Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Οι νόμοι που διέπουν τις ανθρώπινες ψυχές είναι τρεις :

- Θείος Νόμος :

Τον γνωρίζει ο Νους και τοποθετήθηκε από αυτόν μέσα στις νοήσεις των λογικών ψυχών και ανακαλύπτεται μέσα από την αλήθεια των εσωτερικών τους συλλήψεων.

Ο νους λοιπόν μέσα στην σιωπή του ξεδιπλώνει και δίνει στην ψυχή τον θείο νόμο και, στρέφοντας το βλέμμα προς τις εντός του εαυτού του νοερές συλλήψεις, τον αναγνωρίζει εν τέλει αποτυπωμένο μέσα στην ψυχή προαιωνίως.

Ο θείος νόμος είναι τροφή για την ψυχή όπως οι υλικές τροφές είναι για το σώμα.

Οι ακάθαρτες ψυχές αγνοούν τον θείο νόμο.

Ο θείος νόμος δεν μεταβάλλεται από τις συγκυρίες της τύχης διότι είναι ανώτερος της και ισχυρότερος από κάθε δύναμη.

Δεν μπορεί να τον υπερβεί κανείς, ούτε και να τον περιφρονήσει μιας και ο άνθρωπος δεν έχει τίποτα που να είναι υπεράνω του νόμου αυτού.

- Νόμος Φύσης :

Ο νόμος της Φύσης διαρθρώθηκε από τον θείο νόμο.

Προσδιορίζει την έκταση των αναγκών του σώματος και, υποδεικνύοντας τι είναι απαραίτητο για αυτές, επικρίνει την έφεση προς τα μάταια και περιττά.

Παραβιάζεται από τους κενόδοξους ανθρώπους που τον αγνοούν επειδή αγαπούν υπερβολικά το σώμα και είναι προσκολλημένοι σε αυτό.

- Νόμος Εθνών και Πόλεων :

Είναι συμβατική ρύθμιση των αμοιβαίων κοινωνικών σχέσεων, στην βάση της γενικής παραδοχής των θεσπισμένων κανόνων.

Υποτάσσεται στην σκοπιμότητα, καθώς διατυπώνεται με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με την δύναμη της κυρίαρχης εξουσίας.

Τιμωρεί όσους συλλαμβάνονται ως παραβάτες, αλλά δεν αγγίζει όσους κρύβονται, ούτε επίσης τιμωρεί τις εσωτερικές ανθρώπινες προθέσεις.

Πρώτα λοιπόν πρέπει να καταλάβουμε τον νόμο της Φύσης και μετά να προχωρήσουμε προς τον θείο νόμο και τότε δεν θα φοβηθούμε τον γραπτό νόμο.

Όποιος ακολουθεί την Φύση και όχι τις μάταιες αντιλήψεις είναι σε όλα αυτάρκης. Διότι μπροστά στο επαρκές για την Φύση κάθε απόκτημα είναι πλούτος, αλλά μπροστά στις απεριόριστες ορέξεις ακόμα και ο μεγαλύτερος πλούτος δεν είναι τίποτα.

Πορφύριος - Επιστολή προς Μαρκέλλα 25-27

Κβαντική Φυσική και αρχαίες διδασκαλίες

Εδώ και τριάντα χρόνια, ορισμένοι επιστήμονες έχουν συνειδητοποιήσει και δηλώσει με διάφορους τρόπους πως οι ανακαλύψεις της κβαντικής φυσικής ομοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με τις αρχαίες πνευματικές διδασκαλίες – ειδικά αυτές της Ελλάδας και της Ινδίας.

Ποιες είναι αυτές οι αλήθειες;

1. Ύλη και ενέργεια εναλλάσσονται. Η ύλη μπορεί να γίνει ενέργεια και η ενέργεια μπορεί να γίνει ύλη σύμφωνα με την φόρμουλα του Αϊνστάιν Ε=mc2, όπως στην πυρηνική ενέργεια και στην ατομική βόμβα.

Δηλαδή το περιοδικό που κρατάτε στο χέρι σας είναι μια λεπτή μορφή ενέργειας που έχει πάρει την μορφή της ύλης που κρατάτε. Το σώμα σας είναι η ίδια ενέργεια που έχει πάρει την μορφή του σώματος σας. Όλη η ύλη είναι και ενέργεια. Η δομή του κάθε ατόμου ή μορίου είναι, τελικά, ενέργεια.

2. Σωματίδια μπορούν να φαίνονται σαν ύλη ή/και σαν κύματα. Μπορεί κάτι να συμπεριφέρεται τώρα σαν σωματίδιο και μετά σαν κύμα απλωμένο μέσα στο χώρο. Όταν παρατηρούμε φωτόνια και ηλεκτρόνια αλλάζουν συμπεριφορά. Μια στιγμή είναι σαν ύλη και μετά από λίγο είναι σαν απλωμένα κύματα ενέργειας. ( Το πείραμα των δύο σχισμών )*

3. Ο παρατηρητής επιδρά στο παρατηρούμενο. Η αρχή του Χαϊζενμπεργκ είναι ότι δεν μπορούμε να ορίσουμε ταυτόχρονα τη θέση και την ταχύτητα ενός σωματιδίου. Μπορεί να μετρήσουμε είτε το ένα είτε το άλλο. Ο Γ. Βίγκνερ θεωρεί ότι όταν παρατηρούμε ένα σωματίδιο επιδρούμε στην συμπεριφορά του.

Δεν μπορούμε να παρατηρούμε κάτι ή κάποιον χωρίς να επιδρούμε σε αυτό. Αυτό σημαίνει ότι σαν παρατηρητές έχουμε μια αλληλοεπίδραση σε όλα που υπάρχουν γύρω μας.

Μπορούμε να κάνουμε μια ψυχολογική παρομοίωση εδώ, λέγοντας ότι οι πεποιθήσεις, τα συναισθήματα οι προσδοκίες και οι προκαταλήψεις μας έχουν μεγάλη επίδραση στους γύρω μας. (Δεν θα συμφωνήσουν όλοι οι επιστήμονες με αυτό.)

Μπορούμε να φανταστούμε τους άλλους σαν κύματα πιθανοτήτων που μπορούνε να συμπεριφέρονται με διάφορους τρόπους και ότι ο καθένας, ανάλογα με δικά του συναισθήματα και προκαταλήψεις, έλκει από αυτά τα άτομα διαφορετικές συμπεριφορές.

Με άλλα λόγια, αν εγώ περιμένω απόρριψη, επιθετικότητα ή αδιαφορία από τους άλλους, σαν παρατηρητής θα έλκω ακριβώς αυτά και επίσης θα τα «βλέπω» ακόμα και όταν δεν υπάρχουν. Θα προβάλω επάνω στους άλλους και τη ζωή αυτά που περιμένω και αυτά που αντιστοιχούν στους φόβους και στις προσκολλήσεις μου.

Έτσι θα μπορούσε κάνεις να συμπεραίνει ότι σύμφωνα με την Κβαντική φυσική έχουμε πολύ περισσότερη αλληλοεπίδραση με το περιβάλλον μας σε σύγκριση με την Νευτώνεια φυσική όπου η «πραγματικότητα» ήταν έξω από μας και αυτά που γίνονταν ήταν πάντα ανεξάρτητα από το τι πιστεύουμε εμείς και πως νιώθουμε.

Στην Κβαντική αντίληψη, ο παρατηρητής δεν είναι ποτέ ανεξάρτητος από αυτά που παρατηρεί.

4. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν πυκνή και αδιαπέραστη ύλη είναι στην πραγματικότητα κενό – μεγάλα πεδία (σύννεφα) ηλεκτρονίων με ελάχιστη ύλη ή συμπαγή ενέργεια στο κέντρο.

Ζούμε σε ένα σύμπαν δημιουργημένο από «αντικείμενα» που είναι στην πραγματικότητα 99% κενό.

Τελικά η ύλη όπως την γνωρίζουμε είναι μια κατασκευή των ανθρωπίνων αισθήσεων. Παρόλο που είναι 99.99 κενή, συμφωνούμε όλοι υποσυνείδητα να είναι «στερεή» και μπορούμε να στηριχτούμε πάνω της, δεν μπορούμε να περάσουμε μέσα από αυτή, ούτε να δούμε μέσα από αυτή (εκτός από διαφανή ύλη – όπως ένα τζάμι).

Η αλήθεια ότι η ύλη είναι άδεια και τελικά μια ομαδική συνδημιουργία της ανθρώπινης συνειδητότητας, επαναλαμβάνεται συνεχεία στο έργο: «Τι στο…. Μπίιιπ Ξέρουμε» και επίσης στις εκπομπές: «Το Σύμπαν που Αγάπησα.».

Φαίνεται ότι σαν ψυχές στην εξέλιξη έχουμε συμφωνήσει να δημιουργήσουμε αυτή την υλική τρισδιάστατη πραγματικότητα που είναι απλώς μια από πολλές πιθανές διαμορφώσεις της οικουμενικής ενέργειας ή της απεριόριστης άμορφης ενέργειας του κενού.

Έχουμε συμφωνήσει σε αυτό το πείραμα, δηλ. στην υλοποίηση, μάθηση και εξέλιξη και συμφωνούμε να βιώσουμε την «ύλη» μας σαν στέρεη παρόλο που είναι 99.99 % κενή. Σε άλλα μέρη του σύμπαντος τα άτομα είναι λιγότερα κενά – όπως κοντά σε μια μαύρη τρύπα όπου υπολογίζουν ότι ένα κυβικό εκατοστό ύλης θα ζυγίσει 10.000.000.000 κιλά

Έτσι ο ανθρώπινος νους δημιουργεί την ψευδαίσθηση της στέρεης ύλης και των ξεχωριστών αντικείμενων με το σκοπό να δημιουργήσει ένα πλαίσιο για την εξέλιξη μέσα από τις ψευδαισθήσεις αυτές.

5. Έχει παρατηρηθεί ότι ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανιστεί από το κενό και να ξαναχαθεί εκεί. Είναι εκεί και μετά δεν είναι εκεί, και μετά πάλι είναι εκεί. Φαίνεται ότι το κενό και η ύλη είναι ένα και το αυτό.

Η ύλη τελικά είναι απλώς ενέργεια που έχει δεχτεί πληροφορίες που την διαμορφώνουν σε υλικά σωματίδια που μπορούν επίσης να γυρίσουν στην αρχική τους κατάσταση μέσα στο «κενό» που είναι γεμάτο με σχεδόν απεριόριστη άμορφη ενέργεια. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας δίνουν μορφή σε μια άμορφη ενέργεια κάνοντας την να γίνεται το σώμα μας και ακόμα (ομαδικά) τα αντικείμενα και το περιβάλλον γύρω μας.

Σύμφωνα με το φυσικό Fritzjof Capra στο βιβλίο του Tο Ταό της Φυσικής: «Aυτά τα δυναμικά σχέδια από ενεργειακές δέσμες σχηματίζουν τις σταθερές, πυρηνικές, ατομικές και μοριακές δομές που συγκροτούν την ύλη και της δίνουν τη μακροσκοπική στέρεη όψη της, κάνοντάς μας έτσι να πιστεύουμε πως είναι φτιαγμένη από κάποια υλική ουσία.

Στο μακροσκοπικό επίπεδο αυτή η ένδειξη ουσίας είναι μία χρήσιμη προσέγγιση, αλλά στο ατομικό επίπεδο δεν έχει πια νόημα. Tα άτομα αποτελούνται από σωμάτια κι αυτά τα σωμάτια δεν είναι φτιαγμένα από κάποια υλική ουσία. Όταν τα παρατηρούμε, δε βλέπουμε ποτέ ουσία. Αυτό που παρατηρούμε είναι δυναμικοί διασχηματισμοί, που αλλάζουν ο ένας μέσα στον άλλον – ένας συνεχής χορός ενέργειας».

6. Ακόμη πιο περίεργο είναι ότι ένα σωματίδιο, μπορεί να εμφανιστεί συγχρόνως, σε πάνω από μία θέση. Σ’ ένα πείραμα ένα σωματίδιο εμφανίστηκε σε 3000 μέρη συγχρόνως.

Εδώ σηκώνουμε τα χέρια μας ψηλά. Πως να εξηγήσουμε το γεγονός ότι οι επιστήμονες φωτογραφίζουν ένα σωματίδιο που φαίνεται να είναι σε πολλά μέρη συγχρόνως; Η μονή λύση είναι να αλλάξουμε την αντίληψη μας για το τι είναι ύλη και τι είναι χώρος και χρόνος. Τα αποτελέσματα αυτά – που δεν τα αμφισβητεί κανένας επιστήμονας – ίσως να εξηγούνται, εγκαταλείποντας τα στενά όρια που έχουμε για το χώρο και το χρόνο.

Οι καθηγητές κ. Δανέζης και Θεοδοσίου, αστροφυσικοί του Πανεπιστήμιου Αθηνών, δεν διστάζουν να δηλώσουν επανειλημμένα ότι στην αλήθεια ο χρόνος και χώρος όπως τα βιώνουμε δεν υπάρχουν – είναι ψευδαισθήσεις του ανθρώπινου νου και των ανθρώπινων αισθήσεων. Ίσως εδώ βρίσκεται το κλειδί και η απάντηση στο φαινόμενο ότι ένα σωματίδιο φαίνεται σε πολλά μέρη συγχρόνως.

7. Εμπλοκή – μη τοπική επίδραση, κατά την οποία ένα σωματίδιο μπορεί να έχει μία εμπλοκή με ένα άλλο, έτσι ώστε να μπορούμε να επιδρούμε στο σωματίδιο αυτό, όταν επηρεάζουμε ένα άλλο σωματίδιο που είναι μακριά από αυτό, αλλά με το οποίο βρίσκεται κατά κάποιο τρόπο, σε αόρατη σύνδεση, όχι φυσική .

Πάλι δεν καταλαβαίνουμε το μηχανισμό της άμεσης αλληλοεπίδρασης μεταξύ σωματιδίων που είναι μακριά το ένα από το άλλο.

Φαίνεται ότι πάλι υπάρχει ανάγκη να αναθεωρήσουμε τα στεγανά του χώρου και χρόνου – επειδή πιθανές εξηγήσεις θα ήταν ότι δεν υπάρχει χώρος μεταξύ των σωματιδίων αυτών – παρόλο που φαίνεται να είναι μακριά το ένα από το άλλο.

Αν στην αλήθεια δεν υπάρχει χώρος, τότε είναι φυσικό ότι το ένα επηρεάζεται από το άλλο.

Τέτοια φαινόμενα όμως συμβαίνουν συχνά σε ψυχολογικό και πνευματικό επίπεδο. Ανθρωποι με «εμπλοκή», όπως δίδυμα αδέλφια, γονείς και παιδιά, σύντροφοι, μπορεί να βιώνουν αυτό που συμβαίνει στον άλλον παρόλο που ο αλλος είναι χιλιόμετρα μακριά.

8. Κβαντικά άλματα. Τα ηλεκτρόνια μπορούν να αλλάζουν θέση, στιγμιαία. Ξαφνικά εμφανίζονται σε μια άλλη τροχιά με ανώτερη ή χαμηλότερη ενέργεια ή απόσταση από τον πυρήνα.

Η κβαντική αλλαγή έχει γίνει σύνθημα της εποχής μας. Χρησιμοποιείται για να εννοεί μια αλλαγή που δεν παίρνει χρόνο αλλά που γίνεται άμεσα, στιγμιαία, ακαριαία. Υπάρχουν και νέες εναλλακτικές θεραπείες που βασίζονται στην δυνατότητα της άμεσης – χωρίς χρόνο και διαδικασία – αλλαγής ή θεραπείας.

9. Time Reversal Symmetry – Υπάρχει μια αντίληψη στην Κβαντική μηχανική που λέει ότι πρέπει να υπάρχει αντίστροφη συμμετρία σε όλες τις διαδικασίες του χρόνου, σε κάθε τι που συμβαίνει. Έτσι θεωρητικά δεν υπάρχει λόγος ο χρόνος να μην πάει προς τα πίσω, όπως πάει προς τα εμπρός. Επίσης ότι θα μπορούσαμε να έχουμε γνώση του μέλλοντος όπως έχουμε για το παρελθόν.

Μια άλλη πιθανή λογική της ιδέας αυτής είναι ότι το μέλλον μπορεί να είναι αυτό που διαμορφώνει το παρόν, όπως το διαμορφώνει το παρελθόν. Με την ιδέα αυτή, αυτό που μια μέρα θα γινόμαστε (με την αντίληψη του χρόνου που έχουμε τώρα) μπορεί να είναι η αίτια αυτού που είμαστε τώρα, όπως είναι και αυτό που ήμασταν κάποτε. Ο νόμος αυτός αλλάζει εντελώς την αντίληψη μας για τα αίτια και τα αποτελέσματα. Μέχρι τώρα στο νου μας το παρελθόν ήταν πάντα η αιτία του παρόντος.

