Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

To Νομοθετικό Έργο και η επιρροή του Σόλωνα στην αρχαία Αθήνα

Ο Σόλων (639 – 559 π.Χ.) ήταν σημαντικός Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος, ποιητής και ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας.

Ο Σόλων γεννήθηκε στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο Εξεκεστίδης φρόντισε για την εκπαίδευση και ανατροφή του γιού του, και καταγόταν από το γένος των Μεντιδών, όπου ανήκε και ο τελευταίος βασιλιάς της Αθήνας Κόδρος.. H μητέρα του ήταν εξαδέλφη της μητέρας του τύραννου Πεισίστρατου και καταγόταν από το γένος των Νηλειδών.

Μολονότι η γενιά του Σόλωνος ήταν αρχοντική, η οικογένειά του δεν ήταν πλούσια. Έτσι ο Σόλων αναγκάστηκε να ακολουθήσει τον πατέρα του στο επάγγελμα του εμπόρου. Όταν έχασε την περιουσία του, στράφηκε προς το εμπόριο και ταξίδεψε στην Αίγυπτο και τη Μ. Ασία. Επωφελούμενος από τα ταξίδια του αυτά μελέτησε ξένους πολιτισμούς και νόμους, καθώς και τον πολιτικοοικονομικό βίο των άλλων χωρών, απόρροια όλων ήτανε να αποκομίσει γνώσεις και σοφία εκτός από πλούτο. Τα εφόδια που απέκτησε τα χρησιμοποίησε αποτελεσματικά για την κοινωνική και οικονομική ανόρθωση της πατρίδας του και έτσι κατόρθωσε να αναδειχτεί στο σπουδαιότερο άνδρα της εποχής του.
Ωστόσο ο Σόλων δεν ήταν μόνο έμπορος, ήταν και ποιητής. Στα νεανικά του χρόνια ο Σόλων έγραφε ερωτικά ποιήματα, στα οποία εξυμνούσε τις χαρές της ζωής και την ακολασία στον έρωτα. Μετά όμως οι στίχοι του ξέφυγαν από το περιεχόμενό αυτό και υπηρέτησαν τις πολιτικές του επιδιώξεις. Κατά τον Διογένη τον Λαέρτιο η ποιητική παραγωγή του Σόλωνος ανερχόταν σε 4.000 στίχους, εκ των οποίων έχουν διασωθεί γύρω στους 300.
Ο Σόλων υπήρξε και ελεγειακός ποιητής. Έγραψε ελεγεία με τίτλο «Σαλαμίς», στην οποία προτρέπει τους Αθηναίους να ανακτήσουν το αγαπημένο τους νησί. Από την ελεγεία αυτή σώζονται μόνο οκτώ στίχοι. Ο Σόλων έγραψε επίσης πολιτικές ελεγείες, από τις οποίες έχουμε μεγαλύτερα αποσπάσματα. Σε αυτές εκφράζει τα πολιτικά του φρονήματα και αντανακλά τη φιλοπατρία του και την αγάπη του προς τη δικαιοσύνη. Οι ελεγείες του ονομάστηκαν «γνωμικές», επειδή περιέχουν πολλές γνώμες. Με τους φλογερούς του στίχους επηρέασε την αθηναϊκή κοινή γνώμη, συμβουλεύοντας, ενθαρρύνοντας και ενθουσιάζοντας τους Αθηναίους. Άλλα έργα του Σόλωνα υπήρξαν η ελεγεία «Προς Φιλόκυπρον» το φίλο του βασιλιά της Κύπρου, «Υποθήκαι εις εαυτόν», «Προς Κριτίαν» κ.ά.. Στα ποιήματά του έκανε τη διαπίστωση ότι η κακοδαιμονία της πόλης και οι φιλονικίες οφείλονται στον αγώνα των τάξεων και υποσχόταν τη θεραπεία του κακού.
Με όπλο ακριβώς την ποίησή του ο Σόλων έκανε την πρώτη του «εκστρατεία» εναντίον της πολιτικής ηττοπάθειας των συμπατριωτών του. Μετά τις άκαρπες προσπάθειες να ανακτήσουν τη Σαλαμίνα από τους Μεγαρείς, οι Αθηναίοι αποφάσισαν να ξεχάσουν το πρόβλημα και μάλιστα ψήφισαν νόμο με τον οποίον καταδικαζόταν σε θάνατο όποιος αναφερόταν στη Σαλαμίνα.
Μην αντέχοντας αυτόν τον παραλογισμό ο Σόλων πήγε μια ημέρα στην Αγορά και, υποκρινόμενος τον τρελό, άρχισε να απαγγέλλει ένα ποίημά του στο οποίο είχε δώσει τον τίτλο Σαλαμίς. Με τους στίχους του ο «τρελός» ποιητής υπενθύμιζε στους Αθηναίους ότι η Σαλαμίνα ήταν δική τους και ότι θα έπρεπε να την ξαναπάρουν από τους Μεγαρείς. Με τους τελευταίους στίχους «Ισομεν εις Σαλαμίνα, μαχησόμενοι περί νήσου / ιμερτής χαλεπόν τ” αίσχος απωσόμενοι» («Πάμε στη Σαλαμίνα, να πολεμήσουμε για το ποθητό νησί και τη βαριά ντροπή να διώξουμε») οι Αθηναίοι ξεσηκώθηκαν και αποφάσισαν να ακολουθήσουν το σχέδιο του Σόλωνος.
Στο ακρωτήριο της Κωλιάδος (τον σημερινό Αγιο Κοσμά) ο Σόλων συγκέντρωσε μια ομάδα πολεμιστών μεταμφιεσμένων σε γυναίκες που δήθεν έκαναν θυσία στο ιερό της Δήμητρας. Υστερα έστειλε έναν έμπιστό του στη Σαλαμίνα ο οποίος, προσποιούμενος ότι τον είχαν εξορίσει οι Αθηναίοι, πληροφόρησε τους κατακτητές Μεγαρείς ότι οι Αθηναίες είχαν πάει σύσσωμες στο ιερό της Δήμητρας όπου βρίσκονταν απροστάτευτες. Οι Μεγαρείς, λαχταρώντας τη λεία, μπήκαν στα πλοία τους και αποβιβάστηκαν κοντά στο σημείο όπου πίστευαν ότι θα έβρισκαν μόνες τους τις Αθηναίες και έπεσαν στην παγίδα του Σόλωνος. Οι Αθηναίοι αποδεκάτισαν τους Μεγαρείς και κατόπιν, μαζί με τον Σόλωνα, απέπλευσαν για τη Σαλαμίνα και την κατέλαβαν. Αλλά η διελκυστίνδα Μεγαρέων και Αθηναίων για τη Σαλαμίνα συνεχίστηκε ώσπου, με τη διαιτησία της Σπάρτης, το νησί δόθηκε επιτέλους στην Αθήνα.
Με την επιτυχία του στη Σαλαμίνα και με τη φήμη του σοφού, ο Σόλων εκλέχτηκε επώνυμος άρχων της Αθήνας για το έτος 594/3 π.X. με διευρυμένες εξουσίες: «διαλλακτής», για να μπορέσει να διευθετήσει τις ταξικές διενέξεις, και «νομοθέτης», για να ρυθμίσει τη νομοθεσία. Τις εξουσίες αυτές ο Σόλων θα πρέπει να τις διατήρησε και μετά το τέλος της αρχοντείας του, αφού οι νόμοι του τέθηκαν σε ισχύ γύρω στο 592-591 π.X.
Για να πετύχει ο Σόλων τον κατευνασμό των πολιτικών ερίδων, κατάρτισε την περίφημη νομοθεσία του, που μετά την κύρωσή της, καταγράφτηκε σε ξύλινους άξονες, «τας κύρβεις», που στήθηκαν στο Πρυτανείο. Με τις μεταρρυθμίσεις που επέφερε, οι σπουδαιότερες από τις οποίες ήταν η παραχώρηση δικαιωμάτων και στο λαό για την εκλογή των αρχόντων όπως η «επί σώμασι», δηλαδή τα χρέη κυρίως των αγροτών οι οποίοι, μη μπορώντας να τα ξεπληρώσουν, είχαν χάσει τις περιουσίες τους και είχαν πουληθεί δούλοι εντός και εκτός της Αττικής και η «σεισάχθεια» με την οποία μπήκαν τα θεμέλια, στα οποία στηρίχτηκε η δημιουργία της Αθηναϊκής Δημοκρατίας Ενώ όσοι είχαν πουληθεί δούλοι για χρέη απελευθερώθηκαν και επέστρεψαν στα σπίτια τους.
Το 594 ως άρχοντας κατόρθωσε με την υποτίμηση του νομίσματος να ανακουφίσει τους καταχρεωμένους πολίτες που στέναζαν κάτω από την πίεση της τάξης των πλουσίων.
Μετά το 594 φαίνεται ότι ο Σόλων αναμίχτηκε στα δημόσια πράγματα των Αθηνών είτε ως στρατηγός, είτε ως εκπρόσωπος των Αθηναίων στο Αμφικτιονικό Συνέδριο στον ιερό πόλεμο εναντίον των Κρισσαίων (591 π.Χ.).

Το Νομοθετικό Έργο του Σόλωνα
Το νομοθετικό έργο του Σόλωνα περιλάμβανε πρώτα μέτρα επανόρθωσης της υπάρχουσας κατάστασης, πολιτειακές μεταρρυθμίσεις που αφορούσαν στο πολιτικό σώμα, στη λαϊκή κυριαρχία και στα δικαστήρια, καθώς και νομοθετήματα σε συγκεκριμένους τομείς.
Τα νομοθετικά μέτρα του Σόλωνα ήταν πολύ τολμηρά, αλλά και δραστικά και αντικατοπτρίζουν το μέγεθος της κρίσης που κλήθηκαν να θεραπεύσουν. Βασίζονταν στην αρχή της δίκαιης ανισότητας και όχι της απόλυτης ισότητας, ενώ επιδίωκαν να αποτρέψουν την εμφύλια διαμάχη και τη διάλυση της πολιτικής κοινότητας της Αθήνας, διατηρώντας παράλληλα την κοινωνική διαστρωμάτωση και την προβολή αυτής της διαστρωμάτωσης στη νομή της εξουσίας. Αποσκοπούσαν στην παύση της εξάρτησης των ακτημόνων από την αγροτική οικονομία, καθώς και στην ανάπτυξη του εμπορίου και της βιοτεχνίας για την απορρόφηση αυτών των ακτημόνων, τους οποίους ο Σόλων προσπάθησε και ως ένα βαθμό κατάφερε να προφυλάξει από την πλήρη εξαθλίωση. Με τα μέτρα του ενισχύθηκαν οι μικρομεσαίοι αγρότες, αλλά και όσοι ασκούσαν κάποιο επάγγελμα εκτός της γεωργίας. Απαλείφθηκαν τα στεγανά της καταγωγής, που εμπόδιζαν αυτούς που πλούτιζαν από κάποιο επάγγελμα να ανέλθουν σε ανώτερες κοινωνικές τάξεις, να γίνουν πολίτες και να αναλάβουν αξιώματα. Το πολίτευμα της Αθήνας παρέμεινε ωστόσο και μετά τις μεταρρυθμίσεις τιμοκρατικό, βασισμένο στην κοινωνική διαστρωμάτωση και στη νομή της εξουσίας από τους πολίτες ανάλογα με τον εισόδημά τους, αν και το εισόδημα αυτό μπορούσε στο εξής να προέρχεται από πολλές διαφορετικές δραστηριότητες και όχι μόνο από την καλλιέργεια της γης. Επιδίωξη του Σόλωνα ήταν τέλος να καταστούν όλοι οι πολίτες συνυπεύθυνοι για την τήρηση των νόμων και την καταστολή παρανομιών. Ιδανικό του ήταν η ευνομία!!!
Μολονότι ο Σόλων δεν πρόσφερε στην Αθήνα την απόλυτη κοινωνική δικαιοσύνη και πολιτική σύμπνοια – οι αγρότες περίμεναν αναδασμό της γης και οι ευπατρίδες ήθελαν να μη θιγούν τα προνόμιά τους – οι νόμοι του, αντικαθιστώντας τους άδικους «δρακόντειους» νόμους του Δράκοντα, κατόρθωσαν να περιορίσουν την κοινωνική αδικία και να δώσουν στην Αθήνα μια βάση για αντιπροσωπευτικότερο πολιτικό σύστημα.
Ο Αθηναίος νομοθέτης Σόλων πιστεύει ολόψυχα στην πρόοδο και γι” αυτό δεν τάσσεται στο πλευρό καμιάς από τις αντιμαχόμενες παρατάξεις των Αθηνών και αγωνίζεται για την επικράτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Το σύνολο της ποίησης αυτό φανερώνει το σκοπό του αυτό. Σχετικά με τις θρησκευτικές και ηθικές ιδέες του Σόλωνα, παρατηρούμε ότι πηγάζουν από τις αντιλήψεις για τη θρησκεία και τις ηθικές αξίες της εποχής του, ενώ οι κοινωνικές του ιδέες, που βρήκαν την ολοκλήρωσή τους στο νομοθετικό του έργο, αποβλέπουν πιο μακριά στο απώτερο μέλλον.

