Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, ΜΕΛΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ, ΠΡΑΞΙΛΛΑ

Ύμνος στον Άδωνη

Η ακμή της Πράξιλλας από τη Σικυώνα τοποθετείται στα μέσα του πέμπτου αιώνα. Στα σωζόμενα αποσπάσματα μαρτυρείται ένας Ύμνος στον Άδωνη,ένας διθύραμβος με τίτλο Αχιλλεύς και Παροίνια άσματα. Οι παρακάτω στίχοι προέρχονται από τον Ύμνο στον Άδωνη, για τον οποίο οι αρχαίες κρίσεις δεν πρέπει να ήταν ιδιαιτέρως κολακευτικές, αφού η φράση ἠλιθιώτερος τοῦ Πραξίλλης Ἀδώνιδος αποτελούσε παροιμία. Οι τρεις εύρυθμοι αυτοί εξαμετρικοί στίχοι είναι η απάντηση που έδωσε ο θνήσκων Άδωνης, όταν ρωτήθηκε για ποιο πράγμα από αυτά που άφηνε πίσω του λυπόταν πιο πολύ.

Απόσπασμα 747

κάλλιστον μὲν ἐγὼ λείπω φάος ἠελίοιο,
δεύτερον ἄστρα φαεινὰ σεληναίης τε πρόσωπον
ἠδὲ καὶ ὡραίους σικύους καὶ μῆλα καὶ ὄγχνας·

***
Το ωραιότερο πράγμα που άφησα πίσω στη γη
είναι το φως του ήλιου,
ύστερα τα φωτεινά αστέρια και το πρόσωπο του φεγγαριού.
Α ναι, και τα ώριμα πεπόνια και τα μήλα και τα αχλάδια.

ΤΑ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΑ ΚΑΛΑΝΤΑ


<Tο θείο βρέφος Διόνυσος στην φάτνη του 330 προ Χριστού

Οι πρόγονοί μας κατά την χειμερινή τροπή του Ηλίου (γεννηση Ηρακλέους, Διονύσου κλπ) εψαλαν κάλαντα τα οποία τότε ονόμαζαν «ειρισιώνη».

Τα αρχαιότερα γιορτινά κάλαντα που έχουν διασωθεί μέχρι τις μέρες μας είναι αυτά που σύμφωνα με την παράδοση έψαλλε ο ίδιος ο ποιητής Όμηρος στην Σάμο. Τα κάλαντα αυτά, που και σήμερα είναι επίκαιρα μετά από τόσους αιώνες, δηλώνουν τη συνέχεια της Ελληνικής παράδοσης και του Ελληνικού πολιτισμού που μεταφέρονται μέσα από το πέρασμα του χρόνου χωρίς αλλαγές μέχρι τις μέρες μας. Εκφράζουν το ίδιο νόημα, περιέχουν δηλ. κατά κανόνα επαίνους για τον νοικοκύρη ,και την οικογένεια του, ευχές για αφθονία εισοδημάτων και τέλος προτροπές για να φανούν γενναιόδωροι και να φιλέψουν την συντροφιά που τα λέει με πολλά δώρα. Τα αρχαία κάλαντα ονομάζονταν «ειρισιώνη» και αξίζει πραγματικά να τα διαβάζετε όπως τα δημοσιεύουμε παρακάτω.

Δώμα προσετραπόμεσθ’ ανδρός μέγα δυναμένοιο,
ός μέγα μεν δύναται, μέγα δε βρέμει,
όλβιος αεί.
αύται άνακλίνεσθαι θύραι πλούτος γάρ έσεισι πολλός,
σύν πλούτω δέ καί ευφροσύνη τεθαλυϊα, ειρήνη τ ‘άγαθή.
Όσα δ άγγεα, μεστά μέν εϊη κυρβαίη δ ‘άεί κατά καρδόπου έρποι μάζα,
νυν μέν κριθαίην εύώπιδα σησαμόεσσαν…


 ***
Σ’ αρχοντικό μπήκαμε μεγάλου νοικοκύρη,
με λόγο πού έχει πέραση και μ αγαθά περίσσια.
Ανοίξτε πόρτες διάπλατα να μπουν μεγάλα πλούτη,
μαζί και ή θαλερή χαρά κι ή βλογημένη ειρήνη.
Γιομάτοι να είναι οι πόθοι σας, πολλά τα ζυμωτά σας,
κι ο κριθαρένιος ό χυλός με το πολύ σουσάμι.
Νύφη για το μοναχογιό να κάτσει τραγουδώντας στο αμάξι πού το σέρνουνε τα δυνατά μουλάρια, να έρθει σ’ αυτό το σπιτικό, να φαίνεται προικιά της.
Κάθε χρονιά θενά έρχομαι κι εγώ σαν χελιδόνι. Μα φέρε γρήγορα λοιπόν ότι είναι να μας δώσεις, Γιατί αλλιώς θα φύγουμε, δεν θα ξημερωθούμε!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

Λησμονιά μου

Λησμόνησα τα θέλω μου, επειδή ήταν πολύ έντονη η επίδραση των πρέπει τους.

Λησμόνησα τους στόχους μου, επειδή μου επέβαλαν συνέχεια τους δικούς τους.

Λησμόνησα το πάθος μου, επειδή θεωρήθηκε αμαρτία.

Λησμόνησα την αγάπη μου, επειδή μου δίδασκαν το φόβο.

Λησμόνησα τον άνθρωπο, επειδή μεγάλωνα με το θηρίο.

Λησμόνησα τη ζωή, επειδή με εκπαίδευαν πεθαμένοι.

Μέχρι που έκλεισα πίσω μου την πόρτα της λησμονιάς για να διαβώ το δρόμο της ευθύνης.

Όπως και το φθινόπωρο, η ομορφιά συμβαίνει όταν επιλέγουμε να αφήσουμε τα πράγματα να φύγουν από τη δική μας ζωή

Όταν είμαι έξω, το μόνο που έχω να κάνω είναι να κοιτάξω γύρω μου και να συνειδητοποιήσω ότι η φύση μας δίνει απτά οράματα για το πώς πρέπει να ζήσουμε τη ζωή μας μέσα από τη φυσική διαδικασία της ζωής.


Όπως τα δέντρα, θα πρέπει να είμαστε αρκετά ευέλικτοι για να λυγίζουμε και να πηγαίνουμε με τη ροή, αλλά να παραμένουμε εδραιωμένοι στις αξίες μας και στο ποιοι είμαστε. Κάτι άλλο που παρατήρησα, ειδικά κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής του χρόνου, είναι ότι τα φύλλα πεθαίνουν και αλλάζουν χρώμα, και τα δέντρα επιλέγουν να αφήσουν τα νεκρά πράγματα να φύγουν.

Όπως και το φθινόπωρο, η ομορφιά συμβαίνει όταν επιλέγουμε να αφήσουμε τα πράγματα να φύγουν από τη δική μας ζωή. Πράγματα που δεν ήμασταν έτοιμοι να αφήσουμε πριν, αλλά τώρα βλέπουμε ότι το να κρατιόμαστε από αυτά δεν μας κάνει πια καλό. Μπορεί να μας αφήσει να νοιώθουμε άδειοι και γυμνοί, όπως ακριβώς και τα δέντρα φαίνονται αφού τα φύλλα τους έχουν μειωθεί, αλλά είναι θέμα χρόνου πριν τα πράγματα μπουν στη θέση τους και αισθανόμαστε σαν τους εαυτούς μας και πάλι.


Τι είναι αυτό από το οποίο κρατιέσαι και πρέπει να αφήσεις να φύγει; Και ποιοί είναι κάποιοι άλλοι τρόποι που έχετε δει το σύμπαν να εργάζεται μέσω της φύσης για να μας δείξει πώς να ζούμε;

Η ευτυχία στη ζωή απέχει 9 βήματα και αξίζει να τα κάνετε σήμερα κιόλας

Πόσοι από εμάς αισθάνονται πλήρεις από αγάπη και συμπόνια; Πόσοι από εμάς φροντίζουν για τις δικές τους ανάγκες και βασίζονται στον τρόπο που βλέπουν τον εαυτό τους και όχι το πώς μας βλέπουν οι άλλοι; Πόσοι από εμάς ζούμε με βάση τις δικές μας πεποιθήσεις μας, αντί να ζούμε μέσα από το τι περιμένουν οι άλλοι από εμάς;

Η ευτυχία είναι η "Ιθάκη" όλων μας. Ένα διαρκές ταξίδι αναζήτησης μέχρι που κάποιες φορές, θα φτάσουμε και θα ξαποστάσουμε εκεί για λίγο. Μέχρι την "επόμενη μέρα" τουλάχιστον.

Μαθαίνοντας να αγαπάμε τον εαυτό μας και να ξεπερνάμε τα εμπόδια που έχουν σηκωθεί γύρω μας είναι το μεγαλύτερο μυστικό για να ζήσουμε ευτυχισμένοι. Η αγάπη για τον εαυτό μας μπορεί να μας φέρει πιο κοντά στην εσωτερική αλήθεια και να μας επιτρέψει να προσελκύσουμε και να δημιουργήσουμε την ευτυχία που σας αξίζει σε εμάς, τον/τη σύντροφό μας, την καριέρα μας και τη ζωή μας. Η αγάπη πρώτα για τον εαυτό μας θα φέρει την ειρήνη, την συμπόνοια, την εκπλήρωση, την ικανοποίηση, τη σημαντικότητα, την ελευθερία, την ωριμότητα, τη σοφία και τη μαγεία στη ζωή μας.

Δείτε τα 9 βήματα που κάθε αληθινά ευτυχισμένος άνθρωπος έχει διανύσει στη ζωή του:

Γνωρίστε από την αρχή τον εαυτό σας: Φανταστείτε τον εαυτό σας να περπατάει στον δρόμο, μαζί με τις αξίες σας στο πλάι του. Πως αισθάνεστε; Τι παρατηρείτε; Πώς, αυτές οι αξίες, εκφράζουν τον εαυτό σας; Αυτό θα σας βοηθήσει να αναγνωρίσετε τον εαυτό σας μέσα από τα δικά σας μάτια, αντί μέσα από τα μάτια των άλλων.

Να είστε ο εαυτός σας: Μπορείτε να αναγνωρίσετε την δική σας αλήθεια σας και να εκφράσετε το ποιοι είστε, μόνο όταν είστε 100% ειλικρινής με τον εαυτό σας πρώτα. Μερικές φορές ανακαλύπτουμε πράγματα που δεν μας αρέσουν απαραίτητα για τους εαυτούς μας, αλλά έχουμε επιλογή: να περάσουμε τη ζωή μας διαμαρτυρόμενοι για τις αδυναμίες μας, ή να επιλέξουμε να εστιάσουμε την προσοχή μας στα δυνατά μας σημεία.

Πάρτε μια ανάσα: Έχουμε μια τάση να πιέζουμε τον εαυτό μας σε κάνει τα πράγματα γρήγορα, βιαστικά. Κάντε ένα βήμα πίσω λίγο και να παρακολουθήστε τον εαυτό σας σε δράση. Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί αν δεν φέρνατε εις πέρας τις υποχρεώσεις σας αμέσως; Προτιμάτε να παραμείνετε καταπιεσμένοι για να γίνουν όλα βιαστικά και να περάσουν μόνο από τα χέρια σας ή θα προτιμούσατε να απολαύσετε κάθε στιγμή προς την ολοκλήρωση των καθηκόντων σας;

Να είστε υπομονετικοί με τον εαυτό σας: Οι άνθρωποι που ενδεχομένως θαυμάζετε και θα θέλατε να ζείτε τη ζωή τους, μπορεί να χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να το πετύχουν. Μην βιάζεστε να φτάσετε στον τερματισμό. Κάντε το ταξίδι αυτό βήμα-βήμα και απολαύστε το πώς η ζωή εκτυλίσσεται για εσάς. Μπορεί να χάνετε πολλά στη ζωή, όταν το βλέμμα σας είναι καρφωμένο στο αύριο. Η υπομονή είναι το κλειδί για να ανακαλύψετε την ομορφιά του μυστηρίου που σας περιβάλλει κάθε στιγμή.

Ακούστε παιδί που είναι ακόμα μέσα σας: Αυτή η αθώα φωνή είναι πολύ ισχυρή και βρίσκεται βαθιά στην ύπαρξή μας. Είναι η φωνή των αναγκών που δεν έχουμε ικανοποιήσει ποτέ από τότε που ήμασταν παιδιά. Αυτή η φωνή μας μιλάει για το φόβο, τον πόνο, την ασφάλεια που λαχταράμε και τις βαθιές μας επιθυμίες. Έτσι, όταν είστε σε μια δύσκολη κατάσταση, κάντε ένα βήμα πίσω για μια στιγμή και ακούστε αυτή την παιδική φωνή μέσα σας: Τι είναι αυτό που πραγματικά με πληγώνει τώρα; Τι θέλω πραγματικά;

Αποδεχτείτε τα συναισθήματά σας: Ο πόνος είναι μέρος της ζωής, και η αποδοχή του τι αισθάνεστε κάθε στιγμή είναι το πρώτο βήμα προς την ευτυχία σας. Μπορεί να είστε θυμωμένοι και να πονάτε πολύ, ώστε να μετανιώνετε για πράγματα που έχετε κάνει στο παρελθόν. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να αποδεχτεί αυτά που νιώθει και θα εντοπίσετε την αιτία της απογοήτευσης σας. Τη στιγμή που θα κατανοήσετε αυτό το συναίσθημα, θα συνειδητοποιήσετε τι είναι αυτό που θέλετε στη ζωή και πώς να το πάρετε.

