Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Αυτές είναι οι 15 ασθένειες που θεραπεύει το σεξ


Το σεξ δεν προσφέρει μόνο ευχαρίστηση. Οπως αποδεικνύουν πρόσφατες επιστημονικές μελέτες το σεξ είναι θεραπευτικό. Μάλιστα η λίστα με τις ασθένειες που φαίνεται ότι «ανακουφίζει» είναι μακρά, αφού αυτή δεν περιλαμβάνει μια και δυο αλλά 15!
Σύμφωνα με μελέτη του Κέντρου Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας η ερωτική πράξη είναι η μοναδική δραστηριότητα η οποία κουράζει αλλά παράλληλα:
  • μειώνει το χρόνιο πόνο,
  • θωρακίζει την άμυνα του οργανισμού,
  • χαλαρώνει το σώμα,
  • ρίχνει την πίεση,
  • σταθεροποιεί τον καρδιακό σφυγμό,
  • ειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιακής νόσου κατά 45%
  • βοηθά στην αποκατάσταση παθήσεων όπως η προστατίτιδα
  • υπάρχουν ενδείξεις ότι ενδεχομένως μπορεί να μειωθεί η πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του προστάτη
  • βοηθά να διατηρηθεί η φυσιολογική λειτουργία του κόλπου
  • βοηθά να διατηρηθεί η φυσιολογική λειτουργίατου περινέου.
  • μειώνει την κατάθλιψη 
  • μειώνει τις νευρώσεις
  • μειώνει τις ψυχικές διαταραχές
  • ενισχύει την αυτοπεποίθηση και
  • δρα καταλυτικά στην ενδυνάμωση της σχέσης.
«H σεξουαλική επαφή αποτελεί πολύτιμο μυστικό υγείας. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, η σεξουαλική δραστηριότητα δρα ευεργετικά σε σωματικό και ψυχικό επίπεδο, ενώ αντιθέτως η απουσία της σχετίζεται αρνητικά με την υγεία του ανθρώπου» δήλωσε ο Δημήτρης Χατζηχρήστου, καθηγητής Ουρολογίας του Α.Π.Θ. και επιστημονικός υπεύθυνος του Κέντρου Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας.

Το κομμάτι που λείπει συναντά το μεγάλο ''Ο''

Η φανταστική αυτή ιστορία μιλά για τη μοναξιά και την ανάγκη να ανήκεις. Την ανάγκη να βρεις αυτό που σε συμπληρώνει, ώστε να «κυλήσεις» στη ζωή μαζί του. Μιλά για την εναγώνια αναζήτηση αυτού του άλλου, που θα έρθει ως «από μηχανής θεός», να κλείσει το μέσα μας κενό, να δώσει νόημα στη ζωή μας. Αυτό το άλλο, που πιστεύουμε, ότι θα μας αναγνωρίσει και θα το αναγνωρίσουμε «μαγικά».

Στη διάρκεια αυτής της αναζήτησης θα κάνουμε πολλά: θα μασκαρευτούμε, θα τρομάξουμε, θα μπερδευτούμε, θα γελοιοποιηθούμε, θα ελπίσουμε… Και τελικά, κάποτε, θα βρούμε το ιδανικό μας άλλο, αυτό που μας χωρά και το χωράμε. Και ευτυχώς θα αρχίσουμε επιτέλους να «κυλάμε»…να ζούμε…Τι κρίμα μόνο, που κανείς δεν μας είπε και εμείς ποτέ δεν σκεφτήκαμε, ότι κυλώντας…αλλάζεις! Και έτσι αυτό που ξεκίνησε σαν απόλυτο ταίριασμα, στην πορεία αρχίζει να μας στενεύει και να το στενεύουμε…Και μετά τι….Μετά πάλι από την αρχή: προσμονή και μοναξιά… Μέχρι τη στιγμή που θα εμφανιστεί κάτι, κάποιος, που τίποτα δεν ζητά και τίποτα δεν του λείπει, (ένα Μεγάλο, ολοστρόγγυλο, πλήρες Ο), για να μας κάνει την απλή ερώτηση:
«Γιατί δεν κυλάς μόνο σου;»
«Μόνο μου; ένα Κομμάτι-που-λείπει (τριγωνικής μορφής) δεν μπορεί να κυλήσει μόνο του».
«Αλήθεια, προσπάθησες ποτέ;» ρώτησε το Μεγάλο Ο.
«Οι γωνίες μου είναι πολύ μυτερές» είπε το Κομμάτι-που-λείπει. «Δεν είμαι φτιαγμένο για να κυλάω μόνο μου!»
«Οι γωνίες και τα σχήματα αλλάζουν» είπε το Μεγάλο Ο…
«Αλλάζουν»;
Σιωπή…Περισυλλογή…Απόπειρα….Προσπάθεια….Κίνηση….Και επιτέλους αρχίζει το ταξίδι…η μεταμόρφωση…η ζωή…

«Το Κομμάτι που λείπει συναντά το Mεγάλο Ο«, μιλά απλά και αληθινά για αυτό που όλοι ξέρουμε, αλλά ελάχιστοι κατανοούμε και ακόμα ελαχιστότεροι κάνουμε πράξη στη ζωή μας: η ολοκλήρωση και ευτυχία μας, είναι πρωτίστως μια προσωπική υπόθεση. Κανείς δεν μπορεί να μας την επιβάλει ή ακόμα και να μας τη χαρίσει «έξωθεν». Και ίσως δεν γίνεται αλλιώς: για να συν-υπάρξουμε κάποτε με κάποιον ή κάτι, πρέπει πρώτα να υπάρξουμε σαν αυτοκαθοριζόμενες οντότητες. Η συν-ύπαρξη χρειάζεται δυο…όχι δυο μισά, αλλά δυο ολόκληρα. Δυο Μεγάλα ολοστρόγγυλα Ο, που τίποτα δεν χρειάζονται και τίποτα δεν τους λείπει…Δύο ολόκληρα που συμπορεύονται από καθαρή αγάπη. Όχι από ανάγκη ούτε από συμφέρον. Δυο ολόκληρα που τα ενώνει η επιλογή. Όχι η ελπίδα, ούτε ο φόβος…. Αν έτσι αντικρίσουμε τη ζωή μας, ίσως πάψουμε να μεμψιμοιρούμε, να τα βάζουμε με τους άλλους, να είμαστε απαθής ή μοιρολάτρες. Αν δεν περιμένουμε την ευτυχία να μας χτυπήσει την πόρτα, αλλά τραβήξουμε εμείς κατά κει, αν μη τι άλλο, σίγουρα στο τέλος, όποιο κι αν είναι, θα έχουμε κάνει ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι!

 

O Ερμαφρόδιτος στην Ελληνική Μυθολογία

O Ερμαφρόδιτος παρουσιάζεται στην Ελληνική και Ρωμαϊκή μυθολογία και τέχνη ως το ον που έχει ταυτόχρονα τα χαρακτηριστικά και των δύο φύλων.

Η πρωιμότερη αναφορά στον Ερμαφρόδιτο είναι αυτή του Θεοφράστου, τον 4ο αι. π.Χ. Γνωρίζουμε ακόμα τη συγγραφή ομώνυμου δράματος από τον Έλληνα κωμωδιογράφο Ποσείδιππο, που έζησε στο α' μισό του 3ου αι. π.Χ., το οποίο δυστυχώς δε σώζεται.

Όλες οι άλλες λόγιες πηγές που αναφέρονται σε αυτόν είναι μεταγενέστερες. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, στα μέσα του 1ου αι. π.Χ., μας πληροφορεί για την καταγωγή και την ονοματολογία του Ερμαφρόδιτου. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι ήταν γιος του Ερμή και της Αφροδίτης και ότι το όνομά του αποτελεί συνδυασμό των ονομάτων των γονέων του.