Μέτρα επανόρθωσης (σεισάχθεια): Στα πλαίσια της σεισάχθειας (αποτίναξης βαρών), ο Σόλων κατάργησε τα υφιστάμενα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες και προς το δημόσιο, απελευθέρωσε όσους Αθηναίους είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών στην ίδια την Αθήνα και επανέφερε στην πόλη όσους εν τω μεταξύ είχαν μεταπωληθεί στο εξωτερικό. Για ξένους δούλους δεν γίνεται λόγος στις πηγές. Για να μην επαναληφθεί το φαινόμενο, κατάργησε το δανεισμό με εγγύηση το σώμα (προσωπική ελευθερία) του δανειολήπτη και των μελών της οικογένειάς του. Είναι επίσης πιθανό ότι αμνήστευσε τα αδικήματα που επέφεραν στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.

Πολιτικό σώμα: Στα πλαίσια των πολιτειακών μεταρρυθμίσεων για την αναμόρφωση και διεύρυνση του πολιτικού σώματος της Αθήνας ο Σόλων διατήρησε τα τέσσερα υφιστάμενα τέλη που ρύθμιζαν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των πολιτών και βασίζονταν ως τότε αποκλειστικά στο ύψος του αγροτικού εισοδήματος (πεντακοσιομέδιμνοι, τριακοσιομέδιμνοι ή ιππείς, διακοσιομέδιμνοι ή ζευγίται, θήτες με εισόδημα κάτω των διακοσίων μεδίμνων ετησίως). Όμως για την κατάταξη των πολιτών σε μια από αυτές τις τάξεις, θέσπισε τον συνυπολογισμό και των εισοδημάτων που προέρχονταν από επαγγελματικές ή εμπορικές δραστηριότητες. Επιπλέον, έδωσε δικαίωμα στο κατώτερο από αυτά τα τέλη, τους θήτες, να συμμετέχουν στην εκκλησία του δήμου, τους παραχώρησε όμως μόνο το δικαίωμα του εκλέγειν, όχι του εκλέγεσθαι.
Αποτέλεσμα αυτών των μεταρρυθμίσεων ήταν να λογίζονται στο εξής πολίτες όλοι οι ενήλικες άνδρες που κατοικούσαν στην Αττική και ήταν απόγονοι κατοίκων της Αττικής, μελών ιωνικών κοινοτήτων, αν και δεν θέσπισε την ισότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων για όλους τους πολίτες. Ο Σόλων έδωσε πιθανότατα δυνατότητα πολιτογράφησης και σε μετοίκους. Αυτό το μέτρο που πήρε ο Σόλων ήταν να χωρίσει τους πολίτες της Αθήνας σε κοινωνικές τάξεις ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση και όχι με βάση την καταγωγή, όπως γινόταν ως τότε. Το σύστημα ήταν «τιμοκρατικό», από το τίμημα, δηλαδή το πόσο μπορούσε να αποτιμηθεί ο πολίτης με βάση την περιουσία του. Οι τρεις κοινωνικές τάξεις (Ιππείς, Ζευγίτες, Θήτες) διατηρήθηκαν αλλά οι ιππείς χωρίστηκαν στα δύο ανάλογα με τα οικονομικά τους. Έτσι στην Αττική υπήρχαν πλέον τέσσερις κοινωνικές τάξεις: οι Πεντακοσιομέδιμνοι (Ιππείς οι οποίοι μπορούσαν να διατηρούν πολεμικά άλογα), δηλαδή όσοι είχαν ετήσιο εισόδημα πάνω από 500 μεδίμνους (δοχεία με τα οποία μετρούσαν κυρίως τα στερεά αγροτικά προϊόντα και χωρούσαν γύρω στα 25 κιλά) σε σιτάρι, λάδι ή αντίστοιχης αξίας χρήμα, οι Τριακοσιομέδιμνοι (Ιππείς) με το ανάλογο εισόδημα, και ακολουθούσαν οι Διακοσιομέδιμνοι (Ζευγίτες, που κατείχαν τουλάχιστον ένα ζευγάρι βόδια) και τελευταίοι οι Θήτες, που το εισόδημά τους προερχόταν από αμειβόμενη εργασία (θητεία) και ήταν μικρότερο των διακοσίων μεδίμνων. Ανάλογα ρυθμίστηκε και η φορολογία (εισφορές).

Λαϊκή κυριαρχία: Στις πολιτειακές μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα περιλαμβάνονται και μέτρα που διεύρυναν τη λαϊκή κυριαρχία, δηλ. τη στήριξη της εξουσίας στο σώμα των πολιτών της Αθήνας. Συγκεκριμένα ο Σόλων, μετέφερε στην εκκλησία του δήμου την αρμοδιότητα της εκλογής των αρχόντων, που είχε ως τότε ο Άρειος Πάγος και θέσπισε τη διαδικασία της κληρώσεως εκ προκρίτων πεντακοσιομεδίμνων για την εκλογή τους. Σύμφωνα με αυτή τη διαδικασία ο δήμος εξέλεγε ένα αριθμό υποψήφιων αρχόντων από το τέλος των πεντακοσιομεδίμνων και στη συνέχεια γινόταν κλήρωση για την ανάδειξη ενός από αυτούς τους υποψηφίους.
Ίδρυσε ένα νέο βουλευτικό σώμα, τη βουλή των τετρακοσίων (ή τετρακοσίους) και μετέφερε σε αυτό τις προβουλευτικές αρμοδιότητες που είχε ως τότε ο Άρειος Πάγος, δηλ. τη διαδικασία προκαταρκτικής επεξεργασίας των σχεδίων ψηφισμάτων που θα υποβάλλονταν στην εκκλησία του δήμου. Η βουλή των τετρακοσίων ήταν πιο δημοκρατική σε σύγκριση με το αριστοκρατικό σώμα του Αρείου Πάγου, στο οποίο συμμετείχαν μόνο πεντακοσιομέδιμνοι που είχαν θητεύσει ως άρχοντες (και είχαν εκλεγεί από τον ίδιο τον Άρειο Πάγο σύμφωνα με τη διαδικασία που ίσχυε πριν τις μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα). Η βουλή αντίθετα είχε 400 εκλεγμένα μέλη, που προέρχονταν και από τα τέλη των ιππέων και των ζευγιτών, η θητεία κάθε βουλευτή ήταν ετήσια και οι τέσσερις φυλές της Αθήνας αντιπροσωπεύονταν ισότιμα, με εκατό βουλευτές η καθεμιά.

Δικαστήρια: Στο χώρο της δικαιοσύνης οι μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα ήταν επίσης σημαντικές προς την κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού και του ελέγχου της εξουσίας. Ο Σόλων έδωσε τη δυνατότητα σε κάθε πολίτη, όχι μόνο στον παθόντα, να καταγγέλλει στον Άρειο Πάγο με εισαγγελία (αγωγή) οποιονδήποτε, ακόμα και άρχοντα, και να εμφανίζεται ως κατήγορος. Με αυτό τον τρόπο κατοχυρώθηκε ουσιαστικά το έννομο συμφέρον του απλού πολίτη σε σχέση με την άσκηση της εξουσίας από τα κρατικά όργανα, ακόμα και αν οι ενέργειες των κρατικών οργάνων δεν τον έβλαπταν άμεσα. Σοβαρό παράπτωμα για τον Σόλωνα ήταν η αδιαφορία του πολίτη για τα κοινά. Θέσπισε λοιπόν νόμο ο οποίος προέβλεπε τη στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων όσων δεν συντάσσονταν με κάποια από τις αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις.
Ο Αρειος Πάγος εξακολούθησε να είναι το ανώτατο δικαστήριο του κράτους. Παράλληλα ο Σόλων ίδρυσε την Ηλιαία ένα λαϊκό δικαστήριο με πολλά μέλη, ως αντίβαρο του Αρείου Πάγου σε θέματα απονομής δικαιοσύνης όπου συμμετείχαν όλοι οι πολίτες και όπου εκδικάζονταν οι υποθέσεις για όλα τα αδικήματα εκτός από τον φόνο, τον εμπρησμό και την απόπειρα κατάλυσης του πολιτεύματος, τα οποία εκδικάζονταν στον Άρειο Πάγο. Το όνομά της προέρχεται από το ουσ. ηλία=αλία, που σημαίνει εκκλησία, σύναξη. Η ακριβής σύνθεση της Σολώνειας Ηλιαίας δεν είναι γνωστή και δεν αποκλείεται να πρόκειται απλά για την ίδια την εκκλησία του δήμου, όταν αυτή συνεδρίαζε ως δικαστήριο. Η κλασική διαμόρφωση της Ηλιαίας σε «δεξαμενή» 6000 κληρωμένων Αθηναίων άνω των 30 ετών, από την οποία λαμβάνονταν οι δικαστές για τα ηλιαστικά δικαστήρια, οφείλεται στις μεταρρυθμίσεις του έτους 462 π.Χ. από τον Εφιάλτη. Στην Ηλιαία μπορούσε να προσφύγει οποιοσδήποτε εναντίον δικαστικής αποφάσεως αρχόντων. Οι αποφάσεις των αρχόντων έπαψαν να είναι τελεσίδικες και μπορούσαν να εφεσιβληθούν στην Ηλιαία.

