σας.ΜΗ. Αγόρια μου, χαθήκατε από το πάθος του πατέρα σας.1365ΙΑ. Δεν τα σκότωσε το δικό μου χέρι.ΜΗ. Τα σκότωσε όμως η ύβρις και οι νεόκοποί σου γάμοι.ΙΑ. Και ήτανε το κρεβάτι λόγος για να τα σκοτώσεις;ΜΗ. Αυτό είναι, θες να πεις, μικρό κακό για μια γυναίκα;ΙΑ. Σαφώς, αν είναι σώφρων. Εσύ όμως έχεις του κόσμου τα κακά.1370ΜΗ. Τα παιδιά δεν υπάρχουν πια. Αυτό, δεν μπορεί, θα σε πονέσει.ΙΑ. Τα παιδιά είναι —αλίμονο— δαίμονες εκδικητές για σένα.ΜΗ. Ξέρουν οι θεοί ποιός άρχισε πρώτος τη φρίκη.ΙΑ. Και βέβαια ξέρουν, τη δική σου ψυχή την κατάπτυστη.ΜΗ. Μίσησέ με όσο θες. Τη θλιβερή φωνή σου τη σιχαίνομαι.1375ΙΑ. Όπως και εγώ τη δική σου. Εύκολο να χωρίσουμε.ΜΗ. Πώς; Τί να κάνω; Το θέλω τόσο και εγώ.ΙΑ. Άφησέ με να θάψω τα νεκρά μου παιδιά και να τα κλάψω.ΜΗ. Ποτέ! Θα τα θάψω εγώ με τούτο το χέρι,πηγαίνοντάς τα στο ιερό της Ακραίας Ήρας,1380να μη βρεθεί κάποιος από τους εχθρούς να τα ατιμάσειβεβηλώνοντας τους τάφους. Για τους χρόνους που έρχονταιθα θεσπίσω εδώ στη γη του Σισύφουιερή εορτή και σεμνές τελετές,καθαρμό και λύτρο για το άγος του φόνου.Τώρα πορεύομαι στη χώρα του Ερεχθέα,1385να ζήσω εκεί με τον Αιγέα, τον γιο του Πανδίονα.Εσύ, ελεεινέ, θα λάβεις, όπως σου αρμόζει, θάνατο ελεεινό,χτυπημένος στο κεφάλι από ένα συντρίμμι της Αργώς,αφού θα έχεις δει το πικρό τέλος του γάμου μας.ΙΑ. Εύχομαι η Ερινύα των τέκνων1390και η Δίκη του χυμένου αίματος να σε συντρίψουν.ΜΗ. Και ποιός θεός, ποιός δαίμονας εισακούει εσένατον ψεύδορκο, τον προδότη των φίλων;ΙΑ. Αλίμονο! Αλίμονο! Μίασμα! Παιδοκτόνε!ΜΗ. Πήγαινε στο σπίτι και θάψε τη σύζυγο.1395ΙΑ. Πηγαίνω, ορφανός από τα δυο μου παιδιά.ΜΗ. Δεν άρχισε ακόμα ο θρήνος. Περίμενε και τα γηρατειά.ΙΑ. Παιδιά μου, λατρεμένα μου.ΜΗ. Για τη μητέρα τους, όχι για σένα.ΙΑ. Γι᾽ αυτό τα σκότωσες;ΜΗ. Για να πληγώσω εσένα.ΙΑ. Ωωω, θέλω να φιλήσω τα αγαπημένα χείλη1400των παιδιών μου ο δύστυχος.ΜΗ. Τώρα θες να τους μιλήσεις, τώρα να τ᾽ αγκαλιάσεις,τότε τα απαρνήθηκες.ΙΑ. Άφησέ με, για όνομα των θεών, ν᾽ αγγίξωτα τρυφερά κορμιά των παιδιών μου.ΜΗ. Ποτέ. Άδικα ξοδεύεις τα λόγια σου.1405ΙΑ. Ω Ζευ, άκουσες πώς με διώχνει και πώς με τυραννάειαυτό το μίασμα, η παιδοκτόνος λέαινα;Όμως όσο είναι θεμιτό και με όση δύναμη έχωθρηνώ και δέομαι.1410Καλώ τους θεούς να είναι μάρτυρες:σκότωσες τα παιδιά μου και δεν με αφήνειςνα τ᾽ αγγίξω με τα χέρια μουκαι να θάψω τα νεκρά σώματα.Ας ήτανε να μην τα είχα σπείρει ποτέκαι να μην τα έβλεπα σφαγμένα από σένα.

(Η Μήδεια απομακρύνεται πάνω στο φτερωτό άρμα. Ο Ιάσων εξέρχεται από την πάροδο.)

1415[ΧΟ. Πολλών χορηγός ο Δίας στον Όλυμπο.Πολλά οι θεοί τελούν ανέλπιστα.Όσα προσδοκήσαμε δεν εκπληρώθηκαν·στο απροσδόκητο βρίσκουν διέξοδο οι θεοί.Τέτοιο τέλος έλαβε αυτό που επράχθη.]

(Εξέρχεται ο Χορός από την ίδια πάροδο με τον Ιάσονα.)

ΤΕΛΟΣ

 

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΣΩΜΑ - Πλάτων και παιδεία

Αποτέλεσμα εικόνας για Πλάτων και παιδεία«ἀκολασίας δέ καί νόσων πληθυουσῶν ἐν πόλει
ἄρ' οὐ δικαστήρια τε καί ἱατρεῖα πολλά ἀνοίγεται...
τῆς δέ κακῆς τε καί αἰσχρᾶς παιδείας ἐν πόλει...
μεῖζον... τεκμήριον... τό δεῖσθαι ἱατρῶν καί δικαστῶν».
(Πλάτων, Πολιτεία, 405α.)
 
Δεν υπάρχει τίποτε θειότερο, το οποίο να μπορούσε να σκεφθεί ο άνθρωπος, από την παιδεία αυτού του ίδιου και των οικείων του». Δεν βρίσκω προσφορότερη φιλοσοφική εισαγωγή στην παιδεία από αυτή του Πλάτωνος στον διάλογο Θεάγης 1221), κι αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί ανταποκρίνεται στο πιστεύω μου ότι η γνήσια φιλοσοφία είναι αναζήτηση του θειότερου, δηλαδή, προσπάθεια υπέρβασης από το απλώς υπάρχειν, ολόπλευρης ψυχοπνευματικής ανάπτυξης του ανθρώπου, και δεύτερον γιατί κατηγορηματικά εκφράζεται εδώ η άρνηση της δυνατότητας σύγκρισης της παιδείας με άλλες αξίες, εφόσον το θειότερον, που της ανήκει ουσιαστικά, λειτουργεί ως κατηγόρημα της αξιακής υπεροχής της. Μόρφωση του ανθρώπου, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της παιδείας, σημαίνει κυρίως δύο επιτεύξεις: α) ακριβή γνώση και περιορισμό της άγνοιας, γνώση όμως που δεν είναι πανουργία, αλλά δύναμη διανοητική και συνάμα ηθική δύναμη μετατροπής της ζωής σε βίον, του ζην στο ευ ζην - αυτό σημαίνει όχι απλώς συσσώρευση γνώσεων, αλλά φρόνηση, αρμονία των μερών της ανθρώπινης ψυχής και ηγεμονία του λογικού και, β) μάθηση του μέτρου, της αναλογίας, ιδέας που έχει εφαρμογή παντού, στη φύση, στο ανθρώπινο σώμα και στην ανθρώπινη ψυχή, στην κοινωνία - πολιτεία.

       Οι προηγούμενες, γνωστές, φιλοσοφικές θέσεις, είναι προϋποθέσεις μιας τρίτης βασικής αρχής, που η φιλοσοφία ονομάζει εγκράτεια κι εγώ συνηθίζω ν’ αποκαλώ αρχοντιά, με την αρχαία σημασία του όρου, τη δηλωτική ότι είναι κάποιος άρχοντας του εαυτού του, ελεύθερος από τα πάθη του, γνώστης των τρόπων που εναρμονίζουν κατά το δυνατόν τη σχέση του σώματος και της ψυχής του. Οι έννοιες αρχοντιά και αρμονία δεν παραπέμπουν τόσο σε μέρη που αξιολογικά διαφέρουν, αλλά σε μέρη που συνταιριάζονται και, υπακούοντας στην αρχή του καλύτερου, λειτουργούν ως όλο. Αυτή την ιδέα θα επιχειρήσω να δείξω μέσα από το θέμα μου για το άγιον, στη φιλοσοφική του σύλληψη, σώμα και με ε-μπνευστική πηγή τον Πλάτωνα.

       Είναι γνωστό ότι ήδη στην ιπποκρατική ιατρική -τουλάχιστον στα έργα «Περί ιερής Νούσου» και στο 4ο βιβλίο του «Περί διαίτης», δεν ισχύει η διάκριση της ψυχής από το σώμα. Και για τον Πλάτωνα το σώμα δεν είναι μόνο σήμα, τάφος για την ψυχή, όπως λέγεται στην ορφικής προέλευσης πλατωνική θεώρηση του Φαίδωνος. Το ίδιο το σώμα δεν είναι κακόν, αφού ο Αθηναίος φιλόσοφος στο μεγάλο παιδευτικό του έργο, την Πολιτεία, επιτάσσει παράλληλα την άσκηση του σώματος με τη γυμναστική και της ψυχής με τη φιλοσοφία, ενώ στον διάλογο Τίμαιος προσθέτει στη φροντίδα της ψυχής και τη μουσική -όλα αυτά αν θέλει κάποιος να αποκαλείται δίκαια καλός - ωραίος - και αγαθός (88ο), και τόσο στον Φαιδρό όσο και στην Πολιτεία με το ερωτικό του λεξιλόγιο της σχέσης της ψυχής με τις ιδέες, ο Πλάτων καθαγιάζει την κατ’ εξοχήν σωματική αίσθηση, την αφή.

       Η αξία του σώματος δηλώνεται ήδη στον Φαίδρο με τη θεώρηση του ως όλου. Ο Πλάτων, μολονότι μόνο δύο φορές σ' όλο του το έργο κάνει μνεία του Ιπποκράτη, στον Φαίδρο επιλέγει να αναφερθεί στον μεγάλο Κώο γιατρό μέσα από την κατανόηση του σώματος ως όλου: «Εἰ μέν Ἱπποκράτει γε τῶν Ἀσκληπιαδῶν δεῖ τι πιθέσθαι, οὐδέ περί σώματος ἄνευ τῆς μεθόδου ταύτης» (Φαίδρος 270ο). Αυτό δεν είναι απλή υιοθέτηση της βασικής αρχής της ιπποκρατικής μεθόδου, όταν στην αναφορά αυτή ο λόγος που διακρίνει την τριβήν ή εμπειρίαν από την τέχνην είναι διερευνητικός της φύσης του σώματος παράλληλα με εκείνην της ψυχής, που είναι για τον Πλάτωνα ουσία του ανθρώπου (βλ. π.χ. Αλκιβιάδης 130&).

       Παρατηρήθηκε πρόσφατα (L.Ayache, Hippocrate, Paris, PUF 1994, σ. 119), ότι ο Πλάτων δεν κατανόησε την ιπποκρατική αρχή του όλου, καθόσον θεμελίωσε την αναλογία ιατρικής και ρητορικής στη διάκριση ανάμεσα στο σώμα, αντικείμενο της πρώτης και στη ψυχή, αντικείμενο της δεύτερης. Και συζητείται (Δ. Λυπουρλής, Ιπποκρατική ιατρική, Θεσσαλονίκη, Περιηγητής, 1983, σ. 59) το αν το χωρίο αποτελεί υπαινιγμό στην αληθινή μέθοδο του Ιπποκράτη, «αν με το όλον εννοεί ο Πλάτων το παν, τότε... ο Ιπποκράτης βάσιζε την ιατρική του σε μια γενικότερη γνώση της φύσης»
.
      Επειδή έμαθα να σκέπτομαι εφαρμόζοντας την πλατωνική αρχή ότι συχνά η αλήθεια είναι πολυδιάστατη, ότι, όταν σου προτείνουν δυο, είναι ορθότερο να κάνεις όπως τα παιδιά, να πάρεις και τα δύο, θα υποστηρίξω ότι με το όλον, όπως στον Ιπποκράτη, έτσι και στον Πλάτωνα νοούνται και η συζυγία σώματος και ψυχής και η συζυγία με την όλη φύση.