Εκτενέστερα ο μύθος του Ερμαφρόδιτου παραδίδεται από το Λατίνο ποιητή του 1ου αι. π.Χ. Οβίδιο. Ο Ερμαφρόδιτος ήταν γιος του Ερμή και της Αφροδίτης τον οποίο ανέθρεψαν οι νύμφες στις σπηλιές του όρους Ίδη της Φρυγίας. Στο πρόσωπό του αντιφέγγιζε η χάρη και η ομορφιά και των δύο γονέων του, από τους οποίους πήρε και το όνομά του. Όταν έγινε δεκαπέντε χρόνων, εγκατέλειψε το βουνό όπου μεγάλωσε για να περιπλανηθεί στη Μικρά Ασία και να γνωρίσει καινούργια μέρη.

Πέρασε από πόλεις της Λυκίας, καθώς και από την Καρία, όπου σταμάτησε να ξεκουραστεί σε μια πηγή που ονομαζόταν Σαλμακίς, τα νερά της οποίας σχημάτιζαν λίμνη. Η ομώνυμη νύμφη της πηγής, η φιλάρεσκη Σαλμακίς, μαγεύτηκε από την ομορφιά του νέου και τον ερωτεύτηκε παράφορα.

Ο Ερμαφρόδιτος όμως έμεινε ασυγκίνητος και αδιάφορος μπροστά στο ερωτικό πάθος της. Όταν εκείνη ένιωσε πως οι προσπάθειές της να τον κατακτήσει απέβαιναν μάταιες, προσποιήθηκε την αδιάφορη και απομακρύνθηκε από την πηγή. Ο Ερμαφρόδιτος, νομίζοντας ότι έμεινε μόνος, βούτηξε στο νερό της πηγής. Η Σαλμακίς όμως, που είχε κρυφτεί σε ένα γειτονικό θάμνο και παρακολουθούσε τις κινήσεις του νέου, βλέποντάς τον ανυπεράσπιστο μέσα στο βασίλειό της, βούτηξε και αυτή στην πηγή.

Ο Ερμαφρόδιτος, όσο και αν προσπάθησε, δεν κατάφερε να ξεφύγει από την αγκαλιά της νύμφης, που τυφλωμένη από το πάθος παρακάλεσε τους θεούς να μη χωρίσουν ποτέ οι δυο τους. Οι θεοί πραγματοποίησαν την επιθυμία της και συνένωσαν τα δύο σώματα σε ένα, δημιουργώντας ένα καινούργιο ον με διττή φύση, ούτε ξεκάθαρα γυναικεία ούτε ξεκάθαρα ανδρική. Ο Ερμαφρόδιτος, καθώς ένιωθε το σώμα του να αφομοιώνεται με το θηλυκό, καταράστηκε την πηγή και παρακάλεσε τους γονείς του όποιος άντρας πέφτει στα νερά της να χάνει τον ανδρισμό του και να εκθηλύνεται. Ο Ερμής και η Αφροδίτη εισάκουσαν την παράκληση του γιου τους και έδωσαν στην πηγή τη μυστηριώδη αυτή δύναμη.

Ο μύθος που παραδίδεται από τον Οβίδιο είναι αιτιολογικός και έχει πιθανώς Ελληνική καταγωγή. Ο ποιητής ξεκινά τη μυθική διήγηση προσπαθώντας να αιτιολογήσει την κακή φήμη που είχε η πηγή Σαλμακίς, για την οποία κάνουν λόγο τόσο ο Στράβων όσο και ο Βιτρούβιος. Παράλληλα ο Οβίδιος αιτιολογεί την ιδιόμορφη φυσιολογία και το ασυνήθιστο όνομα του Ερμαφρόδιτου.

Η παράδοξη διττή υπόσταση του Ερμαφρόδιτου προκάλεσε το ενδιαφέρον πολλών συγγραφέων της όψιμης περιόδου, όπως του Λουκιανού, του Μαρτιάλη και του Αυσονίου. Mνεία στον Ερμαφρόδιτο γίνεται και στην Παλατινή Ανθολογία και αφορά μια παράδοση πιθανής ερωτικής συνεύρεσής του με το Σειληνό, που απηχείται στην τέχνη.



Εκτός της Μυθολογίας στην «εσωτερική» (αποσυμβολισμός) υπάρχει αναφορά στο αρχέγονο ερμαφρόδιτο στάδιο της «ανθρωπότητας», ας διαβάσουμε εδώ πως περιγράφει στο Συμπόσιο ο Πλάτωνας το αρχέγονο αυτό όν:

«… υπήρχε λοιπόν τότε το ανδρόγυνο, που και στην εμφάνιση και στο όνομα αποτελούσε συνδυασμό του αρσενικού και του θηλυκού" τώρα όμως δεν υφίσταται πια αλλά το όνομα χρησιμεύει σαν βρισιά. Έπειτα ολόκληρο το σώμα κάθε ανθρώπου ήταν στρογγυλό, έχοντας ολόγυρα τη ράχη και τα πλευρά. Χέρια είχε τέσσερα και πόδια ίσα με τα χέρια, και πρόσωπα δύο πάνω από κυκλικό αυχένα, ολόιδια μεταξύ τους. Κεφάλι ένα πάνω από τα δύο πρόσωπα που βρίσκονταν το ένα απέναντι στο άλλο και αυτιά τέσσερα και διπλά γεννητικά όργανα, και όλα τα άλλα όπως θα μπορούσε κανείς από αυτά να εικάσει.

Προχωρούσε λοιπόν και όρθιο όπως και τώρα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση ήθελε, αλλά και όταν επιθυμούσε να τρέξει γρήγορα, όπως οι ακροβάτες, που φέρνοντας τα πόδια επάνω κινούνται κυκλικά, έχοντας τότε οχτώ σκέλη, στηριζόταν σ' αυτά και μετακινούνταν γρήγορα κυκλικά. Και ήταν τρία τα γένη και τέτοια, γιατί το αρσενικό γεννήθηκε αρχικά από τον ήλιο, το θηλυκό από τη γη κι εκείνο που μετείχε και των δύο από τη σελήνη, γιατί και η σελήνη μετέχει και των δύο. Ήταν δε κυκλικά, και αυτά και η πορεία τους, γιατί ήταν όμοια με τους γονείς τους και ήταν φοβερά ως προς τη δύναμη και τη σωματική τους αντοχή και είχαν πολύ μεγάλη έπαρση.

Τα έβαλαν μάλιστα και με τους θεούς, και αυτό που λέει ο Όμηρος για τον Εφιάλτη και για τον Ώτο, για εκείνους το λέει, το ότι δηλαδή προσπάθησαν να ανεβούν στον ουρανό για να επιτεθούν στους θεούς. Ο Ζευς τότε και οι άλλοι θεοί σκέφτονταν τι πρέπει να τους κάνουν και δεν έβρισκαν λύση, γιατί δεν μπορούσαν ούτε να τους σκοτώσουν και, όπως τους Γίγαντες, να τους κατακεραυνώσουν για να αφανίσουν το γένος τους (γιατί έτσι οι τιμές προς αυτούς και οι θυσίες των ανθρώπων θα χάνονταν), ούτε όμως και να τους αφήσουν να παρεκτρέπονται.

Τέλος ο Ζευς σκέφτηκε κάτι και τους λέει: Μου φαίνεται, είπε, πως μηχανεύτηκα έναν τρόπο ώστε και να διατηρηθούν οι άνθρωποι και να πάψει ο εκτραχηλισμός τους, αφού θα έχουν γίνει ασθενέστεροι. Τώρα λοιπόν αυτούς, είπε, θα τους κόψω τον καθένα στη μέση, κι έτσι και ασθενέστεροι θα είναι και χρησιμότεροι σ' εμάς, γιατί θα είναι πολυπληθέστεροι. Και θα βαδίζουν όρθιοι πάνω στα δύο σκέλη.