Δουλέψτε επάνω στους φόβους σας: Όλοι έχουμε φόβους που έχουν χαραχθεί μέσα μας από την παιδική μας ηλικία. Κατανοώντας τους φόβους αυτούς και φέρνοντάς τους στην επιφάνεια θα καταφέρετε να τους αντιμετωπίσετε. Όταν καταπιέζετε και απορρίπτετε τους φόβους σας, λόγω των μη ρεαλιστικών προσδοκιών που σας επιβάλλει η κοινωνία, δίνετε ακόμα περισσότερη δύναμη και έλεγχο στους φόβους σας.

Συγχωρήστε και αφήστε το παρελθόν να φύγει: Με το να κατηγορούμε το παρελθόν μας για την τωρινή μας δυστυχία, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να διαιωνίζουμε το συναίσθημα αυτό. Ξέρετε ότι πρέπει να έχετε ένα σκοπό στη ζωή σας, οπότε έχετε μια επιλογή: να αφήσετε το παρελθόν να σας στοιχειώνει και να σας προκαλεί περισσότερη δυστυχία, ή να συγχωρήσετε τον εαυτό σας.
Χαμογελάστε: Το χαμόγελο είναι θεραπεία για την καρδιά, το μυαλό και το σώμα. Ορισμένες εμπειρίες μπορεί να φέρνουν αβίαστα ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μας, και μερικές φορές ένα χαμόγελο μπορεί να αλλάξει πραγματικά ένα αρνητικό συναίσθημα σε ένα θετικό. Είναι ένας απλός τρόπος για να θεραπεύσετε τον εαυτό σας και να φέρετε ένα χαμόγελο στα πρόσωπα και άλλων ανθρώπων.

Ο ωκεανός, "τι είμαι" και ο φόβος του θανάτου

Εκεί που βρίσκεστε, τι βλέπετε γύρω σας; Σίγουρα κάποια αντικείμενα. Και αν είστε σε ανοιχτό χώρο μπορεί να βλέπετε και λόφους, ή θάλασσα, ή κάποιον δρόμο. Όλα αυτά ας τα ονομάσουμε μορφές. Μορφές ενέργειας. Και οι άνθρωποι ανήκουν σ' αυτές τις μορφές. Και τα ζώα και τα φυτά και ο ήλιος. Τα πάντα.

Ξέρετε όμως πού δεν πάει ο νους σας; Στον χώρο που επιτρέπει σε όλες αυτές τις μορφές να υπάρξουν. Χωρίς τον χώρο όλα θα κατέρρεαν. Αν δεν υπήρχε αυτή η απόσταση μεταξύ των μορφών δεν θα υπήρχαν όρια και τίποτα δεν θα ήταν ευδιάκριτο. Το ίδιο συμβαίνει και μέσα μας. Οι σκέψεις είναι οι μορφές και ο χώρος είμαστε εμείς, μέσα στον οποίο συμβαίνουν πολλά και ενδιαφέροντα φαινόμενα. Τι βλέπετε λοιπόν γύρω σας; Πολύ χώρο και κάποιες μορφές. Μέσα σας;

Στρέφοντας την προσοχή μας στη φλυαρία του νου μπορούμε να παρατηρήσουμε τις σκέψεις. Το πρώτο πράγμα που μας κάνει εντύπωση είναι η πρόσκαιρη φύση τους. Έρχονται και φεύγουν. Δημιουργούνται, αναπτύσσονται, προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή μας, να αντλήσουν λίγο απ' την ταυτότητά μας (κάτι που καταφέρνουν για κάποιο διάστημα) και μόλις τις παρατηρήσουμε χάνονται. Ή χάνονται αφού μάς έχουν παρασύρει και ανάλογα με το περιεχόμενό τους εμείς αντιλαμβανόμαστε μόνο την αντίδραση του σώματος (μέσω των συναισθημάτων και της σωματοποίησής τους). Αν προλάβουμε να τις παρατηρήσουμε χάνονται επειδή τους αφαιρέσαμε την τροφοδοτική τους πηγή, που είναι η προσοχή μας. Αν δεν τις προσέξουμε, σημαίνει ότι βρισκόμαστε μέσα τους. Δηλαδή, σημαίνει ότι απέκτησαν μορφή επειδή κατάφεραν να μας δελεάσουν με το περιεχόμενό τους. Οι σκέψεις είναι πειρασμοί για την προσοχή μας και το Εγώ είναι ο μηχανισμός ταύτισής μας μαζί τους, απ' τον οποίο αντλούν την ενέργειά τους.

Όπως οι σκέψεις, έτσι και όλες οι άλλες μορφές είναι προσωρινές. Διαρκούν για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα και χάνονται. Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση: το βάθος, απ' το οποίο γεννιούνται όλες οι μορφές. Για να γίνει καλύτερα κατανοητό φανταστείτε έναν ωκεανό. Στην επιφάνεια του ωκεανού υπάρχουν κύματα. Δημιουργούνται ασταμάτητα, σε όλη την επιφάνειά του, άλλα είναι μικρά και άλλα μεγάλα. Έστω τώρα ότι τα κύματα έχουν την ικανότητα του αυτοπροσδιορισμού. Το κάθε κύμα δημιουργεί μια εικόνα για τον εαυτό του και διαμορφώνει έτσι την ταυτότητά του. Συγκρίνεται με τα άλλα κύματα και ανάλογα αισθάνεται μειονεκτικά ή πλεονεκτικά, αναπτύσσει απόψεις και αντιλήψεις, παρελθόν (έστω για την πολύ σύντομη ζωή του) και άλλα στοιχεία που διαμορφώνουν την εντύπωσή του για το "τι είναι".

Τα κύματα παρατηρούν ότι γύρω τους υπάρχουν άλλα κύματα που χάνονται, που γίνονται δηλαδή ένα με τον ωκεανό και χάνουν τη μορφή τους. Αυτή την παρατήρηση την προβάλλουν και στον εαυτό τους και αρχίζουν να τρομοκρατούνται στην ιδέα (στη σκέψη) ότι κάποια στιγμή θα χάσουν και αυτά τη μορφή τους. Τα κύματα, όπως φαντάζεστε, δεν μπορούν να απομονωθούν. Κανείς δεν μπορεί να απομονώσει ένα κύμα και να το πάρει σπίτι του. Ούτε καν να το απομακρύνει για λίγο από τον ωκεανό. Αυτό που δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν τα κύματα είναι ότι είναι ο ίδιος ο ωκεανός και ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει διαχωρισμός, ούτε μεταξύ των κυμάτων, αλλά ούτε και μεταξύ των κυμάτων και του ωκεανού. Ο ωκεανός εκφράζεται μέσα από τα κύματα. Είναι μία μορφή έκφρασής του, με άπειρη ποικιλομορφία, αφού κανένα κύμα δεν είναι πανομοιότυπο με κάποιο άλλο. Το καθένα φαίνεται σαν να έχει τη δική του ταυτότητα και αυτή ακριβώς η ψευδαίσθηση είναι η πηγή του φόβου της εξαφάνισής τους. Το πρόβλημα είναι ότι τα κύματα δεν γνωρίζουν, ή δεν θυμούνται, ότι είναι ο ωκεανός. Προσκολλώνται λοιπόν στη μορφή τους, δημιουργούν μια εικόνα για τον εαυτό τους και νιώθουν ότι είναι ξεχωριστά από τον ωκεανό.

Ας φέρουμε αυτή την παρομοίωση στα ανθρώπινα μέτρα. Οι άνθρωποι είναι τα κύματα που δεν γνωρίζουν, ή δεν θυμούνται, ή δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν, ότι η πραγματική τους φύση δεν είναι η μορφή τους. Και αυτό που ονομάζουν "η ζωή μου" είναι στην πραγματικότητα ο ωκεανός, που για ένα χρονικό διάστημα εκφράζεται με τις μορφές τους. Ο ωκεανός είναι η ζωή, η άχρονη, η άπειρη, η ανερμήνευτη, που κανένας νους δεν πρόκειται ποτέ να συλλάβει την ουσία της.

Η δυσκολία στη διαδικασία της αποταύτισης από την ψευδαίσθηση του εαυτού εκφράζεται με τον φόβο της απώλειας της ταυτότητας. Κάποιος που επιδιώκει να απαλλαγεί από την ταυτότητά του έρχεται αντιμέτωπος με την ερώτηση "τι είμαι αν δεν είμαι αυτό που νόμιζα τόσα χρόνια ότι είμαι;". Η παρατήρηση αυτού του φαινομένου δίνει αμέσως και τη λύση: πρόκειται απλά για μια σκέψη και τίποτα παραπάνω. Είναι σαν ένα κύμα στον ωκεανό. Είναι η κεκτημένη ορμή του νου από το παρελθόν που θέλει να κρίνει τα πάντα και να αποφεύγει καταστάσεις που ερμηνεύει ως απειλητικές. Είναι άλλη μία ψευδαίσθηση. Είναι σαν να προσπαθεί το κύμα να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι μια ξεχωριστή οντότητα, αλλά είναι ο ίδιος ο ωκεανός που απλά εκφράζεται με αυτή τη μορφή σ' αυτό το σημείο του για κάποια ελάχιστα δευτερόλεπτα. Όσο είναι προσκολλημένο στη μορφή του, το κύμα αδυνατεί να αντιληφθεί ότι είναι ο ίδιος ο ωκεανός. Η προσκόλληση είναι αυτή που κρύβεται πίσω από τον φόβο της απώλειας της μορφής (αυτό που εμείς ονομάζουμε θάνατο). Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει θάνατος γιατί, όπως λέει και ο Έκχαρτ Τόλλε, "δεν μπορείς να χάσεις κάτι που είσαι, αλλά μόνο κάτι που έχεις. Ο θάνατος μάς απαλλάσσει από όλα αυτά που δεν είμαστε".

Οι σκέψεις μπορούν επίσης να παρομοιαστούν με τα κύματα. Όπως τα κύματα, έτσι κι αυτές, δημιουργούνται, αναπτύσσονται και χάνονται. Αν είμαστε ασυνείδητοι και πιστέψουμε ότι οι σκέψεις είμαστε εμείς και ότι διαμορφώνουν την ταυτότητά μας, θα αρχίσουμε να ζούμε με την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού από τη ζωή. Θα αναπτύξουμε την πεποίθηση ότι είμαστε κάτι ξεχωριστό, τόσο από τους άλλους ανθρώπους, όσο και από την ίδια τη ζωή (όπου "ζωή" βάλτε "συνειδητότητα", "σύμπαν", "όλο", "πραγματικότητα", ή οτιδήποτε άλλο. Έτσι κι αλλιώς οι λέξεις λειτουργούν μόνο ως ταμπέλες που δείχνουν προς μια κατεύθυνση). Το περιεχόμενο των σκέψεων μπορεί να προέρχεται σε μεγάλο βαθμό και από τα αποθηκευμένα συναισθήματα. Δηλαδή από την ενέργεια που είναι εγκλωβισμένη στο σώμα, εξαιτίας κάποιων παρελθοντικών εμπειριών. Αυτή η ενέργεια χρησιμοποιεί τον νου και αποκτά τη μορφή των σκέψεων ανάλογα με τον προγραμματισμό του. Δημιουργείται έτσι ένα φαύλος κύκλος ανατροφοδότησης των αποθηκευμένων συναισθημάτων μέσω των σκέψεων, από τον οποίο επιβεβαιώνει κανείς την ψευδή ταυτότητά του.

Αυτό που είναι χρήσιμο να κατανοήσουμε είναι ότι ο κόσμος των μορφών δεν είναι αυτός που μας προσδίδει την πραγματική μας ταυτότητα. Οποιαδήποτε ταύτιση με οποιαδήποτε μορφή δεν μπορεί παρά να μας δημιουργήσει δυστυχία και πόνο, αφού όλες οι μορφές εμφανίζονται για να χαθούν. Η απάντηση στο ερώτημα "τι είμαι αν δεν είμαι αυτό που νόμιζα τόσα χρόνια ότι είμαι" είναι αυτό που μένει αν αφαιρεθούν όλες οι υποθέσεις, οι σκέψεις, οι υποψίες, οι αναμνήσεις και οι αμφιβολίες από το ερώτημα: Είμαι.

Δέκα αλήθειες που πονάνε για τις ανθρώπινες σχέσεις

«Σ’ αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ’ αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:
σ’ αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ’ άλλον τρόπο…» – Πάμπλο Νερούδα

Τον τελευταίο καιρό μ΄απασχολεί πολύ το θέμα των σχέσεων. Βλέπω ολοένα και πιο συχνά γύρω μου τους ανθρώπους να κλείνονται ερμητικά στο μικρόκοσμό τους, τη ίδια στιγμή που λαχταρούν να εισπράξουν ενδιαφέρον και νοιάξιμο. Σαν να θέλουν να κερδίσουν την πιο όμορφη φιλική, ερωτική ή συναδελφική σχέση χωρίς όμως να χάσουν τίποτα από τη βολή τους, χωρίς να παραχωρήσουν χιλιοστό από το ζωτικό τους χώρο, χωρίς να επιτρέπουν ούτε μια ρωγμή στο προσωπείο που διάλεξαν να τους αντιπροσωπεύει στον έξω κόσμο.

Κάποτε αυτό θα με πλήγωνε, τώρα πια αρχίζω να αποδέχομαι πως οι αληθινές σχέσεις – αυτές που για χάρη τους βάζεις το χέρι σου στη φωτιά – είναι λιγοστές. Κατέγραψα εδώ ό,τι έχω προσωπικά αντιληφθεί για το θέμα των σχέσεων, προσπαθώντας να ξεκαθαρίσω τις προτεραιότητές μου και να βεβαιωθώ πως αφήνω χώρο στις σχέσεις που αξίζουν να εξελιχθούν και ν΄ανθίσουν:

1. Κάποιες σχέσεις είναι ευλογία ενώ κάποιες είναι μαθήματα ζωής. Οι άνθρωποι που περνούν από τη ζωή σου άλλοτε σε στηρίζουν, άλλοτε σε δοκιμάζουν, άλλοτε σε χρησιμοποιούν και άλλοτε σε ωθούν να βγάλεις τον καλύτερο (ή χειρότερο εαυτό σου). Ολ΄αυτά είναι πολύτιμες εμπειρίες που σε ωριμάζουν και σ’ αναγκάζουν να πάρεις θέση για το τι λογής σχέσεις θέλεις τελικά να έχεις στη ζωή σου.