       Στον διάλογο Τίμαιος ο Πλάτων δεν αποκαθιστά μόνο, ως προς την ίδια την προηγούμενη φιλοσοφία του, τη φύση, τον αισθητό κόσμο στο σύνολο του, προβάλλοντας τον, παρά τη θεώρηση του ως αντιγράφου του νοητού κόσμου, ως πρότυπο διάρκειας και αρμονίας που πρέπει να μιμηθούν ο άνθρωπος και η πολιτεία, αλλά διατυπώνει και ορισμένες απόψεις για τη σχέση σώματος - φύσης, σώματος - ψυχής ιδιαίτερα επίκαιρες ή και προφητικές για τη ζωή μας σήμερα, θα τις παραθέσω με μια σειρά που στοιχειοθετεί την απόδειξη της προηγούμενης θέσης μου.

                  Οι αρρώστιες είναι συνέπεια της διατάραξης της κατάστασης των τεσσάρων στοιχείων, της γης, της φωτιάς, του νερού και του αέρα, που συνιστούν το ανθρώπινο σώμα. Υπερβολή - πλεονεξία - ή έλλειψη -ένδεια-, βασικές έννοιες της φιλοσοφίας και της ιατρικής, αντίμαχες στην θεμελιακή έννοια του μέτρου (μέτριου), είναι αιτίες νόσων, όπως και η μετάβαση του ενός στοιχείου από την οικεία θέση του σε αλλότρια, ή η κακή κατανομή των στοιχειακών συστατικών (Τίμ. 82). Γιατί μια είναι η αρχή της υγείας του σώματος, η ίδια που ισχύει και για την ψυχή: να είναι καλόν, δηλαδή να είναι ωραίο, και το ωραίο δεν είναι ποτέ άμετρο∙ το ζωντανό ον για να είναι καλόν και αγαθόν πρέπει να είναι σύμμετρο. Σε ό, τι αφορά την υγεία και την αρρώστια, την αρετή και την κακία καμμία συμμετρία και αμετρία δεν είναι σημαντικότερη από εκείνη της ίδιας της ψυχής προς το ίδιο σώμα (87c). Όταν μια πολύ ισχυρή ή πολύ μεγάλη ψυχή συσταθεί σ' ένα πολύ αδύναμο ή πολύ μικρό σώμα ή αντίστροφα, τότε, καθώς απουσιάζει η συμμετρία, χάνεται η ωραιότητα, αλλά και βρίσκει πρόσφορο έδαφος η νόσος.

       Ό, τι στη φιλοσοφία ισχύει, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, η αρχή της ένωσης της αφετηρίας με το τέλος -με την έννοια ότι κάθε διερεύνηση μπορεί να έχει μια προεξάρχουσα ιδέα στην οποία και καταλήγει- επαληθεύεται ακόμη μια φορά: μετά τον πρώτο εκφραστή της, τον γιατρό και φιλόσοφο από τον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας, πρώτο επίσης διδάξαντα την ιδέα της ισονομίας των στοιχείων του σώματος, Αλκμαίωνα. Η ιδέα επανέρχεται με τον Αθηναίο Πλάτωνα. Εδώ ο λόγος για την αρρώστια της ψυχής επαναφέρει στο προσκήνιο της προβληματικής της υγείας την αξία της γνώσης. Υπάρχουν αρρώστιες της ψυχής «δια σώματος έξιν», η άνοια, η μανία, οι ηδονές, οι λύπες, η αμάθεια -η μέγιστη νόσος (881). Κατηγορική προσταγή -θεραπεία η φροντίδα και της ψυχής και του σώματος: «Μία δή σωτηρία πρός ἄμφω, μήτε ψυχήν ἄνευ σώματος κινεῖν μήτε σῶμα ἄνευ ψυχῆς γίγνησθον ἰσορρόπω καί ὑγιῆ» (885).

       Ο Πλάτων - κι εδώ θα τον ακολουθήσει ο Αριστοτέλης (περί γενέσεως και φθοράς 336 b10) - ήξερε πως για όλα τα είδη υπάρχει μια ορισμένη διάρκεια ζωής «τεταγμένοι χρόνοι του βίου» (89ο). Πρώτος συνέλαβε την ιδέα του χρονοδιακόπτη του βίου. Για τούτο και, εκτός από τα νοσήματα που έχουν μεγάλους κινδύνους, δεν συνιστούσε τα φάρμακα. Ό, τι έχει μέγιστη σημασία είναι η ισορροπία της σχέσης σώματος και ψυχής, η ευεξία του πρώτου - που επιτυγχάνεται με την κίνηση και την άσκηση, όπως υποστηρίζει ο φιλόσοφος και στους Νόμους (789ο), με τη μεσότητα των ηδονών (Νόμοι 792d) - και η καλή κατάσταση της ψυχής που επιτυγχάνεται με τη διαρκή παίδευση της.

       Η τελευταία πλατωνική αλήθεια που θέλω να αναφέρω εδώ, παρμένη από το τελευταίο έργο του μεγάλου φιλοσόφου, τους Νόμους, αφορά την άσκηση της παιδείας και την υγεία, το έργο του παιδαγωγού και του γιατρού, και συνάμα τη σχέση των δύο αυτών με τον άνθρωπο ως παιδαγωγούμενο ή έχοντα ανάγκη ιατρικής βοήθειας. Μη δίνεις, υποστηρίζει ο Πλάτων, συμβουλή, παιδευτική ή ιατρική, αν δεν στη ζητήσουν. Παραλλάσσοντας μια αρχή ενός σύγχρονου ξένου παιδαγωγού και φιλοσόφου - που λέει ότι: πρέπει να θέλεις να είσαι ευτυχισμένος και να βάλεις γι’ αυτό το δικό σου μερίδιο προσπάθειας - θα έλεγα πως η ελευθερία της προσωπικότητας εκφράζεται μέσα από την ίδια τη συνεργία του ανθρώπου στο ορθό, το υγιές, την αυτοσυνείδητη προσφυγή του στον ειδήμονα. Και αυτό είναι ήδη παιδευτική πράξη.

Μη θεωρείς τη γυναίκα σου δεδομένη. Δεν είναι!

trip pixelΔεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να θεωρούν μια γυναίκα, δεδομένη… Πως θα είναι πάντα εκεί, να περιμένει, να ανέχεται να κάνει να προσπαθεί.
 
Να της φέρεσαι σαν κομοδίνο που το προσπερνάς, ακουμπάς κανά σώβρακο επάνω, που βαριέσαι και να το ξεσκονίσεις γιατί βαριέσαι και που το βλέπεις.

Αν φίλε μου όμως ήταν το κομοδίνο σου, τότε δεν θα υπήρχε θέμα γιατί τα κομοδίνα ούτε σκέφτονται ούτε μιλάνε ούτε πληγώνονται, ούτε πονάνε.

Τα κομοδίνα δεν αναστενάζουν κάθε φορά που σκέφτονται τί ωραία τω καιρώ εκείνο. Τα κομοδίνα τις νύχτες δεν κλαίνε, δεν θυμώνουν, δεν κρατάνε μούτρα, δεν δίνουν όλο τους το είναι για να σε συνεφέρουν.

Και οκ είναι άκρως φυσιολογικό να το βαρέθηκες το κομοδίνο, να μην σου ταιριάζει, να μην το θέλεις άλλο , βρε αδερφέ. Να ονειρεύεσαι ένα νέο που σου γυάλισε, δεν σε κρίνω, δεν θα σου πω, πως αυτό πήρες και χώνεψέ το.

Αλλά μην το κρατάς στην αποθήκη σκονισμένο, μην το κλωτσάς, μην το βλασφημάς κάθε φορά που το βλέπεις, δεν σου φταίει αυτό.

Μια φίλη έγραψε πρόσφατα πως με τα παιδιά πρέπει οι γυναίκες να προσπαθούν, πρέπει να τα κάνουν όλα, να παλεύουν να κρατήσουν το σπίτι τους και τον Αγά χαρούμενο και σε απόλυτο ενδιαφέρον.

Θύμωσα, δεν μπορώ. Δεν μπορώ να δεχτώ πως μόνο οι γυναίκες πρέπει να παλεύουν, να προσπαθούν, να τα κάνουν όλα για να μην βαρεθεί, να μην ξενοκοιτάξει. Για να μην καταντήσουν να γίνουν κομοδίνα σκονισμένα που κλαίνε βουβά τις νύχτες. It takes two to tango ποτέ μην τα περιμένεις όλα από τους άλλους και όταν θέλεις κάτι, κυνήγησέ το. Αυτά έχω μάθει στη ζωή μου. Όταν περιμένεις τα πάντα από τους άλλους, κάποια στιγμή μένεις με άδεια χέρια.

Μετά τα παιδιά, τα πράγματα γίνονται ζόρικα, υπάρχουν φάσεις και καταστάσεις που κανένας δεν σε έχει προετοιμάσει.
 
Ζουν οι γυναίκες τόσο μεγάλες αλλαγές, σωματικά συναισθηματικά ορμονικά, ψυχολογικά που θέλει εσένα εκεί, θέλει πολλά κιλά μαγκιάς φίλε μου για να τα καταφέρεις. Δεν έχει αποτύχει εκείνη να σε κρατήσει, αλλά εσύ.

Ναι η γυναίκα πέφτει με τα μούτρα στα παιδιά αλλά για θυμήσου φίλε μου, η μανούλα σου το ίδιο δεν έκανε; Εσύ τί έχεις κάνει για να της πάρεις τα μυαλά; Γιατί δεν απολαμβάνεις το ίδιο την πατρότητα; Γιατί ξαφνικά σκέφτεσαι τί καλά που ήταν πριν τις κραιπάλες, τα ξενύχτια και ό,τι άλλο μπορεί να σου έχει λείψει.

Γιατί δεν σκέφτεσαι πως και το κομοδίνο είχε ζωή πριν από εσένα, γιατί δεν πάει το μυαλό σου πόσες πολλές θυσίες έχει κάνει αυτό το ρημάδι το κομοδίνο για να σου χαρίσει το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου; Τί νομίζεις, πως το κομοδίνο δεν έχει θέλω; Πόσο, μα πόσο λάθος είσαι…
Κάποια στιγμή το κομοδίνο θα αρχίσει να μιλάει και όταν εσύ δεν θα ακούς, το κομοδίνο θα βγάλει πόδια.

Τί; Δεν βγάζουν πόδια τα κομοδίνα;

Ξύπνα καλέ μου, δεν είναι κομοδίνο η γυναίκα δίπλα σου!

Η φιλοσοφία ως μέθοδος ψυχοθεραπείας

Αποτέλεσμα εικόνας για psychologyΟ Λου Μαρίνοφ στο βιβλίο του "Πλάτωνας όχι Πρόζακ", προτείνει να διαβάζουμε Πλάτωνα, αντί να παίρνουμε τα αντικαταθλιπτικά χάπια Πρόζακ!

Δε θα ήταν μεγάλο προνόμιο να μπο­ρούσαμε να μιλάμε για τους φόβους μας, τα άγχη μας ή για κάθε είδους στενοχώρια μας με τα μεγαλύτε­ρα πνεύματα της ιστορίας; Ασφαλώς θα αισθανόμα­σταν μεγάλη πνευματική ανακούφιση, αν κουβεντιά­ζαμε για τον θάνατο με τον Πλάτωνα ή με τον Καρτέσιο. Θα ανακαλύπταμε άγνωστες πτυχές του εαυ­τού μας αν ανοιγόμασταν στον Καντ, στον Αριστοτέ­λη ή στον Μοντεσκιέ.