Με το νέο αυτό τρόπο σκέψης, θα μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν αλλάζοντας το παρόν. Και βέβαια αλλάζουμε το μέλλον αλλάζοντας το παρόν και το παρελθόν. Είστε αρκετά μπερδεμένοι ακόμα; Σήμερα τέτοιες σκέψεις είναι τροφή για πολλά έργα επιστημονικής φαντασίας – αλλά που ίσως δεν είναι τελικά φαντασία.

10. Κβαντικά πεδία πιθανοτήτων, όπου υπάρχει μια «εσωτερική» αόρατη τάξη, σύμφωνα με τον Ντέϊβιντ Μπόμ, (μαθητή του Αϊνστάιν) όπου όλα τα σωματίδια και κύματα του σύμπαντος αλληλοαγγίζονται και αλληλοεπιδρούν ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου. Τίποτα δεν είναι ξεχωριστό. Υπάρχει μόνο ένα αδιαφοροποίητο πεδίο από ανεκδήλωτες, ακόμη, πιθανότητες.

Μερικοί αντιλαμβάνονται το πεδίο αυτό σαν την πρωταρχική συνειδητότητα. Αυτό το πεδίο εκδηλώνεται σαν εξωτερική ορατή τάξη ή κόσμος όντων, αντικείμενων και γεγονότων μόλις αρχίσουμε να το παρατηρούμε και, στην πραγματικότητα, να το δημιουργούμε με την παρατήρηση μας, μέσω των υποσυνείδητων πεποιθήσεων.

11. Σ’ αυτό το επίπεδο της ύπαρξης, που ονομάζεται εσωτερική τάξη, κβαντικό πεδίο ή πρωταρχική συνειδητότητα

α) Όλα τα σωματίδια και κύματα αλληλοσυνδέονται, ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου.

β) Δεν υπάρχει χώρος, επειδή ένα σωματίδιο μπορεί να βρίσκεται σε πάνω από ένα σημείο συγχρόνως και επηρεάζεται από τις επιρροές που δέχεται ένα άλλο σωματίδιο, με το οποίο δεν είναι φανερά συνδεδεμένο.

γ) Δεν υπάρχει χρόνος, επειδή δεν χρειάζεται χρόνος για ένα σωματίδιο προκειμένου να εμφανιστεί σε άλλη θέση και μπορεί να εμφανιστεί σε πάνω από μία θέση συγχρόνως.

δ) Ένα αποτέλεσμα δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από μια τοπική αιτία, εφόσον όλα είναι συνδεδεμένα μέσα σε ένα ενιαίο χώρο και χρόνο και συνεπώς κάθε τι επιδρά πάνω σε κάθε τι και όλα επηρεάζονται από κάθε τι- μέσα στον ενιαίο χώρο και χρόνο.

ε) Δεν υπάρχουν ξεχωριστά όντα, αντικείμενα, γεγονότα ή καταστάσεις. Όλα αυτά αντιστοιχούν στον συγκεκριμένο παρατηρητή του οποίου γίνονται αντικείμενα παρατήρησης.

12. Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, το αντικείμενο της παρατήρησης ξεπηδάει από το κβαντικό πεδίο, παίρνοντας συγκεκριμένη μορφή και μετρήσιμη υπόσταση, μόνο όταν ο παρατηρητής το παρατηρήσει.

Μπορούνε να παρομοιάσουμε το κβαντικό πεδίο, σημείο μηδέν ή οικουμενική συνειδητότητα, με το αγνό άσπρο φως της τηλεόρασης πριν να μορφοποιηθεί από εντολές ή πληροφορίες από κάποιο σταθμό. Όταν δέχεται πληροφορίες, μορφοποιείται – αλλά η αληθινή φύση του στην οποία γυρίζει ξανά και ξανά είναι το λευκό αγνό φως. Όλες οι εικόνες που εμφανίζονται στην οθόνη αποτελούνται από το ένα φως.

Αν υπάρχει μια σκηνή με αγάπη, έρωτα, βία, κωμωδία ή σύγκρουση, όλοι και όλα, και οι αλληλοεπιδράσεις μεταξύ τους που εμφανίζονται στην οθόνη, αποτελούνται από το ένα αγνό αρχικό φως.

Με την ίδια έννοια, φαίνεται ότι όλη η ύλη γύρω μας – άνθρωποι, ζώα, φυτά, περιβάλλον και αντικείμενα είναι προσωρινές εκφράσεις της μιας οικουμενικής συνειδητότητας ή του ενός κβαντικού πεδίου ή υπονοούμενη τάξη του Ντέϊβιντ Μπόμ.

Σε αυτό το πεδίο όλα είναι ένα. Μερικοί φυσικοί συμφωνούν ότι είναι η συλλογική συνειδητότητα των όντων που διαμορφώνει την αγνή οικουμενική συνειδητότητα στις μορφές που προσωρινά παίρνει και μέσω των οποίων μορφών εκδηλώνεται.

Με άλλα λόγια, αν όντως ο παρατηρητής κάνει το πεδίο πιθανοτήτων να πραγματοποιείται σαν μια μόνο πραγματικότητα στην δική μας υλική υπόσταση, τότε είναι μάλλον οι συγκεκριμένες πεποιθήσεις, συναισθήματα, προσδοκίες και προκαταλήψεις μας που συντονίζονται με, ή έλκουν από, ή διαμορφώνουν το πεδίο πιθανοτήτων, ώστε να γίνει η δική μας συγκεκριμένη προσωπική και ομαδική πραγματικότητα.

Επομένως εμείς τελικά δημιουργούμε την πραγματικότητα μας, κυριολεκτικά με τις πεποιθήσεις, συναισθήματα προκαταλήψεις και στάση ζωής. Επίσης έλκουμε καταστάσεις που ευνοούν τα μαθήματα και την εξέλιξη μας.

Παρόλο που αυτές οι καταστάσεις μας δίνουν την ευκαιρία της εξέλιξης και την απελευθέρωση από την άγνοια και τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε μια πολύ πιο όμορφη πραγματικότητα για μας και τους άλλους, συχνά δεν τα βλέπουμε έτσι και σαν προσωπικότητες νιώθουμε φόβο, αδικία και θυμό για τις ευκαιρίες αυτές. Αυτό που θέλει η ψυχή για την εξέλιξη της, δεν αρέσει πάντα στην προσωπικότητα που έχει άγνοια της αληθινής μας φύσης και φοβάται την αλλαγή.

Τι σημαίνουν όλα αυτά στην ψυχολογική και πνευματική μας ζωή.Χρειάζεται να αλλάξουμε τις κοινά αποδεκτές πεποιθήσεις και παγιωμένες αντιλήψεις (σκεπτομορφές) σχετικά με την φύση της πραγματικότητας από την φυσική του Νεύτωνα, που όντα και πράγματα είναι ξεχωριστά, χωρίς έλεγχο στις δυνάμεις που τα κυβερνάνε, στην νέα κβαντική αντίληψη της πραγματικότητας, σύμφωνα με την οποία όλοι προερχόμαστε από μία πηγή και είμαστε οι πραγματικοί δημιουργοί της πραγματικότητας μας.

Η Κβαντική φυσική δεν ακυρώνει τους νόμους του Νεύτωνα σε σχέση με τα αντικείμενα και τα γεγονότα, απλώς εξηγεί ότι οι νόμοι αυτοί δεν ισχύουν στο υποατομικό επίπεδο της δημιουργίας, από το οποίο όλα τα αντικείμενα, όντα και γεγονότα αποτελούνται.

1. Πολλοί πνευματικοί δάσκαλοι και ορισμένοι επιστήμονες ταυτίζουν το κβαντικό πεδίο με το πεδίο της πρωταρχικής συνειδητότητας, που περιέχει όλες τις πιθανότητες από τις οποίες όλα εκδηλώνονται. Είμαστε όλοι εκφράσεις μιας οικουμενικής συνειδητότητας.

Αυτό σημαίνει ότι και τα παιδιά σας, ο σύντροφος, οι γονείς, οι φίλοι και οι συνεργάτες, και ακόμα οι Τούρκοι, Αλβανοί, Αμερικάνοι, Αφρικανοί, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Βουδιστές, Μαύροι, Λευκοί, Κίτρινοι, φτωχοί και πλούσιοι και ακόμα αυτοί που δεν μας αρέσουν και όλα τα άλλα όντα που μοιράζονται τον πλανήτη ή και το σύμπαν μαζί μας, είναι εκφράσεις αυτής της οικουμενικής συνειδητότητας.

2. Το σώμα και ο νους μας είναι οι πιο περιορισμένες όψεις της πραγματικότητας μας. Στο βαθύτερο επίπεδο του εαυτού μας είμαστε ενέργεια – κενό – συνειδητότητα.

3. Οι προγραμματισμοί, οι ιδέες και οι πεποιθήσεις μας, μας αναγκάζουν να διαμορφώσουμε την προσωπική, υποκειμενική και μοναδική έκφανση του κβαντικού πεδίου – πρωταρχικής συνειδητότητας, που εμείς ονομάζουμε «σώμα», «ζωή» και «πραγματικότητά» μας.

4. Βασικά αντιλαμβανόμαστε και δημιουργούμε μια πραγματικότητα, που βασίζεται στις εμπειρίες, στους προγραμματισμούς, στις πεποιθήσεις, στα συναισθήματα και στις προσδοκίες μας. Είμαστε θύματα του παρελθόντος μας. Αφήνουμε τις εμπειρίες και συμπεράσματα του παρελθόντος μας να περιορίζουν την αντίληψη τις πεποιθήσεις και την πραγματικότητα του παρόντος.

5. Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα πιο ευτυχισμένη, πιο αρμονική πραγματικότητα αν αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τους άλλους και τη ζωή.

6. Επιδρούμε στους άλλους και στον κόσμο γύρω μας θετικά και αρνητικά με τους τρόπους που σκεφτόμαστε, νιώθουμε και συμπεριφερόμαστε. Οι άνθρωποι και η ζωή γενικά είναι ένα καθρέφτισμα που καθρεφτίζει σε μας τον τρόπο που σκεφτόμαστε – και ειδικά αυτά που φοβόμαστε, απορρίπτουμε, μισούμε και γενικά δεν αγαπάμε.Καθρεφτίζει επίσης αυτά που αγαπάμε και αυτά που θέλουμε.

7. Ο παρατηρητής, το παρατηρούμενο, η διαδικασία της παρατήρησης είναι όλα ένα και έχουν την πηγή τους στο κβαντικό πεδίο / ανεκδήλωτη συνειδητότητα. Εμείς και αυτό που βλέπουμε και ακόμα η διαδικασία να βλέπουμε, είναι όλα τελικά ένα – εκφράσεις μιας συνειδητότητας.
-------------------

*Το παρακάτω βίντεο προβάλλει πληροφορίες για ένα πείραμα της κβαντικής φυσικής, όπου συμβαίνει κάτι παράλογο για τη φυσική που γνωρίζουμε...
To πείραμα διπλής σχισμής

Πηγή: http://www.blackstate.gr/beyond-physics/173-pirama-dio-sxismon-kvantiki-fusiki.html

Προϊστορικό γιγαντιαίο τρωκτικό του 1 τόνου

Ο «Josephoartigasia monesi», όπως είναι η επιστημονική του ονομασία, ήταν το μεγαλύτερο τρωκτικό που περπάτησε ποτέ στη Γη και έζησε πριν από περίπου τρία εκατομμύρια χρόνια.
 
Σύμφωνα με Βρετανούς και Ουρουγουανούς ερευνητές του πανεπιστημίου του Γιορκ της Βρετανίας, το τεράστιο αυτό τρωκτικό ζύγιζε 1 τόνο και ήταν τόσο μεγάλο όσο ένας βούβαλος.
 
Το προϊστορικό αυτό ζώο παραπέμπει εμφανισιακά σε ένα γιγαντιαίο ινδικό χοιρίδιο και χρησιμοποιούσε το μεγάλα μπροστινά δόντια του όπως ένας ελέφαντας χρησιμοποιεί τους χαυλιόδοντές του. Όπως αποκάλυψαν οι επιστήμονες, το δάγκωμά του ήταν τρεις φορές πιο δυνατό από αυτό ενός κροκοδείλου.
 
Έζησε στη Νότια Αμερική πριν από περίπου 3 εκατομμύρια χρόνια.
 
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Φίλιπ Κοξ του Πανεπιστημίου της Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ανατομίας Journal of Anatomy, σύμφωνα με το Science, ανέφεραν μεταξύ άλλων, ότι το γιγαντιαίο τρωκτικό έζησε στη νότια Αμερική.
 
Οι ερευνητές κατέληξαν στα παραπάνω συμπεράσματα, μελετώντας σε προσομοιώσεις το απολίθωμα του κρανίου του ζώου, μήκους μισού μέτρου.
 

Επανάσταση στη διαστημική εξερεύνηση υπόσχονται οι πυρηνικοί κινητήρες




 Το επόμενο «κεφάλαιο» κατάκτησης του διαστήματος, το οποίο προβλέπει πιο μακρινούς στόχους για εξερεύνηση, είναι ξεκάθαρο πως θα χρειασθεί νέες ιδέες και τεχνολογίες για τη γρήγορη μετάβαση σε αυτούς τους προορισμούς.
 
Ανάμεσα στις προτεραιότητες για τέτοιες καινούριες τεχνολογίες, ξεχωρίσει η ανάγκη για καλύτερους τρόπους κίνησης των διαστημοπλοίων, οι οποίοι θα είναι πιο οικονομικοί στην κατασκευή και πιο αποτελεσματικοί στην κατανάλωση καυσίμων, παρέχοντας όμως παράλληλα την ισχύ που χρειάζεται ώστε τα πληρώματα, οι προμήθειες ή τα μη επανδρωμένα σκάφη να εκπληρώσουν την αποστολή τους.
 
Σύμφωνα με έκθεση του Μάικλ Χουτς, από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Mashall της ΝΑΣΑ, όλες αυτές οι προδιαγραφές πληρούνται από τους κινητήρες πυρηνικής σύντηξης. Μάλιστα, όπως συμπεραίνει σε πρόσφατη έκθεσή του για το θέμα, «οι κινητήρες με πυρηνική ενέργεια θα μπορούσαν να αλλάξουν τα δεδομένα στη διαστημική εξερεύνηση».
 
Ένας μικρός πυρηνικός αντιδραστήρας μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε έναν πύραυλο, για να παράγει Πυρηνική Θερμική Πρόωση (ΝΤΡ). Σε έναν πύραυλο αυτού του τύπου, αντιδράσεις δευτέριου και τριτίου χρησιμοποιούνται για τη θέρμανση υδρογόνου μέσα στον αντιδραστήρα, το οποίο διοχετεύεται με τη μορφή πλάσματος στην έξοδο του πυραύλου για να προκαλέσει πρόωση.
 
Μια δεύτερη εναλλακτική κατηγορία, γνωστή ως Πυρηνική Ηλεκτρική Πρόωση (NEC), προβλέπει έναν παρόμοιο αντιδραστήρα, που μετατρέπει την παραγόμενη θερμότητα και ηλεκτρική ενέργεια σε ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο με τη σειρά του θέτει σε λειτουργία έναν ηλεκτροκινητήρα.
 
Συγκρινόμενοι με την παραδοσιακή τεχνική πρόωσης, που βασίζεται σε χημικά καύσιμα, οι δύο παραπάνω κατηγορίες κινητήρων έχουν αρκετά πλεονεκτήματα. Το πρώτο και πιο προφανές είναι πως, για δεδομένη ποσότητα καυσίμου, η ενέργεια που παράγουν είναι πολύ περισσότερη, με συνέπεια να μπορούν να διατηρήσουν το σκάφος σε κίνηση για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
 
Επιπλέον, ανά μονάδα καυσίμου, ένας πυρηνικός κινητήρας παράγει αρκετά μεγαλύτερη προωστική ισχύ. Κάτι που σημαίνει πως ένα πυρηνοκίνητο διαστημόπλοιο θα έφτανε πιο γρήγορα στον προορισμό του.
 
Ωστόσο, δεν λείπουν τα εμπόδια: για παράδειγμα, ορισμένοι τύποι κινητήρων πυρηνικής ενέργειας χρειάζεται να κατασκευασθούν από υλικά τα οποία αντέχουν σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες. Άλλοι τύποι δεν αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα, όμως έχουν πιο περίπλοκη σχεδίαση, και επομένως είναι πιο δύσκολοι και πιο ακριβοί στην κατασκευή.
 
Ωστόσο, όπως σημειώνει ο Χουτς στην έκθεσή του, μία από τη μεγάλη παρακαταθήκη που υπάρχει για τις τεχνολογίες κίνησης με πυρηνικά καύσιμα είναι πως υπάρχει μακροχρόνια τεχνογνωσία, αφού εδώ και δεκαετίες έχουν ναυπηγηθεί πλωτά, όπως αεροπλανοφόρα και υποβρύχια, που αξιοποιούν τέτοιους κινητήρες. Επίσης, η ίδια η ΝΑΣΑ έχει χρησιμοποιήσει ανάλογες γεννήτριες, αν και μικρότερους μεγέθους και ισχύος, σε οχήματα εξερεύνησης πλανητών και μη επανδρωμένα τροχιακά σκάφη.
 
