Γιατί φοβάστε το θάνατο;

Γιατί φοβάστε το θάνατο;
Μήπως επειδή ίσως δε γνωρίζετε πώς να ζείτε;
Αν γνωρίζατε πως να ζείτε με πληρότητα, θα εξακολουθούσατε να φοβάστε το θάνατο;
Αν αγαπούσατε τα δέντρα, το ηλιοβασίλεμα, τα πουλιά, τα πεσμένα φύλλα – αν είχατε επίγνωση των δακρυσμένων ματιών αντρών και γυναικών, αν η καρδιά σας αγαπούσε στ’ αλήθεια, θα φοβόσασταν το θάνατο;

Θα τον φοβόσασταν;
Δε χρειάζεται να σας πείσω εγώ.
Ας αναλογιστούμε [το ζήτημα] από κοινού.
Ζείτε δίχως χαρά, δεν είστε ευτυχισμένοι κι από μέσα σας απουσιάζει αυτή η ζωτική ευαισθησία για τα πράγματα.
Και μήπως είναι ίσως γι’ αυτό το λόγο που αναρωτιέστε τί θα σας συμβεί μετά θάνατον;

Επειδή για εσάς η ζωή σημαίνει λύπη, δείχνετε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το θάνατο.
Νιώθετε ότι ίσως μετά θάνατο καταφέρετε να βρείτε την ευτυχία.

Αλλά η αντίληψη αυτή αποτελεί τεράστιο πρόβλημα κι αναρωτιέμαι αν θέλετε να την εξετάσετε.
Εξάλλου, ο φόβος αποτελεί τον κοινό παρονομαστή όλων αυτών – ο φόβος για το θάνατο, ο φόβος για τη ζωή, ο φόβος για όσα σας κάνουν να υποφέρετε.

Εάν δεν είστε σε θέση να κατανοήσετε τι είναι αυτό που προκαλεί το φόβο, ώστε να απελευθερωθείτε από αυτό, τότε το αν είστε ζωντανοί ή νεκροί δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία.