Ένα από τα πρώτα του βιβλία του Φράνσις Μπέικον έφερε τον τίτλο "Ο έπαινος της γνώσης"(1592). Ο ενθουσιασμός του για τη φιλοσοφία επιβάλλει να παραθέσουμε ένα απόσπασμα:Ο έπαινός μου θα είναι για τον ίδιο τον νου. Ο voυς είναι ο άνθρωπος, και η γνώση νους, ένας άνθρωπος δεν είναι παρά αυτά που γνωρίζει...
Δεν είναι η απόλαυση που πηγάζει από τα συναισθήματα μεγαλύτερη από την απόλαυση που πηγάζει από τις αισθήσεις, και επίσης η διανοητική απόλαυση δεν είναι μεγαλύτερη από την απόλαυση που πηγάζει από τα συναισθήματα;
Δεν είναι αυτή η μοναδική αληθινή και φυσική απόλαυση που δεν μπορούμε να χορτάσουμε ποτέ;
Δεν είναι η γνώση αυτή που προστατεύει τον νου από κάθε είδους αναστάτωση;
Πόσα πράγματα άραγε υπάρχουν που φανταζόμαστε ότι δεν υπάρχουν;
Πόσα πράγματα δεν εκτιμούμε περισσότερο από όσο θα δικαιολογούσε η αξία τους;
Αυτές οι απατηλές φαντασιώσεις, αυτές οι υπερβολικές εκτιμήσεις είναι τα νέφη του σφάλματος που προκαλούν θύελλες αναστάτωσης.
Υπάρχει, λοιπόν, μεγαλύτερη ευτυχία από το να μπορεί ο voυς του ανθρώπου να αρθεί πάνω από τη σύγχυση των πραγμάτων, σε ένα επίπεδο απ’ όπου θα μπορεί να εκτιμήσει την τάξη τns φύσης και τα σφάλματα των ανθρώπων;
Υπάρχει κανείς που να υποστηρίζει μόνο την απόλαυση και όχι την ανακάλυψη; Την ικανοποίηση και όχι το όφελος;
Δεν πρέπει να ανακαλύψουμε και τον πλούτο τnς αποθήκης της φύσης πέρα από την ομορφιά του καταστήματός της;
Είναι μήπως η αλήθεια άγονη; Δεν θα μπορέσουμε συνεπώς να πετύχουμε αξιόλογα πράγματα και να προικίσουμε τη ζωή του ανθρώπου με άπειρα αγαθά;
Φράνσις Μπέικον
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου