Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

Αρχαίων Ελλήνων Ευφυολογήματα - Παυσανίας και Μέλανας ζωμός

Όταν τελείωσε η μάχη των Πλαταιών ( Αύγουστος του 479 π.Χ, μεταξύ των Ελλήνων και των Περσών, κατά τη διάρκεια της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα με τον Ξέρξη) η σκηνή του στρατηγού των Περσών Μαρδόνιου (ο Ξέρξης είχε ήδη φύγει) με τα ολόχρυσα σκεύη του και τους μαγείρους του ήρθαην στα χέρια των Ελλήνων.

Ο Παυσανίας διέταξε τους Πέρσες υπηρέτες να ετοιμάσουν ένα γεύμα σαν αυτά που ετοίμαζαν στον Μαρδόνιο και τους συνεργάτες του. Αντίστοιχα ζήτησε από τους Σπαρτιάτες να ετοιμάσουν το συνηθισμένο γεύμα των Λακεδαιμονίων, τον μέλανα ζωμό (*) . Ακολούθως, ο Παυσανίας κάλεσε όλους τους Έλληνες στρατηγούς στη σκηνή του Μαρδόνιου και τους παρουσίασε τα δύο γεύματα ένα πλούσιο σε ολόχρυσα σκεύη, το περσικό και ένα φτωχικό με τον μέλανα ζωμό των Σπαρτιατών. Τότε είπε:

“Δεν σας φαίνεται φίλοι μου, πως ήταν πολύ ανόητος ο Μαρδίνιος, να κινήσει να έρθη από τα πέρατα του κόσμου, για να μας αφαιρέσει τον μέλανα ζωμό μας, τη στιγμή που έτρωγε στην πατρίδα του τέτοια φαγητά σε χρυσά σκεύη.” !

 Μία ακόμη μαρτυρία σώζεται για τον Μέλανα ζωμό. Ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος θέλησε να δοκιμάσει τον περίφημο "μέλανα ζωμό" των Σπαρτιατών. Φυσικά, όταν τον δοκίμασε, του φάνηκε απαίσιος κι επέταξε το πιάτο μακριά γεμάτος αηδία. Αυτός που του τον έφτιαξε -ένας Σπαρτιάτης - είπε τότε στον Διονύσιο : "Δεν σου άρεσε, γιατί του έλειπε η σάλτσα".

-Και ποια είναι η σάλτα ; ρώτησε ο Διονύσιος.

-Η κούραση, ο ιδρώτας και η πείνα, απάντησε ο Σπαρτιάτης.

Χωρίς το ορεκτικό του μόχθου, καμία απόλαυση στη ζωή δεν είναι ολοκληρωμένη...!!
 -------------------
(*) Μέλανας ζωμός. Στην Αρχαία Λακεδαίμονα από την εποχή του βασιλιά και νομοθέτη Λυκούργου κατά τον 8ον π.Χ. αιώνα, γινόντανε στην Λακωνία τα κοινά συσσίτια κατά τα οποία λαός και στρατός τρώγανε τον περίφημο Μέλανα Ζωμό. Σφάζανε το χοίρο και φρόντιζαν με μεγάλη επιμέλεια να μαζέψουν το αίμα του μέχρι ρανίδος. Το αίμα ανακάτευαν με ξύδι για να μην πήξει.

Κατόπιν τηγάνιζαν κρέας και λίπος και μέσα σ’ αυτό έριχναν νερό. Μόλις το νερό άρχιζε να βράζει ανακάτευαν μέσα σ’ αυτό αλεύρι κρίθινο και προσέθεταν λίγο-λίγο το αίμα με το ξύδι. Εν συνεχεία και ενώ συνέχιζε το βράσιμο ρίχνανε νερό ώστε να διατηρείται πάντα αραιά πηχτό, υδαρές. Όταν το παρασκεύασμα δεν απορροφούσε άλλο νερό εσήμαινε πως είχε βράσει και ήταν κατάλληλο για σερβίρισμα.

Το... «Φινόπορο»


Ο Τάσος σήμερα δεν κατάφερε να γράψει το «φθινόπωρο» στο τετράδιό του. Το μόνο που σκάλισε με μικροσκοπικά γράμματα που χοροπηδούσαν ήταν «φινόπορο». Μα εδώ που τα λέμε ούτε η Θάλεια μπόρεσε. Αλλά και την ορθογραφία δεν την αντέγραψε στο σπίτι.
 
Για να μάθει γράμματα η κυρία του πρόσθεσε πέντε φορές επιπλέον την ίδια πρόταση. Οι συμμαθητές του τον κοροιδεψαν. Εκείνος φόρεσε το λυπημένο χαμόγελο, έστρεψε τα ζωηρά μαύρα μάτια στο παράθυρο και θαύμασε για μια στιγμή τα χελιδόνια. « Έρχεται η άνοιξη», σιγομουρμούρισε.
 
Η κυρία Βάνα, η μητέρα του, έψαξε βαθιά στη ντουλάπα το κόκκινο μακρύ φόρεμα με το ελαφρύ σκίσιμο στα δεξιά , που της χάριζε κάθε φορά κομψότητα και γοητεία. Ήταν το καλό της, μόνο για ειδικές περιστάσεις. Άλλωστε δεν είχε και δεύτερο. Μα ποιες ειδικές περιστάσεις; Είχε γίνει το φόρεμα που κάθε δύο εβδομάδες την οδηγούσε στο γραφείο της διευθύντριας, με πόδια τρεμάμενα, γιατί σήμερα ο Τάσος δεν έβγαλε μιλιά, γιατί χθες χτύπησε τη Νανά, γιατί το φθινόπωρο πνίγηκε στα μάτια του. Σκέφτηκε να τον τιμωρήσει και το έκανε. Όχι μια φορά. Τακτικά, δεν έτρωγε μεσημεριανό, δεν έβγαινε για παιχνίδι, όχι επειδή δεν ήθελε, αλλά επειδή δεν επιτρεπόταν. Που και που μάλιστα του απαγορευόταν και το σχολείο. Έτσι θα μάθαινε γράμματα, έτσι είπε η δασκάλα.

Υποτίθεται πως 24 γράμματα έπρεπε να μάθει, στο μπερδεμένο του όμως μυαλουδάκι φαινόταν κάθε μέρα και περισσότερα. Γιατί οι αριθμοί; Αυτοί δεν είχαν τελειωμό. Σε ποιον να το πει, μεγάλο κακό τον είχε βρει. Κάποιος εκεί γύρω έκανε λάθος, ένα  τεράστιο λάθος που τον έκανε να νιώθει πως μάλλον δεν είναι παιδί αυτός. Μα ναι! Το είχε πει και η μητέρα του πάμπολλες φορές πάνω σε καυγά, «δεν είσαι παιδί εσύ, βάσανο είσαι». Αυτό ήταν. Ένα βαρύ φορτίο που ο ένας ανέθετε στον άλλο. Είχαν δίκιο. Η κυρία Βάνα, η δασκάλα της Β’ δημοτικού, η Θάλεια, τα παιδιά στη γειτονιά. Ένα βάσανo ήταν ο Τάσος, που έβαζε τρικλοποδιές στα γράμματα και σκότωνε τους αριθμούς. Ούτε το –φ από το –θ δεν μπορούσε να ξεχωρίσει. Μα ποιος είναι τόσο ανόητος; Κανείς!
 
Άκουσε μια φορά την διευθύντρια να ψιθυρίζει στη δασκάλα κάτι για Μαθησιακές Δυσκολίες, κάπως έτσι. Είπε και το όνομά του, έτσι ο Τάσος ήξερε. Άρρωστος ήταν, Είχε αυτές τις δυσκολίες που είναι ασθένεια, γι’ αυτό και έπρεπε τώρα να φύγει, το συντομότερο δυνατό. Τι θα γινόταν αν κολλούσε κάποιον από τους συμμαθητές του; Η ακόμα, τη δασκάλα; Τότε σίγουρα θα τον σκότωναν!
Και πράγματι, ο Τάσος έφυγε. Και δεν ξαναγύρισε. Βρήκε άλλη δασκάλα , ονομαζόταν Μόρφωση. Όσο για τους συμμαθητές του; Η γαλανομάτα Κατανόηση, η μικροκαμωμένη Φιλία, οι δίδυμες στο δίπλα θρανίο Συνεργασία και Ελευθερία, του συμπαραστάθηκαν, άπλωσαν τα χέρια τους και τον αγκάλιασαν. Α! να μη ξεχάσω και τη διευθύντρια. Την έλεγαν Παιδεία και ήταν η πιο όμορφη γυναίκα που είχε δει ποτέ στη ζωή του ο Τάσος.
 
Έζησε εκεί ευτυχισμένος. Και το φινόπορο έφυγε , και ήρθε η άνοιξη, φέρνοντας μαζί της τα χελιδόνια, τα γράμματα, τα λουλούδια , τους αριθμούς του κόσμου όλου!

Μουσική - Η 13η θεότητα

Η μουσική παιδεία θεωρείται και δικαιούται να είναι σημαντικό τμήμα της καλλιτεχνικής διαπαιδαγώγησης, όμως  η εξοικείωση των νέων με την κλασική μουσική παρίσταται σήμερα ελλειμματική και αποτελεί πλέον αίτημα γενικότερης μεν αποδοχής αλλά μειωμένης, ιδιαίτερα στα Μ.Μ.Ε., ανταπόκρισης. Γι’ αυτό και, στο βαθμό που μας παρέχεται η ευχέρεια, προωθούμε το παρόν που συνδυάζει την ανθολόγηση εκλεκτών έργων της κλασικής μουσικής με μια συνολική/αντιπροσωπευτική επισκόπηση αυτής,  με την ελπίδα πως θα τύχει της ανάλογης προσοχής από τους φίλους της καλής μουσικής και όχι μόνο.
 
          Αγαπητοί μου φίλοι και φίλες,
Σας προτείνω να απολαύσετε μερικά από τα πιο σπουδαία έργα "σοβαρής"
  μουσικής, πραγματικά επίλεκτα έργα της παγκόσμιας μουσικής δημιουργίας.
 
          Είναι μια ευκαιρία  να προσπαθήσετε για λίγο να ξεφύγετε από τα αισθητικά πρότυπα που επικρατούν σήμερα, ιδιαίτερα μεταξύ των περισσότερων νέων.  Δεν είναι υποχρεωτικό να ακούσετε   ολόκληρο το έργο – μπορείτε, αν θέλετε,  για λίγο να το εξερευνήσετε -  καθώς είναι μεγαλύτερης διάρκειας από αυτά της μουσικής βιομηχανίας που  συνήθως κρατούν  μόνο 3 λεπτά).

Να επιλέξετε (Control + κλικ), λοιπόν, τούς συνδέσμους (
links) με τους οποίους  βρίσκεστε σε μεγαλύτερη συνάφεια και αφεθείτε σ’ ένα ονειρικό ταξίδι με τον αγαπημένο σας ήχο.
 
muses 3
          Ξεκινάμε λοιπόν!
-------------------------------------------------------------------
  1. Σς ρέσει τό βιολί;

Πάρτε μιάν ἰδέα. Δύο πολύ δυνατά ἀλλά καί μελωδικά ἔργα. Εἰλικρινά δέν ἤξερα ποιό ἀπό τά δύο νά σᾶς προτείνω!
Nicolo Paganini  Κονσέρτο ἀρ. 4 γιά βιολί καί ὀρχῆστρα

Nicolo Paganini  Κονσέρτο ἀρ. 1 γιά βιολί καί ὀρχῆστρα

Ὄταν ἡ μουσική δεξιοτεχνία φτάνει στά οὐράνια: Paganini, 24 Καπρίτσια
(Ὁ βιολιστής πού θά δεῖτε παίζει συνεχόμενα πάνω ἀπό μία ὥρα, μερικά ἀπό τά  δυσκολότερα κομμάτια γιά βιολί πού ἔχουν γραφεί στήν παγκόσμια μουσική σκηνή). Θά χάσετε ν δέν δετε τό τελευταο καπρίτσιο στό 1.08΄00΄΄ !!!

(Περί Παγκανίνι)
-------------------------------------------------------------------
  1. Σς ρέσει τό πιάνο;

a) Edvard Grieg κοντσέρτο γιά πιάνο καί ορχῆστρα σέ τρία μέρη. Ἕνα ἀπό τά ὀμορφότερα κοντσέρτα στήν παγκόσμια μουσική δημιουργία.



Σέ ὅσους ἄρεσε τό κοντσέρτο τοῦ Grieg παρακάτω ἕνα ἐξ ἴσου δυνατό ἔργο:
β) Σεργκέϊ Ραχμάνινοφ,Sergei Rachmaninoff, κοντσέρτο ἀρ. 2 γιά πιάνο καί ὀρχῆστρα
(ἀπό ζωντανή συναυλία)
(παρατηρῆστε στό 11. 45΄ τό ἐκκλησιαστικό ὄργανο στό κέντρο τῆς ὀθόνης)
(Ἐδῶ τό ἴδιο ἔργο, γιά πιό ἀπαιτητικά αὐτιά, μέ τόν Σβιατοσλάβ Ρίχτερ):

-------------------------------------------------------------------

      3.  Γνωρίζετε το κκλησιαστικό ργανο; 

Ἀκοῦστε το μέσα ἀπό ἕνα ἀπό τά πιό γνωστά καί σπουδαῖα ἔργα, τήν Toccata & fuga τοῦ  J.S.Bach

Μέ τόν Sviatoslav Richter, ἔναν ἀπό τούς καλύτερους πιανίστες ὅλων τῶν ἐποχῶν. Παρατηρῆστε πῶς παίζεται τό ἐκκλησιαστικό ὄργανο: Παρατηρῆστε ὅτι παίζεται μέ χέρια καί πόδια καί πώς ἔχει δεκάδες σωλῆνες (αὐλούς) οἱὁποῖοι βγάζουν τούς ἤχους.
κοστε πς σέ μερικά σημεα χεις τήν ασθηση τι μία νότα κυνηγάει τήν λλη!
Χαζέψτε τις, λοιπόν, παρακάτω νά "κυνηγιο
νται" σέ ατό τό animation!!!