Για να δείξει τις προοπτικές που ανοίγει η πυρηνοκίνηση, στην έκθεσή του ο Χουτς περιλαμβάνει στις πιθανές εφαρμογές δορυφόρους μακράς εμβέλειας για τη μελέτη του εξώτερου ηλιακού συστήματος και της ζώνης αστεροειδών του Κόιπερ, επανδρωμένες αποστολές στα πέρατα του ηλιακού συστήματος, ακόμη και εγκαταστάσεις για τη διαβίωση ανθρώπων στη Σελήνη και τον Άρη.
 
Ένα σενάριο αφορά επίσης το Σύστημα Διαστημικών Εκτοξεύσεων της ΝΑΣΑ – με κινητήρες χημικών καυσίμων στο κατώτερο στάδιο του πυραύλου, και μια γεννήτρια πυρηνικών καυσίμων στο ανώτερο, η οποία θα τίθεται σε εφαρμογή μόνον όταν ο πύραυλος βρεθεί εκτός της γήινης ατμόσφαιρας.
 
Η ιδέα ενός τέτοιου «υβριδικού» πυραύλου θα μπορούσε να γίνει ο κανόνας για τη ΝΑΣΑ και άλλες δημόσιες διαστημικές υπηρεσίες, σύμφωνα με τον Χουτς, λόγω της πολύ βελτιωμένης επίδοσης που αναμένεται να έχουν.
 
Τέτοιοι πύραυλοι, ανασχεδιασμένοι για να προσφέρουν μεγαλύτερη ταχύτητα αντί για τη μεταφορά της μέγιστης δυνατής ποσότητας φορτίου, θα μπορούσαν να ταξιδέψουν μια ομάδα αστροναυτών στον Άρη στον μισό περίπου χρόνο συγκριτικά με τους συμβατικούς κινητήρες. Κάτι που θα σήμαινε όχι μόνο μικρότερο κόστος, αλλά και μικρότερη έκθεση των αστροναυτών στην ηλιακή ακτινοβολία, κατά τη διάρκεια του «ταξιδιού» τους.
 
Για να ποσοτικοποιήσουν αυτά τα πλεονεκτήματα στην πράξη, ο Χουτς με την ομάδα του από το Κέντρο πραγματοποιούν πειράματα εδώ και μερικά χρόνια, τα οποία αναμένεται να ολοκληρωθούν το επόμενο καλοκαίρι.
 
Έτσι, θα θέσουν τις βάσεις για επίγειες δοκιμές μεγάλης κλίμακας, στην επόμενη φάση, και τελικά για δοκιμές σε πραγματικές συνθήκες στο διάστημα. Το χρονικό ορόσημο που έχουν ορίσει είναι η δεκαετία του 2030, και η επανδρωμένη αποστολή στον Άρη που προγραμματίζεται για τότε.
 
Παρ’ όλα αυτά, εκτιμούν πως η ερευνητική τους δουλειά θα έχει πιθανόν εφαρμογή και σε μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη, σε ταξίδια αστροναυτών σε αστεροειδείς όσο αυτοί βρίσκονται στη «γειτονιά» της Γης, ακόμη και σε αποστολές ρομπότ στον Δία.
 
Εξάλλου, ένα πλεονέκτημα των κινητήρων με πυρηνική ενέργεια είναι πως, με την προσθαφαίρεση υποσυστημάτων, προσαρμόζονται σχετικά εύκολα στις προδιαγραφές οποιασδήποτε διαστημικής πτήσης.
 
Παρά τις ένδοξες σελίδες που έχει γράψει μέχρι σήμερα ο άνθρωπος στην εξερεύνηση του διαστήματος, η «γνωριμία» του είδους μας με κόσμους έξω από τη Γη παραμένει ακόμη σε πρώιμο στάδιο. Στην προσπάθεια εξεύρεσης των τεχνολογιών που χρειάζονται για τις επόμενες σελίδες αυτής της εποποιίας, υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές λύσεις, όπως παραδέχεται ο Χουτς. Συγκριτικά με αυτές όμως, προσθέτει, η πυρηνική σύντηξη είναι εφικτή, πρακτική και εύκολα εφαρμόσιμη στο εγγύς μέλλον.

Το αθόρυβο έμφραγμα

Χτυπά αιφνιδίως χωρίς προειδοποιητικά σημάδια!

Ορισμένοι λανθασμένα πιστεύουν ότι το έμφραγμα εκδηλώνεται πάντα όπως στις ταινίες: Κάποιος νιώθει αιφνιδίως έναν ισχυρό πόνο στο στήθος και μετά σωριάζεται στο πάτωμα.
 
Σε ορισμένες περιπτώσεις, πράγματι το έμφραγμα εκδηλώνεται με συγκεκριμένα συμπτώματα και γίνεται αντιληπτό από τον ασθενή και τον περίγυρό του. Άλλοτε, πάλι, το έμφραγμα είναι «αθόρυβο» και ξεσπά χωρίς να έχουν προηγηθεί προειδοποιητικά σημάδια και ενδείξεις.
 
Σύμφωνα με έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, το αθόρυβο έμφραγμα μπορεί να οφείλεται σε υποκείμενη καρδιαγγειακή νόσο. Εκτιμάται ότι περίπου 17 εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους λόγω καρδιαγγειακής νόσου, κυρίως από έμφραγμα ή εγκεφαλικό.
 
Το αθόρυβο έμφραγμα δεν μπορεί να διαγνωσθεί πριν να εκδηλωθούν τα τυπικά συμπτώματα του εμφράγματος (βλ. παρακάτω).
 
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επίσημο περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης, περισσότεροι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους λόγω αθόρυβου εμφράγματος παρά από κανονικό έμφραγμα. Παράλληλα, διαπιστώθηκε πως το αθόρυβο έμφραγμα είναι πολύ πιο συχνό από το έμφραγμα που εκδηλώνεται με συγκεκριμένα, επίσημα αναγνωρισμένα συμπτώματα.
 
Όπως και το κανονικό έμφραγμα, το αθόρυβο έμφραγμα μπορεί να προληφθεί εάν υιοθετήσουμε υγιεινές συνήθειες.
 
Καθώς ο Φεβρουάριος είναι αφιερωμένος στην Υγεία της Καρδιάς στις ΗΠΑ, η Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας έχει ξεκινήσει καμπάνια ενημέρωσης για το αθόρυβο έμφραγμα, παρέχοντας στο κοινό πληροφορίες που αφορούν κυρίως στην πρόληψή του.
 
- Προτείνεται αρχικά να υιοθετούμε υγιεινές συνήθειες από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ενηλικίωσης ώστε να προλάβουμε καρδιαγγειακά προβλήματα στο μέλλον.
 
- Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε και να βγάλουμε από τη ζωή μας βασικούς παράγοντες κινδύνου, όπως η ανθυγιεινή διατροφή και η αποχή από τη γυμναστική.
 
- Θα πρέπει να ελέγχουμε τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης: Αυξημένο κίνδυνο υπέρτασης διατρέχουν όσοι καταναλώνουν πολύ αλάτι, ξεπερνούν το φυσιολογικό Δείκτη Μάζας Σώματος και δεν γυμνάζονται τακτικά. Η ιδανική αρτηριακή πίεση είναι 120/80 mmHg και σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να ξεπερνά το ανώτατο όριο των 140/90 mmHg.
 
- Θα πρέπει να ελέγχουμε τα επίπεδα της χοληστερίνης: Πρέπει να αποφεύγουμε τα κορεσμένα λιπαρά και τα λιπαρά trans. Για αποτελεσματικότερη διαχείριση της χοληστερίνης, απαιτείται να τρώμε υγιεινά και να γυμναζόμαστε τακτικά.
 
- Για να παραμείνει η καρδιά υγιής, πρέπει να γυμναζόμαστε και να διατηρούμε το βάρος μας μέσα στα όρια του φυσιολογικού. Ο φυσιολογικός Δείκτης Μάζας Σώματος για τους ενήλικες κυμαίνεται μεταξύ 18,5 και 24,9. Επίσης, η περίμετρος της μέσης δεν πρέπει να ξεπερνά τα 100 εκατοστά για τους άντρες και τα 94 εκατοστά.
 
- Απαιτείται συνδυαστικά αποτελεσματική διαχείριση του σακχάρου, καθώς ο διαβήτης συνδέεται άμεσα με την υγεία της καρδιάς.
 
- Πρέπει να γνωρίζουμε τα τυπικά συμπτώματα του εμφράγματος: ενοχλήσεις στο στήθος, πόνος ή ενοχλήσεις σε ένα ή και τα δύο χέρια, τη μέση και την πλάτη, το σαγόνι ή το στομάχι, δύσπνοια και ναυτία.
 
Θα πρέπει να σημειωθεί πως ασθενείς στους οποίους δόθηκε τελικά διάγνωση για αθόρυβο έμφραγμα θυμούνται πως είχαν εκδηλώσει δυσπεψία, ήπια ναυτία, πόνο στους μύες ή συμπτώματα γρίπης.
 
Ο μόνος τρόπος να διαγνωσθεί το αθόρυβο έμφραγμα είναι να γίνει απεικονιστική εξέταση (π.χ. ηλεκτροκαρδιογράφημα, ηχωκαρδιογραφία). Τέτοιου είδους εξετάσεις αποκαλύπτουν αλλοιώσεις που σηματοδοτούν την εκδήλωση του αθόρυβου εμφράγματος.

O Τζένγκις Χαν.

Ο Μογγόλος Βάρβαρος κατακτητής-στρατηλάτης που μετατράπηκε σε ανελέητο σφαγέα των εθνών

Ο φοβερός και τρομερός Τεμουτζίν, ευρύτερα γνωστός ως Τζένγκις Χαν, θεμελίωσε με φωτιά και αίμα μια από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες που είδε ποτέ η παγκόσμια Ιστορία.

Ακάματος κατακτητής, δαιμόνιος στρατηγός, εφευρετικός κυβερνήτης και ασύλληπτος πολέμαρχος, ο μογγόλος στρατηλάτης επηρέασε την ιστορία της οικουμένης όσο ελάχιστοι, μένοντας έτσι στο πάνθεο των κορυφαίων κατακτητών της ανθρωπότητας.

Σε ηλικία μόλις 20 ετών, ξεκίνησε να δημιουργήσει μια μεγάλη στρατιά για να ενώσει κάτω από τον ζυγό του τις ανεξάρτητες φυλές της Νοτιοανατολικής Ασίας, έργο που τελεσφόρησε πέρα από κάθε φιλοδοξία: η Μογγολική Αυτοκρατορία ήταν η μεγαλύτερη που θα έβλεπε ποτέ ο κόσμος πριν από την εμφάνιση της βρετανικής.

Ο αιμοβόρος κατακτητής συνέδεσε βεβαίως το όνομά του με πρακτικές φρίκης και τρόμου που σπάνια έχουν βρει όμοιό τους στον πλανήτη, γινόμενος συνώνυμο του ανείπωτου φόβου.

Όποια κι αν είναι πάντως η ιστορική ετυμηγορία, ο Τεμουτζίν αποτελεί αναντίρρητα μια από τις κορυφαίες στρατιωτικές προσωπικότητες που περπάτησαν ποτέ στην οικουμένη...

Πρώτα χρόνια

Γεννημένος στη βορειοκεντρική Μογγολία γύρω στο 1162, ο Τεμουτζίν γεννιέται ως γιος του τοπικού πολέμαρχου Γιεσουγκέι, αρχηγού μιας συνομοσπονδίας μογγολικών φυλών. Για τα παιδικά του χρόνια δεν είναι πολλά γνωστά και οι συνήθεις αναφορές καλύπτονται συχνά από το πέπλο του μύθου και του μογγολικού φολκλόρ.

Σε ηλικία 9 ετών πάντως, ο πατέρας του τον εμπιστεύεται στην οικογένεια της μελλοντικής του συζύγου, Μπόρτε, πατροπαράδοτο έθιμο των Μογγόλων. Επιστρέφοντας ωστόσο από το σπιτικό των κατοπινών συμπεθέρων του, ο Γιεσουγκέι δηλητηριάζεται από Τατάρους, τους άσπονδους εχθρούς των Μογγόλων, και ο μικρός Τεμουτζίν επιστρέφει άρον-άρον στο πατρικό του για να αναλάβει τα ηνία της φυλής.



Το άγουρο της ηλικίας του ωστόσο δεν επέτρεψε στους υπηκόους του να τον πάρουν στα σοβαρά, με την οικογένεια του Γιεσουγκέι να εξοστρακίζεται από τη φυλή και να γεύεται τις δυσκολίες της ζωής και τα δυσάρεστα απρόοπτα.

Σε ηλικία 16 ετών, ο Τεμουτζίν παντρεύεται την Μπόρτε, εγκαθιδρύοντας έτσι τη συμμαχία των δύο φυλών. Έπειτα από την περιπέτεια της απαγωγής της από αντίπαλο πολέμαρχο, ο Τεμουτζίν καταφέρνει να τη σώσει, επιδεικνύοντας στρατιωτική ευφυΐα. Λίγο μετά, έρχεται η γέννηση του πρωτότοκου γιου του, ενώ λίγο αργότερα θα ακολουθήσουν άλλα τέσσερα παιδιά με την Μπόρτε και αναρίθμητα άλλα με άλλες γυναίκες, κατά τα πρότυπα του μογγολικού εθίμου.

Όσο κι αν οι περιπέτειες της εφηβείας του καλύπτονται από την αχλή του θρύλου, ο Τεμουτζίν επιδεικνύει στρατηγικές ικανότητες αλλά και έφεση προς τη βαρβαρότητα...

Ο «Οικουμενικός Ηγέτης»
Σε ηλικία 20 ετών, ο Τεμουτζίν αιχμαλωτίζεται από αντίπαλη φυλή και περνά ένα διάστημα στη σκλαβιά. Καταφέρνει παρόλα αυτά να αποδράσει και προσχωρεί στο μαχητικό σώμα που είχαν ιδρύσει τα αδέλφια του και άλλα μέλη της φυλής του. Η άνοδος του Τεμουτζίν στην αρχηγεία συνέβη αργά (σε περισσότερο από μία δεκαετία) και έπειτα από πολλές περιπέτειες, κατάφερε κάποια στιγμή να ξαναδιεκδικήσει τον νόμιμο θρόνο του στη συνομοσπονδία των φυλών.

Ο Τεμουτζίν ανακηρύχθηκε «χαν» (ηγέτης, το αντίστοιχο του βασιλιά για τις φυλές της στέπας) και δημιούργησε στρατό περισσότερων από 20.000 ανδρών στις πλήρεις διαταγές του. Ο δρόμος ήταν πλέον ανοικτός για να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του και να διαλύσει τις παραδοσιακές συμμαχίες των μογγολικών φυλών, ενώνοντάς τες εκ νέου κάτω από τις προσταγές του.

Μέσα από έναν συνδυασμό εξαιρετικών στρατιωτικών τακτικών και ανηλεούς βαρβαρότητας, ο Τεμουτζίν αποδεκάτισε τον στρατό των Τατάρων και παρήγγειλε τον θάνατο κάθε άρρενα Τατάρου ψηλότερου του ενός μέτρου! Οι ορδές του Τεμουτζίν επιδόθηκαν κατόπιν σε πόλεμο κατά πολυάριθμων μογγολικών φυλών, με τον ακρογωνιαίο λίθο του στρατού τους, τους έφιππους μαχητές, να φέρνουν δόξα και τιμές στον πολέμαρχο. Ο Τεμουτζίν συνέχισε τις βάρβαρες πρακτικές του, βράζοντας ζωντανούς τους αντίπαλους αρχηγούς.



Μέχρι το 1206, ο Τεμουτζίν Χαν είχε υποτάξει τις ισχυρότερες γειτονικές φυλές, γινόμενος αδιαφιλονίκητος ηγεμόνας της κεντρικής και ανατολικής Μογγολίας. Η κυριαρχία του στις φυλές της στέπας είχε παγιωθεί, με τον ίδιο να μετατρέπεται από τοπικό φύλαρχο σε υπέρτατο άρχοντα των λαών της στέπας. Ο «ηγέτης όλων όσοι ζουν σε σκηνές» μετονομάζεται σε Τζένγκις Χαν (Οικουμενικός Ηγέτης)!

Η επιτυχία του στρατού του οφειλόταν τόσο στις ασύλληπτες ικανότητές του ως στρατηγού όσο και στο εκτεταμένο δίκτυο κατασκόπων που δημιούργησε, αποσπώντας νέες τεχνολογίες από τους εχθρούς του. Η καλοκουρδισμένη μογγολική πολεμική μηχανή αριθμούσε πλέον περισσότερους από 80.000 σκληροτράχηλους μαχητές, με τον Τζένγκις Χαν να ενώνει ουσιαστικά τις ετερόκλητες φυλές κάτω από το απόλυτα μιλιταριστικό σύστημα διακυβέρνησής του.