Δυστυχώς, ζούμε σε έναν κόσμο όπου σε όλα μπαίνουν ετικέτες . Μπορεί ένας άνθρωπος να καταληφθεί από συναισθηματική αγωνία στην προσπάθειά του να κατανοήσει την κοινωνία που τον περιβάλλει δεν υπάρχει λόγος να του κρεμάσουν την καρτελίτσα «ασθενής», αφού μια τέτοια αγωνία τη νιώθουμε όλοι πάνω από μία φορά στη ζωή μας.

Η αγωνία ή το άγχος που εμφανίζεται προ της ιδέας του θανάτου ή πριν από μια δραστική αλλαγή, μας κάνει να αναρωτιόμαστε για ένα σωρό ζητήματα. Δεν είμαστε τόσο πρωτότυποι, αφού τα ερωτήματα αυτά έχουν τεθεί πολύ πριν και οι μεγάλοι φιλόσοφοι τα έχουν απαντήσει/ίσως οι απαντήσεις τους να μην είναι αυτές που ψάχνουμε, αλλά μπορούν να μας βοηθήσουν να βρούμε τη δική μας εξήγηση και παρηγοριά. Αν διαβάζουμε Πλάτωνα, και άλλους κλασσικούς είναι εύκολο να αντιληφθούμε πως εμείς οι άνθρωποι είμαστε ικανοί για κάτι παραπάνω…

Κανένα φάρμακο δεν μπορεί να κάνει κάποιον να μάθει τον εαυτό του κι ούτε μπορεί να τον κάνει να πετύχει τους στόχους του ή να κατανοήσει την κοινωνία που τον περιβάλλει.

Τα χάπια δεν είναι λύση, ακόμα κι αν επενεργούν, γιατί ο πάσχων έχει την αίσθηση ότι δεν είναι αυτός ο ίδιος όταν βρίσκεται κάτω από την επήρειά τους. Κι εδώ τίθεται το ερώτημα «Ποιος είμαι πραγματικά»; Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ζήτημα καθαρά φιλοσοφικό.

Καθένας μας έχει φιλοσοφική προδιάθεση, το μόνο που χρειάζεται είναι κάποιες συμβουλές κι έναν έμπειρο και ειλικρινή συνομιλητή. Ο Επικούριος Διογένης ο Οινοανδέας, αναφέρει σχετικά: 

«Πολλοί άνθρωποι καταγίνονται με την φιλοσοφία για χάρη του πλούτου ή της δόξας, προσδοκώντας να τα κερδίσουν αυτά, είτε από ιδιώτες, είτε από βασιλιάδες που πιστεύουν ότι η φιλοσοφία είναι κάποιο Μεγάλο και Πανάκριβο Απόκτημα. Λοιπόν, εμείς δεν στραφήκαμε στην φιλοσοφία για να κερδίσουμε κάτι από τα παραπάνω, αλλά για να ζήσουμε ευτυχισμένοι, έχοντας πρώτα κατακτήσει τον σκοπό της ζωής όπως μας τον θέτει η ίδια η φύση».

Ο άνθρωπος είναι πολύ ευάλωτος όταν υποφέρει από κρίση πίστης ή αντιμετωπίζει την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Οι δύο αυτές περιπτώσεις μπορεί να εκφυλιστούν σε κατάθλιψη.

Όταν βρισκόμαστε σε μια τέτοια κατάσταση, μπορούμε πάντα να απλώνουμε χέρι στις πρακτικές εφαρμογές των καλύτερων φιλόσοφων για να μπορούμε να τραβάμε μπροστά τη ζωή μας.

Ο Λου Μαρίνoφ μας μιλάει στο βιβλίο του για τη διαδικασία PEACE, που στα ελληνικά σημαίνει ΕΙΡΗΝΗ. Πρόκειται για το αρκτικόλεξο: Problem (Πρόβλημα), Emotion (Συναίσθημα), Analysis (Ανάλυση), Contemplation (Στοχασμός), Equilibrium (Ισορροπία).

Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να διαπιστώσουμε το πρόβλημα. Τις περισσότερες φορές γνωρίζουμε ήδη για τι πρόβλημα πρόκειται, αν και υπάρχει η πιθανότητα να μην είναι και τόσο απλό.

Η επόμενη πράξη είναι να διερευνήσουμε τι συναισθήματα μας προκαλεί το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Η τρίτη πράξη είναι να αναλύσουμε τις επιλογές που έχουμε για να λύσουμε το πρόβλημα. Το καλύτερο θα ήταν να βάλουμε σε σειρά τόσο το πρόβλημα όσο και τα συναισθήματα που μας έχει προκαλέσει.

Όταν φτάσουμε στο τέταρτο μέρος, οφείλουμε να καθυστερήσουμε για να κερδίσουμε σε προοπτική — πρέπει να έχουμε μια σφαιρική οπτική επί του θέματος—, και φτάνουμε πια στο πέμπτο βήμα, την ισορροπία. Αφού διαπιστώσουμε το πρόβλημα, αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα που μας έχει προκαλέσει, δούμε τις επιλογές που υπάρχουν και αποκτήσουμε μια σφαιρική οπτική, θα είμαστε έτοιμοι να πάρουμε τις πιο κατάλληλες αποφάσεις.

«Στον εαυτό σου συγκεντρώσου μας μας προτρέπει ο Ρωμαίος αυτοκράτορας και Στωικός φιλόσοφος Μάρκος Αυρήλιος, «ένδον βλέπε» (μέσα σου βλέπε) «ένδον η πηγή του αγαθού και αεί αναβλύειν δυναμένη εάν αεί σκάπτης».

Με τον στοχασμό και την αυτοεξέταση μπορεί ο άνθρωπος να καταστείλει τις ορμές, τα πάθη και τους φόβους του, ιεραρχόντας τις πραγματικές του ανάγκες και δυνατότητες. Το κλειδί λοιπόν ευτυχίας για την κατάκτηση της ευδαιμονίας είναι η αυτογνωσία, μέσω της φιλοσοφικής ενατένισης του αγαθού.

The Symposium, Bίντεο με εικονογράφηση από αρχαιοελληνική κούπα


Πριν από 2 χρόνια είχαμε γνωρίσει τον Βρετανό Steve Simons, ο οποίος δίνει ζωή στις εικονογραφήσεις των αρχαιοελληνικών βάζων και αμφορέων μ’ έναν εξαιρετικά δημιουργικό τρόπο!

Πριν από λίγες ημέρες έδωσε στη δημοσιότητα μια καινούργια εικονογράφηση με τον τίτλο
 
«The Symposium»-«ΤοΣυμπόσιο». Δημιουργήθηκε από μια κούπα, από το Μουσείο Ashmolean, που χρονολογείται ότι κατασκευάστηκε περίπου το... 500 π.Χ. στην Αθήνα. Το βίντεο δημιουργήθηκε για το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και τη Σχολή Κλασικών Σπουδών.

Σπουδάζοντας σχέδιο και εικονογράφηση, αποφάσισε να αφοσιωθεί στη δημιουργία βίντεο βασισμένων στην Ελληνική Μυθολογία, τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την καθημερινή ζωή των αρχαίων Ελλήνων. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας δίνει κίνηση στις σκηνές που απεικονίζονται σε αρχαιοελληνικούς αμφορείς. Κάθε φορά προσπαθεί να μένει όσο το δυνατόν πιο πιστός στο αρχικό σχέδιο και να το αποδίδει με όσο λιγότερες αλλαγές γίνεται στα βίντεο του.



Δείτε και τις υπόλοιπες δημιουργίες του...



Αντί να τα παρατήσεις…

Είτε πρόκειται για τη δουλειά σου, είτε για τη δίαιτα που κάνεις, υπάρχουν στιγμές που πραγματικά σκέφτεσαι “θα τα παρατήσω…τώρα!”. Το να τα παρατάς δεν είναι πάντα μια κακή επιλογή. Μεγαλώσαμε με την πεποίθηση ότι το να τα παρατήσουμε, σημαίνει, αυτόματα, και ότι αποτύχαμε. Ωστόσο, κάποιες καταστάσεις ή και δραστηριότητες, αξίζει να τις παρατήσουμε, αν τις αφήσουμε πίσω, όταν αντιλαμβανόμαστε ότι μας φθείρουν και ότι συγκρούονται με τους στόχους και τις αξίες μας. Είναι πολύ σημαντικό, η απόφαση που θα πάρεις, να τα παρατήσεις ή να συνεχίσεις, να είναι συνειδητή και όχι αντανακλαστική.

Πως να μην τα παρατήσεις…πρόωρα!

1. Πάτα το “pause” (παύση). Οι περισσότερες ‘κακές’ αποφάσεις θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν είχε προηγηθεί μία μικρή διακοπή…μια παύση. Όταν είσαι αγχωμένος, κουρασμένος και απογοητευμένος, το να πάρεις μια γρήγορη απόφαση είναι ο κανόνας. Δώσε στον εαυτό σου το χρόνο να αποφασίσει με ηρεμία και καθαρό μυαλό, πριν πάρεις μια απόφαση που μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή.

2. Δες την κατάσταση αντικειμενικά. Προσπάθησε να είσαι αντικειμενικός και “ζύγισε” τα πράγματα προσεκτικά. Ζήτα τη βοήθεια ενός δικού σου ανθρώπου, αν αυτό το κρίνεις απαραίτητο. Είναι πιο εύκολο να αξιολογήσεις την κατάσταση ενός άλλου, παρά τη δική σου.

3. Σκέψου το χειρότερο πιθανό σενάριο. Σκέψου μακροπρόθεσμα. Το να τα παρατήσεις, μπορεί να είναι μια εύκολη απόφαση, που θα σε απαλλάξει πολύ πολύ γρήγορα από το στρες. Ωστόσο, αναλογίσου, κατά περίπτωση, ποιες θα είναι οι επιπτώσεις της απόφασής σου στο μέλλον; Αν, για παράδειγμα, παραιτηθείς από τη δουλειά σου, τι θα συμβεί αν δεν βρεις σύντομα μια άλλη δουλειά;

Ξανασκέψου την απόφαση να τα παρατήσεις, λαμβάνοντας υπόψιν τις μακροπρόθεσμες συνέπειες. Μπορεί η ανακούφιση που θα νιώσεις τώρα να σημαίνει μεγαλύτερο πόνο και στενοχώρια σε λίγες μέρες και για πιο πολύ καιρό.

Ποιον άλλον θα επηρεάσει η απόφασή σου; Τους συνεργάτες σου; Την οικογένεια; Το σύντροφό σου;

Τι θα έλεγες, σε μια ανάλογη κατάσταση, στο παιδί σου; Τι θα το συμβούλευες; Αυτή η απόφασή σου ποιο παράδειγμα συμπεριφοράς θα έδινε;

4. Αναρωτήσου, μήπως μια άλλη εναλλακτική θα μπορούσε να λειτουργήσει; Ίσως δεν πρέπει να τα παρατήσεις. Ίσως, απλά, χρειάζεται να δημιουργήσεις ένα νέο, διαφορετικό πλάνο. Το ότι μπορεί να μην έχεις τα αποτελέσματα που επιθυμείς σε κάτι που κάνεις, δεν σημαίνει ότι αυτό είναι ένα σημάδι για να τα παρατήσεις…ίσως είναι ένα σημάδι για να δεις τι λειτουργεί και τι όχι και να διορθώσεις το πλάνο σου, ή να αλλάξεις τη στρατηγική σου. Ακόμη και τα μεγαλύτερα κατορθώματα επιτεύχθηκαν μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες.

5. Αναρωτήσου “γιατί θέλω να τα παρατήσω;” Μήπως θεωρείς ότι δεν μπορείς να πετύχεις; Μήπως δεν έχεις όλες τις πληροφορίες, τις γνώσεις ή τις δεξιότητες που χρειάζεσαι; Μήπως δεν έχεις αρκετό χρόνο; Μήπως δεν παίρνεις χαρά από τη δουλειά, τη σχέση σου, την κοινωνική σου ζωή;

Κάποιοι λόγοι είναι πιο σημαντικοί από άλλους. Γράψε τη λίστα σου και αξιολόγησε με προσοχή και ειλικρίνεια.

