Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Ο μαθητής και η πεταλούδα...

 Μια μέρα ένας μαθητής αποφάσισε να προκαλέσει τον δάσκαλο του. Έτσι σκέφτηκε να του στήσει μια παγίδα. Έπιασε μια πεταλούδα και την κράτησε στη χούφτα του...

Όταν θα πήγαινε στο δάσκαλο θα τον ρώταγε τι είχε στο χέρι του. Κι αν ο δάσκαλος το έβρισκε, τότε θα τον ρωτούσε εάν η πεταλούδα ήταν ζωντανή ή νεκρή. Στην περίπτωση που απαντούσε ότι η πεταλούδα ήταν ζωντανή, τότε θα έσφιγγε το χέρι του και θα τη σκότωνε και το αντίστροφο.

Όταν είχαν μάθημα λοιπόν, πλησίασε τον δάσκαλο, μπροστά σε όλους τους υπόλοιπους μαθητές, έτεινε το χέρι προς το μέρος του και τον ρώτησε:

"Δάσκαλε, τι έχω στο χέρι μου;"

"Την ψυχή σου έχεις παιδί μου", απάντησε ατάραχος ο δάσκαλος.

Ο μαθητής προβληματίστηκε για λίγο σκεπτόμενος την απάντηση. Κατέληξε ότι ο δάσκαλος είχε δίκιο. Η πεταλούδα ήταν μια ψυχή που θα μπορούσε να είναι και δική του. Ωστόσο, συνέχισε:

"Και είναι ζωντανή η ψυχή μου δάσκαλε ή όχι;"

Ο δάσκαλος τον κοίταξε με καλοσύνη στα μάτια και του είπε χαμογελαστά:

 "από το χέρι σου εξαρτάται"!

Πολλά μπορεί να συμβαίνουν έξω, στον κόσμο μας. Τίποτα απ’ όλα αυτά όμως δεν μπορεί να επηρεάσει την ψυχή μας παρά μόνο εάν το επιτρέψουμε οι ίδιοι.

Η ιστορία του Παρθενώνα – Πολλά μυστικά κρυμμένα!

Ο Παρθενώνας έχει κρυμμένα ακόμα πολλά μυστικά…
Η ζωφόρος του Παρθενώνα απεικονίζει τη θυσία της κόρης του Ερεχθέως και όχι την πομπή των Μεγάλων Παναθηναίων, υποστηρίζει μια νέα έρευνα.
Εδώ και 230 χρόνια, η παράσταση που κοσμεί την 160 μέτρων ζωφόρο του Παρθενώνα, ενός κτίσματος με τη μεγαλύτερη επιρροή στην αρχιτεκτονική του δυτικού κόσμου, φαινόταν αρκετά απλή. Όλοι δέχονταν ότι απεικονίζει την πομπή των Μεγάλων Παναθηναίων που γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια προς τιμήν της θεάς Αθηνάς, στην οποία άλλωστε είναι αφιερωμένος ο Παρθενώνας.

Αλλά μια συγκλονιστική ανακάλυψη, σε συνδυασμό με τις μούμιες της Αιγύπτου, μετά από μελέτες που έγιναν πάνω στη ζωφόρο του Παρθενώνα, θέτει υπό αμφισβήτηση τις ιδέες που είχαμε έως τώρα γι’ αυτό το 2.500 ετών αρχιτεκτονικό αριστούργημα.

Αυτό υποστηρίζει η αρχαιολόγος και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, Τζόαν Κόνελυ στο βιβλίο της The Parthenon Enigma (εκδ. Knopf).
Όπως αναφέρει η Κόνελυ: «Τώρα συνειδητοποιούμε ότι η ζωφόρος αφηγείται μια πολύ πιο τραγική ιστορία».

Η ζωφόρος αφηγείται μια πολύ πιο τραγική ιστορία – τη θυσία της κόρης του Ερεχθέα, προτείνει η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Τζόαν Κόνελυ.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Στην αρχαία Αίγυπτο, όταν οι φαραώ πέθαιναν ξεκινούσαν το ταξίδι τους στον άλλο κόσμο μέσα σε μια χρυσή σαρκοφάγο. Οι κοινοί θνητοί, πάλι, μουμιοποιούνταν με φθηνότερα υλικά, όπως για παράδειγμα ανακυκλωμένο πάπυρο, στον οποίο προηγουμένως μπορεί να υπήρχαν διάφορα γραπτά, συμπεριλαμβανομένων μεταφρασμένων κειμένων από τα ελληνικά.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένας Έλληνας μελετητής, εξετάζοντας κομμάτια από πάπυρο σε μια από αυτές τις μούμιες, έκανε μια εκπληκτική ανακάλυψη: 250 σειρές από ένα χαμένο έργο του Ευριπίδη, τον «Ερεχθέα».
«Τελικά οι μούμιες καταλήγουν να είναι η καλύτερη πηγή χαμένων Ελληνικών κειμένων», λέει η Κόνελυ, η οποία σημειώνει ότι η ανακάλυψη της σαρκοφάγου που περιείχε το έργο είχε γίνει το 1901, αλλά η τεχνολογία για να αφαιρεθεί ο πάπυρος, χωρίς να καταστραφεί η μούμια, δεν υπήρχε μέχρι το 1960.

Το έργο αφηγείται την ιστορία του Ερεχθέα, μυθικού βασιλιά της Αθήνας, ο οποίος «όταν έγινε η πρώτη εισβολή και πολιορκία της πόλης από τους βάρβαρους Θράκες, ζήτησε καθοδήγηση από το μαντείο των Δελφών και πήρε την απάντηση ότι έπρεπε να θυσιάσει τη μικρότερη κόρη του» προκειμένου να κερδίσει τη μάχη.
Η Κόνελυ έμαθε για πρώτη φορά για το έργο αυτό, το οποίο ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να διαβαστεί γιατί ήταν σε αποσπασματικά ελληνικά και «οι λωρίδες από πάπυρο ήταν κομμένες σε σχήμα φτερών γερακιού», στη δεκαετία του 1990. Από τότε και με την πάροδο του χρόνου, είχε μια αποκάλυψη.

«Συνειδητοποίησα ότι ο Ευριπίδης μιλούσε γι’ αυτό που βλέπουμε στο μέσον της ζωφόρου του Παρθενώνα», λέει η Κόνελυ. «Απεικονίζει μια οικογένεια –τη μητέρα, τον πατέρα και τις τρεις κόρες τους– η οποία ετοιμάζεται να θυσιάσει την μικρότερη κόρη. Απεικονίζει τη θυσία μιας παρθένας».

Να σημειωθεί, τέλος, ότι από το σύνολο της ζωφόρου σήμερα σώζονται 50 μέτρα, τα οποία εκτίθενται στο Μουσείο της Ακρόπολης, 80 μέτρα βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο (Ελγίνεια Μάρμαρα), ένας λίθος στο Μουσείο του Λούβρου και κάποια θραύσματα είναι διασκορπισμένα σε μουσεία στο Παλέρμο, στο Βατικανό, στη Χαϊδελβέργη, στη Βιέννη και στο Μόναχο.


Έρως ανίκατε μάχαν


1497624 694966420535260 246527116 n
 "Έρωτα, ανίκητε σε κάθε μάχη,
συ που κυριαρχείς όπου κι αν πατήσεις,
συ που ξενυχτάς τα κορίτσια με τα τρυφερά μάγουλα,
που δρασκελάς πάν' από θάλασσες και τρυπώνεις στους κήπους...
κανείς δε γλυτώνει από εσένα, μήτε Θεός μήτε θνητός.
Όποιον αγγίξεις, τον παλαβώνεις.
Εσύ και δίκαιον άνθρωπο σπρώχνεις στην αδικία
εσύ και τώρα εσήκωσες τέτοια φιλονικία.
νικά πόθος και λαχταρα για τη γλυκομάτα νύφη,
κόντρα σ' όλους τους μεγάλους νόμους.
Σαν ατάραχος Θεός τους περγελάς, ω Αφροδίτη."
-------------

"Έρως ανίκατε μάχαν,
Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις,
ός εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος εννυχεύεις,
φοιτάς δ' υπερπόντιος εν τ' αγρονόμοις αυλαίς·
καί σ' ούτ' αθανάτων φύξιμος ουδείς, ούθ' αμερίων σέ γ' ανθρώπων.
Ο δ' έχων μέμηνεν.
Σύ καί δικαίων αδίκους φρένας παρασπάς επί λώβα,
σύ καί τόδε νείκος ανδρών ξύναιμον έχεις ταράξας·
νικά δ' εναργής βλεφάρων ίμερος ευλέκτρου νύμφας,
τών μεγάλων πάρεδρος εν αρχαίς θεσμών.
'Αμαχος γάρ εμπαίζει Θεός, Αφροδίτα".

Σοφοκλέους, Αντιγόνη

Τουαλέτες που προκαλούν εντύπωση!

Η τουαλέτα σε ένα σπίτι αποτελεί δείγμα καλής υγιεινή και καθαριότητας και ενίοτε design και πρωτοτυπίας. Σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση εντάσσονται όλες οι φωτογραφίες που θα δείτε στη συνέχεια καθώς οι τουαλέτες προκαλούν εντύπωση με το σχεδιασμό τους.
perierga.gr - Τουαλέτες που προκαλούν εντύπωση!
perierga.gr - Τουαλέτες που προκαλούν εντύπωση!
perierga.gr - Τουαλέτες που προκαλούν εντύπωση!
perierga.gr - Τουαλέτες που προκαλούν εντύπωση!
perierga.gr - Τουαλέτες που προκαλούν εντύπωση!
perierga.gr - Τουαλέτες που προκαλούν εντύπωση!
perierga.gr - Τουαλέτες που προκαλούν εντύπωση!
perierga.gr - Τουαλέτες που προκαλούν εντύπωση!
perierga.gr - Τουαλέτες που προκαλούν εντύπωση!
perierga.gr - Τουαλέτες που προκαλούν εντύπωση!

Νίκες και Ήττες

407px-Paris.louvre.winged.500pixΝίκες και Ήττες στο σημείο της αδράνειας.
Νίκη ήταν θεά της ελληνικής μυθολογίας που προσωποιούσε τη δόξα του ελληνικού πολιτισμού. Ήταν κόρη της Στύγας και του Πάλλαντα, ενώ είχε αδέρφια της το Κράτος, το Ζήλο και τη Βία. Σύμφωνα με τη μυθολογία, όταν επικράτησε η λατρεία του Δία ως αρχηγού των θεών, η Νίκη και τα αδέρφια της έγιναν ακόλουθοί του. Σύμφωνα με άλλο μύθο, η Στύγα πρόσφερε τα παιδιά της ως συμμάχους του Δία κατά την Τιτανομαχία. Ήταν ο ηνίοχος των θεών, όπως συχνά απεικονίζεται. Συχνά επίσης εμφανίζεται με φτερά, σε αντίθεση με άλλες γυναικείες θεότητες, οι οποίες ήδη κατά την κλασσική περίοδο εμφανίζονταν χωρίς φτερά. Στα ρωμαϊκά χρόνια ονομαζόταν Βικτόρια.