2. Οταν η ζωή σού φέρνει αλλαγές – ακόμα και προς το καλύτερο – κάποιοι άνθρωποι απομακρύνονται από κοντά σου. Ισως γιατί η προηγούμενη φάση σου τούς πήγαινε περισσότερο, ίσως γιατί ο νέος τρόπος ζωής σου δεν τους ταιριάζει πια, ίσως γιατί πατιούνται κουμπιά που πονάνε…, πάντως είναι κάτι που συμβαίνει και χρειάζεται να το αποδεχτείς, όσο δυσάρεστο κι αν είναι.

3. Οταν είσαι σε δύσκολη θέση και νιώθεις την ανάγκη για υποστήριξη, ποιος παραμένει δίπλα σου; Ποιος αφιερώνει χρόνο και ενέργεια για σένα; Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι αληθινοί σου φίλοι. Μαζί στη χαρά και στη λύπη, στα εύκολα και στα δύσκολα.

4. Οι άνθρωποι σου φέρονται με τον τρόπο που τους επιτρέπεις. Εσύ βάζεις τον πήχυ ψηλά ή χαμηλά, εσύ θέτεις τα όρια. Σίγουρα δεν μπορείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά τους, είσαι σε θέση όμως να ελέγχεις το τι θα δεχτείς και τι όχι.

5. Ενα λάθος μπορεί να είναι τυχαίο. Τα απανωτά ψέματα και οι δόλιες συμπεριφορές δεν είναι τυχαία. Αν είσαι αποδέκτης τέτοιων συμπεριφορών συστηματικά, και με ένα «συγγνώμη» υποχωρείς και παραμένεις στη σχέση, τότε κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου και ξεγελάς τον ίδιο σου τον εαυτό.

6. Βεβαιώσου πως αναγνωρίζεις τις σχέσεις που αξίζουν πραγματικά. Μήπως έχεις γίνει ο εγωπαθής που παραπονιέται γιατί ο κόσμος δεν ασχολείται αδιάλειπτα με την ευτυχία του; Αυτό που ζητάς από τους αγαπημένους σου το προσφέρεις εσύ ο ίδιος; Καμιά φορά ο φίλος που πονάει ίσως σου πει «μην ανησυχείς, είμαι καλά», αλλά αυτό που χρειάζεται στ’ αλήθεια είναι να τον κοιτάξεις στα μάτια και να του πεις «όχι, ξέρω πως δεν είσαι καλά. Μίλησέ μου, είμαι δίπλα σου».

7. Οι «βαριές» κουβέντες πληγώνουν περισσότερο από τον φυσικό πόνο. Εχε το νου σου μήπως, θεωρώντας δεδομένους τους δικούς σου ανθρώπους, ξεφορτώνεις άθελά σου πάνω τους τα καταπιεσμένα συναισθήματα από σχέσεις που σε πόνεσαν και τις κουβαλάς ακόμα. Οι άλλοι, όσο κι αν μας αγαπούν, δεν είναι τα συναισθηματικά μας υποζύγια.

8. Οι πράξεις μετράνε, όχι τα λόγια. Συνήθως όσοι αγαπούν δεν το διατυμπανίζουν, αρκούνται στο να το δείχνουν με μικρές ή μεγάλες κινήσεις μέσα στην καθημερινότητα.Μην παρασύρεσαι από τα μεγάλα λόγια, άφησε τις συμπεριφορές να μιλήσουν για την αλήθεια.

9. Κανείς δεν μπορεί να σου προσφέρει την ευτυχία, ούτε να ανακαλύψει το σκοπό της ζωής για λογαριασμό σου. Μην κάνεις το λάθος να περιμένεις τους άλλους να σου ανοίξουν το δρόμο στην προσωπική σου ολοκλήρωση. Ο μόνος που μπορεί είσαι εσύ ο ίδιος.

10. Η γνήσια αγάπη σε μια σχέση ανθίζει όταν εξαλείφονται οι παντός είδους «χειρισμοί». Οταν αποδέχεσαι τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου γι΄αυτό που είναι κι όχι γι’ αυτό που θα μπορούσε να είναι. Οταν έχεις τη δυνατότητα να αποκαλύψεις πόσο ευάλωτος κι ανασφαλής νιώθεις. Κι όλο αυτό κερδίζεται όταν βάζουν πλάτη και οι δύο, με αφοσίωση και ακεραιότητα. Διαφορετικά απλώς δεν γίνεται να συμβεί.

Κλείνω αυτή την ανάρτηση με τη σημείωση πως δεν έχω την πρόθεση να δώσω συμβουλές σε κανένα. Γράφω μόνο τις σκέψεις μου, που ίσως να είναι και αφελείς και εκτός πραγματικότητας. Πολύ θα το ήθελα οι σχέσεις μας να έχουν όλες χάπι-εντ, μάλλον όμως αυτό δεν συμβαίνει. Ο χορός της ζωής έχει τους δικούς του ρυθμούς κι εμείς μαθαίνουμε αδιάκοπα τα βήματα που ολοένα αλλάζουν καθώς κυλάει ο καιρός… Πολύ θα ήθελα να διαβάσω τα σχόλιά σας. Αναρωτιέμαι αν όλα τα παραπάνω είναι δική μου αίσθηση ή υπάρχουν κι άλλοι που έχουν την ίδια γνώμη με μένα.

Η υποχρέωση στον εαυτό σου είναι να τον αγαπάς… Να σε αγαπάς!

Αν αγαπάς τον εαυτό σου τότε χρειάζεται να ξέρεις ποια είναι τα δικαιώματα και ποιες οι υποχρεώσεις σου απέναντί του ώστε να γίνεται πιο πλούσια η ζωή σου καθημερινά.
Το ναι και το όχι στη ζωή μας είναι επιλογή κι όχι υποχρέωση. Χρειάζεται να ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις και να έχεις το θάρρος να εκφράσεις την αλήθεια σου. Ποτέ μην δέχεσαι να κάνεις κάτι που δεν θέλεις και ποτέ να μην πιέζεις να κανει κάποιος «κάτι» αν πραγματικά δεν το επιθυμεί. Μην αναλαμβάνεις την ευθύνη κανενός άλλου παρά μόνο του εαυτού σου!

Μην γίνεσαι ο ¨κάδος απορριμμάτων¨ για τα ενεργειακά απόβλητα, τους φόβους, την δυστυχία, τις καταστροφικές εικόνες και τις ¨πονεμένες¨ ιστορίες που σε αποπροσανατολίζουν, σε αποκόπτουν από το κέντρο σου και σε απομακρύνουν από την πραγματική σου δύναμη. Όσο αυτοί προσπαθούν να σε εκπαιδεύσουν στη δυστυχία εσύ εκπαίδευσε τον εαυτό σου στη χαρά!

Η υπευθυνότητα είναι το καθήκον της καρδιάς. Ανέλαβε την ευθύνη του εαυτού σου και προχώρα χωρίς να του υψώνεις το δάχτυλο. Χωρίς να κρίνεις και να επικρίνεις συνέχεια τον εαυτό σου. Αγάπησε τα λάθη σου, έτσι κι αλλιώς αυτά είναι οι πιο μεγάλοι σου δάσκαλοι, και προχώρα ¨ασυννέφιαστα¨ στο μονοπάτι της ζωής σου.

Μην αφήνεις εκκρεμότητες με τους ανθρώπους γιατί έτσι αφήνεις εκκρεμότητες με τη Ζωή. Μην κανείς τη ζωή σου ένα κακοκουρντισμένο γραμμόφωνο που επαναλαμβάνει το ίδιο τραγούδι, από τον ίδιο γρατζουνισμένο δίσκο. Κλείσε τις πόρτες στο παρελθόν και άνοιξε καινούριες στο μέλλον
Μάθε να εργάζεσαι κι όχι να δουλεύεις. Μη γίνεσαι ¨δούλος¨ της δουλειάς σου. Μη λες ¨δεν προλαβαίνω¨! Χάρισε στον εαυτό σου στιγμές ξεκούρασης, χαράς, απόλαυσης και μοιράσματος, καθημερινά και νιώσε ότι αυτές οι στιγμές σου αξίζουν!

Δεν χρειάζεσαι στη ζωή σου τοξικούς ανθρώπους. Μην δίνεις χώρο σε ενεργειακά βαμπιράκια να σου ρουφάνε την ενέργεια παίρνοντας εσύ το ρολό του αμετανόητου ¨Σωτήρα¨ και μην εμπλέκεσαι σε τοξικές καταστάσεις επιτρέποντας να συμβαίνουν στη ζωή σου χαμηλής δόνησης καταστάσεις (γκρίνια, κουτσομπολιό, αντιπαλότητα κ.α). Μη σπαταλάς τη ζωή σου σπαταλώντας τον Εαυτό σου…

Το σπίτι σου είναι ο καθρέφτης του εσωτερικού σου κόσμου. Κάνε τον χώρο σου ένα πραγματικό καταφύγιο γαλήνης, ομορφιάς και έμπνευσης. Δεν χρειάζονται πολλά χρήματα γι΄αυτό. Διώξε ότι δεν χρειάζεσαι από ρούχα και αντικείμενα. Μην κρατάς πράγματα που σε κρατάνε πίσω σε ένα αρρωστημένο και πονεμένο παρελθόν. Φρόντιζε να κρατάς την ενέργειά του καθαρή. Λιβάνιζε τακτικά. Βάλε γύρω σου χρώματα που σου ανοίγουν την καρδιά και γέμισε το με ευχάριστους ήχους και μουσικές. Οργάνωσε το έτσι που να σε γεμίζει αγάπη!

Μην μένεις σε καταστάσεις που σε ¨ματώνουν¨ και δεν σε αφήνουν να ξεδιπλώσεις τα φτερά σου για να απολαύσεις πως είναι να πετάς σε έναν ελεύθερο ουρανό. Κάνε απεξάρτηση από την συνήθεια και το βόλεμα στο ¨γνωστό¨ δοκιμάζοντας πως δονούν την καρδιά σου οι ¨αχαρτογράφητες ¨ διαδρομές…

Τίποτα δεν μένει το ίδιο. Όλα αλλάζουν συνέχεια. Όλοι αλλάζουν συνέχεια. Ακόμα και εσύ ο ίδιος. Μην επιμένεις να κρατάς υποσχέσεις που δεν έχουν πια λόγω ύπαρξης. Παρατήρησε με ποιο τρόπο ίσως αυτές σε ακινητοποιούν… Νιώσε τι συμβαίνει μέσα σου και επικοινώνησε την αλήθεια σου εκεί που είναι απαραίτητο…

Η Συγχώρεση είναι μια από τις μεγαλύτερες αρετές της καρδιάς. Συγχώρησε όποιον και ότι χρειάζεται να συγχωρέσεις όχι γιατί με αυτόν τον τρόπο γίνεσαι καλός άνθρωπος, όχι γιατί οι άλλοι αξίζουν την συγχώρεση αλλά γιατί Εσύ ο ίδιος δικαιούσαι να αναπνέεις ελεύθερα και να έχεις περισσότερο χώρο μέσα σου ώστε να σε πλημμυρίσει η αγάπη.

Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν' αγαπάει, τον δικό του!

Τι ωραία που θα ήταν αν αποκτήσουμε τη συνήθεια, τόσο στα μικρά, όσο και στα μεγάλα πράγματα, να μπορούμε να λέμε με τ' όνομά τους γεγονότα, καταστάσεις και συναισθήματα κατευθείαν, χωρίς περιστροφές, έτσι όπως είναι.

Δεν μιλάω για ακρίβεια, αλλά για ορισμό. Που πάει να πει: ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ τι περιλαμβάνει, από πού μέχρι πού, το περιεχόμενο του θέματος που συζητάμε. Ίσως γι' αυτό προσπαθώ επίσης, πάντοτε να διευκρινίζω για τι πράγμα ΔΕΝ μιλάω όταν μιλάω για αγάπη.

Δεν εννοώ το να είναι κανείς ερωτευμένος, όταν μιλάω για αγάπη.
Δεν εννοώ το σεξ, όταν μιλάω για αγάπη.

Δεν μιλάω για συναισθήματα που υπάρχουν μόνο μέσα στα βιβλία.
Δεν μιλάω για χαρές φυλαγμένες για λίγους και ξεχωριστούς.
Δεν μιλάω για μεγάλα πράγματα.

Μιλάω για ένα συναίσθημα που μπορεί να βιώσει ο καθένας.
Μιλάω για απλά και γνήσια συναισθήματα.

Μιλάω για εμπειρίες σπουδαίες, που δεν υπερβαίνουν όμως την ανθρώπινη φύση ή τους περιορισμούς της.
Μιλάω για την αγάπη που σημαίνει, απλώς, να θέλεις κάποιον πολύ.

Και λέω να θέλεις όχι με την ετυμολογική έννοια της κτήσης, αλλά με την έννοια που καθημερινά δίνουν σ΄αυτό το ρήμα οι ισπανόφωνες χώρες, όπου το θέλω σημαίνει σ΄αγαπώ.
Εκεί, σπάνια χρησιμοποιούν το σ΄ αγαπώ. Λένε καλύτερα σε θέλω, σε θέλω πολύ, ή σε θέλω πάρα πολύ.