-------------------------------------------------------------------

 4. Adagio το Albinoni

α) Γιά ὀρχῆστρα:

β) Γιά βιολί καί ὄργανο:

 (κατ' ἐμέ ἡ καλύτερη ἐκτέλεση)
γ) Γιά ὄργανο:

-------------------------------------------------------------------

5. Ἀπό κιθάρα πς πμε;

Ioaquin Rodrigo, Concierto de Aranjuezγιά κιθάρα καί ὀρχῆστρα

-------------------------------------------------------------------

 6. Ποιός επε τι λαϊκή μουσική ( ethnic θά τήν λέγαμε σήμερα) δέν πηρεάζει τού μεγάλους συνθέτες κλασσικς μουσικής; 

Δύο δείγματα:
  α) Brahms: Hungarian Dance No. 5

β) Νίκος Σκαλκῶτας Ἑπτά Ἑλληνικοί χοροί

Ἐδῶ μέ διευθυντή ὀρχήστρας τόνΔημήτρη Μητρόπουλο, διευθυντή τῆς Φιλαρμονικῆς τῆς Νέας Ὑόρκης στόν Κλέφτικο χορό, τοῦN. Σκαλκώτα

-------------------------------------------------------------------

7. Ποιός εἶπε ὅτι ἡ " σοβαρή" μουσική δέν ἔχει χιοῦμορ;

Ρίμσκι Κόρσακωφ, Rimsky Korsacov Τό πέταγμα τοῦ μπούμπουρα (The filght of bumblebee)

-------------------------------------------------------------------
  1. Φλάουτο; Πάρτε μία γεύση.

Georg Philipp Telemann: Suite for Recorder in A minor
Εἶναι σάν νά ἀκοῦτε πουλάκια νά τραγουδᾶνε!

-------------------------------------------------------------------
  1. δῶ χουμε χορωδία:

α) Χαίντελ,  G.F. Handel μέ τό κορυφαῖο ἔργο "Ὀ Μεσσίας". Ἕνα τεράστιο ἔργο πού ἔγραψε ὁ συνθέτης σέ 24 μέρες! Ὅσοι εἶναι μουσικοί καταλαβαίνουν ὅτι αὐτό εἶναι τιτάνιο ἔργο.
Παρατηρῆστε ὄτι στήν χορωδία συμμετέχουν μικρά παιδιά (ἀκοῦστε τα στό 20΄40΄΄ πῶς "κελεηδᾶνε)!

Καί ἐδῶ σέ μία ἐκδοχή γιά πιό ἀπαιτητικά αὐτιά:

(Συγκρίνετε τίς διαφορές)
β)Mότσαρτ, Mozart, Ρέκβιεμ
(Για την Μεγάλη Εβδομάδα, καθώς εἶναι πένθιμο)

( παρακολουθῆστε τήν ἔνταση πού ἔχει τό κομμάτι Dies irae (ἡμέρες ὀργῆς)
στό 8΄.23΄΄ καί Domine Jesu 25΄15΄΄
-------------------------------------------------------------------

10. χετε κούσει τήν Μαρία Κάλλας (Maria Callas);

(La Wally, τοῦCatalani)

(Carmen τοῦBizet):

(Casta Diva, ἀπό τήν Norma τοῦBellini, 1958 Παρίσι)

-------------------------------------------------------------------

11. πό χορό πς πμε; χετε κουστά τήν Μάγια Πλισέτσκαγια;

Ἐδῶ τήν βλέπετε στά 61 της νά ἑρμηνεύει τόν θάνατο τοῦ Κύκνου ἀπό τήν λίμνη των Κύκνων, τοῦΤσαϊκόφσκι!

Καί παρακάτω μερικά ἀποσπάσματα ἀπό μία στορική μαγνητοσκόπηση τς Λίμνης τν Κύκνων το 1957 μέ τήν Maya Plisetskaya καί τόν Nicolai Fadeyechev μέ τό φημισμένο μπαλέτο Μπαλσόϊ.



______

Δυσλεξία: ένα χάρισμα με άσχημη ονομασία

Γνωρίζετε ότι ο Αϊνστάιν, ο Τομ Κρούζ, ο ‘Εντισον, ο Τσώρτσιλ, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, η Αγκάθα Κρίστι και ο Λεονάρδο Ντα Βίντσι ήταν δυσλεκτικοί; Αυτοί οι ιδιαίτερα χαρισματικοί άνθρωποι είχαν δυσλεξία! Είναι όντως όλα τα παιδιά με δυσλεξία «χαρισματικά»;
Η κυρία Σταθάκου Μαρένια, ειδική παιδαγωγός του κέντρου Ευμάθεια υποστηρίζει ότι « Στα παιδιά με δυσλεξία υπάρχει όλη η γκάμα παιδιών. Υπάρχουν παιδιά με φυσιολογική νοημοσύνη και παιδιά ιδιαίτερα έξυπνα. Δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν ιδιαίτερα χαρισματικά παιδιά με δυσλεξία. Αυτό που συμβαίνει συχνά είναι η πιθανότητα να έχουμε ένα ευφυή πληθυσμό στα άτομα με δυσλεξία. Αλλά η δυσλεξία δεν εξισώνεται με ευφυΐα απαραίτητα»

Ο κύριος Αλεξάνδρου, διευθυντής του κέντρου Προσέγγιση δηλώνει ότι « Η δυσλεξία είναι εγκεφαλική δυσλειτουργία. Οι περιοχές ικανοτήτων καλλιεργούνται περισσότερο. Προσδίδουμε στο παιδί με δυσλεξία ενσυναίσθηση (συναισθηματική κρίση), καλλιτεχνικές ροπές, εφευρετικότητες και ανεπτυγμένη μαθηματική σκέψη. Γι’ αυτό τα χαρακτηρίζουν «χαρισματικά». Απλά είναι οι περιοχές του εγκεφάλου που καλλιεργούν περισσότερο»
Δεν είναι όλοι οι δυσλεκτικοί «χαρισματικοί» αλλά έχουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τους καθιστούν ξεχωριστούς όπως: Εξαιρετική ικανότητα και διαίσθηση στην επίλυση προβλημάτων, δημιουργικότητα, ικανότητα για παράλληλη και πολύπλευρη σκέψη, καινοτομικές ιδέες και σκέψεις.

Ο Εγκέφαλος και η Δυσλεξία

Dr Dirk Bakker, Ph.D, Ομότιμος Καθηγητής, Free University, Amsterdam, Διευθυντής της Ευρωπαϊκής Μεταπτυχιακής Σχολής Παιδικής Νευροψυχολογίας

Όταν μιλάμε για δυσλεξία, μιλάμε για τη διαδικασία της ανάγνωσης. Η ανάγνωση είναι γνωστική συμπεριφορά και κατά συνέπεια διεκπεραιώνεται από τον εγκέφαλο. Έτσι, όταν μιλάμε για ανάγνωση, θα πρέπει τότε να μιλάμε και για κάτι που σχετίζεται με τον εγκέφαλο.

Αλλά τι είναι αυτό το κάτι; Πρόσφατα, ουσιαστική προσοχή και ενδιαφέρον έχει δοθεί στο πώς περίπου είναι ο εγκέφαλος των δυσλεξικών ατόμων και πώς λειτουργεί.

Αυτό που ακολουθεί είναι μία διερεύνηση επιστημονικής προσέγγισης της δυσλεξίας, βασισμένη στην έως τώρα γνώση μου. Αυτό είναι ένα τεράστιο έργο για ένα περιορισμένο χώρο και έχω συντάξει αυτό το άρθρο κατά τέτοιο τρόπο ώστε να δώσω στους αναγνώστες αυτού του Οδηγού το είδος των πληροφοριών που θα χρειάζονται.

Εάν χρησιμοποιήσουμε τον εγκέφαλο ως σημείο αφετηρίας, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ερωτήσεις όπως:

1 Τι το ειδικό υπάρχει σχετικά με τον εγκέφαλο των δυσλεξικών;

2 Ποια είναι η προέλευση αυτού του ειδικού χαρακτηριστικού;

3 Πώς εμφανίζεται αυτό το ειδικό χαρακτηριστικό;

4 Τι είδους παρέμβαση είναι η καταλληλότερη;

Ο Εγκέφαλος

Ο εγκέφαλος αποτελείται από δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα, ή νευρώνες, τα οποία επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω μιας ηλεκτρο-χημικής οδού. Μολονότι ο εγκέφαλος λειτουργεί ως αυτόνομη οντότητα, υπάρχουν υποδομές και υποσυστήματα. Χωρίζεται σε αριστερό και δεξιό ημισφαίριο, τα οποία συνδέονται με το μεσολόβιο. Στους περισσότερους ανθρώπους η αριστερή πλευρά είναι υπεύθυνη για την αντίληψη και την παραγωγή του λόγου, ενώ το δεξιό ημισφαίριο παίζει σημαντικό ρόλο στις οπτικο-χωρικές πληροφορίες (όραση και υπολογισμός του χώρου).
Κάθε ημισφαίριο καλύπτεται από ένα φλοιό ή φλούδα με μία λευκή ουσία κάτω από αυτό.
 Ο φλοιός περιέχει κυρίως το σώμα των νευρικών κυττάρων. Η λευκή ουσία περιέχει τις συνδέσεις (συνάψεις).

Τα κύτταρα στο φλοιό ξεκινούν από τις βαθύτερες περιοχές του φλοιού κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης πριν τη γέννηση. Δεν φθάνουν όλα τα κύτταρα στον τελικό προορισμό τους. Μπορεί να συγκεντρώνονται σε συμπλέγματα κυττάρων κατά τη διαδρομή. Αυτές οι ομάδες κυττάρων που παρεξέκλιναν ονομάζονται εκτοπίες.

Ο φλοιός του κάθε ημισφαιρίου χωρίζεται σε τέσσερις λειτουργικές περιοχές: το μετωπιαίο, το βρεγματικό, τον κροταφικό, και τον ινιακό λοβό. Όλες αυτές οι περιοχές εμπλέκονται στην πολύπλοκη διαδικασία της ανάγνωσης, ειδικότερα όμως η κροταφική και η ινιακή περιοχή, καθώς και η μεσολαβούσα περιοχή μεταξύ των δύο, ο βρεγματικός λοβός.

Τα νευρικά κύτταρα επικοινωνούν μεταξύ τους ηλεκτρο-χημικά. Αυτή η ηλεκτρική δραστηριότητα μπορεί να μετρηθεί έξω από τον εγκέφαλο με ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG) και με τις τεχνικές που προέρχονται από αυτό.
Ερώτηση 1:

Τι το ειδικό υπάρχει σχετικά με τον εγκέφαλο των δυσλεξικών;

Παρόλη την εκτεταμένη επιστημονική έρευνα, εδώ υπάρχουν ακόμη περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις. Πρόσφατη έρευνα έχει ρίξει λίγο φως στο θέμα, αλλά είναι σημαντικό να κάνουμε ένα διαχωρισμό μεταξύ των απαντήσεων που σχετίζονται με τη δομή, ή την ανατομία του εγκεφάλου και εκείνων που σχετίζονται με τη φυσιολογία του ή λειτουργία του.

Ερώτηση 1.1:

Ανατομικές ιδιαιτερότητες;

Ποιες είναι οι ανατομικές ιδιαιτερότητες του εγκεφάλου των δυσλεξικών;

- Τα εκτοπικά κύτταρα εντοπίστηκαν στον εγκέφαλο όλων των δυσλεξικών που εξετάσθηκαν κατά τη διάρκεια του ανατομικού ερευνητικού προγράμματος του Πανεπιστημίου του Harvard. Εντοπίστηκαν σε πολλά σημεία, αλλά ειδικότερα στον αριστερό ινιακο-βρεγματικό και μετωπιαίο λοβό, δηλαδή στις περιοχές που είναι σημαντικές για τη γλώσσα.

- Άλλοι ερευνητές έχουν δείξει ότι το κροταφικό πεδίο (planum temporale) παρουσιάζει μία συμμετρία στον εγκέφαλο των δυσλεξικών, κάτι που δεν έχει εμφανισθεί στον εγκέφαλο της πλειοψηφίας των μη-δυσλεξικών.

- Στον εγκέφαλο των δυσλεξικών, τα κύτταρα του μεγαλοκυτταρικού συστήματος εμφανίζονται μικρότερα από τα φυσιολογικά. Φαίνεται σαν να εμπλέκονται στην οπτική αντίληψη τα δύο κύρια συστήματα, το μεγαλοκυτταρικό και το μικροκυτταρικό. Το μικροκυτταρικό σύστημα έχει προσαρμοσθεί για την οπτική αντίληψη των σχημάτων και των χρωμάτων, ενώ το μεγαλοκυτταρικό για την αντίληψη της κίνησης. Το μεγαλοκυτταρικό σύστημα παίζει σημαίνοντα ρόλο στις ταχείες αλλαγές των αναπαραστάσεων, οι οποίες αφορούν στην ανάγνωση. Εάν αυτό το σύστημα αποδειχθεί ανεπαρκές, ως αποτέλεσμα θα έχουμε τις δυσκολίες στην ανάγνωση.