Άλλα Νομοθετήματα: Ο Σόλων θέσπισε και πλήθος άλλων νόμων για συγκεκριμένα θέματα, που δεν είναι όλα γνωστά. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι:
  • Η απαγόρευση της εξαγωγής γεωργικών προϊόντων πλην λαδιού,
  • Οι ρυθμίσεις στις ιδιωτικές σχέσεις (π.χ. κανόνες υδροληψίας, ελάχιστες αποστάσεις οικοδομών)
  • Η θέσπιση κοινωνικής πρόνοιας για αναπήρους και επικλήρους, με τον Σόλωνα αρχίζει και το δικαίωμα της διαθήκης (θυγατέρες που κληρονομούσαν αποκλειστικά την πατρική περιουσία λόγω έλλειψης άρρενα κληρονόμου). Ως τότε την περιουσία όποιου πέθαινε άτεκνος την κληρονομούσαν οι συγγενείς του. Στο εξής ο πολίτης χωρίς παιδιά μπορούσε να κληροδοτήσει τα υπάρχοντά του σε όποιον ήθελε.
  • Τα μέτρα προστασίας της οικογένειας και του γάμου, που περιλάμβαναν μέτρα εναντίον της μοιχείας, του βιασμού, της μαστρωπείας και της πορνείας
  • Η υποχρέωση των γονέων να διδάξουν στα παιδιά τους κάποια τέχνη και απαλλαγή των τέκνων από τη φροντίδα των ηλικιωμένων γονέων τους, αν οι τελευταίοι δεν είχαν ανταποκριθεί σε αυτή την υποχρέωσή τους.
Συνολικά ο Σόλων ρύθμισε πάνω σε νέες βάσεις το δημόσιο, το ιδιωτικό και το ποινικό δίκαιο. Οι νόμοι του δημοσιεύτηκαν ίσως το 592/1 π.Χ. καταγραμμένοι σε ξύλινες τετράγωνες στήλες, οι οποίες στένευαν προς τα πάνω και στρέφονταν γύρω από άξονα, γι’ αυτό και ονομάστηκαν «άξονες» ή «κύρβεις». Δίκαια ο Σόλων θεωρείται πατέρας του αστικού δικαίου.

Διάφορα άλλα έργα διοίκησης: Ο Σόλων χώρισε την Αττική σε 48 «ναυκραρίες» που η καθεμιά τους είχε επικεφαλής τον ναύκραρο, ο οποίος φρόντιζε για την κατασκευή και τη συντήρηση των πολεμικών πλοίων καθώς και για την είσπραξη των εισφορών. Κυρίαρχο διοικητικό σώμα της Αθήνας παρέμενε η Εκκλησία του Δήμου, που συνερχόταν στην Πνύκα, απαρτιζόταν από πολίτες άνω των 25 ετών και εξέλεγε τους άρχοντες της πόλης από τις δύο ανώτερες τάξεις.
Το 410 π.Χ. συγκροτήθηκε στην Αθήνα μια επιτροπή νομομαθών, οι αναγραφείς των νόμων, που ανέλαβε την εκκαθάριση και την κωδικοποίηση των νόμων του Δράκοντα και του Σόλωνα. Το έργο της επιτροπής διακόπηκε από τους τριάκοντα τυράννους και ολοκληρώθηκε μετά την πτώση τους. Το 403/2 π.Χ. παρέδωσαν το σώμα νόμων που κατάρτισαν, το οποίο φύλαγαν στο εξής οι θεσμοθέται.
Ο Σόλων, για να αποφύγει μεταβολές της νομοθεσίας του και για να μην αναμειχθεί στην εφαρμογή της, αποδήμησε για δέκα χρόνια. Στην ενέργειά του αυτή διακρίνεται μια πρώτη εφαρμογή της διάκρισης της νομοθετικής από την εκτελεστική εξουσία. Κρίνοντας από την τυραννία του Πεισίστρατου και των διαδόχων του, που εγκαθιδρύθηκε το 561 π.Χ. και διάρκεσε ως το 510 π.Χ., οι μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα φαίνεται πως δεν αντιμετώπισαν πλήρως τα προβλήματα που επιδίωκαν να λύσουν. Η ουσία τους όμως διατηρήθηκε και μετά το τέλος της τυραννίας και αποτέλεσε το θεμέλιο πάνω στο οποίο εδραιώθηκε η κλασική αθηναϊκή δημοκρατία.
Αφού ολοκλήρωσε το έργο του ο Σόλων έφυγε από την Αθήνα εξορκίζοντας τους συμπολίτες του να μην αλλάξουν τους νόμους του για δέκα – άλλες πηγές λένε για εκατό – χρόνια και ταξίδεψε στην Αίγυπτο, στην Κύπρο και αλλού.
Ο Σόλων κατά τη διάρκεια των δέκα χρόνων της αυτοεξορίας του επισκέφτηκε, μεταξύ άλλων, και το βασιλιά των Σάρδεων Κροίσο, ο οποίος τον ρώτησε αν γνώριζε κανέναν άνθρωπο πιο ευτυχισμένο από αυτόν. Ο Σόλων του ανέφερε τρεις περιπτώσεις ευτυχισμένων ανθρώπων και τον συμβούλεψε με το γνωστό: «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε» (μη μακαρίζεις κανέναν, προτού να δεις το τέλος του). Όταν ξαναγύρισε στην Αθήνα, τη βρήκε σε πολύ καλή κατάσταση χάρη στα δικά του νομοθετικά μέτρα, όμως την βρήκε να σπαράζεται πάλι από πολιτικές έριδες. Προσπάθησε να αποτρέψει την τυραννίδα του Πεισίστρατου αλλά δεν τα κατάφερε. Ο Πεισίστρατος κατέλαβε την εξουσία ως τύραννος το 560 π.X. και τον ίδιον χρόνο πέθανε ο Σόλων που πέθανε ευτυχισμένος σε βαθιά γεράματα.(80 χρονών).
Όσο ζούσε αλλά και μετά το θάνατό του ο Σόλων υπήρξε πρόσωπο αγαπητό στους Αθηναίους. Τον θεωρούσαν έναν από τους επτά σοφούς και έτρεφαν γι” αυτόν μεγάλη εκτίμηση.

Ηράκλειτος: Εντός των τειχών οι πολιτικοί βάρβαροι

Λήθη και πλάνη

§1
Διάχυτη είναι η αντίληψη πως η πολιτική παρακμή διάγει τον πιο βαρύ της χειμώνα. Η οξυμένη μορφή του παρόντος πολιτικού-κοινωνικού χειμώνα, έτσι όπως γνωρίζεται στον σύγχρονο κόσμο και πιο τραγελαφικά στον ελλαδικό χώρο, αποτελεί απλώς μια από τις τελευταίες φάσεις του ιστορικού χειμώνα της πολιτικής και του βιωμένου πολιτισμού της. Πρόκειται λοιπόν για την ιστορικότητα ενός πολιτικού ολέθρου, που είναι πανταχού παρών και για τον οποίο συνήθως πρώτοι κάνουν λιτανείες οι αποτυχημένοι πολιτικοί. Μια τέτοια ιστορικότητα ωστόσο  δεν προβάλλει ούτε οφείλει να προβάλλει εκάστοτε ως άλλοθι, προκειμένου να μην αισθάνεται κανείς, μέσα στο δικό του παρόν, την πνοή ενός Πολιτικού οικοδομήματος, κενού σε περιεχόμενο και μορφές. Έχει γίνει τόσο σύμφυτο με την τρέχουσα ζωή αυτό το κενό, ώστε οι λέξεις,πολιτική κρίση, σήψη, παρακμή και παρόμοιες εκφράσεις να έχουν καταντήσει αφηρημένα και ακίνδυνα συνθήματα χωρίς να αποκαλύπτουν τίποτα ή χωρίς να παραπέμπουν σε κάποιο αυθεντικό περιεχόμενο. Μάλιστα, οι ανίκανοι πολιτικοί, αυτοί οι καθ’ όλα υπεύθυνοι για την παρούσα καταστροφή, ενσωματώνουν μέσα στην πολιτική τους φλυαρία τέτοιες φράσεις και εκφράσεις για να επικαλύπτουν με το πέπλο της λήθης τις δικές τους εγκληματικές πολιτικές και να ανανεώνουν τον οδηγητικό τους ρόλο επί της αγελαίας μάζας. Πιο παραπλανητική γίνεται η συνθηματολογική φρασεολογία, όταν υπηρετεί εξουσιαστικές βλέψεις άκαπνων καθεστωτικών με «σοσιαλιστικό», «ριζοσπαστικό», «αριστερό» προσωπείο. Τον πιο  δίκαιο λόγο για όλο τούτο το γένος των καθεστωτικών, τον έχει διατυπώσει τελευταία ο Κοστάντσο Πρέβε: «ποτέ δεν έμαθαν να εφαρμόζουν τον μαρξισμό στον εαυτό τους και πίστεψαν ότι ο δικός τους μαρξισμός χρησίμευε μόνο για να ερμηνεύσει τους αστούς, τους καπιταλιστές, τους αιρετικούς κ.λπ.» (Κριτική ιστορία του μαρξισμού. Εκδ. ΚΨΜ, Αθήνα 2010, σ. 16).

§2
Η μνημονευθείσα καθεστωτική λογική δείχνει περίτρανα ότι οι βάρβαροι της Πολιτείας, ήγουν της πολιτικής, δεν βρίσκονται έξω από την πόλη, αλλά είναι εγκατεστημένοι εντός των τειχών. Ίδιον αυτών των «βαρβάρων» είναι η δυσαρμονία ιδιωτικού και δημόσιου βίου. Ως άρχοντες επικαλούνται το δημόσιο συμφέρον, για να υπηρετήσουν τα ιδιωτικά τους συμφέροντα. Αποδεικνύονται έτσι ότι είναι ένα συνονθύλευμα σκληροτράχηλων συντεχνιών, συνωμοτικών φατριών, που ως νέο-βάρβαροι έχουν καταλάβει την Πόλη. Για να επιβιώσει όμως στην εξουσία μια τέτοια κάστα χρειάζεται να μεταποιήσει και τους αρχόμενους σε παρόμοιο συνονθύλευμα. Τότε συμβαίνει η πλήρης ιδιωτικοποίηση της Πολιτείας: καμιά ειλικρινής δημόσια φωνή δεν μπορεί να αντισταθεί στην κομματική, συνδικαλιστική, δημοσιογραφική, φιλαθλο-υστερική αποβαρβάρωση μεγάλου μέρους των μαζών. Εκείνος που εναντιώθηκε πρώτος σε μια τέτοια ιδιωτικοποίηση της Πόλης, μέσα στην ιστορία του φιλοσοφικού-πολιτικού  στοχασμού, είναι ο πολύς Ηράκλειτος. Στο απ. Β1, για παράδειγμα, ομιλεί για την ανεξάντλητη δυναμική του κοινού-δημόσιου λόγου που κυβερνά τον κόσμο, μηδέ εξαιρουμένου και αυτού του πολιτικού κόσμου: ενώ όμως αυτός ο κοινός λόγος είναι παρών και καθιστά και τον, κατά λόγο, κόσμο παρόντα, οι άνθρωποι δεν έχουν καμιά πρόσβαση σε τούτη την κοινότητα λόγου και κόσμου· δηλαδήλησμονούν τον κοινό, δημόσιο λόγο και κόσμο, που είναι προσβάσιμος σε όλους, επειδή καθεύδουν. Τι εννοεί καθεύδουν; Ότι κινούνται από ελατήρια, από όνειρα, οπτασίες, οράματα ιδιωτικά και απατηλά. Μια τέτοια αποβαρβάρωση αρχόντων και αρχομένων δεν έχει αρχή και τέλος. Συντελεί στην καθίδρυση ενός «ανεστραμμένου κόσμου για τον κοινό νου» (Χέγκελ), που όμως περνάει για λογικός. Άρχουσα δύναμη είναι η ύβρις [(=αλαζονεία της εξουσίας) απ. Β43], η κοιλιοδουλεία  (απ. Β29), η συμπεριφορά «όνων που προτιμούν το άχυρο από το χρυσάφι» (απ.Β9), με μια λέξη: «οι βάρβαρες ψυχές» (απ. Β107).
                                        