Όμως τι ακριβώς λένε με αυτό το "σε θέλω";

Μπορώ να κάνω ένα σωρό πράγματα για να σου εκφράσω, να σου δείξω, να σου αποδείξω, να επιβεβαιώσω ή να υποστηρίξω ότι σ΄αγαπώ, όμως, μόνο ένα πράγμα μπορώ να κάνω με την αγάπη μου, κι αυτό είναι να Σ΄ΑΓΑΠΩ, να ασχολούμαι μαζί σου, να εκδηλώνω τα συναισθήματά μου όπως τα νιώθω. Και το πως τα αισθάνομαι είναι ο δικός μου τρόπος να σ΄αγαπώ.

Μπορείς να το δεχτείς ή μπορείς να το απορρίψεις, μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει ή μπορείς να το αγνοήσεις παντελώς. Αυτός, όμως, είναι ο τρόπος μου να σ΄αγαπώ, δεν έχω άλλον.

Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν' αγαπάει : τον δικό του. Αν κάποιος δεν σ΄αγαπάει όπως θα ήθελες να σ΄αγαπήσει, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σ΄αγαπάει με όλη τη δύναμη της ψυχής του...

Βρέθηκε ο μηχανισμός που ξυπνά τον εγκέφαλο από τον ύπνο

Επιστήμονες στην Ελβετία, με επικεφαλής έναν ελληνικής καταγωγής ερευνητή, ανακάλυψαν έναν βιολογικό μηχανισμό που είναι υπεύθυνος για τη γρήγορη αφύπνιση του εγκεφάλου από τον ύπνο και την αναισθησία.
 
Η ανακάλυψη μπορεί να οδηγήσει μελλοντικά σε νέες θεραπείες για τις διαταραχές του ύπνου, καθώς και για την επαναφορά της συνείδησης σε ασθενείς-φυτά.
 
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Αντουάν (Αντώνη) Αδαμαντίδη του Τμήματος Κλινικών Ερευνών του Πανεπιστημίου της Βέρνης και του Τμήματος Νευρολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της ίδιας πόλης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης "Nature Neuroscience".
 
Η ποιότητα και η διάρκεια του ύπνου θεωρούνται πρόωρος δείκτης για πολλές νευρολογικές διαταραχές (Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον, σχιζοφρένεια κ.α.), καθώς και για άλλες παθήσεις (καρδιολογικές, μεταβολικές, ορμονικές κ.α.). Το 10% έως 20% των ανθρώπων στις ανεπτυγμένες χώρες πάσχουν από χρόνια προβλήματα ύπνου, ενώ σχεδόν όλοι οι άνθρωποι βιώνουν τέτοια προβλήματα, ιδίως αϋπνία, σε κάποια περίοδο στη ζωή τους.
 
Οι επιστήμονες διεξάγουν πειράματα και κλινικές δοκιμές για να καταλάβουν καλύτερα με ποιούς τρόπους τα εγκεφαλικά (νευρωνικά) «κυκλώματα» ελέγχουν τον κύκλο ύπνου-αφύπνισης, καθώς και τη συνείδηση.
 
Η ομάδα του Αδαμαντίδη εντόπισε ένα άγνωστο έως τώρα κύκλωμα στον εγκέφαλο των πειραματόζωων (ποντικιών), το οποίο προκαλεί ταχεία ενεργοποίηση της κατάστασης αφύπνισης, ενώ αντίστροφα, όταν αυτό το κύκλωμα μπλοκάρεται, τότε ο ύπνος γίνεται πιο βαθύς.
 
Ο ύπνος των ανθρώπων χωρίζεται σε δύο φάσεις: μία με ταχείες κινήσεις των κλειστών ματιών (Rapid Eye Movement-REM) που σηματοδοτεί τον βαθύ ύπνο και μία χωρίς τέτοιες κινήσεις (Non REM) που αντιστοιχεί στον ελαφρύ ύπνο. Από παλαιότερα, έχουν εντοπισθεί νευρωνικά κυκλώματα που ενεργοποιούνται αντίστοιχα στις δύο αυτές φάσεις. Όμως οι ακριβείς βιολογικοί μηχανισμοί που εμπλέκονται, παραμένουν άγνωστοι.
 
Ο Αδαμαντίδης ανακάλυψε ένα νέο νευρωνικό κύκλωμα μεταξύ του θαλάμου και του υποθαλάμου του εγκεφάλου. Η ενεργοποίηση αυτού του κυκλώματος τερματίζει άμεσα τον ελαφρύ ύπνο. Αντίστροφα, η «σίγαση» του εν λόγω κυκλώματος σταθεροποιεί τον ελαφρύ ύπνο και αυξάνει την έντασή του. Η χρόνια υπερδραστηριοποίηση του κυκλώματος αυτού μπορεί να προκαλέσει αϋπνία, ενώ η χρόνια υπολειτουργία του να επιφέρει υπνηλία.
 
Η δύναμη αφύπνισης του συγκεκριμένου κυκλώματος είναι τέτοια που, όπως έδειξαν τα πειράματα, μπορεί να «πυροδοτήσει» ακόμη και το ξύπνημα από την κατάσταση της αναισθησίας και να καταστήσει έτσι εφικτή την επαναφορά της συνείδησης. Η δυνατότητα αυτή, κατά τον Αδαμαντίδη, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί μελλοντικά σε ασθενείς με ελάχιστη έως μηδαμινή συνείδηση. Όπως είπε όμως, θα χρειασθεί ακόμη αρκετός χρόνος, έως ότου υπάρξουν νέες θεραπείες.
 
Ο Α.Αδαμαντίδης έκανε το διδακτορικό του στη νευροβιολογία στο βελγικό Πανεπιστήμιο της Λιέγης και μετά εργάσθηκε ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνια. Διετέλεσε επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ του Καναδά και από το 2013 είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης. Έχει τιμηθεί με πολλά διεθνή βραβεία και έχει κάνει μεγάλο αριθμό επιστημονικών δημοσιεύσεων, έχοντας ειδικευθεί στα νευρωνικά κυκλώματα των καταστάσεων ύπνου και αφύπνισης.

Τριαντάφυλλα από …φύλλα

Δημιουργήστε μπουκέτα από τριαντάφυλλα φτιαγμένα από φύλλα σφενδάμου (στη βόρεια Ελλάδα είναι αρκετά σύνηθες) ή πλατανόφυλλα. Μια πολύ όμορφη χριστουγεννιάτικη, και όχι μόνο, διακόσμηση με λίγες απλές κινήσεις. Οι διαφορετικές αποχρώσεις των φύλλων δίνουν πραγματικά υπέροχο αποτέλεσμα.


Παίρνουμε ένα φύλλο και το διπλώνουμε στη μέση φροντίζοντας η πλευρά του στελέχους να είναι προς τα μέσα. Τυλίγουμε το διπλωμένο φύλλο σε ένα σφιχτό ρολό.


Το ρολό θα αποτελέσει την “καρδιά” του τριαντάφυλλου.
Παίρνουμε ένα νέο φύλλο  και το τοποθετούμε στο ρολό. Διπλώνουμε σε απόσταση περίπου 3εκ από την κορυφή του ρολού και τυλίγουμε χαλαρά, ώστε στη βάση του ρολού να συγκρατούμε τα δύο άκρα.




Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία με δύο ακόμη φύλλα.



Το τριαντάφυλλο είναι έτοιμο αρκεί να συγκρατήσουμε με μια κλωστή τα φύλλα.



Συνδυάζουμε τα τριαντάφυλλα με απλά φύλλα σφενδάμου ή άλλο υλικό της επιλογής μας και έχουμε μια πρωτότυπη ανθοδέσμη.

Μεταμορφώνοντας ένα βιβλίο

Αφού διαβάσετε, ύστερα μπορείτε να …παίξετε λίγο. Βασισμένοι στην τέχνη του οριγκάμι οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν βιβλία, αντί για κόλλα χαρτιού, αλλάζοντάς τους τελείως όψη.












Τα Star Wars Δημιούργησαν Νέα Θρησκεία

Τζενταϊσμός: Τα Star Wars δημιούργησαν μια νέα Θρησκεία!

Ποια είναι η θρησκεία του Τζενταϊσμού;
Θα έχετε ακούσει σίγουρα τη φράση “η Τέχνη μιμείται τη Ζωή”. Μπορεί να συμβεί ωστόσο και ακριβώς το αντίστροφο: η Ζωή να μιμηθεί την Τέχνη, και στην προκειμένη περίπτωση, τον κινηματογράφο. Αυτό συνέβη και με τον Τζενταϊσμό. Ξεκίνησε στην αρχή περισσότερο σαν αστείο, απόρροια της τεράστιας επιτυχίας που είχε η κινηματογραφική σειρά των Star Wars του Τζορτζ Λούκας, η οποία δημιούργησε μια ολόκληρη υποκουλτούρα και αποθεώθηκε από εκατομμύρια λάτρεις της επιστημονικής φαντασίας ανά τον κόσμο.
Ποιος θα περίμενε ωστόσο πως μια κινηματογραφική επιτυχία θα δημιουργούσε στην ουσία μια νέα θρησκεία του 21ου αιώνα, με εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς σε όλο τον κόσμο και ειδικά στις αγγλοσαξωνικές χώρες; Πράγματι το 2001, κατά την απογραφή του πληθυσμού στην Αγγλία και στην Ουαλία, 390.127 άτομα (περίπου το 0,8% του πληθυσμού) αυτοπροσδιορίστηκαν θρησκευτικά ως οπαδοί των Τζεντάι και των πνευματικών αξιών τους! Με βάση τα επίσημα στατιστικά στοιχεία ο Τζενταϊσμός είναι ήδη η 8η σε αριθμό μελών θρησκεία της Αγγλίας με τάσεις μάλιστα ανόδου! Χρησιμοποιώντας τη δύναμη του διαδικτύου οι πνευματικές αρχές και οι διδαχές του φανταστικού Τάγματος των Τζεντάι (Jedi) διαδίδονται ταχύτατα χάρη στο ζήλο και στον ενθουσιασμό των νεαρών οπαδών του.

Οι Δοξασίες των Τζεντάϊ
Τι πιστεύουν όμως οι Τζεντάι και πιο είναι το πνευματικό τους σύστημα και η Νεομυθολογία τους; Προϊόν της φαντασίας του Τζορτζ Λούκας οι Τζεντάι είναι ένα τάγμα πολεμιστών-μοναχών, «φρουρών της ειρήνης και της δικαιοσύνης στον γαλαξία», που πιστεύουν στη Δύναμη (Force). Σύμφωνα με τη φανταστική ιστορία των Star Wars “πριν από πολύ καιρό σ’ έναν μακρινό γαλαξία”, στην πόλη Κόρουσκαντ, ιδρύθηκε το πανάρχαιο Τάγμα των Ιπποτών Τζεντάι, που ήταν οι “φρουροί της ειρήνης και της δικαιοσύνης στην Παλιά Αυτοκρατορία”. Ωστόσο οι εμφύλιοι πόλεμοι που ακολούθησαν διαίρεσαν τους Τζεντάι στη Φωτεινή Πλευρά και στη Σκοτεινή Πλευρά (Σιθ).
Ο μεγάλος δάσκαλος των Τζεντάι, ο Γιόντα (Yoda), γεννήθηκε το 896 Β.Β.Υ. (Before the Battle of Yanvin), στην οποία ο Λουκ Σκάιγουοκερ πολέμησε εναντίον του Άστρου του Θανάτου. Ο Γιόντα εκπαίδευσε τον Λουκ Σκάιγουόκερ, που ίδρυσε στη συνέχεια το Νέο Τάγμα Ιπποτών, πολλοί από τους οποίους υποτίθεται πως ζουν τώρα στη Γη.
Οι Τζένται διοικούνται από ένα Συμβούλιο δώδεκα Δασκάλων και είναι “ενωμένοι μέσω της πίστης τους στη Δύναμη και στη διατήρησή της”. Η Δύναμη είναι ένα φυσικό μυστικιστικό “ενεργειακό πεδίο δημιουργημένο από όλα τα εν ζωή πράγματα” Σύμφωνα με τον Όμπι Ουάν Κενόμπι, χαρακτήρα της ταινίας, “υπάρχει ένα ενεργειακό πεδίο που δημιουργούν όλα τα ζωντανά πλάσματα. Μας περιβάλλει και μας διαπερνά. Κρατά τον γαλαξία ενωμένο”. Οι Μύστες των Τζεντάι, έπειτα από περίπλοκη και σταδιακή εκπαίδευση, αποκτούν την ικανότητα να έρχονται σε επαφή με τη Φωτεινή Πλευρά της Δύναμης για να αυξάνουν σημαντικά την αντίληψή τους και τις φυσικές τους ικανότητες.
Υπάρχουν πέντε βαθμοί του Τάγματος: ο Παντάγουαν (δόκιμος), ο Αρχάριος, ο Ιππότης Τζεντάι, ο Δάσκαλος Τζεντάι και το Τζεντάι Πνεύμα. Κάθε Τζεντάι ιππότης έχει ένα Φωτόσπαθο, που είναι μια συγκέντρωση της Δύναμης μέσω των κρυστάλλων, που παράγουν μια πανίσχυρη φωτεινή δέσμη. Στον αντίποδα των Τζεντάι και αιώνιοι αντίπαλοί τους είναι οι Σίθ. Πρόκειται για μια αρχαία αδελφότητα, που έχοντας μάθει να χρησιμοποιεί τη Σκοτεινή Πλευρά της Δύναμης, είναι οι εχθροί των Τζεντάι της Φωτεινής Πλευράς. Σύμφωνα με τον Δάσκαλο Γιόντα “ο φόβος είναι ο δρόμος προς τη σκοτεινή πλευρά. Ο φόβος οδηγεί στον θυμό. Ο θυμός οδηγεί στο μίσος, Το μίσος οδηγεί στη συμφορά”.Για τον ίδιο “Κάνε ή μην κάνεις, δεν υπάρχει προσπάθεια”.
Για τον Μάικλ Κίτσεν, που θεωρείται εκπρόσωπος του «Ναού των Τζεντάι» με το όνομα Άκαριν: «Οι φιλοσοφικές και θεολογικές θεωρήσεις του Τζενταϊσμού δεν προέρχονται τόσο από το Star Wars, όσο από την έμπνευση πίσω από το Star Wars». Η αλήθεια είναι πως ο συγγραφέας, σκηνοθέτης και παραγωγός της σειράς Star Wars, ο Τζορτζ Λούκας, εμπνεύστηκε την μυθολογία των ταινιών του, που οδήγησαν και στη δημιουργία της θρησκείας του Τζενταϊσμού, από το βιβλίο Ο Ήρωας με τα Χίλια Πρόσωπα, που έγραψε ο Τζόζεφ Κάμπελ το 1949.