Σε ένα ιδανικό μείγμα αυστηρότητας και αξιοκρατίας, αγριότητας και εντιμότητας, ο Τζένγκις Χαν καθέλκυσε ένα πλαίσιο αυστηρότατων νόμων για να πειθαρχήσουν οι φυλές, μετατρέποντας τη μογγολική επικράτεια σε ένα -σχετικά- ευνομούμενο κράτος. Κι έτσι η εκτεταμένη οργανωτική και διοικητική μεταρρύθμιση τόσο της κοινωνίας όσο και του στρατού μεταμόρφωσε τους τρομερούς πολεμιστές της στέπας από ένα χαοτικό συνονθύλευμα φυλών στον πιο καλά οργανωμένο στρατό της εποχής του!

Ο δρόμος για την κατακτητική του μανία ήταν πλέον ανοιχτός και καλοστρωμένος: με ένα εκτεταμένο υποστηρικτικό δίκτυο και με επαρκέστατο στρατιωτικό εξοπλισμό, βάλθηκε να χαλάσει τους αντιπάλους των Μογγόλων: σύντομα οι γειτονικές φυλές θα τον αποδεχθούν ως «Οικουμενικό Ηγέτη» για να αποφύγουν τη βαρβαρότητά του, με τον Τζένγκις Χαν να μετατρέπεται σε ανθρώπινη ενσάρκωση του υπέρτατου όντος των Μογγόλων. Με το νέο θεϊκό καθεστώς του, ο Τζένγκις Χαν είχε πλέον μοναδικό προορισμό να κατακτήσει τον κόσμο...

Βασιλιάς της Ασίας

Ο αιμοβόρος κατακτητής δεν έχασε χρόνο στην κεφαλαιοποίηση του θεϊκού του στάτους: με τον στρατό του να εμπνέεται πλέον από την πνευματική του ρώμη, οι Μογγόλοι επιτέθηκαν κατά της πανίσχυρης κινεζικής δυναστείας των Γιν (ή Τσιν) στα νότια, αλλά και εναντίον του βασιλείου των Ζία (ή Ξία) στα ανατολικά: το 1207 ξεκίνησε η εκστρατεία κατά των Ζία και έπειτα από δύο χρόνια το βασίλειό τους ήταν δικό του. Το 1211 οι στρατιές του στρατηλάτη χτύπησαν τη δυναστεία των Γιν, σε έναν αγώνα που θα κρατούσε 2 δεκαετίες περίπου. Το 1213 ωστόσο ήταν η καθοριστική στιγμή, όταν οι μογγολικές ορδές κατάφεραν να περάσουν το Σινικό Τείχος και να ξεχυθούν στην κινεζική επαρχία.

Επιδεικνύοντας μεθοδικότητα και πρωτοφανή αγριότητα, οι ορδές της στέπας σάρωσαν την κινεζική ενδοχώρα, φτάνοντας το 1215 στις πύλες του Πεκίνου: η πρωτεύουσα των Γιν έπεσε σύντομα και ακολούθησε μια τρομακτική σε βαρβαρότητα λεηλασία της, με τη σφαγή του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της από τους ανελέητους νομάδες να μένει μνημειώδης της τρομακτικής αγριότητας του μογγόλου στρατηλάτη.

Παρά τον πόλεμο που μαινόταν βέβαια στα νότια της αυτοκρατορίας του, τα στρατεύματα του Τζένγκις Χαν δεν περιορίστηκαν στις επιδρομές της Κίνας: επιχειρούσαν και στα δυτικά, κατά των βασιλείων του μουσουλμανικού κόσμου, με τις συνήθεις εκκαθαρίσεις του πληθυσμού και τις μαζικές σφαγές να μένουν συνώνυμο της μογγολικής εκστρατείας.

Παρά το γεγονός ότι αρχικά ο μογγόλος πολέμαρχος χρησιμοποίησε τη διπλωματία για να εγκαθιδρύσει εμπορικές σχέσεις με τις ισλαμικές δυναστείες του σημερινού Αφγανιστάν και Ιράν, σύντομα η πολιτική του θα άλλαζε, σπέρνοντας όλεθρο και καταστροφή στην πλέον εντυπωσιακή ίσως αλλά και πολύνεκρη εκστρατεία του Μεσαίωνα!



Οι ορδές του Τζένγκις Χαν σάρωσαν την Κεντρική Ασία, περνώντας σαν «πανούκλα» πάνω από τα εδάφη που κατέκτησαν: ατέλειωτοι σωροί από πτώματα, κατεστραμμένες πόλεις, εικόνες φρίκης και καταστροφής. Ενδεικτικά αναφέρεται η ερήμωση της Σαμαρκάνδης, μιας από τις πλέον πολυάνθρωπες πόλεις του πλανήτη την εποχή αυτή, αλλά και δεκάδων άλλων μικρών και μεγαλύτερων πόλεων που συνάντησαν οι Μογγόλοι στο διάβα τους, με τις εκτεταμένες σφαγές να μετατρέπουν το όνομα των Μογγόλων σε συνώνυμο της αγριότητας και της σφαγής. Η τακτική της χρήσης των αιχμαλώτων ως ανθρώπινες ασπίδες σε κατοπινές μάχες στέκει ενδεικτική της ανείπωτης βαρβαρότητας του στρατηλάτη, όπως βέβαια και οι πυραμίδες από ανθρώπινα κρανία και οστά που στήνονταν έξω από τις πόλεις που πολιορκούσε ο στρατός του, ως υπενθύμιση του μέλλοντος που κοντοζύγωνε για τους πληθυσμούς τους.

Η ασταμάτητη λεηλατική μανία των 200.000 μογγόλων μαχητών, με επικεφαλής τον τρομακτικότατο πια Τζένγκις Χαν, δεν είχε ιστορικό όμοιό της. Οι ιστορικοί αναφέρονται στην εποχή αυτή ως «Μογγολική Ειρήνη», που περιλάμβανε εδάφη από τις εσχατιές της Άπω Ανατολής έως τα όρια της Ινδίας. Το 1220 η αυτοκρατορία του Τζένγκις Χαν επεκτάθηκε και πάλι, με τον ίδιο να ηγείται της εισβολής στην Ινδία και το Αφγανιστάν, την ίδια ώρα που ο δεύτερος στρατός του κινούταν κατά μήκος του Καυκάσου.



Οι συγχρονισμένες αυτές εκστρατείες διάρκεσαν 5 χρόνια, έφεραν πίσω αμύθητα πλούτη-λεία από τους ηττημένους και σφαγιασμένους στρατούς και κατοίκους που βρήκαν στο πέρασμά τους οι Μογγόλοι, αποδεκατίζοντας κυριολεκτικά τους ασιατικούς πληθυσμούς. Η έκταση της Μογγολικής Αυτοκρατορίας ήταν πλέον τεράστια...

Τελευταία εκστρατεία

Την ώρα που ο στρατηλάτης και οι στρατηγοί του κατανικούσαν τους μουσουλμάνους στον νότο και τους χριστιανούς στον βορρά, το βασίλειο των Ζία, συμμαχώντας με την ακόμα ανθηρή δυναστεία των Γιν, αψήφησε τη δύναμη του Τζένγκις Χαν και εξεγέρθηκε εναντίον του. Το καταστροφικό μένος του Μεγάλου Χάνου θα έπεφτε πάνω τους με πρωτοφανή σφοδρότητα, ακόμα και για τα δικά του πρότυπα.



Το 1226 εισβάλει εναντίον τους προχωρώντας σε γενοκτονία του πληθυσμού. Οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 600.000-2,5 εκατομμύρια νεκρούς που σφαγιάστηκαν από τις ορδές του Τζένγκις Χαν, ενώ ούτε τα ζώα δεν γλίτωσαν από την εκδικητική του λαίλαπα.

Ο θάνατος του Τζένγκις Χαν

Παρά τη συντριπτική του νίκη κατά των Ζία, ο μεγάλος πολέμαρχος πέθανε το 1227, λίγο μετά δηλαδή την οριστική υποταγή των Ζία. Η αιτία του χαμού του παραμένει αντικείμενο ιστορικής έριδας, με τις υποθέσεις να κάνουν λόγο για πτώση από το άλογό του, για τραύματα μάχης που δεν επουλώθηκαν ποτέ, ακόμα και νόσος του αναπνευστικού έχει υποστηριχθεί ως λόγος θανάτου. Σύμφωνα πάντως με αναφορές, ο ίδιος φέρεται να προετοιμάζεται εδώ και καιρό για τον θάνατό του, καθώς ήταν πλέον ηλικιωμένος και σαφώς καταπονημένος, τακτοποιώντας εκκρεμότητες και φροντίζοντας τα της διαδοχής του.

Ο δαιμόνιος στρατηλάτης ενταφιάστηκε σε τόπο μυστικό, κατά τα μογγολικά έθιμα της φυλής του, κάπου στις στέπες της Βόρειας Μογγολίας. Ακόμα και σήμερα ο τόπος της ταφής του παραμένει άγνωστος. Ο πρωτότοκος γιος του ανήλθε στην εξουσία της αχανούς αυτοκρατορίας, γινόμενος χαν της Ανατολικής Ασίας, ενώ τα υπόλοιπα εδάφη περιήλθαν στα χέρια των άλλων 4 γιων του, περιοχές που απλώνονταν στην Κεντρική Ασία, το Βόρειο Ιράν, τη Μογγολία φυσικά αλλά και τη σημερινή Ρωσία. Η επεκτατική ρώμη των Μογγόλων συνεχίστηκε και μετά τον θάνατο του κατακτητή, καταλαμβάνοντας πλέον όλη την Κίνα, την Περσία, ακόμα και την Ανατολική Ευρώπη.

Η κληρονομιά του Τζένγκις Χαν δεν είναι άλλη από το δαιμόνιο στρατιωτικό του ταμπεραμέντο αλλά και τους πολιτικούς τακτικισμούς του, που ένωσαν μια αχανή αυτοκρατορία χωρίς καμία ομοιογένεια. Η στρατιωτική και πολιτική ιδιοφυΐα του θεμελιωτή της Μογγολικής Αυτοκρατορίας παραμένει αναντίρρητη...

Τα προβλήματα στο σεξ, μετά την εμμηνόπαυση

Η ικανοποίηση από τη σεξουαλική δραστηριότητα μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά στην ποιότητα ζωής των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας. Συχνά, όμως, ο πόνος που προκύπτει κατά τη σεξουαλική πράξη στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση μπορεί να στερήσει την ικανοποίηση αυτή από τις ίδιες και τους συντρόφους τους. Μια πρόσφατη μελέτη, στην οποία συμμετείχαν περίπου 1.000 άνδρες και γυναίκες μέσης ηλικίας, δείχνει ότι με την κατάλληλη θεραπεία τα ζευγάρια μπορούν να ανακτήσουν μια ικανοποιητική σεξουαλική ζωή.
  
Ο σεξουαλικός πόνος σε αύτην τη φάση ζωής της γυναίκας είναι συνήθως αποτέλεσμα της κολπικής ξηρότητας, καθώς και της λέπτυνσης των ιστών που βρίσκονται στο εσωτερικό του κόλπου και γύρω από αυτόν. Πρόκειται για μια κατάσταση που εμφανίζεται συχνά μετά την εμμηνόπαυση, η οποία ονομάζεται αιδοιοκολπική ατροφία και σχετίζεται με μειωμένη σεξουαλική δραστηριότητα. Η ενυδάτωση και η λίπανση του κόλπου με τη βοήθεια εξειδικευμένων προϊόντων, καθώς και η πρόσληψη οιστρογόνων κολπικά, μπορούν να αναστρέψουν την εικόνα της αιδοιοκολπικής ατροφίας. Πλέον κυκλοφορούν και κάποια φάρμακα που λαμβάνονται από το στόμα και ανήκουν στην κατηγορία των εκλεκτικών ρυθμιστών των οιστρογονικών υποδοχέων.

Πριν από τη θεραπεία, το 58% των γυναικών που συμμετείχαν στη μελέτη δήλωσε ότι απέφευγε τη σεξουαλική επαφή εξαιτίας του πόνου, ενώ το 68% ανέφερε ότι ο πόνος κατά τη σεξουαλική πράξη οδήγησε σε μείωση της επιθυμίας για σεξ. Παράλληλα, ένα πολύ υψηλό ποσοστό των ανδρών (78%) δήλωσε ότι το πρόβλημα του συντρόφου τους οδηγούσε και τους ίδιους σε αποφυγή της σεξουαλικής πράξης. Σε γενικές γραμμές, το 1/3 των ανδρών και των γυναικών αποκάλυψε πως δεν είχε πια σεξουαλικές επαφές.

Μετά τη θεραπεία, η πλειονότητα των γυναικών και των ανδρών ανέφερε ότι η σεξουαλική πράξη ήταν λιγότερο επώδυνη και περισσότερο από το 40% δήλωσε μεγαλύτερη ικανοποίηση από αυτή. Παράλληλα, το 29% των γυναικών και το 34% των ανδρών ανέφεραν βελτίωση στη σεξουαλική τους ζωή. Επίσης, η θεραπεία βρέθηκε να έχει θετική επίδραση στην αυτοεκτίμηση των γυναικών. Το 1/3 περίπου δήλωσε πιο αισιόδοξο για το μέλλον της σεξουαλικής του ζωής, ενώ παρόμοιο ποσοστό ανέφερε μεγαλύτερη συναισθηματική σύνδεση με τον σύντροφο.

Οι ειδικοί επισημαίνουν πως σήμερα δεν υπάρχει πλέον κανένας λόγος η αιδοικολπική ατροφία να οδηγεί στην έκπτωση της ποιότητας της σεξουαλικής ζωής μιας γυναίκας.

Πολλές γυναίκες βρίσκουν ανακούφιση με τη χρήση προϊόντων λίπανσης και ενυδάτωσης του κόλπου σε συνδυασμό, είτε με συστηματική σεξουαλική επαφή είτε με τη χρήση κολποδιαστολέων. Η κολπική χορήγηση οιστρογόνων με τη μορφή κρέμας, ταμπλέτας ή δακτυλίου είναι επίσης μια εναλλακτική που προτιμάται συνήθως από τις γυναίκες που θέλουν να αποφύγουν τη λήψη ορμονών από το στόμα, ακριβώς επειδή με αυτόν τον τρόπο η απορρόφηση των ορμονών από το αίμα είναι ελάχιστη.

Οι γυναίκες που έχουν ιστορικό καρκίνου του μαστού ή της μήτρας είναι σημαντικό να συζητήσουν πρώτα τις διαθέσιμες εναλλακτικές με τον ογκολόγο τους. Οι εκλεκτικοί ρυθμιστές των οιστρογονικών υποδοχέων φαίνεται πως είναι μια αρκετά καλή λύση για τις γυναίκες που δεν επιθυμούν μια θεραπεία με ορμόνες, είτε η πρόσληψη γίνεται από το στόμα είτε από τον κόλπο.

Όμορφοι… και Ωραίοι


Η Γνώση είναι άχρηστη αν δεν χρησιμοποιείται.
Ο μορφωμένος δεν είναι απαραίτητα Όμορφος.
Αλλά ο έχων Παιδεία είναι στα σίγουρα Ωραίος…
Πολύ εύκολα ο έξυπνος μπορεί να παραστήσει τον βλάκα.
Κανένας βλάκας όμως δεν μπορεί να παραστήσει τον έξυπνο.
Ιδιαίτερα όταν πουλά… εξυπνάδα.
Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι πιστεύουν πως είναι διαφορετικοί.
Λίγοι όμως μπορούν να κάνουν την Διαφορά…
Σε μια ματαιόδοξη και πνευματικά πτωχή κοινωνία σαν την δική μας, δεν διαφέρεις αν ΝΟΜΙΖΕΙΣ πως ενδιαφέρεις.
Αλλά αν ενδιαφέρεσαι…

Πώς αναπτύσσεται ο καρκινικός όγκος; Τελικά τι είναι ο καρκίνος;

Ο καρκίνος είναι μια ασθένεια των κυττάρων, τα οποία είναι βασικά δομικά στοιχεία του σώματος. Το σώμα μας φτιάχνει συνεχώς νέα κύτταρα για να μας βοηθήσει να αναπτυχθούμε, να αντικαταστήσουμε φθαρμένα κύτταρα, ή να θεραπεύσουμε τα κατεστραμμένα κύτταρα μετά από έναν τραυματισμό.