Αυτή η περίληψη των ανατομικών ανακαλύψεων προκαλεί δύο ερωτήσεις και σχόλια:

- Έχει αποδειχθεί ότι η δυσλεξία προκαλείται από λεπτές ανατομικές αποκλίσεις στον εγκέφαλο;

Μία αιτιώδης σχέση δεν έχει αποδειχθεί. Είναι γνωστό ότι η λανθασμένη εναπόθεση κυττάρων συμβαίνει σε μερικές νευρολογικές καταστάσεις και ότι μία τέτοια λανθασμένη εναπόθεση δεν παρατηρείται ειδικά μόνο στη δυσλεξία. Αυτό, όμως, δεν αλλάζει το γεγονός ότι μερικοί ερευνητές έδειξαν επανειλημμένα ότι η δυσλεξία έχει κάποια σχέση με λεπτές αποκλίσεις σε περιοχές του εγκεφάλου, οι οποίες είναι σημαντικές στη διαδικασία της κατάκτησης της γλώσσας και της ανάγνωσης.

- Ποια σχέση έχουν τα εκτοπικά ή τα λανθασμένως τοποθετημένα κύτταρα με ένα ειδικά μεγάλο δεξιά-τοποθετημένο κροταφικό πεδίο (planum temporale) και ποια σχέση έχει αυτό με ένα ανεπαρκές μεγαλοκυτταρικό σύστημα;

Επί του παρόντος, αυτές οι ερωτήσεις δεν μπορούν να απαντηθούν επαρκώς.

Ερώτηση 1.2:

Φυσιολογικές ιδιαιτερότητες;

Η νευροφυσιολογία και η νευροψυχολογία χρησιμοποιούν πολύ το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG) καθώς και τις τεχνικές που προέρχονται από αυτό. Επιπλέον, αναλύσεις από την Τομογραφία Εκπομπής Ποζιτρονίων (Positron Emission Tomography – PET) χρησιμοποιούνται αρκετά: Σε αυτή την περίπτωση γλυκόζη ή κάποια άλλη χημική ουσία εισάγεται στο αίμα ενώ εκτελείται κάποιο ειδικό έργο. Η χημική ουσία που δόθηκε, η οποία είναι για λίγο ραδιενεργός, λαμβάνεται με μεγαλύτερη ένταση από εκείνα τα σημεία του εγκεφάλου τα οποία είναι στενότερα συνδεδεμένα με την ανάγνωση.

Συχνά οι ανιχνευτές αυτοί χρησιμοποιούνται προκειμένου να εξετασθούν άτομα που εμφανίζουν συμπτώματα δυσλεξίας. Η μοντέρνα τεχνολογία έχει καταφέρει να δώσει μία ολοκληρωμένη αναπαράσταση της ηλεκτροφυσιολογικής δραστηριότητας ολόκληρου του φλοιού κατά τη διάρκεια της αναγνωστικής διαδικασίας του ατόμου. Αυτός ο τύπος έρευνας με τη φυσιολογική και αποκλίνουσα ανάγνωση διεξάγεται στην Ολλανδία. Η χρήση της ηλεκτροφυσιολογίας πάνω σε ανθρώπους με διαφορικές αναγνωστικές ικανότητες έχει δείξει ότι:

- ο αρχάριος αναγνώστης εμφανίζει δραστηριότητα στο δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου κατά την ανάγνωση

- ο προχωρημένος αναγνώστης ενεργοποιεί το αριστερό του ημισφαίριο, και

- ο δυσλεξικός δείχνει μία ασυνήθιστη εναλλαγή στην κατανομή της εγκεφαλικής δραστηριότητας.

Μία θεωρία υποστηρίζει ότι υπάρχει ένα μοντέλο δυναμικής νευρικής αλληλεπίδρασης για την αναγνώριση των γραμμάτων και των λέξεων. Τα ουσιώδη χαρακτηριστικά ενός γράμματος λαμβάνονται από νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο. Για παράδειγμα, “μία γραμμή από κάτω αριστερά προς τα επάνω δεξιά, μία γραμμή από κάτω δεξιά προς τα επάνω αριστερά.” Με βάση αυτή την πληροφορία, που μεταβιβάζεται μέσω άλλων κυττάρων, συντελείται η αναγνώριση του γράμματος “Α”.
 
Η ανίχνευση των χαρακτηριστικών ενός γράμματος και η αναγνώριση αυτού του γράμματος παρουσιάζονται ως ηλεκτρικά δυναμικά τα οποία έχουν μία συγκεκριμένη συχνότητα και πλάτος και τα οποία εξαλείφονται μετά από κάποιο συγκεκριμένο χρόνο. Εάν τα γράμματα παρουσιάζονται γρήγορα, όπως στην περίπτωση της ανάγνωσης, θα μπορούσε να συμβαίνει το γεγονός ότι η επεξεργασία του ενός γράμματος δεν έχει ολοκληρωθεί πριν αρχίσει η επεξεργασία του επόμενου. Μαθηματικώς μπορεί να επιβεβαιωθεί ότι κατά την ανάγνωση τα δυναμικά μπορούν να φτάσουν σε χαοτικές αναλογίες, ότι μπορούν να αλληλοεξαλειφθούν, και ότι γράμματα μπορούν να χαθούν. Αυτά τα προβλήματα δημιουργούνται συχνά στα άτομα με δυσλεξία. Μία εξήγηση γι’ αυτό το ηλεκτρο-φυσιολογικό χάος θα μπορούσε να είναι ότι δεν υπάρχουν επαρκή υγιή κύτταρα στο σωστό σημείο για να αφομοιώσουν κατάλληλα ένα μεγάλο ποσό πληροφοριών.

Από αυτό μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι η ερώτηση σχετικά με το τι ειδικό υπάρχει στον εγκέφαλο των δυσλεξικών δεν έχει λάβει μία οριστική απάντηση.
Ερώτηση 2:

Ποια είναι η προέλευση αυτού του ειδικού χαρακτηριστικού;

Εάν υπάρχει κάτι το ειδικό στον εγκέφαλο των δυσλεξικών, ποια είναι η προέλευση αυτής της ιδιαιτερότητας;

Σε αυτό το σημείο μία διάκριση θα μπορούσε να γίνει μεταξύ πιθανών εσωτερικών π.χ. σχετικών με τον οργανισμό θεμάτων, και εξωτερικών ή περιβαλλοντικών θεμάτων.

Εσωτερικές αιτίες

Έχει υποστηριχθεί ότι μεγάλα ποσοστά τεστοστερόνης στο έμβρυο, ή υπερβολικά μεγάλη ευαισθησία σε αυτή, θα μπορούσε να ευθύνεται για το σχηματισμό των εκτοπικών κυττάρων και του χαρακτηριστικού μεγέθους του κροταφικού πεδίου (planum temporale) στον εγκέφαλο των δυσλεξικών. Η τεστοστερόνη είναι ανδρική ορμόνη, και είναι γνωστό ότι η δυσλεξία παρατηρείται πιο συχνά στα αγόρια παρά στα κορίτσια. Η τεστοστερόνη θα είχε αρνητικές επιπτώσεις και στο αυτο-ανοσοποιητικό σύστημα και στην ανάπτυξη του εγκεφάλου, ειδικότερα του αριστερού ημισφαιρίου. Στο μαύρο ποντίκι της Νέας Ζηλανδίας, ένα ζώο που γεννιέται με προβληματικό ανοσοποιητικό σύστημα, πραγματικά εντοπίζονται εκτοπικά κύτταρα στον εγκέφαλο. Είναι δυνατό να υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ ασθενειών που βασίζονται στις ελλείψεις του αυτο-ανοσοποιητικού συστήματος, όπως οι αλλεργίες, το άσθμα, ο διαβήτης κλπ., και δυσλεξίας. Αλλά και αν ακόμη υπάρχει σχέση μεταξύ του αυτο-ανοσοποιητικού συστήματος, της ύπαρξης εκτοπικών κυττάρων και της δυσλεξίας, αυτή δεν έχει γίνει ακόμη πλήρως κατανοητή.

Συμπερασματικά, είναι δυνατό να υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στο πώς το αυτο-ανοσοποιητικό σύστημα λειτουργεί και στην ύπαρξη των εκτοπικών κυττάρων, και ίσως μεταξύ αυτών των δύο και της δυσλεξίας.

Εξωτερικές αιτίες

Η ποιότητα του εγκεφάλου δεν υπαγορεύεται αποκλειστικά και μόνο από τα γονίδια. Το περιβάλλον μπορεί επίσης να βελτιώσει ή να προκαλέσει προβλήματα στη δομή και λειτουργία του εγκεφάλου. Όταν μιλάμε για το περιβάλλον, εννοούμε το φυσικο-χημικό, το φυσιολογικό και το κοινωνικό περιβάλλον. Η μήτρα είναι το πρώιμο περιβάλλον για το παιδί, ενώ η οικογένεια και το σχολείο αποτελούν μαθησιακά περιβάλλοντα, και είναι γνωστό ότι αυτά επιφέρουν σημαντικές επιπτώσεις στον εγκέφαλο. Είναι πολύ πιθανό οι αποκλίσεις στη δομή και λειτουργία του εγκεφάλου να οφείλονται όχι τόσο στα ελαττωματικά γονίδια όσο στις αρνητικές για τον εγκέφαλο περιβαλλοντικές επιδράσεις.

Η αποκλίνουσα ασυμμετρία του κροταφικού πεδίου (planum temporale) μπορεί να έχει προκληθεί στα τελευταία στάδια της εγκυμοσύνης και στα πρώιμα στάδια της παιδικής ηλικίας. Κατά τη διάρκεια αυτών των φάσεων της ζωής ενός παιδιού συντελείται μία δραστική επιλογή μεταξύ των νευρικών κυττάρων. Εκατομμύρια κυττάρων πεθαίνουν, ενώ εκείνα που επιβιώνουν αναπτύσσονται έως την ωριμότητα. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε εξωτερικούς παράγοντες. Γνωρίζουμε ότι περιβαλλοντικοί παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων και παραγόντων μέσα στη μήτρα, επιδρούν πάνω σε ένα μεγάλο εύρος νευρικών δομών.

Το περιβάλλον, και ειδικότερα κάποιες συγκεκριμένες μαθησιακές καταστάσεις, μπορούν όμως να έχουν και θετικές επιπτώσεις, ενώ μπορεί να γίνει και θεραπευτική χρήση του.
 
Ερώτηση 3:

Πώς εμφανίζεται αυτό το ειδικό χαρακτηριστικό;

Η επιστημονική έρευνα έχει αλλάξει προσανατολισμό και έχει επικεντρώσει την προσοχή της στην εκδήλωση της δυσλεξίας με το πέρασμα του χρόνου. Πριν τριάντα περίπου χρόνια, είχε δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην όραση και στις κινητικές μεταβλητές, οι οποίες είχαν θεωρηθεί ότι συνδέονται με τη δυσλεξία. Λίγο καιρό αργότερα πραγματοποιήθηκε εκτεταμένη έρευνα πάνω σε αυτό που ονομάζεται διαισθητηριακή αφομοίωση: εάν κάποιος πρόκειται να διαβάσει δυνατά μία λέξη, τη βλέπει πρώτα με την όρασή του και έπειτα την προφέρει; Η ερώτηση ήταν για το εάν τα δυσλεξικά παιδιά αντιμετωπίζουν ειδική δυσκολία με την οπτικο-ακουστική αφομοίωση. Επειδή οι γραπτές λέξεις είναι διατεταγμένες στο χώρο και τα προφερόμενα γράμματα είναι διατεταγμένα στο χρόνο, η χωρο-χρονική αφομοίωση αποτέλεσε επίσης θέμα εξέτασης. Αργότερα υιοθετήθηκε η άποψη ότι το κεντρικό πρόβλημα με τη δυσλεξία είναι η επεξεργασία των λεκτικών πληροφοριών. Από αυτή την άποψη δεν έχει σημασία εάν η πληροφορία είναι διατεταγμένη στο χώρο ή το χρόνο.

Πρόσφατα, το ενδιαφέρον φαίνεται να επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ προφορικού και γραπτού λόγου. Οι ερωτήσεις προσανατολίζονται προς τη φύση και την ποιότητα της φωνημικής-γραφημικής ανάλυσης του κειμένου, καθώς και στην αυτοματοποίηση της φωνητικής και ορθογραφικής σύνδεσης.

Λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες απόψεις σχετικά με τη γλωσσική ενημερότητα, είναι δυνατόν να υποστηριχθεί ακόμη ότι στις μέρες μας έχουμε παραμελήσει κάπως τη γλώσσα. Τι εννοούμε με τον όρο γλωσσική ενημερότητα; Πάρετε για παράδειγμα την λέξη ?βιβλιοθήκη?. Ένα δυσλεξικό άτομο μπορεί να προφέρει μία τέτοια λέξη τόσο καλά, όσο οποιαδήποτε άλλη, αλλά το μη-δυσλεξικό άτομο, με λίγη σκέψη, είναι ενήμερο ότι η λέξη αυτή αποτελείται από δύο αναγνωρίσιμες ομάδες γραμμάτων, δηλαδή ?βιβλίο? και ?θήκη?. Το ζήτημα είναι εάν ο δυσλεξικός μαθητής διαθέτει μία τέτοια γλωσσική ενημερότητα.