Οι Τζενταϊστές θύματα διακρίσεων
Για την ώρα ο New Age μυστικισμός και η νεομυθολογία που βρίσκεται στη βάση των ταινιών Star Wars φαίνεται πως προσελκύει όλο και περισσότερους οπαδούς. Το πνευματικό σύστημα αξιών των οπαδών του Τζεντάισμου εξελίσσεται συνεχώς δανειζόμενοι και στοιχεία από τον Ταοϊσμό, τον Βουδισμό, τον Χριστιανισμό και τις διδασκαλίες των Σαμουράι.
Ο 21χρονος Πάτρικ Ντέι-Τσάιλντς, που είναι δραστήριο μέλος της Εκκλησίας του Τζενταϊσμού της Βρετανίας, δηλώνει ότι περίπου 200.000 άτομα ασχολούνται ενεργά μέσω Διαδικτύου με τους Τζεντάι, αλλά τονίζει ότι δεν πιστεύουν όλοι. Ο ίδιος άρχισε να ασχολείται σε ηλικία 14 ετών -περισσότερο ως αστείο- αλλά σύντομα τα «διδάγματα» των Τζεντάι άρχισαν να βγάζουν νόημα: “Τα χρησιμοποιώ κάθε ημέρα της ζωής μου. Με εμπνέουν και με καθησυχάζουν”.
Πάντως δεν είναι όλοι όσοι δηλώνουν οπαδοί του Τζενταϊσμου και πιστοί, καθώς οι περισσότεροι το κάνουν για πλάκα, ή ως εκκεντρική αντίδραση. Σύμφωνα με την Μπεθ Σίνγκερ, ερευνήτρια του Θεολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτς, περίπου 2.000 άτομα στη Βρετανία αντιμετωπίζουν με σοβαρό τρόπο τον Τζενταϊσμό, όσο δηλαδή είναι και ο αριθμός των πιστών Σαϊεντολόγων στην Αγγλία. Αλλά ακόμη και στην υποτιθέμενη ανεκτική Αγγλία οι οπαδοί του Τζενταϊσμού αντιμετωπίζουν διακρίσεις. Ο ιδρυτής της αυτοαποκαλούμενης Εκκλησίας των Τζεντάι, Ντάνιελ Τζόουνς, το 2009 εκδιώχθηκε από βρετανικό σουπερμάρκετ επειδή αρνήθηκε να βγάλει την κουκούλα, που είναι σήμα κατατεθέν των Τζεντάι. Μέχρι τότε η κουκούλα σε δημόσιους χώρους ήταν υποχρεωτική για τους Τζενταϊστές, κανόνας που άλλαξε για να μην αποξενώσει τους νέους της χώρας και τους στοχοποιήσει.
Στη Σκοτία, πατρίδα 14.000 Τζενταϊστών, ένα ζευγάρι οπαδών των Τζεντάι επιχείρησε να τελέσει γάμο σύμφωνα με τον Τζενταϊσμό, προκαλώντας τη σφοδρή αντίδραση της Εκκλησίας της Σκοτίας. Το γεγονός αυτό έλαβε μεγάλη δημοσιότητα, ενώ τέθηκε το ζήτημα κατά πόσο ο Τζενταϊσμός είναι πραγματική θρησκεία ή όχι. Πιο συγκαταβατικός ο επίσκοπος της Αγγλικανικής Εκκλησίας του Μάντσεστερ θεωρεί πως ο Τζενταϊσμός έχει ως στόχο να αναζητήσει ένα νέο τρόπο ζωής που να προσφέρει κώδικες για μία πιο ολοκληρωμένη ύπαρξη. Όσο για το εάν ο Τζενταϊσμός αποτελεί θρησκεία, ο ίδιος λέει πως θα πρέπει να έχει σημαντικό αριθμό πιστών και να υπάρχει για αρκετό διάστημα προκειμένου να μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο: «Θα πρέπει να μελετάμε τους Τζεντάι για αρκετές δεκαετίες πριν τους αποδεχθούμε σαν θρησκεία».

Πόσοι Τζενταϊστές υπάρχουν στον κόσμο;
Είτε είναι θρησκεία είτε όχι ο Τζενταϊσμός ως φαινόμενο εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο, κυρίως μέσα από το διαδίκτυο και αποκτά διαρκώς νέους οπαδούς, που μυούνται σ’ αυτόν από την εφηβεία τους. Το φαινόμενο του Τζενταϊσμού καταγράφεται πλέον σε αρκετές χώρες του κόσμου. Στη Μεγάλη Βρετανία αυτοπροσδιορίζονται πλέον ως Τζεντάι περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι. Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για τις ΗΠΑ, αλλά πρέπει να ζουν εκεί αρκετές χιλιάδες Τζενταϊστές. Στην Αυστραλία καταγράφηκαν 70.000, στη Νέα Ζηλανδία 53.000, στον Καναδά 21.000, στην Τσεχία 15.000, ακόμη και στη γειτονική μας Σερβία έχουν απογραφεί 640 άτομα ως οπαδοί του Τζενταϊσμού.
Όσο για την Ελλάδα, αν και δεν υπάρχει επίσημη καταγραφή, οι Τζενταϊστές είναι εκατοντάδες, κυκλοφορούν ανάμεσα μας, και αναγνωρίζονται μεταξύ τους από διάφορες “κωδικές” εκφράσεις που χρησιμοποιούν. Τζενταϊστές υπάρχουν και σε πολλές μουσουλμανικές χώρες αλλά επίσημα το κρύβουν για να κρατήσουν το κεφάλι τους πάνω από το λαιμό τους. Σε κάθε περίπτωση όμως: Καλύτερα Τζενταϊστής παρά Τζιχαντιστής! Μη σας παραξενεύει πως κάποιοι προτιμούν τον καλοκάγαθο Yoda, παρά τον Άνθιμο και τον Μουλά Ομάρ.

Η παρεξηγημένη έννοια της Αγάπης

Όλοι λένε σ’ αγαπώ.
Επιστρέφω σπίτι εξαντλημένος. Όχι, δεν είναι η εξάντληση στο σώμα. Ποτέ δεν είναι. Το σώμα τη βρίσκει πάντα την άκρη. Αν εξαντληθεί και χρειάζεται ξεκούραση, αρρωσταίνει για να το ξεκουράσεις με το ζόρι. Αν σου λείψει η φροντίδα πολύ, αρρωσταίνει και πάλι για να σε φροντίσει κάποιος. Το σώμα πάντα τη βρίσκει την άκρη του. Επιστρέφω, που λες, σπίτι εξαντλημένος. Το μυαλό μου είναι σαν ένα κομπιούτερ με χίλια ανοιχτά παράθυρα ταυτόχρονα και δεν τολμώ να κλείσω κανένα. Όλη η εβδομάδα έτσι πήγε. Όλη η εβδομάδα Κυριακή. Και μια σκέψη που έρχεται ακόμα και αν αντιστέκομαι και κάνω πως δεν της απαντάω. Μια σκέψη ό,τι πρέπει για κρίση πανικού: «Και, αν δε με αγάπησε ποτέ κανείς»;

Ο κόσμος όλος ήταν σήμερα μέσα στη γκρίνια και την απογοήτευση. Οι περισσότεροι περαστικοί μαλώνανε στο τηλέφωνο. Και η Άννα με πήρε για να μου πει ότι, μάλλον, εκείνος δεν την αγαπάει. Δεν την αγαπάει; Δεν την αγαπάει πια; Δεν την αγάπησε ποτέ; Δεν ξέρω σε ποιο συμπέρασμα κατέληξε το μυαλό της. Δεν προλάβαμε να το συζητήσουμε. Ήταν επείγον να μαλώσουν πρώτα για το τι θα έκαναν το βράδυ. Να μαλώσουν για το αν θα βγουν ή όχι, για ποια ταινία θα δουν αν θα μείνουν σπίτι, να μαλώσουν για το φαγητό, για τα νέα μέτρα, για τον ενοχλητικό γείτονα, για το ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Να μαλώσουν για να μην συζητήσουν πως και οι δύο πιστεύουν πως ο Άλλος δεν τους αγαπάει πια. Αλλά έτσι είμαστε οι άνθρωποι. Κανείς δεν κοιτάει τον εαυτό του στις ερωτικές σχέσεις. Όλοι πάντα θέλουν να μιλήσουν για τον Άλλο. Άσε, επιτέλους, τον Άλλο. «Εσύ τον αγαπάς;», πρόλαβα μόνο να ρωτήσω. «Αυτό λύσε πρώτα. Και έπειτα τα υπόλοιπα». Αλλά –είπαμε- ο καυγάς ήταν θέμα πιο επείγον. Ο Μενέλαος Λουντέμης έλεγε: «Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ… Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά».

«Και εγώ; Ξέρω πολύ καλά πλέον πότε αγάπησα και πότε όχι. Και εμένα; Με αγάπησε κανείς εμένα»; Φτιάχνω ένα τσάι και παίρνω και κάτι μπισκότα μπας και χορτάσουν τα συναισθήματά μου. «Και εμένα»; Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Πώς το καταλαβαίνεις; Κοιτάς αν άκουσες ποτέ τη φράση «σ’ αγαπώ»; Μετράς πόσες φορές την άκουσες; Δεν μετριούνται αυτά τα πράγματα, καρδιά μου. Το νοιάξιμο δεν είναι προσθέσεις και αφαιρέσεις και μαθηματικοί υπολογισμοί. Απόδειξη ότι πάντα νοιάζομαι πολύ, αλλά στα μαθηματικά είμαι σκράπας. Και αυτό το «σ’ αγαπώ» τι σημαίνει στ’ αλήθεια; Παρόλο που χρησιμοποιείται τόσο συχνά και τόσο εύκολα σαν να είναι το πιο απλό πράγμα του κόσμου, δεν υπάρχει ορισμός στο λεξικό. Ένα σχήμα λόγου. Τίποτα περισσότερο. Ένα σχήμα λόγου τόσο μοναδικής σημασίας όσο και ο εκάστοτε άνθρωπος που το ξεστομίζει.

Το «σ’ αγαπώ» δεν εκφράζεται πάντα με ένα «σ’ αγαπώ». Μπορεί να εκφραστεί με ένα χαμόγελο, με ένα «να προσέχεις», με θυμό, με παντελή και απρόσμενη εξαφάνιση. Γιατί ποτέ δεν έχεις ανάγκη να εξαφανιστείς και να αλλάξεις όλες σου τις συνήθειες για να αποφύγεις έναν άνθρωπο που δεν αγαπάς. Το «σ’ αγαπώ» μπορεί να εκφραστεί με την ερώτηση «Πεινάς;» ή «Μήπως θέλεις τη σοκολάτα μου;». «Μήπως κρυώνεις;», «Να σε σκεπάσω;». Ακόμα και όταν κάποιος σε κοροϊδεύει για γνωρίσματα του χαρακτήρα σου- ναι, και αυτό μπορεί να είναι ένδειξη αγάπης για τον απλούστατο λόγο ότι δείχνει πως σε γνωρίζει και σε καταλαβαίνει. Και αυτό, που λες, δεν είναι απλό πράγμα.

Πρέπει να σε αγαπάει κάποιος για να αφιερώσει το χρόνο του για να σε παρατηρήσει, να σε γνωρίσει και να σε καταλάβει στ’ αλήθεια. Θέλει κόπο και χρόνο. Και αγάπη. Tο «σ’ αγαπώ», λοιπόν, με την ακριβή αυτή εκφώνηση, μπορεί και να μην ειπωθεί ποτέ. Ή, στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί να ειπωθεί όταν θα είναι πολύ αργά. (Ναι, σε αντίθεση με όλα όσα λένε τα inspirational αναγνώσματα, υπάρχει και το «πολύ αργά» σε αυτά τα πράγματα). Αλλά έχει στ’ αλήθεια τόση σημασία; Και καμιά φορά αγαπάς ανθρώπους σε μια γλώσσα που δεν μπορούν να καταλάβουν. Και εκείνοι –ή άλλοι- σε αγαπούν με τη σειρά τους σε μια γλώσσα που δεν μπορείς να καταλάβεις εσύ. Όσο και να διαβάσουμε, όσο και να φανταστούμε, όσες γλώσσες και να μάθουμε. Και νιώθουμε όλοι στερημένοι, χωρίς να είμαστε στ’ αλήθεια. Κρίμα κι άδικο.