Κάθε όργανο του ανθρώπινου σώματος σχηματίζεται από την συνάθροιση πολλών χιλιάδων κυττάρων με διαφορετικές λειτουργικές ιδιότητες που στο σύνολο τους όλα μαζί δίνουν την μορφολογία το σχήμα και την λειτουργική ικανότητα του οργάνου. Το κύτταρα αυτά ζουν την δική τους ζωή. Γεννιούνται, αναπτύσσονται λειτουργικά και στο τέλος φθείρονται γερνάνε και πεθαίνουν για να αντικατασταθούν από άλλα νεότερα. Ο ρυθμός αυτός είναι απόλυτα ελεγχόμενος και το νέο κύτταρο θα γεννηθεί μόνο όταν το διπλανό του κύτταρο γεράσει, αρρωστήσει ή πάθει κάποια βλάβη. Με τον τρόπο αυτό τα όργανα του σώματος αναπτύσσονται, προσαρμόζονται, επουλώνουν τις βλάβες τους, και διατηρούνται λειτουργικά και ικανά να επιτελούν τον σκοπό τους.

Στον άνθρωπο, μετά τη γονιμοποίηση του ωαρίου δημιουργούνται 65 τρισεκατομμύρια κύτταρα. Έχει υπολογιστεί ότι για να διατηρηθεί η κανονική προμήθεια του οργανισμού σε ερυθροκύτταρα, απαιτούνται 2.000.000 κυτταρικές διαιρέσεις/sec. Ο μηχανισμός της κυτταρικής διαίρεσης είναι σχεδόν τέλειος, αφού διαιρείται ένας τόσο μεγάλος αριθμός κυττάρων και μάλιστα χωρίς λάθη. 

Η διατήρηση του φυσιολογικού αριθμού των κυττάρων, που σχηματίζει έναν ιστό ή όργανο, είναι το αποτέλεσμα της ισορροπίας μεταξύ κυτταρικού πολλαπλασιασμού και απόπτωσης. Η απόπτωση είναι ο φυσιολογικά προγραμματισμένος θάνατος του κυττάρου που συμβαίνει με ελεγχόμενο μηχανισμό προκειμένου το θεωρητικά γερασμένο κύτταρο να αντικατασταθεί με το νεότερο και λειτουργικά ικανότερο.

Τα κύτταρα λοιπόν, κανονικά ακολουθούν έναν κύκλο στον οποίο αναπτύσσονται, αναπαράγονται και πεθαίνουν. Μερικές φορές το DNA ενός κυττάρου καταστρέφεται από μόλυνση από συγκεκριμένα βακτήρια ή ιούς, έκθεση σε ραδιενέργεια, κληρονομικότητα ή απλά γήρανση!

Τα κύτταρα έχουν ένα φυσικό μηχανισμό για να διορθώσουν το κατεστραμμένο DNA πριν αυτό διαχωριστεί και αναπαράγει το σφάλμα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η μετάλλαξη είναι ακίνδυνη. Παρ’ όλα αυτά, σε μερικές περιπτώσεις, το κύτταρο αποτυγχάνει να διορθώσει το λάθος και η μετάλλαξη οδηγεί σε ανάπτυξη όγκου - σε ανεξέλεγκτη ανάπτυξη του καρκίνου.

Κατεστραμμένα γονίδια είναι δυνατόν να αναγκάσουν τα κύτταρα να συμπεριφέρονται αφύσικα. Μπορεί να πάρουν τη μορφή εξογκώματος που ονομάζεται “όγκος”.
Οι όγκοι μπορεί να είναι καλοήθεις (όχι καρκίνος) ή κακοήθεις (καρκίνος). Οι καλοήθεις όγκοι δεν εξαπλώνονται πέρα από τα συνήθη όριά τους σε άλλα μέρη του σώματος.
Όταν ένας κακοήθης όγκος αναπτύσσεται για πρώτη φορά, ίσως να περιοριστεί στην αρχική του περιοχή. Αν δεν αντιμετωπιστούν αυτά τα κύτταρα, είναι δυνατόν να εξαπλωθούν πέρα από τα κανονικά όριά τους και σε περιβάλλοντες ιστούς, κι έτσι να εξελιχθούν σε διηθητικό καρκίνο.

Κάποιοι καλοήθεις όγκοι είναι προ-καρκινικοί και είναι δυνατόν να εξελιχθούν σε καρκίνο, εάν αφεθούν χωρίς θεραπεία. Άλλοι καλοήθεις όγκοι δεν εξελίσσονται σε καρκίνο.

Είναι σίγουρο όμως πως ο καρκίνος προκαλείται μετά από πολλές μεταλλάξεις ανά τον καιρό, παρά από μία και μοναδική μετάλλαξη.

Η κληρονομικότητα παίζει το ρόλο της, κάνοντας μερικούς ευάλωτους σε συγκεκριμένους τύπους καρκίνου, όπως ο καρκίνος του μαστού.

Άλλες κατηγορίες καρκίνου συνδέονται με τη δίαιτα, όπως ο καρκίνος του εντέρου, ή "κακές συνήθειες" όπως ο καρκίνος των πνευμόνων. Η γήρανση είναι μία ακόμα αιτία επειδή πολύ απλά, μικρές μεταλλάξεις αναπτύσσονται με τον καιρό.

Η παρουσία ή απουσία συγκεκριμένων γονιδίων (που ονομάζονται ογκογονίδια) επίσης παίζουν το ρόλο τους στην ανάπτυξη του καρκίνου. Τα ογκογονίδια κωδικοποιούν πρωτεΐνες που ρυθμίζουν την κυτταρική ανάπτυξη και διεγείρουν την απόπτωση, και έτσι τα κύτταρα χωρίς αυτές τις πρωτεΐνες, αναπτύσσονται χωρίς φυσικούς περιορισμούς.
Μέχρι τώρα έχουν ανακαλυφθεί 100 περίπου διαφορετικά ογκογονίδια.

Για να γίνει ένα καρκινικός όγκος μεγαλύτερος από το κεφάλι μιας καρφίτσας, πρέπει να αναπτύξει τα δικά του αιμοφόρα αγγεία. Μερικές φορές, κάποια κύτταρα απομακρύνονται από τον αρχικό (πρωτοπαθή) καρκίνο, είτε μέσα από τα κανάλια των υγρών των τοπικών ιστών ή με την κυκλοφορία του αίματος, και εισβάλουν σε άλλα όργανα. Όταν τα κύτταρα αυτά φτάσουν σε μια νέα τοποθεσία, μπορεί να συνεχίσουν να αναπτύσσονται και ίσως δημιουργήσουν άλλον έναν όγκο σε αυτή την περιοχή. Αυτό ονομάζεται δευτερογενής καρκίνος ή μετάσταση.

Οι σύγχρονες αντιλήψεις συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι η καρκινογένεση στον οργανισμό του ανθρώπου, είναι ένα πολύπλοκο γεγονός και μια σχετικά μακροχρόνια διαδικασία που διακρίνεται σε τέσσερις επιμέρους φάσεις:

Φάση πρόκλησης: Οι επιστήμονες μετά από πολύχρονες μελέτες, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η φάση πρόκλησης του καρκίνου διαρκεί 15-30 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται μακροχρόνια έκθεση σε καρκινογόνους περιβαλλοντικούς παράγοντες, ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία της καρκινογένεσης. Η φάση πρόκλησης μπορεί όμως να είναι συντομότερη σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ. η προσβολή από ακτινογενή λευχαιμία) ή οι γενετικά καθορισμένοι όγκοι της βρεφικής ηλικίας, οι οποίοι υπάρχουν αφανώς από τη στιγμή της γέννησης και εξελίσσονται μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.

Τοπική φάση (in situ): Σήμερα πιστεύεται ότι η προοδευτική βαριά δυσπλασία μετατρέπεται, στις περισσότερες περιπτώσεις, σε in situ καρκίνωμα, ενώ το τελευταίο μετά από μια πολύπλοκη διαδικασία που διαρκεί δέκα ή περισσότερα χρόνια, καταλήγει σε διηθητικό καρκίνο.

Φάση διήθησης: Τα κύτταρα έχουν κακοήθη χαρακτηριστικά. Πολλαπλασιάζονται με γρήγορους ρυθμούς και έχουν τη δυνατότητα να διασπάσουν τη βασική μεμβράνη, να εισέλθουν στους γειτονικούς ιστούς και να φτάσουν μέχρι τα αγγεία του αίματος ή της λέμφου.

Φάση διασποράς: Tα καρκινικά κύτταρα διηθούν όλο και περισσότερους ιστούς γύρω από την περιοχή της αρχικής ανάπτυξης, αυξάνοντας κατακόρυφα την πιθανότητα μεταστάσεων. Μπορούν μεμονωμένα ή κατά ομάδες να μεταφέρονται, με τη βοήθεια του αίματος και του λεμφικού συστήματος, σε απομακρυσμένα σημεία του οργανισμού, δημιουργώντας διάσπαρτες μεταστάσεις.

Συμπέρασμα

Καρκίνος είναι η μετάλλαξη ή το σύνολο των μεταλλάξεων που συμβαίνει στο DNA του κυττάρου και ειδικότερα στα γονίδια που είναι υπεύθυνα για της ισορροπία μεταξύ της φυσιολογικής ανάπτυξης και της απόπτωσης (θάνατο) του κυττάρου. Με τον τρόπο αυτό το φυσιολογικό κύτταρο μετατρέπεται σε ένα «αθάνατο» κύτταρο με επιθετική και διηθητική διάθεση έναντι των υπόλοιπων φυσιολογικών κυττάρων.

Η Νέα Εποχή φέρνει αλλαγές

papadatouΦωτισθείτε στα σώματά σας… Ανακαλύψτε, ενσωματώστε και εκφράστε το Εγώ Είμαι….

Όλα οδηγούν στην αύξηση της συνειδητότητας... Όλα ωθούν το ανέβασμα στο σπιράλ της φώτισης ... Είναι οι φράσεις που ακούγονται καθημερινά σε διαφορετικές στιγμές της ζωής μας... Έχουμε σήμερα το κάλεσμα να λάβουμε και να προσέξουμε τα μηνύματα που μας δίνει η καθημερινή μας εμπειρία και να τα μεταφέρουμε ξεκάθαρα στο εδώ και τώρα. Στην ουσία καθημερινά γειώνουμε την πράξη της Νέας Αντίληψης... ενώ ταυτόχρονα δοκιμαζόμαστε στην κατανόηση και στην αποτελεσματικότητα των πράξεών μας. Πολλές φορές διαπιστώνουμε ένα κενό μικρό ή μεγάλο στην σύνδεση κατανόησης και αλλαγής.

Ακουγόμαστε να αναλύουμε και να εμβαθύνουμε στα μοτίβα λειτουργίας μας χανόμαστε όμως σε μη αποτελεσματικό ρυθμό υλοποίησης των αντιστοίχων αλλαγών.

Μέσα από τις καθημερινές μας ευχές και προσευχές είναι Δώσε μου την δύναμη να αλλάζω αυτά που μπορώ... Και η αλλαγή μας καλεί να προσέξουμε το κέντρο βάσης μας εδώ που γειώνουμε και πράττουμε το έργο της αλλαγής... Πολλοί ανακαλύπτουμε μια απόσταση από το κατανοώ, φωτίζομαι, αποφασίζω και πράττω. Βρίσκουμε ότι η Πράξη- το ‘Εργο της Αλλαγής- χρειάζεται μια υποστήριξη και μια σφαιρική ενεργοποίηση. Είναι μια φωτιά που ζητάει να έχει την δική της δύναμη και κατεύθυνση...Θέλει και κάποια βοήθεια πολλές φορές και βρισκόμαστε να κοιτάμε στον ορίζοντα διερωτώμενοι... Τι ακόμη χρειάζεται για να κάνω μπρος... Από πού να πάρω βοήθεια και θάρρος; Kι εδώ έρχεται η καρδιά...

Η καρδιά είναι αυτό το μεγάλο αλεξίπτωτο που απογειώνει κι ανοίγει το αληθινό μας ταξίδι... Είναι το όχημα που μας ωθεί προς τα μπρος... Είναι ο χώρος που κανείς παίρνει την δική του ταυτότητα. Η καρδιά δίνει το έναυσμα για το Εγώ Είμαι...

Έχουμε αποθηκεύσει άπειρες ενσαρκώσεις καταπίεσης. Στο σχoλείο της ζωής επιλέξαμε να πάρουμε το μάθημά μας μέσα από ενσαρκώσεις και εμπειρίες καταπίεσης, χειραγώγησης, κατοχής, κτητικότητας, χειρισμού...Ήταν η ζωή της σκλαβιάς και της απώλειας. Έφερε σκοτάδι και αισθήματα θλίψης, ασφυξίας καθώς πολλοί από μας είχαμε ξεχάσει την ουσία μας κι ακολουθούσαμε την δεδομένη ταυτότητα που μας έδωσαν... Μέσα σ΄ αυτήν την φορεσιά –τον ρόλο- μάθαμε να επενδύουμε σε αξίες; το καλό παιδί, ο αφοσιωμένος, ο γενναίος... πολλές φορές παίρνοντας επαίνους για την προσφορά μας. Όμως επειδή λειτουργούσαμε κάτω από επιβολή βαθειά μέσα μας υπήρχε η θλίψη για μια απουσία. Την απουσία του αληθινού εαυτού... Τα συμπτώματα: κατάθλιψη, παράπονο, ανικανοποίητο, άγχος, έλλειψη από στόχους και όνειρα, περιορισμός στην πρωτοβουλία για δημιουργία χαράς, δυσκολία στις σχέσεις-να έλθουμε κοντά- χάσιμο χρόνου και ρυθμού. Η καρδιά αυτός ο υπέροχος μετασχηματιστής στέκει αδρανής, στάσιμος σαν να ψάχνει... Κάλεσε το φως στην καρδιά...

Άφησέ το να φέρει στην επιφάνεια αυτά που έγιναν το σκοτάδι της καρδιάς... Η παρουσία και η ακολουθία στα σχέδια των άλλων και η απουσία από την αληθινή ουσία της ταυτότητάς μας.

Στρέψε το φως προς την καρδιά για να ανακαλύψεις την επαναληπτική δίνη της προδοσίας που έχεις βιώσει... Προδοσία στο εσωτερικό παιδί. Όπου αυτό μπήκε σε ρόλους που αφορούσαν τα σχέδια των άλλων-ίσως των γονιών του-. Προδοσία από σχέσεις. Πόσο αγαπούσα τον εαυτόν μου καθώς επέλεγα έλκυα και βίωνα τις σχέσεις και την αγάπη; Όπου κατέγραψα φθορά, καταπίεση, αποτυχία και απογοήτευση που εγώ πρόδωσα τον εαυτόν μου και έλκυσα αυτή την εμπειρία... Πριν θελήσω να οριοθετήσω, να καλυτερεύσω ή να τελειώσω μια σχέση ας ρωτάω τον εαυτόν μου: Που εγώ με πρόδωσα σ΄αυτήν την εμπειρία;

Το όφελος από αυτήν την ανασκόπηση έρχεται να μας φέρνει μια λύτρωση, απαλλαγή και Νέο Χώρο μέσα μας αυτό τον μυστικό χώρο όλων των δυνατοτήτων... Χώρος για να συναντήσουμε τον εαυτό μας και την αλήθεια μας με την άνεση ώστε να μπαίνουμε σε αποδοχή. Αποδέχομαι τον εαυτό μου όπως αληθινά είμαι. Αποδέχομαι τα συναισθήματά μου και την αλήθεια μου και μαθαίνω να τα τιμώ. Μόνο τότε μπορώ να τιμήσω και να αποδεχθώ τον άλλο άνθρωπο. Μόνο τότε μπορώ να αφήσω τον άλλο να είναι ο εαυτός του. Μπορώ να κερδίσω την ευλογία των αληθινών σχέσεων και της αγνής αγάπης. Μόνο ένας άνθρωπος που αγαπά και σέβεται τον εαυτόν του μπορεί να ανοιχθεί στην αγάπη...

Το σχολείο της καρδιάς είναι το σχολείο του Χώρου και του Χρόνου. Είναι το σχολείο που δυναμώνει την Παρουσία στο Τώρα... Είναι ο σταθμός που Ετοιμάζει το Διαδραστικό Εργο της Γείωσης...

Κάνε Πράξη αυτό που νοιώθεις και νοιώσε αυτά που πράττεις.

Θετική Δήλωση: Προσκαλώ το φως να κατοικεί και να οδηγεί στο νέο χαρούμενο δρόμο της αλήθειας της καρδιάς μου.

Νιάου!

Ένας σαμουράι, άγριος πολεμιστής, ψάρευε πλάι σ’ ένα ποτάμι. Έπιασε ένα ψάρι και ετοιμάζονταν να το ψήσει όταν ένας γάτος, που ήταν καταχωνιασμένος κάτω από έναν θάμνο, έδωσε ένα σάλτο και του έκλεψε τη λεία του. Οργισμένος ο σαμουράι έβγαλε το σπαθί του, ζύγωσε τον γάτο και τον έκοψε στα δύο. Ο πολεμιστής αυτός ήταν ένθερμος βουδιστής και άρχισε να κατατρύχεται από τύψεις επειδή είχε σκοτώσει ένα πλάσμα της φύσης.