Τα νεύματα του λόγου
 
 § 1
Κάθε λέξη, κάθε φράση, κάθε αποφθεγματική ρήση του Ηράκλειτου μας στέλνει  νεύματα του λόγου: όλα τελούν σε αεικίνητη μεταβολή και τίποτα δεν είναι δεδομένο, παγιωμένο και οριστικό. Γιατί; Επειδή τα πράγματα διέπονται από εσωτερικές, ως προς τον εαυτό τους, συγκρούσεις, σήμερα θα λέγαμε εσωτερικές αντιφάσεις, και αμοιβαίες μεταξύ τους συγκρούσεις: αντιθέσεις, εναντιότητες, αλληλεξαρτήσεις.Στο απ. Β 53 αποφαίνεται πολύ εκφραστικά αυτός ο βαθύνους στοχαστής:

«Ο πόλεμος είναι πατέρας και βασιλεύς όλων»

Προφανώς με την έννοια «πόλεμος» δεν εννοεί ο φιλόσοφος τον πόλεμο με τη συνήθη έννοια, ας πούμε, έναν επιθετικό, ιμπεριαλιστικό πόλεμο κ.λπ., αλλά κάτι πιο βαθύ: πέρα από την εκάστοτε υποκειμενική γνώμη και την παραδοχή ή μη αυτής της ρήσης από διάφορους «πολυμαθείς» της αμάθειας, ο συγκεκριμένος λόγος του αποσπάσματος απηχεί τη συνεκτική αλήθεια σχετικά με τη δομή και την ύπαρξη των όντων, ανεξαρτήτως χρόνου. Τα όντα, από τη μια πλευρά, ερείδονται σε ένα θεμελιακό υπόστρωμα καθορισμένης και εν πολλοίς δεδομένης-σταθερής υφής και, από την άλλη, εκ-τίθενται σε μια ακατάπαυστη μεταβλητότητα. Εάν το πρώτο χαρακτηριστικό των όντων συγκροτεί, για τον Ηράκλειτο, το Είναι, το δεύτερο παραπέμπει στο γίγνεσθαι.  Το Είναι μπορεί να υπάρχει μόνο ως εσωτερική ανα-τροπή του εαυτού σε γίγνεσθαι. Γι’ αυτό, χωρίς το γίγνεσθαι δεν θα υπήρχε ούτε φυσικός ούτε νοητός κόσμος.

 § 2
Όμως ποια άλλα, υπαρκτικής φύσης, γνωρίσματα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα νοήμονα όντα, κατά τον Ηράκλειτο, ώστε να διάγουν τον βίο τους εύρυθμα; Πρέπει να μην παραγνωρίζουν ότι «ο πόλεμος είναι κοινός και η δικαιοσύνη έριδα και πως όλα συμβαίνουν με βάση την έριδα και την αναγκαιότητα» (απ. Β 80), πως όλα δηλαδή τα πράγματα διέπονται από την έριδα και την αναγκαιότητα. Στη συνάφεια τούτη, τι σημαίνει η φράση: ο πόλεμος είναι κοινός (στ’ αρχαία: ξυνός); Ότι η νοητή γραμμή που συνέχει και ανατροφοδοτεί το γίγνεσθαι ως αναγκαιότητα, ως νομοτέλεια, είναι ο Λόγος. Και ο Λόγος δεν είναι ανέξοδα και ανερμάτιστα λόγια, σαν αυτά πολλών σημερινών καθεστωτικών διανοουμένων ή ανίκανων πολιτικών , αλλά  η πύρινη, έμπρακτα φωτεινή αρχή που καθιστά αμείλικτο τον αγώνα αντίρροπων δυνάμεων,  ανυποχώρητη την πάλη των αντιθέτων, ως το σημείο που αμφότερα τα αντίπαλα μέρη, μέσα από τη διαλεκτική τους αυτοαναίρεση, κατ’ αναγκαιότητα διεκδικούν τη συστατική τους αλήθεια στον εσωτερικό χώρο ενός νέου, ανώτερου ποιοτικά, ενιαίου νοηματικού όλου. Ας φανταστούμε, για παράδειγμα, σήμερα έναν παρόμοιο αγώνα, αντιμαχία, αντιπαράθεση, μεταξύ αντίπαλων πολιτικών παρατάξεων. Η αυθεντικότητα του αγώνα δεν έγκειται στις λεκτικές επιθέσεις της μιας παράταξης ενάντια στην άλλη –τότε, τα πολιτικοσυνδικαλιστικά «αηδόνια» θα ήταν άγιοι και όχι μισθοφόροι- αλλά στο κατά πόσο η κάθε παράταξη, λόγω και έργω, αναιρεί διαλεκτικά τον εαυτό της ως παράταξη, ως τεμαχισμένο όλο δηλαδή, και συμβάλλει με έναν λαμπρό και τιτάνιο αγώνα στη χάραξη μιας αυτοδιευθυνόμενης προοπτικής του λαού. Στο εσωτερικό μιας τέτοιας  ολότητας έχουν θέση και οι παραταξιούχοι, στο βαθμό που παύουν πλέον να υπηρετούν τον διχαστικό λόγο της   κλειστής παράταξης, έχουν αποβάλλει το παλιό εξουσιαστικό τους δέρμα και δύνανται έτσι να ακροώνται τον κοινό Λόγο, να συνομιλούν μαζί του.

Ηράκλειτος: «ερεύνησα τον εαυτό μου»
  • Όταν κάποτε ρώτησαν τον Ηράκλειτο πώς γνωρίζει όσα γνωρίζει απάντησε: «ερεύνησα τον εαυτό μου».
  • Εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως ο φιλόσοφος μας παροτρύνει να  ερευνούμε τον εαυτό μας;
  • Κάτι παρόμοιο δείχνει να περικλείει και το θρυλικό «γνώθι σ’ αυτόν». Τι συμβαίνει εδώ;
  • Από τις απαρχές άραγε του φιλοσοφικού στοχασμού της ελληνικής αρχαιότητας μέχρι τις μεγάλες στιγμές της αττικής φιλοσοφίας και από εκεί ως τους καιρούς μας η έρευνα του εαυτού και η γνώση του προβάλλεται ως η θεραπεία της ανθρώπινης ύπαρξης;
  • Το «ερεύνησα τον εαυτό μου» ο φιλόσοφος το κατανοεί ως μια στροφή προς τα ένδον για να σκεφτεί την ανθρώπινη αλλαγή. Μέσα από τη στροφή αυτή μπορεί κανείς να διανοίγεται στο καθολικό και να μην χάνεται μέσα στο ιδιωτικό.
  • Την ανθρώπινη αλλαγή θέλει να πετύχει και προς τούτο βλέπει μία μόνο δυνατότητα: την απαλλαγή του λογισμού από τη δολιότητα και τη στεγνότητα του υπολογισμού.
  • Με σημερινούς όρους, η δολιότητα αυτή συναντάται στην υπολογιστική σκέψη ατόμων, ομάδων ή θεσμισμένων συνόλων που θεωρητικά επαγγέλλονται κοινωνικές αλλαγές, αλλά στην πράξη ορέγονται την εδραίωση της δικής τους εξουσίας: η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα.
  • Σε αντίθεση με αυτές τις φενακισμένες συνειδήσεις, ο Ηράκλειτος με το ερεύνησα τον εαυτό μου μας παρωθεί ή καλύτερα μας υποκινεί να ερευνάμε μέσα μας τη γνώση και το μέτρο.
  • Ενόσω παρακολουθούμε και ακολουθούμε αυτόν τον υποκινητή, μπορούμε να διεκδικούμε μορφές ζωής, που δεν θα παραπαίουν στα μετανεωτερικά απόβλητα αλλά πίσω από την απατηλή σχέση του Ηθικού και του Πολιτικού θα αναζητούν τις αρχές  μιας αυθεντικής σχέσης ήθους και πολιτικής. Ο Ηράκλειτος τις απεικονίζει ως εξής:
  • Προσωποποίηση του ήθους: ο άνθρωπος, ως εμ-πρόσωπο και αυτο-διερευνώμενο ον, φέρει ο ίδιος την ευθύνη των επιλογών του μέσα στον περίκοσμο της μαζικής συμπεριφοράς.
  • Εναρμόνιση ήθους και «ξυνού λόγου»: Ανάλογα με την ενόραση και μετοχή στον «ξυνόν λόγον», ο άνθρωπος αποκτά γνώση του κόσμου και του τρόπου λειτουργίας του τελευταίου. Αυτή η γνώση του επιτρέπει να καθορίζει ο ίδιος τη μοίρα του, τη δημόσια-πολιτική του στάση, την ευτυχία ή τη δυστυχία του.
  • Ο «ξυνός  λόγος [=κοινός λόγος]» ως μέτρο της Ηθικής και της Πολιτικής: όσα συνυφαίνονται με την θεωρία και την πράξη του ανθρώπου –κοινωνική τάξη, νόμοι της πολιτείας, κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά κ.λπ.– τελούν σε ομο-λογία με τα περιεχόμενα του Λόγου.
  • Ελευθερία της βούλησης και αυτονομία σκέψης: ηθικό χρέος και ανώτερη-ανεξάρτητη σκέψη  διέπουν την περι-ουσία των αρίστων σε σοφία και αρετή.
  • Η περι-ουσία των αρίστων ως οντολογική προσήλωση στο ποιόν: καταδίκη της υπεροψίας, γνώση και διάγνωση των ορίων του ανθρώπου, πνευματική εγρήγορση και κριτική σκέψη, κοινωνική δικαιοσύνη και ευαισθησία στη χρήση ή κατανομή του πλούτου, ισοπολιτεία και δυναμική συνύπαρξη των εναντίων, υπεύθυνος χειρισμός των δημοσίων πραγμάτων, καταπολέμηση της δεισιδαιμονίας και της αμάθειας του λαού, προσανατολισμός του στο ορθό και αληθινό, υπεράσπιση των νόμων της πόλεως.
  • Η πολιτική ζωή ως χειραφέτηση: η ένταξη του ανθρώπου σε μια ζωή της δυνατότητας και της δύναμης.
  • Ζωή της δυνατότητας ως το αείζωον πυρ που καθιστά τη σκέψη πύρινη· και ζωή της δύναμης ως μεταστοιχείωση της σκέψης σε κατευθυντήρια δύναμη του κόσμου

Το μυστήριο της ύπαρξης - Κβαντική Αποκάλυψη

Στο παρακάτω βίντεο θα δείτε επιστήμονες να μιλάνε για την πραγματικότητα της ύπαρξης. Όλα όσα λένε είναι πραγματικότητα... και υπάρχει περίπτωση να έρθετε σε πολύ δύσκολη θέση ψυχολογικά να χωνέψετε αυτή την αλήθεια. Την πληροφορία αυτή, ως άνθρωποι, δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να την ξεσκαλίσουμε και να την γνωρίσουμε... είναι το τελευταίο σκαλοπάτι της γνώσης... διότι έχοντας αυτή τη γνώση στο μυαλό σου, "χάνονται" πολλές αξίες της ζωής σου... όσον αφορά την αντίληψή σου για την ζωή.


Μπορεί ένα ιστιοφόρο να ξεπεράσει την ταχύτητα του ανέμου;

Perierga.gr - Μπορεί ένα ιστιοφόρο να ξεπεράσει...Η ταχύτητα ενός ιστιοφόρου, καθώς πλέει στη θάλασσα, οφείλεται σε δύο παράγοντες.

Ο πρώτος έχει σχέση με την κατεύθυνση του ανέμου και την ώθηση που μεταδίδει η δύναμή του. Ο άλλος παράγοντας έχει σχέση με την ιδιαίτερη μορφή του ιστίου (πανιού), το οποίο, προβάλλοντας αντίσταση στον άνεμο, προκαλεί ώθηση με κατεύθυνση κάθετη προς εκείνη του ανέμου. Όταν το ιστιοφόρο και ο άνεμος έχουν την ίδια κατεύθυνση, τότε μόνο ο πρώτος παράγοντας είναι παρών. Σε αυτή την περίπτωση, η μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει το ιστιοφόρο είναι ίση με εκείνη του ανέμου. Αντίθετα, όταν το ιστιοφόρο κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση από τον άνεμο, τότε υφίσταται και τους δύο παράγοντες. Το άθροισμά τους μπορεί να δώσει ταχύτητα που θα ξεπεράσει συνολικά την ταχύτητα του ανέμου.