Άλλες ερωτήσεις παραμένουν αναπάντητες. Για παράδειγμα: Κατανοούν σωστά οι δυσλεξικοί το μήνυμα του κειμένου; Καταλαβαίνουν όσα διαβάζουν; Αντιμετωπίζουν όλοι οι δυσλεξικοί τα ίδια προβλήματα ή υπάρχουν δυσλεξικοί και δυσλεξικοί; Με άλλα λόγια, είναι η δυσλεξία ένα ομοιογενές ή ένα ετερογενές φαινόμενο;

Κατά την δική μου γνώμη, υπάρχουν διαφορετικοί τύποι δυσλεξίας, που κατά συνέπεια απαιτούν διαφορετικούς τύπους αντιμετώπισης.

Μορφές συμπεριφοράς που εκδηλώνονται μαζί με τη δυσλεξία

Μορφές συμπεριφοράς που εκδηλώνονται μαζί με την δυσλεξία στα πρώιμα και μεταγενέστερα στάδια.

Η έρευνα μας ενημερώνει ότι η δυσλεξία μπορεί να συνοδεύεται από κοινωνικά και συγκινησιακά προβλήματα. Η δυσλεξία και οι μαθησιακές δυσκολίες γενικότερα ίσως οδηγήσουν σε συγκινησιακή αστάθεια και κοινωνική απομόνωση. Είναι μία καλή ιδέα να ορίσουμε αυτές τις έννοιες, για παράδειγμα, με το να κάνουμε ερωτήσεις του τύπου: Πόσους φίλους έχουν τα παιδιά αυτά; Ποιες είναι οι επαγγελματικές προοπτικές τους; Τι διάθεση έχουν συνήθως; Εάν έχουν φυσικά ελαττώματα: Πόσα είναι; Ποια είναι η επίδοσή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Πώς εμφανίζονται στην περαιτέρω εκπαίδευσή τους;

Ερώτηση 4:

Ποια είναι η κατάλληλη παρέμβαση;

Πριν μία θεραπεία χαρακτηρισθεί ως κατάλληλη, πρέπει να αποδειχθεί ότι επιφέρει θετικά αποτελέσματα. Τα θετικά αποτελέσματα μιας θεραπείας πρέπει να είναι ευδιάκριτα και οι περιορισμοί της καταγεγραμμένοι. Εάν, μετά την εφαρμογή μίας θεραπείας για πρώτη φορά, ένα παιδί επιδείξει βελτίωση στην ανάγνωση και στην ορθογραφία, αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι η θεραπεία είναι αποτελεσματική. Απαιτείται πολύ έρευνα ακόμη πριν μία θεραπεία να μπορεί να χαρακτηρισθεί ως θεραπεία.

Η φύση της θεραπείας, η παρέμβαση και η πρόληψη θα καθορισθούν ως ένα βαθμό από την έως τώρα θεωρία και έρευνα. Για παράδειγμα, εάν είχε αποδειχθεί ότι η τεστοστερόνη έπαιζε κάποιο ρόλο, κατά την προγεννητική περίοδο, στην πρόκληση της δυσλεξίας, η πρόληψη θα ήταν η ενδεδειγμένη μέθοδος αντιμετώπισης.

Όταν κάποιος παρεμβαίνει με μία θεραπεία στο επίπεδο του εγκεφάλου -εάν υποτεθεί ότι αυτό μπορεί πραγματικά να γίνει- υπάρχουν αρκετοί τρόποι να προχωρήσει. Εάν, για παράδειγμα, έχουμε αναπτύξει και δοκιμάσει ένα μοντέλο βασισμένο αφενός μεν στη σχέση μεταξύ της ανάγνωσης και της μαθησιακής διαδικασίας, αφετέρου δε στον έλεγχο από τα ημισφαίρια, μπορούμε -κάνοντας χρήση της γνώσης ότι ο εγκέφαλος είναι ευαίσθητος στα ερεθίσματα- να προσπαθήσουμε να εμπλέξουμε περισσότερο το άλλο ημισφαίριο στην ανάγνωση και τη μαθησιακή διαδικασία.

Στα σχολεία όπου διδάσκονται παιδιά με δυσλεξία, φαίνεται ότι οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι εργάζονται πολύ αποτελεσματικά είναι εκείνοι που είναι ανοιχτοί στη νέα επιστημονική έρευνα. Καθώς όλο και περισσότεροι μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες φοιτούν στα συνήθη σχολεία, οι εκπαιδευτικοί εργάζονται σύμφωνα με τις πολιτικές της ενσωμάτωσης. Κατά τη γνώμη μου, τα ακόλουθα βήματα πρέπει να ακολουθηθούν, ώστε να επιτύχει αυτή η ενσωμάτωση:

- Οι εκπαιδευτικοί της γενικής ή ειδικής εκπαίδευσης πρέπει να ενημερώνονται περισσότερο και να έρχονται περισσότερο σε επαφή με την έρευνα τη σχετική με τη μαθησιακή ανεπάρκεια και τη δυσλεξία. Θα πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν μία περίπτωση δυσλεξίας και να γνωρίζουν πώς να τη χειριστούν. Αυτό πρέπει να συμβαίνει στην πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση.

- Σε κάθε σχολείο ή σε κάθε ομάδα σχολείων θα πρέπει να υπάρχει ένας ειδικός, όπως ένας εκπαιδευτικός ψυχολόγος, ο οποίος θα είναι υπεύθυνος για τη διάγνωση της δυσλεξίας, δηλώνοντας τον τύπο της και καταλήγοντας στην ενδεδειγμένη αντιμετώπισή της. Αυτό απαιτεί εκτεταμένη γνώση και ειδικές ικανότητες. Ο ειδικός πρέπει να είναι ικανός να αξιολογήσει κριτικά τις διαπιστώσεις του και να τις αναφέρει. 
 
Πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνει ό,τι έχει προκύψει από μισές αλήθειες. Πρέπει να μπορεί επίσης να μεταδίδει πληροφορίες σε οριζόντιο επίπεδο προς τον εκπαιδευτικό της τάξης και να επικοινωνεί με το ιεραρχικά ανώτερο ειδικό επιστημονικό όργανο ή επιστημονικό ίδρυμα όπου θα είναι διαθέσιμα τα τελευταία επιστημονικά ευρήματα. Οι περιπτώσεις θα μπορούσαν να συζητούνται σε αυτό το επιστημονικό ίδρυμα, ενώ οι δύσκολες περιπτώσεις θα μπορούσαν να παραπέμπονται εκεί για θεραπεία. Ο ειδικός θα πρέπει να είναι εξοικειωμένος και με άλλες προσεγγίσεις, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που βασίζονται σε περισσότερους από ένα τύπους τεχνικών γνώσεων και θεραπείας.

Εάν εφαρμοζόταν ένα τέτοιο μοντέλο, θα μπορούσε να εγκαθιδρυθεί μία απευθείας γραμμή επικοινωνίας μεταξύ του εκπαιδευτικού στο σχολείο και του ειδικού επιστημονικού ιδρύματος. Το εξειδικευμένο μέλος του προσωπικού στο σχολείο, το οποίο θα αποτελούσε και το σύνδεσμο με το εξωτερικό ειδικό επιστημονικό ίδρυμα, θα πρέπει να είναι εκπαιδευτικός ψυχολόγος, ειδικευμένος στο θέμα ή ένας εκπαιδευτικός καταρτισμένος στα θέματα ειδικής αγωγής.

Εναλλακτικά, το σχολείο θα μπορούσε να επιλέξει έναν ειδικό από κάποιον άλλο χώρο, όπως από μία εξειδικευμένη ομάδα που θα δραστηριοποιείται τοπικά για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Οι εκπαιδευτικοί του σχολείου τότε θα μπορούσαν να δράσουν μαζί με αυτή την εξειδικευμένη ομάδα έτσι ώστε να διατηρούν την επαφή με το επιστημονικό ίδρυμα και να μένουν ενήμεροι για τα τελευταία ερευνητικά αποτελέσματα, να συμβουλεύονται και να μπορούν να παραπέμπουν σε αυτό.

Γιατί θέλουμε να αλλάξουμε τους άλλους;

Πέσατε κι εσείς σ' αυτή την ψυχολογική «παγίδα»;

Είναι εύκολο να αλλάξουμε τους άλλους; Είναι σχεδόν αδύνατο, επιμένουν οι ειδικοί. Γιατί λοιπόν, εμείς επιμένουμε να προσπαθούμε; Μήπως τελικά το πρόβλημα είναι δικό μας; Οι ψυχολόγοι πάντως υποστηρίζουν, ότι όσοι θέλουν να αλλάξουν τους άλλους επειδή θεωρούν ότι έχουν ελαττώματα ή λανθασμένη συμπεριφορά, δεν είναι εύκολο να αντιληφθούν πως έχουν πάρει λάθος δρόμο.

Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλοί λόγοι που δεν θα πρέπει καν να προσπαθήσετε να αλλάξετε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον ίδιο σας τον εαυτό. Διαβάστε μερικοί από αυτούς για να μην μπείτε καν σε αυτή τη διαδικασία:

- Κανένας δεν αλλάζει, με το ζόρι και ιδιαίτερα υπό τις υποδείξεις κάποιου άλλου.

Να θυμάστε πως όταν δίνετε συμβουλές στους άλλους για τα λάθη τους δίχως να σας τις ζητήσουν τα ίδια τα άτομα, τότε οι άλλοι θα νιώθουν πως προσπαθείτε να τους επιβάλετε τις απόψεις σας και θα νιώσουν πως προσπαθείτε να τους κάνετε κάτι άλλο από αυτό που είναι, όπως και ότι δεν τους καταλαβαίνετε.

Θα θέλατε συνεχώς οι άλλοι να σας γκρινιάζουν με το τι είναι κακό επάνω σας, με το τι κάνετε λάθος και να σας προτείνουν λύσεις και αλλαγές που δεν θέλετε ούτε να διανοηθείτε; Αν επικρίνετε και γκρινιάζετε συνεχώς σε κάποιον να αλλάξει, τότε το πιθανότερο είναι να κάνει το εντελώς αντίθετο και να επαναστατήσει. Χρειάζεται να ψάξετε άλλους τρόπους αντί να υπενθυμίζετε στους άλλους τις ατέλειές τους ή τι κάνουν συνεχώς λάθος. Πείτε τη δική σας άποψη για τα πράγματα μόνο όταν σας τη ζητήσουν.

- Δώστε στους άλλους χρόνο

Δώστε χρόνο στα αγαπημένα σας πρόσωπα να προσαρμοστούν με τα «θέλω», τις ανάγκες και το πρόγραμμά σας. Μην ξεχνάτε πως δεν είναι δυνατόν να αλλάξουν από τη μία στιγμή στην άλλη. Αυτό σύμφωνα με το lifesharing.grγίνεται με το πέρασμα του χρόνο καθώς κάθε άνθρωπος εξελίσσεται και αλλάζει ανάλογα με τις συνθήκες της ζωής του, αυτά που θέλετε να μεταβάλει και να εξελίξει, όταν θα είναι απολύτως έτοιμος/η. Θα ήταν άδικο να ζητήσετε από τους άλλους να αλλάξουν απότομα συμπεριφορές και συνήθειες που έχουν πολλά χρόνια ή ίσως ακόμα και από τη γέννησή τους.

Αν νομίζετε πως οι άνθρωποι μπορούν με ένα μαγικό ραβδί να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη, μόνο και μόνο επειδή το θέλετε εσείς, τότε μάλλον έχετε ψευδαισθήσεις.

- Οι διαφορές προσθέτουν το αλατοπίπερο στις σχέσεις

Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί χαρακτήρες και σίγουρα θα έχετε πολλούς από αυτούς δίπλα σας. Πόσο βαρετό θα ήταν αν όλοι αγαπούσατε το ίδιο φαγητό, είχατε το ίδιο στυλ ρούχων, σας άρεσαν οι ίδιες ταινίες, τα ίδια ποτά, οι ίδιοι άνθρωποι, τα ίδια μέρη και οι ίδιες προοπτικές στη ζωή. Δεν θα είχατε ποικιλία. Να θυμάστε ότι η ποικιλία είναι το αλατοπίπερο στη ζωή. Οι διαφορές δεν είναι κακές, αν μπορείτε να μάθετε πώς να τις επικροτείτε και να παίρνετε το καλύτερο από αυτές.

- Να αγαπάτε τους άλλους για αυτό που είναι

Θυμηθείτε πως από την αρχή επιλέξατε κάποια άτομα δίπλα σας επειδή σας έδιναν κάτι ξεχωριστό, κάτι διαφορετικό από αυτό που εσείς έχετε και δίνετε στον εαυτό σας. Τότε γιατί θέλετε να τα αλλάξετε; Όταν λέτε στους άλλους ότι πρέπει να αλλάξουν, στην ουσία τους λέτε ότι δεν τους αποδέχεστε και δεν τους αγαπάτε πια έτσι όπως ακριβώς είναι. Δεχτείτε τους άλλους ακριβώς έτσι όπως είναι και να θυμάστε πως και οι άλλοι κάνουν ακριβώς το ίδιο με σας. Πώς θα σας φαινόταν να μην σας αποδέχονταν οι άλλοι ακριβώς έτσι όπως είστε και να προσπαθούσαν πιέζοντάς σας να αλλάξετε;

- Δοκιμάστε να αλλάξετε εσάς αντί να προσπαθείτε να αλλάξετε τους άλλους.