Το σημείο του βολέματος
Ποιο είναι το σημείο του βολέματος, το σημείο της ήττας ανθρώπων και λαών;
Γιατί δεν αντιδρούν οι άνθρωποι;
Γιατί έχουν ηττηθεί σε κάποιο σημείο κρίσιμο της ζωής τους.
Έχουν νικηθεί έξω από τα τείχη της Τροίας. Δεν έχουν μπορέσει ποτέ να πάρουν πίσω την ΕΛΕΝΗ. Έχουν ξεμείνει σε κάποιο σημείο της διαδρομής. Στην βαρβαρότητα των Κικόνων, στην αποχαύνωση των Λωτοφάγων στον διασκορπισμό του Αιόλου, στην κτηνωδία του Κύκλωπα, στο σκότωμα του χρόνου στο νησί του Ήλιου και την άσκοπο ξόδεμα της ενέργειας σε ανούσιες και επουσιώδεις ορνιθοασχολίες .
Γιατί δεν αντιδρούν οι Έλληνες;
Γιατί έχουν σε κάποιο σημείο της ένδοξης ιστορίας τους έχουν παραδοθεί.
Έχουν θυσιάσει τις νίκες τους τις αξίες τους την δόξα τους το κλέος τους και έχουν ενδυθεί του αμνού την λογική σαν πρόβατα στην σφαγή.
Έχουν υπογράψει την συνθήκη του κουνελιού και των άλλων χορτοφάγων ζώων πολύ πριν την συνθήκη των μνημονίων .
Από την υπερβολή των σαρκοφάγων ζώων και των Λιονταριών της Νεμέας που κατάστρεφαν τα πάντα και όλες τις νομές με τον αλληλοσπαραγμό και υπερβολικό εγωισμό, υιοθέτησαν την άβουλη στάση των συμπαθητικών μηρυκαστικών.
Αντί να πιάσουν το Λιοντάρι της Νεμέας σαν τον Ηρακλή και τον ενεργοβόρο εγωισμό και να κρατήσουν μόνο την λεοντή, χαρίσανε τα λιοντάρια στους επιτήδειους και κρατήσανε για τον εαυτό τους τα αρνιά μαζί με τον οίκτο και τον αυτοοίκτο που νιώθουν για αυτά.
Το πρόβλημα του εγωισμού είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και αντιμετωπίζεται στρατηγικά και μεθοδικά. Ο Ηρακλής πάντοτε την λεοντή κρατά και ο Οδυσσέας χρησιμοποιεί για να κοιμηθεί και να ζεσταθεί μία προβιά. Αλλά ούτε ο Ηρακλής είναι λιοντάρι ούτε ο Οδυσσέας “αρνάκι άσπρο και παχύ της μάνας του καμάρι”. Η διαφορά ενός ρεαλισμού και ενός σουρεαλισμού είναι σταθερά ένα “ως” ή ένα “σαν” για να μη παίρνει κανείς σοβαρά την ανύπαρκτη σπουδαιότητα ενός μικρού βεληνεκούς “εγώ και εγώ”
Το πρόβλημα της νίκης ή της ήττας είναι ένα πρόβλημα μιας ΣΥΝΘΗΚΗΣ.
Σχίσε την.
Και κράτησε την ζωτική ορμή δύναμη ενός υπερήφανου αιλουροειδούς και την ζεστασιά ενός άκακου φυτοφάγου. ζωντανού.
Εντόπισε το σημείο της ήττας σου, το σημείο του βολέματος.
Είναι το σημείο που έχεις παραιτηθεί, έχεις αποδεχτεί μια ήττα και έχεις απομείνει εκεί ξεχασμένος και από τον ίδιο τον εαυτό σου.Είναι το σημείο που δέχτηκες να συμβιβαστείς.
Σχίσε την συνθήκη! Είναι πλαστή και σε έχουν ξεγελάσει.
Υπόγραξε καινούργια!
Αυτή που θα φτάξεις εσύ!
Με Γνώση, με Δύναμη, με Αρετή και Σοφία.
Αυτό μπορεί να είναι στην παιδική ακόμη ηλικία, έχει σχέση με μια μεγάλη αποτυχία ή μια δέσμευση ή μια υπόσχεση και θα σε κυνηγάει πάντα.Δεν μπορείς να προχωρήσεις ούτε βήμα, αν δεν ξεκαθαρίσεις με αυτό το θέμα.Σιγά σιγά θα βουλιάζεις στην μιζέρια, την ηττοπάθεια, την μεμψιμοιρία,την γκρίνια την απάθεια, θα γεράζεις και θα μετατρέπεσαι σε ένα μικρό Τύραννο βασανίζοντας τον εαυτό σου και τους άλλους.
Στην ανασκόπηση της ζωής σου, μη καταλήξεις
σε απλές ονειροπολήσεις και δικαιολογίες,
Εξέτασε την ακριβοδίκαια.
¨Όπου χρωστάς γύρνα πίσω να επανορθώσεις.
Όπου σου χρωστούν διεκδίκησε το.
Κάπου σου έχουν κλέψει την ενέργεια σου και αυτό φαίνεται
στο φωτεινό ΄σώμα σαν μαύρες τρύπες και από κάπου έχεις κλέψει και εσύ
και είναι ξένες ίνες πάνω σου και σε βαραίνουν άσκοπα.
Αποτελούν δε, μέρος της υπεροψίας σου, της εθελοτυφλίας σου και δυσκαμψίας σου.
Εξέτασε προσεκτικά όλες τις αναμνήσεις που μαζεύονται κυρίως στους μηρούς
και στο πίσω μέρος τους, τον ΄χώρο της Αθηνάς και σε εμποδίζουν, να ακούσεις την φωνή, της μεγάλης θεάς της Σοφίας.
Εμποδίζουν την Σύνδεση μαζί της, την επαφή.
Θα τις κάψεις με την βοήθεια του Ιόλαου γιατί αυτή η εξαγνιστική και καθαρκτική διαδικασία αντιστοιχεί στον Άθλο του Ηρακλή με την Λερναία Ύδρα και συμπληρώνονται από τις Στυμφαλίδες Όρνιθες.
Θ α εξοντώσεις τις Στυμφαλίδες που σε κατατρώγουν και θα αποξηράνεις τα έλη που έχουν συγκεντρωθεί εσωτερικά.
Να αναλάβεις την ευθύνη του Εαυτού σου και της ύπαρξης σου.
Να αναλάβεις την ευθύνη της Ζωής σου!
Γι ‘αυτό διάλεξε ένα σύννεφο, ένα δέντρο, ένα πουλί και στείλε την στον Αετό,
που θα δεχτεί το δώρο σου, γιατί, του αρέσουν οι καλές ταινίες και είναι πολύ …’σινεφίλ’.
Θα σου επιστρέψει την Δύναμη!
Την Δύναμη, να διεκδικήσεις την Ελευθερία σου και να την κατακτήσεις.
Στείλε την ζωή σου να ταξιδέψει στο ‘Άπειρο, εκεί που ήταν πάντα και θα μείνει σαν μια ωραία ταινία που παίχτηκε και ο πρωταγωνιστής, που είσαι εσύ, ο ίδιος,
ήταν… τόσο υπέροχος στον τόσο δύσκολο ρόλο του.

Το σημείο του βολέματος , είναι το σημείο του συμβιβασμού και είναι ένα πολύ δύσκολο σημείο, ό,τι όνομα και να θελήσεις να δώσεις σε αυτό για να το ωραιοποιήσεις. Και συνήθως καταλήγεις σε φράσεις τυποποιημένες και κλισέ , σε κόσμο που σε χρησιμοποιεί σαν μπαταρία σε περιφρονεί βαθύτατα.Κανείς δεν θέλει να ξεβολευτεί ακόμη και αν αργοπεθαίνει, αιμορραγεί ,φυτοζωεί, εξακολουθεί γραπωμένος από μια πλαστική μπριζόλα που τρώει, μία συνταξούλα που θα πάρει και αν, στα 108, κάποια φάρμακα στην ουρά του νοσοκομείου νεκροτομείου που περιμένει υπομονετικά, να προδίδει τον εαυτό του και τον Σμιθ για μια θεσούλα να εκλιπαρεί και αυτό να το ονομάζει …. κατ΄ ευφημισμό “ζωή“

Φέρ’ οἶνον ὦ παῖ! (Φέρε κρασί παιδί μου!)*

ΠολύφημοςΤὸ κρασὶ εἶναι πανταχοῦ παρὸν στὴν ἀρχαιοελληνικὴ λογοτεχνία: στὸ ἔπος, στὸ δράμα, στὸ φιλοσοφικὸ διάλογο, στὶς διατριβὲς – φυσικὰ καὶ στὴ λυρικὴ ποίηση, ὅπου τοῦ εἶναι ἀφιερωμένο κι ἕνα ἰδιαίτερο εἶδος, τὰ συμποτικὰ ἢ συμποσιακὰ τραγούδια. Τέτοια τραγούδια ἔγραψαν κιόλας στ’ ἀρχαϊκὰ χρόνια, τὸν 7ο καὶ τὸν 6ο π.Χ. αἰώνα, μεγάλοι ποιητές, σὰν τὸν Ἀλκαῖο ἀπὸ τὴ Μυτιλήνη, ποὺ εἶπε πὼς τὸ κρασὶ εἶναι φαρμάκων ἄριστον, καὶ σὰν τὸν Ἀνακρέοντα ἀπὸ τὴ μικρασιατικὴ Τέω, ποὺ ἀπὸ δικό του στίχο δανειστήκαμε τὴν ἐπικεφαλίδα τοῦ ἄρθρου.