Το ότι κάποιος δε σε αγαπάει όπως θα θελες, δε σημαίνει πως δε σε αγαπάει με ό,τι έχει και δεν έχει. Το ότι κάποιος δε σε αγαπάει με έναν τρόπο που να σου είναι γνώριμος και να τον καταλαβαίνεις, δε σημαίνει ότι αυτή την ίδια στιγμή δεν κάνει τη δική του υπέρβαση. Και, όμως, κοιτάς πίσω και νιώθεις αδικημένος, στερημένος. Νιώθεις πως έδωσες περισσότερα από όσα πήρες. Έδωσες περισσότερα, ε; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Γιατί αυτά τα πράγματα δε ζυγίζονται, καρδιά μου. Και δεν αγαπούν όλοι με τον ίδιο τρόπο.

Φτιάχνω δεύτερο τσάι. Κρύωσε το πρώτο. Ανάβω και ένα τσιγάρο και σκέφτομαι: «Το μόνο που μπορεί να μας κάνει δυστυχισμένους είναι η εικόνα που έχουμε φτιάξει στο μυαλό μας για το πώς θα μπορούσαμε να είμαστε ευτυχισμένοι». Κουτάκια, κατηγορίες, ταμπέλες. Προσδοκίες σκηνοθετημένες με απόλυτη λεπτομέρεια. Πρωταγωνιστές με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, συγκεκριμένες αντιδράσεις, συγκεκριμένους διαλόγους, συγκεκριμένες εκμυστηρεύσεις.
Όμως δεν εκφράζονται όλοι σαν σταρ ταινιών του Χόλυγουντ. Όμως δεν εκφράζονται όλοι σαν τους ήρωες των βιβλίων σου. Όμως δεν εκφράζονται όλοι σαν εσένα. Όμως δεν αγαπούν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Κάποιοι δε θεωρούν πως έχουν σοβαρή και αξιοσημείωτη σχέση μέχρι να ακούσουν αυτό το «σ’ αγαπώ». Άλλοι δε θεωρούν πως πιάνεται η απιστία για απιστία πριν από αυτή την εκφώνηση. Αυτούς τους ανθρώπους να μην τους πιστεύεις αλλά να τους συμπονάς. Και, κυρίως, να μην παίρνεις τις συμβουλές τους στα ερωτικά και πολύ τοις μετρητοίς.

Η αγάπη, φίλοι μου, δε χωράει σε κουτάκια. Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Ακόμα και ο ίδιος άνθρωπος είναι διαφορετικός με διαφορετικούς ανθρώπους. Για να αγαπήσεις τον άλλο στ’ αλήθεια, απόλυτα, θα πρέπει πρώτα να αγαπάς με τον ίδιο τρόπο τον εαυτό σου. Και δε φτάνουν όλοι οι άνθρωποι με την ίδια ταχύτητα εκεί. Μην κρίνεις απερίσκεπτα και αυστηρά τον τρόπο που μπορεί να σε αγαπήσει ο άλλος – το δικό του το λίγο μπορεί να είναι ό,τι περισσότερο έχει δώσει. Το αν σου φτάνει ή όχι- ε, αυτό είναι άλλο θέμα. Γιατί στην αγάπη συμβαίνει πως ξέρεις πόσα σου δίνει ο άλλος αλλά δεν ξέρεις ποτέ πόσα έχει. «Η προηγούμενη σχέση μου με αγαπούσε περισσότερο». Βρε, τι μας λες. Θα σου δώσω, λοιπόν, ένα μικρό παράδειγμα. Ένας άνθρωπος σου δίνει δέκα ευρώ και ένας άλλος σου δίνει είκοσι. Εσύ δέχεσαι τον δεύτερο και βγάζεις το συμπέρασμα πως αυτός σε νοιάζεται και σε υπολογίζει περισσότερο. Θα σου πω, όμως, και κάτι που δεν ξέρεις: Ο δεύτερος άνθρωπος είχε πάνω του εκατό ευρώ και σου έδωσε τα είκοσι. Ο πρώτος είχε μόνο δέκα.
Υπάρχει, όμως, λύση σε αυτό το χάος; «Δεν υπάρχουν αδιέξοδα», μουρμουράω. Λύση υπάρχει. Πάντα υπάρχει. Το αν σου αρέσει αυτή η λύση ή όχι- ε, αυτό είναι άλλο θέμα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να δείξουμε την αγάπη μας με τον τρόπο που έχουμε καταλάβει πως την αντιλαμβάνεται ο Άλλος. Δεν μπορούμε να βρούμε τη «μέση λύση» σε αυτό το θέμα για τον απλούστατο λόγο πως δεν υπάρχει. Άκου εκεί «μέση λύση». Μέση, μέτρια, μέτρο. Τι μέτρο, καλέ; Η αγάπη δεν είναι μετριότητα, είναι κορύφωση. Δεν υπάρχει λόγος να προσπαθούμε να βρεθούμε κάπου στη μέση. Πρέπει να βρισκόμαστε ταυτόχρονα και στα δύο άκρα. Και στις δύο μοναδικές εκφράσεις του «σ’ αγαπώ».

Προσωπικά, όταν αγαπώ κάποιον, προτιμώ να το δείχνω. Το «σ’ αγαπώ» μου είναι πολύ ακριβό. Και το χρησιμοποιώ δύσκολα, ακριβώς επειδή για μένα είναι σημαντικό και πανάκριβο. Και σημαίνει τα πάντα. «Δε λες εύκολα «σ’ αγαπώ» επειδή φοβάσαι τη δέσμευση», μου λένε συχνά. Φυσικά. Δίκιο έχετε. Φοβάμαι τη δέσμευση. Να θυμάστε, όμως, πως εμείς που αποφεύγουμε τη δέσμευση είναι ακριβώς επειδή τη θεωρούμε το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Επειδή την θεωρούμε κορύφωση. Τη φοβόμαστε και την αποφεύγουμε, γιατί για μας σημαίνει πολλά. Και κάθε φορά που λέμε αυτή τη φράση, αυτό το σχήμα λόγου, αυτή την προσωπική εκφώνηση, σημαίνει για μας το σύμπαν όλο. Και δεν την παίρνουμε ποτέ πίσω. Και άσε όλους τους άλλους να λένε όλη μέρα σ’ αγαπώ. Και μετά τίθεται το ζήτημα: Ποιο εννοείς από τα δύο; «Σ΄ αγαπώ, επειδή σε χρειάζομαι» ή «Σε χρειάζομαι, επειδή σ’ αγαπώ»; Από το ένα στο άλλο, ένα χάος διαφορά. Αλλά αυτό είναι μεγάλο θέμα. Και θα το συζητήσουμε άλλη φορά.

Φαντασιώνομαι έναν κόσμο απόλυτης ειλικρίνειας
Έναν κόσμο που οι άνθρωποι θα έχουν την αλήθεια ως μόνο τρόπο επικοινωνίας – όχι από υποχρέωση, όχι από επιβολή αλλά από συνειδητή επιλογή. Φαντασιώνομαι έναν κόσμο όπου δεν θα υπάρχουν δικαιολογίες και «αθώα» ψεματάκια. Όταν θα παίρνεις τηλέφωνο στο γραφείο για να ειδοποιήσεις πως δε θα πας, θα λες: «Δε θα έρθω γιατί είμαι ερωτευμένος. Και σήμερα αυτό είναι πιο σημαντικό». Όταν θα σε προσκαλούν κάπου, θα απαντάς «Όχι, ευχαριστώ. Δε θέλω». Όχι «δεν μπορώ», όχι «κάτι μου έτυχε». Σκέτο «δε θέλω». Η μόνη σωστή απάντηση στο «Γιατί δε θες» θα είναι «Γιατί δε θέλω» – σε όλες τις περιπτώσεις. Οι άνθρωποι θα λέμε «όχι» και «δε θέλω» πολύ συχνά. Δε θα πιεζόμαστε συνεχώς να κάνουμε πράγματα ούτε να βλέπουμε ανθρώπους που μας δυσαρεστούν. Θα κάνουμε μόνο ό,τι μας ευχαριστεί- εάν δεν προσβάλλει ούτε πληγώνει κάποιον άλλον. Θα είμαστε ευτυχισμένοι με τις επιλογές μας. Θα είμαστε ελεύθεροι.
Η αλήθεια θα είναι η συνειδητή μας επιλογή. Θα απαντάς στους εργοδότες: «Δε δουλεύω εθελοντικά, γιατί είμαι καλός στη δουλειά μου. Εθελοντισμό κάνω για σκοπούς που εγώ θεωρώ ιερούς. Και, ακόμα και αν δούλευα εθελοντικά, δε θα δούλευα ποτέ για σας, γιατί δε σας σέβομαι. Δε θα μπορούσα ποτέ να σεβαστώ κάποιον που εκμεταλλεύεται ανθρώπους, βλέπετε». Φαντασιώνομαι έναν κόσμο όπου το «με συγχωρείς» θα είναι πάντα ερώτηση και ποτέ κατάφαση. Έναν κόσμο που κανείς δε θα υπόσχεται ό,τι δεν είναι σίγουρος πως μπορεί να τηρήσει. Έναν κόσμο όπου δε θα υπάρχει στη γλώσσα μας η έκφραση «για πάντα».
Όταν θα γνωρίζεις έναν άνθρωπο θα λες: «Μου αρέσεις. Θέλεις να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον; Θες να βαρύνουμε ο ένας τον άλλον με μη ρεαλιστικές προσδοκίες; Να ανταλλάξουμε ψυχολογικά προβλήματα και να κολλήσει ο ένας τον άλλον φοβίες που δεν έχει ήδη; Θες να μου δανείσεις τα χείλη σου; Να τα φιλάω όλη μέρα και να μη τα χορταίνω, να γίνουμε ένα μέχρι να μισήσουμε ο ένας τον άλλον, γιατί χάσαμε τον εαυτό μας; Δε θα είναι εύκολο. Δε θα είναι πάντα ευχάριστο. Πολλές φορές, όμως, θα είναι. Και θα αξίζει τον κόπο. Μου αρέσεις πολύ. Έλα να με σπάσεις. Έλα να με αλλάξεις.
Έλα να με ραγίσεις τόσο πολύ που να πιστέψω πως δε θα συνέλθω ποτέ ξανά. Να χαθώ μέσα σε σένα και να χαθείς μέσα σε μένα και να μη θελήσουμε να ξαναβρεθούμε. Να θέλουμε να μείνουμε χαμένοι. Μου αρέσεις. Έλα να ζεστάνεις την καρδιά μου μέχρι να σπάσει από την πολλή θερμότητα. Και μετά θα σε μισήσω. Θα σε μισήσω όχι γιατί με πλήγωσες, όχι γιατί με πρόδωσες. Θα σε μισήσω γιατί μου έκλεψες ένα κομματάκι της πίστης μου στην ανθρωπότητα. Ένα κομματάκι που δε θα πάρω ποτέ πίσω. Θα σε μισήσω γιατί μου έκλεψες την αθωότητά μου. Γιατί με άλλαξες. Μου αρέσεις. Έλα να με αλλάξεις».  Αυτόν τον κόσμο ονειρεύομαι. Έναν κόσμο απόλυτης ειλικρίνειας. Έναν κόσμο που ο σερβιτόρος θα με ρωτάει «τι θα πάρετε» και θα απαντώ: «Τα συνηθισμένα. Λάθος αποφάσεις. Και, αν γίνεται, τα βουνά».

Η παρεξηγημένη έννοια της καλοσύνης
Λένε συχνά πως πρέπει να κάνεις πάντα το καλό ακόμα και αν αυτό που εισπράττεις από τους ανθρώπους είναι το κακό. Λένε πως αυτό που δίνεις δεν πρέπει να έχει σχέση με αυτό που παίρνεις. Λένε πως, αν κάνεις καλό στους ανθρώπους που σου κάνουν κακό, θα είσαι ευτυχισμένος γιατί θα ξέρεις πως δεν είσαι σαν κι αυτούς. Λες και δεν ήξερες ήδη πως δεν είσαι σαν κι αυτούς. Λες και δεν ξέρει ο καθένας για τον εαυτό του τι είναι και τι δεν είναι. Λες και, αν χρησιμοποιήσεις όλη σου την ενέργεια για να φερθείς καλά σε έναν άνθρωπο που δεν το αξίζει και σε πληγώνει επίτηδες, εσύ θα νιώσεις υπεράνω – γιατί, όμως, να νιώθεις την ανάγκη να νιώσεις υπεράνω κάποιου άλλου; Γιατί να νιώθεις την ανάγκη να νιώσεις υπεράνω ενός ανθρώπου που δεν εκτιμάς;

Λένε πολλά. Λένε αμπελοφιλοσοφίες.
Λένε κάτι που διάβασαν κάπου και τους ακούστηκε «σοφό» και «ζεν». Λένε κάτι που ποτέ δεν κάνουν πράξη.  Δεν πρόκειται να κάνω ποτέ το κακό, γιατί απλώς δεν είναι μέρος του χαρακτήρα μου. Δεν πρόκειται να κάνω ποτέ το κακό, γιατί απλώς βαριέμαι να ασχοληθώ με το κακό – από τεμπελιά και έλλειψη κινήτρου, αν θες. Το κακό μού είναι αδιάφορο, επειδή η αδιαφορία τού αξίζει. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως το καλό μου διατίθεται πλέον «δωρεάν» και προς όλους.
Το καλό μου είναι ακριβό και απευθύνεται σε ανθρώπους που προσπαθούν να το κερδίσουν. Το καλό μου είναι ακριβό και απευθύνεται σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται να κάνουν και οι ίδιοι καλό –όχι απαραίτητα σε εμένα. Η καλοσύνη δεν πρέπει να συγχέεται για μαλθακότητα, χαζομάρα και έλλειψη δυνατού χαρακτήρα. Αντίθετα, η καλοσύνη απαιτεί απίστευτη ψυχική δύναμη.