Αν όμως εξακολουθήσουν να παρεκτρέπονται και δεν θελήσουν να ησυχάσουν, και πάλι είπε, θα τους κόψω στα. δύο, ώστε να περπατούν πάνω στο ένα πόδι σα να παίζουν κουτσό. Αφού τα είπε αυτά, έκοψε τους ανθρώπους στη μέση, όπως εκείνοι που κόβουν τα μούσμουλα για να τα ξεράνουν, ή όπως εκείνοι που κόβουν τα αβγά με μια τρίχα. Και όποιον έκοβε, έβαζε τον Απόλλωνα να του γυρίζει το πρόσωπο και τον μισό λαιμό προς την τομή, ώστε βλέποντας το κόψιμό του να γίνει ο άνθρωπος φρονιμότερος και τον έβαζε να γιατρέψει και τα άλλα.

Αυτός λοιπόν του γύριζε το πρόσωπο και, τραβώντας από παντού το δέρμα προς αυτό που λέμε τώρα κοιλιά, όπως τα σουρωτά πουγκιά, το έδενε στη μέση της κοιλιάς αφήνοντας ένα στόμιο, αυτό που λέμε αφαλό. Και τις άλλες ρυτίδες τις πολλές τις λείαινε και διάρθρωνε τα στήθη έχοντας ένα όργανο παρόμοιο μ' εκείνο που χρησιμοποιούν οι τσαγκάρηδες για να λειαίνουν τις ρυτίδες των δερμάτων γύρω από τα καλαπόδια. Άφησε όμως λίγες, αυτές που βρίσκονται γύρω από την κοιλιά και τον αφαλό, για να αποτελούν ανάμνηση του παλιού παθήματος. Επειδή λοιπόν η φύση διχοτομήθηκε, ποθώντας το καθένα το μισό του, πήγαινε μαζί του.

Και τυλίγοντας τα χέρια του ο ένας γύρω από τον άλλον και αγκαλιασμένοι μεταξύ τους, θέλοντας να ξαναενωθούν, πέθαιναν από την πείνα και την απραξία, γιατί δεν ήθελαν να κάνει τίποτα ο ένας χωρίς τον άλλον. Και όποτε πέθαινε το ένα από τα δυο μισά και παρέμενε το άλλο, εκείνο που παρέμενε επιζητούσε άλλο και αγκαλιαζόταν μαζί του, είτε τύχαινε να είναι το ήμισυ μιας ολόκληρης γυναίκας (αυτό που τώρα ονομάζουμε γυναίκα), είτε ενός άντρα, και έτσι χάνονταν. Τους λυπήθηκε όμως ο Ζευς και μηχανεύτηκε κάτι άλλο, μεταθέτοντας τα γεννητικά τους όργανα μπροστά γιατί προηγουμένως τα είχαν κι αυτά προς τα έξω και η γονιμοποίηση και η γέννηση γινόταν όχι επάνω τους αλλά στη γη, όπως και στα τζιτζίκια.

Τα μετέθεσε λοιπόν έτσι αυτά μπροστά και έκανε ώστε μ' αυτά να γίνεται η γονιμοποίηση μέσα τους, με το αρσενικό μέσα στο θηλυκό, ώστε με το αγκάλιασμα, αν τύχει να είναι ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα, να γίνεται γονιμοποίηση και να αναπαράγεται το γένος, ή αν είναι άντρας με άντρα, να επέρχεται κορεσμός από τη συνουσία και να υπάρχουν παύσεις, και να στρέφονται στις δουλειές τους και να ασχολούνται με τα διάφορα ζητήματα της ζωής.

Είναι λοιπόν από τόσο παλιά ο έρωτας έμφυτος στους ανθρώπους και τους επαναφέρει στην αρχαία φύση, και επιχειρεί να κάνει από τα δύο ένα, και να γιατρέψει την ανθρώπινη φύση. Ο καθένας λοιπόν από μας είναι κομμάτι ανθρώπου, σαν κομμένος από ένα στα δύο, όπως οι γλώσσες τα ψάρια, κι αναζητεί πάντοτε ο καθένας το κομμάτι που του λείπει…»

Καθόλου επίσης τυχαίο πως σύμφωνα με την Ορφική Κοσμογονία ο Ηρικαπαίος ή και Ηρικεπαίος ήταν ερμαφρόδιτο ον το οποίο και χαρακτηριζόταν κυρίαρχη πρωτόγονη και ζωοδότης δύναμη του κόσμου. Κατά την Ορφική κοσμογονία στην αρχή δημιουργήθηκε ο Χρόνος και εξ αυτού η δυάδα Αιθήρ και Χάος, τα οποία μετά του κοσμογονικού Ωού (αυγού) παρήγαγαν την πρώτη θεϊκή τριάδα. Στη συνέχεια από τη γονιμοποίηση του Ωού προήλθαν ο Έρως, ο Φάνης (δηλαδή ο θεός του φωτός) και ο Μήτις (ο θεός της σκέψης, της φρόνησης) που αποτέλεσαν έτσι τη δεύτερη θεϊκή τριάδα..



 Λατρεία

 Η θεοποίηση καθώς και οι απαρχές της λατρείας των ερμαφρόδιτων όντων προέρχονται από τις ανατολικές θρησκείες, όπου η ερμαφρόδιτη φύση εξέφραζε την ιδέα ενός αρχέγονου όντος το οποίο συνένωνε τα δύο φύλα και είχε τη δύναμη να αυτογονιμοποιείται. Στην Ελλάδα και στη Μικρά Ασία ερμαφρόδιτα χαρακτηριστικά εμφανίζουν κατά περίπτωση γνωστές μεγάλες θεότητες, όπως ο Διόνυσος, ο Ζευς Στράτιος, ο Έρως, η Κυβέλη, η Άγδιστις και η Αφροδίτη, η οποία στην Κύπρο λατρευόταν ως Αφρόδιτος και παριστανόταν ως θηλυκή υπόσταση με γενειάδα και φαλλό.

Στον Ελλαδικό χώρο η λατρεία που Ερμαφρόδιτου πρέπει να εισήχθη στις αρχές του 4ου αι. π.Χ., οι γνώσεις όμως για αυτήν είναι πενιχρές. Δεν έχουμε πληροφορίες για το αν αποτέλεσε μία από τις σημαντικές θεότητες στο ελληνικό πάνθεον ούτε για το είδος των ιδιοτήτων που είχε. Διατυπώθηκε η υπόθεση, καθώς ο Ερμαφρόδιτος ενσάρκωνε την πλήρη ενότητα και αρμονία των δύο φύλων, ότι επρόκειτο πιθανόν για θεότητα άμεσα συνδεδεμένη με τη γονιμότητα και την αναπαραγωγή και λατρευόταν ως προστάτης του γάμου και της σεξουαλικής ένωσης.

Παράλληλα, οι απεικονίσεις του κατά την Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο σε ιδιωτικές οικίες, θέατρα, λουτρά και γυμνάσια οδήγησε στο συμπέρασμα ότι πιθανώς είχε αποδοθεί στη θεότητα αποτροπαϊκή ιδιότητα. Επιπλέον οι μορφές του Ερμαφρόδιτου από τερακότα που βρέθηκαν σε ελληνιστικούς τάφους στην Ελλάδα και οι απεικονίσεις του σε ρωμαϊκά ταφικά μνημεία απηχούν ίσως κάποια χθόνια υπόσταση.

Αξιοσημείωτο είναι ότι οι Έλληνες και Λατίνοι συγγραφείς δε φαίνεται να τον συσχετίζουν με τους ανθρώπους που εκ γενετής είχαν αδιευκρίνιστα σεξουαλικά χαρακτηριστικά, οι οποίοι θεωρούνταν μίασμα και δυσοίωνα όντα και γι’ αυτό θανατώνονταν. Από τα λεγόμενα του Θεοφράστου διαφαίνεται ότι ο Ερμαφρόδιτος δεχόταν λατρευτικές τιμές, ενώ ο Αλκίφρων κάνει λόγο για την παρουσία ιερού αφιερωμένου στη θεότητα στο δήμο Αλωπεκής της Αττικής. Δυστυχώς δεν υπάρχουν στοιχεία για ιερά αφιερωμένα στον Ερμαφρόδιτο στη Μικρά Ασία.