Έχετε σκεφτεί τι ακριβώς συμβαίνει μέσα σας και θέλετε να αλλάξετε τα άτομα που είναι δίπλα σας ή που μόλις γνωρίσατε; Μήπως βλέπετε συνεχώς πως κανένας δεν είναι, δεν φέρετε και δεν πράττει ακριβώς όπως εσείς θεωρείτε σωστό; Πιστεύετε ότι όλοι οι άλλοι εκτός από σας είναι λάθος; Μήπως βλέπετε εσείς όλους τους άλλους λάθος ή ότι δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες σας. Και τελικά, μήπως πρέπει να επανεξετάσετε αυτές τις προσδοκίες;

Προσπαθήστε εσείς να αλλάξετε πράγματα που σας κάνουν να νιώθετε όλους τους άλλους λάθος. Βιώστε τη δυσκολία και το χρόνο που απαιτείται για να είναι επιτυχημένη η αποστολή σας πριν να περιμένετε το ίδιο από τους άλλους.

Αν δεν μπορείς να δοθείς σε κάτι μεγάλο, δώσου σε κάτι μικρό

Γνωρίζω έναν άντρα που αναζητούσε την εκπλήρωση σε όλη του τη ζωή. Στην αρχή, ίσως επειδή γεννήθηκε φτωχός, πίστευε πως η λύση βρισκόταν στην ευμάρεια που εξασφαλίζουν τα χρήματα.

Αφού, λοιπόν, έγινε μηχανικός, αργότερα εφευρέτης και εκατομμυριούχος, ανακάλυψε πως το χρήμα δεν ήταν η απάντηση.

Προσπάθησε με γυναίκες, με πολυτελή αυτοκίνητα, ακόμα με σκύλους και μια θαλαμηγό, αλλά κι αυτά τον απογοήτευσαν. Άρχισε, λοιπόν, να ταξιδεύει, να μη δουλεύει και, τελικά, να ζει αντισυμβατικά. Τίποτε όμως δε φαινόταν να τον ικανοποιεί.

Την εποχή που τον γνώρισα είχε δοκιμάσει καθετί που θα μπορούσε κανείς να του προτείνει, είχε κάνει κάθε προσπάθεια να βρει κι αυτός δεν ήξερε τι. Δοκίμασε τα μαθήματα κιθάρας, τρία την ημέρα – ένα για κλασική, ένα για φλαμένκο και ένα από κάποιον χίπι τραγουδιστή ο οποίος του έμαθε επίσης τη μαριχουάνα. Δοκίμασε το καλλιτεχνικό πατινάζ, ασκούμενος καθημερινά από τις τέσσερις έως τις έξι το απόγευμα. Δοκίμασε να φτιάξει συλλογή από αντίκες, μέχρι που γέμισε το διαμέρισμά του με τόσα παλιά ρολόγια και περσικά χαλιά, ώστε αναγκάστηκε να πάρει μια αποθήκη. Δοκίμασε διαδοχικά τον υπερσιτισμό και τη δίαιτα, το γάμο και το διαζύγιο, και τέλος δοκίμασε τη νηστεία, την αποχή από το σεξ και την εγκατάλειψη των υλικών του αγαθών.

Όταν τον συνάντησα την επόμενη φορά, είχε περάσει αρκετά χρόνια ως βουδιστής μοναχός. Τα μαλλιά του ήταν γκρίζα, φορούσε ένα ράσο, αλλά έδειχνε ίδιος. Όταν τον ρώτησα αν είχε βρει επιτέλους την εκπλήρωση, απάντησε: ”Όχι, εξακολουθεί να είναι κάπου αλλού”.

Κάνεις δεν ξέρει πολλά για την εκπλήρωση εκτός από το ότι είναι δύσκολο να τη βρεις και ίσως ότι δεν υπάρχει. Πολλοί που πιστεύουν σ’ αυτήν στα είκοσι τους χρόνια, παύουν να το πιστεύουν αργότερα. Μπορείς να ψάξεις για την εκπλήρωση πολύ σκληρά ή λιγότερο έντονα. Και μολονότι το δικαίωμά σου να την αποκτήσεις είναι εγγυημένο, η εγγύηση αυτή δεν περιλαμβάνει την επιστροφή της επένδυσής σου, άρα δεν υπάρχει κανείς να διαμαρτυρηθείς αν τα κάνεις θάλασσα και περάσεις όλη σου τη ζωή ακολουθώντας λάθος κατεύθυνση.

Η εκπλήρωση είναι πάντα κάτι που έχουν οι άλλοι, κάτι που μόλις σου ξεφεύγει. Είναι ένα εξαιρετικά σβέλτο σκυλί που μας αφήνει να το πιάσουμε εκατό φορές την ημέρα, αλλά μετά ξεγλιστράει με κάποιο τρόπο. Μοιάζει με χρυσό κύπελλο στην άκρη του ουράνιου τόξου ή με το να πιάνεις πουλιά στον αέρα. Είναι ο πραγματικός έρωτας, η απόκτηση πλούτου, ακόμα και το να μην παχύνεις. Οτιδήποτε όμως κι αν είναι, σου διαφεύγει συνεχώς και σε κάνει να τρέχεις όπως ο γάιδαρος πίσω από το καρότο και, ακόμα κι αν τσιμπήσει το δόλωμά σου ένα εκατομμύριο φορές, σπάνια κατορθώνεις να τη φέρεις στα χέρια σου.

Όλοι αισθανόμαστε ότι πρέπει να υπάρχει κάτι περισσότερο, αλλά αναρωτιόμαστε τι μπορεί να είναι πραγματικά αυτό το περισσότερο ενώ, πολύ συχνά, αυτό που λαχταρούσαμε πέρυσι δεν είναι αρκετό σήμερα. Περιμένουμε, λοιπόν, μάταια, για κάτι άλλο, κάτι ελάχιστα καλύτερο απ’ αυτό που διαθέτουμε και πολλές φορές ανταλλάσσουμε αυτό που έχουμε με κάτι που νομίζουμε πως θα έπρεπε να θέλουμε.

Είμαστε η γενιά του “Αυτό είναι όλο; ” που περιμένουμε το τέλειο στο οποίο θα παραδοθούμε -την τέλεια δουλειά, τον τέλειο έρωτα- και νιώθουμε απαίσια όσον καιρό περιμένουμε, χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι μέσα σ’ αυτήν την αιωρούμενη κατάσταση, βρίσκεται η μοναξιά.

Ορισμένοι πιστεύουν πως η έλλειψη εκπλήρωσης που αισθάνεται η γενιά μας προκαλείται από την απροθυμία μας να δοθούμε σε κάτι. Ζούμε σε μια εποχή όπου η σύγχρονη τεχνολογία των επικοινωνιών μας κάνει να συνειδητοποιούμε τόσα πράγματα για τα οποία δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Μας πληροφορεί για το πόσο υποφέρουν αμέτρητοι άνθρωποι για τους οποίους δεν έχουμε άλλη εκλογή, παρά να προσπαθήσουμε να τους κρατήσουμε μακριά. Έτσι, πολλοί από μας πάψαμε να ενδιαφερόμαστε ή, νιώθοντας ανίσχυροι και εύθραυστοι από το έντονο ενδιαφέρον που δείχναμε, αναγκαστήκαμε να ελαττώσουμε τον πόνο μας, υποκρινόμενοι ότι τα βάσανα των ανθρώπων που δεν ξέρουμε, δεν είναι και τόσο αληθινά.

Υπάρχει και άλλο ένα πρόβλημα που προκαλεί η σύγχρονη επικοινωνία – το όνειρο της τελειότητας, καλλιεργημένο από το πλήθος των ονείρων των διαφημιστών. Περιστοιχιζόμαστε από παραδεισένιες νεράιδες, που μας προκαλούν με το χορό τους μέσα από κάθε σελίδα και οθόνη, αλλά όταν ερχόμαστε σ’ επαφή με την πραγματική ζωή, δε μοιάζει ποτέ να είναι τόσο υπέροχη. Μας ενθαρρύνουν να προσδοκούμε την τελειότητα, ενώ η τελειότητα είναι κάτι ανύπαρκτο, κι έτσι μένουμε πάντα λίγο απογοητευμένοι και διστάζουμε πάλι, ελπίζοντας πως ο επόμενος γύρος θα είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε..

Είναι ωραίο να διαθέτεις ποικιλία εκλογών και η ευελιξία, οπωσδήποτε, κάνει τη ζωή πιο ενδιαφέρουσα, κινδυνεύεις όμως να χαθείς μέσα στη θάλασσα των δυνατοτήτων και δεν υπάρχει τίποτε το απελευθερωτικό σ’ αυτό. Εκείνοι που προσπαθούν πάντα να κάνουν την τέλεια εκλογή, απορρίπτοντας αυτό που έχουν γι’ αυτό που ελπίζουν να βρουν, στοιχηματίζουν το παρόν με το μέλλον και καταλήγουν να χάσουν και τα δύο.

Οι Έλληνες είχαν ένα μύθο για το Σίσυφο που είχε εξοριστεί από το Δία σ’ ένα έρημο νησί, το οποίο δεν είχε πάνω του τίποτα που να τον κρατάει απασχολημένο. Μετά από λίγο ο Σίσυφος άρχισε να τρελαίνεται. Μια μέρα τού ήρθε η ιδέα να μεταφέρει ένα μεγάλο βράχο πάνω στο λόφο του νησιού και όλη τη μέρα μοχθούσε με το βράχο, σπρώχνοντάς τον ακατάπαυστα κάτω από τον καυτό ήλιο. Το βράδυ, ενώ αντίκριζε σχεδόν την κορυφή του λόφου, τα παράτησε τελικά και άφησε το βράχο να κυλήσει πάλι κάτω. Επανέλαβε το ίδιο την επόμενη μέρα, και τη μεθεπόμενη, και για πολλούς μήνες ακόμα και, παρ’ όλο που ποτέ δεν έφτασε στην κορυφή του λόφου με το βράχο του, όταν τελικά τον βρήκαν είχε τα λογικά του, όπως ακριβώς προτού εκτοπιστεί στο νησί.

Πάντα μού άρεσε αυτή η ιστορία γιατί με βοήθησε να συνειδητοποιήσω κάτι που προηγουμένως μόνο φανταζόμουν – το γεγονός πως εκείνο που μας διασώζει είναι το δόσιμό μας στη ζωή και ότι αυτό στο οποίο δινόμαστε δεν έχει καμιά σημασία. Ξέρω πολύ καλά πως δεν είναι καθόλου εύκολο να απαλλαγείς από την αντίληψη ότι χρειάζεται να δοθείς σε κάτι σημαντικό, ή να μάθεις να βρίσκεις την ευχαρίστηση σ’ αυτό που υπάρχει -παρά τη δυσαρέσκεια, επειδή ευχόσουν να ήταν κάτι άλλο- αλλά, το μυστικό της ζωής είναι να σταματήσεις να άγχεσαι για το πώς θα βρεις το τέλειο στο οποίο θα δοθείς και να δοθείς σε κάτι, οτιδήποτε.
Και αν δεν μπορείς να δοθείς σε κάτι μεγάλο, τότε δώσου σε κάτι μικρό.

Θεωρία περί ...εαυτού

Όλοι ανέκαθεν ενθάρρυναν την απλή παραδοχή που συνοψίζεται στο « να είσαι ο εαυτός σου ». Τι σημαίνει όμως αυτό, κατά πόσο είναι εφικτό και τι συνέπειες έχει όχι μόνο σε μας αλλά και στους γύρω;
 
Για να φτάσεις στο σημείο να είσαι ο εαυτός σου θα πρέπει κατ’ αρχάς να είσαι σε θέση να διαμορφώσεις μόνος σου την προσωπικότητά σου . 
 
Οφείλεις να μάθεις να βλέπεις, να αισθάνεσαι και κατόπιν να μπορείς μόνος σου να ερμηνεύεις το πώς βλέπεις, πώς αισθάνεσαι και πώς εκφράζεις όλες τις εσωτερικές σου εμπειρίες. Επιβάλλεται συνεχώς να αξιολογείς την προσωπικότητά σου, χωρίς ν’ αρνείσαι τα λάθη και τις αδυναμίες σου, αλλά και ν’ αναγνωρίζεις τις δυνάμεις και δυνατότητές σου.
 
Ο κάθε άνθρωπος θέλει ασφαλώς ν’ αγγίξει το τέλειο, την ολοκλήρωση και τη συνακόλουθη αποδοχή, εστιάζοντας στην καλή κριτική και τους κατά περίπτωση επαίνους. Από τη μικρή ακόμα ηλικία πασχίζει να ικανοποιήσει τις προσδοκίες και βλέψεις των γονιών του, των μικρών ή μεγαλύτερων αδελφών του κι όσο ο ίδιος μεγαλώνει τόσο περισσότερο διευρύνεται ο κύκλος του « κοινού » που θα κρίνει τα σωστά και τα λάθη του. 
 