      Ὠκεανὸς ὁλόκληρος τὸ ὑλικό, ἀπ’ ὅπου ἐμεῖς διαλέγουμε νὰ παρουσιάσουμε λίγα χαρακτηριστικὰ χωρία, ξεκινῶντας ὅπως πάντα ἀπὸ τὸν Ὅμηρο, ἀπὸ τὴν Ὀδύσσεια, ὅπου ὁ Ὀδυσσεὺς διηγεῖται στοὺς Φαίακες, πῶς ὁ Μάρωνας στὴ Θράκη…
«…λαγῆνες δώδεκα μοῦ γέμισε κρασὶ γλυκὸ κι ἀκράτο,
ποὺ νὰ τὸ πίνουν μόνο ἀθάνατοι στὸ σπίτι του κανένας
δοῦλος ἢ βάγια του δὲν κάτεχε κρασί πὼς εἶχε τέτοιο,
ἔξω ἀπ’ τὸν ἴδιο, τὴ γυναίκα του καὶ μιὰ κελάρισσά τους…»
(ι 204-7, μετάφρ. Ν. Καζαντζάκη – Ἰ. Κακριδή)
Ἀπὸ αὐτὸ τὸ ξεχωριστὸ κρασὶ ἤπιε ὁ Πολύφημος καὶ μέθυσε• ἀπὸ τὸ ἴδιο καὶ ὁ Σειληνὸς στὸ σατυρικὸ δράμα «Κύκλωπας» τοῦ Εὐριπίδη – καὶ ὅταν ὁ Ὀδυσσεύς τὸν ρώτησε μὴν καὶ γλυκογουργούρισε βαθιᾶ μὲς στὸ λαρύγγι, ὁ Σειληνὸς ἀπάντησε ναί, τόσο ποὺ τό ‘νιωσαν τὰ νυχοπόδαρά μου (στ. 158-9).
Δικαιολογημένα ὁ Μάρωνας τὸ κρατοῦσε κρυφὸ ἀπὸ τὸ ὑπηρετικὸ προσωπικό του τέτοιο κρασί, ἀλλὰ καλύτερα θὰ ἔκανε νὰ μὴν ἐμπιστεύεται οὔτε τὴ σύζυγό του. Εἶναι κοινὸς τόπος τῆς Κωμωδίας, σίγουρα ὄχι χωρὶς ἀντίκρισμα στὴ ζωή, ὅτι οἱ γυναῖκες τὸ νοστιμεύονται τὸ κρασὶ καὶ τὸ ρουφοῦν κρυφᾶ κι ἀνέρωτο, κατευθεῖαν ἀπὸ τὸ πιθάρι.
Τὸ παραδέχεται, ἄλλωστε, ἡ Πραξαγόρα στὶς ἀριστοφανικές «Ἐκκλησιάζουσες», ὅταν ἀπευθύνεται στὸ λυχνάρι ποὺ κρατᾶ καὶ τοῦ λέει:
«…κλεφτᾶ ἀποθῆκες μὲ κρασὶ κι ἀλεύρι
ἀνοίγουμε μὲ σένα συνεργάτη…»
(στ. 14-5, μετάφρ. Θρ. Σταύρου)
-------------
* «φέρ’ ὕδωρ φέρ’ οἶνον ὦ παῖ ᾽ φέρε <δ’> ἀνθεμόεντας ἡμὶν
στεφάνους ἔνεικον, ὡς δὴ πρὸς Ἔρωτα πυκταλίζω.» ΑΝΑΚΡΕΩΝ, 396 Page
Ἀπόδοση:
Φέρε νερό, φέρε κρασί, παιδί μου, ἀνθοπλεγμένα
φέρε στεφάνια· φέρε μου, γιατὶ γροθιὲς ἀρχίζω
νὰ παίζῳ μὲ τὸν Ἔρωτα.

Ο αθλητισμός στο Βυζάντιο

b-hipodromΚαθ’ όλη την διάρκεια της ελληνιστικής εποχής ή γυμναστική και ή άθληση αποτελούσαν μέρος της αγωγής και του Ελληνικού τρόπου ζωής. Όπου υπάρχει Ελληνισμός υπάρχουν στάδια, παλαίστρες και άλλοι αθλητικοί χώροι, από την Μασσαλία ως την Βαβυλώνα και από την Αίγυπτο ως την Κριμαία. Αθλητικοί χώροι υπήρχαν όχι μόνο στις πόλεις αλλά και στους μικρούς οικισμούς.
Κυρίως από τον 2ο αιώνα π.Χ. τα Γυμνάσια απέκτησαν και σημαντικές Βιβλιοθήκες και έγιναν έτσι όχι μόνον χώροι αθλήσεως άλλα και πνευματικά κέντρα της νεολαίας. Το Γυμνάσιο πού, στην αρχή, ήταν χώρος σωματικής ασκήσεως, μετεβλήθη σε χώρο γενικής παιδείας και στοιχείο της κοινωνικής ζωής της πόλεως. Ό αριθμός των Γυμνασίων και παλαίστρων αυξάνεται από αιώνα σε αιώνα στην Δύση, στην Ελλάδα, στα νησιά του Αιγαίου, στην Ανατολή, στην Συρία και Αίγυπτο. Ή λειτουργία των Γυμνασίων αυτών ήταν δύναμη και όπλο εκπολιτισμού στα χέρια των Ελλήνων, για την προβολή του ελληνικού πολιτισμού στα άλλα έθνη.
Τέσσαρες ήταν οι μεγάλοι ελληνικοί αγώνες: Τα Πύθια, τα Ίσθμια, τα Νεμέα και οι Ολυμπιακοί αγώνες. Έκτος από τους μεγάλους αυτούς αγώνες διεξήγοντο και άλλοι όπως: στους Δελφούς τα Σωτήρια, στην Πέργαμο τα Νικηφόρια, στην Μαγνησία του Μαιάνδρου τα Λευκοφρύνια, στην Μίλητο τα Δίδυμα, στην Λάρισα τα Ελευθέρια, και άλλα. Τα Ελευθέρια περιελάμβαναν 26 αγωνίσματα. Από αυτά, τα πέντε ήσαν αφιερωμένα στις Μούσες, στα Γράμματα και στις Τέχνες.
Οι αθλητικές εκδηλώσεις για τους Έλληνες ήταν συστατικό της εθνικής τους φυσιογνωμίας, άνηκαν στην ουσία της ζωής, όπως εκείνοι την εννοούσαν, και στα χαρακτηριστικά του έθνους τους. Όταν οι Έλληνες ευρέθησαν ξεκομμένοι στα Βάθη της Ασίας, στηρίχθηκαν στα προαιώνια εθνικά ερείσματα: στην γλώσσα, στον πολιτισμό τους και στον αθλητισμό.

Ή τέλεση των αγώνων αυτών διεκόπη με διάταγμα του Θεοδοσίου Α’ το 395 μΧ γιατί ό χριστιανικός κλήρος θεωρούσε τις εκδηλώσεις αυτές ως στήριγμα της αρχαίας θρησκείας. Οι Ολυμπιακοί αγώνες μετεφέρθησαν στην Αντιόχεια και ετελούντο εκεί κάθε χρόνο μέχρι το 520 μ.Χ., οπότε και εκεί κατηργήθησαν με διάταγμα του αυτοκράτορας Ιουστινιανού. Μετά την κατάργηση των ελληνικών αγώνων, στο Βυζάντιο θα τελούνται χώρα ιππικοί αγώνες στον ιππόδρομο κληροδότημα της ρωμαϊκής εποχής.
Έτσι με το κλείσιμο της Ακαδημίας του Πλάτωνος το 529 μ.Χ. από τον Ιουστινιανό, έσβησε και ή τελευταία φωνή της αρχαίας ελληνικής παιδείας. Μαζϊ με την φιλοσοφία και ή άθλητική Μούσα σίγησε οριστικώς (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε., τόμος ΣΤ)’.

Άθλιος. Η ιστορία της λέξης

Από http://el.wiktionary.org/wiki/, διαβάζουμε: Άθλιος,  πολύ κακός, που προκαλεί αρνητικά συναισθήματα (απόρριψη, αποστροφή, απέχθεια κλπ). δυστυχισμένος, που βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση, ερειπωμένος ή κουρελιασμένος κ.λπ. (Για την σχέση του με το άθλος,;  Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε!!! ).
Αλλά, από http://el.wiktionary.org/wiki/, διαβάζουμε:
ἄθλιος ἀθλία ἄθλιον και ο,η ἄθλιος, το ἄθλιον
1. (με τη μορφή ἀέθλιος) αυτός που κερδίζει ένα βραβείο ή αγωνίζεται γι’αυτό δυστυχής, ταλαίπωρος
2. οἰκτρὰ σύ, τέκνον, ἀθλία δ᾽ ἐγὼ γυνή (Ευριπ. Εκάβη, 417)
(Εδώ λέγεται σχεδόν όλη η αλήθεια)
****************************************
Από το ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας του Σταύρου Βασδέκη (δωρεάν από ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ), διαβάζουμε:

άθλησις [α (επιτατ.) + τλάω (τ>θ, α>η)], αθλέω, αθλεύω, αθλητής, άθλημα, αθλητήρ, αθλητικός, αθλήτρια, αθληφόρος, αθλιόπαις (παις),
άθλιος, αθλιότης (διότι τλάω θα πει ταλαιπωρούμαι πολύ, υποφέρω, καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια-μέχρις ορίων),
αθλο-, άθλον, άθλος, αθλοσύνη, αθλοφορέω, αθλοφορικός, αεθλεύω (αέ = αεί), αέθλευμα, αεθλέω, αέθλιον, αέθλιος, αεθλητήρ, αεθλητής, άεθλον, αεθλοσύνη, εσθλός (εσ-μί = είμαι)- αγαθός, καλός στο είδος του, τυχερός, αίσιος, ευοίωνος, εσθλότης, εσθλο-.
 ΕΡΩΤΗΜΑ: γιατί,  πότε κι από ποιους μειώθηκε η έννοια της λέξεως μόνον στην αρνητική της σημασία; Ώστε να λησμονηθεί η πρωταρχική της, αυτή η του εκ του άθλου προερχομένη;
Μήπως είναι αναγκαίο να εξηγήσω ότι ο χριστιανισμός φρόντισε και για την έκβαση αυτή, όπως αναποδογύρισε όλες τις έννοιες της ελληνικής γλώσσας;  Δεν αρκεί δηλαδή η αναφορά στην έννοια του αγαθός, η οποία απ’ εκεί που σήμαινε τον γενναίο την έφτασε σήμερα στο σημείο να σημαίνει τον χαζούλη; Τον βλάκα. Τον αφελή:
αγαθός [αγάσσομαι, μέλλ. του άγαμαι, σσ>θ]- θαυμαστός, εξαίρετος, καλός, ήπιος, ευγενής, ανδρείος.  αγαθώς, αγαθ-, αγαθίζομαι, αγαθικός, αγαθο-, αγαθότης, αγαθόω, αγαθύνω, αγάθωμα, αγαθοσύνη, αγασός (θ>σ), αγαθά, Αγάθεια, αγαθεύω, Αγάθη, αγαθιάρης, αγαθόν, Αγαθόπολις, αγαθούλης, Αγάθων.

