Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Απλά;


Είναι πολύ ωραία η σκέψη να αποδέχεσαι την πραγματικότητα όπως είναι, να την αγκαλιάζεις και να την ευγνωμονείς.. Σε κάνει να νιώθεις χαρούμενος, ήρεμος, γαλήνιος γιατί απλά δέχεσαι, δεν κουράζεσαι να διαλέγεις ανάμεσα σε τούτο ή σε κείνο. Φτάνεις στην ευτυχία..
 
Είναι έτσι όμως; Το να δέχεσαι απλά είναι κάτι απλό;
 
Σκέψου πόσο δύσκολο είναι να τα βάλεις με τις σκέψεις σου. Πρέπει να προσπαθήσεις πολύ  για να καταφέρεις απλά να δέχεσαι. Πρέπει να ξεπεράσεις την δύναμη του εγωιστικού εαυτού σου που πάντα θέλει να διαλέγει, που πάντα θέλει να έχει γνώμη, που πάντα θέλει να ξέρει, που πάντα θέλει να συμμετέχει στην ζωή…
 
Και γιατί να μη θέλει αλήθεια; Αφού ζει, νιώθει, αισθάνεται τα πάντα, καταλαβαίνει τα πάντα.. Θέλει να παρεμβαίνει, να συμμετέχει, θέλει να προσπαθεί συνέχεια. Θέλει, θέλει… Πως λοιπόν θα φιμώσεις αυτή τη δύναμη του εαυτού σου για να καταφέρεις τελικά απλά να δέχεσαι τα πράγματα όπως είναι;
 
Τι θα κάνεις λοιπόν; Θα αγνοήσεις τον εαυτό σου για να φτάσεις στην ευτυχία ή θα αγνοήσεις την ευτυχία για να υπερασπιστείς τον εαυτό σου;
 
Ίσως μια αρχή να είναι το ενδεχόμενο  να αποδεχτείς και να αγκαλιάσεις τον εαυτό σου όπως είναι… Μια μεγάλη αρχή για να αρχίσεις να αποδέχεσαι και την πραγματικότητα όπως είναι. Και ίσως τότε και η ευτυχία να είναι κοντά..

Οι 6 διαφορές ανάμεσα στις υγιείς και τις προβληματικές σχέσεις

Οι 6 διαφορές ανάμεσα στις υγιείς και τις προβληματικές σχέσειςΗ βάση μιας υγιούς σχέσης είναι η ειλικρίνεια. Σε αντίθετη περίπτωση, ο ένας προσπαθεί να χειραγωγήσει τον άλλο κι αυτό αποδεικνύεται καταστροφικό!

Αν κάποια στιγμή νιώσετε ότι κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για σας, φροντίστε να εξετάσετε με προσοχή τις προθέσεις του, πριν επενδύσετε σε μία σχέση. Πολλές φορές, ο άνθρωπος που μας λέει ότι μας αγαπάει, στη πραγματικότητα είναι συναισθηματικά μπερδεμένος ή ανειλικρινής μαζί μας. Γι’ αυτό και είναι ωφέλιμο να αναλύσετε τις επιλογές σας όσο το δυνατόν περισσότερο, πριν καταλήξετε σε μια απόφαση. Η συντροφικότητα είναι ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας στη ζωή μας κι απαιτεί προσοχή και σκέψη!

1. Άλλο η δοτικότητα κι άλλο η ανταλλαγή
Καμία σχέση δεν πρόκειται να κρατήσει αν δε διέπεται από την αμέριστη δοτικότητα και των δύο συντρόφων. Πραγματική αγάπη είναι να δίνεις δίχως να περιμένεις αντάλλαγμα. Η ολοκλήρωση που νιώθεις όταν κάνεις κάτι τέτοιο, δε συγκρίνεται με κανένα αντίτιμο.
Όταν δύο άνθρωποι αγαπιούνται πραγματικά, η δοτικότητα είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζουν τη σχέση τους. Υπάρχει εμπιστοσύνη κι αλληλοϋποστήριξη. Σε μια σωστή σχέση, δεν υπάρχει χώρος για αμφιβολία κι αμφισβήτηση.
Από την άλλη πλευρά, αν εσείς και ο σύντροφος σας συνεχώς ζητάτε κάποιου είδους επιβράβευση ή αντάλλαγμα για όσα δίνετε, υπάρχει πρόβλημα. Σε αυτή την περίπτωση, αυτό που έχετε μεταξύ σας κινδυνεύει να ναυαγήσει σύντομα και να καταλήξει σε μία σχέση που υπάρχει (αν θα υπάρχει) από ανάγκη και μόνο.

2. Άλλο η δεκτικότητα και άλλο το να θες ν’ αλλάξεις το σύντροφο σου.
Θέλει σκληρή δουλειά το “γνωριστούν” οι σύντροφοι σε μία σχέση. Απαιτεί υπομονή και χρόνο. Όταν όμως υπάρξει αλληλοαποδοχή, βγαίνει στην επιφάνεια η σοφία της συντροφικότητας. Μέσω της φροντίδας, ο ένας εμπνέει τον άλλο και εξελίσσονται ως άνθρωποι. Μαζί.
Αν αντί γι’ αυτό υπάρχει η ανάγκη και η αγωνία να αλλάξει ο ένας τον άλλο, τότε η σχέση καταλήγει στην εκμετάλλευση Μην προσπαθείτε να κάνετε τον σύντροφο σας όπως τον φαντάζεστε και μη δέχεστε να σας πιέζουν για να γίνετε όπως θα σας ήθελαν. Αναζητήστε την αλληλοκατανόηση κι αυτό θα σας βοηθήσει και τους δύο.

3. Άλλο η επιθυμία κι άλλο η πίεση.
Είναι λάθος να βασίζετε την επικοινωνία με το σύντροφο σας στο πως θα τον κάνετε να νιώσει τύψεις για να τον χειραγωγήσετε. Όταν ο άλλος νιώθει, εξαιτίας σας, συνέχεια υπόλογος θα απομακρυνθεί.
Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει ούτε εσείς να δέχεστε αντίστοιχη συμπεριφορά. Οι πρωτοβουλίες που παίρνει ένα ζευγάρι πρέπει να είναι ελεύθερες από πίεση. Να γίνονται από καθαρή επιθυμία. Για τη χαρά που θα πάρετε εσείς ή ο σύντροφος σας όταν δείτε τον ενθουσιασμό ο ένας στα μάτια του άλλου.

4. Άλλο η εχεμύθεια κι άλλο η έκθεση.
Οι αδυναμίες του συντρόφου σας, τα πάθη και τα λάθη του παρελθόντος του, πρέπει να μείνουν επτασφράγιστα μυστικά. Γι’αυτό και πρέπει να τα κρατάτε μακριά από τα αυτιά γνωστών, φίλων και συγγενών. Είναι πολύ σημαντική η εχεμύθεια στο ζευγάρι. Να αντιμετωπίζει ο ένας τα αδύναμα σημεία του άλλου με ευαισθησία, διακριτικότητα και υπευθυνότητα.
Κάποια πράγματα δεν πρέπει να λέγονται σε κανένα. Είναι για εσάς και το σύντροφο σας. Μια σχέση μπορεί εύκολα να καταρρεύσει όταν υπάρχει έλλειψη σεβασμού. Υπάρχει μία ιερότητα στο τι κρύβει η ψυχή του κάθε ανθρώπου. Ακόμα και στα σκοτεινά σημεία της. Άλλωστε, ως ζευγάρι θα δημιουργήσετε εκ νέου μυστικά. Για αυτό, μην εκθέτετε ό,τι δεν θέλετε να χάσετε.

5. Άλλο η κατανόηση κι άλλο η εκδικητικότητα.
Οι τσακωμοί σε ένα ζευγάρι είναι δυσάρεστοι αλλά αναπόφευκτοι. Μπορούν όμως και να ενδυναμώσουν το δέσιμο με τον άνθρωπο που αγαπάτε. Πως; Με το να σας βοηθήσουν να κατανοήσετε το ποιος είναι και πως λειτουργεί. Πως αντιδρά σε κάποια πράγματα και γιατί. Έτσι, θα καταφέρετε να αποφύγετε μελλοντικούς καυγάδες και παρεξηγήσεις. Η εκδικητικότητα, από την άλλη, το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργεί αποξένωση, κριτική και καταπίεση.

6. Άλλο το κοινό όραμα κι άλλο ο εγωισμός.
Η ένωση δύο ανθρώπων είναι συγχρονισμός των ονείρων, των επιθυμιών και των στόχων τους. Αποφασίζουν να πορευθούν μαζί στο μέλλον. Έχουν αποδεχθεί πως το “εγώ” γίνεται “εμείς”. Όταν όμως ο ένας από τους δύο ή και οι δύο, απαιτούν από τον άλλον να παρατήσει τα δικά του όνειρα, τότε δεν υπάρχει πραγματική ένωση. Μόνο εκμετάλλευση, έλλειψη κατανόησης κι εγωισμός. Το κοινό όραμα μιας σχέσης που ο ένας νοιάζεται, αγαπάει, κατανοεί και σέβεται τον άλλο πρέπει να είναι αυτό που οδηγεί ένα ζευγάρι.

Σταμάτα να κατηγορείς τους άλλους

‘’Μου φέρθηκε άδικα’’, ‘’Δεν μου τηλεφώνησε’’, ‘’Έκανα τόσα γι’αυτήν και ούτε ένα ευχαριστώ’’, ‘’Μου μίλησε άσχημα’’, και άλλες τέτοιες παρόμοιες φράσεις που όλοι μας έχουμε πει κάποια στιγμή στη ζωή μας.

Πάντα σε ό,τι αρνητικό και αν μας συμβαίνει συνηθίζουμε να ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους. Ίσως γιατί πιστεύουμε ότι όντως οι άλλοι φταίνε, ίσως γιατί αυτό είναι βολικό για να βγάλει εμάς από την δύσκολη θέση του φταίχτη, ίσως γιατί έτσι μας έχουν μάθει από μικρή ηλικία.

Ήδη από παιδιά μάθαμε πώς με το να κατηγορούμε τους άλλους κάναμε το σωστό και το δίκιο. Άλλωστε, αυτό βόλευε και τους γονείς για να μη μπαίνουν στην περίπλοκη διαδικασία εξήγησης και ανάλυσης των γεγονότων. Για παράδειγμα ένας γονιός θα πει ‘’ Η δασκάλα φώναξε στην κόρη μου’’, και όχι ‘’ Η κόρη μου έκανε φασαρία γι’αυτό της φώναξε η δασκάλα.’’

Στην εφηβεία συνεχίζεται η ίδια κατάσταση, τώρα πια από τον ίδιο τον έφηβο. Η κατηγορία στις διαπροσωπικές σχέσεις είναι η εύκολη λύση για να απαλύνει τον πόνο που φέρνει μία ματαίωση. ‘’ Ο Γιάννης βγήκε με άλλη παρέα, ενώ είχαμε κανονίσει να βγούμε μαζί’’, ‘’Με πλήγωσε ενώ εγώ ήμουν τόσο ερωτευμένος μαζί της’’, και άλλα πολλά τέτοια παραδείγματα από την καθημερινότητά που σίγουρα όλοι μπορούμε να φέρουμε στο μυαλό μας.

Στην ενήλικη ζωή το πρόβλημα της υπαιτιότητας και της κατηγορίας εντείνεται όλο και περισσότερο. Γιατί συμβαίνει αυτό? Είναι η εύκολη λύση για να βγούμε από την δύσκολη θέση να εξερευνήσουμε περισσότερο την δική μας συμπεριφορά, το δικό μας εαυτό! Πόσο καλά όμως γνωρίζουμε τον εαυτό μας και πόσο εύκολα παραδεχόμαστε τα λάθη μας?

Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι όταν κατηγορούμε τους άλλους, παραιτούμαστε από τη δύναμη μας για αλλαγή. Άλλωστε το πιο εύκολο κυνήγι σ’αυτή την ζωή είναι αυτό του αποδιοπομπαίου τράγου! Η αρχή για αλλαγή όμως, επέρχεται μόνο αν αντιληφθούμε πως για οτιδήποτε μας συμβαίνει στη ζωή, είτε αυτό είναι θετικό είτε αρνητικό, υπαίτιοι είμαστε εμείς και μόνο εμείς οι ίδιοι. Εγώ επέτρεψα να μου φερθεί ο άλλος άσχημα και άδικα, εγώ επέτρεψα στον εαυτό μου να φανεί χαζή, ανίκανη και ανάξια.

Τα αισθήματα που νιώθουμε για τον εαυτό μας συνήθως τα προβάλλουμε και στους άλλους. Όποτε και οι άλλοι με τη σειρά τους μας συμπεριφέρονται με τον ανάλογο τρόπο. Είναι άμυνα και αδυναμία το να κατηγορούμε συνέχεια τους άλλους! Οι καρποί της ζωής σου είναι αποτέλεσμα των δικών σου πράξεων και μόνο. Μία καλοπροαίρετη κριτική και κυρίως αυτοκριτική, φέρνει πάντα τα καλύτερα αποτελέσματα.

Όχι, δεν είστε εσείς που έλκετε συνέχεια τους αρνητικούς και κακόβουλους ανθρώπους κοντά σας. Η συνεχής γκρίνια και ανασφάλειά σας τους έλκει! Αγαπήστε τον εαυτό σας με τα λάθη του, ακόμα και αν είναι λάθη που επαναλαμβάνονται. Κάντε την αυτοκριτική σας με ανοιχτό μυαλό. Αναγνωρίστε και τη δική σας αρνητικότητα. Κανένας άλλος εκτός από σας δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία, την υγεία και την επιτυχία σας.

Τέλος, να θυμάστε πως η κατηγορία είναι σαν μία ‘’καυτή πατάτα’’. Ο άλλος δεν θέλει ποτέ πραγματικά να μας πληγώσει, ούτε και είμαστε στόχος. Απλώς θέλει να απαλλαγεί από αυτή την καυτή πατάτα που τον καίει συναισθηματικά, νοητικά και σωματικά. Άρα καταλαβαίνουμε ότι όταν κάποιος μας φέρεται άδικα, δεν είναι ευτυχισμένος ούτε ο ίδιος.

Ας κατανοήσουμε τον λόγο που κάνουμε κάτι τέτοιο, ας αποδεχθούμε τις δικές μας ευθύνες. Ας μη γινόμαστε μίζεροι και γκρινιάρηδες, αρνητικοί και απαισιόδοξοι. Και ας αφήσουμε επιτέλους αυτή την ‘’καυτή πατάτα’’ να κρυώσει, κάνοντας τις διαπροσωπικές μας σχέσεις πιο ζεστές, πιο υγιείς, πιο αυθεντικές!

‘’Όλα σε μένα βρήκαν να συμβούν?’’

Αυτή την καραμέλα που δεν αντέχεις να αποχωριστείς και κλαίγεσαι….

ΟΛΑ συμβαίνουν σε όλους!!

Στο ορκίζομαι…

Η αποτροπαϊκή αξία του φτερωτού φαλλού

 Η αποτροπαϊκή αξία του φτερωτού φαλλού Προφυλάσσει από τη βασκανία, απωθεί την κακή μαγεία, λειτουργεί ως φυλαχτό.

Όλα ξεκινούν από μια πεποίθηση που έρχεται από τα βάθη της αρχαιότητας, ότι δηλαδή η γυμνότητα δεν συμβολίζει μόνο τη γονιμότητα αλλά μπορεί να λειτουργεί και ως επιθετική σεξουαλικότητα αποκτώντας έτσι ως εικόνα αποτροπαϊκό χαρακτήρα.