Προκειμένου κάποιος ν’ αρέσει στον περίγυρό του, υιοθετεί πολλές φορές συμπεριφορές περισσότερο συγκρατημένες, που ενέχουν το στοιχείο του συμβιβασμού με την επιλογή της μη συμμετοχής σε λογομαχίες, χάριν αποφυγής των εντάσεων και με το φόβο της έκφρασης μιας άποψης ή ενός συναισθήματος με αποτέλεσμα η εικόνα του κοινωνικού εαυτού να είναι επιτυχώς δομημένη και προβαλλόμενη, αλλά να συντελείται παράλληλα μια διάσταση ανάμεσα στον ιδανικό εαυτό και πολύ περισσότερο τον καθ’ εαυτό. 
 
Οι υπάρχουσες εσωτερικές συγκρούσεις στη συνειδητή προσπάθεια κάποιου να πλησιάσει την εικόνα του ιδανικού εαυτού που σχημάτισε ο ίδιος ώστε να γίνει ο άνθρωπος που πραγματικά θα ήθελε να είναι κι όχι αυτό που είναι επί του παρόντος, εντείνονται ακόμα περισσότερο από την τάση του να κρίνει τον εαυτό του με τις αξίες των άλλων κι όχι τις δικές του. 
 
Αντιμετωπίζοντας τους άλλους σαν πηγή αμοιβής κι ως εκ τούτου συμβαδίζοντας με τις δικές τους ανάγκες κι επιθυμίες, πηγαίνοντας κοινώς με τα νερά των άλλων, ξεχνάει τον εαυτό του με φυσική συνέπεια η ασυμφωνία αυτή να διογκώνει το αίσθημα του ανικανοποίητου και συχνά να το οδηγεί στο άλλο άκρο, στην απόλυτη έκφραση του πραγματικού εαυτού του με τρόπο μάλιστα επιτακτικό. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι σ’ αυτό ακριβώς το σημείο έχει επιτευχθεί το πρωταρχικό αίτημα. Ο άνθρωπος είναι πια ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει και να εκφράζεται κατά το δοκούν. 
 
Όμως , είτε επειδή το περιβάλλον του έχει συνηθίσει μια άλλη στάση ζωής εκ μέρους του , είτε γιατί έχει αρχίσει να βολεύεται με τη δεδομένη τάξη των πραγμάτων, τοποθετεί αυτομάτως στο εδώλιο του κατηγορουμένου το άτομο που τόλμησε ν’ αποτινάξει τον κοινωνικό ζυγό. Γιατί κανείς ασφαλώς δε θέλει ν’ ακούει όχι, να δέχεται αντιρρήσεις, να έχει απέναντί του άνθρωπο με φωνή, πυγμή κι αυτογνωσία . 
 
Μας συμφέρει να έχουμε άβουλα όντα δίπλα μας για να είναι υποχείριό μας και να περιστοιχιζόμαστε από μάσκες και ψεύτικα χαμόγελα που μας επιβεβαιώνουν. Είναι μεγάλο τελικά το κόστος να είσαι ο εαυτός σου, γιατί θα πρέπει να είσαι δυνατός, να χρειαστεί ν’ αντέξεις το αίσθημα της μοναξιάς εφόσον πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα και διαγράφεις δική σου, αυτόνομη πορεία. 
 
Κι ακόμα κι αν προσπαθήσεις να συνταιριάξεις όλα τα στοιχεία ψάχνοντας για τη χρυσή τομή, να ξέρεις πως και πάλι θα έχεις απώλειες είτε επί της προσωπικής δρατηριότητας κι ανάπτυξης είτε επί της κοινωνικής έκφανσης των πραγμάτων. 

Ανακαλύφθηκε το "μυστικό" των Θιβετιανών

Στα υψίπεδα του Θιβέτ με το μεγάλο υψόμετρο και το ελάχιστο οξυγόνο μπορούν να επιβιώσουν μόνο οι… Θιβετιανοί, κι αυτό χάρη σε μια γονιδιακή μετάλλαξη ηλικίας 8.000 ετών!
 
Ερευνητές από τις ΗΠΑ αναφέρουν, ότι ανακάλυψαν το «μυστικό» που επιτρέπει στους ανθρώπους της περιοχής αυτής της Κεντρικής Ασίας να ευδοκιμούν σε ακραία περιβάλλοντα με πολύ λίγο οξυγόνο.
 
Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Γιούτα δημοσίευσαν μια μελέτη στο περιοδικό Nature Genetics, σύμφωνα με την οποία το «μυστικό» των Θιβετιανών είναι γραμμένο στο DNA τους.
 
«Τα ευρήματα αυτά μας βοηθούν να κατανοήσουμε τις μοναδικές πτυχές της προσαρμογής των ανθρώπων του Θιβέτ σε μεγάλο υψόμετρο και να κατανοήσουμε καλύτερα την ανθρώπινη εξέλιξη» είπε ο επικεφαλής της έρευνας και καθηγητής Εσωτερικής Παθολογίας, Dr Josef Prchal.
 
Το 2010, η ομάδα του Prchal ήταν η πρώτη που απέδειξε ότι υπήρχε μια γενετική βάση προσαρμογής στο υψηλό υψόμετρο στους κατοίκους του Θιβέτ, γράφει η Daily Mail.
 
Από τότε, μαζί με τον Dr Felipe Lorenzo κατάφεραν να αποδείξουν ότι το DNA των Θιβετιανών εμφανίζει μια ελαφρά παραλλαγή, η οποία διευκολύνει τη λειτουργία του οργανισμού τους σε συνθήκες έλλειψης οξυγόνου.
 
Το 88% των Θιβετιανών φέρει τη μετάλλαξη αυτή, που επιτρέπει στον οργανισμό να λειτουργεί σε υψηλό υψόμετρο και η οποία λείπει από τους στενά συνδεδεμένους με αυτούς, πεδινούς Ασιάτες.
 
Οι ερευνητές πιστεύουν, ότι η μετάλλαξη αυτή ξεκίνησε πριν από 8.000 χρόνια, όταν το γονίδιο EGLN1 άλλαξε από ένα μόνο ζεύγος βάσεων DNA.
 
Τα ευρήματα υποδεικνύουν η μικροσκοπική αυτή γενετική αλλαγή προικίζει τους φορείς της με ένα επιλεκτικό πλεονέκτημα.

Ο απίστευτος κόσμος των δεινοσαύρων: Δείτε τους κυρίαρχους της Γης επί 200 εκατ. χρόνια!

Ο κόσμος των δεινοσαύρων: Ενας απίστευτος κόσμος που εξαφανίστηκε πριν από περίπου 65 εκατ. χρόνια από τον πλανήτη μας μετά από το κτύπημα ενός φονικού αστεροειδή, κάπου κοντά στην χερσόνησο του Γιουκατάν.ανοίγοντας το δρόμο στην εξέλιξη του ανθρώπου και την κυριαρχία του στη Γη πολύ πρόσφατα (κάπου 65-75.000 χρόνια πριν εμφανίζεται ο σύγχρονος άνθρωπος στη Γη).

Πριν, οι διενόσαυροι κυριαρχούσαν για περίπου 200 εκατ. χρόνια στον πλανήτη.
Δείτε ορισμένα τμήματα από την εξαιρετική σειρά animation του BBC για τους δεινόσαυρούς:

Τι σημαίνει να είσαι «Ζεν»

10492_1280x800Πόσο εύκολο είναι να προστατεύσετε την προσωπική σας ζωή; Πώς μπορείτε να θέσετε όρια προκειμένου να διασφαλίσετε την ηρεμία στη σχέση σας; Η αλήθεια είναι πως οι καιροί είναι δύσκολοι. Όμως, μην ξεχνάτε ότι σε περιόδους κρίσης οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από ένα σημείο αναφοράς, μια συμμαχία σταθερή απ΄όπου θα αντλούν δύναμη και χαρά. Η προσωπική σας ζωή λοιπόν είναι στο χέρι σας αν θα αποτελεί μια όαση μέσα στην καθημερινότητα ή αν θα είναι ένα ακόμη πεδίο μάχης.

Πώς μπορείτε να τα καταφέρετε; Εφαρμόζοντας μερικές αρχές από τη θεωρία του Ζεν!
Πριν όμως αναφερθούμε στις αρχές αυτές να εξηγήσουμε κάτι, το Ζεν δεν είναι φιλοσοφία ή θρησκεία. Είναι προσωπικό βίωμα, καθαρή εμπειρία της ζωής και του εαυτού μας. Το Ζεν δεν είναι παράδοση και τυπικά. Δεν βρίσκεται μέσα σε βιβλία ή σε ιερά κείμενα. Ούτε βρίσκεται μόνο σε μοναστήρια και κέντρα εκπαίδευσης. Δεν είναι κάτι που μπορεί κάποιος να έχει και να το δώσει στους άλλους. Το Ζεν στην ουσία του είναι αγνό, αυθεντικό, ελεύθερο από πεποιθήσεις και δόγματα. Μέσα από την εξάσκησή του βιώνει κανείς την ελευθερία και τη χαρά του να είναι απλά πλήρης, να είναι αληθινά ο εαυτός του. Ζεν είναι η αφύπνιση στον αληθινό μας εαυτό και η συμπόνια που γεννά η αφύπνιση αυτή.
Συνεπώς, είναι στο χέρι σας να αλλάξετε τη ζωή σας και επιλέξετε να εντάξετε στην καθημερινότητά σας τις παρακάτω αρχές:

Να θυμάστε να ζείτε: Μια από τις βασικές αρχές του βουδισμού που προσπαθεί να θυμίσει στον άνθρωπο ότι τίποτα δεν είναι εύκολο ή μόνιμο λέει το εξής «το να ζεις σημαίνει να υποφέρεις». Την αρχή αυτή θα ήταν καλό να την υιοθετήσετε στη ζωή σας. Όχι γιατί πρέπει να υποφέρετε αλλά γιατί πρέπει να μην φοβάστε να ζείτε. Και στο κομμάτι των προσωπικών σχέσεων επικεντρωθείτε στον έρωτα. Το πιο όμορφο και δυνατό συναίσθημα. Απολαύστε τον όσο διαρκεί και μην αγχώνεστε για τι θα γίνει όταν τελειώσει η τρέλα που νιώθετε.

Οι σχέσεις είναι ο απόλυτος εθισμός. Κυρίως, γιατί δεν εθίζεστε μόνο με τον άνθρωπο που έχετε απέναντι σας, αλλά και με την ίδια την ιδέα της σχέσης. Το θέμα όμως είναι να μην επενδύετε όλο σας το είναι στη σχέση αγνοώντας άλλα πρόσωπα ή πράγματα της ζωής σας που σας δίνουν χαρά και ικανοποίηση.

Μην καταστρέφετε μόνες σας τη σχέση σας. Πώς; Με το να προσπαθείτε να αλλάξετε τον άλλον. Θυμηθείτε τους λόγους που τον ερωτευτήκατε. Γιατί δεν είναι ποτέ η αγάπη που πονάει, αλλά οι υψηλές, εσφαλμένες ή οποιαδήποτε τύπου απαιτήσεις που έχετε εσείς από αυτή.

Στην κουλτούρα του δυτικού κόσμου είναι η ταχύτητα, η δράση. Όλη την ώρα πρέπει να κάνεις κάτι. Στη φιλοσοφία όμως του ζεν τα πράγματα δεν ωριμάζουν στο χρόνο που θέλουμε εμείς αλλά στο χρόνο που θέλουν εκείνα. Δεν χρειάζεται να βιάζουμε τα πράγματα. Όπως λέει και ένα παλιό βουδιστικό ρητό “Αν κάτι έρθει, πάντα το καλωσορίζουμε. Αν φύγει, ποτέ δεν το καταδιώκουμε”. Γιατί αυτό που διδάσκει το ζεν είναι ότι για να αποκτήσετε τον πραγματικό έλεγχο της ύπαρξής σας, σημαίνει να σταματήσετε να σπαταλάτε ενέργεια προσπαθώντας να ελέγξετε τους άλλους, ώστε να σας ικανοποιήσουν τις ανάγκες σας.

Για να βρείτε τις ισορροπίες σας στη σχέση σας, θα πρέπει να τις βρείτε πρώτα μέσα σας. Και αυτό θα το πετύχετε μόνο αν επιτρέψετε στον αναστοχαστικό σας εαυτό να εμφανιστεί. Πώς; Ο προσωπικός χρόνος με τον εαυτό σας θα σας βοηθήσει. Την ώρα που θα θέσετε τα υπαρξιακά σας ερωτήματα και μόνο με τον εαυτό σας θα μπορείτε να τα διαπραγματευτείτε. Να δείτε ποιοι είστε, τι θέλετε, που πάτε κτλ.

Είναι πολύ σημαντικό επίσης να μάθετε να αναγνωρίζετε και να διαχειρίζεστε τα συναισθήματά σας. Δεν χρειάζεται να αντιδράτε υπερβολικά ή απότομα εναντίον του συντρόφου σας. Εξάλλου δεν σας χωρίζουν πράγματα αντιθέτως σας ενώνουν.

Η βασική προϋπόθεση μια ζεν σχέσης είναι να δίνεις για να πάρεις. Και μάλιστα να δίνετε σιωπηλά, ουσιαστικά και χωρίς ελπίδα ανταπόδοσης (ναι, ούτε καν ένα απλό “ευχαριστώ”). Δεν χρειάζεται να είναι κάτι εξεζητημένο ή ακριβό. Φροντίστε απλώς κάθε μέρα να δίνετε κάτι στον άνθρωπό σας (ένα χαμόγελο, ένα μήνυμα, το αγαπημένο του φαγητό) που θα κάνει τη μέρα του καλύτερη. Και μετά φροντίστε να κάνετε το ίδιο με τον εαυτό σας και με τους υπόλοιπους ανθρώπους που αγαπάτε. Ακούγεται υπερβολικά φιλοσοφικό για να είναι εφαρμόσιμο, αλλά δεν χάνετε τίποτα να το δοκιμάσετε. Έστω και για μία μέρα.