Κατά την λατρεία του οι άνδρες ντύνονταν ως γυναίκες και οι γυναίκες ως άνδρες.



Τέχνη

Ο Ερμαφρόδιτος εικονίζεται συχνά στην ελληνιστική και ρωμαϊκή τέχνη σε γλυπτά, τοιχογραφίες και ψηφιδωτά. Φιλολογικές και επιγραφικές μαρτυρίες αναφέρουν γλυπτά έργα με τη μορφή του. Αξιοσημείωτη είναι η μνεία του Πλινίου σε ένα χάλκινο άγαλμα που επονομαζόταν Hermaphroditus nobilis, κατασκευασμένο από το γλύπτη Πολυκλή.

Ο Ερμαφρόδιτος εικονίζεται στα έργα τέχνης της Αρχαιότητας γυμνός ή εν μέρει ντυμένος, είτε έχοντας κορμί εφήβου με γυναικεία στήθη και ανδρικά γεννητικά όργανα είτε με ευλύγιστο καλλίγραμμο γυναικείο κορμί και ανδρικά γεννητικά όργανα. Στη γλυπτική ιδιαίτερα διαδεδομένος ήταν ο τύπος του «ανασυρόμενου Ερμαφρόδιτου», που ανασηκώνει τα ιμάτιό του επιδεικνύοντας τα γεννητικά του όργανα.

Περίφημη όμως είναι και η φιγούρα του επονομαζόμενου «κοιμώμενου Ερμαφρόδιτου», έργο της Ελληνιστικής περιόδου που σώζεται σε πολλά ρωμαϊκά αντίγραφα.

Συχνά συναντούμε τον Ερμαφρόδιτο σε γλυπτά συμπλέγματα, είτε μαζί με την Αφροδίτη είτε μαζί με Ερωτιδείς ή τον Πάνα είτε με μορφές του βακχικού θιάσου. Στις τοιχογραφίες της Πομπηίας απεικονίζεται με το Σειληνό, γεγονός που απηχεί μάλλον την παράδοση που συνδέει τα δύο αυτά μυθικά πρόσωπα. Δε γνωρίζουμε έργα τέχνης της Αρχαιότητας τα οποία να απεικονίζουν το μύθο του Ερμαφρόδιτου και της νύμφης Σαλμακίδος που παραδίδει ο Οβίδιος. Αντίθετα, στην Αναγέννηση και σε μεταγενέστερες περιόδους ο μύθος αυτός αποτέλεσε πηγή έμπνευσης πολλών καλλιτεχνών.

Στη Μικρά Ασία βρέθηκε μικρός αριθμός γλυπτών με τη μορφή του Ερμαφρόδιτου. Από τη Σμύρνη προέρχεται ένα άγαλμα του τύπου του «ανασυρόμενου Ερμαφρόδιτου», ενώ δύο μαρμάρινες ερμαϊκές στήλες με τη μορφή του Ερμαφρόδιτου ανακαλύφθηκαν στο Πέργαμον. Στο Πέργαμον βρέθηκε επίσης ένα εξαιρετικό μαρμάρινο άγαλμά του που χρονολογείται στο 2ο αι. π.Χ.

Ο Ερμαφρόδιτος στέκεται ημίγυμνος, με μανδύα ριγμένο στο αριστερό του χέρι και λυγίζοντας το σώμα προς τα πίσω, αποκαλύπτοντας έτσι τα γεννητικά του όργανα. Η στάση παραπέμπει σε αγαλματικούς τύπους της Αφροδίτης, του Διονύσου και του Απόλλωνα. Κάποια τμήματα από γλυπτά συμπλέγματα Ρωμαϊκής εποχής που παρίσταναν τον Ερμαφρόδιτο μαζί με σάτυρο βρέθηκαν στη Σίδη, στη Σμύρνη, καθώς και στην Αντιόχεια της Συρίας, από όπου προέρχονται και σπαράγματα μωσαϊκών που έφεραν και αυτά παράσταση του Ερμαφρόδιτου με σάτυρο.

Δημήτριος ο Φαληρεύς : Ο φιλόσοφος που διετέλεσε επιμελητής της πόλης των Αθηνών.


Ο Δημήτριος ο Φαληρεύς ήταν αρχαίος Έλληνας πολιτικός, που διακρίθηκε ακόμη ως ρήτορας, συγγραφέας και φιλόσοφος της Περιπατητικής Σχολής. Η γέννηση του τοποθετείται περί το 345 π.Χ. στο Φάληρο, εξ ου και το προσωνύμιο του. Όσον αφορά στη ζωή και τη δράση του οι πληροφορίες που μας παραδίδονται προέρχονται κυρίως από τον Διογένη Λαέρτιο και το λεξικό «Σούδα». Ήταν γιος του Φανόστρατου, ενώ ο Διογένης Λαέρτιος παραδίδει κάποια είδηση, σύμφωνα με την οποία ο Δημήτριος «ην εκ της Κόνωνος οικίας». Στο σημείο αυτό ο Αιλιανός αναφέρει ότι ο Δημήτριος υπήρξε δούλος στην οικία του Τιμόθεου, γιου του Κόνωνος. Ωστόσο, οι μελετητές αξιολογούν ως αναξιόπιστη αυτή την πληροφορία, ενώ δέχονται ότι η οικογένεια του είχε στενές σχέσεις με την οικογένεια του Κόνωνος.
Όταν ο Δημήτριος ήταν νέος φημιζόταν για την ομορφιά του, για την οποία είχε χαρακτηριστεί ως «Χαριτοβλέφαρος».
Η παιδεία του ήταν ιδιαιτέρως επιμελημένη και υπήρξε μαθητής του Αριστοτέλη και του διαδόχου του στην Περιπατητική Σχολή, του Θεόφραστου από την Ερεσό. Κοντά στους δυο φιλοσόφους απέκτησε βαθιά μόρφωση, ενώ συνέγραψε πλείστα συγγράμματα, τα οποία όμως δεν διασώζονται σήμερα. Όσον αφορά στο πολιτικό επίπεδο υπήρξε οπαδός της αντιμακεδονικής μερίδας, η οποία είχε ταχθεί κατά του Αντιπάτρου, ενώ όπως θα αποδειχτεί αργότερα θα αναπτύξει πολύπλευρη δραστηριότητα στα εσωτερικά ζητήματα της Αθήνας, όπου θα διακριθεί ως νομοθέτης και διαχειριστής.
Ακόμη, φημιζόταν για την ρητορική του δεινότητα, ενώ πηγές αναφέρουν ότι ήταν εκείνος που εισήγαγε το ασιατικό ύφος στην τέχνη της ρητορείας. Η ικανότητα του αυτή ήταν η αιτία απόκτησης μεγάλης επιρροής στην Αθήνα, με αποτέλεσμα να διοριστεί από τον βασιλιά Κάσσανδρο ως «επιστάτης» των Αθηναίων πολιτών. Έτσι, εκλέχθηκε επιμελητής της πόλης και η διακυβέρνηση του διήρκησε δέκα συναπτά έτη (317 π.Χ. – 307 π.Χ.), όπου υπηρέτησε επάξια την πόλη και τον λαό. Έδειξε έντονη δραστηριότητα στον οικονομικό και τον νομοθετικό τομέα, επιτυγχάνοντας με τις ρυθμίσεις του την αύξηση των εσόδων της Αθήνας, αλλά και την μεταμόρφωση της, μέσω των καλαίσθητων διακοσμήσεων του. Συγκεκριμένα, ανέβασε τις ετήσιες προσόδους της πόλης σε 1.200 τάλαντα, ενώ θέσπισε νόμους για την περιστολή της πολυτελούς και έκλυτης διαβίωσης.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασαν οι νόμοι του για τον περιορισμό της χλιδής, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την απαγόρευση της κατασκευής μεγαλόπρεπων ταφικών μνημείων. Λιτές επιτύμβιες στήλες αντικατέστησαν τις πλούσια διακοσμημένες, μαρμάρινες ληκύθους και τα εντυπωσιακά ανάγλυφα με σκηνές αποχαιρετισμού, με αποτέλεσμα το τέλος της αττικής τέχνης των νεκρικών μνημείων. O νόμος αυτός και άλλοι ανάλογοι του Δημητρίου του Φαληρέως διατηρήθηκαν ενεργοί επί αιώνες, γεγονός που αποδεικνύει ότι είχαν την υποστήριξη της δημόσιας κοινής γνώμης, καθώς ο λαός είχε κουραστεί από την προκλητική επίδειξη πλούτου των ισχυρών της πόλης. Στο σημείο αυτό ιστορικές πηγές μας πληροφορούν ότι οι Αθηναίοι ως ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς του, έστησαν προς τιμήν του 360 ανδριάντες, έναν για κάθε μέρα του έτους, οι περισσότεροι από τους οποίους τον απεικόνιζαν έφιππο ή πάνω σε άρμα.
Δημήτριος  ο Πολιορκητής αργυρό τετράδραχμο
Ωστόσο, μετά την κατάληψη της Αθήνας από τον Δημήτριο Α’ τον Πολιορκητή (307 π.Χ.) και την απόβαση του στον Πειραιά, η πολιτική του σταδιοδρομία του Δημήτριου λήγει. Αν και ο ίδιος κατείχε την Μουνιχία, δηλαδή τον σημερινό λόφο της Καστέλας του Πειραιά και συγκεκριμένα την κορυφή και την ανατολική πλαγιά με τον προ αυτού όρμο, αλλά και σημαντική στρατιωτική δύναμη, τράπηκε σε φυγή στη Θήβα και από εκεί κατέφυγε στην Αίγυπτο, για να γλιτώσει την θανατική ποινή που του επέβαλαν οι Αθηναίοι. Αμέσως μετά την πτώση του οι Αθηναίοι έσπευσαν να καταστρέψουν τους ανδριάντες του, από τους οποίους άλλους έριξαν στη θάλασσα, άλλους πούλησαν και άλλους  έκοψαν για να κατασκευάσουν αγγεία, τις λεγόμενες «αμίδες».  
 