Η θετική ενέργεια του σύμπαντος

edw hellas.gr (1)«Αν θελήσεις κάτι όλο το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να το αποκτήσεις» μια φράση που ζητήθηκε πολύ και αποτέλεσε μότο ζωής για πολλούς ανθρώπους. Η αλήθεια είναι πως για τη δύναμη της θέλησης έχουν ειπωθεί πολλά, ο Βίκτορ Ουγκό γράφει στην πρώτη σελίδα του βιβλίου του «Οι Άθλιοι»: «Οι άνθρωποι δε στερούνται δυνάμεως, αλλά θελήσεως». Η αγγλική λαϊκή μούσα έχει μια παροιμία που λέει «Όπου υπάρχει ένα θέλω υπάρχει και ένας δρόμος». Λίγο πολύ όλοι έχουμε πει τη φράση «Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω». Τελικά, όλα αυτά για την δύναμη της θέλησης ισχύουν; ή μήπως όχι;
Σκεφτείτε λίγο το εξής, ποια άτομα θαυμάζετε; Ποιους φίλους επιλέγετε; Ποια άτομα ερωτεύεστε; Επιλέγετε άτομα που παραπονιούνται για την ζωή τους; Αποφεύγουν να κάνουν όνειρα για τα θεωρούν χάσιμο χρόνου; ή Μήπως επιλέγετε άτομα που όταν θελήσουν κάτι κάνουν τα πάντα για να το καταφέρουν; Τι διαφορετικό έχουν αυτοί οι άνθρωποι; Ποια είναι η βασική διαφορά ανάμεσα στο «νικητή» και στον «ηττημένο» ; Μήπως η βασική διαφορά είναι η δύναμη της θέλησης; Θυμάστε πως νιώσατε τελευταία φορά που επιθυμούσατε κάτι πάρα πολύ; Η θέληση παράγει μια δύναμη που είναι ικανή από μόνη της να σε εντάξει στην ομάδα των «νικητών».
Ωστόσο, γιατί η δύναμη αυτή είναι πολλές φορές υποτονική; Είναι γεγονός, πως οι περισσότεροι άνθρωποι όχι μόνο δεν βοηθήθηκαν όταν ήταν παιδιά να γίνουν δυνατοί και αναπτύξουν την θέληση τους αντιθέτως εκπαιδεύτηκαν για το ακριβώς αντίθετο. Σας ακούγεται περίεργο ή υπερβολικό;

Για δείτε τις παρακάτω φράσεις, μήπως κάποιες από αυτές σας φαίνονται αρκετά οικίες;
«’Ηθελα να γίνω μπαλαρίνα, αλλά δεν είχα τις σωστές αναλογίες», «Πάντα ήθελα να σπουδάσω αλλά δεν τα κατάφερα», «Θέλω να αδυνατίσω αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να τρώω», «Εδώ και μια βδομάδα θέλω να φτιάξω τον κήπο αλλά βαριέμαι».
Τι μήνυμα παίρνει κανείς ακούγοντας τις φράσεις αυτές; Πως οι άνθρωποι είναι αδύναμοι, μπορεί να θέλουν αλλά δεν μπορούν, σωστά;
Σκεφτείτε ακόμα, πόσες φορές έχετε αφήσει εξωτερικούς παράγοντες να επηρεάσουν αυτό που θέλετε; Η βροχή, μια γνώμη, κάτι που σας εμπόδισε από το να πραγματοποιήσετε το στόχο σας.
Η δύναμη της θέλησης έχει ένα ακόμα ύπουλο εχθρό που τη σαμποτάρει. Την αναβλητικότητα. Πόσες φορές έχετε πει, «άσε καλέ που να τρέχω τώρα» ,«αστό αύριο» ή «πρέπει να κάνω τόσα πράγματα» και τελικά δεν γίνονται ποτέ διότι παίρνουν συνεχώς παράταση μέχρι που ξεχνιούνται ή αντικαθίστανται από καινούρια θέλω.

Πώς όμως μπορεί κανείς να σταματήσει όλα αυτά που εμποδίζουν τη θέληση; Πρώτα από όλα πρέπει να κατανοήσουμε πώς στην πραγματικότητα δεν είναι η λογική αυτή που ελέγχει τις πράξεις μας. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως η λογική είναι η δύναμή τους. Αφήνουν στο περιθώριο τα συναισθήματά και υποτιμούν το υποσυνείδητό. Η λογική όμως πάντα φωνάζει «Κάνε, πράξε, ενέργησε» εσύ τελικά γιατί δεν το κάνεις; Μήπως, ακούς καλύτερα το «βαριέμαι» που φωνάζει από το υποσυνείδητο; Και έτσι, αρχίζεις να νιώθεις φόβο, άγχος και καθετί που οδηγεί τελικά στην αναβολή.

Πώς μπορεί όμως να φτάσει κανείς στους στόχους τους; Δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να βρείτε μέσα σας ποιες είναι οι πεποιθήσεις, τα πιστεύω εκείνα που έχουν διαμορφώσει τα πρέπει στη ζωή σας. Πόσα άκαμπτα είναι; Τα πρέπει αυτά είναι που σας εμποδίζουν. Αν βρείτε τη δύναμη να αλλάξετε, να αναθεωρήσετε και να δείτε τι θέλετε να κρατήσετε και τι όχι, τότε θα έχετε καταφέρει να βρείτε τη θέληση μέσα σας.
Ακόμα, προσπαθήστε να βάλετε μικρούς καθημερινούς στόχους. Δεν χρειάζεται να θέτετε τον πήχη πολύ ψηλά. Προσπαθήστε να τηρείτε τους στόχους αυτούς κάθε μέρα. Με τον τρόπο αυτό θα ενισχύσετε την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμησή σας.

Είναι στο χέρι του κάθε ανθρώπου να επιλέξει τον τρόπο που θα ζει. Βρείτε τη δύναμη μέσα σας να δείτε τα πράγματα διαφορετικά. Η αλλαγή όσο δύσκολη και αν είναι αξίζει το κόπο.
Μην ξεχνάτε πως στη ζωή υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων. Στην πρώτη ανήκουν αυτοί που γράφουν την ιστορία. Στην δεύτερη ανήκουν εκείνοι που ακολουθούν και παρακολουθούν εκείνους που γράφουν την ιστορία και στην τρίτη ανήκουν εκείνοι που δεν καταλαβαίνουν τίποτε. Αυτοί που δε θέλουν να μάθουν, εγκλωβίζονται στις πεποιθήσεις και τους ρόλους τους δημιουργώντας ένα άκαμπτο χαρακτήρα.

Η ψυχολογία της ευτυχίας

SunnyΖούμε σε μια εποχή με την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να έχουμε όλες τις απαντήσεις για όλα τα προβλήματα μονομιάς! Είτε αυτά αφορούν στον χώρο των προσωπικών μας σχέσεων, στην οικονομία, στην ψυχολογία, στην επιστήμη. Σε έναν κόσμο που δεν μας έχει συνηθίσει σε στερήσεις και ελλείψεις. Ζητάμε από την καθημερινότητά μας άμεσα αποτελέσματα και γρήγορη ικανοποίηση.
Θέλουμε απαντήσεις πιο γρήγορα, χωρίς να εξετάζουμε εάν είμαστε έτοιμοι να τις πάρουμε! Όταν πεινάμε, παραγγέλνουμε delivery και ό,τι φαγητό θέλουμε έρχεται στο χώρο μας. Μέσα από το διαδίκτυο, δεν χρειάζεται ούτε καν να πάμε στο βιβλιοπωλείο για να παραγγείλουμε το βιβλίο που μας αρέσει ! Δεν χρειάζεται να μετακινηθούμε για βρούμε σπίτι όταν θέλουμε να αγοράσουμε: μπαίνουμε στο internet και εκεί είναι όλα τα σπίτια στη διάθεσή μας προς πώληση.
Από την άλλη, συνεχώς έχουμε την αίσθηση ότι τα πράγματα στην προσωπική, και την κοινωνική μας ζωή δεν είναι όπως έπρεπε να είναι για να είμαστε ευτυχισμένοι. Πάντα σκεφτόμαστε ότι θα μπορούσε να είναι η σχέση μας με τον σύντροφο μας καλύτερη, το πορτοφόλι μας πιο γεμάτο, τα παιδιά μας καλύτεροι μαθητές, ο μπαμπάς μας να μας είχε φερθεί καλύτερα όταν ήμασταν μικροί, ο αδερφός μας να νοιαζόταν περισσότερο για μας, οι φίλοι μας να ήταν πιο στοργικοί απέναντί μας, κ.ο.κ.
Μοιάζει να μην ξέρουμε να ζούμε με τα πράγματα έτσι όπως είναι, να ζούμε σε μια κατάσταση έτσι όπως αυτή είναι. Νιώθουμε πως πρέπει να την αλλάξουμε, να την βελτιώσουμε, έχουμε την αίσθηση ότι τα πράγματα δεν θα είναι εντάξει εάν τα αφήσουμε στην ησυχία τους. Νομίζουμε ότι υπάρχει κάποιο «λάθος» σ’αυτό που δεν συμβαίνει αρκετά σύντομα, ή που δεν λειτουργεί με τον τρόπο που πιστεύουμε εμείς ότι θα έπρεπε να λειτουργούσε. Θεωρούμε δηλαδή την υπόθεσή μας αυτή ως σωστή, και σ’αυτήν μας την κρίση βασίζουμε την ευτυχία μας! Στην πραγματικότητα, μ’αυτόν τον τρόπο, υφαίνουμε την προσωπική μας δυστυχία. Είναι δυνατόν όμως η ανυπομονησία και η συνεχής επικριτική διάθεση να μας δώσει κάτι καλό;

Ένα κλειδί για την ευτυχία είναι η υπομονή. Κι αυτή κατακτάται με την πεποίθηση –που στην πορεία γίνεται γνώση- ότι όλα θα πάνε καλά, με την πίστη ότι υπάρχει ένα σχέδιο, που πολύ συχνά δεν συμβαδίζει με το σχέδιο που έχουμε σφηνωμένο στο κεφάλι μας ως το «σωστό σχέδιο». Δυστυχώς, αυτό εύκολα το ξεχνάμε, κι έτσι πολλοί από μας προσπαθούμε εναγωνίως να ελέγξουμε καταστάσεις για να λειτουργήσουν έτσι όπως «θα έπρεπε» να λειτουργήσουν, στον «τέλειο» χρόνο, με τον «ιδανικό» τρόπο!
Ο νους θα επιδιώκει πάντα να αλλάζει τα πράγματα, εμείς απ’την άλλη χρειάζεται συνεχώς να επιβεβαιώνουμε τον εαυτό μας ότι τα πράγματα εξελίσσονται έτσι ακριβώς όπως πρέπει να εξελιχθούν. Ο νους θέλει να πιστεύει ότι η αλλαγή των συνθηκών θα μας δώσει γαλήνη και ηρεμία. Ο νους θα επιμείνει ότι πρέπει να κάνουμε κάτι για να βελτιώσουμε τα πράγματα.
Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν πρόκειται να μας δοθεί οποιαδήποτε εμπειρία ζωής παρά μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι γι’αυτήν, όταν θα βρούμε μέσα μας την εμπιστοσύνη, και θα αποκτήσουμε την αντίληψη ότι τα πράγματα κυλάνε έτσι όπως θα έπρεπε να κυλήσουν, στο δικό τους χρόνο, με τον δικό τους τρόπο. Τότε μόνο μπορούμε να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε τη ζωή μας. Στην πραγματικότητα, όλοι μας είμαστε ικανοί να χαλαρώσουμε με τις συνθήκες αυτές που υπάρχουν τώρα στη ζωή μας, γνωρίζοντας οτι η βαθιά υπομονή και αυτο-αποδοχή θα μας δώσει την γαλήνη και την ψυχο-σωματική ίαση που ζητάμε.

Ο Θησαυρός

indiaΚάποτε πέθανε ένας σοφός Ινδός. Πριν πεθάνει όμως, φρόντισε να έχει τακτοποιήσει όλες του τις εκκρεμότητες και να συντάξει και τη διαθήκη του.
Στη διαθήκη του λοιπόν, ανάμεσα σε πολλά είχε γράψει και το εξής: «έχω κλείσει όλη μου την περιουσία μέσα στο χρηματοκιβώτιο του γραφείου μου. ‘Ότι υπάρχει μέσα σ’αυτό, το παραχωρώ, στον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου».
Αμέσως μετά το θάνατό του, χιλιάδες άνθρωποι έτρεξαν στο δικαστή, για να διαβεβαιώσουν ότι ήταν οι πιο ευτυχισμένοι στον κόσμο και ότι δικαιωματικά τους ανήκε ο θησαυρός.
Στο μεταξύ, στο συνωστισμό που είχε δημιουργηθεί έξω από το γραφείο του δικαστή, δεν έλειψαν οι διαπληκτισμοί, οι φωνές και οι φασαρίες, για το ποιος ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος.
Ο δικαστής φοβούμενος τα χειρότερα, έσπευσε να δηλώσει πως αυτός ο ίδιος ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος και άρα ο θησαυρός ανήκε σ’αυτόν.
Τρέχει λοιπόν όσο πιο γρήγορα μπορεί στο γραφείο του Ινδού, ανοίγει το χρηματοκιβώτιο και τι να δει…. Αντί για τον πολυπόθητο θησαυρό, υπήρχαν μερικά χαλίκια και ένα σημείωμα που έγραφε:
«Αν ήσουν πραγματικά ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου, δεν θα είχες ανάγκη από τα χρήματά μου».