Η εξέλιξη της αστρονομίας: Εννιά χάρτες του διαστήματος ανάμεσα στους αιώνες

Τις περισσότερες φορές οι προσπάθειες των επιστημόνων ήταν ανεπιτυχείς, κυρίως επειδή η επιστήμη δεν είχε εξελιχθεί σε μεγάλο επίπεδο. Οσο περνούσαν τα χρόνια όμως, τόσο μειώνονταν οι ανακρίβειες στα έργα των επίδοξων επιστημόνων. Οι εννιά διαστημικοί χάρτες, δημιουργημένοι ανάμεσα στους αιώνες, αποτελούν ένα δείγμα της εξέλιξης της αστρονομίας.
 
1. Οι δύο όψεις της σελήνης – 2000-1600 π.Χ
 
Ανασκάφηκε παράνομα το 1999 και θεωρείται το πρώτο φορητό αστρονομικό εργαλείο. Απεικονίζει τις δύο όψεις της σελήνης αλλά και αρκετά αστέρια ακόμα, ανάμεσα τους πιθανότατα και ο αστερισμός των Πλειάδων. Υπάρχει και η περίπτωση στο αριστερό μέρος αντί για την πανσέληνο να εμφανίζεται ο ήλιος.
2. Οι χάρτες που δεν χωρούσαν στα βιβλία – 1121 μ.Χ
 
Ανάμεσα στις σελίδες ενός επιστημονικού βιβλίου, γραμμένου κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, βρίσκονται κάποιοι εξαιρετικοί χάρτες. Ο συγκεκριμένος εμφανίζει την γη να περιβάλλεται από τις τροχιές των υπολοίπων πλανητών. Ο χάρτης δείχνει τις κινήσεις του ηλίου, της σελήνης αλλά και της Αφροδίτης σε σχέση με τον χρόνο. Το βιβλίο που είναι γραμμένο ανάμεσα στο 1090 και το 1120, περιέχει κεφάλαιο γεωγραφίας, αστρονομίας αλλά και φυσικής ιστορίας.
3. Η πρώτη χαρτογράφηση της σελήνης – 1600 μ.Χ
 
Ο αρχαιότερος χάρτης της σελήνης ανήκει στον Αγγλο φυσικό Γουίλιαμ Γκίλμπερτ. Παρατηρώντας τις φωτεινότερες περιοχές του φεγγαριού, ο Γκίλμπερτ πίστεψε πως εκεί βρίσκονται οι θαλάσσιες περιοχές του. Ετσι, δημιούργησε ένα χάρτη όπου διαχώριζε τα χερσαία και τις θαλάσσια κομμάτια. Στην συνέχεια αποδείχτηκε πως οι προβλέψεις του Αγγλου επιστήμονα ήταν λανθασμένες, αφού η σελήνη δεν έχει ίχνος νερού.
4. Τα σημάδια πάνω στον ήλιο – 1613 μ.Χ
 
Η ύπαρξη των μυστήριων κηλίδων πάνω στον ήλιο είναι γνωστή από πολύ παλιά. Ωστόσο μέχρι και τις αρχές του 17ου αιώνα δεν υπήρχε τρόπος να εντοπιστούν. Με την κατασκευή του ηλιοσκοπίου, μπόρεσε να γίνει η πρώτη αποτύπωση των κηλίδων του ηλίου. Ο χάρτης ανήκει στο βιβλίο του Γαλιλαίου με όνομα «Ο Αστρικός Αγγελιαφόρος»
5. Η πρώτη αποτύπωση του ηλιακού συστήματος – 1660 μ.Χ
 
Σε σχέση με τους προηγούμενους διαστημικούς χάρτες, αυτός έχει σίγουρα βελτιωθεί κατά πολύ. Αποτελεί μια πιο αποτύπωση ολόκληρου του ηλιακού συστήματος, με την γη να αποτελεί το κέντρο του και τους υπόλοιπους πλανήτες να κινούνται γύρω της. Ανάμεσα τους βρίσκεται και ο ήλιος, ενώ έξω από την τροχιά των πλανητών βρίσκεται ο ζωδιακός κύκλος. Δημιουργός του χάρτη είναι ο Γερμανός χαρτογράφος Αντρέας Κελλάριους.
6. Η γη τυλιγμένη σε νέφος – 1660 μ.Χ
 
Μαζί με το πρώτο ηλιακό σύστημα, ο Κελλάριους δημιούργησε και άλλον έναν εντυπωσιακό χάρτη. Σε αυτόν εμφανίζεται η γη κυκλωμένη από σύννεφα. Εξω από αυτά, βρίσκεται η σελήνη η οποία ακολουθεί κυκλική τροχιά γύρω της. Ανάλογα με την θέση της επηρεάζεται και η όψη της, ενώ ο ήλιος παραμένει ακίνητος στο πάνω μέρος του χάρτη.
7. Το... ανανεωμένο ηλιακό σύστημα – 1846 μ.Χ
 
Ενα πληρέστερο ηλιακό σύστημα παρουσιάζεται στο έργο του Χολ Κόλμπι. Σε αυτό ανήκει και ο πλανήτης «Ουρανός» που είχε ανακαλυφθεί μόλις 65 χρόνια νωρίτερα. Οι σημαντικές αστρονομικές ανακαλύψεις στις αρχές του 19ου αιώνα οδήγησαν σε έναν διαστημικό χάρτη πολύ καλύτερο από τους προηγούμενους. Η φράση «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξα του θεού» στο κάτω μέρος την εικόνας κάνει την διαφορά.
8. Η γη σε μορφή... ρουλέτας – 1893 μ.Χ
 
Αν η θεωρία του Ορλάντο Φέργκισον είχε γίνει αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα, τότε θα είχαμε ένα από τα μεγαλύτερα επιστημονικά πισωγυρίσματα. Ο Αμερικανός φυσικός δεν δεχόταν την έννοια του πλανήτη και έτσι δημιούργησε έναν δικό του χάρτη που παρουσίαζε την γη σε μορφή ρουλέτας.
9. Η προσομοίωση των ηλιακών κηλίδων – 2009 μ.Χ
 
Χρησιμοποιώντας εξελιγμένη τεχνολογία, ο φυσικός Μάτιας Ρέμπελ δημιούργησε μια εικόνα που εξηγεί την πολύπλοκη φύση των ηλιακών κηλίδων. Με την βοήθεια του υπολογιστή, έχει επιτευχθεί εξαιρετική ακρίβεια στην χαρτογράφηση.   

Βρετανός αστροβιολόγος: "Βρήκαμε εξωγήινη ζωή"!

Κορυφαίος επιστήμονας της Βρετανίας, υποστήριξε μετά από έρευνα ότι ανακαλύφθηκε εξωγήινη ζωή που ζει στην ατμόσφαιρα της Γης.
 
Την αδιάσειστη απόδειξη για ύπαρξη εξωγήινης ζωής αποτελεί μια εκπληκτική εικόνα- πειστήριο, σύμφωνα με κορυφαίους αστροβιολόγους.
 
Η φωτογραφία απαθανατίζει έναν μυστηριώδη οργανισμό σε σχήμα δράκου που εντοπίστηκε στο διάστημα, ο οποίος – όπως υποστηρίζουν αναγνωρισμένοι επιστήμονες – αποδεικνύει πως η ζωή στη Γη, συμπεριλαμβανομένης και της ανθρώπινης είναι εξωγήινης προέλευσης.
Ο οργανισμός ανακαλύφθηκε μέσα σε σκόνη και αιωρούμενα σωματίδια, βαθιά στη στρατόσφαιρα του πλανήτη μας, ενώ σύμφωνα με τους ειδικούς, αποτελεί μια «βιολογική οντότητα» από άνθρακα και οξυγόνο. Τα δομικά στοιχεία δηλαδή της ζωής.
 
Οι επιστήμονες μάλιστα που προχώρησαν στην πρωτοποριακή ανακάλυψη καθιστούν σαφές πως δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα ο συγκεκριμένος οργανισμός να «ξέφυγε» στο διάστημα από τον πλανήτη μας και άρα είναι εξωγήινος.
 
«Είναι απόδειξη όχι μόνο για ύπαρξη εξωγήινης ζωής, αλλά και για το γεγονός (πλέον) ότι εξωγήινοι οργανισμοί εισβάλλουν συνεχώς στη Γη», τόνισε ο επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής Milton Wainwright. Στην έρευνα συμμετείχαν ομάδες του Πανεπιστήμιο του Sheffield και του τμήματος Αστροβιολογίας του Πανεπιστημίου του Buckingham .
Επίσης πρόσθεσε: «Η φωτογραφία του σωματιδίου “δράκος” που αποτελείται από άνθρακα και οξυγόνο αποδεικνύει ότι υπάρχει και δεν είναι κομμάτι της κοσμικής ή ηφαιστειακής σκόνης. Δεν ξέρουμε ακόμα αν είναι ένας ενιαίος οργανισμός ή ένωση μεμονωμένων μικροβίων. Είναι σίγουρα κάτι εκπληκτικό και σε άριστη κατάσταση. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι προήλθε από το διάστημα, καθώς το επιβεβαίωσαν τα δείγματα βιολογικού υλικού που μελετήσαμε από αυτό».
 
Αξίζει να σημειωθεί ότι η συνταρακτική ανακάλυψη έγινε λίγες μόλις ημέρες αφότου αστροναύτες υποστήριξαν ότι βρήκαν ίχνη ζωής στην επιφάνεια του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS), ο οποίος περιστρέφεται γύρω από τη Γη. Το συγκεκριμένο μικροσκοπικό πλαγκτόν αποτελεί τον πρώτο σύνθετο οργανισμό που βρέθηκε έξω από τον πλανήτη μας.
 
«Τα ευρήματά μας είναι πραγματικά και θα αλλάξουν για πάντα την άποψή μας για την ανθρώπινη ζωή και την εξέλιξη. Ανατίναξαν όλες τις θεωρίες της βιολογίας και της εξέλιξης έξω από το νερό. Ίσως θα πρέπει να ξαναγράψουμε από την αρχή τα βιβλία της βιολογίας μας.Η μόνη εξήγηση είναι ότι έχουν έρθει από κάπου αλλού στο διάστημα, και αυτό ενδέχεται να είναι απόδειξη πως η ζωή στη Γη, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, προέρχεται από οργανισμούς στο διάστημα», υποστήριξε ο καθηγητής Chandra Wickramasinghe που πήρε επίσης μέρος στη μελέτη, υπογραμμίζοντας:
 
«Έχουμε αποδείξεις ότι ακόμα και στο ανθρώπινο γονιδίωμα, το 40% του DNA μας είναι ιογενές, και αυτό έχει ενσωματωθεί κατά τη διάρκεια της εξέλιξής μας. Υπάρχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις που δείχνουν ότι το DNA μας προέρχεται από το διάστημα και μεταφέρεται στην ατμόσφαιρά μας από μικρομετεωρίτες. Ό, τι έχουμε στη Γη προέρχεται από το διάστημα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων».

Άγνωστες πτυχές του δουλεμπορίου...


Όλοι έχουμε δει ταινίες για το απάνθρωπο δουλεμπόριο των Αφρικανών προς την Αμερική. Όμως το δουλεμπόριο υπήρχε απ' την αρχαιότητα. Ποιοι ήταν όμως αυτοί οι απάνθρωποι δουλέμποροι; Στο βίντεο που ακολουθεί θα δείτε συγκλονιστικές λεπτομέρειες σχετικά με το δουλεμπόριο.