Υπάρχει άλλη εναλλακτική από το να τα παρατήσεις;

6. Σκέψου τις φορές που τα έχεις παρατήσει στο παρελθόν. Πως νιώθεις σήμερα για όλες αυτές τις φορές που το έκανες; Ήταν τελικά μια καλή επιλογή ή το έχεις μετανιώσει; Πως θα νιώσεις στο μέλλον αν σήμερα εγκαταλείψεις αυτό που κάνεις;

7. Μερικές φορές, είναι αναγκαίο να χαμηλώσεις το κεφάλι και να προχωρήσεις. Υπάρχουν καταστάσεις που το να τα παρατήσεις είναι η καλύτερη επιλογή. Όταν, όμως, δεν είναι αυτή η περίπτωση, τότε είναι απαραίτητο να φανείς δυνατός και να συνεχίσεις. Μείνε σε αυτή τη δουλειά που δεν μπορείς να αντέξεις άλλο…μέχρι να βρεις μία άλλη. Δέξου τη βοήθεια ενός φίλου πριν φύγεις από άλλη μία σχέση σου.

Αν, το να τα παρατάς, έχει γίνει ένας αυτόματος μηχανισμός, τότε, πολύ πιθανόν να μην καταφέρεις ποτέ κάτι.

Το να τα παρατάμε δεν είναι μια απλή απόφαση. Πριν κάνουμε αυτήν την επιλογή, είναι σημαντικό να σκεφτούμε τις συνέπειες, να εμπιστευτούμε και να ακούσουμε ένα φίλο και να δούμε πως εμείς θέλουμε να γράψουμε αυτήν την ιστορία.

Σε κάποιες περιπτώσεις, το να τα παρατήσουμε είναι μια απόφαση χωρίς επιστροφή. Ας σκεφτούμε μακροπρόθεσμα, αντί να επιλέξουμε μια προσωρινή ανακούφιση από το άγχος και το θυμό.

Αυτά που θα συμβούν μόλις αρχίσεις να πιστεύεις στον εαυτό σου!

Η επιτυχία ή η αποτυχία σχεδόν σε οτιδήποτε, ξεκινάει από μέσα μας. Μόλις αρχίσεις να πιστεύεις στον εαυτό σου, μπορείς να δημιουργήσεις ένα “ντόμινο” θετικών αποτελεσμάτων. Αυτό ισχύει σε κάθε περίπτωση, από το να προσπαθήσεις να χάσεις βάρος έως το να ξεκινήσεις μια επιχείρηση, ή απλά να είσαι πιο ευτυχισμένος στη ζωή.

Εδώ θα βρεις οκτώ πράγματα που θα σου συμβούν μόλις αρχίσεις να πιστεύεις στον εαυτό σου:

1. Θα γίνεις λιγότερο επικριτικός
Η κριτική και η αρνητική ενέργεια αντικατοπτρίζουν τον τρόπο σκέψης και τα συναισθήματα αυτού που τις ‘προσφέρει’ και όχι αυτού που τις δέχεται. Οι άνθρωποι που ξοδεύουν το μεγαλύτερο κομμάτι του χρόνου τους κρίνοντας τους άλλους, ασχολούνται πολύ λίγο με τον εαυτό τους. Όταν επικεντρώνεσαι στη δική σου ζωή και στις δικές σου επιλογές, σχεδόν αυτόματα σταματάς να εστιάζεις στις ζωές των άλλων. Ο δρόμος προς την αληθινή πίστη στον εαυτό σου είναι στρωμένος με τη γνώση και την αποδοχή του εαυτού σου, με τα θετικά και τα αρνητικά του. Στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού, θα διαπιστώσεις ότι θα γεμίσεις κατανόηση για τους άλλους, καθώς και αυτοί μπορεί να αναζητούν ή να περπατούν το δικό τους μονοπάτι, συναντώντας πράγματα που εσύ δεν μπορείς να δεις.

2. Θα μπορείς να κάνεις περισσότερα
Η μεγαλύτερη δικαιολογία που χρησιμοποιούμε οι άνθρωποι για να μην κάνουμε κάτι που χρειάζεται ή κάτι που θέλουμε, είναι “δεν έχω το χρόνο”. Ωστόσο, κάθε ανθρώπινο ον στον πλανήτη έχει στη διάθεσή του το ίδιο χρονικό διάστημα μέσα σε μια μέρα. Ο χρόνος είναι μια σταθερά, όχι μια μεταβλητή. Όμως, η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας εκδηλώνεται ως φόβος ή και τελειομανία. Ευτυχώς, όσο δεν αλλάζει ο χρόνος, εσύ μπορείς να ξεκινήσεις να κάνεις! Μπορείς να χτίσεις την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό σου, κάθε στιγμή. Αυτό απαιτεί να επενδύσεις λίγο ή πολύ χρόνο, κάτι που θα σε απελευθερώσει τόσο πνευματικά όσο και σωματικά.

3. Θα κάνεις τους άλλους να πιστεύουν σε σένα
Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον εαυτό τους εμπνέουν τους άλλους ανθρώπους. Γιατί όταν πιστεύεις σε σένα μπορείς να αυξήσεις την επιρροή σου στους άλλους. Οι άλλοι, θα θέλουν να συμμετέχουν σε όποια σου προσπάθεια και να σε βοηθήσουν να πετύχεις. Αυτό, είναι ιδιαίτερα σημαντικό, ειδικά αν ξεκινάς την εφαρμογή μιας επιχειρηματικής ιδέας ή οποιασδήποτε ιδέας που χρειάζεται υποστήριξη.

4. Θα μπορείς να διαχειριστείς την κριτική των άλλων πιο αντικειμενικά
Είναι αλήθεια ότι σε κανέναν δεν αρέσει η αμφισβήτηση και η αρνητική κριτική. Οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι από οποιαδήποτε αρνητική κρίση, μπορούν να μάθουν…να κρατήσουν τα στοιχεία που θα τους βοηθήσουν να γίνουν καλύτεροι. Το να πιστεύεις στον εαυτό σου θα σε βοηθήσει να χτίσεις μια πιο σταθερή συναισθηματική βάση και να απομακρύνεις όσα την απειλούν. Θα σε βοηθήσει, επίσης, να εξετάζεις ορθολογικά την κάθε πληροφορία και την πηγή της. Αν υπάρχει κάποια αλήθεια στην όποια αρνητική κριτική, θα είσαι σε θέση να τη δεις με ευγνωμοσύνη και να την μετουσιώσεις σε δράση προς όφελός σου.

5. Θα αυξήσεις τη δύναμη της επιμονής
Ο καθένας μας έρχεται αντιμέτωπος με δύσκολες στιγμές. Ενώ η απογοήτευση και η κατάρρευση είναι μια αντίδραση που παρατηρείται σε όλον τον κόσμο, η ικανότητα να σηκωθείς και να συνεχίσεις είναι καθαρά ατομική. Το να πιστεύεις στον εαυτό σου δεν σημαίνει πως είσαι παντοδύναμος και τέλειος. Σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι την ικανότητά σου να αντιλαμβάνεσαι αυτό που συμβαίνει και να συνεχίζεις. Αν μη τι άλλο, αυτός που πιστεύει στον εαυτό του, ξέρει και περιμένει ότι στη διαδρομή της ζωής θα συναντήσει εμπόδια. Ξέρει, επίσης, ότι αυτά τα εμπόδια είτε θα του μάθουν κάτι, είτε θα τον κάνουν πιο δυνατό και επίμονο, είτε θα τον οδηγήσουν σε ένα μέρος που δεν περίμενε ότι θα βρεθεί. Γι’ αυτό, πίστεψε στον εαυτό σου και συνέχισε!

6. Θα προσελκύσεις πολλά μικρά και μεγάλα “θαύματα”
Το μόνο σίγουρο είναι ότι πιστεύοντας στον εαυτό σου, παράγεται θετική ενέργεια. Περιμένοντας το καλύτερο, θα αρχίσεις να βλέπεις να συμβαίνουν πράγματα που είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένα με τις επιθυμίες και τους στόχους σου. Η ενέργεια προσελκύει ενέργεια. Αυτό δεν είναι τύχη. Είναι ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα φυσικά. Είναι, ότι ξέρεις ότι θα κάνεις ό, τι χρειάζεται να κάνεις για να έρθει στη ζωή σου αυτό που επιθυμείς. Αν με ρωτάς, εγώ χρησιμοποιώ μια θετική δήλωση γι’ αυτό: “Καθώς κινούμαι προς την κατεύθυνση των στόχων μου, οι στόχοι μου έρχονται σε εμένα.”

7. Θα γίνεις πιο πειθαρχημένος
Η βαθιά εσωτερική πίστη στον εαυτό μας οδηγεί πάντα σε θετικές συνήθειες. Δεν θέλεις να αφήσεις τον εαυτό σου αβοήθητο να πέσει, σωστά; Αποδοχή και πίστη στον εαυτό σου, σημαίνει ενδυνάμωση. Σημαίνει υπευθυνότητα. Δεν μπορείς πλέον να περιμένεις από τους άλλους να κάνουν τα πράγματα να συμβούν. Εσύ αναλαμβάνεις την ευθύνη. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον εαυτό τους, συνήθως επιλέγουν να βάλουν στόχους και να σχεδιάσουν το πλάνο και τη στρατηγική για την επίτευξή τους.

8. Η ευτυχία θα παρουσιαστεί μπροστά σου με τη μορφή απεριόριστων ευκαιριών και δυνατοτήτων
Ξεκινώντας να πιστεύεις στον εαυτό σου, μοιάζει με το να γίνεσαι καπετάνιος σε ένα πλοίο που ταξιδεύει στον ωκεανό. Στην αρχή, νιώθεις άβολα. Μόλις όμως αποκτήσεις των έλεγχο του τιμονιού, οι άνεμοι – η διστακτικότητα και ο φόβος- εξασθενούν και εσύ αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι αυτά τα νερά που αρχικά έμοιαζαν αταξίδευτα, είναι μια πρόκληση με απεριόριστες δυνατότητες. Κι εσύ, θα ανυπομονείς να δεις τι κρύβει το ταξίδι παρακάτω. Όσο πιο πολύ πιστεύεις στον εαυτό σου, τόσο οι δυνατότητες θα γίνονται ανεξάντλητες.

Σκοτεινό κουκλόσπιτο

Αποτέλεσμα εικόνας για Σκοτεινό κουκλόσπιτοΌλοι κρύβουν μέσα τους ένα σκοτεινό δωμάτιο. Ένα στοιχειωμένο κουκλόσπιτο που επιλέγουν να κρύβουν μέσα του τις αδυναμίες τους, τις πιο χαραγμένες πληγές τους.

Εξαρτάται από τη δύναμη του καθενός αν θα το ανοίξει, θα παίξει μαζί του, θα θυμηθεί ή θα το κλείσει μια για πάντα και δεν θα το αγγίξει ξανά.

Φοβίες. Μία λέξη, μία μεγάλη καταστροφή. Μια στιγμή χρειάζεται για να ξεφύγεις από το καθορισμένο μονοπάτι της ζωής σου και να χαθείς μέσα σε φαύλους κύκλους, να υποτροπιάσεις στον πόνο και τη μιζέρια στιγμών που είτε σου υπέβαλαν να περάσεις είτε ήταν επιλογή σου.

Ψάχνω στα χέρια μου να βρω την κλωστή που συνδέει το δικό μου σκοτεινό δωμάτιο με το μυαλό μου. Εκεί που οι πληγές γλύφουν σαν αίμα τους τοίχους, εκεί που οι αναμνήσεις γίνονται παιδιά και παίζουν μεταξύ τους το δικό τους θέατρο φτιάχνοντας έτσι το κομμάτι του παρελθόντος που προσπάθησα περισσότερο απ' όλα να καταχωνιάσω κάτω από το κρεβάτι των ευτυχισμένων μου στιγμών.