Ο τέλειος κόσμος

xalil grimanΘεέ των χαμένων ψυχών, εσύ που είσαι χαμένος ανάμεσα στους άλλους θεούς, άκουσέ με! Εσύ, μοίρα γλυκιά που μας παραστέκεις, κι εσείς τρελά περιπλανώμενα πνεύματα, ακούστε με: Εγώ, ο πιο ατελής, κατοικώ ανάμεσα σε μια τέλεια φυλή.

Εγώ, ένα ανθρώπινο χάος, ένα νεφέλωμα από συγκεχυμένα στοιχεία, περιφέρομαι ανάμεσα σε ολοκληρωμένους κόσμους, ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν τέλειους νόμους, απαρασάλευτη τάξη και συγκροτημένες σκέψεις. Ανάμεσα σε ανθρώπους που είχαν διευθετημένα όνειρα και τα οράματά τους είναι καταγραμμένα και αρχειοθετημένα.
Θεέ μου, οι αρετές των ανθρώπων αυτών είναι μετρημένες, κι οι αμαρτίες τους ζυγιασμένες. Και τα απροσμέτρητα πράγματα που διαβαίνουν στο θαμπό ηλιοβασίλεμα, εκεί που δεν υπάρχει ούτε αμαρτία ούτε αρετή, είναι κι αυτά γραμμένα σε κατάστιχα.

Εδώ οι μέρες και οι νύχτες μοιράζονται σε εποχές συμπεριφοράς και κυβερνιούνται από άψογους, ακριβείς κανόνες. Να τρως, να πίνεις, να κοιμάσαι, να σκεπάζεις τη γύμνια σου, και τέλος να κουράζεσαι την πρεπούμενη ώρα. Να δουλεύεις, να παίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, κι ύστερα να πλαγιάζεις ώσπου το ρολόι να σημάνει την ώρα. Να σκέφτεσαι έτσι, να αισθάνεσαι τόσο, κι ύστερα -μόλις ένα καθορισμένο άστρο ανατείλει στον ορίζοντα- να σταματάς να σκέφτεσαι και να αισθάνεσαι.

Να ληστεύεις τον γείτονα σου χαμογελώντας, να προσφέρεις δώρα χειρονομώντας κομψά, να επαινείς, να κατηγορείς κεκαλυμμένα, να καταστρέφεις ψυχές με ένα σου λόγο, να καις τους ανθρώπους με μιαν ανάσα σου, κι ύστερα μόλις τελειώνει η δουλειά της μέρας να νίπτεις τας χείρας σου.

Ν αγαπάς σύμφωνα με τους κανόνες της τάξης, να ψυχαγωγείς τον καλύτερο εαυτό σου με προσχεδιασμένο τρόπο, να λατρεύεις τους θεούς όπως τους αξίζει, να μηχανορραφείς έντεχνα με τους δαίμονες, κι ύστερα να τα λησμονείς όλα, σαν να έχει πεθάνει η μνήμη σου.

Να σκέφτεσαι υστερόβουλα, να στοχάζεσαι με υπολογισμό, να είσαι ελαφρά ευτυχισμένος και να υποφέρεις αριστοκρατικά κι ύστερα ν’ αδειάζεις το ποτήρι ως την τελευταία σταγόνα, για να μπορείς να το γεμίσεις πάλι αύριο.

Όλα αυτά τα πράγματα έχουν τέλεια προβλεφτεί, έχουν αποφασιστικά γεννηθεί, έχουν γαλουχηθεί με φροντίδα, κυβερνιούνται από κανόνες, καθοδηγούνται από τη λογική κι ύστερα -σύμφωνα με προκαθορισμένη μέθοδο- σφαγιάζονται και θάβονται. Κι ακόμα, οι σιωπηλοί τάφοι, που βρίσκονται μέσα στην ανθρώπινη ψυχή, είναι σημειωμένοι κι αριθμημένοι.

Όλα αυτά είναι ένας τέλειος κόσμος, ένας κόσμος ολοκληρωμένης τελειότητας, ένας κόσμος τρανών θαυμάτων, το ωριμότερο φρούτο στου Θεού τον κήπο, η μεγαλοφυέστερη σκέψη στο σύμπαν. Αλλά γιατί Θεέ μου, πρέπει εγώ να βρίσκομαι εδώ; Εγώ, ένας άγουρος σπόρος ανεκπλήρωτου πάθους, μια καταιγίδα τρελή, εγώ, που δεν γυρεύω ούτε την ανατολή ούτε τη δύση, εγώ, ένα αλλοπαρμένο θραύσμα κάποιου πλανήτη που εξερράγη; Θεέ των χαμένων ψυχών, εσύ που είσαι χαμένος ανάμεσα στους άλλους θεούς, γιατί βρίσκομαι εδώ;
****
Χαλίλ Γκιμπράν

Γιατί τιναζόμαστε στον ύπνο μας;

Στη μεταβατική κατάσταση μεταξύ εγρήγορσης και ύπνου, συμβαίνουν πολλά παράξενα πράγματα...

Πολλοί ζουν μια πτώση στο όνειρό τους η οποία τελειώνει με ένα χαρακτηριστικό τίναγμα λίγο πριν φτάσουν στο έδαφος. Άλλοι ισχυρίζονται
πως βιώνουν εξωσωματικές εμπειρίες οι οποίες λήγουν πάλι με αυτό το τίναγμα.
Σε κάθε περίπτωση αυτός ο σπασμός έχει απασχολήσει πολλούς. Όμως στην πραγματικότητα δεν έχει κάποια σχέση με αυτά που βλέπουμε στον ύπνο μας.
Πρόκειται για έναν τύπο ακούσιου μυοκλονικού σπασμού που φέρει πολλές ονομασίες: έναρξη ύπνου, υπνικός σπασμός, υπναγωγικός σπασμός είναι μερικές από αυτές.
Αυτό που ουσιαστικά συμβαίνει είναι ότι οι μύες συστέλλονται γρήγορα και χαλαρώνουν ξανά, προκειμένου να φέρουν το σώμα στην κατάλληλη κατάσταση για να κοιμηθεί.

Οι 10 Απαντήσεις για το Ανθρώπινο Σώμα

Όλοι έχουμε ακούσει ατάκες του τύπου «τα άκρα μεγαλώνουν όσο γερνάει ο άνθρωπος», «κράτα την αναπνοή σου για να σταματήσει ο λόξυγκας» ακόμα και «με πονάει το πόδι μου, άρα θα βρέξει». Έχει έρθει η ώρα, να απαντηθούν όλα, όσα μέχρι σήμερα μας απασχολούσαν.

Μεγαλώνουν τα πόδια όσο γερνάμε; Σύμφωνα με το Reader’s Digest, αυτό είναι πολύ πιθανό να συμβαίνει. Εξάλλου, με τα χρόνια, οι τένοντες φθείρονται και οι σύνδεσμοι στα πόδια μπορεί να εξασθενήσουν. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, να προκαλούνται καμάρες στα πόδια και έτσι να αυξάνεται το πλάτος και το μήκος τους (των πελμάτων κυρίως).
Αυτό ωστόσο δε συμβαίνει σε όλους, αν και πιο επιρρεπείς είναι οι υπέρβαροι άνθρωποι, που έχουν πρησμένα πόδια ή αστραγάλους ή όσοι πάσχουν από συγκεκριμένες παθήσεις, όπως ο διαβήτης. Αν βέβαια αυτό δε συμβεί, η μέση αύξηση είναι περίπου ένα νούμερο παπουτσιού μέχρι την ηλικία των 70 ή των 80 ετών.

Μυρίζουν πραγματικά οι ηλικιωμένοι; Ναι, αλλά σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη κάθε ηλικία έχει τη μυρωδιά της. Έτσι υπάρχει επίσης μία χαρακτηριστική μυρωδιά για τα μεσήλικα άτομα και μία άλλη για τα νεαρά. Η συγκεκριμένη έρευνα μάλιστα διαπίστωσε, ότι οι ηλικιωμένοι έχουν λιγότερο έντονη και περισσότερη ευχάριστη μυρωδιά από τους μεσήλικες και τους νέους. Περίεργο κι όμως αληθινό.

Μπορούν οι αρθρώσεις να …προβλέψουν τον καιρό; Το γνωστό «με πονάει το πόδι μου άρα…θα βρέξει» ενδέχεται να είναι κάτι παραπάνω από λαϊκός μύθος και ο λόγος ίσως βρίσκεται στην ατμοσφαιρική πίεση, η οποία συχνά «πέφτει» πριν από κακές καιρικές συνθήκες. Αυτή η πτώση θα μπορούσε να προκαλέσει μία «επέκταση» στους ιστούς του σώματος, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε οίδημα ή πόνο. Η επίδραση είναι μικρή, αλλά οι άνθρωποι που έχουν αρθρίτιδα ή φλεγμονή των αρθρώσεων μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποκαλύπτει η έρευνα του Πανεπιστημίου του Tufts το 2007, η οποία διαπίστωσε, ότι κάθε πτώση της θερμοκρασίας (10 βαθμούς κελσίου) αντιστοιχεί με μια μικρή αύξηση στον πόνο, που έχει προκληθεί από οστεοαρθρίτιδα του γόνατος.

Γιατί οι γυναίκες κρυώνουν περισσότερο από τους άντρες; Η αλήθεια είναι, ότι οι γυναίκες έχουν υψηλότερο ποσοστό λίπους του σώματος και διατηρούν περισσότερη θερμότητα γύρω από τον πυρήνα τους. Ωστόσο αυτό, αν και βοηθά στη διατήρηση μιας κάποιας θαλπωρής στα ζωτικά όργανα, δε συμβαίνει το ίδιο και με τα άκρα, άρα και το υπόλοιπο κορμί. Έρευνα μάλιστα δείχνει, όταν μια γυναίκα εκτεθεί στην ίδια ψυχρή θερμοκρασία με έναν άνδρα, τα αιμοφόρα αγγεία στα δάχτυλά της σφίγγουν περισσότερο από ό, τι του άνδρα και αυτός είναι και ο λόγος που ασπρίζουν πιο γρήγορα.