Στη ζωή και τις σχέσεις δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Υπάρχουν απλώς μπερδεμένα μυαλά που δεν μπορούν να δουν καθαρά επειδή δεν έχουν πάρει απόσταση από τα προβλήματα. Η ζωή, ο έρωτας, η αγάπη είναι υπέροχα. Το θέμα είναι να το καταλάβετε και να ξεκινήσετε από τον εαυτό σας. Αν δεν ζείτε, δεν αγαπάτε και δεν είστε ερωτευμένες με τον εαυτό σας, δεν μπορείτε να το κάνετε για τους άλλους. Και δεν τίθεται λόγος για ναρκισσισμό εδώ ή για εγωισμό. Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να μάθει τον εαυτό του και συνειδητοποιήσει ποιος πραγματικά είναι. Πρέπει όμως να επιμείνετε και στο τέλος σίγουρα θα αμειφθείτε γι΄αυτό.

Tα "10" καλύτερα μαχητικά αεροσκάφη του κόσμου...

Ποια είναι τα δέκα καλύτερε μαχητικά αεροσκάφη του κόσμου σήμερα; Οι προσεγγίσεις και οι εκτιμήσεις ποικίλουν αλλά σε γενικές γραμμές το παρακάτω βίντεο νομίζουμε ότι απεικονίζει την πραγματικότητα.

Σαφώς η προσέγγιση γίνεται βάσει των ψυχρών αριθμών και των επιμέρους δυνατοτήτων και σίγουρα ορισμένες εκδόσεις των παραπάνω ίσως αξίζουν καλύτερης τοποθέσης, αλλά η γενική θεώρηση παραμένει η ίδια.
Δείτε το βίντεο:

Κρίση πανικού: ο αόρατος εχθρός

«Ξαφνικά και χωρίς καμία προειδοποίηση σε κυριεύει ο απόλυτος τρόμος. Δεν φοβάσαι απλά, νιώθεις πως δεν μπορείς να ανασάνεις, να κινηθείς, πως τρελαίνεσαι, πως ασφυκτιάς και -το πιο τρομακτικό όλων- πως πεθαίνεις!».

Αν ακούγεται τρομακτικό, φανταστείτε να το ζήσετε. Αν πάλι το έχετε βιώσει, εύχεστε να μην ξανασυμβεί ποτέ, κυρίως γιατί εμφανίζεται ύπουλα, σε χρόνο ανύποπτο και χωρίς προφανή αιτία.

Οι κρίσεις πανικού μπορεί να ποικίλουν από άτομο σε άτομο, όμως τα βασικότερα και συνηθέστερα συμπτώματά είναι: ίλιγγοι, μούδιασμα, ναυτία, δύσπνοια, ταχυπαλμία, εφίδρωση, τρέμουλο, εξάψεις, κοιλιακές κράμπες, σφίξιμο στο στήθος και το λαιμό, βουητό στα αφτιά και μια αίσθηση πως σας «λούζει κρύος ιδρώτας».

Τα συμπτώματα είναι τόσο έντονα και επώδυνα, που οι περισσότεροι άνθρωποι όταν το βιώνουν για πρώτη φορά πιστεύουν ότι πεθαίνουν, ότι παθαίνουν καρδιακή προσβολή ή ακόμα και ότι χάνουν το μυαλό τους, ενώ αν το πρόβλημα δεν εντοπιστεί και αντιμετωπιστεί έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση πιο γενικευμένων φοβιών, όπως κλειστοφοβία, αγοραφοβία, υψοφοβία ή ακόμη και κατάθλιψη, επηρεάζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωή σας.

«Το χειρότερο δεν είναι η κρίση αυτή καθ’ εαυτή», μας αναφέρει άτομο που έχει βιώσει επανειλημμένα τον τρόμο μιας κρίσης πανικού, «είναι ο φόβος που σου δημιουργείται για το πότε θα ξαναχτυπήσει».

Οι γιατροί μάλιστα εξηγούν, πως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν κατά τη διάρκεια της θεραπείας, είναι ο φαύλος κύκλος «προσμονής-αποφυγής» που δημιουργείται μεταξύ των κρίσεων και του φόβου για το πότε θα «χτυπήσει» το επόμενο επεισόδιο, ο οποίος από μόνος τους είναι ένας εξαιρετικά στρεσογόνος παράγοντας που υποδαυλίζει την ψυχολογία του πάσχοντα.

Αν σκέφτεστε «Μα γιατί τώρα; Αφού δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να με απασχολεί αυτή τη στιγμή», τότε μάλλον θα πρέπει να ψάξετε πιο βαθιά. Σύμφωνα με έρευνες, τουλάχιστον ένας στους 10 ανθρώπους θα βιώσει περιστασιακά κρίσεις πανικού, που συνήθως συνδέονται με κάποιο έντονο γεγονός της ζωής του που καταπιέστηκε και «θάφτηκε» στο υποσυνείδητο (όπως παιδικά τραύματα), με χρόνιο στρες, ή μια αρκετά «πιεσμένη» περίοδο, από οικονομικές δυσκολίες, εσωτερικές συγκρούσεις, διαζύγια, άγχος και πίεση στον εργασιακό χώρο, έντονες αλλαγές στη προσωπική ζωή ή το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου.

Στις περιπτώσεις βέβαια που μιλάμε για επαναλαμβανόμενες και απροσδόκητες κρίσεις πανικού για μεγάλα χρονικά διαστήματα, ακολουθουμένες από τουλάχιστον 1 μήνα συνεχούς ανησυχίας σχετικά με το ενδεχόμενο νέων κρίσεων, τότε πρόκειται για μια σοβαρότερη κατάσταση, που ονομάζεται «διαταραχή πανικού» (panic disorder). Περίπου 1/100 άτομά από «διαταραχή πανικού» η οποία συνήθως κάνει την εμφάνιση της στην ηλικία των 20-25ετών και είναι περίπου 2 φορές πιο συχνή στις γυναίκες απ’ ό, τι στους άντρες.

Υπάρχει θεραπεία; Πριν πανικοβληθείτε, θυμηθείτε πως το μισό μέρος της θεραπείας, είναι η αναγνώριση του προβλήματος. Έχοντας πει αυτό, η καλύτερη μέθοδος θεραπείας είναι να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό. Οι κρίσεις πανικού, όπως κάθε αγχώδης διαταραχή, μπορούν να θεραπευτούν και δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποφέρετε χρόνια από αυτές, πιστεύοντας ότι θα φύγουν από μόνες τους ή θα καταφέρετε να τις καταπολεμήσει μόνες. Οι δύο κύριοι (αλλά αδιαχώριστοι) τύποι θεραπείας είναι η ψυχοθεραπεία και η φαρμακευτική αγωγή.

Όσον αφορά στην φαρμακευτική αγωγή, η χορήγηση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων για μικρές περιόδους χρόνου, χορηγούμενων από κάποιον ειδικευμένο ψυχίατρο, μπορούν να βοηθήσουν στην μείωση των κρουσμάτων και την έντασή με την οποία εκδηλώνονται.

Οι συμπεριφοριστικές- γνωσιακές ψυχοθεραπείες αποσκοπούν στο να σας βοηθήσουν να αναγνωρίσετε και να αποδυναμώσετε την πηγή του στρες και του φόβου καθώς και τις αρνητικές σκέψεις και συμπεριφορές που το προκαλούν, εστιάζοντας παράλληλα σε τεχνικές χαλάρωσης.

Άλλες ψυχοθεραπείες, όπως είναι η αναλυτική, η προσωποκεντρική κλπ., εστιάζουν περισσότερο σε εμάς τους ίδιους, τα συναισθήματα, τις συνθήκες ζωής και τις σχέσεις με το περιβάλλον μας, αποσκοπώντας στο να φωτίσουν και να αποδυναμώσουν τις εσωτερικές και εξωτερικές μας συγκρούσεις, οι οποίες μπορεί να δημιουργούν στρες.

Εξαιρετικές επίσης έχουν φανεί και οι διάφορες τεχνικές χαλάρωσης που προσφέρει η yoga, ο διαλογισμός, η ύπνωση, το χαλαρωτικό μασάζ και οι ασκήσεις αναπνοής.

Όταν σε λούζει κρύος ιδρώτας: Αν έχετε την αίσθηση πως μια κρίση πανικού σας χτυπά την πόρτα υπάρχουν μερικές έξυπνες τεχνικές που θα σας βοηθήσουν:

1. Αναπνεύστε βαθιά και αργά, εισπνέοντας από τη μύτη και εκπνέοντας από το στόμα, επικεντρώνοντας την προσοχή σας σε κάθε ανάσα. Μπορείτε επίσης να τις μετράτε (ξεκινώντας από 1 μέχρι το 10 και ξανά από την αρχή).

2. Στρέψτε την προσοχή σας σε κάτι άλλο (όπως τους δείκτες του ρολογιού), ακούστε μουσική, διαβάστε ένα βιβλίο ή τηλεφωνήστε σε ένα φίλο.

3. Αποβάλετε τις αρνητικές σκέψεις που σας κατακλύζουν αντικαθιστώντας τες με άλλες χαλαρωτικές (όπως ένα μέρος ή μια κατάσταση που σας φέρνει γαλήνη και ηρεμία) μέσω οπτικοποίησής της.

4. Ασκηθείτε. Αν μπορείτε διαλέξτε μια άσκηση (όπως κοιλιακούς, jumping jacks, γρήγορο περπάτημα σε ανηφορικό έδαφος) και εκτελέστε την μετρώντας δυνατά κάθε επανάληψη.

5. Επαναλάβετε (σχεδόν σαν μάντρα) στο πρώτο πρόσωπο μια φράση που θα σας βοηθήσει να ηρεμήσετε, όπως «Είμαι ήρεμή», ή «Δεν ανησυχώ, θα περάσει», κάνοντας παράλληλα τις προαναφερθείσες ασκήσεις αναπνοής.

Χρονικά παράδοξα που δεν μπορούν να εξηγηθούν

Το ταξίδι στο χρόνο αποτελεί μια φαντασίωση πολλών ανθρώπων, ιδίως αυτών που ασχολούνται ένθερμα με την επιστημονική φαντασία ή την εναλλακτική ιστορία.

Επίσης, αποτελεί κι ένα πολύ σοβαρό πεδίο μελέτης (με ισχυρές αντικρουόμενες απόψεις) για τους επιστήμονες - φυσικούς και μηχανικούς – και φιλοσόφους, οι οποίοι προσπαθούν να εντοπίσουν αν είναι δυνατό να συμβεί και υπό ποιες προϋποθέσεις, καθώς και τρόπους για την επίτευξή του.

Όσον αφορά τη θεωρητική πλευρά του ζητήματος, δηλαδή αν οι φυσικοί νόμοι επιτρέπουν την πραγματοποίηση ενός τέτοιου ταξιδιού, ένας σημαντικός λόγος που ενισχύει την άποψη που θέλει το ταξίδι στο χρόνο να είναι αδύνατο είναι τα χρονικά παράδοξα. Ο όρος είναι γνωστός σε πολλούς, αλλά ας δούμε αναλυτικότερα ποια ακριβώς είναι αυτά.

Το παράδοξο του παππού:

Πρόκειται για το γνωστότερο παράδοξο και είναι αυτό που συμβαίνει όταν τροποποιείς το παρελθόν με τέτοιο τρόπο ώστε να αδυνατεί να συμβεί το παρόν. Το παράδοξο αυτό μας λέει πως πηγαίνεις πίσω στο παρελθόν και σκοτώνεις τον παππού σου (ή τον πατέρα σου).

Επομένως καθιστάς αδύνατη την ύπαρξή σου, άρα και το ταξίδι σου στο χρόνο, που όμως αν δε συμβεί τότε ο παππούς σου δεν σκοτώθηκε, επομένως γεννιέσαι, άρα ταξιδεύεις στο χρόνο και τον σκοτώνεις κ.ο.κ.

Το παράδοξο αυτό έχει χρησιμοποιηθεί στην πασίγνωστη ταινία “Επιστροφή στο μέλλον”, όπου ο Μάρτι ταξιδεύει στο παρελθόν και συναντά τη μητέρα του σε νεαρή ηλικία, η οποία αρχίζει να τον ερωτεύεται, με κίνδυνο να μην παντρευτεί τον πατέρα του κι έτσι ο ίδιος να μη γεννηθεί ποτέ!

Επίσης, στην τηλεοπτική σειρά Lost, στο επεισόδιο “He’s Our You”, ο Σαγίντ προσπαθεί να σκοτώσει τον Μπεν σε νεαρή ηλικία, εφόσον γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί. Με τον τρόπο αυτό θέλει ν' αλλάξει το παρόν που γνωρίζει, το οποίο -βεβαίως- αν συνέβαινε θα οδηγούσε σε παράδοξο.

Τελικά, μάλλον η πράξη του αυτή δημιουργεί με κάποιο τρόπο το παρόν που ήδη γνωρίζει, οπότε και η θεωρία του Νόβικοφ (που θα παρουσιαστεί στη συνέχεια) φαίνεται να ερμηνεύει τα γεγονότα (αν και τίποτα δεν είναι σίγουρο στο “Lost” μέχρι -ελπίζουμε- να ολοκληρωθεί).