Εννέα στους δέκα γαλαξίες «εχθρικοί για τη ζωή»

Το Σύμπαν ίσως είναι πιο ερημικό από ό,τι θέλουμε να πιστεύουμε: Ριπές θανάσιμης ακτινοβολίας καθιστούν εννέα στους δέκα γαλαξίες ακατάλληλους για την εμφάνιση ευφυούς ζωής, υπολογίζουν δύο αστροφυσικοί.

Στους περισσότερους γαλαξίες, λένε οι ερευνητές, οι πλανήτες σχεδόν αποστειρώνονται από τις λεγόμενες «εκλάμψεις ακτίνων γάμμα», ή GRB, τις ισχυρότερες εκρήξεις που γνωρίζουμε στο Σύμπαν.

Οι εκλάμψεις ακτίνων γάμμα ανακαλύφθηκαν τη δεκαετία του 1960 από δορυφόρους σχεδιασμένους να ανιχνεύουν εκρήξεις πυρηνικών δοκιμών.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι πρόκειται για πίδακες ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας -φωτόνια υψηλής συχνότητας και ενέργειας- που παράγονται από βίαια συμβάντα.

Οι GRB χωρίζονται σε δύο είδη: εκλάμψεις μικρής διάρκειας, περίπου ενός ή δύο δευτερολέπτων, οι οποίες παράγονται από συγκρούσεις ανάμεσα σε δύο άστρα νετρονίων ή μαύρες τρύπες. Οι εκλάμψεις του δεύτερου είδους διαρκούν δεκάδες δευτερόλεπτα και εκδηλώνονται όταν γερασμένα άστρα καταρρέουν υπό το ίδιο το βάρος τους και ανατινάζονται. Οι εκρήξεις αυτές είναι πιο σπάνιες από τις σύντομες GRB, μεταφέρουν όμως 100 φορές περισσότερη ενέργεια.

Οι πλανήτες που τυχαίνει να βρεθούν στην πορεία της θανάσιμης ακτινοβολίας δεν θα αποστειρωνόταν αμέσως. Οι ακτίνες γάμμα θα κατέστρεφαν όμως το στρώμα του όζοντος και θα άφηναν τον πλανήτη εκτεθειμένο σε επικίνδυνη υπεριώδη ακτινοβολία, αρκετή για να εξοντώσει κάθε περίπλοκη μορφή ζωής. Μόνο τα μικρόβια θα ήταν πιθανό να επιζήσουν σε μια τέτοια καταστροφή, εκτιμούν οι συντάκτες της νέας μελέτης.

Μια έκλαμψη ακτίνων γάμμα, εξάλλου, έχει προταθεί ως εξήγηση για την μαζική εξαφάνιση ειδών του Ορβοβίκιου, πριν από 450 εκατομμύρια χρόνια, όταν χάθηκε το 80% των ειδών της Γης.

Ο Τσβι Πίραν, θεωρητικός αστροφυσικός στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, συνεργάστηκε στην έρευνα με τον Ραούλ Χιμένεθ, αστροφυσικό του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης στην Ισπανία.

Όπως αναφέρουν στην επιθεώρηση Physical Review Letters, στο 90% των γαλαξιών του ορατού Σύμπαντος οι εκρήξεις είναι τόσο συχνές που θα ήταν απίθανο να αφήσουν έστω και έναν ζωντανό πλανήτη απείραχτο.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι παρατεταμένες εκλάμψεις ακτίνων γάμμα είναι συχνότερες σε περιοχές με έντονη αστρογένεση οι οποίες είναι φτωχές σε χημικά στοιχεία πιο βαριά από το υδρογόνο και το ήλιο -περιοχές χαμηλής «μεταλλικότητας» όπως λένε οι αστροφυσικοί.

Οι ερευνητές εκτίμησαν αρχικά τη συχνότητα των μακρών GRB στον Γαλαξία μας βάσει της μέσης μεταλλικότητας και της κατανομής των άστρων. Κοντά στο κέντρο του Γαλαξία, τα άστρα είναι πολύ στριμωγμένα και ο κίνδυνος πολύ μεγάλος: οι πλανήτες που βρίσκονται σε ακτίνα 6.500 ετών φωτός από το γαλαξιακό κέντρο έχουν πιθανότητα 95% να έχουν δεχθεί μια θανάσιμη ριπή ακτίνων γάμμα τα τελευταία ένα δισεκατομμύριο χρόνια.

Στην περίπτωση της Γης, η οποία βρίσκεται κοντά στην άκρη του Γαλαξία, 27.000 έτη φωτός από το κέντρο, η πιθανότητα εκτιμάται στο 50%.

Σε άλλους γαλαξίες, η κατάσταση θα ήταν πολύ χειρότερη από ό,τι στον Μίλκι Ουέι. Οι περισσότεροι άλλοι γαλαξίες στο ορατό Σύμπαν είναι μικροί και παρουσιάζουν χαμηλή μεταλλικότητα. Στο 90% των γαλαξιών, οι εκλάμψεις ακτίνων γάμμα θα ήταν υπερβολικά συχνές για να αφήσουν τη ζωή να εξελιχθεί, υπολογίζουν οι ερευνητές.

Επισημαίνουν επίσης ότι όλοι οι γαλαξίες είχαν μικρό μέγεθος και χαμηλή μεταλλικότητα στα πρώτα πέντε δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Και αυτό σημαίνει ότι η εμφάνιση πολύπλοκων μορφών ζωής ήταν αδύνατη παντού στον Κόσμο.

«Προκαλεί έκπληξη το συμπέρασμα ότι μπορεί να υπάρχει [πολύπλοκη] ζωή μόνο στο 10% των γαλαξιών και μόνο έπειτα από πέντε δισεκατομμύρια χρόνια» σχολιάζει στο δικτυακό τόπο του Science ο Μπράιαν Τόμας του Πανεπιστημίου Washburn στο Κάνσας, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.

«Συνολικά όμως έχω την εικόνα ότι πιθανότατα έχουν δίκιο» λέει, αναφερόμενος στην τελευταία μελέτη.

Τα ευρήματα των ερευνητών, εξάλλου, θα μπορούσαν να έχουν χρησιμότητα στην αναζήτηση ευφυών μορφών ζωής εκτός της Γης. Για παράδειγμα, το διάσημο Ινστιτούτο SETI στρέφει τα ραδιοτηλεσκόπιά του προς το γαλαξιακό κέντρο, όπου τα άστρα είναι πιο πυκνά.

Όπως λένε οι ερευνητές, η προσοχή μας θα ήταν καλύτερο να στραφεί προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Το ταξίδι της βάρκας μας στο ποτάμι της ζωής

 Μπήκαμε σε αυτή τη βάρκα (το σώμα μας) και ταξιδεύουμε στο ποτάμι της ζωής μας, είτε ηθελημένα, όπως πιστεύουν κάποιοι, είτε τυχαία, όπως πιστεύουν άλλοι. Σημασία δεν έχει τόσο το πώς και το γιατί, όσο το πώς θα ταξιδέψουμε με τις λιγότερες ταλαιπωρίες, νομίζω.

Το ευχάριστο είναι πως για την καλή κατάσταση της βάρκας μας είμαστε υπεύθυνοι εμείς, και εμείς κρατάμε στα χέρια μας και τα κουπιά της. Το ποτάμι μάλλον δεν το ορίζουμε, κατά την άποψή μου. Έχει στροφές, και δύσκολα περάσματα, έχει όμως και τις γαλήνιες όμορφες ήρεμες μεριές του, όπως όλα τα ποτάμια που κατεβαίνουν από ψηλά, και χύνονται στη θάλασσα...

Ο καλός καραβοκύρης κρίνεται στα δύσκολα, λέει ο λαός μας. Ισχύει αυτό και για την βάρκα που κυλάει στο ποτάμι της ζωής μας. Τα κουπιά της είναι στα χέρια μας. Εμείς συντηρούμε και κουμαντάρουμε τη βάρκας μας. Όσο πιο νωρίς αντιληφθούμε την ροή του ποταμού, τόσο καλύτερα θα μπορέσουμε να χειριστούμε τα κουπιά, ώστε η βάρκα μας να κυλήσει στο ποτάμι με όσο το δυνατόν λιγότερα χτυπήματα στις όχθες ή τα βράχια και ταλαιπωρία.

Όσο πιστεύουμε πως εμείς μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία του ποταμού και προσπαθούμε γι αυτό, τόσο πιο δύσκολη κάνουμε την πλοήγηση της βάρκας μας, γιατί, όπως ξέρετε, τα νερά έχουν την δική τους ροή που τα οδηγεί στη θάλασσα, και είναι πάντα αυτή η πιο βολική και εύκολη γι αυτά. Μη διακρίνοντας καθαρά, από την άλλη, τις όχθες και την πορεία του ποταμού, μόνον προβλήματα και δυσκολίες θα συναντήσουμε, και πάλι…

Όσοι το αντιλαμβάνονται αυτό, απολαμβάνουν και τις δυσκολίες του ποταμού, που τους δυναμώνουν και τους κάνουν να νιώθουν περηφάνια για τις ικανότητές τους, αλλά και τις ήρεμες μεριές του.
Ο λαός μας έχει μια πολύ καλή φράση σχετική, που δηλώνει πως κάτι δεν πάει καλά στη ζωή μας. Τη φράση "ή στραβός είναι ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε"... Το "ή στραβός είναι ο γιαλός" δηλώνει την αντίληψή μας. Πως βλέπουμε, δηλαδή, όπως εμείς θέλουμε τα πράγματα και όχι όπως είναι στην πραγματικότητα, μια που δεν γίνεται να είναι στραβός ένας γιαλός. Το "ή στραβά αρμενίζουμε", δηλώνει ακριβώς αυτό που ανέλυσα πιο πάνω.

Ένα καλά συντηρημένο πλεούμενο και ένας καλός και συνετός καραβοκύρης, είναι βέβαιο πως κάνουν το ταξίδι αυτό προς την θάλασσα, μια εκπληκτική εμπειρία…
Συμφωνείτε;

Πότε και γιατί αποφεύγουμε μία πράξη ?

Αυτός που λέει, δεν λέει για να πράξει, αλλά αναζητά τρόπους εύνοιας και πιστοποίησης. Οι λόγοι που το κάνει κάποιος αυτό είναι γιατί δε νιώθει έτοιμος γι αυτό που θέλει να βιώσει, να πράξει, να δημιουργήσει. Με αυτόν τον τρόπο τοποθετεί τον δρόμο του μονίμως σε συζητήσεις, γιατί δεν είναι σίγουρος αν θέλει να τον κάνει δρόμο.

Έτσι θα πέφτει πάντα στις αντιφατικές σκέψεις και προτάσεις των ανθρώπων δίπλα του. Θα τις βάζει μπροστά του τις προτάσεις τους και εκεί θα πελαγώνει χειρότερα.
Μα γιατί να υπάρχει η ανάγκη για ψήφο εμπιστοσύνης ? Ποιος είναι λόγος που δεν κάνουμε το βήμα χωρίς να το περάσουμε από κόσκινο ? Ποια βήματα τοποθετούμε σε αυτό το κόσκινο ?