Έτσι υπάρχουν γυναικείες θεότητες, όπως η Αστάρτη-Ιστάρ, που βάσισαν όλη τη δράση τους στη γυμνότητά τους: επιδεικνύοντάς την προκαλούν δέος, εκφοβίζουν τον θεατή, μας διδάσκουν από πολύ νωρίς ότι το σεξ είναι δύναμη.

Αντίστοιχα επιδεικνύεται η ανδρική σεξουαλικότητα που ασφαλώς μεταδίδει κατά βάση ένα μήνυμα ερωτικό, αλλά ενέχει και έναν χαρακτήρα αποτροπαϊκό: είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα των Ερμαϊκών στηλών που λειτουργούσαν σαν συνοριακοί λίθοι και οδοδείκτες στην αρχαία Ελλάδα αποδίδοντας ολόγλυφη την κεφαλή του Ερμή και ανάγλυφα τα γεννητικά του όργανα.

Ο φαλλός λειτουργεί ευρέως και ως αυτόνομο σύμβολο, ως pars pro toto, μέρος αντί του όλου. Ως σύμβολο λοιπόν προφυλάσσει από τη βασκανία, απωθεί την κακή μαγεία, λειτουργεί ως φυλαχτό για τον κάτοχό του.

Ο φαλλός αποδίδεται φτερωτός για να αποδοθεί συντομογραφικά η κοινή παρομοίωσή του με πτηνό. Στην Αρχαία Ελλάδα ο φτερωτός (και μή) φαλλός συνδέεται άρρηκτα με τη Διονυσιακή λατρεία. Προφανέστερο παράδειγμα οι μεγάλοι φαλλοί αφιερώματα στη Δήλο. Οι Ρωμαίοι υιοθέτησαν ενθουσιωδώς το φτερωτό φαλλό και τον ονόμασαν fascinum, μια λέξη ετυμολογικά συγγενή με τη βασκανία.

 Έχει μεγάλο ενδιαφέρον ότι οι Εστιάδες Παρθένες που κρατούσαν ζωντανή την ιερή φλόγα στο ναό της Εστίας στην Αγορά της Ρώμης είχαν στο σκευοφυλάκιο μαζί με άλλα ιερά αντικείμενα και τον fascinum populi Romani, προφανώς κάποιο ομοίωμα φαλλού που συνδεόταν άρρηκτα με την ιστορία και την τύχη της πόλης. Όχι τυχαία ο φαλλός ήταν το σύμβολο μιας θεότητας που προστάτευε τον γάμο και λεγόταν Mutinus Titinus.

Από τις πάμπολλες χρήσεις των φαλλικών απεικονίσεων, κυρίως σε λυχνάρια και κοσμήματα (ήταν δημοφιλή ως περίαπτα για αγοράκια), ξεχωρίζω ως πιο πρωτότυπο το tintinnabulum (μια ωραία ηχοποίητη λέξη), ένα αντικείμενο που κρεμούσαν σε κήπους και στις εισόδους σπιτιών και καταστημάτων. Είναι ο λεγόμενος μελωδός ή ανεμόκρουστο, ένα αντικείμενο με κρεμαστά στοιχεία ή κουδουνάκια που παράγει έναν γλυκό ήχο με το απαλό φύσημα του ανέμου.


Ετρουσκική τοιχογραφία από τον Τάφο του Ποντικού, 520 π.Χ.   


***** Ο φτερωτός φαλλός του Φιλωνίδη κατευθύνεται προς την Ανεμώνη, αγνοώντας στιγμαία την Αυλητρίδα αριστερά του και μιά τρίτη ανώνυμη κυρία δεξιά του. Πώμα ερυθρόμορφης πυξίδας, 430-420 π.Χ., Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο  


***** Μαρμάρινη ανάγλυφη πλάκα από την είσοδο σπιτιού στη Δήλο με την παιγνιώδη επιγραφή ΤΟΥΤΟ ΕΜΟΙ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΣΟΙ (αυτό για σένα κι αυτό για μένα), 1ος αι. π.Χ., Αρχαιολογικό Μουσείο Δήλου  


***** Ρωμαϊκοί μικροί οστέινοι φτερωτοί φαλλοί, μάλλον κοσμήματα, ευρήματα λαθρανασκαφής, Μεγάλη Βρετανία  


***** Ο φτερωτός φαλλός επιτίθεται στο κακό μάτι, ανάγλυφο, Leptis Magna Λιβύη 


***** Ρωμαϊκό λυχνάρι από την Πομπηία, 1ος αι. μ.Χ.  


***** Ρωμαϊκό λυχνάρι από την Πομπηία, 1ος αι. μ.Χ. 


***** Ρωμαϊκό tintinabulum με κουδουνάκια, 1ος αι. μ.Χ., Βρετανικό Μουσείο  


***** Ρωμαϊκό tintinabulum, 1ος αι. π.Χ.- 1ος αι. μ.Χ., Βρετανικό Μουσείο

Ένα μυστικό στο «κατά Μάρκον ευαγγέλιο»

Η ιστορία ξεκινά το 1958 όταν ο Αμερικανός καθηγητής ιστορίας Morton Smith ανακάλυψε ένα μεσαιωνικό χειρόγραφο στο ορθόδοξο μοναστήρι του Αγίου Σάββα, περίπου 20 χιλιόμετρα νότια της Ιερουσαλήμ. Το χειρόγραφο αποδόθηκε σε κάποιον αντιγραφέα μοναχό των έργων του Κλήμη της Αλεξάνδρειας. Αποτελούνταν από τρεις σελίδες στα ελληνικά, οι οποίες ήταν γραμμένες στις τελευταίες κενές σελίδες ενός άσχετου βιβλίου (το αυθεντικό κείμενο μάλλον είχε χαθεί). Αφού φωτογράφησε προσεχτικά τις τρεις σελίδες, ο καθηγητής επέστρεψε το βιβλίο στη θέση του. Παρουσίασε τα ευρήματά του στην επιστημονική κοινότητα μόλις το 1973, εκδίδοντας τη μελέτη «Ο Κλήμης της Αλεξάνδρειας και το μυστικό κατά Μάρκον ευαγγέλιο».

Η πλειοψηφία των επιστημόνων αναγνώρισε το χειρόγραφο ως αυθεντικό, υποστηρίζοντας τη θέση αυτή σε πληθώρα μελετών, και το 1980 ταξινομήθηκε επίσημα στα έργα του Κλήμη. Κάποιοι ερευνητές όμως επιτέθηκαν με μένος στον Smith, κατηγορώντας τον ότι πλαστογράφησε το κείμενο για να κερδίσει δημοσιότητα. Άλλοι αποδέχτηκαν τη γνησιότητα του χειρογράφου, αλλά εξέφρασαν επιφυλάξεις για το περιεχόμενο απόσπασμα του ευαγγελίου του Μάρκου. Από την άλλη, μετά από απόφαση του ηγουμένου του μοναστηριού, το χειρόγραφο μεταφέρθηκε στην πατριαρχική βιβλιοθήκη της Ιερουσαλήμ, όπου φωτογραφήθηκε ξανά. Βέβαια, στη συνέχεια τα ίχνη του... χάθηκαν και η επίσημη εξήγηση του ορθόδοξου Πατριαρχείου είναι οτι «δεν το βρίσκουν πουθενά»...

Γιατί όμως τόσες προσπάθειες να εξαφανιστεί το χειρόγραφο ή να μειωθεί η αξιοπιστία του; Λόγω του περιεχομένου του φυσικά, στο οποίο θα περάσω αμέσως. Το κείμενό είναι μια επιστολή του εκκλησιαστικού «Πατέρα» Κλήμη προς κάποιον Θεόδωρο. Αρχικά, συγχαίρει τον Θεόδωρο για την εξόντωση των «αιρετικών» οπαδών του Καρποκράτη, θρησκευτικής αίρεσης που δίδασκε μια διαφορετική έκδοση του κατά Μάρκον ευαγγελίου.

Εκ των επιστολών του αγιότατου Κλήμεντος του στρωματέως, Θεωδώρω.
Καλώς εποιήσας επιστομίσας τας αρρήτους διδασκαλίας των καρποκρατιανών...
Των τοίνην θρυλούμενον περί του θεοπνεύστου κατά Μάρκον ευαγγελίου. Τα μεν ψεύδεται παντελώς. Τα δε, ει και αληθή τινά περιέχει.

Σύμφωνα λοιπόν με τον Κλήμη, οι καρποκρατιανοί διέθεταν μια υποτιθέμενη θεόπνευστη εκδοση του ευαγγελίου του Μάρκου. Τα περισσότερα που έγραφε βέβαια ήταν ψέματα, υπήρχαν όμως και κάποια αληθινά στοιχεία. Ποια είναι όμως η ιστορία του περίεργου αυτού ευαγγελίου;

Ο γουν Μάρκος, κατά την του Πέτρου εν Ρώμη διατριβήν, ανέγραψε τας πράξεις του Κυρίου, ου μεντοι πάσας εξαγγέλων, ουδέ μην τας μυστικάς υποσημαίνων. Αλλ' εκλεγόμενος ας χρησιμότατας ενόμισε προς αύξησιν της των κατηχουμένων πίστεως. Του δε Πέτρου μαρτυρήσαντος, παρήλθεν εις Αλεξάνδρειαν ο Μάρκος, κομίζων και τα ταυτού και τα του Πέτρου υπομνήματα, εξ ων μεταφέρων εις το πρώτον αυτού βιβλίον τα τοις προκόπτουσι περί την γνώσιν κατάλληλα. Συνέταξε πνευματικώτερον ευαγγέλιον εις την των τελειουμένων χρήσιν. Ουδέπω όμως αυτά τα απόρρητα εξωρχήσατο, ουδέ κατέγραψεν την ιεροφαντικήν διδασκαλίαν του Κυρίου, αλλά ταις προγεγραμμέναις πράξεσιν επιθείς και άλλας, έτι προσεπήγαγε λόγια τινά ων ηπίστατο την εξήγησιν μυσταγωγήσειν τους ακροατάς εις το άδυτον της επτάκις κεκαλυμμένης αλήθειας.

Ο Μάρκος λοιπόν έγραψε αρχικά ένα ευαγγέλιο για τον «πολύ κόσμο», χωρίς όμως να συμπεριλάβει τα πάντα, αφήνοντας πολλά μυστικά απ' έξω. Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Πέτρου πήγε στην Αλεξάνδρεια, παίρνοντας μαζί του τις σημειώσεις του και τις αντίστοιχες του Πέτρου. Ενσωμάτωσε το υλικό από τις σημειώσεις στο αρχικό κείμενο του ευαγγελίου του, κάνοντάς το «πνευματικότερο» και κατάλληλο για τους μυημένους, όσους είχαν αγγίξει την τελειότητα. Βέβαια, άφησε πάλι κάποια πράγματα εκτός, αλλά συμπεριέλαβε εδάφια, των οποίων η εξήγηση θα οδηγούσε δίκην μυσταγωγίας τους πιστούς στην αποκάλυψη της αλήθειας, που είναι καλυμμένη από επτά πέπλα... Iουδαϊκός μυστικισμός μυρίζει!

Ας δούμε και τη συνέχεια:
Των δε μιαρών δαιμόνων όλεθρον τω τον ανθρώπων γένει πάντοτε μηχανώντων. Ο Καρποκράτης, υπ' αυτών διδαχθείς και απατηλοίς τέχναις χρησάμενος, ούτω πρεσβύτερον τίνα της εν Αλεξανδρεία Εκκλησίας κατεδούλωσεν ώστε παρ' αυτού εκόμισεν απόγραφον του μυστικού ευαγγελίου. Ο και εξηγήσατο κατά την βλάσφημον και σαρκικήν αυτού δόξαν, έτι δε και εμίανε ταις αχράντοις και αγίες λέξεσιν αναμιγνύς αναιδέστατα ψεύσματα. Του δε κράματος τούτου εξαντλήται το των καρποκρατιανών δόγμα.

Οι μιαροί δαίμονες, που πάντα επιβουλεύονται το κακό των ανθρώπων, δίδαξαν στον Καρποκράτη τις δαιμονικές απατηλές τέχνες. Αυτός παρέσυρε έναν ιερέα της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας (όπου φυλασσόταν το μυστικό ευαγγέλιο) και τον χειραγώγησε ώστε να του φέρει ένα αντίτυπο. Στη συνέχεια το νόθευσε με τις βλάσφημες και πονηρές του διδασκαλίες, φτιάχνοντας ένα κράμα, το οποίο αποτέλεσε τo δόγμα της αίρεσης των καρποκρατιανών. Υπάρχει όμως κάποιο σωζόμενο απόσπασμα του «αυθεντικού» μυστικού κατά Μάρκον ευαγγελίου που δεν αλλοίωσε ο Καρποκράτης;

Σοι τοίνυν ουκ οκνήσω τα ηρωτημένα αποκρίνασθαι. Δια αυτών του ευαγγελίου λέξεων τα κατεψευσμένα ελέγχων. Αμέλει μετά το «ήσαν δε εν τη οδώ αναβαίνοντες εν Ιεροσόλυμα» και τα εξής εώς «μετά τρεις μέρες αναστήσαται», ώδε επιφέρει κατά λέξιν: Και έρχονται εις Βηθανίαν και ην εκεί μια γυνή ης ο αδελφός αυτής απέθανεν. Και ελθούσα προσκύνησεν τον Ιησούν και λέγει αυτώ «υιέ Δαβίδ ελέησόν με». Οι δε μαθητές επιτίμησαν αυτήν. Και οργισθείς ο Ιησούς απήλθεν μετ' αυτής εις τον κήπον όπου ην το μνημείον. Και ευθύς ηκούσθη εκ του μνημείου φωνή μεγάλη. Και προσελθών ο Ιησούς απεκύλισεν τον λίθον από της θύρας του μνημείου. Και εισελθόν ευθύς όπου ην ο νεανίσκος εξέτεινε την χείραν και ήγειρεν αυτόν, κρατήσας της χειρός. Ο δε νεανίσκος εμβλέψας αυτώ ηγάπησεν αυτόν και ήρξατο παρακαλεί αυτόν ίνα μετ' αυτού η.

Ο Κλήμης παραθέτει ένα απόσπασμα από το μυστικό ευαγγέλιο, το οποίο έχει «καθαρίσει» από τα εμβόλιμα στοιχεία του Καρποκράτη. Αυτό το απόσπασμα τοποθετείται μεταξύ των εδαφίων 10:34 και 10:35 του κατά Μάρκον και είναι το ακόλουθο:

Ο Χριστός με τους μαθητές του έφτασαν στη Βηθανία, όπου συνάντησαν μια γυναίκα, της οποίας ο αδελφός είχε πεθάνει. Αυτή προσκύνησε τον Ιησού και τον παρακάλεσε να τη βοηθήσει. Παρά τις κοροϊδίες των μαθητών, ο Ιησούς πήγε μαζί της στον τον τάφο του νεκρού αδελφού. Αμέσως ακούστηκε μια κραυγή μέσα από τον τάφο και ο Χριστός μπήκε, κυλώντας την πέτρινη είσοδο του μνημείου. Έδωσε το χέρι του στον νεαρό και τον σήκωσε, επαναφέροντάς τον στη ζωή. Ο νεανίσκος όμως γοητεύτηκε από τον Ιησού και τον ερωτεύτηκε (αγάπησε), παρακαλώντας τον να μείνει μαζί του.