Το παράδοξο της πληροφορίας:

Αυτό το παράδοξο αναφέρεται σε πληροφορίες που λαμβάνουμε απ' το μέλλον και που δεν έχουν προέλευση. Για παράδειγμα, κάποιος φτιάχνει μια χρονομηχανή και ταξιδεύει στο παρελθόν, συναντά τον εαυτό του και του αποκαλύπτει τον τρόπο κατασκευής της.

Επομένως, η χρονομηχανή φτιάχνεται κατόπιν της γνώσης του μελλοντικού εαυτού του κατασκευαστή, η οποία γνώση -τελικά- δεν προέρχεται από πουθενά, άρα δεν είναι δυνατό να υπάρχει.

Στην ταινία “Εξολοθρευτής” γίνεται αναφορά σ' αυτό το παράδοξο, εφόσον οι επιστήμονες δημιουργούν ρομπότ, μελετώντας το μικροτσίπ ενός εξ αυτών, το οποίο έχει έρθει απ' το μέλλον.

Το παράδοξο του Μπίλκερ:

Αυτό το παράδοξο αναφέρεται σε κάποιον, ο οποίος ταξιδεύει στο μέλλον και μαθαίνει κάτι που πρόκειται να συμβεί, π.χ. ότι θα κερδίσει το λαχείο. Γυρνώντας πίσω στο παρόν, αποφασίζει να μην αγοράσει κανένα λαχείο για την υπόλοιπη ζωή του, επομένως καθιστά αδύνατο το μέλλον.

Για παράδειγμα, στη νέα τηλεοπτική σειρά “Flash Forward” που προβάλλεται φέτος στις Η.Π.Α. και βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Καναδού συγγραφέα Robert Sawyer, έπειτα από ένα παράξενο “blackout” που παθαίνουν σχεδόν όλοι οι άνθρωποι, έχουν αναμνήσεις απ’ το μέλλον.

Η σειρά εξελίσσεται με τους πρωταγωνιστές να ενεργούν βάση όσων «γνωρίζουν» απ’ το μέλλον (παράδοξο της πληροφορίας), προσπαθώντας να το πραγματοποιήσουν ή να το αναιρέσουν (παράδοξο του Μπίλκερ). Τελικά, το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο ή ανοιχτό σε όλες τις πιθανότητες;

Το σεξουαλικό παράδοξο:

Το παράδοξο αυτό μας λέει -με λίγα λόγια- ότι γίνεσαι πατέρας του εαυτού σου, πράγμα βιολογικά αδύνατο.

Ο βρετανός φιλόσοφος Τζόναθαν Χάρισον έγραψε μια ιστορία (Jocasta's Crime) όπου ο πρωταγωνιστής γίνεται πατέρας του εαυτού του και μάλιστα τον τρώει! Δημοσιεύτηκε το 1979 στο περιοδικό Analysis, όπου κάποιος αναγνώστης εντόπισε το βιολογικό παράδοξο της ύπαρξης ενός ατόμου, το οποίο έχει ταυτόχρονα το ίδιο DNA με τον πατέρα του, αλλά και το μισό απ' τη μητέρα του! (Μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία εδώ.)

Ο Ρόμπερτ Χάινλαιν έχει γράψει ένα πολύ ωραίο διήγημα με τίτλο "All You Zombies", στο οποίο καταλαβαίνουμε ότι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι τελικά ένα και μόνο άτομο, το οποίο είναι ταυτόχρονα μάνα, πατέρας, κόρη και γιος του εαυτού του! Στην ιστορία αυτή, ο Χάινλαιν σχεδόν καταφέρνει ν' αποφύγει το σεξουαλικό παράδοξο, αλλά και πάλι εντοπίζεται από κάποιον προσεκτικό αναγνώστη.

* * *
Τα χρονικά παράδοξα αναιρούνται με κάποιες παραδοχές. Δύο είναι οι επικρατέστερες θεωρίες σήμερα - εφόσον, βεβαίως, υποθέσουμε ότι είναι εφικτό το ταξίδι στο χρόνο.

Η πρώτη είναι η άποψη που υποστηρίζει ο Ρώσος κοσμολόγος Ιγκόρ Νόβικοφ, η οποία μας λέει ότι δρούμε αναγκαστικά με τέτοιο τρόπο ώστε να μη δημιουργούνται παράδοξα. Αν π.χ. ταξιδέψουμε στο παρελθόν και προσπαθήσουμε να σκοτώσουμε τους γονείς μας, “κάτι” θα μας αποτρέψει απ' το να το καταφέρουμε.

Πολλοί μπορεί να υποθέσουν ότι ο Νόβικοφ μιλά για κάποια “θεϊκή παρέμβαση”, αλλά ο ίδιος ισχυρίζεται ότι πρόκειται για κάποιον -άγνωστο μέχρι στιγμής- φυσικό νόμο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει:

«Ένας τέτοιος περιορισμός στην ελεύθερη βούληση μπορεί να είναι ασυνήθιστος και μυστηριώδης, δεν είναι όμως χωρίς προηγούμενο. Για παράδειγμα, μπορεί η βούλησή μου να είναι να περπατήσω στο ταβάνι χωρίς μηχανική υποστήριξη. Υπάρχει, όμως, ο νόμος της βαρύτητας που με εμποδίζει. Αν το επιχειρήσω θα πέσω, άρα υπάρχουν περιορισμοί στην ελεύθερη βούληση.» (Stehen W. Hawking, Kip S. Thorne, Igor D. Novikov, Timothy Ferris, Alan Lightman, The Future of Spacetime)

Όπως αναφέρει, όμως, κι ο Μίκιο Κάκου στο βιβλίο του Παράλληλοι Κόσμοι (Michio Kaku, Parallel Worlds), τα χρονικά παράδοξα μπορούν να συμβούν ακόμη και με άψυχη ύλη (όπου δεν τίθεται το θέμα της ελεύθερης βούλησης).

«Ας υποθέσουμε», γράφει, «ότι το 330 π.Χ., λίγο πριν τη μάχη του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τον Δαρείο Γ' της Περσίας, στέλνουμε στο παρελθόν πολυβόλα συνοδευόμενα από αναλυτικές οδηγίες χρήσης. Δυνητικά, κάτι τέτοιο θα μπορούσε ν’ αλλάξει εντελώς τη μεταγενέστερη ευρωπαϊκή ιστορία.»

Είναι σχεδόν προφανές ότι η παραμικρή διατάραξη του παρελθόντος προκαλεί αναπάντεχα παράδοξα στο παρόν. Οποιοδήποτε αντικείμενο - έστω και άψυχο, έστω και πολύ μικρό - σταλεί στο παρελθόν, μπορεί να το αλλάξει με απρόβλεπτους τρόπους, δημιουργώντας χρονικά παράδοξα.

Σ’ αυτή, βέβαια, την περίπτωση, ο Νόβικοφ ίσως απαντούσε ότι πάλι για να διατηρηθεί η αυτοσυνέπεια της ιστορίας και του σύμπαντος, ένας άγνωστος νόμος της φύσης θα απέτρεπε την αλληλεπίδραση του αντικειμένου με το περιβάλλον του.

Η δεύτερη θεωρία που αναιρεί τα χρονικά παράδοξα είναι η θεωρία των πολλών κόσμων. Σύμφωνα μ' αυτή, όλοι οι πιθανοί κβαντικοί κόσμοι είναι εν δυνάμει υπαρκτοί. Η ροή του χρόνου διακλαδώνεται δημιουργώντας δύο -ή περισσότερα- ξεχωριστά σύμπαντα.

Δηλαδή, αν κάποιος ταξιδέψει στο παρελθόν και σκοτώσει τους γονείς του, στην πραγματικότητα έχει σκοτώσει δυο ανθρώπους σ' ένα εναλλακτικό σύμπαν, στο οποίο δε θα γεννηθεί. Όταν επιστρέψει στο δικό του σύμπαν οι γονείς του θα συνεχίζουν να ζουν κανονικά.

Ουσιαστικά και οι δυο θεωρίες μπορούν να αναιρέσουν τα παράδοξα, η καθεμιά όμως αναφέρεται σε διαφορετικό χρόνο.

Η θεωρία του Νόβικοφ χρησιμοποιείται για ένα ταξίδι στην ίδια “χρονική ροή”, όπου π.χ. μπορούμε να συναντήσουμε τον εαυτό μας σε μικρή ηλικία, αλλά δεν μπορούμε για κάποιο λόγο να αλληλεπιδράσουμε μαζί του (ή με οτιδήποτε άλλο) – ουσιαστικά λειτουργούμε σαν παρατηρητές.

Η θεωρία του πολυσύμπαντος δίνει εντελώς διαφορετική διάσταση στα χρονοταξίδια, θεωρώντας ότι ένα ταξίδι στο χρόνο είναι ταυτόχρονα και ταξίδι σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, οπότε και αποκλείονται τα παράδοξα, εφόσον επισκεπτόμαστε και αλληλεπιδρούμε με έναν διαφορετικό κόσμο απ’ αυτόν που προερχόμαστε.

Αυτό, βέβαια, είναι κάπως απογοητευτικό για τους μελετητές της ιστορίας ή όσους έχουν δολοφονικές επιθυμίες για τους προγόνους τους, μιας και ποτέ δε θα μπορέσουν να ταξιδέψουν στη χρονική ροή απ’ την οποία προέρχονται.

Μεγάλος κίνδυνος για τον νότιο νομό Σερρών, από τις ανασκαφές στην Αμφίπολη λόγω των δαιμόνων που υπάρχουν στον τάφο!!! Αν πιστεύετε ότι τίποτα δεν μπορεί να σας εκπλήξει ....διαβάστε αυτό

Όπως κάθε πολίτης αυτής της χώρας έτσι και εγώ παρακολουθώ στις ειδήσεις την ανασκαφή ενός τάφου στην Αμφίπολη Σερρών.

Σαν κάτοικος όμως του νομού ενίσταμαι και απορώ πως σε εκείνο τον χώρο, ενώ έχει κληθεί η αστυνομία να τον εποπτεύει, δεν σκέφτηκε κανείς –σκόπιμα;- ότι στον χώρο υπάρχουν κίνδυνοι πέραν της αντιμετώπισης από ένα αστυνομικό όργανο.

Είναι γνωστό από τους άγιους πατέρες της εκκλησίας μας, ότι στους χώρους αυτούς των ειδωλολατρών, όπως ναοί, τάφοι κλπ… κατοικούν δαίμονες, οι οποίοι προφανώς έμειναν κλεισμένοι αιώνες στα έγκατα της γης.

Τώρα με το άνοιγμα του τάφου, και εάν δεν έχει εξαγνιστεί κατά τους παλαιούς χρόνους, προφανώς θα βρεθούμε μπροστά σε μία ανεξέλεγκτη έξοδο δαιμόνων στην περιοχή.

Μην ξεχνάμε ότι ο λόφος βρίσκεται πλησίον πολυσύχναστης οδού, την οποία χρησιμοποιούν ανυποψίαστοι λουόμενοι, επισκέπτες των εκεί κοντινών παραλιών.

Σκεφτείτε τι κίνδυνο διατρέχουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, εάν συμπέσει να ταξιδεύουν στην περιοχή, την ώρα που θα εξέλθουν τα φοβερά δαιμόνια των ειδωλολατρών από τον τάφο.

Πρέπει επομένως να ληφθούν μέτρα ιδιαίτερης προσοχής, τα οποία θα πρέπει να συζητηθούν από το επιστημονικό τμήμα της ιεράς συνόδου και των θεολογικών σχολών. Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί τόσο απλά το ζήτημα των δαιμονίων.

Για παράδειγμα δεν ενδείκνυται η χρήση σταυρών στις εισόδους, όπως πρότειναν κάποιοι αφελείς, διότι στην θέα του σταυρού και όπως γνωρίζουμε από τον βίο του Αγίου Νικολάου, θα καταρρεύσει ολόκληρος ο τάφος, και θα έχουμε θύματα.


Στον χώρο θα πρέπει να υπάρχουν καθ’ όλη την διάρκεια των ανασκαφών ιεροί μας παπάδες, με ειδικότητα στην αντιμετώπιση δαιμονίων και εξορκισμών για την θεραπεία τυχόν δαιμονισμού, κάποιου εκ των ανασκαφέων.

Οι οποίοι ανασκαφείς εργαζόμενοι, θα πρέπει καθ’ όλη την διάρκεια της εργασίας τους, να έχουν στο στόμα τους αντίδωρο.

Επίσης την στιγμή που θα αποσφραγιστεί ο τάφος, καλό θα είναι να παρευρίσκεται ο ίδιος ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτας, να διακοπεί η κυκλοφορία στην παρακείμενη οδό και να εκκενωθούν οι διπλανοί οικισμοί Μεσολακιάς και Αμφιπόλεως.

Τέλος θα πρέπει να ληφθεί ειδική μέριμνα για το κοντινό μοναστήρι της Λυδίας της Φιλιππησίας, καθώς γνωρίζουμε ότι οι δαίμονες ερεθίζονται ιδιαίτερα με τους μοναχούς και τις μοναχές.

Ελπίζω να ληφθούν άμεσα όλα τα απαραίτητα μέτρα
από την εν Χριστώ κυβέρνηση μας

ΘΡΗΣΚΕΙΑ


images
Ένα ακόμα ελεύθερο πνεύμα θέτει κάτω από τον επιστημονικό του φακό το θέμα θρησκεία.

Ντοκιμαντερ με τον Bill Maher.