Γιατί όταν κρατάμε την αναπνοή μας σταματά ο λόξυγκας; Η θεωρία λέει, ότι όταν κάποιος «συγκρατήσει» το διοξείδιο του άνθρακα στο σώμα του (με το να μην το εκπνέει δηλαδή), αυτό θα βοηθήσει να σταματήσει το διάφραγμα από τους μικρούς σπασμούς που κάνει, δηλαδή από το λόξυγκα. Όταν το διάφραγμα συσπαστεί χωρίς τη θέλησή τους, αναγκάζεται να εισπνεύσει μια γρήγορη και απότομη ανάσα, η οποία διακόπτεται από την επιγλωττίδα, ένα πτερύγιο του χόνδρου που βρίσκεται στο λαιμό πίσω από τη γλώσσα. Αυτό το απότομο κλείσιμο είναι εκείνο που προκαλεί τον ήχο του λόξυγκα.

Γιατί γουργουρίζει το στομάχι; Στις περισσότερες περιπτώσεις, το στομάχι γουργουρίζει καθώς το πεπτικό σύστημα αναδεύει τους πεπτικούς χυμούς και προετοιμάζει τους μυς του για τα τρόφιμα. Η λύση σε ένα στομάχι που γουργουρίζει είναι τα μικρά και συχνά γεύματα.

Γιατί η μυρωδιά από τις μασχάλες είναι χειρότερη από τα άλλα μέρη του σώματος; Το σώμα έχει δύο είδη ιδρωτοποιών αδένων. Οι περισσότεροι από αυτούς, οι οποίοι βρίσκονται στα χέρια και τα πόδια, εκκρίνουν ένα μείγμα από νερό και αλάτι. Ωστόσο, οι αδένες στις μασχάλες (καθώς και στη βουβωνική χώρα) απελευθερώνουν μια λιπαρή ουσία, που αγαπά τα βακτήρια. Στην ουσία, δηλαδή, τα βακτήρια «τρώνε» τη λιπαρή αυτή ουσία, που απελευθερώνει αυτή τη δυσωδία.

Γιατί ξυπνάμε για να ουρήσουμε (και μόνο) το βράδυ; Η απάντηση βρίσκεται στους «έξυπνους» και «εκλεπτυσμένους» νευρώνες του εντέρου, που ελέγχουν τις συσπάσεις του παχέος εντέρου και οι οποίοι επηρεάζονται ιδιαίτερα από τον κιρκαδικό ρυθμό του σώματός (δηλαδή το εσωτερικό ρολόι, που μας ξυπνάει όταν βγαίνει ο ήλιος και μας προκαλεί υπνηλία όταν υπάρχει σκοτάδι).
Επιπλέον, η ουροδόχος κύστη, η οποία δρα ως μία δεξαμενή για τη συνεχή ροή των ούρων, που παράγονται στα νεφρά, μπορεί να τεντώσει μόνο έως ένα ορισμένο σημείο. Κανονικά, ο μέσος άνθρωπος μπορεί να κοιμηθεί 6 με 8 ώρες χωρίς να χρειάζεται να ουρήσει, αλλά σε ορισμένες ιατρικές παθήσεις ή όταν κάποιος έχει καταναλώσει αρκετά υγρά, η κίνηση του να ξυπνήσει μέσα στη νύχτα είναι απολύτως φυσιολογική.

Γιατί η θερμοκρασία δωματίου χειροτερεύει τη γεύση του καφέ; Γενικότερα, η θερμοκρασία επηρεάζει τη γεύση. Ερευνητές στο Βέλγιο διαπίστωσαν, ότι ορισμένοι γευστικοί κάλυκες είναι πιο ευαίσθητοι στα μόρια ορισμένων τροφών, οι οποίες έχουν ακριβώς ή λίγο πιο αυξημένη θερμοκρασία από εκείνη του δωματίου.
Έτσι, ο ζεστός καφές ενδεχομένως να φαίνεται λιγότερο πικρός (και στη συνέχεια να γίνεται μάλιστα καλύτερος) καθώς οι συγκεκριμένοι γευστικοί κάλυκες δεν είναι ευαίσθητοι, όταν η τροφή είναι ζεστή. Ωστόσο και οι οσμές επηρεάζουν τη γεύση, άρα είναι πολύ πιθανό ένας αρωματικός ζεστός καφές να αισθάνεστε, ότι έχει εκπληκτική γεύση.

Γιατί στραβώνουν τα δόντια; Ακόμα και εάν είχατε φορέσει σιδεράκια ως έφηβος, μπορεί να παρατηρήσετε κάποια στιγμή, ότι το χαμόγελό σας δεν ήταν αυτό, που ήταν. Ένας βασικός λόγος είναι, ότι με την ηλικία, ο άνθρωπος χάνει μέρος του οστού, που βρίσκεται πίσω από τα ούλα. Αν κάποιος χάσει αρκετό, κάτι που επιδεινώνεται από παράγοντες όπως είναι το κάπνισμα, η ουλίτιδα κλπ, τότε είναι πολύ πιθανό το σχήμα του χαμόγελου να αλλάξει.

Οι μυστηριώδεις αρχαίοι "μαγικοί" καθρέπτες της Κίνας και της Ιαπωνίας


Είναι απίστευτη η αρχαία τεχνολογία που οι επιστήμονες ανακαλύπτουν σε κάθε μεριά του πλανήτη μας και προσπαθούν να καταλάβουν και να αναλύσουν, πολλές φορές μάλιστα αποκρύπτοντας την χρήση της και το πόσο προηγμένη είναι.

Αυτή τη φορά η προσπάθειά μας για την απόδειξη των αρχαίων προηγμένων γνώσεων, μας οδηγεί κατ 'ευθείαν στην αρχαία Κίνα και την Ιαπωνία, όπου συναντάμε μερικά από τα πιοπαράξενα αντικείμενα στον κόσμο - τους λεγόμενους «μαγικούς καθρέπτες ».

Η ακριβής προέλευση των αρχαίων κινεζικών και ιαπωνικών "μαγικών" καθρεπτών είναι άγνωστη. Περίπου 1.200 χρόνια πριν, ένα βιβλίο με τίτλο "Record of Ancient Mirrors" υπήρχε ακόμη. Αυτό το βιβλίο περιείχε τα μυστικά αυτών των αινιγματικών αντικειμένων και τον τρόπο κατασκευής τους. Δυστυχώς, αυτό το βιβλίο έχει χαθεί για πάνω από χίλια χρόνια.


Σήμερα, αναρωτιόμαστε τι κρύβεται πίσω από τα μυστικά των χιλιάδων ετών "μαγικών" καθρεπτών που έχουν την ανατριχιαστική ικανότητα να προβάλλουν σχέδια στο πίσω μέρος τους, όταν φωτίζεται από το μπροστινό.
Στην αρχαία Κίνα, υπάρχει ένα είδος σπάνιου καθρέπτη που ονομάζεται t'ou kuand ching, που κυριολεκτικά σημαίνει «ο καθρέπτης που εκπέμπει φως ". Όταν ένα ισχυρό φως χτυπά την μη διακοσμημένη, γυαλισμένη μπροστινή επιφάνεια και ανακλάται πάνω σε ένα τοίχο ή μια οθόνη, τα μοτίβα που διακοσμούν το πίσω μέρος του καθρέφτη μυστηριωδώς εμφανίζονται στην αντανάκλαση.

Αυτά τα μυστηριώδη αρχαία αντικείμενα περιγράφονται στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Robert Temple "The Genius of China: 3,000 Years of Science, Discovery, and Invention"

«Όταν τα μαγικά κάτοπτρα κίνησαν το ενδιαφέρον και την προσοχή της Δύσης το 1832 , δεκάδες εξέχοντες επιστήμονες προσπάθησαν να ανακαλύψουν το μυστικό τους.


Εκατό χρόνια πριν, μια ικανοποιητική θεωρία για την μαγεία των "μαγικών καθρεπτών" διαμορφώθηκε από τον βρετανό κρυσταλλογράφο Sir William Bragg .

Τι ακριβώς , λοιπόν, είναι ένας μαγικός καθρέφτης ;
Στο πίσω μέρος έχει χυτές χάλκινες εικόνες , σχέδια ή γραμμένους χαρακτήρες, ή και τα δύο. Η ανακλαστική πλευρά είναι κυρτή και αποτελείται από φωτεινό, λαμπερό, γυαλιστερό χαλκό, που χρησιμεύει ως καθρέφτης .

Σε πολλές συνθήκες φωτισμού, όταν κρατιέται στο χέρι, φαίνεται να είναι ένα απόλυτα φυσιολογικός καθρέπτης. Ωστόσο , όταν το κάτοπτρο κρατηθεί κάτω από το λαμπερό φως του ήλιου , η ανακλαστική επιφάνεια του μπορεί να "ιδωθεί", καθιστώντας δυνατή την επιθεώρηση, μέσα από την αντανάκλαση που πέφτει σε ένα σκοτεινό τοίχο, των γραπτών χαρακτήρων ή σχεδίων που υπάρχουν στο πίσω μέρος .

Κάπως, μυστηριωδώς, ο στερεός χαλκός γίνεται διαφανής, οδηγώντας στην κινεζική ονομασία για τα αντικείμενα, " καθρέφτες διεισδύοντος φωτός», εξηγεί ο Robert Temple στο βιβλίο του.

Το φαινόμενο αυτό μπορεί να ακούγεται περίεργο , διότι ο χαλκός δεν μπορεί να είναι διαφανής , αλλά οι αρχαίοι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν ένα τέχνασμα. Από ένα έργο που ονομάζεται Dream Pool Essays, γραμμένο από τον Shen Gua, που δημοσιεύθηκε το 1086, μαθαίνουμε τα εξής :

"Υπάρχουν ορισμένα «κάτοπτρα διεισδύοντος φωτός » που έχουν περίπου είκοσι χαρακτήρες χαραγμένους πάνω τους σε ένα αρχαίο ύφος που δεν μπορεί να ερμηνευθεί.



Πάνω, η γυαλισμένη ανακλαστική επιφάνεια και (στην κορυφή) το διακοσμημένο πίσω μέρος ενός χάλκινου «μαγικού καθρέφτη». Όταν έντονο φως προβάλλεται στην ανακλαστική επιφάνεια και το κάτοπτρο κρατιέται έτσι ώστε το φως να ρίχνεται σε ένα σκοτεινό τοίχο, το διακοσμητικό μοτίβο στο πίσω μέρος γίνεται ορατό στην αντανάκλαση στον τοίχο. Ο καθρέφτης που παρουσιάζεται εδώ είναι Ιαπωνικός

Αν ένας τέτοιος καθρέφτης εκτεθεί στον ήλιο, αν και οι χαρακτήρες είναι όλοι στο πίσω μέρος, «περνούν μέσα » και αντικατοπτρίζονται σε ένα τοίχο π.χ ενός σπιτιού, όπου μπορούν να διαβαστούν πιο ευδιάκριτα ....
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί άλλα κάτοπτρα, αν και είναι εξαιρετικά λεπτά, δεν «αφήνουν το φως να περάσει από μέσα ».
Οι αρχαίοι πρέπει όντως να χρησιμοποιούσαν κάποια ιδιαίτερη τέχνη ....

Αυτοί που αναζητούν την αιτία του φαινομένου ισχυρίζονται ότι κατά τη στιγμή που ο καθρέφτης χυτεύτηκε, το λεπτότερο μέρος έγινε κρύο πρώτο, ενώ το ανάγλυφο τμήμα του σχεδίου στο πίσω μέρος, όντας παχύτερο, έγινε αργότερα κρύο, έτσι ώστε ο χαλκός να σχηματίσει λεπτές ρυτίδες.