Η συνέχεια του χειρογράφου είναι πιο αποκαλυπτική:
Και εξελθόντες εκ του μνημείου ήλθον εις την οικίαν του νεανίσκου, ην γαρ πλούσιος. Και μεθ' ημέρας εξ επέταξεν αυτώ ο Ιησούς. Και οψίας γενομένης έρχεται ο νεανίσκος προς αυτόν, περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού. Εδίδασκεν γαρ ο Ιησούς το μυστήριον της βασιλείας του Θεού. Εκείθεν δε αναστάς, επέστρεψεν εις το πέρας του Ιορδάνου...
Και ήσαν εκεί η αδελφή του νεανίσκου ον ηγάπα αυτόν ο Ιησούς και η μήτηρ αυτού και Σαλώμη. Και ουκ απεδέξατο αυτάς ο Ιησούς.
Βγαίνοντας από τον τάφο πήγαν στο σπίτι του νεαρού, που ήταν πλούσιος. Ο Ιησούς έμεινε για έξι ημέρες. Ακολουθώντας τις οδηγίες του, ο νεανίσκος τον πλησίασε φορώντας μόνο ένα σεντόνι πάνω στο γυμνό του σώμα. Στη συνέχεια, ο Χριστός του δίδαξε τα μεγαλύτερα μυστήρια της βασιλείας τού Θεού. Μετά από αυτό ο Ιησούς πήγε στην άλλη όχθη του Ιορδάνη, όπου τον περίμεναν η μητέρα και η αδελφή του νέου που αγαπούσε, συν μια ακόμα γυναίκα. Αυτός όμως δεν τις δέχτηκε...

Οι ομοφυλοφιλικές αναφορές είναι σαφέστατες και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Γι' αυτό το λόγο πολλοί απολογητές έσπευσαν να κατηγορήσουν τον Smith για πλαστογραφία, ενώ κάποιοι κουτοπόνηροι καλόγεροι... έχασαν το χειρόγραφο! Ένα χειρόγραφο-βόμβα που μπορεί από μόνο του να ταράξει τα θεμέλια του Χριστιανισμού, καθώς με την ανακάλυψή του η Εκκλησία φαίνεται να υποκρίνεται διαχρονικά, με τον πιο αισχρό τρόπο.

Ενώ πολυάριθμοι «Πατέρες» της καταδίκαζαν με τα χειρότερα λόγια την ομοφυλοφιλία, τον αυνανισμό, το σεξ εκτός γάμου και τον έρωτα γενικότερα, αποδεικνύεται από τα παραπάνω οτι ο ιδρυτής της θρησκείας τους δεν απείχε από το σεξ και μάλιστα είχε ομοφυλοφιλικές εμπειρίες. Πιθανότατα οι ηγέτες της αρχαίας Εκκλησίας δεν έκριναν αυτό το ευαγγέλιο κατάλληλο για όλο τον κόσμο, αλλά μόνο για τους μυημένους, αυτούς που θα περνούσαν κάποια συγκεκριμένα στάδια μύησης.

(click)


Αν κρίνουμε από το περιεχόμενο της ιστορίας με το νεανίσκο, δεν είναι υπερβολικό να υποθέσουμε οτι αυτή η μύηση θα περιελάμβανε και ομοφυλοφιλικό έρωτα.

Να υπενθυμίσω ότι ο Κλήμης Αλεξανδρείας ήταν ο λαμπρός χριστιανός "πατέρας" που έγραψε: "Έλληνες κλέπται πάσης γραφής!" Δηλαδή. οι Έλληνες (φιλόσοφοι και φυσιοδίφες) έχουν κλέψει όλα αυτά που διδάσκουν... Και ήταν μάλλον Αθηναίος εκ καταγωγής ο άθλιος!

«Aθάνατο μόριο» για συνθετική ζωή...

Σε ένα εργαστήριο στο Σαν Ντιέγο, επιστήμονες προσπαθούν να συνθέσουν τη Ζωή Οπως Δεν Την Ξέρουμε σε μια σταγόνα υγρού. Πριν από τέσσερα χρόνια, ο δόκτωρ Τζόις, καθηγητής στο Ινστιτούτο Ερευνας Scripps, και ο Τρέισι Α. Λίνκολν, ερευνητής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, κατάφεραν να αναπτύξουν ένα μόριο σε δοκιμαστικό σωλήνα που μπορεί να αναπαράγεται και να εξελίσσεται αδιάκοπα όσο του παρέχονται κατάλληλες συνθήκες και συστατικά.

Πρόκειται για ένα μόριο RNA (ριβονουκλεϊκού οξέος), που, υπό κανονικές συνθήκες, είναι αυτό που συνθέτει τις πρωτεΐνες στα κύτταρα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που είναι καταγεγραμμένες στο DNA. Σε κανονικές συνθήκες, ούτε το DNA ούτε το RNA ζουν από μόνα τους, αλλά αποσυντίθενται. Το ειδικά διαμορφωμένο μόριο του Τζόις, όμως, πλησιάζει στο να χαρακτηριστεί από τους επιστήμονες «ζωντανό», αφού αυτοαντιγράφεται και εξελίσσεται, κερδίζοντας έτσι το παρατσούκλι «το αθάνατο μόριο».

Ο ίδιος ο Τζόις είναι διστακτικός ως προς το να χαρακτηρίσει, ακόμα, το μόριό του ζωντανό. Εντούτοις φαίνεται αρκετά σίγουρος ότι πλησιάζει στο να καταφέρει να συνθέσει εργαστηριακά ζωή. «Η αναπαραγωγή είναι η κύρια λειτουργία της ζωής» εξηγεί, «και αυτό το καταφέραμε. Εντούτοις, οι γήινοι οργανισμοί έχουν αναπτύξει ιδιαίτερους μηχανισμούς αυτοπροσαρμογής και αυτάρκειας». Μια τέτοια «πρωτοβουλία» περιμένει η επιστημονική ομάδα του Τζόις από το «αθάνατο μόριο» για να πανυγηρίσει την πρώτη εργαστηριακή σύνθεση ζωής.

«Η δυνατότητα σύνθεσης ζωής θα αποτελέσει γεγονός ανεκτίμητης σημασίας, όπως η εφεύρεση της καλλιέργειας και της μεταλλουργίας», υποστηρίζει ο Φρίμαν Ντάισον του Πανεπιστημίου Πρίνστον. Οι επιστήμονες συνεχώς καινοτομούν καταφέρνοντας να τροποποιήσουν ήδη υπάρχοντες οργανισμούς, αλλά η εξ ολοκλήρου δημιουργία ενός οργανισμού θα σημάνει επανάσταση. Η εργαστηριακή σύνθεση ζωής πιστεύεται ότι θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε ποια ήταν η πορεία της δημιουργίας ζωής στον δικό μας πλανήτη, καθώς και τις πιθανές μορφές ζωής σε άλλους πλανήτες.

Το κλειδί στη σύνθεση ζωής, κατά τον Τζόις, είναι η πολυπλοκότητα. Το δικό του μόριο έχει μονάχα 2 γονίδια, σε αντίθεση με τα 25.000 στον ανθρώπινο οργανισμό. Η έρευνα του Τζόις επεκτείνεται, τα μόρια γίνονται «εξυπνότερα» και πιο προσαρμοστικά και ο ίδιος περιμένει τη μέρα μιας απρόσμενης μη ελεγχόμενης τροποποίησης που θα τους δώσει τον χαρακτηρισμό των «ζωντανών» μορίων.

Εγχειρίδιο Βλακείας B'

  Το μέγεθος και οι αυλακώσεις του εγκεφάλου που χώρισαν τους ανθρώπους από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο χωρίζουν και τους ίδιους (με την επίδραση και του περιβάλλοντος όπου αναπτύσσονται), ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, φύλου, πλούτου, σπουδών, ιδεολογίας, σε δύο βασικές κατηγορίες: στους ΕΞΥΠΝΟΥΣ και στους ΒΛΑΚΕΣ. Αν και η μεταξύ τους διάκριση δεν είναι δύσκολη, όσοι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία δεν το λένε και όσοι ανήκουν στη δεύτερη δεν το ξέρουν.
______
Η βλακεία είναι απρόβλεπτη. ‘Εχει τόση ποικιλία εκδηλώσεων, όσοι και οι βλάκες που ο καθένας ξεχωριστά είναι μια αστείρευτη πηγή εμπνεύσεων.
______
Κατά το χαριτολόγημα του Σαμφόρ, ο βλάκας ζει απερίσκεπτα σε έναν κόσμο που δεν ξέρει, όπως οι μύγες δεν ξέρουν φυσική ιστορία.
______
Η μήτρα της ευφυίας και της βλακείας ήταν ανέκαθεν αντικείμενο σκυλοκαυγά. : γεννήθηκαν ή έγιναν; Έτσι βγήκαν από τα γεννοφάσκια τους ή τους γάνωσε το μυαλό ο κόσμος όπου φύτρωσαν; Με δύο λόγια , η νόηση είναι κληρονομική (γονίδιο) ή επίκτητη; (περιβάλλον). Νοητικά ο καθένας μας κληρονομεί ένα ορισμένο οικόπεδο, μικρό ή μεγάλο. Αν σου αναλογούν 200 τετραγωνικά , ανάλογα με το περιβάλλον μπορείς να κτίσεις παράγκα ή να φτιάξεις μια χαρά μεζονέτα, αλλά είναι αδύνατον να σηκώσεις πυραμίδα.
______
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι υποτιμούμε τον αριθμό των βλακών ανάμεσα μας, αφού το κρίσιμο ποσοστό που όλοι γνωρίζουμε ότι υφίσταται σε κάθε τυχαία πληθυσμιακή ομάδα παραμένει ως σήμερα απροσδιόριστο. Σύμφωνα με την καμπύλη του Gauss η οποία χρησιμοποιείται για την ανίχνευση διάφορων χαρακτηριστικών ενός πληθυσμού, έχουμε το λιγότερο ένα ποσοστό 25% βλακών , 25% έξυπνων και 50% μέσης νοημοσύνης. Ο ένας στους τέσσερις είναι βλάκας…
______
Ένας ικανοποιητικός (και συνάμα πολύ γενικός) ορισμός για την ευφυία διατυπώθηκε από τον Μπερξόν και είναι ότι ευφυία θεωρείται η «ισορροπία ενστίκτων, συναισθημάτων και νόησης». Αντίθετα , η ανισσοροπία των ανωτέρω ιδιοτήτων ορίζει την βλακεία.
______
Οι έξυπνοι άνθρωποι είναι αισθαντικοί , έχουν μία αδιόρατη θλίψη πάνω τους. Το αντίθετο ισχύει με τον ηλίθιο, που είναι λίγο αδιάβροχος σε αυτά, αφού όσα λιγότερα εννοεί τόσα λιγότερα νοιώθει. Είναι όπως λέμε «χοντρόπετσος» δεν «συν- αισθάνεται». Συνήθως αντιλαμβάνεται και θαυμάζει ποσότητες , απτά μεγέθη , χειροπιαστά: ώρες δουλειάς και όχι αποτέλεσμα, μεγάλη ορχήστρα και όχι άκουσμα, πολλά λεφτά, μεγάλο σπίτι, πολύ φαϊ, μεγάλα βυζιά.
______
Οι εκτιμήσεις για την προσφορά των ηλίθιων είναι αντικρουόμενες. Μία λέει ότι «η ταχύτητα μιας νηοπομπής είναι η ταχύτητα του πιο αργού πλοίου» και μία άλλη ότι «κάποιοι έπρεπε να κάνουν τις σκατοδουλειές είτε είναι στην φάμπρικα είτε στην πολυεθνική».
______
Ο έξυπνος την πατάει κατ’ εξαίρεση και όχι κατ’ εξακολούθηση. Διαπράττει την ανοησία σχεδόν εις γνώση του , υποκύπτοντας στο ξύπνημα κάποιου βαθύτερου ενστίκτου , μιας έντονης παρόρμησης που καπελώνει το μυαλό και το εκτροχιάζει. Αν ο ευφυής είναι όντως ευφυής έχει την σύνεση να μην την ξαναπατήσει , τουλάχιστον στο ίδιο θέμα και με τον ίδιο τρόπο.
______
Ένας ηλίθιος άνδρας , όσο εμφανίσιμος και να είναι , απογοητεύει το θηλυκό, δεν του εμπνέει την αναγκαία αίσθηση σιγουριάς. Εκτός και αν τη χαζομάρα του αντισταθμίζει η οικονομική ή κοινωνική του θέση , οπότε το παλικάρι είναι λαχείο. Αντιθέτως μία νεαρή και όμορφη χαζοβιόλα είναι σταθερή αντρική φαντασίωση. Γενικώς , στα ερωτικά οι άντρες ψάχνουν τα μικρά , οι γυναίκες τα μεγάλα και η αποκολοκύνθωση καλά κρατεί. Η διαφορά είναι ότι ο ηλίθιος όταν καυλ…σει νομίζει ότι ερωτεύτηκε και η χαζή πιστεύει ότι όσοι θέλουν να την πη…ξουν θέλουν να την παντρευτούν.
______
 Το πτυχίο δεν είναι πιστοποιητικό ευφυίας. Αν το μυαλό κάποιου φτάνει για να πάρει δίπλωμα οδήγησης, κατά πάσα πιθανότητα φτάνει και για πάρει ένα δίπλωμα σπουδών. Τα νοητικά απαιτούμενα είναι περίπου ισοδύναμα. Άπαξ και μπορεί να απομνημονεύσει το ΚΟΚ και τα σήματα, το μόνο που χρειάζεται για το «χαρτί» είναι να στρώσει τον κώλο του κάτω, να μουλαρώσει δεόντως και αμέτι μουχαμέτι, έστω και «νύχτα», θα το πάρει το στραβόχαρτο.
______
Όπως υποστηρίζει μία ομάδα ερευνητών που μελέτησε το θέμα σε μεγάλα πανεπιστήμια των ΗΠΑ , εντόπισε το ίδιο ακριβώς ποσοστό «χοντροκέφαλων» ανάμεσα στις καθαρίστριες , τους διοικητικούς υπαλλήλους , τους φοιτητές και τους καθηγητές (C.M. Cipolla). Προφανώς , αν η έρευνα στρεφόταν και προς τους ίδιους τους ερευνητές θα ανακάλυπταν και το δικό τους ποσοστό μπούφων.
______
Το έχουν γράψει ο Κανέτι και παλιότερα ο Λεμπόν : «Οι άνθρωποι που ανήκουν σε μάζες τείνουν προς τη διανοητική τους εξίσωση»
______
Οι πρώτοι που θα τρέξουν να ενταχθούν σε σωματεία, συλλόγους, οργανώσεις, κυκλώματα είναι οι βλάκες και οι ατάλαντοι. Οι έξυπνοι και ταλαντούχοι τα βγάζουν πέρα μόνοι τους, δεν θέλουν κεχαγιά στο κεφάλι τους. Και επειδή , όπως λένε οι Γάλλοι , «οι βλάκες κινούνται μαζί» , πολύ γρήγορα ορδές βλακών πνίγουν ελπιδοφόρες συσπειρώσεις και κινήματα και η ανθρώπινη ανάγκη για συλλογικότητα νεκρώνεται.
______
Αν το καταφύγιο του ανθρώπου είναι η κοινωνία, του βλάκα είναι η ομάδα, η συσπείρωση με άλλους βλάκες…
______
Ο πιο πονηρός βλάκας είναι ο σοβαρός. Το υστερικά τυπικό και λιγόλογο ανθρωπάκι που οχυρώνεται καχύποπτο προς όλους πίσω από ένα προσωπείο σοβαρότητας. Ενας τέτοιος έφτασε να γίνει και πρωθυπουργός. Αλησμόνητη είναι η σκηνή του εν λόγω όταν μετά τους σεισμούς του 1999 πήγε με τις κάμερες να επισκεφθεί τους καταυλισμούς των σεισμοπλήκτων. Κοίταξε ξινά τα παιδάκια που πλατσούριζαν ξυπόλητα στις λάσπες ανάμεσα στα κοντέϊνερ και, κάνοντας προσπάθεια να φερθεί ανθρώπινα, τα ρώτησε: Πού είναι πιο καλά, εδώ ή στο σπίτι;”…
______
Tο λειψό μυαλό “πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει;” Δεν μπορεί να δώσει ούτε να δεχτεί εξηγήσεις για το πεπερασμένο της ύπαρξης και συνήθως αγκιστρώνεται σε κάτι που υπερβαίνει την εγκόσμια τάξη, σε κάποιο Θεό, σε μια ανώτερη δύναμη ή στο σύμπαν που συνωμοτεί για χάρη του. Η ευπιστία του κουφιοκεφαλάκη είναι παροιμιώδης: Γοητεύεται, αναπαράγει και εφευρίσκει ο ίδιος θρησκευτικά θαύματα, οράματα, εξωγήινα όντα, μετεμψυχώσεις, μεταλλαγμένους, λείψανα αγίων, τσαγιέρες που περιστρέφονται στο Διάστημα, προϊστορικούς γίγαντες, νεράϊδες, λυκανθρώπους, ψυχές που βουρλίζονται γύρω μας. Και βέβαια είναι πρώτος πελάτης για κάθε είδους τσαρλατάνους και απατεώνες που ρίχνουν τα χαρτιά, βλέπουν το φλιτζάνι, διαβάζουν τα άστρα, κάνουν μαγιολίκια, λένε τη μοίρα (μέλλον), ρυθμίζουν τα φενγκ σούι, δίνουν θετική ενέργεια, διαβάζουν ευχές και μυστικά βιβλία, αλλά στην πργαματικότητα διαβάζουν τη φάτσα του ηλίθιου που έχουν απέναντί τους.
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Εγχειρίδιο Βλακείας» του Διονύση Χαριτόπουλου.