Δεν ήταν δύσκολο να ανοίξει. Η κλειδαριά ήταν από καιρό σπασμένη και απλά κάθε φορά που έκρυβα κάτι εκεί προσπαθούσα να το κολλήσω πρόχειρα με μία όμορφη στιγμή που έβρισκα μπροστά μου. Έτσι όταν τράβηξα την κλωστή, το κουκλόσπιτο έπεσε και άνοιξε διάπλατα σκορπώντας χαραγμένες φωτογραφίες, κομμένες συνομιλίες, δάκρυα, δυνατές φωνές.

Από πού ξεκινάει η κλωστή;
Όσο δυνατά και να τραβήξω, συνεχίζει χωρίς να καταλήγει κάπου.
Από πού ξεκίνησε όλος αυτός ο πόνος;
Που έκανα λάθος;
Ήταν λάθος που προσπάθησα;
Γιατί τρέχουν δάκρυα από το πρόσωπο μου; Δεν πονάω τώρα.
Δε νιώθω τίποτα από όλα αυτά πλέον αλλά τα δάκρυα συνεχίζουν να πλημμυρίζουν τα χέρια μου καθώς τα σκουπίζω.
Τι υπάρχει πίσω από όλα αυτά;


Μια φωνή ψυθιρίζει...
"Μην ακουμπάς αυτά που δε θέλεις να σε αρπάξουν και να σε κρατήσουν για πάντα εδώ. Φύγε,τρέξε όσο πιο μακριά μπορείς, βρες την κλεμμένη σου χαρά μα μη γυρίσεις ποτέ ξανά εδώ. Εάν έρθεις δε θα μπορώ να σε αφήσω να φύγεις ξανά."

Μια ζωγραφιά στο πάτωμα δείχνει ένα παιδί που ξαπλώνει στο γρασίδι και κοιτάει τον ουρανό.
Ναι, αυτό θα ήθελα να είμαι.

Να μπορώ να νιώσω τον ήλιο στο πρόσωπο μου, να ταξιδεύω με κλειστά μάτια.

Να μπορώ να αλλάξω έτσι απλά τα μάτια που κοιτάνε επικριτικά γύρω μου με λουλούδια και τα δυσάρεστα λόγια με τραγούδια που παίζουν στο μυαλό μου.

Γαλήνη...

Ένας τυπικός γάμος

Αποτέλεσμα εικόνας για Ένας τυπικός γάμοςΗ ατμόσφαιρα που επικρατεί στους περισσότερους γάμους είναι αυτή της κυριαρχίας και της υποταγής. Ενώ οι ρόλοι μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με τις διαφορετικές συζυγικές καταστάσεις, η ατμόσφαιρα παραμένει πάντα η ίδια. Ο ένας σύντροφος κυριαρχεί πάνω στον άλλο κι αυτό είναι όρος για τη συνύπαρξη. Η πορεία ενός τυπικού γάμου και των σημείων ψυχολογικής κρίσης του εξελίσσεται όπως αυτή του παρακάτω φανταστικού ζευγαριού.

Την εποχή του γάμου, ο σύζυγος είναι είκοσι τριών χρονών κι η γυναίκα του είκοσι. Αυτός είναι μάλλον πιο μορφωμένος κι έχει εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή δουλειά που του αποφέρει αρκετά χρήματα, ενώ αυτή εργάζεται ως γραμματέας, υπάλληλος ή ασκεί ένα κατεξοχήν γυναικείο επάγγελμα, όπως αυτό της δασκάλας ή της νοσοκόμας.

Δουλειά της συζύγου είναι να ικανοποιεί τις επιθυμίες του άντρα μέχρι να γίνει μητέρα. Ύστερα από τέσσερα χρόνια γάμου υπάρχουν δυο-τρία παιδιά κι η γυναίκα υπηρετεί ως σύζυγος και μητέρα το σπίτι. Ο ρόλος της είναι να φροντίζει το σπίτι, τα παιδιά και τον άντρα της. Επαγγελματικά έχει θέση υπηρέτριας και ψυχολογικά βρίσκεται σε θέση υποταγής.

Η δουλειά του άντρα αποκτάει γενικά μεγαλύτερη σημασία γιατί αυτός εξασφαλίζει χρήματα για να συντηρηθεί η οικογένεια. Οι επιτυχίες του είναι κι επιτυχίες της γυναίκας του κι οι κοινωνικές επαφές του είναι οι φίλοι τους. Αυτός έχει μια ανώτερη θέση μέσα στο σπίτι κι ο ρόλος της γυναίκας συχνά συνίσταται στο να κάνει τη ζωή του όσο το δυνατόν πιο άνετη.

Η γυναίκα περνά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας της με τα παιδιά ή κουβεντιάζοντας με γειτόνισσες που βρίσκονται στην ίδια ψυχολογική κατάσταση. Όταν ο άντρας της περνάει κρίση στη δουλειά του, υποφέρει κι αυτή μαζί του.

Γενικά μιλώντας, οποιοσδήποτε αντικειμενικός παρατηρητής θα μπορούσε να διακρίνει σ’ αυτή τη σχέση έναν κυρίαρχο κι έναν υποτακτικό. Η γυναίκα έχει αποδεχθεί αυτού του είδους τη σχέση, πιθανόν και να την επιδίωξε, επειδή ανέκαθεν αυτή ήξερε. Πρότυπό της ήταν ο γάμος των γονιών της, καθώς και των άλλων που έβλεπε γύρω της καθώς μεγάλωνε. Και ως συνήθως η εξάρτηση από το σύζυγο πήρε απλώς τη θέση της εξάρτησης από τους γονείς. Ο άντρας, παρομοίως, αναζητούσε μια γυναίκα που να μιλά ήρεμα, να είναι ευγενική, η οποία θα ενίσχυε και θ’ αποδεχόταν το γεγονός ότι αυτός είναι ο κουβαλητής κι ο επικεφαλής στις μεταξύ τους υποθέσεις. Έτσι οι δύο αυτοί άνθρωποι πραγμάτωσαν την επιθυμία τους και την ιδέα που σ’ όλη τους τη ζωή είχαν για το γάμο.

Ύστερα από μερικά χρόνια γάμου (τέσσερα ως εφτά), η κρίση αρχίζει να ξεσπάει.

Η υποτακτική σύντροφος αρχίζει να νιώθει παγιδευμένη, ασήμαντη κι ανικανοποίητη, επειδή νιώθει πως η συμβολή της δεν είναι σημαντική. Ο άντρας ενθαρρύνει τη σύζυγο να είναι περισσότερο ο εαυτός της, πιο σίγουρη και ν’ αναλαμβάνει τις ευθύνες για τη ζωή της, παύοντας να λυπάται τον εαυτό της.

Αυτά είναι τα πρώτα μηνύματα που έρχονται σε σύγκρουση με τις επιθυμίες της όταν παντρευόταν. «Αν θες να εργαστείς γιατί δεν ψάχνεις για δουλειά;» ή «Ξανάρχισε το σχολείο». Την ενθαρρύνει ν’ αναζητήσει νέες διεξόδους, να πάψει να νιώθει τόσο κενή. Με δυο λόγια, να γίνει κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που ήταν ως τώρα, μια υποτακτική υπηρέτρια. Η γυναίκα μέχρι τώρα πίστευε πως για οποιαδήποτε δυστυχία του άντρα της υπεύθυνη ήταν αυτή. «Πού έκανα λάθος;»

Αν αυτός είναι δυστυχισμένος ή απογοητευμένος, εκείνη νιώθει πως δεν κράτησε τη στάση που έπρεπε ή πως δεν είναι πια τόσο γοητευτική. Η υποτακτική σύντροφος έχει ανάλογη νοοτροπία και αξιολογεί όλα τα προβλήματα του άντρα της σε σχέση με τον εαυτό της.

Αυτή την περίοδο του γάμου ο άντρας είναι πολύ απασχολημένος με την προαγωγή του, τις κοινωνικές του επαφές και την επαγγελματική του δραστηριότητα. Βρίσκεται σε ανοδική πορεία και μια μεμψίμοιρη σύζυγος είναι κάτι που δεν θα μπορούσε ν’ ανεχθεί. Επειδή έχει πολλές ευκαιρίες να συναναστρέφεται πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους (κάτι που έχει αρνηθεί στην υποτακτική σύζυγό του), έχει αλλάξει. Έχει αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερη σιγουριά για τον εαυτό του, έχει πολλές απαιτήσεις απ’ τους άλλους και δεν ανέχεται την αδυναμία – ακόμη και στα μέλη της οικογένειάς του. Γι’ αυτό και παρακινεί τη γυναίκα του «να οργανώσει τη ζωή της».

Κατά την ίδια περίοδο ο σύζυγος είναι πιθανόν ν’ αποζητάει σεξουαλικές διεξόδους έξω από το γάμο. Έχει πολλές τέτοιες ευκαιρίες κι αναζητάει τη συντροφιά πιο γοητευτικών γυναικών. Καμιά φορά η υποτακτική σύντροφος αρχίζει τους δικούς της πειραματισμούς. Μπορεί ν’ αναλάβει μια εθελοντική εργασία, να γραφτεί σε κάποιο σχολείο, να αρχίσει ψυχοθεραπεία, να δημιουργήσει κάποια ερωτική σχέση – και τα περισσότερα απ’ αυτά ο σύζυγος τα υποστηρίζει μ’ ενθουσιασμό.

Τώρα η υποτακτική σύζυγος ίσως αρχίσει να αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη συμπεριφορά της. Συνειδητοποιεί ότι η ίδια επέλεξε την υποταγή σ’ όλη της τη ζωή κι όχι μόνο στο γάμο της. Η συμπεριφορά της για αναζήτηση της έγκρισης ήταν κάτι που η ίδια ποτέ δεν αμφισβήτησε, μα τώρα αρχίζει να μπαίνει στο δρόμο της ευθύνης του εαυτού της εξαλείφοντας κάθε εξάρτηση, ακόμη και την εξάρτηση από τους γονείς, τον άντρα, τους φίλους ή τα παιδιά της.

Αρχίζει ν’ αποκτάει εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Μπορεί ακόμη να βρει και δουλειά ή να αποκτήσει νέους φίλους. Αρχίζει ν’ αντιστέκεται στον κυριαρχικό σύζυγο και αρνείται την εκμετάλλευση που καθόριζε την τύχη της από τότε που παντρεύτηκε. Απαιτεί ισότητα και δεν ικανοποιείται πια περιμένοντας να της παραχωρηθεί. Απλούστατα, την κατακτά. Επιμένει να μοιράζονται τις δουλειές του σπιτιού, συμπεριλαμβανομένης της φροντίδας των παιδιών.

Αυτή η τάση ανεξαρτησίας κι η μεταστροφή από τον εξωτερικό στον εσωτερικό τρόπο σκέψης από μέρους της γυναίκας δεν γίνεται εύκολα αποδεκτή απ’ τον άντρα. Νιώθει ν’ απειλείται. Η αγωνία έχει μπει στη ζωή του, σε μια περίοδο που δεν μπορεί να την υποφέρει.

Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται είναι μια σύζυγος που «σήκωσε κεφάλι», έστω κι αν ως τώρα αυτός την προέτρεπε να γίνει περισσότερο ο εαυτός της, να σκέφτεται πιο πολύ τον εαυτό της. Δεν περίμενε ότι θα δημιουργούσε ένα τέρας και πολύ περισσότερο ότι η γυναίκα του θα αμφισβητούσε την κατεστημένη κυριαρχία του.

Τότε ο άντρας πιθανόν ν’ αντιδράσει με μια πιο κυριαρχική στάση, που στο παρελθόν πάντα έφερνε αποτελέσματα όταν ήθελε να βάλει την υποτακτική σύζυγο στη θέση της. Της λέει πως είναι ανόητο να εργάζεται από τη στιγμή που δίνει σχεδόν όλο το μισθό της για την μπέιμπυ-σίτερ. Τονίζει πόσο παράλογη είναι η αντίληψη ότι είναι ίσοι.