Ο λόγος είναι είτε η αποφυγή, είτε ο φόβος της αποτυχίας. Δηλαδή υπάρχουν περιπτώσεις που εμείς είμαστε στο δεν θέλω να κάνω ή θέλω να κάνω… και εκεί ψάχνουμε από τον περίγυρο να μας δώσει δίκιο στο δεν θέλω μας ή στο θέλω μας. Όμως αναζητούμε παράλληλα να ακούσουμε από τους δίπλα μας, πως ακόμη και να αποτύχουμε θα μας πουν δεν πειράζει.
Μα ότι και να σου πουν οι γύρω, είτε ναι, είτε όχι, είτε πειράζει, είτε δεν πειράζει, δεν νιώθεις καλά μέσα σου γι αυτό που πας να δημιουργήσεις, κάπου η συνείδησή σου διαφωνεί. Για να διαφωνεί η συνείδησή σου μόνο με εκείνη μπορείς να το συζητήσεις και να αναζητήσεις τους λόγους που διαφωνείς εσύ. Από σένα ξεκινάει είτε η συμφωνία είτε η διαφωνία.
Μήπως δεν έχεις κοιτάξει όλες τις παραμέτρους ? Μήπως επειδή σε άλλους τομείς δεν τις είχες κοιτάξει όλες τις παραμέτρους, έπεσες σε αντίφαση με το θέλω σου και αυτό σε έχει κάνει να έχεις ανασφάλειες ? Ωραία, αναζήτησε σε ποιους τομείς και πότε, δεν είδες τις παραμέτρους. Πόσο ωραιοποίησες την κατάσταση του τότε? Τώρα, έχοντας την σοφία από όλο το προηγούμενο δρώμενο σου, μπορείς να δημιουργήσεις το νέο σου βήμα με όλες τις παραμέτρους.
Όμως επειδή η πραγματικότητα από την φαντασία έχουν μία απόσταση, νιώσε και ρώτα το έσω σου. Πόσο θέλω να το κάνω αυτό ? Πόσο βασίζομαι στο αποτέλεσμα ? Ποιος το ορίζει το αποτέλεσμα ? Γιατί βασίζομαι μόνο στο αποτέλεσμα ? Αν τολμήσω να κάνω αυτό που θέλω, θέτω σε κίνδυνο και τι ? Μήπως αυτό που πάω να κάνω είναι αντίθετο με τους νόμους της φύσης, του Θεού, του Σύμπαντος ? Μήπως ως προς αυτόν τον δρόμο κυρίαρχος είναι η αλαζονεία μου ? Πόσο το αγαπάω αυτό που θέλω να δημιουργήσω ? Πόσο αβίαστα μου βγαίνει ?

Γιατί αν δεν μου βγαίνει αβίαστα τότε θα πέσω στην παγίδα που θα μου έχω στήσει μόνος μου.

Γιατί για κάτι που αγαπάμε μέσα από την ψυχή μας ακόμη και η μεγαλύτερη «δυσκολία» να έρθει εμάς θα μας φαίνεται ευλογία γιατί είναι ένας δρόμος αγάπης. Η αγάπη έχει μέσα της το αυθεντικό, τον σεβασμό και την πληρότητα. Άρα ποτέ κάτι που γίνεται μέσα από την αγάπη, με αγάπη για την αγάπη δε έχει ούτε κόπο, ούτε δυσκολία. Αλλά μία μόνιμη ευλογία μέσα από την μόνιμη αναδημιουργία.

Σκέψεις που θα σας βοηθήσουν να Αλλάξετε το Πώς Βλέπετε τη Ζωή

Αλλάζοντας το τρόπο με τον οποίο βλέπετε τα πράγματα, αλλάζετε τη ζωή σας!

Ο φόβος της αλλαγής είναι φυσιολογικός, αλλά όχι απαραίτητος! Οι αλλαγές είναι μέρος της ζωής, τίποτα δεν παραμένει το ίδιο ή στατικό, και αυτό είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται τις αλλαγές επειδή αισθάνονται στρες και πίεση να ανταπεξέλθουν και, συχνά, βαθιά μέσα τους, αμφισβητούν την ικανότητά τους να προσαρμοστούν και να τα καταφέρουν με τα νέα δεδομένα. Αγκαλιάστε τις αλλαγές αντί να τις φοβάστε! Επειδή είναι πολύ χειρότερο να μείνετε εκεί που είστε μόνο και μόνο επειδή βολευτήκατε ή επειδή έχετε μια αίσθηση ασφάλειας. Οι αλλαγές οδηγούν εκεί που τις πηγαίνουμε και το αποτέλεσμά τους σχετίζεται με το πώς τις αξιοποιούμε.

Οι διάφορες εμπειρίες στη ζωή –ακόμα και οι αρνητικές- βοηθάνε στην εξέλιξη του ανθρώπου. Φυσικά όταν συμβαίνουν αρνητικά πράγματα πολύ δύσκολα μπορούμε να δούμε πέρα από τον πόνο, τη στεναχώρια, το ξεβόλεμα. Όμως, κάθε τι που συμβαίνει έχει έναν λόγο, δίνει ένα διαφορετικό νόημα στη ζωή και χρειάζεται να αντιληφθούμε την κάθε νέα εμπειρία με ανοιχτότητα μυαλού και πνεύμα αποδοχής. Πολλές φορές τα πράγματα πάνε στραβά, όμως είναι στο χέρι μας να τους δώσουμε μια ώθηση και να τα αξιοποιήσουμε προς την κατεύθυνση που μας ενδιαφέρει. Η αδράνεια είναι ο χειρότερος σύμβουλος, όπως και το να θρηνεί κανείς για όλα τα άσχημα. Φυσικά και πρέπει να δεχτούμε και να επεξεργαστούμε το αρνητικό συναίσθημα, όμως το σημαντικό είναι να μπορέσουμε να το αφήσουμε πίσω και να συνεχίσουμε. Ας μην ξεχνάμε ότι μεγάλες ευκαιρίες κρύβονται πίσω από τις μεγάλες δυσκολίες.

Οι άνθρωποι αλλάζουν και αυτό δε σχετίζεται με εσάς. Συχνά οι άνθρωποι παραπονιούνται ότι οι γύρω τους άλλαξαν, ότι τα αισθήματα καταλάγιασαν ή έσβησαν, ότι η συμπεριφορά και η στάση των γνωστών ή των οικείων τους δεν είναι όπως ήταν… Οι άνθρωποι αυτοί βυθίζονται σε μια ατέρμονη ανάλυση του πώς ήταν τα πράγματα πριν, πόσο ωραίο ήταν το παρελθόν και πόσο άσχημο το παρόν. Προσπαθούν να βρουν μια λογική εξήγηση γιατί ο άλλος άλλαξε απέναντι τους, γιατί η συμπεριφορά του άλλου δεν είναι όπως πριν. Κρίνουν, κατακρίνουν, επικρίνουν, συχνά νιώθουν οι ίδιοι ένοχοι για την αλλαγή του άλλου. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως καλό είναι να θυμάται κανείς ότι οι άνθρωποι, τα αισθήματά τους και η συμπεριφορά τους αλλάζουν χωρίς να τους φταίμε συγκεκριμένα εμείς, χωρίς να τους έχουμε κάνει κάτι και χωρίς να υπάρχει εμφανής σε εμάς λόγος…

Μην νιώθετε ότι πρέπει να σας συμπαθούν όλοι. Για σκεφτείτε, εσείς συμπαθείτε όλους όσους γνωρίζετε; Φυσικά και όχι! Αυτό δε σημαίνει απαραιτήτως και ότι τους αντιπαθείτε. Αντίστοιχα, μην περιμένετε από όλον τον κόσμο να σας συμπαθεί. Δώστε την ευκαιρία στους άλλους να σας γνωρίσουν, δείξτε τον καλό σας εαυτό, καλλιεργήστε σχέσεις με ουσία, και αν πάλι δε σας συμπαθούν, τότε αναλογιστείτε μήπως το πρόβλημα τελικά είναι του άλλου και όχι δικό σας…

Αυτοί που γκρινιάζουν περισσότερο καταφέρνουν τα λιγότερα. Και επίσης έχουν μίζερη ζωή. Είναι πολύ της μόδας τελευταία να γκρινιάζει κανείς για τούτο, κείνο, το άλλο, για όσα πάνε στραβά γύρω του, για τα λάθη τρίτων και τα σφάλματα του κοινωνικού περίγυρου… Όμως, το να εναποθέτει κανείς τις ευθύνες του κάθε φορά και σε κάποιον άλλον, και το να μην αναλαμβάνει το δικό του κομμάτι, μόνο προβλήματα φέρνει. Από την άλλη, είναι εύκολο να μη δοκιμάζει κανείς τίποτα και να μην πετυχαίνει και τίποτα. Είναι πολύ προτιμότερο να μετανιώσει κανείς για κάτι που έκανε παρά για κάτι που δεν έκανε. Παρόλο που αυτό ακούγεται ως κλισέ, ωστόσο είναι πραγματικό. Μόνο παίρνοντας ρίσκα και τολμώντας μπορεί κανείς να πετύχει. Αλλιώς, κάθεται στα αυγά του και μεμψιμοιρεί, γκρινιάζοντας για την τύχη των άλλων (που συνήθως τη δημιούργησαν ως ένα βαθμό μόνοι τους με τις επιλογές τους) και τη δική του κακή τύχη (που επίσης τη δημιούργησε ως ένα βαθμό από την αδράνειά του και τη μη λήψη ρίσκων).

Η ευτυχία εξαρτάται από το πώς αντιλαμβάνεται κανείς τα πράγματα και από την ποιότητα των σκέψεών του. Η ευτυχία δεν είναι κάτι αντικειμενικά μετρήσιμο, όπως είναι γνωστό. Πρόκειται για μια κατάσταση του νου, σχετίζεται δηλαδή με το πώς σκέφτεται κανείς και πώς αντιλαμβάνεται τη ζωή του. Έτσι, οι άνθρωποι που κάνουν θετικές σκέψεις και βλέπουν τον κόσμο μέσα από ένα θετικό πρίσμα είναι πολύ πιθανότερο να είναι πιο ευτυχισμένοι από αυτούς που τα βλέπουν όλα μαύρα. Ο λόγος; Επειδή όταν κανείς αναμασά τα αρνητικά στη ζωή του δε μπορεί ταυτόχρονα να δει και να εκτιμήσει τα θετικά. Αντίθετα, όταν κάποιος επικεντρώνεται στα θετικά παίρνει δύναμη και κουράγιο και αισθάνεται ότι τα αρνητικά κάπως εξισορροπούν και ότι έχει δυνάμεις να αντιμετωπίσει τα δύσκολα.

Το να φροντίζει κανείς τον εαυτό του και να επικεντρώνεται στις ανάγκες του είναι υγιές. Φυσικά πάντα θα πρέπει να τηρείται κάποιο μέτρο, αλλά το να γίνεται κανείς μονίμως θυσία για τους άλλους, να παραμερίζει τις ατομικές του ανάγκες για το παιδί, τον/τη σύζυγο ή κάποιον άλλον, το να γίνεται μονίμως χαλί να τον πατήσουν οι άλλοι είναι προβληματικό. Η αυτοφροντίδα έχει ένα φυσικό στοιχείο που περιλαμβάνει τη σωστή διατροφή, άσκηση, ξεκούραση και χαλάρωση. Επίσης περιλαμβάνει και το ψυχολογικό στοιχείο του να έχει κανείς αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, σεβασμό για τον εαυτό του. Μαζί με αυτά σημαντικό είναι να μην παρακαλάει τους άλλους για ψίχουλα αγάπης ή προσοχής. Φερθείτε στον εαυτό σας όμορφα, όπως φέρεστε και στους άλλους: αναγνωρίστε την αξία του, εκπληρώστε τις επιθυμίες του, δείξτε του αγάπη και σεβασμό και όχι μόνο θα νιώσετε πιο όμορφα εσείς, αλλά θα κάνετε και τους γύρω σας να αισθανθούν επίσης καλύτερα.