Έτσι, παρόλο που οι χαρακτήρες είναι στο πίσω μέρος, η πρόσοψη έχει αχνές γραμμές, τόσο αχνές που είναι αδύνατο να τις δει κανείς με γυμνό μάτι".

Όπως επισημαίνει ο Temple στο βιβλίο του, "οι λαμπερές , γυαλισμένες επιφάνειες του καθρέφτη κρύβουν μικρές διακυμάνσεις που το μάτι από μόνο του δεν θα μπορούσε να ανιχνεύσει".

Προσεκτικά και εκτεταμένα οπτικά πειράματα που διεξήχθηκαν από Ευρωπαίους επιστήμονες απέδειξαν ότι οι επιφάνειες των«μαγικών» κατόπτρων αναπαράγουν τα σχέδια της πίσω επιφάνειας, λόγω της πολύ μικρής ανισοτήτας της καμπυλότητας ,καθώς τα παχύτερα τμήματα είναι ελαφρώς πιο επίπεδα από τα λεπτότερα και μερικές φορές πραγματικά κοίλα".

Το βασικό σχήμα του καθρέφτη , με το σχεδιασμό στο πίσω μέρος, χυτεύτηκε επίπεδο, και η κυρτότητα της επιφάνειας παρήχθηκε μετά από περίτεχνο ξύσιμο και σκάλισμα. Η επιφάνεια στη συνέχεια γυαλίστηκε για να γίνει λαμπερή. Οι πιέσεις που ασκήθηκαν από αυτές τις διεργασίες έκαναν τα λεπτότερα μέρη της επιφάνειας να διογκωθούν προς τα έξω και να γίνουν πιο κυρτά από τα παχύτερα τμήματα.

Τέλος, ένα αμάλγαμα υδραργύρου απλώθηκε πάνω από την επιφάνεια. Αυτό προκάλεσε περαιτέρω πιέσεις και καμπύλωση σε προτιμητέες κατευθύνσεις.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι ατέλειες της επιφάνειας του καθρέπτη ταίριαξαν με τα μοτίβα στο πίσω μέρος, αν και ήταν πολύ λεπτά για να τις δει κανείς με γυμνό μάτι. Αλλά όταν ο καθρέφτης ανακλούσε το έντονο φως του ήλιου σε έναν τοίχο, με την προκύπτουσα μεγέθυνση της όλης εικόνας, το αποτέλεσμα ήταν να αναπαράγει τα μοτίβα, καθώς περνούσαν διαμέσου του στερεού χαλκού με τη μορφή ακτίνων φωτός ".

Παρόμοιοι μαγικοί καθρέπτες χρησιμοποιήθηκαν από ηγεμόνες της αρχαίας Ιαπωνίας, για να τρομάζουν τους εχθρούς τους, δημιουργώντας εικόνες από μάγους των βουνών και θεϊκά θηρία για τελετουργίες της λατρείας του ήλιου.

Ιάπωνες αρχαιολόγοι έχουν ανακτήσει 33 χάλκινα κάτοπτρα από ένα τύμβο σε σχήμα κλειδαρότρυπας στην περιοχή Yamato στην κεντρική Ιαπωνία, που χρονολογείται τον τρίτο αιώνα μ.Χ., εγείροντας το ζήτημα για μια μυστηριώδη χώρα που ονομάζεταιYamatai και την αινιγματική βασίλισσα της, Himiko. Είναι μια εκπληκτική ανακάλυψη. Δεν υπάρχουν Ιαπωνικές πηγές που να αναφέρουν μια βασίλισσα που ονομάζεται Himiko.Σύμφωνα με το Εθνικό Μουσείο του Κιότο, τα σχέδια που είναι χαραγμένα στο πίσω μέρος ενός τέτοιου τύπου χάλκινου κατόπτρου που συνδέεται με την αρχαία βασίλισσα Himiko, προβάλλονται σε έναν τοίχο, όταν το φως του ήλιου ανακλάται από το μπροστινό μέρος. «Κάποιος προφανώς παρατήρησε το φαινόμενο και σχημάτισε εκ προθέσεως καθρέφτες με αυτόν τον τρόπο. Πιστεύω ότι έχει κάτι να κάνει με την λατρεία του ήλιου," δήλωσε ο Ryu Murakami, επικεφαλής των επιμελητών του συμβουλίου του μουσείου.

Όταν το φως του ήλιου ανακλάται από την επιφάνεια του αντιγράφου ενός καθρέφτη Sankakubuchi Shinjukyo, τα σχέδια που είναι χαραγμένα στην πλάτη του, προβάλλονται σε έναν τοίχο στο Εθνικό Μουσείο του Κιότο στις 29 Ιανουαρίου του 2014.

Υπάρχουν ακόμα πολλά που δεν γνωρίζουμε για αυτούς τους αρχαίους "μαγικούς" καθρέφτες και είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο παράξενα αντικείμενα στον κόσμο. Ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ την πραγματική σημασία τους, επειδή τα ​​αρχαία αρχεία που περιγράφουν αυτά τα αινιγματικά αντικείμενα έχουν χαθεί για πάντα.

Έχουν..ή όπως πάντα μας κρύβουν ..κάτι;

Φαράγγια της Ελλάδας


Το όνομα μερικών εξ’ αυτών, έχει ανά τους αιώνες σημαδέψει την ιστορία, άλλα δυσπρόσιτα ή απροσπέλαστα έχουν συνδεθεί με εξαφανίσεις ακόμα και θανάτους επισκεπτών τους, ενώ η πλειονότητα τους μέχρι και σήμερα αποτελεί τουριστικό πόλο έλξης για τους λάτρεις του εναλλακτικού από κάθε γωνιά της γης. Ο λόγος για τα φαράγγια της Ελλάδας που από την μυθολογία μέχρι και σήμερα αποτυπώνουν τον καλλιτεχνικό οίστρο της φύσης…
Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά εξαιρετικής ομορφιάς φαράγγια, διάσπαρτα σε διάφορα γεωγραφικά διαμερίσματα, τόσο της ηπειρωτικής όσο και της νησιωτικής χώρας. Τα ασβεστολιθικά πετρώματα των βουνών σε συνδυασμό με τα νερά των βροχοπτώσεων διευκόλυναν τη δημιουργία τους με αποτέλεσμα σήμερα φιλοξενούν σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας.
Μικρότερα ή μεγαλύτερα σε μέγεθος, κερδίζουν το θαυμασμό των περιηγητών που μπορούν να τα διασχίσουν συνδυάζοντας πεζοπορία, αναρρίχηση, κατάβαση βράχων, πέρασμα ποταμιών και κολύμπι ή ακόμα και άλματα από ύψος στο νερό, όταν στη διαδρομή του συναντήσει κανείς καταρράκτες.

Το φαράγγι που ο Απόλλωνας ερωτεύτηκε μια Νύμφη
Ένα από τα διασημότερα φαράγγια της ελληνικής επικράτειας, που υποδέχεται χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο, είναι το φαράγγι της Σαμαριάς στην Κρήτη. Στους πρόποδες των αλπικών Λευκών Όρεων, στην περιοχή των Σφακίων, το φαράγγι μήκους 16 χιλιόμετρων ξεκινά από υψόμετρο 1.222 μέτρων για να καταλήξει στις ακτές του Λιβυκού Πελάγους. Μέρος του Εθνικού Δρυμού της Σαμαριάς χαρακτηρίζεται σήμερα ως μια από τις μεγαλύτερες ακατοίκητες περιοχές της Ευρώπης.
Στην περιοχή του στόμφου του φαραγγιού, όπου στη Μυθολογία αναφέρεται με το όνομα Τάρα, ήταν που ο Θεός Απόλλωνας ερωτεύτηκε τη νύμφη Ακακκαλίδα στο σπίτι του ποιητή Καρμάνορα και από την ένωση τους προήλθαν οι ιδρυτές της πόλης Ελύρου, Φύλακις και Φίλανδρος , σύμφωνα με τον Παυσανία.
Στα νεότερα χρόνια, το φαράγγι της Σαμαριάς πολλές φορές αποτέλεσε ορμητήριο επαναστατών αλλά και καταφύγιο διωκόμενων. Τόσο στην επανάσταση του 1821 όσο και κατά τη γερμανική αντίσταση το φαράγγι λειτούργησε ως χώρος καταφυγής, προστασίας, ετοιμασίας και σωτηρίας των επαναστατών και αντιστασιακών που οργανώνονταν κατά του κατακτητή.
Σήμερα, ως ένας από τους μεγαλύτερους τουριστικούς πόλους έλξης της Ελλάδας υποδέχεται κάθε χρόνο αμέτρητους τουρίστες για πεζοπορία στη φύση και άλλες εναλλακτικές δραστηριότητες.

Το «Grand Canyon» της Ελλάδας
Ένα από τα λίγα εναπομείναντα καταφύγια άγριας ζωής στην Ευρώπη, που έχει κατακτήσει και μια θέση στο βιβλίο Guinness, είναι το φαράγγι του Βίκου στην Ήπειρο. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα και βαθύτερα φαράγγια του κόσμου, μήκους 14 χιλιομέτρων στο οποίο συναντάται το μικρότερο άνοιγμα, μόλις 1100 μέτρα στο στενότερο σημείο του και ταυτόχρονο βάθος που ξεπερνά τα 900 μέτρα. Το δάσος του φαραγγιού, στο οποίο συναντώνται περισσότερα από 40 διαφορετικά είδη θάμνων και δέντρων, έχει χαρακτηριστεί ως Εθνικός Δρυμός και προστατεύεται.
Το «Grand Canyon» της Ελλάδας όπως χαρακτηρίζεται από πολλούς, βρίσκεται νοτιοδυτικά του όρους της Γκαμήλας κοντά στην Δρακολίμνη της Τύμφης. Η μικρή αλπική αυτή λίμνη, οφείλει τη δημιουργία της στους τελευταίους παγετώνες, πριν από 10000 χρόνια.
Μυθολογικές αναφορές υπάρχουν και για τη συγκεκριμένη τοποθεσία μιας και φαίνεται να πήρε το όνομά της από δράκους που ζούσαν στο βουνό. Στα αρχαία χρόνια άλλωστε η Πίνδος είχε τη θέση ιερού βουνού αφιερωμένου στον Απόλλωνα και τις Μούσες.
Οι εκδοχές της Μυθολογίας σύμφωνα με τις οποίες προέκυψε το όνομα του τόπου είναι δύο.
Σύμφωνα με την πρώτη ένας από τους τρεις γιους του Μακεδόνα, ο Πίνδος, ζούσε κρυπτόμενος στα βουνά από τη στιγμή που τα αδέρφια του τον φθόνησαν και θέλησαν να τον σκοτώσουν. Κατά την περιπλάνησή του εκεί αντάμωσε ένα δράκο και έζησε μαζί του έως ότου θανατωθεί τελικά από τους αδερφούς του. Ο δράκος που ζούσε στη λίμνη, θρήνησε τον Πίνδο, έδωσε προς τιμή του και το όνομά του σε αυτήν την οροσειρά.
Στη δεύτερη εκδοχή τα τρία αδέρφια, γιοί του Μακεδόνα, μεταμορφώθηκαν σε τρεις δράκοντες. Ο ένας έπιασε το βουνό Λάκμο ( Περιστέρι ), ο άλλος την Τύμφη ( Γκαμήλα ) και ο Πίνδος τον Σμόλικα. Μεταξύ τους άνοιξαν πόλεμο, πετώντας μεγάλους βράχους, ως τη στιγμή που οι άλλοι δύο κατάφεραν και σκότωσαν τον Πίνδο. Ο συγκεκριμένος μύθος δικαιολογεί σύμφωνα με τους υποστηρικτές του Δωδεκάθεου και τους μαύρους βράχους που κοσμούν την Δρακολίμνη της Γκαμήλας σε αντίθεση με τους λευκούς που συναντά κανείς στο υπόλοιπο βουνό.
Σύμφωνα με την νεότερη ιστορία της ευρύτερη περιοχής του φαραγγιού, έως τις αρχές του 20ου αιώνα τόσο στο φαράγγι όσο και στη λίμνη διέμεναν οι «Βικογιατροί». Η χλωρίδα της λίμνης που αποτελείται από πλήθος βοτάνων, χρησιμοποιούνταν από πρακτικούς γιατρούς για θεραπευτικούς σκοπούς .