Ο φιλόσοφος στην Αίγυπτο συνάντησε την θερμή υποδοχή του βασιλιά Πτολεμαίου του Σωτήρα, ο οποίος του απέδωσε μεγάλες τιμές. Βλέποντας ο Δημήτριος τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις που επέφερε η ραγδαία επέλαση των μακεδονικών φαλαγγών στις αχανείς εκτάσεις της Περσικής Αυτοκρατορίας, έπλασε ένα όνειρο που είχε σχέση με την ανάδειξη του ελληνικού πνεύματος σε παγκόσμια κλίμακα, καταφέρνοντας να πείσει με τις προτροπές του τον Πτολεμαίο να δημιουργήσει στην Αλεξάνδρεια σχολή και βιβλιοθήκη, όπου θα συγκεντρώνονταν όλα τα βιβλία του τότε γνωστού κόσμου. Τότε ακριβώς, ο βασιλιάς της Αιγύπτου του ανέθεσετην ίδρυση της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Με αυτό τον τρόπο, ο Δημήτριος έθεσε τα θεμέλια της γραμματικής και της κριτικής φιλολογίας, ενώ με τις συμβουλές του συνείσφερε στην μετάφραση των ιερογλυφικών χρονικών της Αιγύπτου και άλλων απόκρυφων βιβλίων.
Ο Φαληρεύς, έχοντας θητεύσει επιτηρητής της Αθήνας, γνώριζε από κοντά τη λειτουργία και τη σύνθεση της Ακαδημίας του Πλάτωνα και του Λυκείου του Αριστοτέλη, ενώ πιθανολογείται ότι είχε διδαχθεί από τον ίδιο το φιλόσοφο τον τρόπο οργάνωσης μιας βιβλιοθήκης.Το όνειρο του Δημητρίου άρχισε να υλοποιείται περί το 300 π.Χ. με την ανέγερση του «Μουσείου», του πρώτου πανεπιστημίου στον κόσμο. Το «Μουσείο» ήταν σχολή που δημιουργήθηκε σύμφωνα με τα πρότυπα των δύο αθηναϊκών σχολών και ονομάστηκε έτσι επειδή ήταν αφιερωμένο στις Εννέα Μούσες, τις προστάτιδες των τεχνών και των επιστημών.Ο Δημήτριος με το δημιουργικό του πνεύμα αντιλήφθηκε ότι για να υπάρξει πρόοδος στον τομέα της γνώσης, δεν χρειάζεται μόνο η σύνθεση μιας σχολής με διαπρεπή μυαλά, αλλά και η καταγραφή και συγκέντρωση των ερευνών σε ένα μέρος.
Το ύφος του ήταν φιλοσοφικό, αναμιγμένο με «ρητορικήν ευτονίαν», αλλά ασυνήθιστα γλυκερό στους δέκα Αττικούς Ρήτορες. Επιπροσθέτως, ο Διογένης Λαέρτιος μας παραδίδει έναν κατάλογο των συγγραμμάτων του Δημήτριου, ο οποίος περιέχει 45 τίτλους, και στον οποίο περιλαμβάνονται έργα ρητορικά, πολιτικά, φιλοσοφικά, αλλά και γραμματικού και φιλολογικού περιεχομένου. Ειδικότερα, το έργο του με τίτλο «Περί της Δεκαετίας», περιείχε τον απολογισμό της δράση του όταν ήταν επιμελητής της πόλης των Αθηνών. Επιπλέον, ένα άλλο σύγγραμμα του είναι γνωστό με τον τίτλο «Σωκράτης». Όσον αφορά στην πολιτική νομοθεσία, ανήκουν τα έργα του «Περί της Αθήνησι Νομοθεσίας» και «Περί των Αθήνησι Πολιτειών». Ακόμη, είχε προβεί στην συγγραφή και άλλων έργων, με περιεχόμενο τεχνοκρατικό και φιλολογικό, μερικά εκ των οποίων είναι το «Περί Ρητορικής», το «Περί Ηλιάδος» και το «Περί Οδύσσειας».  Ένα ακόμη σύγγραμμα του φέρει τον τίτλο «Αισωπίων», ενώ λέγεται ότι είχε συνθέσει και παιάνες για τον θεό Σάραπι, λόγω του ότι είχε ανακτήσει τη χαμένη του όραση έπειτα από δεήσεις στον θεό αυτό. 
Τέλος, όταν διαδέχτηκε τον θρόνο ο Πτολεμαίος ο Φιλάδελφος, ο Δημήτριος έχασε την βασιλική εύνοια, γιατί είχε συμβουλέψει τον Σωτήρα να προτιμήσει ως διάδοχο του τον Πτολεμαίο τον Κεραυνό. Αναφορικά με τον θάνατο του Φαληρέως, οι αρχαίες πηγές αναφέρουν δυο εκδοχές, είτε ότι πέθανε στη φυλακή, είτε εξόριστος στην Άνω Αίγυπτο, από δάγκωμα δηλητηριώδους φιδιού το 280 π.Χ. Αξίζει να σημειωθεί ότι με τον θάνατο του επήλθε το τέλος της φυσικής ρητορείας, ενώ ανοίχτηκε η εποχή ενός ρητορικού είδους που ήταν περισσότερο τεχνητό και επιδεικτικό.