Κάλιο να λέμε λίγα και να κάνουμε πολλά!

"Ευτυχία είναι όταν ό,τι σκέπτεσαι, ό,τι λες και ό,τι κάνεις βρίσκονται σε αρμονία". - Μαχάτμα Γκάντι

Λίγο πολύ κανείς δεν καταφέρνει να κάνει πράξεις όλα όσα λέει. Το «Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις» είναι συχνότατο φαινόμενο. Πόσο μάλιστα, όταν αυτή η φράση αποδόθηκε ως μομφή , όπως λέγεται, από τον Μέγα Αλέξανδρο στον μέγιστο Δάσκαλο του τον Αριστοτέλη.

Όμως γιατί υπάρχει τόσο συχνή και τόσο μεγάλη απόκλιση μεταξύ αυτών που λέμε και αυτών που κάνουμε ; Τι μας κάνει να είμαστε ασυνεπείς και να μην κρατάμε το λόγο μας; Και αφού δυσκολευόμαστε να κρατήσουμε τον λόγο μας τόσο συχνά γιατί συνεχίζουμε να λέμε πράγματα που πιθανότατα δεν θα πράξουμε; Μέγα μυστήριο η ψυχή και το μυαλό του ανθρώπου θα μου πεις. Και συμφωνώ μαζί σου. Ούτε και εγώ καταλαβαίνω αυτή την τακτική και πολλές φορές θα είχα προτιμήσει να δαγκώσω την γλώσσα μου παρά να πω κάτι , που για διάφορους λόγους βιαστικά ξεστόμισα, υποσχέθηκα (στον εαυτό μου ή σε άλλους) και στην συνέχεια δεν το έπραξα.

Πάντως αυτή η ασυμφωνία μεταξύ λόγων, σκέψεων και πράξεων μόνο δυστυχία φέρνει.
Γιατί μέσα μας ξέρουμε ότι είναι λάθος μας. Και το συναίσθημα της ενοχής, της απογοήτευσης (από των εαυτό μας αλλά και προς τους άλλους), της δυσαρμονίας και έλλειψης αυτοσεβασμού μας δημιουργεί μια κατάσταση μούχλας, μια δυσοσμία χαλασμένης πατάτας και μιας αφόρητης πικρίλας στο στόμα. Όλο αυτό ενεργειακά μας καταρρακώνει, χάνουμε την πίστη στον εαυτό μας και στις δυνάμεις μας. Δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε και μετά από λίγο ο κύκλος της αναβλητικότητας, της αυτοακύρωσης και της αυτολύπησης μας στερεί κάθε ελπίδα να σηκώσουμε το κεφάλι με αξιοπρέπεια και να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέπτη.

Τι μπορούμε να κάνουμε; Μα να υποσχόμαστε λιγότερα και να κάνουμε περισσότερα. Να παραδίδουμε πάντοτε περισσότερα από ότι οφείλουμε. Να το κάνουμε τρόπο ζωής. Να σκεφτόμαστε προτού αναλάβουμε κάτι. Να λέμε όχι σε κάτι που δεν νοιώθουμε αποφασισμένοι να κάνουμε. Να μην εξωτερικεύουμε βιαστικά τις σκέψεις μας. Η εγκράτεια είναι καλό πράγμα όταν μας βοηθάει να φτάνουμε στην αρμονία. Η αρμονία μας φέρνει την γαλήνη, την σιγουριά για το αύριο μας. Ο ενθουσιασμός είναι καλός όταν μας φουσκώνει τα μυαλά και μας ωθεί σε πράξεις , αλλά δημιουργεί πολλά προβλήματα όταν η μια απογοήτευση ακολουθεί την άλλη, όταν οι πράξεις μας δεν είναι αντάξιες των λόγων μας και των ελπίδων μας.

Ας το προσέξουμε λοιπόν. Κάλιο να λέμε λίγα και να κάνουμε πολλά παρά το αντίθετο. Ας μην το προσπερνάμε με ένα ελαφρόμυαλο “ Και τι έγινε μωρέ?”. Όταν άλλα σκεφτόμαστε, άλλα λέμε και άλλα κάνουμε τότε υπάρχει σοβαρή σύγκρουση αξιών και έλλειψη χαρακτήρα. Και αυτό μόνο κακά μπορεί να μας προσφέρει σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

ΒΑΣΕΙ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ

 Πρωτόκολλο, αριθμός πρωτοκόλλου, πρωτόκολλο εθιμοτυπίας, πρωτόκολλο συμπεριφοράς, πρωτόκολλο ενδυμασίας, πρωτόκολλο επικοινωνίας, υπογραφή πρωτοκόλλου μεταξύ δύο κρατών, πρωτόκολλο παράδοσης-παραλαβής και πολλά άλλα. Πολλές εκφάνσεις ζωής και επικοινωνίας διέπονται από πρωτόκολλα.

Πρώτος ορισμός από την Βικιπαίδεια (αφορά σε υπολογιστές αλλά είναι πολύ ενδιαφέρων):
Ως Πρωτόκολλο επικοινωνίας ορίζεται ένα σύνολο κανόνων συμφωνημένων και από τα δυο επικοινωνούντα μέρη και που εξυπηρετούν την μεταξύ τους ανταλλαγή πληροφοριών. Το πρωτόκολλο επικοινωνίας είναι δηλαδή μια δέσμη κανόνων στους οποίους στηρίζεται η επικοινωνία των συσκευών (συνήθως, αλλά όχι πάντα, υπολογιστών) σε ένα δίκτυο. Οι κανόνες αυτοί καθορίζουν τη μορφή, το χρόνο και τη σειρά μετάδοσης των πληροφοριών στο δίκτυο. Εκτελούν, επίσης, έλεγχο και διόρθωση σφαλμάτων στη διάρκεια μετάδοσης των πληροφοριών. Υπάρχουν διάφορα πρωτόκολλα επικοινωνίας, τα οποία προκαλούν πολλές φορές σύγχυση στους χρήστες.

Δεύτερος ορισμός από το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (από την διαδικτυακή Πύλη για την Ελληνική γλώσσα):
πρωτόκολλο το : 1αα. …. 3.το σύνολο των κανόνων της εθιμοτυπίας, που ισχύουν στις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των κρατών: Σύμφωνα με το ~ οι ξένοι πρεσβευτές πρέπει να ζητήσουν ακρόαση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στις επίσημες δεξιώσεις τηρείται πάντοτε το ~. Καταργώ / παραβιάζω το~. || τυπικού κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς: Όλα έγιναν όπως απαιτεί το ~. Εμείς δεν κρατούμε το ~.

Αυτά από ορισμούς.

Κάθε πρωτόκολλο είναι ένας συμβολισμός, μία κωδικοποίηση, που έχει την δύναμη της πεπατημένης, δηλαδή όσο περισσότερο χρησιμοποιείται τόσο ισχυρότερο είναι. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις διέπονται από πρωτόκολλα. Η κοινή λογική θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα πρωτόκολλο. Υπάρχουν αναμενόμενες συμπεριφορές και πράξεις. Ακόμα και η άρνηση ενός πρωτοκόλλου νοείται ως άρνηση μόνο σε σχέση με το ίδιο το πρωτόκολλο. Στην φάση που αγνοούμε τους κανόνες του εκάστοτε παιχνιδιού ή ακόμα το μαθαίνουμε ή ακόμα και όταν απλώς συμμορφωνόμαστε χωρίς κανέναν αντίλογο, το πρωτόκολλο μας διαφεντεύει. Την δύναμη την λαμβάνει ο γνώστης του παιχνιδιού.

Με την επίγνωση των κανόνων αλλάζει η κατάσταση. Όταν, παίρνοντας μέρος στο παιχνίδι, με συνείδηση ακολουθούμε, σπάμε, παραλλάζουμε τις μορφές, δηλαδή τους όρους του πρωτοκόλλου, γνωρίζοντάς τους όμως επακριβώς, γνωρίζοντας τους κώδικες και την αποσυμβόλισή τους, δηλαδή την σημειολογία της κατάστασης, καθώς και πού καταλήγει η κάθε διαφοροποίηση, δηλαδή γνωρίζοντας πού παρεκκλίνουμε και γιατί παρεκκλίνουμε, τότε εισπράττουμε εμείς την ενέργεια της όλης κατάστασης. Και μιλάω για ενέργεια διότι η δύναμη είναι μία έκφραση της ενέργειας. Η δύναμη είναι κρατημένη (ή και στοχευμένη) ενέργεια. Τότε γινόμαστε χειριστές του παιχνιδιού και όχι απλοί παίκτες. Απαιτείται εξοικείωση με το πρωτόκολλο και προσωπική δουλειά σε πολλά επίπεδα.

Παράδειγμα: υπάρχουν άνθρωποι που φοράνε γραβάτα, υπάρχουν άνθρωποι που «τους φοράει» η γραβάτα και υπάρχουν και άνθρωποι που και χωρίς γραβάτα είναι αναμφισβήτητα επιβλητικοί, δυνατοί και επίσημοι.

Τα πρωτόκολλα αποκτούν την δύναμη που εμείς τους παραχωρούμε. Είναι τόσο αληθινά όσο και αυθαίρετα. Η τοποθέτησή μας τα καθορίζει.

ΚΤΥΠΑ ΜΙΑ SELFIE, ΜΠΟΡΕΙΣ

Είμαι άνθρωπος της πόλης, γεννήθηκα και μεγάλωσα σε πόλη, ζω πάντα σε πόλη, όμως κάποια πράγματα που βλέπω στις πόλεις δεν τα καταλαβαίνω. Εγώ, δηλαδή, δεν θα έκανα αυτά που βλέπω στους άλλους. Κατ' αρχήν να βγω από το σπίτι μου χωρίς να υπάρχει λόγος. Από πιτσιρικάς ήμουν σίγουρος ότι πολλοί κυκλοφορούν χωρίς να έχουν λόγο. Ούτε στη δουλειά τους πάνε, ούτε κάπου συγκεκριμένα.

Τι θέλει στις 10 και 11 το πρωί για παράδειγμα ατελείωτος κόσμος να πηγαινοέρχεται από τα πιο κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας. Ανεξήγητο ξεπόρτισμα. Όπως βλέπεις πολλούς να περπατάνε, να χαζεύουν βιτρίνες, να περιμένουν στη στάση το λεωφορείο και να μιλάνε στο κινητό. Άλλο πάλι τούτο. Αχρείαστες κουβέντες. Ανόητες κουβέντες.

Έχουν το χέρι στο εργαλείο και δεν έχουν επαφή με τον κόσμο, αιχμάλωτοι με το μαραφέτι. Ψηφιακός κόσμος. Ψηφιακοί άνθρωποι. Μετέτρεψαν ένα χρήσιμο μέσο, το τηλέφωνο, τη φορητή συσκευή σε μαλακιστήρι. Και μαλακίζονται στο δρόμο. Πάλι χωρίς να υπάρχει λόγος.

Νέο κόλπο η selfie. Αυτοπορτραίτο. Με την κάμερα του φορητού τηλεφώνου. Είναι μια τέχνη, τέλος πάντων για να μη λέμε βαρειά κουβέντα, μια μαστοριά η φωτογραφία. Έλα μωρέ. Κι αυτό διότι γίνεται εύκολα. Και γεμίζει ο υπολογιστής από πόζες, από φωτογραφίες που δεν θα τις ξαναδούν. Κι αν τις ξαναδούν τις selfie δεν θα θυμούνται που τις είχαν τραβήξει.

Χάθηκε η μαγεία του απλού. Το μεγαλείο της απλότητος. Κυριαρχεί το περιττό. Και το άχρηστο, αυτό που δεν θα χρησιμοποιηθεί. Όλα για τους follower. Να ανεβάσουμε selfie στα twitter και στα instagram. Για ποιο λόγο; Επειδή έχουμε ξεχάσει τον εαυτό μας. Επειδή απομακρυνόμαστε από τον εαυτό μας.

ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΝ ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΣΜΟ

Το μόνο θηλυκό απ' ό, τι κυκλοφορεί στον πλανήτη που νοιώθει την υπέρτατη ευτυχία του σεξουαλικού οργασμού είναι η Γυναίκα. Κανένα ζώο, θηλυκό ζώο, πετούμενο, ερπετό, της θάλασσας, μικρό, μεγάλο δεν πλάστηκε με το προνόμιο της χαράς, της χαλάρωσης που προσφέρει η κορύφωση και το τελείωμα στο γαμήσι.

Μόνον η γυναίκα, είτε μόνη της, αν αυνανιστεί, είτε με σύντροφο, άνδρα ή, γυναίκα, μπορεί να κάνει ένα σύντομο ταξιδάκι μέχρι τον παράδεισο. Της αρέσει, δεν της αρέσει της γάτας θα τη βάλει κάτω ο γάτος, έχοντας δαγκώσει τη θηλυκιά από το σβέρκο για να της κάνει τη δουλειά. Το ίδιο και ο σκύλος, θα την καβαλήσει με το ζόρι την σκύλα, άμα λάχει.

Απλή ιστορία για τον πάντα ετοιμοπόλεμο άνδρα να δατρέξει την σεξουαλική απόσταση από την αφετηρία μέχρι να κόψει το νήμα. Μια διαδικασία απλούστατη. Για την γυναίκα το έργο είναι διαφορετικό, είναι ζήτημα λειτουργίας εγκεφαλικής. Τα προκαταρκτικά είναι απαραίτητα, τα χάδια, τα φιλιά, τα ερωτόλογα, για να αρχίσουν τα λικνίσματα του κορμιού της, οι μουνοσυσπάσεις και να μπουν στο παιχνίδι τα μουνοζούμια, τα υγρά του αιδοίου.