Το φαράγγι που χρησιμοποίησε ο Εφιάλτης
Ένα ξεχωριστό κομμάτι, ιδιαίτερου φυσικού κάλλους στο κέντρο της φθιωτικής γης, είναι το στενό πέρασμα, που σχηματίζουν οι πανύψηλες κάθετες βουνοπλαγιές της Οiτης και του Καλλιδρόμου, το φαράγγι του Ασωπού. Το εν λόγω φαράγγι αποτελεί σήμερα έναν υγρότοπο τεράστιας οικολογικής σημασίας.
Το φαράγγι είναι γνωστό από την αρχαιότητα μιας και στην έξοδο που συναντάμε στις παρυφές της Οίτης και του Καλλιδρόμου στην Νοτιοανατολική πλευρά της κοιλάδας του Σπερχειού, βρισκόταν η αρχαία Ηράκλεια (Τραχίνα), μία από τις πέντε πόλεις στο Βασίλειο του Αχιλλέα. Από την φαραγγώδη αυτή κοίτη μάλιστα λέγεται πως περνούσε η Ανοπαία ατραπός , την οποία ακολουθούσε ο Εφιάλτης με τους Πέρσες κατά την προσπάθειά τους να κυκλώσουν τον Λεωνίδα και τους υπερασπιστές του στα στενά των Θερμοπυλών.
Η νεότερη ιστορία δημιούργησε πάνω από το φαράγγι του Ασωπού, στους πρόποδες της Οίτης, το μονοπάτι των σιδηροδρομικών. Ονομάστηκε έτσι όταν χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά υλικών κατά την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής στα τέλη του 19ου αιώνα και μέχρι και σήμερα αποτελεί ιδανική πρόταση για ημερήσια πεζοπορική διαδρομή σε κοντινή απόσταση από την Αθήνα.

«Οι Πηγές των Αθανάτων»
Ο Λούσιος είναι ένα ποτάμι, μικρό, μήκους είκοσι τριών χιλιομέτρων που πηγάζει από το οροπέδιο της Καρκαλούς. Στην παρόχθια περιοχή του, απόκρημνη και βραχώδης βρίσκεται και το ομώνυμο φαράγγι στο οποίο σύμφωνα με την μυθολογία λούστηκε ο Δίας.
Ο ποταμός που ήταν ήδη γνωστός από την αρχαιότητα με την ονομασία «Πηγές των Αθανάτων» θεωρούνταν από τους πιο παγωμένους στον τότε γνωστό κόσμο. Στις πηγές αυτές, οι νύμφες Νέδα, Αγνώ και Θεισόα πήραν και έλουσαν τον νεογέννητο Δία κρυφά από τον πατέρα του, Κρόνο.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, εκατέρωθεν του φαραγγιού αναπτύχθηκε ιδιαίτερα ο θρησκευτικός και ασκητικός βίος. Μέχρι και σήμερα πλήθος μονών, εκκλησιών και ασκηταριών κοσμούν το επιβλητικό τοπίο του φαραγγιού. Η άγρια ομορφιά της περιοχής, σε συνδυασμό με τη γαλήνη που επικρατεί, με μόνους ήχους αυτούς της φύσης, θεωρήθηκαν συνθήκες κατάλληλες για τη μοναστική ζωή.
Λόγω των πολλών πηγών στην περιοχή αναπτύχθηκε ανά τους αιώνες ένα είδος βιοτεχνίας που στηρίχτηκε στην υδροκίνηση. Μύλοι για το άλεσμα των δημητριακών, μύλοι βυρσοδεψεία για την κατεργασία δερμάτων, μπαρουτόμυλοι για την πυρίτιδα, νεροτριβές για την επεξεργασία ρούχων, νεροπρίονα για την κοπή ή το "σκίσιμο" κορμών δέντρων, δημιουργήθηκαν στην περιοχή, την ιστορία των οποίων μπορεί να αναζητήσει κανείς στο Μουσείο Υδροκίνησης.
Το φαράγγι του Λούσιου προσφέρεται σήμερα για πλήθος εναλλακτικών δραστηριοτήτων, όπως canyoning, διάσχιση δηλαδή του ποταμιού με canoe-kayak καθώς και rafting στα ορμητικά νερά του ποταμού. Επίσης ενδείκνυται για πεζοπορία μιας και έχει και αυτό χαρακτηριστεί περιοχή ιδιαίτερου οικολογικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος από το 1977.

Φαράγγι Φονιάς
Το φαράγγι του Φονιά είναι άλλο ένα δημοφιλές φαράγγι της Ελλάδας και βρίσκεται στην περιοχή της Σαμοθράκης.
Στο τέλος του Φαραγγιού, κοντά στην θάλασσα συναντά κανείς έναν πύργο που κατά την επικρατέστερη εκδοχή έδωσε το ιδιαίτερο αυτό όνομα στο Φαράγγι. Σύμφωνα με τοπικούς μύθους στον πύργο είχε γίνει κάποτε ένα τρομερό φονικό. Μια άλλη μερίδα κατοίκων του νησιού υποστηρίζει βέβαια πως το όνομα δόθηκε λόγω των ατόμων που έχασαν την ζωή τους στα δύσβατα περάσματα του φαραγγιού ή παρασύρθηκαν από τα ορμητικά νερά του.
Με ωραίες φυσικές νεροτσουλίθρες, γρανιτένιες βάθρες, καταρράκτες και πλούσια βλάστηση το φαράγγι Φονιάς, συναντάται στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων των αναρριχητών και φιλοξενεί κάθε χρόνο αμέτρητους λάτρεις της φύσης. Το 2012 μάλιστα, η τοποθεσία του φαραγγιού είχε επιλεγεί για την φωτογράφιση των φιναλίστ του «Miss International tourism ecology 2012».
Η μυστηριακή Σαμοθράκη άλλωστε, έδρα των Καβείριων Μυστηρίων κατά το παρελθόν, θεωρείται από τους λάτρεις του μεταφυσικού ισχυρός ενεργειακός κόμβος τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρώπης. Μάλιστα λέγεται πως οι τουρίστες οπαδοί του μεταφυσικού, αποφεύγουν την κατασκήνωση κοντά στο ρέμα του φονιά, λόγω του ισχυρού ενεργειακού πεδίου, το οποίο διαπιστώνει κανείς από τον αλλόκοτο τρόπο με τον οποίο εκφύονται οι κορμοί και τα κλαδιά των δέντρων. Κάποιοι εξ αυτών υποστηρίζουν πως φτάνοντας στην κορυφή του όρους Σάος, έχουν έρθει σε επαφή με παράξενα φαινόμενα ενώ πάνω στους βράχους διακρίνονται οι τρομερές μορφές των Καβείρων.

Το φαράγγι της πρωτεύουσας
Το φαράγγι, οι κρυστάλλινες πηγές, οι λίμνες αλλά και τα εξαιρετικά δρομάκια για περιπάτους συνθέτουν μια παραδεισένια εικόνα πολύ κοντά στην πυκνοκατοικημένη πρωτεύουσα της χώρας. Κοντά στη λίμνη του Μαραθώνα βρίσκεται το φαράγγι της Οινόης, τοπίο εξαίρετης φυσικής ομορφιάς σε έναν τόπο σημαίνοντος ιστορικού ενδιαφέροντος. Πρόκειται για μια διαδρομή με συνολικό μήκος 4 χιλιομέτρων και πλάτος που κυμαίνεται από 2 έως 5 μέτρα.
Στην περιοχή κοντά στο φαράγγι βρίσκεται και το σπήλαιο του Πανός, σφραγισμένο εδώ και χρόνια για το κοινό, το οποίο φαίνεται πως ιδρύθηκε από τους Αθηναίους ως ανταμοιβή του θεού για τη βοήθειά του στη μάχη του Μαραθώνα. Μια αναθηματική επιγραφή εφήβων Αθηναίων, του 1ου πχ αιώνα, που βρέθηκε στο πλάτωμα μπροστά από την σπηλιά, επιβεβαιώνει την αφιέρωση του σπηλαίου στον τραγοπόδαρο θεό . Εκτός από την επιγραφή, στην περιοχή γύρω από το φαράγγι και το σπήλαιο έχουν βρεθεί άφθονα προϊστορικά αγγεία με την εγχάρακτη ή στικτή διακόσμηση της λίθινης περιόδου που εκτίθενται σήμερα στο αρχαιολογικό μουσείο του Μαραθώνα.
Στις μέρες μας τόσο το Φαράγγι όσο και η ευρύτερη περιοχή της Οινόης αποτελούν τον πιο κοντινό στην πρωτεύουσα φυσικό παράδεισο και συγκεντρώνουν καθημερινά πολλούς επισκέπτες που επιθυμούν να δραπετεύσουν για λίγο από το γκρίζο αστικό τοπίο της μεγαλούπολης.

Τελικά ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου. Δείτε γιατί!

Ο Παράδεισος επί της Γης πραγματικά υπάρχει και βρίσκεται φυσικά στην Ελλάδα.
Όλα τα είδη φύσης, βουνά, δάση, ποτάμια, νησιά, παραλίες, πέτρες, ηφαίστεια, θάλασσες! Όλα διαφορετικά, όλα υπέροχα!

Εδώ είναι μερικές φωτογραφίες από τις χιλιάδες που θα μπορούσαμε να βάλουμε αν σήκωνε ο σέρβερ, και αποτελούν ένα μικρό δείγμα για το τι είναι Ελλάδα.
Ελλάς, σημαίνει «οι πέτρες του φωτός» και ο λόγος είναι αυτός:

























































































Καμία φωτογραφία δεν έχει υποστεί επεξεργασία από μας, ούτε στο χρώμα ούτε σε τίποτα παρά μόνον προσθέσαμε τις μπάρες με τις λεζάντες (και την ιδέα φυσικά!).