Τι έτρωγαν οι Έλληνες το 1600 π.Χ.;

Πλούσιο σε πρωτεΐνες το πιάτο του αρχαίου Σαντορινιού
Ο αρχαιολόγος Χρίστος Ντούμας αφήνει για λίγο στην άκρη τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στο Ακρωτήρι της Θήρας και μας μιλά για τις νοστιμιές που απολάμβαναν οι πρόγονοί μας 3.500 χρόνια πριν σε μια ομολογουμένως απολαυστική κουβέντα. 

Αφορμή η συμμετοχή του στις Μέρες Γευσιγνωσίας του Μουσείου Μπενάκη (9-11/5) και συγκεκριμένα στην εκδήλωση-συζήτηση «Γευσίπλους - Χαρτογραφώντας τον γαστρονομικό πολιτισμό του Αιγαίου» (Παρασκευή, 6 μ.μ., αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη στην Πειραιώς).

Εκεί, ο διευθυντής της ανασκαφής του Ακρωτηρίου και ομότιμος καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών θα παρουσιάσει στο κοινό την ιστορική και αρχαιολογική διάσταση του πολιτισμού και της γαστρονομίας του Αιγαίου.

Βρίσκουμε σοφή τη σύνδεση της γαστριμαργίας με τον πολιτισμό στη... νόστιμη αυτή διοργάνωση, που, εκτός από έκθεση παραγωγών και γευσιγνωσίες, περιλαμβάνει πολλά χάπενινγκ, εκδηλώσεις αλλά και Φεστιβάλ Γαστριμαργικού Κινηματογράφου. Την τιμητική τους έχουν οι Κυκλάδες και το Αιγαίο και κάπου εδώ μπαίνει ο κ. Ντούμας, που μας «ξεναγεί» στις βρώσιμες πρώτες ύλες που φύλαγαν στις κουζίνες τους οι κάτοικοι της προϊστορικής Σαντορίνης: πρώτες ύλες που τόσο καλά διατήρησε η τέφρα του ηφαιστείου...

«Βρήκαμε πολλά κατάλοιπα καρπών, μέσα σε δοχεία που φυλάσσονταν στα σπίτια. Καθώς έπεσε η τέφρα απανθρακώθηκαν και έτσι διατηρήθηκαν», εξηγεί ο Χρ. Ντούμας. «Οι καρποί αυτοί ήταν προϊόντα καλλιεργειών -γι' αυτό και έχουμε γνώσεις για τις καλλιέργειες εκείνης της εποχής. Βρήκαμε φάβα, φακές, κριθάρι-, σε ένα μάλιστα πιθάρι γεμάτο τέφρα βρήκαμε αποτυπώματα αμύγδαλων. Εντοπίσαμε επίσης πολλά κουκούτσια ελιών θρυμματισμένα, άρα μιλάμε για παραγωγή λαδιού. Βρήκαμε και ένα πιθάρι με σαλιγκάρια, αν και τα συγκεκριμένα ήταν εισαγωγής! Επρόκειτο για κρητικά σαλιγκάρια».

Βρήκαν όμως και πάρα πολλούς σπόρους από σύκα: «Αυτή ήταν η ζάχαρή τους. Και βέβαια, το σύκο ήταν το καθαρτικό τους!» (χαμογελάει).    

- Βρήκατε και υπολείμματα ψαριού;    
                      
«Μέσα σε πιθάρια εντοπίσαμε αποξηραμένα ψάρια και κόκαλα ψαριών. Μάλιστα, καθώς σκάβαμε σε βαθιά στρώματα, για τα θεμέλια των στύλων του στεγάστρου, βρήκαμε γάρον (garum κατά τους Ρωμαίους). Πρόκειται για μια πάστα από ψάρι, λιχουδιά για τους Ρωμαίους. Η αριστοκρατία απολάμβανε το καλύτερο μέρος του ψαριού, ενώ η "πλέμπα" και ο στρατός χρησιμοποιούσαν τα κεφάλια, τις ουρές, τα πτερύγια. Βρήκαμε ένα τέτοιο πιθαράκι και επρόκειτο για σημαντική ανακάλυψη μιας και απέδειξε ότι 1.500 χρόνια πριν τους Ρωμαίους, το έφτιαχναν στη Θήρα. Είναι βέβαια χαρακτηριστικό ενός λαού που ζει με και από τη θάλασσα...»    

- Κρέας έτρωγαν;    

«Βρήκαμε άφθονα κόκαλα από αιγοπρόβατα (που αποτελεί βασικό είδος κτηνοτροφίας και σήμερα στα νησιά), ελάχιστα βοοειδή (στα νησιά δεν μπορούν να εκθρέψουν μεγάλα ζώα) και πολύ λίγο κυνήγι (κουνέλια, αποδημητικά πουλιά). Βρήκαμε όμως πάρα πολλά κατάλοιπα από αχινούς, αχιβάδες, κυδώνια και άλλα παρεμφερή θαλασσινά».

- Εχουμε ιδέα πώς τα μαγείρευαν ολ' αυτά;    

«Ξέρουμε πως είχαν τριποδικές χύτρες που σημαίνει ότι, αν μη τι άλλο, έβραζαν. Γιαχνί πάντως δεν νομίζω πως έφτιαχναν, αφού δεν είχαν ντομάτες. Σήμερα μπορεί να μιλάμε για τα περίφημα σαντορινιά ντοματάκια, όμως οι ντομάτες μας ήρθαν από την Αμερική! Βρήκαμε επίσης ταψιά και φορητά τριποδικά φουρνάκια: φωτιά από πάνω, φωτιά από κάτω και ταψάκι με καπάκι και πορτούλα. Ενα είδος γάστρας με πόδια».    

- Τι σας εξέπληξε πιο πολύ από αυτά που ανακαλύψατε;    

«Οι Κρατευτές: πάνω τους έψηναν σουβλάκια. Είχαν εγκοπές αλλά και τρυπούλες για να κυκλοφορεί ο αέρας και να μην σβήνουν τα κάρβουνα. Ηταν πολύ εργονομικοί. Στην άκρη τους είχαν το σχήμα κεφαλής κριαριού. Και εξσφάλιζαν και ένα υγιεινό ψήσιμο, αφού το λίπος έπεφτε».    

- Δηλαδή, το σουβλάκι είναι δικό μας έδεσμα... Κι όμως, κάποιοι σήμερα νομίζουν ακόμα πως είναι τουρκικής προέλευσης.
«Το σουβλάκι κατάγεται από το Αιγαίο. Οι Τούρκοι ήρθαν το 1453 μ.Χ. Κάποτε είχα μια κουβέντα με έναν διαπρεπή Τούρκο αρχαιολόγο, τον ελληνιστή Εκρέμ Ακουργκάλ. Και του έλεγα ότι έχουμε δανειστεί κι εμείς πολλά από την τουρκική κουζίνα. Φερνοντάς του ως παράδειγμα τον κεφτέ. Και μου λέει: "Είστε αφελής. Οι Τούρκοι όταν ήρθαν εδώ ήταν νομάδες. Δεν είχαν κουζίνα. Απλώς υιοθέτησαν τη βυζαντινή κουζίνα. Ας μην κοροϊδευόμαστε: η λέξη "κεφτές" δεν είναι τούρκικη. Είναι η βυζαντινή λέξη "κοπτόν κρέας...". Και πράγματι, θυμάμαι ακόμα τη μαμά μου και τη γιαγιά μου να κόβουν γρήγορα και σταυρωτά το κρέας με δύο κοφτερά μαχαίρια κάνοντας το κιμά!».    