Την κανακεύει: «Δεν χρειάζεται να εργάζεσαι, τα έχεις όλα, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να φροντίζεις το σπίτι σου και να είσαι η μητέρα των παιδιών σου». Δοκιμάζει ακόμη και την ενοχή: «Τα παιδιά υποφέρουν», «Δεν μπορώ ν’ ανεχτώ αυτή την κατάσταση που δημιούργησες». Ίσως μάλιστα να την απειλήσει και με διαζύγιο ή, ως έσχατο επιχείρημα, με αυτοκτονία. Αυτά συχνά πιάνουν.

Η γυναίκα λέει στον εαυτό της «Ω! Κοντεύω να τα τινάξω όλα στον αέρα!» και ξαναγυρίζει στον υποτακτικό ρόλο της. Αυτή η κυριαρχική στάση χρησίμευσε για να της υπενθυμίσει τη θέση της. Αλλά αν εκείνη αρνηθεί να υποχωρήσει, ο γάμος πλέον κινδυνεύει.

Όπως και να ‘χει το πράγμα, πρόκειται για οριστική κρίση. Αν η γυναίκα επιμείνει ν’ αντικαταστήσει την υποτακτικότητά της με αυτοπεποίθηση, ο σύζυγος, που έχει ανάγκη να κυριαρχεί πάνω σε κάποιον, μπορεί να την εγκαταλείψει για μια νεότερη, η οποία θα τον αντιμετωπίσει με σεβασμό σαν ένα χαριτωμένο ζωάκι που αντικρίζει τον αφέντη του από χαμηλά.

Απ’ την άλλη μεριά, ο γάμος μπορεί να βγει απ’ αυτή την κρίση και να συμβεί μια ενδιαφέρουσα αλλαγή. Η ατμόσφαιρα της κυριαρχίας και της υποταγής θα επικρατεί ακόμη στο γάμο. Γιατί αυτό είναι το μόνο είδος γάμου που κι οι δυο σύζυγοι γνωρίζουν.

Τώρα ο σύζυγος συχνά θα παίρνει υποτακτικό ρόλο, από φόβο μήπως χάσει αυτό που αγαπά και απ’ το οποίο εξαρτιέται. Αρχίζει να μένει περισσότερο στο σπίτι, έρχεται πιο κοντά στα παιδιά (από ενοχή για την προηγούμενη παραμέλησή τους), μπορεί να λέει φράσεις όπως: «Δεν με χρειάζεσαι πια», «Έχεις αλλάξει, δεν είσαι το κορίτσι που παντρεύτηκα και δεν είμαι σίγουρος αν μ’ αρέσει ο καινούργιος σου εαυτός».

Ο άντρας αρχίζει να αυτοοικτίρεται όλο και περισσότερο, πίνει και γίνεται ακόμη πιο υποτακτικός, από ανάγκη να εκμεταλλευτεί τη γυναίκα του ή να επανακτήσει την εδώ και πολύ καιρό χαμένη ανωτερότητά του.

Η σύζυγος έχει πλέον φτιάξει καριέρα ή στοχεύει προς αυτήν` έχει τους δικούς της φίλους κι αναπτύσσει ενδιαφέροντα έξω από το σπίτι. Ίσως να έχει και μια ερωτική περιπέτεια σαν αντίποινο, αλλά τουλάχιστον νιώθει όμορφα καθώς δέχεται θαυμασμό και κομπλιμέντα για τα βήματά της.

Ωστόσο, η άσχημη ατμόσφαιρα εξακολουθεί να υπάρχει κι η κρίση ελλοχεύει απειλητική.

Όσο ο ένας σύντροφος πρέπει να είναι πιο σημαντικός από τον άλλο και ο φόβος του διαζυγίου κρατάει δεμένους και τους δυο, η εξάρτηση εξακολουθεί να είναι ο θεμέλιος λίθος του γάμου.
Ο κυριαρχικός σύντροφος είτε άντρας είναι είτε γυναίκα, δεν ικανοποιείται έχοντας σύζυγο ένα σκλάβο. Νομικά ο γάμος μπορεί να επιβιώσει, αλλά η αγάπη κι η επικοινωνία μεταξύ των δύο συντρόφων θα έχουν καταστραφεί.

Σ’ αυτή την περίπτωση το διαζύγιο είναι η συνηθισμένη λύση, αλλά αν δεν το επιλέξουν, οι δυο αυτοί άνθρωποι ακολουθούν χωριστούς δρόμους όντας παντρεμένοι – δεν κάνουν έρωτα, μένουν σε χωριστά δωμάτια και η επικοινωνία τους βασίζεται στην αμοιβαία αδιαφορία και όχι στην κατανόηση.

Μια διαφορετική κατάληξη είναι επίσης πιθανή, αν κι οι δυο σύντροφοι αποφασίσουν να επανεκτιμήσουν τον εαυτό τους και τη σχέση τους. Αν κι οι δυο προσπαθήσουν ν’ απαλλαγούν από λαθεμένες ζώνες, αν αγαπιούνται τόσο ώστε να επιτρέπει ο ένας στον άλλο να διαλέξει την προσωπική του ολοκλήρωση, τότε ο γάμος μπορεί ν’ ανθήσει και να ωριμάσει.

 Με δυο ανθρώπους σίγουρους για τον εαυτό τους, που ενδιαφέρεται τόσο πολύ ο ένας για τον άλλο ώστε να ενισχύουν την ανεξαρτησία κι όχι την εξάρτηση, μοιραζόμενοι ταυτόχρονα την ευτυχία της αμοιβαίας αγάπης τους, ο γάμος μπορεί να είναι μια γοητευτική προοπτική. Αλλά, όταν δυο άνθρωποι προσπαθούν να σμίξουν έτσι που να γίνουν ένα, ή ο ένας προσπαθεί με οποιονδήποτε τρόπο να κυριαρχήσει πάνω στον άλλο, η σπίθα που όλοι έχουμε μέσα μας αγωνίζεται για μια από τις μεγαλύτερες ανθρώπινες ανάγκες – την ανεξαρτησία.

Η μακροβιότητα δεν αποτελεί ένδειξη επιτυχίας του γάμου. Πολλοί άνθρωποι μένουν παντρεμένοι από φόβο για το άγνωστο, από αδράνεια ή, απλώς, επειδή δεν έχουν τι άλλο να κάνουν.

Σ’ έναν πετυχημένο γάμο, σ’ ένα γάμο όπου κι οι δυο σύντροφοι νιώθουν πραγματική αγάπη, καθένας είναι πρόθυμος να επιτρέψει στον άλλο να διαλέξει, αντί να κυριαρχήσει πάνω του. Δεν υπάρχει διαρκής διαμάχη για την υποχρέωση να σκέφτεσαι και να μιλάς για λογαριασμό του άλλου και να απαιτείς να κάνει αυτό που υποτίθεται ότι πρέπει.

Η εξάρτηση είναι το φίδι στον παράδεισο ενός ευτυχισμένου γάμου. Δημιουργεί πρότυπα κυριαρχίας και υποταγής και τελικά καταστρέφει τις σχέσεις. Αυτή η λαθεμένη ζώνη μπορεί να εκμηδενιστεί, αλλά δεν θα είναι μια ήρεμη μάχη, μια που όταν η εξουσία κι ο έλεγχος αμφισβητούνται ελάχιστοι τα εγκαταλείπουν χωρίς αγώνα. Κάτι ακόμη σημαντικότερο, η εξάρτηση δεν πρέπει να συγχέεται με τον έρωτα. Αν στη συνένωση δυο ψυχών υπάρξουν κάποιοι χώροι ελευθερίας, τότε κατά παράδοξο τρόπο ο γάμος γίνεται πιο συμπαγής.

ΓΟΥΑΙΗΝ ΝΤΥΕΡ, ΟΙ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΩΝ ΣΦΑΛΜΑΤΩΝ ΣΑΣ

ΟΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΝΟΥ

Οπως το σωμα τρεφεται απο τις φυσικες τροφες, ετσι και ο νους τρεφεται απο τις εντυπωσεις που δεχεται απο τις πεντε αισθησεις αλλα και τις σκεψεις και τα συναισθηματα που τρεφουμε σε σχεση με αυτες.

Οπως η ποιοτητα της υγειας του σωματος εξαρταται απο την ποιοτητα της τροφης αλλα και τον τροπο που την τρωμε, το ιδιο και η υγεια και η αρμονια του νου εξαρταται απο την ποιοτητα των εντυπωσεων που προσλαμβανει αλλα και τον τροπο που τις προσλαμβανει.

Οπως η σωστη θρεψη δεν εξαρταται μονο απο την ποιοτητα της τροφης αλλα και την σωστη πεψη της τροφης, ετσι και η σωστη θρεψη του νου εξαρταται οχι μονο απο την ποιοτητα των εντυπωσεων αλλα και την σωστη πεψη τους.

Τα κυρια οργανα για την σωστη πεψη των τροφων ειναι το στομαχι και το εντερο ενω για τις εντυπωσεις (ανωτερος νους, ευφυϊα, διανοια) η συνειδηση μας.

Οταν τα οργανα πεψης ειναι υγιη και απορροφουν τις θρεπτικες ουσιες επαρκως τοτε μπορουμε να εχουμε καλη υγεια.

Οταν η συνειδηση μας ειναι αφυπνισμενα τοτε οι εντυπωσεις χωνευονται σωστα και δεν αφηνουν καταλοιπα ή τοξινες στην μορφη αρνητικων συναισθηματων, αρεσκειας-απαρεσκειας, λανθασμενων αντιληψεων, πεποιθησεων, προσκολλησης και ταυτισης.

Τα δεσμα του ανθρωπου στην υλη, η μιζερια και η δυστυχια του προερχονται απο τις λαθος εντυπωσεις που επιτρεπει να μπαινουν στο νου του και την αδυναμια του να τις χωνεψει.

Οταν ειμαστε σε κατασταση ταυτισης και ασυνειδησιας ακομη και οι ουδετερες και οι θετικες εντυπωσεις μπορει να γινουν αιτιες για τη σκλαβια μας μεσα απο την αρεσκεια, την επιθυμια και την προσκολληση που αναπτυσουμε γι αυτες.

Να ειστε περισσοτερο πρσεκτικοι τι επιτρεπετε να μπαινει στον νου σας απο αυτο που πηγαινει στο στομαχι σας, διοτι απο αυτο εξαρταται η υγεια, η ισορροπια, η αρμονια, η ειρηνη και η ευτυχια σας.
Επιπλεον αυτο που μπαινει στο νου και αποθηκευεται στο υποσυνειδητο ειναι το υλικο που θα δημιουργησει το μελλον σας ειτε εχετε συνειδηση απο αυτο ειτε οχι.

Μαθετε να μετατρεπετε τις εντυπωσεις με τη σωστη σταση και τη σωστη ψυχολογικη και συνειδησιακη κατασταση. Σε κατασταση ταυτισης δημιουργουνται νοητικες και συναισθηματικες τοξινες που αποθηκευονται στο υποσυνειδητο και ειναι υπευθυνες για την δυσειτουργια του νου αλλα και του πονου και της δυστυχιας.

Μαθετε να ζειτε συνειδητα και προς τα μεσα και προς τα εξω.

Προς τα εξω: επιλεξτε συνειδητα τις εντυπωσεις με τις οποιες θελετε να εχετε σχεση και να τρεφεστε και μαθετε να χωνευτε τις εντυπωσεις για να μην αφηνουν τοξινες.

Προς τα μεσα: μαθετε να ειστε συνειδητοι απο αυτα που ερχονται στην επιφανεια του νου απο το υποσυνειδητο σε μορφη σκεψεων, εικονων, αναμνησεων, συναισθηματων και γινετε ικανοι να μετατρεπετε και να χωνευετε αυτες τις αποθηκευμενες απο το παρελθον εντυπωσεις οπως και αυτες που ερχονται απο εξω.

Επιπλεον επιλεξτε συνειδητα τις σκεψεις και τα συναισθηματα που θα καλλιεργειτε και θα αναπτυσετε στο νου σας, διοτι αυτα θα σας μετατρεψουν σε αυτο που θελετε να γινετε.