 Όταν γύρισε στο σπίτι του, το θρόισμα του ανέμου στα αυτιά του τραγουδούσε νιάου.

 Ο θόρυβος των βημάτων του στη γη αντηχούσε νιάου.

 Οι άνθρωποι που συναντούσε στο δρόμο του έμοιαζαν να του κάνουν νιάου.

 Το βλέμμα των παιδιών του αντανακλούσε κάμποσα νιάου.

 Οι φίλοι του επίσης νιαούριζαν αδιάκοπα σαν τους πλησίαζε.

 Σ’ όλους τους τόπους, σε όλες τις περιστάσεις, ακούγονταν σπαραξικάρδια νιάου.

 Την νύχτα ονειρευόταν μονάχα νιάου.

 Την ημέρα, κάθε ήχος, κάθε σκέψη, κάθε πράξη της ζωής του μεταμορφωνόταν σε νιάου.

 Η κατάστασή του ολοένα χειροτέρευε. Η ιδεοληψία του τον καταδίωκε και τον βασάνιζε δίχως ανάπαυλα, ακατάπαυστα. Επειδή δεν μπορούσε να βγάλει πέρα όλα αυτά τα νιάου, πήγε σ’ έναν ναό για να ζητήσει συμβουλή από ένα γέρο δάσκαλο του Ζεν.

 «Σας παρακαλώ, σας παρακαλώ, λυτρώστε με… βοηθείστε με…», τον ικέτεψε.

 Ο δάσκαλος Ζεν του αποκρίθηκε:

 «Εσείς, ένας πολεμιστής, πως μπορέσατε να πέσετε τόσο χαμηλά; Αν δεν είστε σε θέση να κατανικήσετε μόνος σας όλα αυτά τα νιάου, τότε σας αξίζει μονάχα ο θάνατος. Δεν έχετε άλλη λύση παρά να κάνετε χαρακίρι. Εδώ και τώρα».

 Και πρόσθεσε:

 «Παρόλα αυτά, είμαι ταγμένος στο Θεό και σας λυπάμαι. Μόλις αρχίσετε να ανοίγετε την κοιλιά σας, θα σας κόψω το κεφάλι με το σπαθί μου για να συντομεύσω το μαρτύριό σας».

Ο σαμουράι δέχτηκε και, παρόλο που φοβόταν το θάνατο, ετοιμάστηκε για την τελετή. Όταν όλα ήσαν έτοιμα, ανακάθισε στα γόνατά του, κράτησε το στιλέτο με τα δυο του χέρια και το έστρεψε προς την κοιλιά του.

 Ορθός πίσω του, ο Δάσκαλος κράδαινε το σπαθί…

 «Ήρθε η ώρα», του είπε. «Εμπρός!»

 Αργά ο σαμουράι ακούμπησε τη μύτη του μαχαιριού πάνω στην κοιλιά του. Εκείνη τη στιγμή, ο Δάσκαλος πήρε ξανά το λόγο:

 «Εξακολουθείτε να ακούτε τα νιάου σας;»

 «Μπα, όχι τώρα πια! Στ’ αλήθεια, όχι».

 «Τότε, αν δεν υπάρχουν πια νιάου, δε χρειάζεται να πεθάνετε».
  -----
 Στην πραγματικότητα, όλοι μας είμαστε ίδιοι με τούτον τον σαμουράι. Αγχώδεις, βασανισμένοι, φοβισμένοι και διστακτικοί. Τα πάντα μας ταράζουν, ακόμη και το πιο μικρό. Είναι γιατί προσπαθούμε να τοποθετήσουμε τον ψεύτικο εαυτό μας ψηλά, σε ένα δήθεν επίπεδο κι οτιδήποτε θεωρούμε πως δεν ταιριάζει με το επίπεδό αυτό, γίνεται ένα νιάου που μας βασανίζει. Όλα όμως τα αυτά τα φανταστικά προβλήματα που μας ταλαιπωρούν δεν έχουν τη σπουδαιότητα που τους αποδίδουμε.

 Απέναντι στο θάνατο, τι είναι πραγματικά σημαντικό;

Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ...

Η πιο ακράδαντη πίστη σου...η πιο βλαβερή πεποίθησή σου, είναι ότι υπάρχει ένας κόσμος έξω από τον εαυτό σου, κάποιος ή κάτι που μπορεί να σου δώσει ή να σου πάρει, να σε επιλέξει ή να σε καταδικάσει...Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ...

Δεν υπάρχει χειρότερο κακό από το να εξαρτάσαι από τους άλλους, από την κρίση τους...Για να απελευθερωθείς από όλα αυτά χρειάζεται μεγάλη προετοιμασία.....

Ο κόσμος σαν εσένα νιώθει ζωντανός μόνο ανάμεσα στους άλλους..προτιμάει τα πολυσύχναστα μέρη..βρίσκει δουλειά σε δημόσιες υπηρεσίες ή απασχολείται σε μεγάλες επιχειρήσεις... οπουδήποτε μπορεί να νιώθει το καθησυχαστικό χάιδεμα του πλήθους... Εξυμνεί όλες τις ιεροτελεστίες της εξάρτησης και πλημμυρίζει τους ναούς της: κινηματογράφους, θέατρα, νοσοκομεία, γήπεδα, δικαστήρια, εκκλησίες, αρκεί να είναι με τους άλλους, αρκεί να ξεφύγει από τον εαυτό του, από το δυσβάσταχτο βάρος της μοναξιάς του....

Περί ψυχής… Θέσεις και ερωτήματα για γερά νεύρα

Σας εφιστώ την προσοχή στο γεγονός ότι αυτά που πρόκειται να διαβάσετε δεν είναι μια παγιωμένη επιστημονική άποψη που την ασπάζονται σχεδόν όλοι οι επιστήμονες, όπως είναι η άποψη ότι η Γη γυρίζει γύρω απ’ τον άξονά της.

Είναι όμως ερωτήματα στα οποία δείχνει να συγκλίνει η επιστημονική κοινότητα, και όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο πολύ ισχυροποιούνται αυτά που θα καταγράψω.

Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν αισθάνομαι και ιδιαίτερα ευτυχής που πρόκειται να υποστηρίξω την άποψη ότι δεν υπάρχει «ψυχή», άσχετα αν αυτό επιστημονικά [1] ευσταθεί, και στα 51 χρόνια, μου έμαθα να είμαι με το μέρος της επιστήμης.

Για αυτό ΕΣΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΠΟΥ ΜΕ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ μην με βάλεις στην διαδικασία της «λήθης» πριν διαβάσεις όλο το άρθρο!

-Παλιότερα οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο Θεός τους τοποθέτησε στο κέντρο της Δημιουργίας, λόγω της σπουδαιότητας των ανθρώπων για το Θεό.

Αργότερα μάθαμε ότι η Γη ΔΕΝ είναι στο κέντρο του Σύμπαντος [2], ούτε καν έχει κέντρο ο τρισδιάστατος χώρος στο Σύμπαν.

-Κάποτε, κάποια φυλή ανθρώπων πίστεψε πως το ουράνιο τόξο ήταν θεόσταλτο σημάδι γαλήνευσης της φύσης, που σήμαινε «τέρμα η βροχή και η καταιγίδα».

Αργότερα μάθαμε ότι το ουράνιο τόξο είναι απλώς το είδωλο του ήλιου, αποτέλεσμα της διάθλασης του ηλιακού φωτός καθώς αυτό περνάει μέσα από μια ατμόσφαιρα γεμάτη αιωρούμενα σταγονίδια, κι ότι καμιά σχέση δεν έχει με θεϊκές υποσχέσεις και χαρμόσυνα μαντάτα.

-Κάποτε πιστεύαμε ότι η γη είναι επίπεδη και σταθερή [3].

Αργότερα αποδείχθηκε ότι είναι στρόγγυλη και γυρίζει.

-Μερικές έννοιες φαίνονται και είναι αυταπόδεικτες π.χ κάθε κύκλος έχει ένα κέντρο, κάθε κράτος μια πρωτεύουσα, και κάθε άνθρωπος μια ψυχή.

Το περί ΨΥΧΗΣ αποτέλεσε το κεντρικό δόγμα όχι μόνο της Χριστιανικής θρησκείας, αλλά και πολλών άλλων θρησκειών: της Μουσουλμανικής, του Σιντοϊσμού, της Αρχαίας Αιγυπτιακής, του Ινδουισμού, Βουδισμού, Ταοϊσμού.

Ακόμα και οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι μετά το θάνατο οι ψυχές κατεβαίνουν στο βασίλειο του Άδη.

-Τα ερωτήματα που βάζω δεν το κάνω για να παραστήσω τον έξυπνο, αλλά για να δείξω ότι δεν είναι και τόσο απλό πράγμα το να υποθέσουμε ότι κάθε άνθρωπος έχει μια ψυχή.

Κοιτάξτε παρακάτω τα ερωτήματα, και προσπαθήστε να τα απαντήσετε με τρόπο που να ικανοποιεί πρώτα και κύρια εσάς τους ίδιους:

-Ποια ακριβώς στιγμή «εκχωρείται» η ψυχή σ’ ένα ανθρώπινο σώμα;

Μήπως τη στιγμή που ένα σπερματοζωάριο εισβάλλει σ’ ένα ωάριο;

Μα ποια είναι ακριβώς εκείνη η στιγμή;

Αν δούμε την «εισβολή» του σπερματοζωαρίου (επιστημονικά) σε αργή κίνηση, θα διαπιστώσουμε ότι παίρνει κάποιο χρόνο, κατά τον οποίο το σπερματοζωάριο έχει μισο-εισβάλει, είναι το μισό μέσα και το μισό έξω.

Δηλαδή τί γίνεται, περιμένει μια ψυχή να δει πότε κάποιο από τα χιλιάδες σπερματοζωάρια που «πολιορκούν» το ωάριο θα αφεθεί να διαπεράσει την κυτταρική μεμβράνη, και να εκχωρηθεί στο γονιμοποιημένο ωάριο;

Ακόμα χειρότερα, αν αποβληθεί το γονιμοποιημένο ωάριο λίγο αργότερα (όπως συμβαίνει αρκετά συχνά, χωρίς να το καταλάβει η γυναίκα), τί γίνεται με την ψυχή;

Πόσες τέτοιες «ψυχές εξ αποβολής ωαρίου» υπάρχουν και τί κάνουν… που είναι;

Αν υποθέσουμε ότι το γονιμοποιημένο ωάριο έχει πολλαπλασιαστεί, και έχει γίνει ήδη ένας μικρός αριθμός κυττάρων, και ας υποθέσουμε ότι απέκτησε ψυχή σε κάποια μυστηριώδη χρονική στιγμή. Τί γίνεται αν το μικροσκοπικό αυτό έμβρυο υποστεί σχάση [4], οπότε θα οδηγηθούμε σε δίδυμα; Σχάται και η ψυχή εκείνη τη στιγμή;

Εντάξει ας το δούμε και αλλιώς… δεν εκχωρείται η ψυχή κατά τη γονιμοποίηση του ωαρίου, τότε πότε εκχωρείται;

Μετά από μια μέρα;

Μια βδομάδα;

Ένα μήνα;

Κατά τη γέννηση;

Αν κατά τη γέννηση, τότε ποια ακριβώς στιγμή; Η γέννηση διαρκεί αρκετά λεπτά της ώρας.

Τί περιλαμβάνει δηλαδή μια νέα ψυχή, κάποια ελαττώματα και κάποια προτερήματα;

Αν ναι, τότε γιατί είμαστε υπεύθυνοι για όλα τα ελαττώματα και τα προτερήματά μας, αφού κάποια απ’ αυτά προϋπάρχουν της εκχώρησης της ψυχής στο σώμα μας;

Αν όχι… αν η ψυχή δεν περιλαμβάνει τίποτα, τότε τί σημαίνει «δημιουργία οντότητας που δεν περιλαμβάνει τίποτα».

-Όταν «φεύγει» η ψυχή ενός σώματος που μόλις πέθανε, προς τα πού κατευθύνεται;

Προς τα «πάνω», προς τον ουρανό; έτσι δεν πιστεύει ο πιο πολύς κόσμος;

Ναι, αλλά το δικό-μας πάνω είναι το κάτω της Αυστραλίας. Φανταστείτε τώρα τη Γη σαν σφαίρα που είναι, και τις εκατοντάδες των ανθρώπων που πεθαίνουν ανά πάσα στιγμή σε κάθε γεωγραφικό τόπο, όπου υπάρχουν άνθρωποι. Εφόσον οι ψυχές-τους φεύγουν προς τα «πάνω», προς το δικό-τους «πάνω» δηλαδή, η Γη θα πρέπει να εκπέμπει ψυχές ακτινωτά, προς όλες τις διευθύνσεις.

-Δεν θα σας κουράσω άλλο, διότι η εισαγωγή της έννοιας της «ψυχής» γεννά στο νου αμέτρητα αναπάντητα ερωτήματα, απ’ τα οποία τα παραπάνω είναι μόνο ένα μικρό μέρος.

Μήπως τα ερωτήματα αυτά σας φαίνονται ανάξια λόγου;

Μπορείτε δηλαδή να τ’ απαντήσετε όλα και να μείνετε ικανοποιημένοι με τις απαντήσεις σας;

Αν ναι, τότε σας αξίζουν συγχαρητήρια,
-------------------------
[1] Η επίσημη θέση της ιατρικής είναι: «Η νευροβιολογία μάς λέει ότι η ψυχή δεν υπάρχει, ότι ο νους του ανθρώπου είναι ηλεκτροχημικές αντιδράσεις που συμβαίνουν στα κύτταρα του εγκεφάλου μας. Η ζωή είναι μεταβολισμός. Κι όταν πεθάνουμε, τότε, απλά, παύουμε να υπάρχουμε».
[2] Το σύμπαν δεν έχει κάποια “άκρη”, δεν τελειώνει κάπου, άρα δεν έχει ΚΕΝΤΡΟ.
[3] Για χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι είχαν την πεποίθηση ότι η Γη είναι επίπεδη.
Για περίπου 1500 χρόνια, όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει την ακινησία του πλανήτη μας, εθεωρείτο αιρετικός κι αντιμετώπιζε το ανάθεμα της Εκκλησίας.
Σοφοί παρατηρητές ανέτρεψαν την άποψη αυτή. Πρώτος ο Θαλής ο Μιλήσιος κι έπειτα ο Αναξίμανδρος, ο Πυθαγόρας και ο Παρμενίδης υποστήριξαν ότι η Γη είναι στρογγυλή. Περίπου δυο αιώνες αργότερα, ο Αριστοτέλης επιβεβαίωσε και πειραματικά τις φιλοσοφικές θέσεις των προγενέστερων, όπως άλλωστε αργότερα και ο Αρχιμήδης.
[4] Η σχάση αποτελεί μια περίπτωση μεταστοιχείωσης κατά την οποία παράγονται δύο πυρήνες με συγκρίσιμες μάζες.

Περί μιζέριας...

Ποτέ δεν μου άρεσαν οι μίζεροι άνθρωποι. Ποτέ δεν παρέμενα πάνω από λίγα λεπτά, με αυτούς που κάναν σημαία τους την απαισιοδοξία. Ποτέ δεν συμμετείχα σε συζητήσεις που έβγαζαν πνεύμα συνεχούς αντιλογίας. Αντιθέτως έφευγα γρήγορα μακριά θέλοντας να βγάλω μια κραυγή. Την κραυγή της δικής μου αντίρρησης και διαμαρτυρίας: "Έλεος με την μιζέρια που κυκλοφορεί γύρω μας. Έλεος με την κλάψα που απλώνουν πολλοί στην καθημερινότητα μας. Έλεος με την άρνηση, την γκρίνια και την τσιγκουνιά".

Όμως τί είναι μιζέρια;

Μιζέρια είναι η αντίδραση στο καινούριο.

Μιζέρια είναι να σιχτιρίζεις τη ζωή σου αλλά να μην κάνεις τίποτα για να την αλλάξεις.

Μιζέρια είναι η ατολμία και ο βάλτος της ακινησίας.

Μιζέρια είναι να μην προσπαθείς να αλλάξεις για να γίνεις καλύτερος.

Μιζέρια είναι όταν ενώ προσπαθείς να κρύψεις τα λάθη σου, γίνεσαι εύκολα κριτής των άλλων.

Μιζέρια είναι η αθλιότητα και η αναξιοπρέπεια.

Μιζέρια είναι να μην ονειρεύεσαι, να μην αγαπάς, να μην διακινδυνεύεις.

Μιζέρια είναι να μην κοιτάς μπροστά.

Μιζέρια είναι να συμβιβάζεσαι με την μιζέρια...

Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΑ ΗΡΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

Η γη είναι στη συνείδηση του ανθρώπου μια γυναίκα, ενώ ο ουρανός ένας άνδρας.
Σε αυτή την δημοσίευση αναφέρομαι κυρίως στην αρχαία Μητριαρχία και τις δυσάρεστες συνέπειες της πατριαρχικής επιβολής.