Υπάρχουν γυναίκες που δεν «πιάνουν» οργασμό, ακόμα κι αν είναι μουνογάμητες, δηλαδή φτιάχνονται μόνες τους, με αυνανισμό. Όπως μια γυναίκα να της «έρχεται» ο οργασμός μ' έναν άνδρα και να μη σκοράρει μ' άλλον. Ακόμα, με τον ίδιον να φθάνει στη βρύση και να μη «δει» τίποτα. Τι να «δει»;

«Βλέπει» η γυναίκα με κλειστά μάτια όσο καλπάζει όλο το Είναι της... Όταν, μάλιστα, μια ζέστα, μια γλυκιά φωτιά από την «περιοχή», από τον κόλπο ξεκινάει να απλώνεται σ' όλο της το κορμί. Τότε «βλέπει» αγγέλους, που λέμε, όχι ακριβώς αγγέλους, το κορίτσι έχει χαθεί σε κόσμο φτιαγμένο από χρυσόσκονη... Δεν ελέγχει τον εαυτό της, είναι χαμένη με λυμένο το χειρόφρενο στην κατηφόρα κι αυτό είναι το δώρο των ουρανών...

Άλλες λένε ότι στις στιγμές του οργασμού «βλέπουν» τρυφερά χορταριασμένα λιβάδεια, άλλες ότι ακούνε μουσική χωρίς ήχο, άλλες ότι σα να πετάνε χωρίς να πατάνε στα σύννεφα γύρω τους, άλλες ότι είναι αιχμάλωτες και τρισευτυχισμένες από τις ακτίνες του ήλιου...

Γνωστική ψυχοθεραπεία

Οι άνθρωποι δεν επηρεάζονται από τα πράγματα, αλλά από τις απόψεις που έχουν γι’ αυτά, είχε πει ο Έλληνας Στωικός φιλόσοφος Επίκτητος τον 1ο μ.Χ. αιώνα. Παρόμοιες θέσεις βρίσκουμε πολύ αργότερα στους Spinoza και Bertrand Russell, ακόμη και στους ταοϊστές και βουδιστές στοχαστές. Άλλωστε και ο Freud είχε αναγνωρίσει ότι πολλά υστερικά φαινόμενα είναι «ιδεογενή», και ο μαθητής του, Alfred Adler, εκφράζει πια σαφώς την άποψη ότι η συμπεριφορά πηγάζει από τις ιδέες του ατόμου.

Η γνωστική θεωρία είναι η σύγχρονη εξέλιξη των πιο πάνω απόψεων στην ψυχοθεραπεία. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η γνωστική ψυχοθεραπεία είναι η φυσική εξέλιξη της συμπεριφορικής ψυχοθεραπείας, η οποία βασίστηκε στις ψυχολογικές θεωρίες της μάθησης και γεννήθηκε κατά τη δεκαετία του ’60 ως αντίδραση στην ψυχανάλυση και στα παρά-γωγά της που θεωρήθηκαν υπερβολικά μακρόχρονες ψυχοθεραπείες με αμφίβολα αποτελέσματα και αξιοπιστία.

Ακολούθησε την εξής βασική αρχή: η προβληματική συμπεριφορά δεν είναι αποτέλεσμα νοσηρής κατάστασης. Το άτομο δεν είναι άρρωστο, όπως υποστηρίζει το ιατρικό μοντέλο ανάλυσης, και εδώ συμπαρατάχθηκε η συμπεριφορική ψυχοθεραπεία με το αντιψυχιατρικό κίνημα. Είναι ένα άτομο το οποίο μέσα από λανθασμένες ενισχύσεις από το οικογενειακό και το ευρύτερο κοινωνικό του περιβάλλον έμαθε να συμπεριφέρεται με τρόπους που, κάτω από ορισμένες συνθήκες, δημιουργούν προβλήματα στο ίδιο και στους άλλους.

Για να απαλλαγεί από αυτά δεν χρειάζεται φάρμακα, αλλά θα πρέπει να αναζητήσει τις άμεσες αιτίες που προκαλούν την προβληματική συμπεριφορά και να μάθει νέους τρόπους αντιμετώπισης που θα χρησιμοποιεί στις συγκεκριμένες αυτές συνθήκες. Επομένως, η συμπεριφορική ψυχοθεραπεία ασχολείται κυρίως με τη φανερή συμπεριφορά και λιγότερο με τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Με το τι συμβαίνει εδώ και τώρα και όχι με αυτά που συνέβαιναν εκεί και τότε. Δεν βασίζεται δηλαδή στο απώτερο παρελθόν του ατόμου, όπως κάνει η ψυχανάλυση, γιατί υποστηρίζει ότι ούτε το άτομο είναι το ίδιο ούτε οι συνθήκες είναι οι ίδιες στη σημερινή του κατάσταση.

Τα αποτελέσματά της ήταν θεαματικά και άμεσα, ακόμη και σε χρόνιες και ιδιαίτερα προβληματικές περιπτώσεις. Παρατηρήθηκε όμως ότι τα πράγματι σημαντικά οφέλη συχνά διατηρούντο μερικώς μόνο, ή τα συμπτώματα αντικαθίσταντο. Άρχισε να αναφαίνεται η ανάγκη μιας «ολιστικής» αντιμετώπισης του ατόμου, δηλαδή μιας ψυχοθεραπείας «ευρέος φάσματος», η οποία θα περιλαμβάνει την υποστήριξη, την κατεύθυνση, την ενόραση, την κάθαρση, την ερμηνεία, το χειρισμό του περιβάλλοντος.

Η γνωστική ψυχοθεραπεία ήρθε να απαντήσει σ’ αυτά τα μειονεκτήματα. Στηρίζεται και αυτή στις αρχές της μάθησης και σε ψυχολογικές θεωρίες της εξέλιξης της προσωπικότητας. Αναπτύσσεται κυρίως από ψυχολόγους ψυχοθεραπευτές, αλλά και από ψυχιάτρους, ενίοτε πρώην ψυχαναλυτές που αναγνώρισαν τα αδιέξοδα της θεωρίας τους. Προωθείται όμως ακόμη και από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων σαν την Helen Kennerley, που είδαν τα αδιέξοδα της φαρμακοθεραπείας, δηλαδή της «λύσης ασπιρίνης», για τη μείωση του πόνου και του άγχους. Βλέπουν την ανάγκη αναζήτησης της ερμηνείας του προβλήματος και της καλύτερης διαχείρισης του άγχους κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες.

Πρωτοπόρος μεταξύ των θεωρητικών της γνωστικής κατεύθυνσης είναι ο D. Meichenbaum. Αυτός έδειξε ότι σε ίδιες περιβαλλοντικές συνθήκες τα αποτελέσματα διαφέρουν, και ότι αυτό εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύει κανείς κάθε φορά τη συγκεκριμένη συνθήκη.

Δημιούργησε προγράμματα αυτοελέγχου και αυτοδιαχείρισης του άγχους από τα οποία εμπνεύστηκε η Helen Kennerley με πολλή επιτυχία. Σημαντική συμβολή έχει ο Α. Bandura με τη διατύπωση της θεωρίας του της «κοινωνικής μάθησης», η οποία ελαχιστοποιεί την επίδραση της φανερής/εξωτερικής συμπεριφοράς στη μάθηση. Έδειξε ότι ο άνθρωπος μαθαίνει όχι μόνο με την άμεση ενίσχυση της συμπεριφοράς του, αλλά απλώς παρατηρώντας άλλους να ενισχύονται σε παρόμοιες καταστάσεις και χωρίς να αντιδρά φανερά και άμεσα. Ο Bandura ονόμασε το φαινόμενο «αντιπροσωπευτική μάθηση», η οποία δημιουργεί προσωπικές προσδοκίες στο άτομο και είναι δύο ειδών: προσδοκίες σχετικά με το αποτέλεσμα μιας πράξης ή κατάστασης και προσδοκίες σχετικά με την προσωπική αποτελεσματικότητα.

  Η γνωστική ψυχοθεραπεία βασίζεται στην αρχή ότι νοητικές λειτουργίες, όπως οι προσδοκίες που έχουμε, οι εκτιμήσεις που κάνουμε, η αιτιολογία που αποδίδουμε σε ένα συμβάν ή μια κατάσταση, τα πιστεύω μας, οι μνήμες μας γενικώς, επηρεάζουν αποφασιστικά τη συμπεριφορά μας, τα συναισθήματά μας. Πρόκειται για βραχύχρονες νοητικές διαδικασίες που είναι συνειδητές, όπως είναι π.χ. η απόδοση της αιτιολογίας, ή για μακρόχρονες νοητικές διαδικασίες που συνήθως δεν είναι συνειδητές, όπως είναι π.χ. τα πιστεύω ενός ατόμου. Επομένως η γνωστική ψυχοθεραπεία δέχεται την ύπαρξη του ασυνειδήτου, πλησιάζοντας έτσι την ψυχαναλυτική θεωρία. Αλλά εδώ το ασυνείδητο δεν συντίθεται, όπως στην ψυχανάλυση, από απωθημένες επιθυμίες και τραύματα της παιδικής ηλικίας, αλλά από έννοιες και ερμηνείες μη προσιτές στην καθημερινή μας χρήση, και μάλιστα όταν βρισκόμαστε σε καταστάσεις που μας προκαλούν υπερβολική ψυχολογική πίεση και άγχος.

Ο Meichenbaum δίνει ένα κλασικό παράδειγμα: Δύο ομιλητές, ένας αγχώδης και ένας άνετος, απευθύνονται στο ίδιο ακροατήριο και κατά τη διάρκεια της ομιλίας τους δύο-τρία άτομα φεύγουν. Ο αγχώδης ομιλητής σκέφτεται: «θα πρέπει να είμαι βαρετός» ή «η ομιλία μου θα αποτύχει». Ο άνετος ομιλητής σκέφτεται: «θα πηγαίνουν σε μάθημα» ή «κρίμα, θα χάσουν το καλύτερο μέρος της ομιλίας μου».

Η απόδοση της αιτιολογίας της ίδιας κατάστασης είναι τελείως διαφορετική στους δύο ομιλητές και οι εκτιμήσεις και προβλέψεις τους για το αποτέλεσμα επίσης εντελώς διαφορετικές. Ο ένας κατηγορεί τον εαυτό του, ο άλλος αποδίδει την κατάσταση σε εξωτερικούς παράγοντες.

Ποιος έχει δίκιο δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η επίδραση αυτών των σκέψεων στο άτομο που τις κάνει. Και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να έχουν καταστροφικά αποτελέσματα. Η γνωστική ψυχοθεραπεία θεωρεί ότι ανώμαλες γνωστικές διεργασίες προκαλούν διαταραγμένη συμπεριφορά και ότι, αν αλλάξουν αυτές οι διεργασίες, οι διαταραχές θα περιοριστούν ή και θα θεραπευθούν. Ο πιο γνωστός στην περιοχή των μακρόχρονων ασυνείδητων διεργασιών είναι ο πρώην ψυχαναλυτής Α. Ellis, ο οποίος ασχολήθηκε κυρίως με τα παράλογα «πιστεύω», η αιτιολογία των οποίων βρίσκεται συνήθως στο βαθύ παρελθόν του ανθρώπου.

Υποστηρίζει ότι τέτοια πιστεύω προκαλούν διαστρεβλώσεις στις προσδοκίες, τις εκτιμήσεις και την απόδοση αιτιολογίας. Μιλάει για την «τυρρανία των πρέπει» και τονίζει ότι η δουλειά του θεραπευτή είναι να βοηθήσει το άτομο να απαλλαγεί από τα παράλογα πιστεύω του με νέες γνωστικές και συμπεριφορικές διαδικασίες.

Μια παρόμοια προσπάθεια κάνει και η Helen Kennerley δίνοντας μάλιστα και το μήνυμα«μπορείς και μόνος σου». Μπορείς, με κατάλληλους χειρισμούς, σκέψεις και συμπεριφορές, να αντιμετωπίσεις με επιτυχία το άγχος σου και να διαχειριστείς καλύτερα τις κρίσεις πανικού. Απομυθοποιεί μ’ αυτό τον τρόπο την αυθεντία του θεραπευτή. Παρόλο που ένας οδηγός αυτοβοήθειας δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες μιας βαριάς περίπτωσης, αξίζει εντούτοις τον κόπο να προσπαθήσει κανείς πριν καταφύγει στον ειδικό. Μπορεί και να τα καταφέρει. Κι αυτό θα είναι εξαιρετικά ευεργετικό για την εικόνα που έχει για τον

Η επιτυχία δεν έρχεται όταν «ακολουθείς την καρδιά σου»

 Όταν φτιάχνουμε μια θεωρία ή πεποίθηση, χρειάζεται να την αντιλαμβανόμαστε και από την "ανάποδη" για να μην περιορίζουμε τον εαυτό μας ζώντας ψευδαισθήσεις.

Είναι έντονη η προτροπή, "ακολούθησε την καρδιά σου ή τα όνειρά σου για να πετύχεις". Όμως, είναι πραγματικά αληθινό αυτό; Πού βρίσκεται η αλήθεια; Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα όσο πιο αντικειμενικά γίνεται, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι μάλλον μοιάζει περισσότερο με "όνειρο θερινής νυχτός", παρά με την πραγματικότητα.

Όλοι θα έχουμε παραδείγματα γύρω μας – αν όχι από τον εαυτό μας, ανθρώπων που ακολουθούν την καρδιά τους, που ακολουθούν τα όνειρά τους, κι όμως βρίσκονται σε αφάνεια, στη φτώχεια, στο πουθενά. Η ιστορία του ανθρωπίνου γένους δε, διαθέτει άπειρα παραδείγματα του παρελθόντος. Άνθρωποι αφοσιωμένοι, απόλυτα εστιασμένοι, εντελώς δοσμένοι στο σκοπό τους, κι όμως έφυγαν από αυτόν τον κόσμο φτωχοί, ανώνυμοι και "μικροί"... ίσως, για να γίνουν "μεγάλοι" μετά θάνατον. Αυτό είναι το ζητούμενο; Δεν υπάρχει η λεγόμενη επιτυχία σε αυτό το επίπεδο και διάρκεια γήινης ζωής;

Γιατί δεν βλέπουμε το προφανές;

Πού βρίσκεται η παγίδα και γιατί συνεχίζουμε να κυνηγάμε ό,τι δεν είναι εξασφαλισμένο και σίγουρο; Γιατί δεν λειτουργούν όλες αυτές οι "θετικές" προτροπές σύγχρονων δασκάλων και γιατί τόσοι και τόσοι εξακολουθούν να βρίσκονται στο πουθενά, αν και "ακολουθούν την καρδιά τους";

Οι απαντήσεις βέβαια, βρίσκονται στις ερμηνείες που έχουμε ο καθένας μας υιοθετήσει και στην υποκειμενική θέαση, μέσα από την οποία αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και τη ζωή…

Το πρόβλημα με όλες αυτές τις προτροπές είναι ότι ενώ έχουν μια δόση αλήθειας, ταυτόχρονα κρύβουν πολλές δόσεις ψεύδους, γιατί απευθύνονται μόνο στο εγώ (την προσωπικότητα) και την περιοριστική θέαση, που φανερώνεται μέσα από τις αισθήσεις και την περιοριστική αντίληψη…

Τι εννοούμε «επιτυχία»; Με τα δεδομένα της προσωπικότητας, επιτυχία είναι η εξασφαλισμένη οικονομική και υλική αφθονία, η αναγνώριση της αξίας μας, η αποδοχή των άλλων, η αίσθηση της ξεχωριστότητας και η εξασφάλιση του σκοπού/στόχου, όπως τον έχουμε σκεφτεί. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι εξασφαλισμένα! Θα τολμούσα να πω - τραβώντας το θέμα στα άκρα - ότι περισσότερες πιθανότητες έχουμε να διασφαλίσουμε όλες αυτές τις επιτυχίες, όταν ΔΕΝ ακολουθούμε την καρδιά μας, όταν δεν αφοσιωνόμαστε στα όνειρά μας, αλλά όταν καλύτερα ακολουθούμε τις προσταγές της κοινωνίας και όταν συμβιβάζουμε τα όνειρά μας, ακολουθώντας τα πρέπει μας. Τότε, έχουμε μεγαλύτερη πιθανότητα σε όλες αυτές τις επιτυχίες.