Ο χαρακτηρας μας, η ευτυχια μας, και το πεπρωμενο μας εξαρτωνται αμεσα απο το τι σκεψεις και συναισθηματα που καλλιεργουμε και αναπτυσουμε συνειδητα ή ασυνειδητα μεσα μας.

Αν θελετε να γινετε κυριοι του πεπρωμενου σας και της ευτυχιας τοτε μαθετε και γινετε ικανοι να χρησιμοποιειτε το νου σας συνειδητα.

Η καλη λειτουργια του νου αλλα κυριως η αφυπνιση του δεν εξαρταται μονο απο τις εντυπωσεις που προσλαμβανουμαι αλλα απο την επαφη του νου με την πηγη του, την συνειδητοτητα.

Επομενως εκτος απο την καταλληλη επιλογη εντυπωσεων και την μετατροπη τους, ειναι εκ των ων ουκ ανευ να ερχομαστε σε συνειδητη επαφη με το κεντρο της υπαρξης μας μεσω του διαλογισμου και να διατηρουμε αυτη την επαφη σε ολες μας τις δραστηριοτητες, εξωτερικες και νοητικες.

Η αυτεπιγνωση (επιγνωση της Υπαρξης μας) η εγρηγορση, η μη ταυτιση, η αυτοπαρατηρηση απο στιγμη σε στιγμη, ο ελεγχος του νου και των αισθησεων, η διακριση και η αποσπαση ειναι η βαση καθε προσπαθειας για εσωτερικη μεταμορφωση, πνευματικη αναπτυξη, αφυπνιση και τελικα της Αυτοπραγματωσης.

Πώς το κλάμα σας κάνει συναισθηματικά πιο δυνατούς

Αποτέλεσμα εικόνας για sad crying blue eyesΟι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως όταν κλαίνε, γίνονται ευάλωτοι και αδύναμοι. Ειδικά, όταν αυτό συμβαίνει μπροστά σε άλλους. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν είναι αλήθεια, αφού το να κλαίτε είναι το καλύτερο πράγμα που μπορείτε να κάνετε για την ψυχική και σωματική σας υγεία. Οι ειδικοί τονίζουν, πως το κλάμα αποτοξινώνει τον οργανισμό από το συσσωρευμένο στρες και προλαμβάνει παθήσεις που σχετίζονται με αυτό, όπως τα καρδιαγγειακά προβλήματα.

Ας δούμε, λοιπόν, 4 οφέλη που σας προσφέρει το κλάμα

Κάνει τους άλλους να αισθάνονται άνετα να ανοιχτούν απέναντί σας
Όταν κλαίτε μπροστά σε άλλους και εκφράζετε χωρίς περιορισμούς τα συναισθήματά σας, τους κάνετε να νιώθουν άνετα ώστε να κάνουν το ίδιο. Ενισχύετε, με λίγα λόγια, την ενσυναίσθησή τους, με αποτέλεσμα την επόμενη φορά που θα αισθανθούν την ανάγκη να ανοιχτούν σε έναν κοντινό τους άνθρωπο, να προτιμήσουν εσάς.

Είναι ωφέλιμο για τη ψυχική και σωματική σας υγεία
Το κλάμα έχει την ιδιότητα να απελευθερώνει συγκεκριμένες ορμόνες οι οποίες σας κάνουν να αισθάνεστε καλύτερα, αφού συνδέονται με την καταπολέμηση και εξισορρόπηση του στρες που έχετε συσσωρεύσει με τον καιρό.

Σας βοηθά να αντιμετωπίσετε το συναισθηματικό στρες
Όταν νιώθετε πως βρίσκεστε σε αδιέξοδο ή αντιμετωπίζετε μια δύσκολη κατάσταση, το κλάμα μπορεί να σας βοηθήσει να απελευθερώσετε πλήρως τα συναισθήματά σας χωρίς να τα πιέζετε. Έτσι, θα μπορέσετε να κατανοήσετε πολλά πράγματα τα οποία δεν βλέπατε επειδή προσπαθούσατε να μην αφήσετε τον οργανισμό σας να ξεσπάσει. Με αυτόν τον τρόπο, θα καταλήξετε πιο εύκολα σε χρήσιμα συμπεράσματα για την κατάσταση που βιώνετε και, πιθανώς, θα βρείτε και τη λύση.

Σας προσφέρει την απόλυτη ανακούφιση
Με το κλάμα, ξεφορτώνεστε όλα τα άσχημα συναισθήματα και την αρνητικότητα που κουβαλάτε μέσα σας. Όσο πιο πολλά συναισθήματα απελευθερώνετε, τόσο πιο εύκολα μπορείτε να δείτε και να κατανοήσετε τι είναι αυτό που σας φέρνει χαρά στη ζωή και να το επιδιώξετε.

Τα σαφή όρια χτίζουν υγιείς προσωπικότητες

Αποτέλεσμα εικόνας για Τα σαφή όρια χτίζουν υγιείς προσωπικότητεςΠόσες φορές έχουμε ακούσει ανθρώπους που βίωσαν ως παιδιά έντονη αυστηρότητα από τους γονείς τους, ακούγοντας πιο συχνά το ΟΧΙ και το ΜΗ και μια σκανταλιά τους οδηγούσε γρήγορα σε τιμωρία, να λένε τώρα πως οι ίδιοι στην οικογένεια τους θα κάνουν το ακριβώς αντίθετο; Θα είναι, δηλαδή, υπερβολικά χαλαροί για να νιώθουν τα παιδιά ελεύθερα και όχι καταπιεσμένα.

Τι είναι άραγε πιο σωστό; Ή μάλλον γίνεται κάποιος από τους παραπάνω τρόπους άσκησης των ορίων να έχει υγιή αποτελέσματα;

Την απάντηση ίσως την έδωσαν με τον δικό τους τρόπο διάφοροι θεωρητικοί, οι οποίοι ασχολήθηκαν σε σημαντικό βαθμό με την επίδραση των ορίων στην οικογένεια.

Τα όρια που αφορούν το σύστημα της οικογένειας είναι κυρίως τρία, πιο συγκεκριμένα τα άκαμπτα, τα συγκεχυμένα και τα σαφή όρια.

Άκαμπτα όρια έχουμε όταν οι κανόνες, οι οποίοι επιβάλλονται συνήθως από τον έναν ή ακόμη και τους δυο γονείς, είναι αυστηροί και μη διαπραγματεύσιμοι, με αποτέλεσμα αυτή η έλλειψη ευελιξίας να κρατά τα μέλη της οικογένειας σε μια απόσταση, κυρίως συναισθηματική. Επιπροσθέτως, από τα άτομα αυτά φαίνεται να απουσιάζει το αίσθημα του ανήκειν, η αφοσίωση καθώς επίσης και η ικανότητα να ζητήσουν βοήθεια εφόσον δεν έμαθαν να ακούγονται οι ανάγκες τους στην οικογένεια που μεγάλωσαν.

Τα συγκεχυμένα όρια μπορούμε να τα καταλάβουμε καλύτερα εάν σκεφτούμε οικογένειες που το κάθε μέλος γνωρίζει με λεπτομέρεια τι γίνεται στη ζωή του άλλου μέλους, παίρνει συνήθως θέση, αλλά εμπλέκεται κιόλας στις υποθέσεις του γιατί θεωρεί πως έχει χρέος να το κάνει. Επίσης, πολύ συχνά λαμβάνει ακόμη και αποφάσεις ο ένας για λογαριασμό του άλλου, χωρίς καν να του ζητηθεί. Το πρόβλημα του ενός αφορά όλη την οικογένεια και μια αναστάτωση εμφανίζεται γρήγορα.

Ποιες είναι όμως οι συνέπειες αυτής της κατάστασης; Τι γίνεται όταν δε χρειάζεται να σκεφτείς λύση για το πρόβλημα σου εφόσον μεριμνούν άλλοι για αυτό ή έχεις ότι θελήσεις πριν καν το ζητήσεις; Το δε λέω «Όχι», δε βάζω κανόνες αλλά είμαι δίπλα σου και σκέφτομαι για τις ανάγκες σου πριν από εσένα έχει επιπτώσεις σε όλα τα μέλη. Αυτό συμβαίνει καθώς χάνουν την ανεξαρτησία τους, την αυτονομία τους και τη δυνατότητα να ασχοληθούν με καινούργια πράγματα. Τους μεν γονείς, τους «ρουφάει» ο γονεϊκός ρόλος, βλέποντας τον ως κύριο ρόλο της ζωής τους πλέον, ενώ τα δε παιδιά δε μαθαίνουν να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις, πλήττεται η αυτοεκτίμησή τους και δυσκολεύονται ιδιαίτερα να δημιουργήσουν σχέσεις εκτός οικογένειας.

Επομένως, τα μη υγιή όρια επιφέρουν συναισθηματική ένταση, η οποία δύναται να οδηγήσει σε άγχος, κατάθλιψη, εξάρτηση ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που κάποια ψυχοσωματική ασθένεια εμφανίζεται προκειμένου να φέρει την ισορροπία.

Αντιθέτως, για να είναι μια οικογένεια λειτουργική, χρειάζεται όρια σαφώς καθορισμένα, χωρίς εξηγήσεις του τύπου «έτσι», «επειδή το λέω εγώ» ή «όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις». Επίσης, όρια, σταθερά και με ελαστικότητα, δηλαδή να μπορούν να προσαρμόζονται στην εκάστοτε συνθήκη. Δεν μπορούμε να μιλάμε για απαράβατους κανόνες και για πρέπει καθώς υπάρχει από πίσω και ένα εξαρτάται, το οποίο χρειάζεται να λαμβάνεται υπόψη όταν αυτό απαιτείται. Όταν είσαι εκεί για το παιδί να το ακούσεις, να το συμβουλεύσεις, να επικοινωνήσεις ποιοτικά μαζί του, να αφουγκραστείς τις ανάγκες του, αφήνοντας το όμως να στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις, ανάλογα πάντα με την ηλικία του, τότε το παιδί και τα μέλη γενικότερα αισθάνονται ότι λαμβάνουν υποστήριξη αλλά και ένα βαθμό αυτονομίας.

Συμπερασματικά, τα όρια είναι σαν ένας νοητός κύκλος γύρω από εμάς που προστατεύει τον προσωπικό μας χώρο και διαχωρίζει τον εαυτό μας από τους άλλους. Ωστόσο, ο νοητός αυτός κύκλος δεν πρέπει να είναι ούτε τελείως κλειστός ώστε να μας στερεί την επικοινωνία με τον εξωτερικό κόσμο, αλλά ούτε και τόσο ανοιχτός ώστε να χάσουμε τον έλεγχο της ζωής μας.

Υπερβαρέες μαύρες τρύπες απογυμνώνουν από αέριο ολόκληρους γαλαξίες

universe_blackhole
Ανακαλύφθηκαν μαύρες τρύπες – τα αινιγματικά κακά παιδιά του σύμπαντος κατά τον Στήβεν Χώκινγκ – να έχουν τη δυνατότητα να απογυμνώνουν μεγάλους γαλαξίες από το ψυχρό αέριο, το οποίο όμως χρειάζεται για να σχηματιστούν νέα άστρα. Αφήνοντας έτσι τους γερασμένους ερυθρούς γίγαντες να εξασθενίζουν, χωρίς να αντικαθίστανται με νέα άστρα.

Η μελέτη αυτή, με επικεφαλής τον Asa Bluck του Πανεπιστημίου του Nottingham, χρησιμοποίησε εικόνες πρωτοφανούς βάθους και ανάλυσης από τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Chandra για την ανίχνευση μαύρων οπών στους μακρινούς γαλαξίες. Οι ερευνητές έψαξαν για γαλαξίες που εκπέμπουν υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας καθώς και ακτίνες X – μια κλασική υπογραφή των μελανών οπών που καταβροχθίζουν αέρια και σκόνη μέσα από την συσσώρευση (την προσέλκυση) ύλης με βαρυτικό τρόπο

Η έρευνα οδήγησε σε κάποια τρομακτικά αποτελέσματα: στις υπερβαρέες μαύρες τρύπες αυτή η ακτινοβολία μπορεί να φτάσει σε τεράστιες διαστάσεις, εκπέμποντας ακτίνες Χ σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες από ό,τι εκπέμπονται από όλα τα υπόλοιπα αντικείμενα του γαλαξία μαζί – γεγονός που σημαίνει ότι η μαύρη τρύπα «λάμπει» πολύ πιο φωτεινά από ολόκληρο το γαλαξία, στην καρδιά του οποίου βρίσκεται αυτή. Στην πραγματικότητα, το ποσό της ενέργειας της που απελευθερώνεται είναι επαρκής για να αφαιρέσει από τον γαλαξία αέρια τουλάχιστον 25 φορές πάνω από το κανονικό.