- Οι ανασκαφές του Ακρωτηρίου αποτελούν τα παλαιότερα τεκμήρια για το τι έτρωγαν οι Ελληνες;

«Οχι. Υπάρχουν σκόρπια ευρήματα και από τη νεολιθική εποχή (5η και 4η χιλιετία π.Χ.) σε Θεσσαλία, Μακεδονία, Θράκη. Ομως στο Ακρωτήρι, χάρη στο ηφαίστειο, πρώτη φορά βρέθηκαν τόσο πολλά μαζεμένα -και τόσο καλά διατηρημένα. Σκεφθείτε πως στις λάβες της Σαντορίνης υπάρχουν εγκλείσματα φυτών όπως τα φοινικόδεντρα ή οι ελιές που χρονολογούνται 60.000 χρόνια πριν από σήμερα. Και αποκαλύπτουν ένα κλίμα που δεν διαφέρει από το σημερινό. Στα πρώιμα ιστορικά χρόνια, την 5η, 4η ή 3η χιλιετία π.Χ., ο άνθρωποι άρχισαν να καλλιεργούν την ίδια αυτή άγρια χλωρίδα».

Η περίφημη μεσογειακή διατροφή έχει πολύ μακρινές ρίζες τελικά...    

Που πήγαν οι γεύσεις;

Σήμερα παρατηρείται μια μείωση έως πλήρης απουσία των γεύσεων από τις τροφές που καταναλώνει ο σύγχρονος άνθρωπος. Για παράδειγμα τα βερίκοκα που πωλούνται μαζικά (όχι των κήπων) από τους μανάβηδες, έχουν ελάχιστη από την γεύση που είχαν παλιά (μέχρι και πριν 30 χρόνια). Το παράδειγμα με τα βερίκοκα είναι πολύ χαρακτηριστικό αλλά πιστεύω ότι ουσιαστικά, αν το καλοσκεφτεί κανείς, όλες οι τροφές εκπίπτουν ως προς τις γεύσεις που είχαν στο παρελθόν.
Τα ερωτήματα τα οποία γεννώνται είναι: Γιατί περιήλθε ο σύγχρονος άνθρωπος σε αυτήν την κατάσταση ως προς τις γεύσεις; Επίσης, ποιες είναι οι συνέπειες από την κατανάλωση τροφών χωρίς γεύσεις;
Για να μπορέσουμε να δώσουμε απάντηση σε αυτά τα δύο ερωτήματα, είναι απαραίτητο πρώτα να ασχοληθούμε με την ανάλυση της φύσης των γεύσεων.
Ως προς τη φύση των γεύσεων μπορούμε να επισημάνουμε τα εξής: Οι γεύσεις, έτσι όπως τις αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, μπορούν να διακριθούν σε τρία επίπεδα:

Πρώτο επίπεδο: Η ιδιαίτερη και μοναδική γεύση κάθε τροφής. Για παράδειγμα η γεύση του βερίκοκου, του ροδάκινου, του καρπουζιού, του σπαραγγιού κλπ. Το επίπεδο αυτό της γεύσης που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος προέρχεται από την ιδιαίτερη ταυτότητα και φυσιογνωμία διαφορετικών φυτών και ζώων (οι γεύσεις των ζώων έχουν δευτερεύουσα σημασία γιατί προέρχονται ουσιαστικά από την κατανάλωση φυτών ως τροφών και ως γεύσεων). Έτσι, το κάθε διαφορετικό φυτό, ανάλογα με την πεμπτουσία που φέρει, αλληλεπιδρώντας με την Γη και τον Ουρανό, δημιουργεί και την ιδιαίτερη γεύση του. Αυτό σημαίνει ότι η γεύση αυτή (π.χ. του καρπουζιού), επιδρά στο επίπεδο της ανθρώπινης πεμπτουσίας, τη θρέφει (yin) και την τονώνει (yang). Το επίπεδο αυτό της γεύσης επιδρά βαθιά μέσα στο σώμα, στον πυρήνα του ανθρώπινου όντος, εκεί όπου εδράζεται η προγονική ενέργεια, η πεμπτουσία (οι σύγχρονοι δυτικοί επιστήμονες εντοπίζουν την θέση της πεμπτουσίας στον πυρήνα του κυττάρου και την ονομάζουν DNA, οι Κινέζοι θεωρούν ως έδρα της πεμπτουσίας τα Νεφρά, αναπαραγωγικά όργανα και τον μυελό. Αυτό σημαίνει ότι οι γεύσεις αυτές θρέφουν (yin) και ενεργοποιούν (yang) την μνήμη του ανθρώπινου όντος.
Ως προς τις γεύσεις αυτού του επιπέδου, ο άνθρωπος, για να είναι υγιής, οφείλει να καταναλώνει όλες τις γεύσεις που γεννά η κάθε εποχή (Yang – Ουράνιο) και ο κάθε τόπος (Yin – Γήινο). Για παράδειγμα, πρέπει κατά τη διάρκεια του ετήσιου κύκλου να καταναλώσει οπωσδήποτε βερίκοκα και μάλιστα την εποχή που η φύση τα γεννά (δηλαδή τέλος Μαΐου, αρχές Ιουνίου) και αν είναι δυνατόν κοντά στο δέντρο που τα προσφέρει.

Δεύτερο επίπεδο: Το δεύτερο επίπεδο γεύσης που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος είναι αυτό που οι Κινέζοι αποκαλούν οι 5 γεύσεις: το ξινό, το πικρό, το γλυκό, το πικάντικο και το αλμυρό και οι Αρχαίοι Έλληνες περιγράφουν ως 7 γεύσεις (Θεόφραστος, Περί Οσμών), δηλαδή το γλυκό, το ξινό, το πικρό, το στυφό, το πικάντικο, το αλμυρό και το ουδέτερο (π.χ. το νερό). Η διαφωνία μεταξύ Κινέζων και Ελλήνων είναι αριθμολογική και δεν αφορά ούτε την ουσία της φύσης των γεύσεων αλλά ούτε και τον πραγματικό αριθμό τους.
Στην πραγματικότητα, αυτό που κυριαρχεί σε αυτό το δεύτερο επίπεδο γεύσεων είναι το γλυκό. Ο άνθρωπος, αλλά επίσης και όλα τα ζωικά είδη επιδιώκουν να καταναλώνουν γλυκές τροφές. Οι υπόλοιπες έρχονται απλά να συγκεράσουν (εξισορροπήσουν) την γλυκιά.
Γιατί τα ζώα (ξέρουμε ότι τα ζώα επιλέγουν το γλυκό και αυτά από την γλυκύτητα του κρέατός τους) και ο άνθρωπος επιλέγουν το γλυκό ως γεύση για να τραφούν και να ζήσουν; Επειδή, για την επιβίωση των ζώων και του ανθρώπου είναι υποχρεωτική η κατανάλωση φυτών, συμπεραίνουμε ότι την αναγκαιότητα αυτή την δημιουργούν τα φυτά. Προφανώς λοιπόν, αυτό που εμείς βιώνουμε ως γλυκιά γεύση, είναι κάτι που διευκολύνει τα φυτά, γι’ αυτό και
τα φυτά το παράγουν σε μεγάλες ποσότητες, και έτσι ο άνθρωπος και τα ζώα προσαρμόζονται σε αυτή την ιδιαιτερότητα των φυτών επιλέγοντας αυτό που είναι ήδη άφθονο.
Το γλυκό έχει, κατά τη γνώμη μου, μέσα του σε ιδανική αναλογία τον πλανήτη Γη (γη και νερό) και τον Ουρανό (αέρας και φωτιά) που τον περιβάλλει, καθώς και τα 4 στοιχεία. Αυτή η ιδανική μίξη, προσαρμοσμένη στα δεδομένα του πλανήτη μας, παράγει το γλυκό και επιτρέπει την κίνηση (yang) και την θρέψη (yin) φυτών και ζώων.
Το γλυκό επιδρά στην πεμπτουσία, τη θρέφει και την κινεί. Όμως η βασική επίδραση του γλυκού, αλλά και των υπόλοιπων γεύσεων αυτής της κατηγορίας, είναι στο επίπεδο της καθ’ ημέρα θρέψης και τόνωσης του σώματος, από τα όργανα στο Στομάχι και στο Σπλήνα και από τους χυμούς στο αίμα.