Και τι σημαίνει, "ακολουθώ την καρδιά μου ή τα όνειρά μου"; Οι περισσότεροι μπερδεύουμε αυτές τις έννοιες με την επιφανειακή τοποθέτηση του εγώ και πάλι. Θα έχετε ακούσει τα αντίστοιχα, "η καρδιά είναι τυφλή" ή "ακολουθώντας την καρδιά σου σίγουρα πονάς" ή "η καρδιά είναι αντίθετη με τη λογική" ή "όσα θέλει η καρδιά είναι ανέφικτα στον πραγματικό κόσμο" και άλλα παρόμοια που μας μπερδεύουν, ενώ μέσα μας παραμένουμε κενοί και ανικανοποίητοι. Το κοντινότερο που έρχονται οι περισσότεροι άνθρωποι στην «καρδιά» τους είναι τα επιφανειακά θέλω τους, που συνήθως βλέπουν να μην εκπληρώνονται, να μην γίνονται πρακτικά εφικτά:

Θέλουμε πολλά λεφτά ή άνεση στη ζωή μας, θέλουμε μια σχέση που να μας κάνει ευτυχισμένους και "να μας συμπληρώνει", θέλουμε να κάνουμε τη δουλειά που μας αρέσει και να αμειβόμαστε βάσει αυτής, θέλουμε να έχουμε ήρεμα και ήσυχα γηρατειά, θέλουμε υγεία και διαύγεια, θέλουμε να μην κουραζόμαστε πολύ και να έχουμε ελευθερο χρόνο κ.ο.κ. Τίποτα απ' όλα αυτά τα θέλω δεν αμφισβητείται ποτέ ούτε εξετάζεται συνειδητά για να διαπιστώσουμε τις αθέατες πλευρές τους.

Υπάρχει τίποτα "κακό" σε όλ’ αυτά; Όχι… Μόνο που όλ’ αυτά (και πολλά άλλα παρόμοια) βασίζονται σε μια πολύ περιοριστική θέαση και άγνοια του Εαυτού μας.

Γιατί η πορεία της Ψυχής και η τελική ένωση με το Πνεύμα, δεν ενδιαφέρεται για όλα όσα εμείς έχουμε ορίσει ως απαραίτητα, καλά, σωστά ή δίκαια. Η Ψυχή ακολουθεί την πορεία της, ανεξάρτητα από τη δική μας (προσωπική) άποψη για αυτήν, και το Πνεύμα δεν επεμβαίνει επικριτικά στην πορεία μας αυτή.

Η αλήθεια είναι λίγο ανάποδη…

Όταν ακολουθούμε το πάθος μας, την Καρδιά μας και το Όραμά μας (άλλο ο "σκοπός"), τίποτα δεν είναι εξασφαλισμένο, εκτός από την εσωτερική μας ψυχική ηρεμία. Την αίσθηση ότι βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο, ότι δεν θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε πουθενά αλλού, ανεξάρτητα από τα φαινόμενα, από το τι κερδίζουμε, από την κοινωνική αποδοχή ή από οτιδήποτε άλλο φανερό.

Έπειτα, η περιοριστική αντίληψη που έχουμε, μας κάνει κριτές αντί για αποδέκτες. Ποιος θα κρίνει και πότε, και σε ποια φάση του γραμμικού χρόνου, ότι "έχουμε πετύχει", ότι "έχουμε φτάσει", ότι "έχουμε εκπληρώσει";

Η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική…

Όταν ακολουθείς την Καρδιά σου, όταν είσαι αφοσιωμένος στο Όραμά σου, θα παρουσιαστούν στο δρόμο σου πολλές προκλήσεις, άπειρες δυσκολίες και εμπόδια, αναρίθμητες αμφιβολίες. Όχι για να σε εμποδίσουν, όχι για να σε αναγκάσουν ν’ αλλάξεις πορεία, μα για να σε δοκιμάσουν.

Κανείς δεν ακολουθεί ούτε παραμένει αφοσιωμένος στην Καρδιά του, στο Όραμά του, αν δεν αποκτήσει υγιή, ειρηνική σχέση με τον Εαυτό του. Η αυτογνωσία είναι απαραίτητη προϋπόθεση… και ο δρόμος αυτός είναι για τις γενναίες, δυνατές ψυχές...

Θα χρειαστεί πολλές φορές να αλλάξεις τις πεποιθήσεις σου.

Θα χρειαστεί πολλές φορές να αλλάξεις τις πρακτικές και τις συμπεριφορές σου.

Θα χρειαστεί να επιλέξεις ξανά και ξανά, συνειδητά την αφοσίωση και την πειθαρχία στο Όραμά σου.

Θα χρειαστεί να βιώσεις πολλές ελλείψεις για να αποδείξεις ότι δεν είναι το φαινομενικό κέρδος που σε κάνει να επιλέγεις.

Θα χρειαστεί να υποστείς πολλές απορρίψεις για να μην εξαρτάσαι από εξωτερικές αναγνωρίσεις.

Θα χρειαστεί να ελίσσεσαι και να δημιουργείς νέους τρόπους για να πραγματοποιήσεις το κάλεσμα της Καρδιάς σου.

Θα χρειαστεί να περάσεις από φόβους και πανικούς αυτό-αμφισβήτησης, καθολικές εσωτερικές απορρίψεις και αμφισβητήσεις για να φανείς αντάξιος του Σκοπού σου.

Θα χρειαστεί να πεθάνεις και να ξαναγεννηθείς ξανά και ξανά μέχρι να φανερώσεις τον πραγματικό Εαυτό σου.

Θα χρειαστεί να ταπεινωθείς ξανά και ξανά για να υποταχθεί το εγώ σου.

Πολλά θα χρειαστεί να κάνεις, που οι σύγχρονοι δάσκαλοι της εύκολης πνευματικότητας δεν θα σου πουν, γιατί θα χάσουν την αφοσίωσή σου. Το βέβαιο είναι ότι όλες αυτές οι διδασκαλίες και θεωρίες, απευθύνονται στο εγώ σου…

Το θέμα δεν τελειώνει εδώ βέβαια...
Και αν εστιαστείτε στις λέξεις του κειμένου, θα το κατακρίνετε... αλλά αν διαβάσετε με την Καρδιά σας, θα καταλάβετε την ουσία που δεν περιγράφεται εύκολα, μα βιώνεται ηρωικά.

Η χρησιμότητα των ''άχρηστων'' επιλογών

Οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι είμαστε λογικά όντα και προσπαθούμε να κάνουμε ορθολογικές επιλογές είτε στην προσωπική μας είτε στην επαγγελματική μας ζωή.

Πόσο αληθεύει όμως οτι οι αποφάσεις είναι λογικές;

Η απάντηση απο την πλευρά της Νευροεπιστήμης είναι ότι περισσότερο απο το 90% των αποφάσεων που λαμβάνουμε είναι ασυνείδητες και συναισθηματικές.

Οι επιλογές μας λοιπόν είναι αποτέλεσμα κυρίως ασυνείδητων και συναισθηματικών διεργασιών.

Αυτό πρέπει να το έχουμε πάντα στο νου μας όταν πουλάμε ή εξυπηρετούμε έναν πελάτη, όταν διαπραγματευόμαστε και γενικά σε κάθε ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία.

Το ερώτημα είναι γιατί τόσες πολλές επιχειρήσεις προσπαθούν να πείσουν τους πελάτες τους με ‘λογικά’ επιχειρήματα όπως για παράδειγμα η τιμή του προϊόντος, τα χαρακτηριστικά του προϊόντος ή η σύγκριση με προϊόντα των ανταγωνιστών;

Ο λόγος είναι ότι η ‘λογική’ είναι ευκολότερο να γίνει κατανοητή σε σχέση με τις ασυνείδητες διαδικασίες και τα συναισθήματα.

Σε αυτή την δυσκολία κατανόησης των ασυνείδητων λειτουργιών και συναισθημάτων θα προσθέσω και την έννοια των ‘Παράλογων’ επιλογών και πιο συγκεκριμένα για την χρησιμότητα των ‘άχρηστων-παράλογων’ επιλογών.

Ας ορίσουμε ως άχρηστη ή παράλογη μια επιλογή που κανένας δεν την επιλέγει.

Για παράδειγμα σας προσφέρω τις εξης επιλογές

α. Δωρεάν 3ήμερο Ταξίδι στην Βιέννη
β. Δωρεάν 2ήμερο ταξίδι στην Ρώμη
γ.να σας διαρρήξουν το σπίτι σας.
Ποιά θα επιλέγατε.

Η σκέψη και μόνο της 3ης επιλογής προκαλεί γέλιο καθώς το παράδειγμα είναι ακραίο. Για σκεφτείται όμως ποιά επιλογή θα κάνατε αν οι επιλογές ήταν:
α. Δωρεάν 3ήμερο Ταξίδι στην Βιέννη σε ξενοδοχείο 5 αστέρων
β. Δωρεάν 2ήμερο ταξίδι στην Ρώμη σε ξενοδοχείο 5 αστέρω
γ. Δωρεάν 4ήμερο Ταξίδι στην Βιέννη σε ξενοδοχείο 4 αστέρων.
Τώρα ποιά είναι η επιλογή σας.

Αν προβλέπω σωστά την απάντησή σας στην τελευταία περίπτωση σίγουρα θα επιλέγατε ταξίδι στην Βιέννη και μάλλον το 4ήμερο σε ξενοδοχείο 4 αστέρων (αυτό βέβαια δεν ισχύει για όλους αλλά μάλλον για τους περισσότερους).

Με τα παραπάνω παραδείγματα θέλω να αποκαλύψω οτι ακόμη και οι ‘άχρηστες’ επιλογές επηρεάζουν και ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΥΝ τις αποφάσεις μας.

Αυτό θα γίνει πιο σαφές απο έρευνες που έχουν γίνει σχετικά με τις παράλογες επιλογές (άχρηστες επιλογές) και συγκεκριμένα μελετήθηκαν οι επιλογές που έδινε ένα διεθνές συνδρομητικό περιοδικό στους αναγνώστες του και τα ποσοστά που συγκέντρωσε κάθε επιλογή.

Η μελέτη έγινε σε 2 φάσεις.

Στην φάση 1 δόθηκαν οι κάτωθι επιλογές συνδρομής στο περιοδικό:
1. Ετήσια συνδρομή με αποστολή του τεύχους (δηλαδή εκτυπωμένο) = 59 ευρώ
2. Ετήσια συνδρομή με αποστολή και on line προσβαση= 125 Ευρώ

Τα ποσοστά επιλογής ήταν:
1. Ετήσια συνδρομή με αποστολή του τεύχους (δηλαδή εκτυπωμένο) = 59 ευρώ (68%)
3. Ετήσια συνδρομή με αποστολή και on line προσβαση= 125 Ευρώ (32%)

Δηλαδή οι πελάτες επέλεξαν την φθινότερη επιλογή σε ποσοστό 68%.

Τα ποσοστά επιλογής ‘δείχνουν’ λογικά αν σκεφτούμε την μεγάλη διαφορά τιμής μεταξύ των 2 επιλογών.

Στην φάση 2 προστέθηκε μια επιπλέον (άχρηση) επιλογή και δόθηκαν οι κάτωθι επιλογές συνδρομής στο περιοδικό:
1. Ετήσια συνδρομή με αποστολή του τεύχους (δηλαδή εκτυπωμένο) = 59 ευρώ
2. Ετήσια συνδρομή on line προσβαση= 125 Ευρώ
3. Ετήσια συνδρομή με αποστολή και on line προσβαση= 125 Ευρώ

Τα ποσοστά επιλογής ήταν:
1. Ετήσια συνδρομή με αποστολή του τεύχους (δηλαδή εκτυπωμένο) = 59 ευρώ (16%)
2. Ετήσια συνδρομή on line προσβαση= 125 Ευρώ (0%)
3. Ετήσια συνδρομή με αποστολή και on line προσβαση= 125 Ευρώ (84%)

Όπως αντιλαμβάνεστε η επιλογή β είναι μια άχρηστη επιλογή ή οποία όμως μετέβαλλε πλήρως τις επιλογές ωθώντας τους πελάτες να επιλέξουν την ακριβότερη επιλογή.

Με λίγα λόγια η προσθήκη μιας άχρηστης επιλογής έκανε την ακριβότερη (και μη προτιμητέα στην φάση 1 επιλογή ) την πιο δημοφιλή.

Δεν περιγράφω άλλο, τα συμπεράσματα δικά σας.

O Μέγας Αλέξανδρος, η συνωμοσία του Φιλώτα & ο φόνος του Παρμενίωνα

Το φθινόπωρο του 330 π.Χ., ενώ η στρατιά του Μεγ. Αλεξάνδρου βρισκόταν στην Φράδα της Μαργιανής, κάποιος ονόματι Λίμνοςαπό τη Χαλάστρα της Μακεδονίας, αποφάσισε να σκοτώσει τον Αλέξανδρο και προσπαθούσε να πείσει τον Νικόμαχο, έναν από τους παίδες της ακολουθίας να τον βοηθήσει. 