Τα αποτελέσματα έδειξαν, επίσης, ότι η συντριπτική πλειοψηφία της ακτινοβολίας Χ που παρουσιάζεται στο σύμπαν, παράγεται σε αυτούς τους δίσκους συσσώρευσης γύρω από μαύρες τρύπες, ενώ ένα μικρό ποσοστό ακτίνων Χ παράγεται από όλα τα άλλα αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων των γαλαξιών και των αστέρων νετρονίων.

Οι δίσκοι συσσώρευσης γύρω από μαύρες τρύπες παράγουν τόσο πολλή ενέργεια ώστε να ζεσταθεί το ψυχρό αέρια που βρίσκεται στο κέντρο των μεγάλων γαλαξιών. Ο δίσκος συσσώρευσης λάμπει σε όλα τα μήκη κύματος – από τα ραδιοκύματα έως τις ακτινοβολίες γάμμα. Αυτό επιταχύνει τη τυχαίες κινήσεις του αερίου, αυξάνοντας την θερμοκρασία και ωθώντας το μακριά από το γαλαξιακό κέντρο, που γίνεται έτσι λιγότερο πυκνό. Το αέριο ως γνωστόν πρέπει να είναι ψυχρό και πυκνό για να μπορέσει να καταρρεύσει λόγω της βαρύτητας για να σχηματίσει τελικά νέα αστέρια. Το καυτό αυτό αέριο που προκύπτει είναι χαμηλής πυκνότητας και πρέπει να κρυώσει προτού μπορέσει να δράσει η βαρύτητα – μία διαδικασία που θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο από την σημερινή ηλικία του σύμπαντος, για να επιτευχθεί.

Τα παλιά αστέρια επομένως αφήνονται να πεθαίνουν χωρίς να αντικαθίστανται με νέα αστέρια, αφήνοντας έτσι τον γαλαξία σιγά σιγά να σκοτεινιάζει και να πεθάνει. Και αφού το αέριο μένει μακριά από το γαλαξιακό κέντρο, ο δίσκος προσαύξησης αναγκάζει σε λιμοκτονία την μαύρη τρύπα από νέο υλικό, με αποτέλεσμα και την ενδεχόμενη εξαφάνιση του.

"Πιστεύεται ότι οι μαύρες τρύπες σχηματίζονται στο κέντρο των γαλαξιών που τους φιλοξενούν και αναπτύσσονται παράλληλα με αυτούς. Σχηματίζουν όμως έναν δίσκο προσαύξησης που τελικά θα καταστρέψει τελικά τον γαλαξία. Υπό αυτή την έννοια μπορεί να περιγραφεί ως ένας ιός μέσα στη φύση”, λέει ο Asa Bluck. "Οι τεράστιοι γαλαξίες είναι στη μια μειοψηφία στο ορατό σύμπαν μας – περίπου ένας στους χίλιους γαλαξίες θεωρείται ότι είναι τεράστιος, αλλά μπορεί να είναι πολύ λιγότεροι. Και τουλάχιστον το ένα τρίτο από αυτούς έχει μαύρες τρύπες στο κέντρο τους. Γι ‘αυτό είναι τόσο ενδιαφέρον ότι αυτό το είδος της μαύρης τρύπας παράγει την πλειοψηφία των ακτίνων X στο σύμπαν. Είναι η μειοψηφία αλλά αυτές επικρατούν στην παραγωγή ενέργειας."

Οι ηλιακές εκλάμψεις στους ερυθρούς νάνους θα μπορούσαν να απειλήσουν σοβαρά την ύπαρξη εξωγήινης ζωής στο σύμπαν

red_dwarf_starΑν και ο επιστημονικός κόσμος δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει εξωγήινες μορφές ζωής, είναι σε θέση να διακρίνει ένα κίνδυνο για την ύπαρξή τους- και στην περίπτωση των ερυθρών νάνων αστεριών, μία πραγματική απειλή για τη ζωή στο σύμπαν είναι οι ηλιακές τους εκλάμψεις.
 
Οι ερυθροί νάνοι έχουν πολύ συχνές ηλιακές εκλάμψεις, των οποίων οι επιπτώσεις θα ήταν καταστροφικές για μορφές ζωής σε κοντινούς πλανήτες: οι μεγαλύτερες εκλάμψεις εξαπολύουν κύματα σωματιδίων ισχύος ικανής να καταστρέψει τόσο τις ατμόσφαιρες πλανητών όσο και τους πιθανούς κατοίκους τους.
 
Η μελέτη 200.000 κόκκινων νάνων – που αποτελούν το πιο κοινό είδος αστέρα στο γαλαξία μας- υπέδειξε την ύπαρξη συχνών εκλάμψεων κάθε μεγέθους.
 
Επιστήμονες της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας ανέφεραν σε συνάντηση ότι οι εν λόγω εκλάμψεις θα μπορούσαν να αποτελούν σημαντική απειλή σε οποιεσδήποτε μορφές ζωής ενδεχομένως βρίσκονται (ή βρίσκονταν ) σε γειτονικούς πλανήτες.
 
Η συγκεκριμένη παρατήρηση είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, αν ληφθεί υπόψιν πως πρόσφατα ανακαλύφθηκε πως στο σύμπαν υπάρχουν περίπου τρεις φορές περισσότεροι ερυθροί νάνοι από ό,τι υπολογιζόταν στο παρελθόν. Οπότε, το ερώτημα του προκύπτει, από τη στιγμή που πλέον πολύ συχνά ανακοινώνονται εντοπισμοί εξωπλανητών που φαίνονται ικανοί να συντηρήσουν ζωή, κατά πόσο οι πλανήτες αυτοί είναι κατοικήσιμοι μακροπρόθεσμα.
 
Πρωτόνια υψηλής ενέργειας από μία ηλιακή έκλαμψη μπορούν να καταστρέψουν το στρώμα του όζοντος μίας ατμόσφαιρας, καθιστώντας αφιλόξενο έναν πλανήτη ο οποίος προηγουμένως μπορούσε να «αντέξει» σε ισχυρή υπεριώδη ακτινοβολία- που είναι γνωστό ότι προκαλεί ζημιά στο DNA.
 
«Μία μεγάλη έκλαμψη μπορεί να έχει δραστικές και μακροχρόνιες επιπτώσεις στην ατμόσφαιρα ενός πλανήτη» είπε ο Adam Kowalski, αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, ο οποίος και παρουσίασε τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης μελέτης, για την οποία χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, το οποίο μελέτησε μία μικρή περιοχή του ουρανού 250 φορές κατά τη διάρκεια επτά νυχτών. Η περιοχή αυτή, κοντά στο κέντρο του γαλαξία, αριθμεί περίπου 200.000 άστρα- και η ομάδα που μελέτησε τα δεδομένα εντόπισε πάνω από 100 εκλάμψεις υψηλής ενέργειας, κάποιες εκ των οποίων ήταν εξαιρετικά μεγάλης ισχύος, οι οποίες μάλιστα άλλαξαν προσωρινά τη φωτεινότητα του ουρανού μέχρι και 10%.
 
«Τόσο ισχυρές εκλάμψεις μπορούν να βλάψουν κάθε είδος βιολογίας και ζωής σε κάθε κοντινό πλανήτη…είναι εντυπωσιακό το ότι τα άστρα που συναντώνται πιο συχνά στο γαλαξία μας -και είναι μάλιστα τόσο μικρού μεγέθους- αποτελούν τόσο σοβαρή απειλή για τη ζωή» είπε ο Geoff Marcy, ειδικός του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια (Μπέρκλεϊ) πάνω στους εξωπλανήτες.

Το Νεφέλωμα του Καρκίνου δεν είναι και τόσο τυπικός δείκτης φωτεινότητας

X-ray_CrabΟι αστρονόμοι που χρησιμοποιούν ακτίνες-Χ επί δεκαετίες βαθμονομούν τους ανιχνευτές τους χρησιμοποιώντας το Νεφέλωμα του Καρκίνου – ένα κατάλοιπο ενός σουπερνόβα που φαινόταν να έχει μια εξαιρετικά σταθερή φωτεινότητα. Τώρα, όμως, μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε ότι η παραγωγή ακτίνων X του Καρκίνου μειώθηκε κατά 7% τα τελευταία δύο χρόνια. Αν και οι αστρονόμοι μπορούν τώρα να στοχεύσουν αλλού για τη βαθμονόμηση των ακτίνων X, η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να βοηθήσει τους αστροφυσικούς να κατανοήσουν καλύτερα του πώς το Νεφέλωμα του Καρκίνου, καθώς και οι συναφείς δομές, παράγουν τεράστιες ποσότητες ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας.
 
Δεδομένα από τους δορυφόρους Fermi, RXTE και Swift της NASA καθώς και το Διεθνές Αστροφυσικό Εργαστήριο Ακτίνων-γ της ESA δείχνουν ότι ένας στάνταρτ δείκτης κοσμικών αποστάσεων τρεμοσβήνει
Ένα από τα πιο σπούδασε αντικείμενα στον ουρανό, το Νεφέλωμα του Καρκίνου είναι ό,τι απέμεινε από μια έκρηξη σουπερνόβα 6.500 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Στον πυρήνα του υπάρχει ένα αστέρι νετρονίων που περιστρέφεται 30 φορές το δευτερόλεπτο, δημιουργώντας διεργασίες που είναι υπεύθυνες για τις εκπομπές ακτίνων-X και ακτίνων-γ. Μέχρι πρόσφατα, η ένταση των ακτίνων X του Καρκίνου θεωρήθηκε ότι είναι τόσο σταθερή ώστε να χρησιμοποιείται ως ένα «πρότυπο κερί», για να κρίνουν τη σχετική φωτεινότητα άλλων αντικειμένων στον ουρανό. Πράγματι, η φωτεινότητα των ακτίνων-Χ συχνά εκφράζεται σε μονάδες "millicrab».
 
Σταθερή πτώση
Τώρα, όμως επιστήμονες της NASA δημοσίευσαν μια επίπονη μελέτη χρησιμοποιώντας δεδομένα από πέντε διαφορετικά μέσα από τα οποία προκύπτει σαφώς μια μεταβλητότητα στην φωτεινότητα του Καρκίνου. Τα στοιχεία αποκάλυψαν μια σαφή και σταθερή μείωση της έντασης στις πηγές των ακτίνων-Χ με ενέργειες από 15 έως 50 keV.
 
Επειδή αμφέβαλαν αν η πτώση ήταν πραγματική, η ομάδα, στη συνέχεια, εξέτασε δεδομένα από τέσσερα άλλα όργανα – μερικά από τα οποία εκτεινόταν πίσω μέχρι το 1999. Οι μετρήσεις δείχνουν ότι η ένταση αυξάνεται πριν από την πτώση κατά 7% σε δύο μόνο χρόνια).
 
Ο Roger Blandford του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ πιστεύει ότι η μεταβλητότητα θα μπορούσε να σχετίζεται με την ταχεία κίνηση των γραμμών του μαγνητικού πεδίου που περιβάλλουν το περιστρεφόμενο αστέρι νετρονίων. Τα ηλεκτρόνια στρέφονται γύρω από αυτές τις γραμμές του πεδίου, δημιουργώντας σύγχροτρον ακτίνες-Χ. Η υψηλή ενέργεια της ακτινοβολίας δείχνει ότι αυτές οι γραμμές κινούνται κοντά στην ταχύτητα του φωτός, υπολογίζει ο Blandford.