 Είμαστε σκλαβωμένοι από τον πολιτισμό που δημιουργήσαμε, δαμάζοντας τα ένστικτα μας, τιθασεύοντας τις ορμές μας, βάλαμε στο κλουβί το ζώο κι εμείς υπάρχουμε δούλοι των ιδεών μας, αγνοώντας από πού προέρχεται η δυστυχία, το άγχος και η λύπη της ανθρώπινης ψυχής. Ονομάζουμε πολιτισμό την νίκη του ουρανού εναντίον της γης, την νίκη του άνδρα εναντίον της γυναίκας, την νίκη του μυαλού εναντίον της καρδιάς, την νίκη του ανθρώπου εναντίον του θεού. Είμαστε αυτοί που σκοτώσαμε τον θεό.

 Οι σημερινοί άνθρωποι θεωρούν τους εαυτούς τους πολιτισμένους, διαχωρίζοντας την κοινωνία τους από την αρχαία κοινωνία, αν και δεν έχουν λόγους να ισχυρίζονται κάτι τέτοιο. Μέχρι σήμερα υπάρχουν οι τίτλοι των ιερέων και των βασιλιάδων, που προέρχονται από τις αρχαίες κοινωνίες, παρόλο που αυτές οι κοινωνίες δεν έχουν μόνο καταστραφεί αλλά και θεωρούνται κοινωνίες αγρίων ζώων και όχι ανθρώπων. Οι δικοί μας όμως ιερείς και οι δικοί μας βασιλιάδες δεν έχουν καμία σχέση με τα βασιλικά πολιτεύματα και την ιερατική τέχνη που γεννήθηκαν κατευθείαν από την φύση.

  Η λογική και η δικαιοσύνη ήταν ανακαλύψεις του αρχαίου ανθρώπου, οι οποίες προήλθαν από την ιερατική και την βασιλική τέχνη. Αυτή η γνώση ήρθε από τον ουρανό, εκ θεού, όπως θα λέγαμε σήμερα. Ο Μίνωας από τους αρχαιότερους θεωρείται ο δίκαιος βασιλιάς, ο οποίος μιλούσε με τον ίδιο τον θεό Δία. Αργότερα όμως οι Αθηναίοι θα συκοφαντήσουν την κρητική βασιλεία και ο Μίνωας γι αυτούς θα είναι ένας τύραννος. Τα μαύρα καράβια των Κρητών θα ιδρύσουν το μαντείο των Δελφών. Η καταγωγή του ελληνικού πολιτισμού από την αρχαία μητριαρχική κοινωνία του Αιγαίου, τους Μινωίτες κι έπειτα τους Μυκηναίους είναι αδιαμφισβήτητη. Όταν όμως οι νεοέλληνες της εποχής της Αθηναϊκής ηγεμονίας θελήσουν να χτίσουν ένα νέο κόσμο θα προσπαθήσουν να κόψουν τις γέφυρες με τον αρχαίο Μινωϊκό πολιτισμό και θα φέρουν την ιδέα των Υπερβόρειων, και του Υπερβόρειου Απόλλωνα. Γιατί οι πατριαρχικοί ποιμένες βασιλιάδες ήρθαν από τα βόρεια στην Ελλάδα, όπως και στην Αίγυπτο οι Υκσως.


Ιέρειες της Μινωϊκής θρησκείας.

 Οι βασιλιάδες των ποιμένων, που ήταν κυρίως νομάδες περιφερόμενοι, ήταν πολεμιστές. Οι αρχαίοι βασιλιάδες των Μινωϊτών και των Αιγύπτιων ήταν κυρίως ιερείς. Παλαιότερα, ιέρεια και υπεύθυνη αποκλειστικά για τα πνευματικά ήταν μονάχα η γυναίκα. Βασιλιάς ή ιερέας βασιλιάς γινόταν ο γιός της ιέρειας. Ο γιός μιας παρθένας δηλαδή, εφόσον στην αρχαία εποχή, παρθένα σημαίνει την απάντρευτη γυναίκα, εκείνη δηλαδή που δεν βρίσκεται υπό την εξουσία τους ανδρός. Γι αυτό όπως μαρτυρεί και ο Παναγής Λεκατσάς στο βιβλίο του για την μητριαρχία, η λέξη παρθένα ήταν τίτλος ακόμα και της θεάς Ήρας αρχικά και άλλων θεοτήτων οι οποίες ήταν μητέρες. Στην μητριαρχική κοινωνία μια γυναίκα μπορούσε να είναι μητέρα και ανύπανδρη, δηλαδή παρθένα. Παρθένα ήταν και η Σεμέλη που γέννησε τον Διόνυσο και η γυναίκα του προφήτη Ησαία παρθένα θα ήταν και αυτή. «Ησαία 7, 16. Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν.» Το νησί της Σάμου που ήταν αφιερωμένο στην θεά Ήρα, ονομαζόταν παλαιότερα Παρθενία.

 Ας διαβάσουμε όπως πως περιγράφει ο Παναγής Λεκατσάς την μετάβαση από την γυναίκα ιέρεια της μητριαρχικής κοινωνίας στο βασιλιά της πατριαρχικής κοινωνίας.

«Η μητριαρχία ακμάζει, έτσι στην Τοτεμική Περίοδο όπου το κυνήγι, δουλειά των αντρών, η η Καρποσυλλογή, δουλειά των γυναικών, με την καλλιέργεια των σπόρων, η Γεωργία. Μια και η κτηνοτροφία βγαίνει από τη σφαίρα του κυνηγιού, μένει στα χέρια των αντρών, κ έτσι το πέρασμα από την κυνηγητική στην κτηνοτροφική οικονομία αλλάζει ριζικά τη θέση του άνδρα. Πρώτα βρισκόταν σε υπερθετική εξάρτηση από το γένος της γυναίκας του γιατί δεν είχε να προσφέρει σ' αυτό παρά το μερδικό του από το κυνήγι. Με τα κοπάδια αποκτά μια οριστική οικονομική δύναμη και ξαγοράζει την ανεξαρτησία του πληρώνοντας το γένος της γυναίκας του.

 Έτσι καθώς η πρώτη περιουσία είναι τα ζωντανά, κάθε ποιμενική κοινωνία είναι χωρίς εξαίρεση πατριαρχική, και σε μεγάλο βαθμό πολύγαμη κιόλας. Οι ποιμενικοί λαοί είναι κατά κανόνα και νομαδικοί, κ οι νομάδες δεν αγοράζουνε μοναχά αλλά αρπάζουνε τις γυναίκες. Το πέρασμα έτσι από την Κυνηγητική στην κτηνοτροφική οικονομία καταλεί με γοργό ρυθμό την Μητριαρχία.

 Αντίθετα η Γεωργία είναι η παραγωγική περιοχή των γυναικών, βγαίνοντας από την καρποσυλογή, που είναι δουλεια γυναικεία. Όπου η Γεωργική οικονομία διαδέχεται άμεσα την κυνηγετική, εκεί η κοινωνία ανακρατεί, και σε πολύ προχωρημένη οικονομική εξέλιξη, την μητριαρχική στοιχείωση της. Η άμεση τούτη μετάβαση τονώνει τη θέση της Μητριαρχικής γυναίκας, πού ναι ιδιοχτήτρα και κληρονόμα της καλλιεργίσιμης γης και συνεδεμένη σταθερά με τη γονιμική μαγεία και θρησκεία. Αυτή είναι η περίπτωση και των αρχαίων μεσογειακών λαών και μάλιστα της Μικρασίας, της Αιγύπτου, και του Αιγαίου.

 Από τη Μέση Μινωική περίοδο παρουσιάζεται ο αρσενικός μινωϊκός θεός, γιός ή αγαπητικός, ή και τα δυο, της Μεγάλης Θεάς, «αντιπροσωπεύοντας την πατριαρχική αρχή που γεννιέται μέσα από την Μητριαρχία. Από την Τρίτη Υστερομινωική μας έρχεται η τοιχογραφία που βρέθηκε στη θεση Αγίας Τριάδα, όπου μαζί με τις γυναίκες που ιερουργούν, παρουσιάζεται εδώ κι ένας γυναικοντυμένος λυράρης.»

Ο Ηρόδοτος στην ιστορία του γράφει ότι πρώτα οι Έλληνες με τον Δία έκλεψαν την Ευρώπη από την Φοινίκη κι έπειτα ο Πάρις έκλεψε την Ωραία Ελένη. Οι πολέμοι γινόταν πάντα για τις γυναίκες, εφόσον όποιος κατείχε την ιέρεια, είχε και την εξουσία.

 Στην μεσόγειο ο βασιλιάς που προέρχεται από την γυναίκα ιέρεια, είναι ο γιός ή ο εραστής της. Από αυτή την εποχή κατάγεται η μύηση του ιερού γάμου, όπου η γυναίκα σελήνη ενώνεται με τον άνδρα ήλιο. Συμβολικά η γυναίκα αγελάδα ενώνεται με τον άνδρα ταύρο. Γι αυτό έχουμε και την συνεύρεση της Πασιφάης, της γυναίκα του Μίνωα με τον Ταύρο και την γέννηση του Μινώταυρου ή την αρπαγή της Ευρώπης από τον Δία που πήρε την μορφή ταύρου. Στο βιβλίο του «το κάλεσμα της Θεονύμφης» ο Λεκατσάς γράφει γι αυτό το συμβολισμού του ταύρου και της γελάδας τα παρακάτω: «Τη δεύτερη μέρα των ανθεστηρίων γινόταν ο γάμος του Διονύσου, ταύρου θεού, με τη γυναίκα του άρχοντος βασιλέως, στην αρχαία έδρα του που λεγότανε Βουκόλιον (Βοιδομάντρα).

Ο λόγος αυτός ξαναθυμίζει τον παράλληλο των Κελτών, όπου η γυναίκα, για να δηλώσει ενός άντρα πως τον διαλέγει για ταίρι της, δεν είχε παρά να του πει: «Εσύ είσαι ο Ταύρος, κ' εγώ είμαι η νέα Γελάδα.»

Οι γελάδες ήταν ιερά ζώα της μητριαρχικής κοινωνίας και παραμένουν ως τέτοια στην Ινδία, γιατί είναι η βάση της γεωργικής οικονομίας. Ένα ζευγάρι βόδια ήταν απαραίτητα για το όργωμα του χωραφιού και δεν είναι τυχαίο που το γράμμα άλφα έχει το σχήμα της κεφαλής γελάδας. Αργότερα οι ποιμένες θα εξυψώσουν τα σύμβολα του κριού και του αμνού.

<Ένα τυπικό ειδώλιο αρχαίας Μεγάλης Μητέρας Θεάς. Το αρχαιότερο ειδώλιο αυτού του τύπου ήταν 35 000 χρόνων.

 Η αρχαία θρησκεία, όπως και τα βάθη της ανθρώπινη ψυχής υπακούνε ακόμα σε μητριαρχικούς νόμους. Τα αρχαιότερα αγάλματα που έχουν βρεθεί είναι τα λεγόμενα στεατοπυγικά τα οποία συμβολίζουν τις ιέρειες μητέρες. Αυτά τα ειδώλια έχουν ηλικία πάνω από τριάντα χιλιάδες χρόνια. Οι αλλαγές από την μητριαρχία στην πατριαρχία συνέβησαν στα ιστορικά χρόνια, μόλις την δεύτερη χιλιετία πριν τον Χριστό, εφόσον ο ανθρώπινος πολιτισμός είχε ήδη δημιουργήσει τις δομές πάνω στις οποίες στηρίζεται ακόμα και σήμερα, την οικογένεια, την θρησκεία με τους ιερείς και το έθνος με τον βασιλιά. Όταν οι νέοι βασιλιάδες των ποιμένων πατριαρχών, στην Αίγυπτο ή στο Αιγαίο πήραν την θέση των μητριαρχικών, ήταν απαραίτητο από απλοί πολεμιστές να μετατραπούν σε ανώτατοι ιερείς και να μυηθούν στην απόκρυφη γνώση.

<Η Θεα Ισιδα κρατάει τον Ωρο στην αγκαλιά της, όπως η παναγία των χριστιανών τον Ιησού.

 Ο πολεμιστής αρχηγός για να γίνει βασιλιάς, πρέπει να μυηθεί στην ιερατική τέχνη. Πρέπει πρώτα να γίνει ιερέας, να θυσιάζει στους θεούς και να επικοινωνεί με τους θεούς. Όπως έκανε ο Μωυσής, ο Μίνωας και ο Λυκούργος. Ο Πλούταρχος περιγράφοντας αυτό το γεγονός στην ιέρεια Κλέα, στο περί Ισιδος και Οσίριδος, αναφέρει ότι ο βασιλιάς έπρεπε να μάθει όλη την απόκρυφη θεωρητική γνώση για να γνωρίσει την αποκεκαλυμμένη αλήθεια των μύθων και των συμβόλων. Αυτήν την μυστηριακή αλήθεια την αποκαλύπτει η αρχαία Θεά, η Μεγάλη Μητέρα Θεά, σε ένα άγαλμα της οποίας ο Πλούταρχος είχε διαβάσει την εξής επιγραφή:

«Εγώ είμαι παν ότι υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει και τον πέπλον μου κανείς θνητός δεν εξεσκέπασε».
«εγω ειμι παν το γεγονός και ον και εσόμενον και τον πέπλον ουδείς πω θνητός απεκάλυψεν».

 Ο μεγάλος μύστης Παρμενίδης, εκείνος που η σημερινή επιστήμη της φιλοσοφίας τον θεωρεί ιδρυτή της λογικής, οδηγήθηκε στην γνώση από την Μεγάλη Θεά. «Και με θεά πρόφρων υπεδέξατο» Με υποδέχθηκε πρόθυμα η Θεά γράφει στο φιλοσοφικό του ποίημα ο Παρμενίδης και από αυτήν μαθαίνει την αλήθεια για το σύμπαν. Στην μέση των πάντων βρίσκεται η Θεά που κυβερνά τα πάντα, καταλήγει ο Παρμενίδης. «εν δε μέσω τούτων δαίμων η πάντα κυβερνά» Η αρχαία θρησκεία αναγκάζει με λίγα λόγια τους ποιμένες βασιλιάδες να δούνε την ανωτερότητα της Μητέρα Θεάς και μέσω της γνώσης της και της εξουσίας της να κυβερνήσουν ένα κόσμο που μεταλλασσόταν.

 Ο σημερινός μονοθεϊσμός, του ενός πατέρα θεού, είναι μια αναποδογυρισμένη κούπα με κρασί, όπου το κρασί του μυστηρίου έχει χυθεί κι εμείς διαβάζουμε την μάταιη γραφή του εξωτερικού της κούπας. Η μετάβαση από την μητριαρχία στην πατριαρχία έγινε η αρχή της πνευματικής στειρότητας καθώς ο πολιτισμός κινήθηκε προς τον αρσενικό ουρανό αφήνοντας πίσω του την γήινη εμπειρία. Οι πατριαρχικοί θεώρησαν την γυναίκα θεά ως τον διάβολο και όλα τα σύμβολα της αρχαίας μητριαρχίας τα θεώρησαν ως τα σύμβολα του κακού. Με αυτόν τον τρόπο η πατριαρχία προσπαθεί να κυριαρχήσει μέσα στο μυαλό των ανθρώπων και να εξορίσει την βασίλισσα του ουρανού από τις καρδιές των ανθρώπων.

 Οι σημερινοί πατριαρχικοί αντί να μαθητεύσουν στην αλήθεια της Μεγάλης Μητέρας καταδιώκουν την ανθρώπινη ψυχή και την γυναίκα. Για ένα άνδρα είναι τιμή να έχει πολλές γυναίκες, ενώ μια γυναίκα πρέπει να είναι άγγιχτη αγνή παρθένα. Η γη είναι ένας κακός τόπος για τους ανθρώπους, το ανθρώπινο σώμα είναι φτιαγμένο από κακή ύλη και είναι δούλος των επιθυμιών και των παθών και ο άνθρωπος πρέπει να αυτοβασανιστεί για να κερδίσει τον ουράνιο παράδεισο αφήνοντας τον γήινο παράδεισο την Μεγάλης Μητέρας θεάς, μέσα στον οποίο γεννήθηκε και ανατράφηκε.

 Η αρχαία κοινωνία του βασιλιά Κρόνου έχει παραμείνει στις πηγές ως η εποχή που ο κόσμος ήταν ένας παράδεισος. Στις εορτές των Σατουρναλίων (Κρονίων), οι δούλοι είναι ελεύθεροι και μπορούν να κάνουν ότι επιθυμούν, οι άνδρες είναι ελεύθεροι να πιούν αλκοόλ και να παίξουν ζάρια και οι γυναίκες ελεύθερες να κάνουν έρωτα με όποιον θέλουν. Με αυτόν τον τρόπο παραμένει η αρχαία ελευθερία στην μνήμη της πατριαρχικής αυστηρής δομής όπου ο αρσενικός πολεμιστής θεός, υποτάσσει την γυναίκα και σταδιακά της αφαιρεί τις ελευθερίες της.