Ο Νικόμαχος δεν δέχθηκε και το είπε στον αδελφό του,Κεβαλίνο, ο οποίος αποφάσισε να παρουσιασθούν στον Αλέξανδρο προκειμένου να τον ενημερώσουν. Φτάνοντας στην Αυλή, συνάντησαν τον Φιλώτα και του εξήγησαν γιατί ήθελαν να δουν τον βασιλιά.
Εκείνος τους είπε ότι ο βασιλιάς είχε σοβαρότερα θέματα εκείνη την ημέρα. Όταν επανέλαβε το ίδιο επιχείρημα και στη δεύτερη επίσκεψή τους, οι δύο νέοι τον υποψιάστηκαν και στράφηκαν στον Κρατερό, που τους οδήγησε αμέσως στον βασιλέα.
Κατά τη σύλληψή του ο Λίμνος αντιστάθηκε και σκοτώθηκε. Αυτή είναι η εκδοχή του Πλούταρχου, ενώ κατά τον Διόδωρο, ο Λίμνος συνελήφθη, ομολόγησε και μετά αυτοκτόνησε. Σύμφωνα με τον Κούρτιο, πριν αυτοκτονήσει πρόλαβε να ονομάσει ως συνεργούς του τους Πευκόλαο, Νικάνορα, Αφόβητο, Ιόλαο, Διόξενο,Αρχέπολι, Αμύντα και τον σωματοφύλακα Δημήτριο.
Ο Διόδωρος είναι ο μοναδικός αρχαίος Έλληνας συγγραφέας, που κάνει λόγο για άλλους καταδικασθέντες, αλλά δεν τους αναφέρει ονομαστικά. Λέει μόνο ότι ανάμεσά τους ήταν και ο Παρμενίων, που είχε θεωρηθεί ως ιθύνων νους της συνομωσίας.
Για τον σωματοφύλακα Δημήτριο ο Αρριανός αναφέρει ότι συνελήφθη αργότερα, στη γη των Ευεργετών, επειδή ο Αλέξανδρος υποψιάσθηκε ότι συμμετείχε στη συνομωσία

Ρωμαϊκό αντίγραφο προτομής αρχαίου Έλληνα στρατηγού η οποία εικάζεται ότι ανήκει στον Παρμενίωνα_πηγή wikipedia <Ρωμαϊκό αντίγραφο προτομής του αρχαίου Έλληνα στρατηγού Παρμενίωνα

Οι Μακεδόνες θεωρούσαν ότι δεν ήταν δυνατόν να είχε αποφασίσει και οργανώσει τη συνομωσία μόνος του ο Λίμνος, ένας ασήμαντος άνθρωπος από μία μικρή πόλη. Πίστεψαν ότι τον είχαν επιστρατεύσει κάποιοι με μεγάλο κύρος και εξουσία.
Έπρεπε λοιπόν να αναζητήσουν κι άλλους συνωμότες, ανάμεσα στους επιφανέστερους και πιο έμπιστους αξιωματικούς, με πρώτο και κυριότερο τον Φιλώτα και όσους εκείνος είχε προωθήσει στην ιεραρχία.
Ο Φιλώτας και οι συγκατηγορούμενοί του παρουσιάσθηκαν και απολογήθηκαν ενώπιον της εκκλησίας των Μακεδόνων. Ανάμεσά τους ήσαν οι Αμύντας, Πολέμων,Άτταλος και Σιμμίας, οι τέσσερις γιοι ενός από τους σημαντικότερους αξιωματικούς του Αλεξάνδρου, του Ανδρομένηαπό την Τύμφη της Άνω Μακεδονίας.
Ο Αμύντας ήταν ταξιάρχης και αναφέρεται ονομαστικά στην πολιορκία της Θήβας, στη μάχη του Γρανικού, στην πολιορκία της Αλικαρνασσού, στη μάχη της Ισσού, στις επιχειρήσεις κατά των Μάρδων, των Ταπούρων και του Σατιβαρζάνη στην Αρεία. Δεν πολέμησε στα Γαυγάμηλα, διότι είχε σταλεί στη Μακεδονία για στρατολόγηση.
Ο Αμύντας, μετά την αθώωσή του στη συγκεκριμένη δίκη, σκοτώθηκε από βέλος στην πολιορκία κάποιου χωριού. Ο Άτταλος μετά την αθώωσή του εμφανίζεται ως τριήραρχος στην κάθοδο του Υδάσπη.
Ο Σιμμίας ως ταξιάρχης στη μάχη των Γαυγαμήλων, πολέμησε στο κέρας του Παρμενίωνα, που κινδύνεψε να ηττηθεί. Αυτοί φαίνεται ότι κατηγορήθηκαν, επειδή ήταν στενοί φίλοι του Φιλώτα, αμέσως μετά τη σύλληψη του οποίου ο Πολέμων αυτομόλησε ή λιποτάκτησε με σκοπό να αυτομολήσει.
Οι άλλοι τρεις υπέμειναν τη δίκη, αντέκρουσαν σθεναρά τις κατηγορίες και τελικά αθωώθηκαν. Ο Αμύντας πήρε την άδεια να φέρει πίσω τον Πολέμωνα, πράξη την οποία έκανε την ίδια ημέρα και με αυτόν τον τρόπο εξασφάλισε την αθώωση και του Πολέμωνα

Φιλώτας<Φιλώτας

Ο Φιλώτας αρχικά αρνήθηκε τη συμμετοχή του στη συνομωσία και παραδέχθηκε μόνο ότι αποσιώπησε τις πληροφορίες, που είχε. Όμως αυτό ούτως ή άλλως τον καθιστούσε συνεργό στη συνομωσία και με δεδομένη την απιστία του προς τον βασιλιά και την κατόπιν βασανιστηρίων ομολογία του, κρίθηκε ένοχος, όπως και οι άλλοι συνωμότες. Καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν δι’ ακοντισμού, όπως προέβλεπε η Μακεδονική νομοθεσία.
Δεν είναι σαφές ότι ο Παρμενίων συμμετείχε στη συνωμοσία, αν και ο Κούρτιος λέει ότι είχε υποκλαπεί μια επιστολή προς τους γιους του με διφορούμενη σημασία. Ήταν όμως ο δεύτερος τη τάξει μετά τον Αλέξανδρο, πιστός στον Οίκο των Αργεαδών από την εποχή του Φιλίππου, είχε σημειώσει αμέτρητες επιτυχίες στα πεδία των μαχών και είχε την εκτίμηση και αποδοχή όλων των Μακεδόνων, των συμμάχων και των βαρβάρων. Ο Αλέξανδρος δεν μπορούσε να διακινδυνεύσει ρήξη μαζί του, αφού είχε εκτελέσει το γιο του.
Έστειλε λοιπόν τον εταίροΠολυδάμανταστη Μηδία, όπου βρισκόταν ο Παρμενίων. Ο Πολυδάμας με δύο Άραβες οδηγούς και ντυμένος Άραβας και ο ίδιος έφτασε στα Εκβάτανα 10 ημέρες αργότερα με διαταγές προς τους υφισταμένους του Παρμενίωνα στρατηγούς, Κλέανδρο, Σιτάλκηκαι Μενίδα, οι οποίοι και εκτέλεσαν το διοικητή τους.
Ο δεύτερος γιος του Παρμενίωνα και διοικητής των υπασπιστών, ο Νικάνωρ, είχε ήδη πεθάνει από κάποια ασθένεια κατά την καταδίωξη του Βήσσου και γλίτωσε την ατίμωση. Ο τρίτος γιος του Παρμενίωνα, ο Έκτωρ, ένας πολύ συμπαθής στον Αλέξανδρο νέος, είχε πνιγεί στην Αίγυπτο, όταν ανατράπηκε η υπερφορτωμένη βάρκα του.
Ο Παρμενίων και η οικογένειά του αφανίσθηκαν ακολουθώντας `στην Ασία τον βασιλιά, τον οποίο υποστήριξαν και το στρατό του οποίου οδήγησαν νικηφόρα σε όλες τις μάχες. Ήταν μεγάλη αδικία, την οποία μπορούσε να αποφύγει ο Αλέξανδρος, αφού ουδείς κατονόμασε τον Φιλώτα ως συνεργό του.
Αν τον εξαιρούσε από τη δίκη, μπορούσε να τον εξουδετερώσει αναθέτοντάς του κάποιο αξίωμα σε σατραπεία στα μετόπισθεν, όπως είχε κάνει και με τον πατέρα του.
Τότε δεν θα χρειαζόταν να δολοφονήσει τον Παρμενίωνα. Όμως δεν μπορούσε να γίνει βασιλέας της Ασίας, αν παρέμενε ανεκτικός, ούτε μπορούσε να επιτρέπει προκλήσεις προς το πρόσωπό του, όταν επεδίωκε να αναγνωρισθεί ως θεός. Ο Αλέξανδρος είχε αποφασίσει αμετάκλητα να γίνει ένας Ελληνόφωνος Ασιάτης Μέγας Βασιλεύς.
Αν δεν είχε προκύψει το πρόβλημα με το Φιλώτα, ο Παρμενίων μάλλον θα αποτελούσε μία πρωτογενή πηγή πληροφοριών, σημαντικότερη από τον Πτολεμαίο και τον Αριστόβουλο. Όσο ζούσε, η όλη δράση του αλλά και η έμπρακτη εκτίμηση του Αλεξάνδρου προς αυτόν δεν επέτρεπαν την ανάπτυξη δυσφημιστικής προπαγάνδας εναντίον του. Μετά την αιφνίδια απομάκρυνσή του απ’ τη ζωή και πριν προλάβει να αφήσει τη δική του εκδοχή για την εκστρατεία, ο Αλέξανδρος ήταν υποχρεωμένος να τον δυσφημίσει και να τον μειώσει, ώστε να απαλύνει τις δυσμενείς εντυπώσεις από τη δολοφονία.

Δίκη του Φιλώτα <Δίκη του Φιλώτα

Ο καταλληλότερος απ’ όσους ανέλαβαν τη μετά θάνατον δυσφήμηση του Παρμενίωνα, ήταν ο Καλλισθένης, μέσω της επίσημης ιστορίας της εκστρατείας που συνέτασσε. Το έργο του δεν σώθηκε ως τις μέρες μας, αλλά από το σχόλιό του για τα κίνητρα του Παρμενίωνα στη μάχη των Γαυγαμήλων δεν προκύπτει αντικειμενικότητα.
Σύμφωνα με τους Έλληνες ιστορικούς, η μόνη πρόταση του Παρμενίωνα, την οποία δέχθηκε ο Αλέξανδρος, ήταν η επιθεώρηση του πεδίου πριν τη μάχη των Γαυγαμήλων.
Η πρόταση να μην εισβάλει στην Ασία πριν παντρευτεί κι αποκτήσει διάδοχο, η αναβολή της επίθεσης στο Γρανικό ως το επόμενο χάραμα, η κατά θάλασσα σύγκρουση με τους Πέρσες τον πρώτο χρόνο της εκστρατείας, ο συμβιβασμός με την πρόταση του Δαρείου για ειρήνη, η νυχτερινή επίθεση στα Γαυγάμηλα, φέρονται όλες να απορρίφθηκαν.
Δηλαδή οι προπαγανδιστές (επικοινωνιολόγοι) του Αλεξάνδρου κατασκεύασαν έναν Παρμενίωνα, που ενώ ήταν ο δεύτερος τη τάξει αξιωματικός, δεν έκανε κάποια πρόταση που να έγινε αποδεκτή, ή που εκ των υστέρων να αποδειχθεί σωστή. ΣτηΔραγγιανή, οι επικοινωνιολόγοι του Αλεξάνδρου σημείωσαν ακόμη μία επιτυχία, μετονόμασαν την Φράδα σε Προφθασία, επειδή εκεί ο Αλέξανδρος πρόφτασε τους συνωμότες.
Μια και είχε συγκληθεί η εκκλησία των Μακεδόνων, το αρμόδιο όργανο για την αντιμετώπιση πολιτειακών ζητημάτων, ο Αλέξανδρος προσήγαγε σε δίκη και τον πρώτο που συνωμότησε εναντίον του, τον Αλέξανδρο του Αερόπου. Είχαν περάσει τρία χρόνια από τη σύλληψή του και παρέμενε φυλακισμένος χωρίς δίκη, επειδή φέρεται ότι ήταν παντρεμένος με μία από τις κόρες του Αντίπατρου, αλλά τώρα πια είχε τελειώσει η ανοχή του βασιλιά. Στην απολογία του ο Λυγκηστής αριστοκράτης δεν μπόρεσε να παρουσιάσει επιχειρήματα, οι εις βάρος του αποδείξεις ήταν συντριπτικές και καταδικάστηκε κι αυτός σε θάνατο.
Το τελευταίο, που χρειαζόταν ο Αλέξανδρος ήταν οι συνομωσίες. Ήδη για να περιορίσει την ισχύ των αξιωματικών του είχε δημιουργήσει δύο λόχους σε κάθε ίλη και τώρα έκανε ένα βήμα παραπάνω. Χώρισε το ιππικό των εταίρων σε δύο τμήματα και όρισε διοικητές δύο στενούς φίλους του, τον Ηφαιστίωνα του Αμύντορα και τον μέχρι τότε διοικητή της βασιλικής ίλης, τονΚλείτο του Δρωπίδη. Ωστόσο παρά την εκτέλεση των συνωμοτών και τις ενέργειες για αποτροπή νέων συνωμοσιών, η συμπεριφορά του δημιούργησε τις προϋποθέσεις για νέες συνομωσίες και για περισσότερες αντιδράσεις.
Η εξουσία των Μακεδόνων βασιλέων δεν ήταν τόσο περιορισμένη όσο των Σπαρτιατών ομολόγων τους, δεν έπαυε όμως να υπόκειται στον έλεγχο της αριστοκρατίας και της εκκλησίας των Μακεδόνων. Στην πρώτη κρίσιμη σύγκληση της εκκλησίας των Μακεδόνων κατά την εκστρατεία, ο Αλέξανδρος απέσπασε τη συγκατάθεσή τους για συνέχιση της προέλασης.
Τα μέχρι τότε δυσμενή γι’ αυτόν στοιχεία, δηλαδή την υιοθέτηση του τυπικού των Περσών βασιλέων και τη μεγάλη διάρκεια της εκστρατείας, μπορούσε να τα αντιπαρέρχεται με δωροδοκίες.
Το νέο δυσμενές στοιχείο, την δολοφονία του Παρμενίωνα, έπρεπε να το εξουδετερώσει με δραστικότερα μέτρα. Δεν ήταν λίγοι οι Μακεδόνες, που αγανακτισμένοι με αυτήν την πράξη, εκδηλώθηκαν ανοιχτά κατά του βασιλέα τους και προστέθηκαν στους ήδη υπάρχοντες αντιφρονούντες, δυσχεραίνοντας μία μελλοντική χειραγώγηση της εκκλησίας από τον Αλέξανδρο.
Για να αποτρέψει μεγαλύτερη εξάπλωση της εναντίον του οργής και δυσαρέσκειας, φέρεται να δημιούργησε μία νέα μονάδα, την οποία ονόμασετάγμα ατάκτων. Εκεί ενέταξε υποχρεωτικά και αδιακρίτως έθνους, όσους Μακεδόνες καταφέρονταν ανοιχτά εναντίον του καθώς και όσους διαπίστωσε ότι τον κατηγορούσαν στους συγγενείς του στη πατρίδα, βλάπτοντας την εικόνα του στην Ελλάδα. Για να τους εντοπίσει δε, τους προέτρεψε να γράψουν γράμματα στους συγγενείς του και στη συνέχεια υπέκλεψε την αλληλογραφία τους.
Βέβαια αυτή η πράξη δεν είναι πρωτοφανής, αφού και σήμερα οι ισχυρές κυβερνήσεις της Δύσης υποκλέπτουν όλες τις ιδιωτικές επικοινωνίες των πολιτών τους, παραβιάζοντας το νομοθετικά κατοχυρωμένο απόρρητο με την ίδια ακριβώς πρόφαση: την εθνική ασφάλεια.
Αν όμως πράγματι συνέβη αυτό, όπως παραδίδουν ο Διόδωρος κι ο Πολύαινος, τότε ο Αλέξανδρος υποχρεώθηκε να δημιουργήσει κάτι σαν Τμήμα Υποκλοπών και Εσωτερικής Ασφάλειας και να το επανδρώσει με μεγάλο αριθμό εμπίστων. Τίποτα ανάλογο δεν υπήρχε στις Ελληνικές δημοκρατίες ή έστω στις «συνταγματικές βασιλείες», ίσως μόνο στις τυραννίδες, και χωρίς αμφιβολία χειροτέρεψε την εικόνα του Αλεξάνδρου κυρίως στους δικούς του ανθρώπους.
Ο φόνος του Παρμενίωνα θορύβησε και τον Αντίπατρο. Ως στρατηγός του Φιλίππου είχε αποκτήσει το σεβασμό και την εκτίμηση πολλών Ελλήνων. Τώρα πλέον έκρινε σκόπιμο να διαχωρίσει τη θέση του από τον Αλέξανδρο και να αναζητήσει προσωπικά ερείσματα στον Νότο. Νωρίτερα την ίδια χρονιά, το 330 π.Χ, οι Αιτωλοί είχαν αλώσει μία από τις σημαντικότερες πόλεις της Ακαρνανίας, τους Οινιάδες και ο Αλέξανδρος τους είχεαπειλήσει ότι θα τους τιμωρούσε εκείνος και όχι οι απόγονοι των Οινιαδών.
Ο Αντίπατρος ήλθε λοιπόν σε συνεννόηση και αντάλλαξε εγγυήσεις με τους Αιτωλούς, οι οποίοι φοβόντουσαν την εκδίκηση του Αλεξάνδρου και τους οποίους (μαζί με τους Αθηναίους) φοβόταν ο Αλέξανδρος περισσότερο από τους άλλους Έλληνες. 