Η καλοσύνη είναι κορύφωση. Κι οφείλει να είναι ακριβή.
Και, αν είσαι καλός σε κάτι, ποτέ μην το προσφέρεις σε κάποιον που ξέρεις καλά πως δεν εκτιμά την αξία του. Γιατί, να σου πω κι ένα μυστικό; Η καρδιά σπάει. Και η υπομονή εξαντλείται. Και, αν δώσεις όλες σου τις ευκαιρίες σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν, τότε για εκείνους που το αξίζουν πραγματικά θα είσαι πλέον μόνος, μελαγχολικός και σπασμένος. Ο άνθρωπος, καρδιά μου, μπορεί να αντέξει πολύ περισσότερα από όσα νομίζει – δεν μπορεί, όμως, να αντέξει τα πάντα.
Η καλοσύνη είναι το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο. Δε ζητά ανταλλάγματα. Δε ζητά αποδείξεις. Δε ζητά ρέστα. Για να είναι ένας άνθρωπος καλός, σημαίνει πως είναι δυνατός. Αλλά έχουν και ένα κακό οι καλοί άνθρωποι: δεν κρίνουν σωστά τους χαρακτήρες των άλλων. Γιατί νομίζουν πως όλοι σκέφτονται σαν αυτούς.

Η παρεξηγημένη έννοια της καλοσύνης
Λένε συχνά πως πρέπει να κάνεις πάντα το καλό ακόμα και αν αυτό που εισπράττεις από τους ανθρώπους είναι το κακό. Λένε πως αυτό που δίνεις δεν πρέπει να έχει σχέση με αυτό που παίρνεις. Λένε πως, αν κάνεις καλό στους ανθρώπους που σου κάνουν κακό, θα είσαι ευτυχισμένος γιατί θα ξέρεις πως δεν είσαι σαν κι αυτούς. Λες και δεν ήξερες ήδη πως δεν είσαι σαν κι αυτούς. Λες και δεν ξέρει ο καθένας για τον εαυτό του τι είναι και τι δεν είναι.
Λες και, αν χρησιμοποιήσεις όλη σου την ενέργεια για να φερθείς καλά σε έναν άνθρωπο που δεν το αξίζει και σε πληγώνει επίτηδες, εσύ θα νιώσεις υπεράνω – γιατί, όμως, να νιώθεις την ανάγκη να νιώσεις υπεράνω κάποιου άλλου; Γιατί να νιώθεις την ανάγκη να νιώσεις υπεράνω ενός ανθρώπου που δεν εκτιμάς; Λένε πολλά. Λένε αμπελοφιλοσοφίες. Λένε κάτι που διάβασαν κάπου και τους ακούστηκε «σοφό» και «ζεν». Λένε κάτι που ποτέ δεν κάνουν πράξη.
Δεν πρόκειται να κάνω ποτέ το κακό, γιατί απλώς δεν είναι μέρος του χαρακτήρα μου. Δεν πρόκειται να κάνω ποτέ το κακό, γιατί απλώς βαριέμαι να ασχοληθώ με το κακό – από τεμπελιά και έλλειψη κινήτρου, αν θες. Το κακό μού είναι αδιάφορο, επειδή η αδιαφορία τού αξίζει. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως το καλό μου διατίθεται πλέον «δωρεάν» και προς όλους. Το καλό μου είναι ακριβό και απευθύνεται σε ανθρώπους που προσπαθούν να το κερδίσουν. Το καλό μου είναι ακριβό και απευθύνεται σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται να κάνουν και οι ίδιοι καλό –όχι απαραίτητα σε εμένα. Η καλοσύνη δεν πρέπει να συγχέεται για μαλθακότητα, χαζομάρα και έλλειψη δυνατού χαρακτήρα. Αντίθετα, η καλοσύνη απαιτεί απίστευτη ψυχική δύναμη. Η καλοσύνη είναι κορύφωση. Και οφείλει να είναι ακριβή.

Και, αν είσαι καλός σε κάτι, ποτέ μην το προσφέρεις σε κάποιον που ξέρεις καλά πως δεν εκτιμά την αξία του. Γιατί, να σου πω κι ένα μυστικό; Η καρδιά σπάει. Και η υπομονή εξαντλείται. Και, αν δώσεις όλες σου τις ευκαιρίες σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν, τότε για εκείνους που το αξίζουν πραγματικά θα είσαι πλέον μόνος, μελαγχολικός και σπασμένος. Ο άνθρωπος, καρδιά μου, μπορεί να αντέξει πολύ περισσότερα από όσα νομίζει – δεν μπορεί, όμως, να αντέξει τα πάντα.
Η καλοσύνη είναι το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο. Δε ζητά ανταλλάγματα. Δε ζητά αποδείξεις. Δε ζητά ρέστα. Για να είναι ένας άνθρωπος καλός, σημαίνει πως είναι δυνατός. Αλλά έχουν και ένα κακό οι καλοί άνθρωποι: δεν κρίνουν σωστά τους χαρακτήρες των άλλων. Γιατί νομίζουν πως όλοι σκέφτονται σαν αυτούς. Γι’ αυτό σου λέω: να μην κάνεις ποτέ κακό. Ποτέ και σε κανέναν. Αλλά καλό να κάνεις σε αυτόν που το αξίζει και σε αυτόν που μπορεί να το δεχθεί. Το να κάνεις καλό σε ανθρώπους κακούς είναι πολύ πιο επικίνδυνο από όσο φαντάζεσαι. Η Καλοσύνη δεν είναι αδυναμία, είναι Δύναμη και τη Δύναμη πρέπει να τη χρησιμοποιείς με Σοφία.

Θαλής ο Μιλήσιος: 45 αποφθέγματα του πρώτου των επτά σοφών της αρχαιότητας

Θαλής ο Μιλήσιος: Ενας προάγγελος της αρχαίας επιστημονικής «επανάστασης» – Ο «σοφός» επιστήμονας που αποτέλεσε πρότυπο για τους αρχαίους Έλληνες μαθηματικούς και φιλοσόφους
Ο Θαλής ο Μιλήσιος, (640 ή 624 π.Χ. – 546 π.Χ.) είναι ο αρχαιότερος προσωκρατικός φιλόσοφος, ο πρώτος των επτά σοφών της αρχαιότητας, μαθηματικός, φυσικός, αστρονόμος, μηχανικός, μετεωρολόγος και ιδρυτής της Ιωνικής Σχολής της φυσικής φιλοσοφίας στη Μίλητο.

Κυρίως ο Αριστοτέλης, αλλά και άλλοι αρχαίοι φιλόσοφοι θεωρούν τον Θαλή ως τον πρώτο Έλληνα φιλόσοφο. Στον διάλογο του Πλάτωνα Πρωταγόρας, το όνομα που εμφανίζεται πρώτο στην λίστα πεπαιδευμένων ανθρώπων είναι του Θαλή του Μιλήσιου. Χαρακτηριστικά ο Μπέρτραντ Ράσελ είπε πως «Η Δυτική φιλοσοφία αρχίζει με τον Θαλή»

Ο Θαλής προσπάθησε να κατανοήσει τον κόσμο μέσα από τα μάτια της επιστήμης και να εξηγήσει φυσικά φαινόμενα όπως λ.χ την Έκλειψη Ηλίου, χωρίς να χρησιμοποιεί αναφορές στην μυθολογία, όπως γινόταν μέχρι την εποχή του.

Υπήρξε μεγάλος διδάσκαλος με παρά πολύ μεγάλη επιρροή σε όλους σχεδόν τους μεταγενέστερους προσωκρατικούς φιλοσόφους.

Κρατίστην είναι δημοκρατίαν την μήτε πλουσίους άγαν μήτε πένητας έχουσαν πολίτας. (Η καλύτερη δημοκρατία είναι εκείνη που δεν έχει ούτε πάρα πολύ πλούσιους ούτε πάρα πολύ φτωχούς πολίτες).
  1. Για τρία πράγματα ευχαριστώ την τύχη: πρώτα γιατί γεννήθηκα άνθρωπος και όχι θηρίο, δεύτερο γιατί γεννήθηκα άνδρας και όχι γυναίκα και τρίτο γιατί γεννήθηκα Έλλην και όχι βάρβαρος.
  2. Άριστη δημοκρατία είναι εκείνη που δεν έχει ούτε πάρα πολύ πλούσιους ούτε πάρα πολύ φτωχούς πολίτες.
  3. Μέγιστον τόπος. Άπαντα γαρ χωρεί.
  4. Να θεωρείς ευτυχισμένο τον άρχοντα ο οποίος θα κατορθώσει πρώτ’ απ’ όλα να γεράσει, και έπειτα να πεθάνει από φυσικό θάνατο
  5. Να αγαπάς τον πλησίον σου
  6. Να αγαπάς τον πλησίον σου ακόμα και ζημιώνοντας τον εαυτό σου
  7. Αυτά για τα οποία κατηγορούμε τους άλλους, οι ίδιοι να μην τα κάνουμε
  8. Να αγαπάς την ειρήνη.
  9. Όσα μισείς στον διπλανό σου, εσύ ο ίδιος μην τα κάνεις.
  10. Σε τίποτα δεν διαφέρει ο θάνατος από την ζωή.
  11. Να καθιστάς ευχάριστο τον παρόντα χρόνο σου.
  12. Ο πρεσβύτερος των όντων είναι Ο Θεός, διότι είναι αγέννητος και δεν έχει αρχή ούτε τέλος
  13. Το ωραιότερο πράγμα είναι ο Κόσμος. Γιατί είναι έργο του Θεού
  14. Να γνωρίσεις τον εαυτό σου
  15. Είναι δύσκολο να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του
  16. Να γνωρίζεις την αξία του καιρού
  17. Η συκοφαντία να μη σε κάνει να χάνεις την εμπιστοσύνη σου, από εκείνους με τους οποίους επικοινωνείς με πίστη, δηλαδή να μη δίνεις σημασία σε διαβολές που αφορούν πρόσωπα της εμπιστοσύνης σου
  18. Να θυμάσαι όταν είσαι με φίλους σου, και τους απόντες φίλους σου
  19. Ασφαλής είναι η στεριά, επισφαλής η θάλασσα και αχόρταγο το κέρδος
  20. Τον φίλο σου να μην τον κακολογείς, ούτε και να επαινείς τον εχθρό σου. Γιατί αυτό είναι ανόητο
  21. Ο τύραννος που θέλει να κυβερνά πιο πολύ δούλους παρά ελεύθερους ανθρώπους, δεν διαφέρει καθόλου από τον γεωργό που προτιμά να συγκομίζει ήρας και παράσιτα παρά σιτάρι και κριθάρι
  22. Τίποτε δεν είναι άψογο, αλλά όλα έχουν ελαττώματα και παραλείψεις
  23. Πρέπει να μιλάει κανείς για τα φυσιολογικά πράγματα και για τα απίθανα να σιωπά
  24. Ότι κακό συμβαίνει στο σπίτι σου μην το κοινολογείς
  25. Tη ζωή σου, μιας και είναι σύντομη, μην την κάνεις να φαίνεται μακριά με κακά πράγματα.
  26. Πρέπει να μη πιστεύεις στους εχθρούς ακόμα και όταν λένε πιστευτά πράγματα, ενώ
    να πιστεύεις τους φίλους ακόμα και όταν λένε απίστευτα πράγματα.
  27. Το να γνωρίζεις τον εαυτό σου είναι δύσκολο, αλλά εύκολο να συμβουλεύεις τους άλλους.
  28. Αν η γη καταστραφεί, ολόκληρο το σύμπαν θα αναστατωθεί.
  29. Τα άστρα αποτελούνται από τα ίδια συστατικά με την Γη.
  30. Πώς μπορεί να υποφέρει κανείς ευκολότερα την ατυχία; Αν βλέπει τους εχθρούς του σε χειρότερη κατάσταση.
  31. Βέβαιο είναι ότι έχει γίνει, ενώ ότι πρόκειται να γίνει είναι ασαφές.
  32. Να μη λες αυτό που πρόκειται να κάνεις, γιατί αν αποτύχεις θα σε περιγελάσουν.
  33. Να αποφεύγεις να μπαίνεις εγγυητής.
  34. Μην πιστεύεις -μην έχεις εμπιστοσύνη- σε όλους.
  35. Το μεγαλύτερο πράγμα είναι ο χώρος, διότι μπορεί να περιλάβει τα πάντα.
  36. Το πιο σοφό πράγμα είναι ο χρόνος, γιατί ανακαλύπτει τα πάντα.
  37. Η έλλειψη απασχόλησης φέρνει την πλήξη.
  38. Να μην είσαι αργόσχολος, ακόμα κι αν έχεις πλούτη.
  39. Βαρύ φορτίο η αμορφωσιά.
  40. Μη βαριέσαι να λες έναν καλό λόγο στους γονείς σου.
  41. Να ρυθμίζεις τις πράξεις σου σύμφωνα με το μέτρο.
  42. Μη μιμείσαι τα ελαττώματα του πατέρα σου.
  43. Μην αποχτάς τα πλούτη σου με ανέντιμο τρόπο.
  44. Να μην καλλωπίζεσαι εξωτερικά μόνο, αλλά να είσαι ωραίος και στις πράξεις σου.
  45. Ότι καλό κάνεις για τους γονείς σου, το ίδιο να περιμένεις στα γηρατειά και από τα παιδιά σου.

Το στίγμα της ψυχικής ασθένειας και επτά μύθοι που το συνοδεύουν!

Το στίγμα της ψυχικής ασθένειας μπορεί να οδηγήσει σε ένα πλήθος ψευδών πεποιθήσεων και είναι καθήκον μας να μιλήσουμε ανοιχτά για τις προκαταλήψεις εις βάρος ανθρώπων που χρήζουν στήριξης, όχι απομόνωσης.