<Η Παναγία θηλαζει το θεϊκό βρέφος. (από την Ίσιδα στην Παναγία)

Η βασίλισσα του ουρανού, η Παναγία των χριστιανών, φέρει όλα τα σύμβολα της Παρθένας Μητέρας θεάς, που φέρνει στη γη τον βασιλιά του κόσμου. Είναι εκείνη που μέσα από τα βάθη των σκοταδιών γεννάει το φως του ήλιου. Ο Χριστός με το κήρυγμα του θα προσπαθήσει να αφαιρέσει την ενοχή από την ψυχή της καταδιωκόμενης γυναίκας. Ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος τον λίθο εναντίον της αμαρτωλής. Οι χριστιανοί όμως προσκυνούν ένα αριθμολογικό δεδομένο, την Αγία Τριάδα, στην οποία το τέσσερα δεν χωράει και η Παρθένος μένει έξω από κάθε εξουσία.

Οι αρχαίοι χριστιανοί αναγνώριζαν την παρουσία της Μεγάλης Θεάς στο Άγιο Πνεύμα, εφόσον η Περιστερά είναι σύμβολο της Αφροδίτης. Το πατριαρχικό πνεύμα των χριστιανών είναι όμως πολύ ντροπαλό για να αποδεχτεί αυτούς τους συμβολισμούς. Άλλωστε η αρχαία Μεγάλη Μητέρα είχε εκδιωχθεί από την γη, ήδη από την εποχή των πατριαρχών Ελλήνων. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, Ο Δίας κυβερνά τον ουρανό, ο Ποσειδών την θάλασσα και ο Πλούτωνας τον κάτω κόσμο. Στην γη απάνω, εκεί που ζουν οι άνθρωποι δηλαδή, κυβερνούν και οι τρεις μαζί και κανένας δεν έχει την απόλυτη εξουσία. Ποιος είναι λοιπόν ο κυβερνήτης της γης;

Σύμφωνα με την Ινδική μυθολογία στον υλικό κόσμο κυβερνά η Θεά Σάκτι. Σύμφωνα με τους Έλληνες εκείνος που είναι ισχυρότερος από τους τρεις θεούς, είναι ο Ζευς. Στον Όμηρο όμως, βλέπουμε ότι την στιγμή που οι Έλληνες αφανίζονται και το σημάδι του Διός, ο αητός, πετάει δεξιά των Τρώων, ένας δράκος, το σύμβολο της γυναικείας θεότητας σκοτώνει τον καλό οιωνό. Είναι η θεά Ήρα, η γυναίκα του Δία που τον καλεί να ζευγαρώσουν στο Γάργαρο, σε μια τοποθεσία που την διακρίνει η ομορφιά της φύσης. Ο ανθρωπομορφισμός των Ελλήνων θεών περιγράφει την αλήθεια της φύσεως και αναζητεί την αρμονία. Η αρμονία των αντιθέτων δυνάμεων που δημιουργούν το σύμπαν μέσω της αληθινής θρησκείας παραδίδεται στην ανθρώπινη κοινωνία και χτίζει τους υγιείς ανθρώπινους πολιτισμούς.

Η Σάκτι εμφανίζεται με διάφορες μορφές μια από τις οποίες είναι η Θεα Ντούργκα. Η θεά Ντούργκα εμφανίζεται όταν η ανισορροπία θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξη του φαινομενικού κόσμου. Είναι η τελευταία ελπίδα των θεών να νικήσουν τους κακούς δαίμονες που προκαλούν με τον εγωϊσμό τους την ανισορροπία.

Η Θεά Σάκτι στην Ινδική θρησκεία, είναι η αρχή της ενέργειας ή της δημιουργικότητας. Αυτή η ενέργεια είναι προσωποποιημένη σε μια θηλυκή μορφή, τη Σάκτι, την Μητέρα του Σύμπαντος. Είναι αδιαχώριστη από Εκείνον που την παρατηρεί - τον σάκτιμαν (ο φύλακας της δύναμης) την αρσενική αρχή ή πατέρα του Σύμπαντος. Ο Σάκτιμαν αποκαλείται Μπράχμαν από τους συγγραφείς των Ουπανισάδων. Στην Ταντρική παράδοση ονομάζεται Σίβα. Το Σύμπαν είναι ένα προϊόν αυτού του ζεύγους των αντιθέτων, στατικό (Σάκτιμαν) και δυναμικό (Σάκτι). Στην Τάντρα πιστεύεται ότι όσο υπαρχει ο φαινομενικός κόσμος, η Μητέρα του Σύμπαντος είναι η δημιουργός, η συντηρήτρια και η καταστροφέας. Έτσι λοιπόν θα έρπεπε να λατρεύεται ως η όψη του Θείου. (Χάρις Γιοχαρι. Τάντρα)

Η τρεις θεοί του σύμπαντος κόσμου, ο Βραχμα ο δημιουργός, ο Σιβα ο καταστροφέας και ο Βισνού ο φύλακας, δεν είναι παρά οι τρεις διαφορετικές όψεις της μίας θεότητας. Η Σάκτι είναι το παν και δεν υπάρχει κανείς θνητός που μπορεί να σηκώσει το πέπλο της και να δει την αλήθειας της. Αυτό συμβαίνει σε αυτή την ζωή, στον πάνω κόσμο των ζωντανών. Τα πάντα είναι η Μεγάλη Μητέρα Θεά και οι τρεις όψεις της είναι οι τρεις θεοί που ίσα τον έχουν μοιραστεί.

Ο Ιουλιανός στον λόγο του για την Μητέρα των θεών γράφει: «Ποία είναι η Μήτηρ των Θεών; Είναι η πηγή των νοερών και δημιουργικών Θεών, των διοικούντων τους ορατούς Θεούς, η μήτηρ και συγχρόνως η σύζυγος του μεγάλου Διός - Μεγάλη Θεά ερχόμενη εις την ύπαρξιν μετά και μαζί με τον Μέγαν Δημιουργόν - πάσης ζωής κυρία και πάσης γενέσεως αιτία, εκείνη η οποία με πάσαν άνεσιν άγει εις την τελείωσιν ότι παράγει, ήτις δημιουργεί άνευ πάθους τα όντα μετά του Πατρός, είναι πράγματι η αμήτωρ παρθένος, η πάρεδρος του Διός κατουσίαν η μήτηρ όλων των θεών.»

<Η Μεγάλη Μητερα Θεά, η Κυβέλη της Μικράς Ασίας που ερωτεύθηκε τον Ατι.

Στην ελληνική θρησκεία η πρώην Παρθένα Μητερα Θεά, παντρεύτηκε τον Δία δίνοντας του το βασιλικό σκήπτρο. Έξι αρσενικοί θεοί κι έξι θηλυκές θεότητες δημιουργούν το δωδεκάθεο στην προσπάθεια τους να εκφράσουν την συμπαντική αρμονία. Στην χριστιανική παράδοση η Παναγία Παρθένος Μητέρα του θεού διατηρεί κι εκείνη την αρχαία παράδοση, σε μια προσπάθεια να μην ανατραπεί ο κόσμος από την υπερβολική λογική του ουρανού που έχει καταπατήσει πλέον κάθε συναίσθημα της καρδιάς.

Όπως το γράφει ο Λεκατσάς στο κάλεσμα της θεονύμφης: «Έτσι δεν πρέπει ν' αφήνουμε έξω από την πρωτοχριστιανική παράδοση, αγκαλά κ' υστερότερο χρονικά, το παγανικότερο κείμενο του Χριστιανισμού, την ακολουθία του Ακαθίστου, που κεντρικό θέμα είναι η θεογαμία της Μαρίας. Είναι μια παγανική αποθέωση της Θεοτόκου, που την αποθεώνει, δίνοντας της ένα προς ένα τα χαρακτηριστικά της Μεγάλης Θεάς, να ικανοποιήσει τα παγανικά πλήθη.»

<Αυτο το ειδώλιο Μητέρας Θεάς βρέθηκε στην ιεράπετρα και είναι περίπου 7000 ετών.

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

Πλουταρχος - Περί Ισιδος και Οσίριδος

Οι δε βασιλείς ανεδεικνύοντο μεν εκ της γενεάς των ιερέων ή εκ της των πολεμιστών, εκ των οποίων αύτη μεν η γενιά ένεκα της ανδρείας της εκείνη δε ένεκα της σοφίας της είχε μεγάλην υπόληψιν και εκτίμησιν. Εκείνος δε όστις από της γενεάς των πολεμιστών είχεν αναδειχθεί βασιλεύς, συγκατηριθμείτο αμέσως μεταξύ των ιερέων και ελάμβανε μέρος εις την απόκρυφον θεωρητικήν έρευνα και αναζήτησιν της αλήθειας, ήτις συνεκάλυπτε τα πολλά διά μύθων και αφηγήσεων. Ακριβώς τούτο υπαινίσσοντο αναμφιβόλως οι ίδιοι οι ιερείς με το να τοποθετούν ευστόχως εμπρός εις τους ναούς τας σφίγγας, ότι η θεολογία των εμπεριέχει την αινιγματώδη σοφία. Ο δε εν Σάι ευρισκόμενος ναός της Αθηνάς, (Νηίθ) την οποία επισήμως παραδέχονται και ως την Ίσιν, είχε την εξής επιγραφή:
«Εγώ είμαι παν ότι υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει και τον πέπλον μου κανείς θνητός δεν εξεσκέπασε».
«εγω ειμι παν το γεγονός και ον και εσόμενον και τον πέπλον ουδείς πω θνητός απεκάλυψεν».

ΠΛΗΘΩΝ - Τα μαγικά λόγια του Ζωροάστρη

9. Στο βάθος της γης κατοικεί η πηγή της αρετής. Μένει εκεί κρυμμένη χωρίς να χάνει την παρθενία της.
19 Η φυση πειθει ότι οι δαίμονες είναι αγνοί και οι βλαστοί της κακής ύλης χρηστοί και όλβιοι.

ΠΑΝΑΓΗΣ ΛΕΚΑΤΣΑΣ
Ο Παναγής Λεκατσάς είναι ένας από τους σημαντικούς Έλληνες ιστορικούς που πρέπει κάθε Έλληνας να μελετήσει. Έχει γράψει δύο σπουδαία βιβλία, ένα για τον Διόνυσο κι ένα για την Ψυχή. Σημαντικά είναι και το Θείον Βρέφος, Το Κάλεσμα της Θεονύμφης και η Μητριαρχία.

Η ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ

Η μητριαρχία ακμάζει, έτσι στην Τοτεμική Περίοδο όπου το κυνήγι, δουλειά των αντρών, η η Καρποσυλλογή, δουλειά των γυναικών, με την καλλιέργεια των σπόρων, η Γεωργία. Μια και η κτηνοτροφία βγαίνει από τη σφαίρα του κυνηγιού, μένει στα χέρια των αντρών, κ έτσι το πέρασμα από την κυνηγητική στην κτηνοτροφική οικονομία αλλάζει ριζικά τη θέση του άνδρα. Πρώτα βρισκόταν σε υπερθετική εξάρτηση από το γένος της γυναίκας του γιατί δεν είχε να προσφέρει σ' αυτό παρά το μερδικό του από το κυνήγι. Με τα κοπάδια αποκτά μια οριστική οικονομική δύναμη και ξαγοράζει την ανεξαρτησία του πληρώνοντας το γένος της γυναίκας του.
Έτσι καθώς η πρώτη περιουσία είναι τα ζωντανά, κάθε ποιμενική κοινωνική είναι χωρίς εξαίρεση πατριαρχική, και σε μεγάλο βαθμό πολύγαμη κιόλας. Οι ποιμενικοί λαοί είναι κατά κανόνα και νομαδικοί, κ οι νομάδες δεν αγοράζουνε μοναχά αλλά αρπάζουνε τιες γυναίκες. Το πέρασμα έτσι από την Κυνηγητική στην κτηνοτροφική οικονομία καταλεί με γοργό ρυθμό την Μητριαρχία.
Αντίθετα η Γεωργία είναι η παραγωγική περιοχή των γυναικών, βγαίνοντας από την καρποσυλογή, που είναι δουλεια γυναικεία. Όπου η Γεωργική οικονομία διαδέχεται άμεσα την κυνηγετική, εκεί η κοινωνία ανακρατεί, και σε πολύ προχωρημένη οικονομική εξέλιξη, την μητριαρχική στοιχείωση της. Η άμεση τούτη μετάβαση τονώνει της θέση της Μητριαρχικής γυναίκας, πού ναι ιδιοχτήτρα και κληρονόμα της καλλιεργίσιμης γης και συνεδεμένη σταθερά με τη γονιμική μαγεία και θρησκεία. Αυτή είναι η περίπτωση και των αρχαίων μεσογειακών λαών και μάλιστα της Μικρασιατικής, της Αιγύπτου, και του Αιγαίου.
Από τη Μέση Μινωική περίοδο παρουσιάζεται ο αρσενικός μινωϊκός θεός, γιός ή αγαπητικός, ή και τα δυο, της Μεγάλης Θεάς, «αντιπροσωπεύοντας την πατριαρχική αρχή που γεννιέται μέσα από την Μητριαρχία. Από την Τρίτη Υστερομινωική μας έρχεται η τοιχογραφία που βρέθηκε στη θεση Αγίας Τριάδα, όπου μαζί με τις γυναίκες που ιερουργούν, παρουσιάζεται εδώ κι ένας γυναικοντυμένος λυράρης.
Άλλο, αλήθεια, σημάδι της ελευθερίας των αρχαιότερων φυλογονικών σχετισμών του Αιγαιακού Κόσμου είναι οι περιπέτειες της λέξης Παρθένος. Στην αρχή και σε πολύ υστερότερους, όπως του Ηροδότου, καιρούς, σημαίνει την ανύπαντρη μόνο. Μα καθώς, στην προπατριαρχική περίοδο, η ερωτική ζωή της γυναίκας αρχίζει από την ενηβωση , η μητρότητα δεν προϋποθέτει το γάμο. Οι αρχαίες παρθένες παναπεί ανύπαντρες, ε΄ναι και μητέρες αντάμα. Όταν η πατριαρχία θ' απαιτήσει την αγνότητα της ανύπαντρης, η λέξη συγκεντρώνεται στο κατοπινό νόημα της. (Όμοια και η λέξηvirgo στα λατινικά, χρειάζεται, για να στοιχίσει στο νόημα αυτό, και πρόσθετο χαρακτηριστικό: virgo intact) έτσι οι μεγάλες θεές δεν μπαίνουν στον ζυγό του Πατριαρχικού γάμου που θα μονοπωλούσε την ερωτικη ζωή τους, λογίς «Μητέρες Θεές», πούναι Παρθένοι με το αρχαίο νόημα, ξεμένουν θεϊκές παρθενοκόρες. Τέτοια είναι και η Αρτεμη, που λατρεύεται με χορούς οργιαστικούς, τέτοια κ η πελασγική Αθηνά, που γενά με τον Ηφαιστο στην Αθήνα τον Εριχθόνιο και που λατρεύεται στην Ήλιδα με την επίκληση Μήτηρ. Άλλη Παρθένος και Μητέρα μαζί είναι η Ήρα, που η πρώτη της ιδιότητα δίνει και στη Σαμο, μιαν από τις πατρίδες της, το αρχαιότερο όνομα «Παρθενία»

ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΝΥΜΦΗΣ

Τη δεύτερη μέρα των ανθεστηρίων γινόταν ο γάμος του Διονύσου, ταύρου θεού, με τη γυναίκα του άρχοντος βασιλέως, στην αρχαία έδρα του που λεγότανε Βουκόλιον (Βοιδομάντρα).
Ο λόγος αυτός ξαναθυμίζει τον παράλληλο των Κελτών, όπου η γυναίκα, για να δηλώσει ενός άντρα πως τον διαλέγει για ταίρι της, δεν είχε παρά να του πει: «Εσύ είσαι ο Ταύρος, κ εγώ είμαι η νέα Γελάδα.»
Έτσι δεν πρέπει ν' αφήνουμε έξω από την πρωτοχριστιανική παράδοση, αγκαλά κ' υστερότερο χρονικά, το παγανικότερο κείμενο του Χριστιανισμού, την ακολουθία του Ακαθίστου, που κεντρικό θέμα είναι η θεογαμία της Μαρίας. Είναι μια παγανική αποθέωση της Θεοτόκου, που την αποθεώνει, δίνοντας της ένα προς ένα τα χαρακτηριστικά της Μεγάλης Θεάς, να ικανοποιήσει τα παγανικά πλήθη.
Η ερωτική μαγεία είναι ένας κλώνος της μαγείας γενικά, της φανταστικής τεχνικής που καταναγκάζει τη φύση, τα στοιχεία της, τα πλάσματα της, και πιο πέρα, ανάμεσα Μαγείας και Θρησκείας, τους δαίμονες και τους θεούς, να υπηρετούνε τα θελήματα του ανθρώπου.