Ukok: Η μοναδική ιστορία μιας Ασιάτισσας πριγκίπισσας ηλικίας 2.500 ετών!

Μαγνητική τομογραφία της μούμιας- princess Ukok – αποκαλύπτει ότι η 2.500 ετών πριγκίπισσα από τη Σιβηρία έπασχε από καρκίνο του μαστού – και κάπνιζε κάνναβη για να ηρεμεί από τον πόνο.

Η πριγκίπισσα διατηρήθηκε σε πάγο σ΄ένα περίτεχνο τάφο στα Αλτάια Όρη (Altai Mountains )
Υπολείμματα φανερώνουν ότι έπασχε από καρκίνο του μαστού για πέντε χρόνια στην αρχή της 2ης δεκαετίας της.
Αιτία του θανάτου, ωστόσο, ήταν τραυματισμός από πτώση.Είχε τραυματισμούς , εξαρθρώσεις και κατάγματα στο κρανίο.Οι ειδικοί θεωρούν ότι το ατύχημα συνέβη κατά τη διάρκεια της μετάβασης της σε καταφύγιο.Η κάνναβη θάφτηκε μαζί της.
Εικάζεται ότι τα εκστατικά οράματά της από την κάνναβη συνέβαλαν να θεωρηθεί εκλεκτή, απαραίτητη και ζωτικής σημασίας για το όφελος της κοινωνίας.
Πριγκίπισσα Ukok , μετά την προσθήκη στρωμάτων δερματικού ιστού για να επιτευχθεί μια ολοκληρωμένη και ακριβή αναπαραγωγή πάνω σε τρισδιάστατο μοντέλο του κρανίου της.
Μια μοναδική μαγνητική τομογραφία στην 2.500 ετών μουμιοποιημένη «πριγκίπισσα» της Σιβηρίας αποκάλυψε ότι έπασχε από οξεία μορφή καρκίνου του μαστού. Είχε θαφτεί – και για αυτό διατηρήθηκε – σε πάγο, σε έναν περίτεχνο τάφο στα Αλτάια Όρη.
Η αρχαία γυναίκα – διάσημη για τα περίτεχνα τατουάζ της – χρησιμοποιούσε κάνναβη για τους πόνους της. «Η χρήση των ναρκωτικών για να αντιμετωπίσει την ασθένεια πιθανότατα της είχαν δημιουργήσει μια «αλλοιωμένη νοητική κατάσταση», πιστεύουν οι ειδικοί και πιθανότατα οι υπόλοιποι θεωρούσαν ότι μπορούσε να επικοινωνεί με τα πνεύματα», γράφουν οι Siberian Times.
Η hi-tech σάρωση έγινε στο Novosibirsk από Ρώσους επιστήμονες οι οποίοι δηλώσαν «Έχουμε να κάνουμε με έναν πρωτογενή όγκο στο δεξιό μαστό (φωτογραφία, κόκκινο) με μεταστάσεις στους λεμφαδένες (εμφανίζεται με πράσινα βέλη )»
O ταφικός θάλαμος καλυπτόταν από μόνιμο στρώμα πάγου στο υψηλό Οροπέδιο Ukok, ανακαλύφθηκε το 1993 και η ανάλυση των λειψάνων της φανέρωσε τα ιδιαίτερα τατουάζ με θέμα ένα φανταστικό πλάσμα, ενώ στον τάφο της βρέθηκαν επίσης ρούχα και καπέλα, μια make -up τσάντα και μια κρύπτη της κάνναβης.
Οι εμπειρογνώμονες οικοδόμησαν μια λεπτομερή εικόνα της ζωής της και της εμφάνισής της. Επίσης πιστεύεται ότι έζησε μια σκόπιμα «άγαμη» ζωή.
Πιστεύεται ότι είναι η πρώτη φορά που μια τέτοια διάγνωση γίνεται σε μια μουμιοποιημένη αρχαία γυναίκα, της οποίας τα λείψανα είχαν διατηρηθεί στο στρώμα του πάγου κατεψυγμένα για περισσότερο από δύο χιλιετίες.
Κατά τη διάρκεια της απεικόνισης των μαστικών αδένων, δόθηκε έμφαση στην ασύμμετρη δομή τους και τη διαφορετική ασυμμετρία του σήματος MR.
Οι ειδικοί συμπέραναν ότι πρόκειται για έναν πρωτογενή όγκο στο δεξί στήθος με μεταστάσεις στους λεμφαδένες και, επίσης, οι 3 πρώτοι θωρακικοί σπόνδυλοι έδειξαν μια στατιστικά σημαντική μείωση του σήματος MR και παραμόρφωση των περιγραμμάτων, καταλήγοντας ότι πρόκειται για εξέλιξη του μεταστατικού καρκίνου.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο ειδικός «Είμαι απολύτως βέβαιος για τη διάγνωση – είχε καρκίνο. Μόνο ο καρκίνος θα μπορούσε να έχει τέτοιες επιπτώσεις.»
Τα λείψανα ανακαλύφθηκαν σχεδόν πριν από 20 χρόνια στο Οροπέδιο Ukok στη Ρωσία
Πραγματική αιτία του θανάτου όμως φαίνεται να είναι ένας δευτερεύων παράγοντας, πιθανώς ένας τραυματισμός από πτώση από τον οποίο αρχικά επέζησε, αλλά έμεινε μάλλον κλινήρης.
Ο καρκίνος του μαστού έχει γίνει γνωστός στην ανθρωπότητα από την εποχή των αρχαίων Αιγυπτίων αλλά πιστεύεται ότι είναι η πρώτη φορά που μια τέτοια διάγνωση γίνεται σε ένα μουμιοποιημένο αρχαίο άνθρωπο, του οποίου τα λείψανα έχουν διατηρηθεί στο στρώμα του πάγου κατεψυγμένα για περισσότερο από δύο χιλιετίες.
Ως εκ θαύματος τα λείψανα διατηρήθηκαν 2.500 χρόνια (ερευνήθηκαν από το Ινστιτούτο Αρχαιολογίας και Εθνογραφίας Σιβηρίας)
Διαπιστώνεται επίσης και η μάλλον υψηλή θέση που κατείχε στην κοινωνική δομή βάσει όσων έχουν μελετήσει οι επιστήμονες σχετικά με τις μούμιες των ελίτ Pazyryks.
Άλλες αναλύσεις, συμπεριλαμβανομένης της εξέτασης των τελευταίων τροφίμων που βρέθηκαν στα στομάχια των τριών αλόγων που είχαν ταφεί στον τάφο της, βοήθησαν στο να καταλήξουν οι ειδικοί πως, όταν έφτασε στο χειμερινό καταφύγιο τον Οκτώβριο, ήταν ήδη στο τέταρτο στάδιο καρκίνου του μαστού, είχε έντονο πόνο και υψηλό βαθμό τοξικότητας- πιθανότατα δηλητηρίαση- η οποία προκάλεσε την απώλεια και της σωματικής αντοχής.
Σε μια τέτοια κατάσταση, θα μπορούσε να πέσει από το άλογό της και να υποστεί σοβαρές βλάβες. Είναι φανερό ότι έπεσε με τη δεξιά πλευρά, χτύπησε το δεξί κρόταφο,τον δεξί ώμο και το δεξί ισχίο.Το δεξί χέρι της δεν χτύπησε, επειδή πιέστηκε στο σώμα.
Αν και ήταν ζωντανή μετά την πτώση της, επειδή βρέθηκαν οιδήματα, τα οποία αναπτύχθηκαν λόγω των τραυματισμών, οι ανθρωπολόγοι πιστεύουν ότι μόνο η αναγκαστική μετανάστευση της για το χειμώνα θα μπορούσε να κάνει αυτή την τόσο σοβαρά άρρωστη και αδύναμη γυναίκα να ιππεύσει άλογο.
Πιο ενδιαφέρον είναι ότι συγγενείς της δεν την άφησαν να πεθάνει, ούτε τη σκότωσαν, αλλά την πήραν μαζί τους στην κατασκήνωση.
Τέλεια διατηρημένο το σώμα της Πριγκίπισσας Ukok που πέθανε σε ηλικία 25 ετών, είχε πολλά τατουάζ στο σώμα της.
Αυτό επιβεβαιώνει τη θέση της στην τοπική κοινωνία και, αν και συχνά αποκαλείται «πριγκίπισσα», η αλήθεια ίσως είναι πως -στην πραγματικότητα– ήταν μια γυναίκα shaman/σαμάνος. Επίσης μοιάζει ότι μετά την άφιξή της στο οροπέδιο Ukok δεν σηκώθηκε ποτέ από το κρεβάτι της.
Ανάμεσα στα ευρήματα του τάφου ήταν ρούχα, καπέλα και make-up τσάντα που βοηθάνε να φτιάξουμε μια εικόνα για την εμφάνισή της.
Πιστεύεται ότι το σώμα της ήταν αποθηκευμένο πριν την κηδεία, πιθανότατα για δύο έως τρεις μήνες. Θάφτηκε στα μέσα του Ιουνίου – σύμφωνα με την τελευταία τροφή που βρέθηκε στα στομάχια των αλόγων που είχαν θαφτεί μαζί της.
Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία ο χρόνος θανάτου της μεταφέρεται τον Ιανουάριο ή ακόμη και τον Μάρτιο , οπότε ήταν ζωντανή μετά την πτώση της για περίπου τρεις έως πέντε μήνες, και όλο αυτό το διάστημα ξαπλωμένη στο κρεβάτι.
Ένα λεπτοδουλεμένο κέντημα ενός πουλιού που βρέθηκε σε ύφασμα Pazyryk
Το πλέον πιθανό είναι ότι χρησιμοποίησε κάποια αναλγητικά , με όλες τις επακόλουθες συνέπειες.Στους αρχαίους πολιτισμούς χρησιμοποιούσαν ως αναλγητικά κρασί, χασίς, όπιο, υοσκύαμο, ένα κομμάτι του μανδραγόρα, ακόνιτο και ινδική κάνναβη.
Οι Pazyryks γνώριζαν την κάνναβη και τις δυνατότητές του. Μάλλον για αυτό το άρρωστο άτομο, η εισπνοή κάνναβης ήταν επιτακτική ανάγκη και όλα τα οράματα που είχε δείχνουν ότι μέσα από αυτή οι άνθρωποι της περιοχής, πίστευαν ότι θα μπορούσαν να μιλήσουν με προγονικά πνεύματα και θεούς.
Έτσι απέκτησε την υψηλή θέση στην κοινωνία και έτσι εξηγείται και η ιδιαίτερη προσοχή στην ταφή της.
Μια άλλη απεικόνιση της πριγκίπισσας Ukok
Θάφτηκε όχι σε μια γραμμή οικογενειακών τάφων, αλλά σε χωριστό μοναχικό ανάχωμα, που βρίσκεται σε ένα ορατό ανοιχτό χώρο. Αυτό δείχνει ότι η πριγκίπισσα Ukok δεν ανήκε σε κάποια οικογένεια , αλλά είχε σχέση με όλους τους Pazyryks. Εκτός αυτού, θάφτηκαν μαζί της τρία άλογα. Σε μια κοινή ταφή , ένα θα ήταν αρκετό.
Μαζί της επίσης βρέθηκε και ένας μοναδικός καθρέφτης κινεζικής προέλευσης σε ένα ξύλινο πλαίσιο. Υπήρχαν επίσης, σπόροι κόλιαντροου, που προηγουμένως είχαν βρεθεί μόνο στα λεγόμενα «βασιλικά αναχώματα».
Η μουμιοποίηση έγινε με τεράστια προσοχή που συγκρίνεται με εκείνη των βασιλέων.
Το οροπέδιο Ukok, στα Αλτάια όρη, όπου ανακαλύφθηκαν η πριγκίπισσα Ukok και δύο πολεμιστές . Οι σοροί τους περιβάλλονταν από έξι άλογα, διάφορα προσφορές σε τροφίμα και μια σακούλα κάνναβης
Αξίζει να σημειωθεί ότι στα όρη Αλτάια, οι κάτοικοι, πιστεύουν ακόμα και σήμερα στις υπερφυσικές δυνάμεις της. Έχουν ζητήσει να επιστρέψει η μούμια στην παρθενική της θέση για να σταματήσει η οργή της «πριγκίπισσας», η οποία προκαλεί πλημμύρες και σεισμούς.

Δείτε έναν κινητήρα W-32 σε μινιατούρα!

Ο Ισπανός Jοse Μanuel Βarreirο Ηermο γνωστός και ως “Patelo”, έχει ένα πάθος, την κατασκευή κινητήρων σε μικρογραφία.
 
Η τελευταία του δημιουργία, μια μηχανή W-32, είναι πραγματικά ένα στολίδι. Χρειάστηκαν 2.520 ώρες εργασίας μέχρι να συναρμολογήσει τα 850 κομμάτια για την κατασκευή της.
 
Αυτό είναι ένα μοτέρ αέρα W32 που αποτελείται από 32 κυλίνδρους τοποθετημένους σε ένα μοτίβο “W”. Ο Ρatelo είναι συνταξιούχος πλέον, και είχε εργαστεί ως μηχανικός στο πολεμικό ναυτικό.
 
Στα 18 του, κατασκεύασε για πρώτη φορά μόνος του μια ατμομηχανή.
 

Η προσέγγιση της θεωρίας Παιγνίων

 
Η προσέγγιση της θεωρίας Παιγνίων είναι μαθηματική κι όχι οικονομική.
 
O John Nash μπορεί να πήρε το βραβείο Nobel οικονομίας το 1994 για το έργο του στη θεωρία Παιγνίων, αλλά είναι μαθηματικός.
 
Και ως μαθηματικός μελέτησε τη θεωρία αριθμών, τις διοφαντικές εξισώσεις, την κβαντομηχανική και τη θεωρία της Σχετικότητας.
 
Και η επινόηση της μεθόδου που θα ονομαστεί Nash–Moser, για να λύσει ένα σημαντικό πρόβλημα της διαφορικής γεωμετρίας περί πολλαπλότητας του Riemann δεν έχει βέβαια καμία σχέση με την οικονομία.
 
Έτσι δεν είναι ανάγκη να ακούμε κάθε οικονομολόγο να μας εξηγεί ότι είναι ειδικός της θεωρίας Παιγνίων, επειδή είναι οικονομολόγος και να τον πιστέψουμε όντως.
 
Η θεωρία Παιγνίων είναι κλάδος των μαθηματικών και έχει εφαρμογές σε διάφορους τομείς και όχι μόνο στην οικονομία. Στην πραγματικότητα σε αυτόν τον τομέα είναι πολλοί ειδικοί, που όχι μόνο δεν έχουν πεισθεί για την αξία αυτή της θεωρίας, αλλά ουσιαστικά δεν κατέχουν ακόμα το αντικείμενο.
 
Συνεπώς πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί, αφού αυτό έχει επιπτώσεις στην στρατηγική μας συμπεριφορά, που είναι μια καθοριστική έννοια και στη θεωρία. Δεν είναι ανάγκη να μας επηρεάζουν γενικόλογες δηλώσεις.
 
Γιατί είναι μερικοί που βλέπουν τον «Θανάση» και νομίζουν ότι είναι παίγνιο και άλλοι που παίζουν, ότι κάνουν παπάδες δίχως εκκλησία. Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα και το βλέπουμε στις κωδικοποιήσεις της θεωρίας Παιγνίων.
 
Η ζωή δεν είναι σκάκι, δεν είναι μηδενικού αθροίσματος, αλλά το να νομίζεις ότι θα τα βγάλεις πέρα δίχως σκάκι δεν είναι καλή ζαριά ούτε για τάβλι. Έτσι είναι και για τη θεωρία Παιγνίων.