Αντιμετωπίστε τους ανθρώπους με ανοιχτό πνεύμα: κάθε άτομο που γνωρίζετε έχει να σας προσφέρει κάτι, όπως κι εσείς επίσης έχετε να του δώσετε κάτι. Δώστε ευκαιρία στους ανθρώπους γύρω σας να ανοιχτούν ώστε να τους γνωρίσετε, ανοίξτε κι εσείς τον εαυτό σας για να σας εκτιμήσουν. Μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις κερδίζουμε αυτογνωσία, φιλία και πολύτιμες εμπειρίες και διδάγματα ζωής. Μια τέτοια θεώρηση μπορεί να σας βοηθήσει να δείτε με άλλο μάτι ‘δύσκολους’ ανθρώπους και σχέσεις και, τελικά, να αποκομίσετε για τον εαυτό σας κάτι χρήσιμο που θα οδηγήσει στην προσωπική σας ανάπτυξη. Και ένα απλό αλλά βασικό δίδαγμα είναι ποτέ να μη γίνετε σαν τους δύσκολους και αντιπαθητικούς ανθρώπους που έχετε γνωρίσει!

Τα δυσάρεστα συναισθήματα είναι φυσιολογικά και αποτελούν μέρος της ζωής. Μην προσπαθείτε λοιπόν να τα αρνηθείτε ή να τα κρύψετε. Δεχτείτε ότι αρνητικά συναισθήματα όπως ο φόβος, το άγχος, η ζήλια, η στεναχώρια, ο θυμός –για να αναφέρω μόνο μερικά- είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και μας προειδοποιούν για κάτι: ο φόβος για κάποιον κίνδυνο, το άγχος για το ότι αισθανόμαστε απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες, η ζήλια ότι συγκρίνουμε τον εαυτό μας και τον βρίσκουμε σε κάτι ελλιπή, η στεναχώρια ότι κάτι μας λείπει, ο θυμός ότι κάτι μας απειλεί και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Ωστόσο, η αναγνώριση και η αποδοχή των αρνητικών συναισθημάτων είναι το πρώτο βήμα. Το δεύτερο βήμα είναι να προσπαθήσει κανείς να αντικαταστήσει τις αρνητικές σκέψεις που βρίσκονται στη βάση των αρνητικών συναισθημάτων με θετικές, ώστε σταδιακά να δουλέψει τα συναισθήματά του και να τα αντικαταστήσει με θετικά. Η έκφραση και η διαχείριση του συναισθήματος μέσα από το κανάλι της σκέψης προσφέρει πολλά οφέλη και έναν σχετικά γρήγορα τρόπο για να νιώσει κανείς καλύτερα.

"Η Αγάπη εμφανίζεται με την εμπιστοσύνη στον Εαυτό, Κι η εξέλιξη εμφανίζεται με τη Πίστη στην Αγάπη"

...δεν μετατρέπεις τίποτα αν δεν το γνωρίσεις,
η μετατροπή έρχεται μετά τη γνωριμία .

....η γνώση πάλι δεν αντέχεται από όλους,
πιο άμεση επιλογή είναι ο φόβος…

...έχει την ασπίδα του κι αυτός,
έστω κι αν είναι προσωρινή...

Τίποτα δεν είναι απλό και εύκολο,
εμείς τα θέτουμε έτσι,
το “ξέρεις” άλλωστε…

Μόνο Αγάπη χρειάζεται
η γνωριμία με τον Εαυτό!

Μόνο με την Αγάπη μπορεί να δει ο Εαυτός,
να κατανοήσει
και να Συγχωρέσει τον Εαυτό του…

Και μόνο με την Αγάπη μπορεί να γειωθεί σωστά η Γνώση!

Και μόνο με την Αγάπη μπορεί να γίνει μια Μετατροπή!

Η Αγάπη εμφανίζεται με την εμπιστοσύνη στον Εαυτό,
Κι η εξέλιξη εμφανίζεται με τη Πίστη στην Αγάπη!

Πίστη στην Αγάπη
Κι Εμπιστοσύνη στα Αποτελέσματα της Καρδιάς!

Τα όπλα των πολεμιστών είναι οι εικόνες που κουβαλάνε στην ψυχή τους από όσα αγάπησαν

Τίποτα δεν είναι τζάμπα, αλλά όχι για εσάς!
Δεν ξέρω αν το έχετε ξανακούσει κάπου αυτό,
ισχύει!
Αυτός που οδηγεί τα ποντίκια σας,
μετά θα οδηγήσει τα παιδιά σας.
Και εσείς, έπειτα, όσο και να κλάψετε θα είναι αργά.
Αν δε μάθεις να σκέπτεσαι, μια ζωή χαμάλης θα είσαι.
Γιατί λοιπόν δεν ενεργοποιείστε λιγάκι παραπάνω;
Όλα έχουν σημασία:
Από το αν αποδέχεστε τους όρους χρήσης μιας εφαρμογής χωρίς να κάνετε έστω ανάγνωση,
μέχρι το να κλείνετε τα μάτια στα προβλήματα λες και θα εξαφανιστούν.
Όσο φέρεσαι σαν στρουθοκάμηλος,
το μόνο που θα εξαφανίζεται, θα είναι το μέλλον.

Το θαύμα του Σύμπαντος

Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας: Το θαύμα του Σύμπαντος
Κάθε φορά που θυμώνετε με κάτι ή εξοργίζεστε με τη συμπεριφορά κάποιου, ξανασκεφτείτε το: η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ξοδεύουμε κάνοντας κακές σκέψεις και πράξεις.
Το ίδιο συμβαίνει και με το σπίτι μας, τη Γη, η οποία μοιάζει με κουκκίδα στον χάρτη μπροστά στο Σύμπαν.
Ιδού η απόδειξη:
1. Αυτή είναι η Γη. Εδώ είναι το σπίτι μας. (NASA Goddard Space Flight Center / visibleearth.nasa.gov)
1
2. Και αυτή είναι η γειτονιά μας στο Διάστημα: το Ηλιακό Σύστημα. ( foxnews.com)
2
3. Αυτή εδώ είναι η απόσταση μεταξύ της Γης και της Σελήνης. Δεν φαίνεται πολύ μεγάλη, έτσι;
3
4. Ξανασκεφτείτε το. Μεταξύ της Γης και της Σελήνης μπορούν να χωρέσουν άνετα όλοι οι πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος! ( PerplexingPotato / reddit.com)
4
5. Τώρα ας μιλήσουμε για τους πλανήτες: αυτή η μικρή πράσινη μουτζούρα είναι η Βόρεια Αμερική όπως θα φαινόταν πάνω στην επιφάνεια του Δία. ( NASA / John Brady / astronomycentral.co.uk)
5
6. Αυτό εδώ είναι το μέγεθος της Γης (έξι φορές) σε σύγκριση με τον Κρόνο. ( NASA / John Brady / astronomycentral.co.uk )
6
7. Ιδού πώς θα φαίνονταν τα δαχτυλίδια του Κρόνου αν βρίσκονταν γύρω από τη Γη. ( Ron Miller / io9.com )
7
8. Ετσι θα φαινόταν ένας κομήτης που μόλις έχει προσγειωθεί στο Λος Αντζελες. ( Matt Wang / mentalfloss.com )
8
9. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα σε σχέση με το πώς φαίνεται η Γη μπροστά στον Ηλιο. ( Twitter: @maiwandafghani)
9
10. Εδώ είναι η θέα της Γης από τη Σελήνη. ( NASA )
10
11. Και εδώ η θέα της Γης από τον Αρη. ( NASA )
11
12. Αυτή είναι η θέα της Γης από τον Κρόνο. ( NASA )
12
13. Και εδώ είναι η Γη όπως φαίνεται από τον Ποσειδώνα, 4 δισ. μίλια μακριά. ( NASA )
13
14. Εδώ είναι το μέγεθος της Γης σε σχέση με το μέγεθος του Ηλιου. Τρομακτικό, έτσι δεν είναι; ( John Brady / astronomycentral.co.uk )
14
15. Και εδώ είναι ο Ηλιος όπως φαίνεται από την επιφάνεια του Αρη. ( NASA )
15
16. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα. Στο Διάστημα υπάρχουν περισσότερα αστέρια από τους κόκκους άμμου που θα βρείτε σε όλες τις παραλίες της Γης. ( science.nationalgeographic.com)
16
17. Δείτε τώρα πόσο μικρός και ασήμαντος είναι στην πραγματικότητα ο Ηλιος μας. ( en.wikipedia.org)
17
18. Το μεγαλύτερο αστέρι, το VY Μεγάλου Κυνός, είναι 1.000.000.000 φορές μεγαλύτερο από τον Ηλιο.
18
19. Πόσο μεγάλος είναι ο Γαλαξίας μας; Αν συρρικνώσετε τον Ηλιο στο μέγεθος ενός λευκού αιμοσφαιρίου και, κατόπιν, συρρικνώσετε τον Γαλαξία χρησιμοποιώντας την ίδια κλίμακα, ο Γαλαξίας θα έχει το μέγεθος των Ηνωμένων Πολιτειών. ( reddit.com)
19
20. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Γαλαξίας μας είναι τεράστιος σε σχέση με τη Γη. Ιδού πού βρισκόμαστε. ( teecraze.com)
20
21. Αυτό είναι το μόνο που βλέπετε όταν κοιτάζετε στον ουρανό. ( Twitter: @lucybrockle0)
21
22. Ωστόσο, ακόμη και ολόκληρος ο Γαλαξίας μας μοιάζει με νάνο σε σύγκριση με κάποιους άλλους. Εδώ είναι ο Γαλαξίας σε σύγκριση με τον IC 1011, που βρίσκεται 350 εκατ. έτη φωτός μακριά από τη Γη. ( Twitter: @smokeinpublic )
22
23. Μόνο σε αυτή την φωτογραφία, που τραβήχτηκε από το τηλεσκόπιο Hubble, εικονίζονται χιλιάδες γαλαξίες, καθένας από τους οποίους περιέχει εκατομμύρια αστέρια, το καθένα με τους δικούς του πλανήτες. ( hubblesite.org )
23
24. Εδώ είναι ένας από τους γαλαξίες, ο UDF 423. Ο γαλαξίας αυτός βρίσκεται 10 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Οταν κοιτάζετε αυτή την εικόνα, στην πραγματικότητα γυρνάτε δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν. ( wikisky.org )
24
25. Αυτή είναι μια εικόνα από ένα πολύ μικρό μέρος του Σύμπαντος. Είναι ένα ασήμαντο μόνο τμήμα του νυχτερινού ουρανού. ( thetoc.gr )
25
26. Είναι αρκετά ασφαλές να υποθέσουμε ότι υπάρχουν κάποιες μαύρες τρύπες εκεί έξω. Εδώ είναι το μέγεθος μιας μαύρης τρύπας σε σχέση με την τροχιά της Γης. ( D. Benningfield/K. Gebhardt/StarDate / Via mcdonaldobservatory.org)
26
27. Εμείς μέσα στο Ηλιακό Σύστημα
27
28. Ακόμη πιο μακριά…( Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], Wikimedia Commons)
28
29. Ακόμη μακρύτερα…( Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], Wikimedia Commons)
29
30. Λίγο ακόμη… ( Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], Wikimedia Commons)
30
31. Κι άλλο λίγο… ( Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], Wikimedia Commons )
31
32. Σχεδόν φτάσαμε. ( Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], Wikimedia Commons )
32
33. Εδώ είμαστε! Δείτε ό,τι περιλαμβάνει το Σύμπαν και τη θέση μας μέσα σε αυτό. Ακριβώς όπως ένα μικροσκοπικό μυρμήγκι μέσα σε ένα γιγαντιαίο βάζο. ( Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], Wikimedia Commons )
33