Τα αρνητικά στερεότυπα δημιουργούν πολλές παρανοήσεις, οι οποίες αποξενώνουν ακόμη περισσότερο τους πάσχοντες από ψυχικές διαταραχές, σε μια κοινότητα που ήδη αισθάνονται απομονωμένοι.
Οι πολλές πλάνες που περιβάλλουν τις διαταραχές ψυχικής υγείας καθιστούν δύσκολη τη διαχείρισης τους και έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι το στίγμα τροχοπεδεί την αποτελεσματική θεραπεία τους.

Παρακάτω αναφέρουμε μερικούς από τους μύθους που κανείς δεν πρέπει να πιστεύει για τις ψυχικές ασθένειες και σε καμία περίπτωση να διαδίδει απερίσκεπτα στον περίγυρο του.
Περίπου 1 στους 4 ανθρώπους σε όλο τον κόσμο θα βιώσει πρόβλημα ψυχικής υγείας σε κάποια στιγμή στη ζωή του. Αυτό καθιστά πολύ πιθανό το ενδεχόμενο ότι κάποιος που γνωρίζετε θα υποφέρει από μία ψυχολογική διαταραχή. Πρέπει να είστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσετε με θάρρος και να τον στηρίξετε.
Μύθος 1: Οι ψυχικές ασθένειες είναι μεταδοτικές.
Για να καταρρίψουμε αυτό το μύθο, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ συναισθημάτων και διαταραχών της ψυχικής υγείας. Οι πάσχοντες από ψυχικές ασθένειες βιώνουν ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων, αλλά αυτό είναι ένα υποπροϊόν της χημείας του εγκεφάλου και άλλων πιθανών παραγόντων που οδηγούν στην εκάστοτε κλινική διάγνωση. Αν και οι μελέτες υποδεικνύουν ότι τα συναισθήματα – ιδιαίτερα τα αγχώδη- είναι μεταδοτικά, η ίδια η ψυχική ασθένεια δεν είναι. Δεν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο που εξαπλώνεται το κοινό κρυολόγημα ή η γρίπη στον πληθυσμό. Παρά αυτή τη γνώση, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι ψυχικές ασθένειες μπορούν να μεταδοθούν(!), σύμφωνα με μία έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2014 στην επιστημονική επιθεώρηση Memory & Cognition. Αυτή η πεποίθηση δε φέρει κανένα έρεισμα και σίγουρα είναι ψευδής, για να μην αναφέρουμε ότι επιδεινώνει τα αισθήματα απομόνωσης, όσων κατατρύχονται από την ασθένεια.

Μύθος 2: Η ψυχική ασθένεια προδιαθέτει σε βιαιότητα.
Πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να επιρρίπτουν ευθύνες σε ψυχικές ασθένειες για όσα αποτρόπαια εγκλήματα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, όπως η πρόσφατη σοκαριστική εν ψυχρώ δολοφονία δύο δημοσιογράφων στη Βιρτζίνια. Ως αποτέλεσμα, διαιωνίζεται μια προκατάληψη που δεν είναι εύκολο να παρακαμφθεί. Και η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική: μια διαταραχή της ψυχικής υγείας σπανίως εκδηλώνεται με βίαιες πράξεις. Αντιθέτως, μια μελέτη του 2014 διαπίστωσε ότι άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας είναι πιο πιθανό να είναι οι ίδιοι θύματα βίαιων εγκλημάτων, παρά αυτοί που τα διαπράττουν.

Μύθος 3: Είναι ασυνήθιστες.
Λάθος. Περίπου 1 στους 4 ανθρώπους σε όλο τον κόσμο θα βιώσει πρόβλημα ψυχικής υγείας σε κάποια στιγμή στη ζωή του. Αυτό καθιστά πολύ πιθανό το ενδεχόμενο ότι κάποιος που γνωρίζετε θα υποφέρει μία ψυχολογική διαταραχή. Πρέπει να είστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσετε με θάρρος και να τον στηρίξετε. Η κατάθλιψη είναι απολύτως θεραπεύσιμη. Ωστόσο, όπως σε κάθε σοβαρή ασθένεια, απαιτείται ολοκληρωμένη, συνεχής, επιστημονικά τεκμηριωμένη φροντίδα και μια αποτελεσματική σχέση «εργασίας» ανάμεσα στον ασθενή και τον κλινικό, υποστήριξη, υπομονή και αγάπη από οικεία πρόσωπα. Η κατάθλιψη είναι απολύτως θεραπεύσιμη. Ωστόσο, όπως σε κάθε σοβαρή ασθένεια, απαιτείται ολοκληρωμένη, συνεχής, επιστημονικά τεκμηριωμένη φροντίδα και μια αποτελεσματική σχέση «εργασίας» ανάμεσα στον ασθενή και τον κλινικό, υποστήριξη, υπομονή και αγάπη από τα οικεία πρόσωπα.

Μύθος 4: «Όλα είναι στο μυαλό σου».
Υπάρχει ακόμα μια διαδομένη πεποίθηση στην κοινωνία ότι κάποιος με αγχώδη διαταραχή μπορεί απλά να «καλμάρει» ή κάποιος με κατάθλιψη μπορεί απλά να «αποδράσει από αυτήν», «να δει τα πράγματα διαφορετικά» λες και είναι κάτι εύκολο να το πράξει, αλλά επιλέγει/προτιμά να μην το κάνει. Αυτό απλά δεν είναι αλήθεια. Όσοι πάσχουν από ψυχικές διαταραχές είναι πράγματι εγκλωβισμένοι σε μία κλινική κατάσταση ανισορροπίας χημικών νευροδιαβιβαστών (μορίων που μεταβιβάζουν μηνύματα στον εγκέφαλο), για να μην αναφέρουμε ακόμη πιο περίπλοκες αιτιοπαθολογικές συσχετίσεις. Επιπρόσθετα, υπάρχουν και άλλα σωματικά συμπτώματα. Κάποιος που πάσχει από κατάθλιψη μπορεί να δει αλλαγές στην όρεξη, πονοκεφάλους και δυσπεψία, τα οποία απλώς χειροτερεύουν το πρόβλημα. Κάποιος που βιώνει συνεχές έντονο άγχος μπορεί να είναι ευπαθής σε καρδιαγγειακά προβλήματα, προβλήματα στο στομάχι, να υφίσταται τις συνέπειες ενός αποδυναμωμένου ανοσοποιητικού συστήματος, ακόμη και να υποφέρει από προβλήματα μνήμης. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε κάποια στιγμή ότι ο «νους» είναι παράγωγο της δραστηριότητας ενός βιολογικού υποστρώματος, αυτού που ονομάζουμε εγκέφαλο – δίχως αυτό να απομειώνει στο ελάχιστο το αξιοθαύμαστο της λειτουργίας/ύπαρξης του. Η άυλη συνιστώσα που εσφαλμένα του αποδίδουμε περιπλέκει αχρείαστα το πως προσεγγίζουμε τις ψυχικές ασθένειες.

Μύθος 5: Δεν μπορείς να ανακάμψεις από μια ψυχική ασθένεια.
Η ψυχική ασθένεια δεν είναι ίδια για κανέναν και χαρακτηρίζεται από πλειοτροπική έκφραση, όπως και πολυπαραγοντική αιτιότητα, πράγμα που σημαίνει ότι η θεραπεία διαφέρει για τον καθένα. Η ψυχιατρική θεραπεία/αγωγή, τα φάρμακα και η εξωγενής στήριξη είναι όλα χρήσιμα εργαλεία για την αντιμετώπιση μιας ψυχικής διαταραχής και την παροχή βοήθειας στον πάσχοντα, ώστε να επανέλθει σε μια υγιή και παραγωγική ζωή. Επί παραδείγματι, η κατάθλιψη είναι θεραπεύσιμη. Ωστόσο, όπως σε κάθε σοβαρή ασθένεια, απαιτείται ολοκληρωμένη, συνεχής, επιστημονικά τεκμηριωμένη φροντίδα και μια αποτελεσματική σχέση «εργασίας» ανάμεσα στον ασθενή και τον κλινικό, υποστήριξη, υπομονή και αγάπη από τα οικεία πρόσωπα.

Μύθος 6: Η ψυχική ασθένεια προέρχεται από μια δύσκολη παιδική ηλικία.
Οι συνθήκες ζωής σίγουρα παίζουν κάποιο ρόλο, αλλά άλλοι παράγοντες έχουν εξίσου σημαντική επίδραση στις διαταραχές της ψυχικής υγείας. Οι αγχώδεις διαταραχές για παράδειγμα: πολλοί από τους πάσχοντες έχουν καλή παιδική ηλικία, παρ” όλα αυτά εξακολουθούν να είναι ευπαθείς σε μη διαχειρίσιμο, παθολογικό άγχος.

Μύθος 7: Δεν μπορείτε να βοηθήσετε κάποιον που πάσχει από μια διαταραχή της ψυχικής υγείας.
Τα αγαπημένα πρόσωπα είναι υψίστης σημασίας στο να βοηθήσουν κάποιον να το πάρει απόφαση και να αναζητήσει θεραπεία. Απαιτούνται διερευνητικό πνεύμα, ανοιχτά μυαλά και ψυχραιμία, ώστε κάποιος να παραδεχθεί την ψυχική νόσο ενός αγαπημένου του προσώπου, να μην την αγνοήσει και να γίνει υποστηρικτικός, όπως ακριβώς το απαιτεί η περίσταση. Τα μέλη της οικογένειας, οι φίλοι και οι σημαντικοί «άλλοι» έχουν την ευκαιρία να βοηθήσουν με τρόπο μη επικριτικό, ακόμα κι αν είναι μόνο να παροτρύνουν τους ασθενείς να πηγαίνουν στα ραντεβού τους με τον θεράποντα ιατρό, να λαμβάνουν τα φάρμακα ή να επιμένουν στη ρουτίνα της θεραπείας.»

Υ.Γ.: Η «ευκολία» που παρέχει το σύγχρονο life-style, η αναλωσιμότητα των αγαθών και των ανθρώπων, το γρήγορο turn-over των συγκυριών, όλα μας προδιαθέτουν σε μία φυγόπονη στάση απέναντι στις πραγματικές δυσκολίες. Όταν κάτι πάει στραβά τείνουμε να επιλέγουμε την αποστασιοποίηση, τη φυγή και αναζητούμε την κανονικότητα -λες και αυτή υπάρχει, λες και εμείς οι ίδιοι είμαστε φορείς της. Θα ήταν όμορφο να επιδεικνύαμε μια πιο υπεύθυνη συμπεριφορά απέναντι στους διπλανούς μας όταν οι περιστάσεις το απαιτούν και να μην τους εγκαταλείπουμε στα δύσκολα, λες και η αξία τους είναι «χρηματιστηριακής» φύσεως και υφίσταται μόνον όσο εξακολουθούν να αποδίδουν όφελος.

Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν κουδουνίστρα 4.500 ετών σε τάφο παιδιού στη Ρωσία

Η πιο αρχαία κουδουνίστρα

Το μωρό «συντρόφευαν» και οκτώ ακόμα παιχνίδια – Εικάζεται ότι τοποθετήθηκαν για να διασφαλίσουν την επιτυχή μετάβασή του στον άλλο κόσμο
Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν σε τάφο παιδιού στη λίμνη Ιτκούλ της Ρωσίας την πιο αρχαία κουδουνίστρα.
Σύμφωνα με διεθνή πρακτορεία η ομάδα αρχαιολόγων πέρα από την κουδουνίστρα, εντόπισε και σειρά από οκτώ παιχνίδια κατασκευασμένα από τα κέρατα ελαφιού που «συντρόφευαν» το ενός έτους παιδί στην κούνια του.
Κάποια από τα παιχνίδια, μάλιστα, είχαν ίχνη από κόκκινη μπογιά, ενώ εικάζεται ότι ενδέχεται να λειτουργούσαν και σαν φυλαχτά.
Καθεμία από τις μινιατούρες έχουν μήκος οκτώ εκ. και έχουν σμιλευτεί για να έχουν ανθρώπινη μορφή, ή τη μορφή πουλιών, τάρανδου και αγριόχοιρου.
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι τα παιχνίδια ήταν συνδεδεμένα μεταξύ τους με ένα σχοινί και θα μπορούσαν να ήταν δεμένα στην κούνια του μωρού όταν αυτό θάφτηκε, ή ότι σχημάτιζαν ένα είδους κολιέ.
Ο αρχαιολόγος Αντρέι Πολιάκοφ, από το Ινστιτούτο της Ιστορίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, και ο Γιούρι Εσιν από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Χακασίας, δήλωσαν πως τα παιχνίδια παρήγαγαν ήχους και επομένως παραπέμπουν στις σύγχρονες κουδουνίστρες.
«Η χρήση εικόνων που συνδέονται με τα ήθη και την μυθολογική σφαίρα της κουλτούρας των Οκούνεφ (που εικάζεται ότι ακολουθούσε η οικογένεια του μωρού), είναι φυσιολογική», είπαν οι ειδικοί, επισημαίνοντας πως το παιδί «χρειαζόταν προστασία και καλούς οιωνούς».
Διευκρινίζεται πως η κουδουνίστρα βρέθηκε στο στέρνο του μωρού, το οποίο φορούσε κορδέλα στο κεφάλι κατασκευασμένη από έντεκα μικρές χάλκινες πλακέτες, ενώ ένα σκουλαρίκι βρέθηκε στα αριστερά του κρανίου του.
Την ίδια ώρα, οι αρχαιολόγοι εξηγούν ότι είναι πιθανό τα παιχνίδια και η κουδουνίστρα να τοποθετήθηκαν στον τάφο του παιδιού για να του διασφαλίσουν την επιτυχή μετάβαση στον άλλο κόσμο.
ku-1_9
ku-8_0
ku-5_1
ku-3_4
ku-2_5
ku-4_4