Τρίτο επίπεδο: Το τρίτο επίπεδο γεύσης που βιώνει ο άνθρωπος με τα γευστικά του όργανα είναι ως προς τις ποιότητες του θερμού, του ψυχρού, του υγρού και του ξηρού. Οι ποιότητες αυτές αποκαλύπτουν τις σχέσεις των έμβιων όντων που καταναλώνουμε με τα 4 στοιχεία.
Έτσι, μπορούμε να έχουμε ζουμερά βερίκοκα (άρα ένα φυτό με έντονη παρουσία της υγρότητας – νερό) αλλά επίσης ξερά βερίκοκα (άρα ένα φυτό με έλλειψη νερού, με έλλειψη yin).
Η έννοια της νοστιμιάς, είναι πολύ σημαντικό να αναλυθεί σε μια συζήτηση για τις γεύσεις. Η έννοια της νοστιμιάς λοιπόν είναι το υποκειμενικό βίωμα του εσθίοντα (άρα εξαρτάται από την κατάσταση ενέργειας του κάθε διαφορετικού ατόμου) από την αρμονική σύζευξη των 3 προαναφερθέντων επιπέδων γεύσης. Έτσι, έχουμε ένα νόστιμο βερίκοκο όταν διαθέτει την γνωστή γεύση του βερίκοκου σε επάρκεια, άρα τρώγεται την κατάλληλη εποχή (yang – χρόνος) και κοντά στο δέντρο (yin – χώρος). Είναι γλυκό (με ήπιες πινελιές ξινής γεύσης και ελάχιστες αποχρώσεις πικάντικης) και ταυτόχρονα ζουμερό (έχει δηλαδή την κατάλληλη ποσότητα υγρασίας).
Αυτό το βερίκοκο λοιπόν που επιφέρει γευστική ικανοποίηση θα θρέψει και θα κινήσει την πεμπτουσία, θα θρέψει και θα κινήσει το αίμα και θα προσφέρει αγαλλίαση στο σώμα (yin) και στο πνεύμα (yang). Ένα τέτοιο βερίκοκο πρέπει ο καθένας να δοκιμάζει μια φορά τουλάχιστον ετησίως.

Ήρθε η ώρα λοιπόν να απαντήσουμε στο πρώτο ερώτημα που θέσαμε: Για ποιο λόγο σήμερα λείπουν οι γεύσεις από τις τροφές; Ο λόγος είναι γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος προσπαθεί να επέμβει στο επίπεδο της πεμπτουσίας των φυτών και των ζώων που καλλιεργεί για να θραφεί. Η επέμβασή του αυτή έχει ως στόχο αποκλειστικά την αύξηση της ποσότητας (δηλαδή της οικονομικής κερδοφορίας). Αδιαφορεί για την ολόπλευρη (και ποσοτική – yin και ποιοτική – yang) ανάπτυξη των φυτών. Πιέζει την πεμπτουσία των φυτών (βλέπε μεταλλαγ- μένοι σπόροι) στην εκδήλωση κάποιων από τα χαρακτηριστικά τους (π.χ. η ντομάτα να είναι κόκκινη, ολοστρόγγυλη και σκληρή). Όταν παραμελείται όμως η ολόπλευρη ανάπτυξη των έμβιων όντων και πιέζεται (μέσα από την χρήση χημικών, λιπασμάτων κλπ) η εκδήλωση κάποιων μόνο χαρακτηριστικών και η αύξηση της ποσότητας, αυτό καταργεί την ισορροπία και παράγει φυτά και γεύσεις ανούσιες.
Για να επανέλθουν οι γεύσεις στις τροφές πρέπει ο άνθρωπος να περιορίσει τον παρεμβατισμό και την απληστία του. Να αντιληφθεί τη θέση του στην φύση, να μην λειτουργεί ως υπέρτατος αφέντης όλων αλλά ως ένα μικρό και ταπεινό κομμάτι του συνόλου. Να αναλογιστεί ο σύγχρονος άνθρωπος αν, το γεγονός ότι οι πρόγονοί μας δεν είχαν τόση υψηλή τεχνολογία δεν ήταν αποτέλεσμα ανεπάρκειας και ανικανότητας αλλά αντίθετα ένδειξη σεβασμού και σοφίας.
Ως προς τις συνέπειες της απουσίας των γεύσεων από τις τροφές θα μπορούσαμε να πούμε ότι η κύρια και πιο ουσιαστική είναι η απώλεια μνήμης. Η διάρρηξη της σχέσης με το παρελθόν, η απώλεια της μνήμης των γεύσεων, οδηγεί (μαζί βέβαια με όλες τις υπόλοιπες ατασθαλίες του σύγχρονου ανθρώπου) με ιλιγγιώδη ταχύτητα στην αυτοκαταστροφή. Ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να αναλογιστεί, πριν να είναι πολύ αργά, ότι κάθε τι που υπερβαίνει το μέτρο και την ισορροπία της φύσης είναι καταδικασμένο να εκλείψει.
Ας στραφούμε πάλι στην μελέτη του μέτρου και της αρμονίας της φύσης, ας απορρίψουμε τη δήθεν ευκολία που μας προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία, φρενάροντας την ιλιγγιώδη ταχύτητα προς την λήθη και την αυτοκαταστροφή και τότε οι γεύσεις θα επανέλθουν στο πιάτο μας.

Από τον άνθρωπο στον μετα-άνθρωπο

anthropos kai texnologiaΣτις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ήμασταν ακόμα πολύ νέοι και αισιόδοξοι, διαβάζαμε μετά μανίας το βιβλίο Cyberia του Ντάγκλας Ράσκοφ, τον περίφημο οδηγό επιβίωσης στον κυβερνοχώρο, που, τότε, βρισκόταν στα σπάργανα. Εκείνη την εποχή, η τεχνολογική επανάσταση υποσχόταν τα πάντα. «Οι κανόνες της γραμμικής πραγματικότητας δεν έχουν πια καμία ισχύ. Ακόμα και οι φανατικοί οπαδοί των νόμων της φυσικής και των μαθηματικών ανακάλυψαν ότι οι αριθμοί και τα σωματίδια έχουν πάψει να συμπεριφέρονται με τον προβλέψιμο τρόπο των γραμμικών εξισώσεων», έγραφε ο Ράσκοφ. Μιλούσε ακόμα για την ύπαρξη μιας «αθέατης επικράτειας» της οποίας μόνο η μία πλευρά ταυτίζεται με τη φυσική πραγματικότητα, και για την ανάγκη επινόησης μιας καινούργιας λέξης που θα την εκφράζει. Στο βιβλίο του αποκαλείται Κυβερία.

Δεν ξέρω πόσοι κατάφεραν να μετοικήσουν στη σαγηνευτική Κυβερία που υποσχόταν ο Ράσκοφ, αλλά είναι αλήθεια ότι η τεχνολογία δεν έπαψε να εξελίσσεται και να μεταμορφώνει, διαρκώς, τις ζωές μας. Ο ίδιος έγραφε ακόμα για παράξενους ελκυστές, άτομα που με τη βοήθεια της ονειροπόλησης αποκτούν πρόσβαση στο ευρύ δίκτυο τεχνητών κόσμων, για μεταφυσικούς χάκερ που αντλούν «παράνομα, εξωτικά ή απρόσιτα δεδομένα», για cyborgs, κυβερνοπλάσματα και ανθρωπομηχανές. Η φαντασίωση του ανθρώπου-μηχανή δεν είναι, βέβαια, επινόηση της αισιόδοξης δεκαετίας του ’90 και της κουλτούρας του κυβερνοπάνκ. Πολλές δεκαετίες νωρίτερα, η λογοτεχνία και το σινεμά του Φανταστικού φρόντισαν να μας συστήσουν αρκετά υβριδικά όντα με ανθρώπινα χαρακτηριστικά και καρδιά μηχανής.

Τα τελευταία χρόνια η συζήτηση για τον τρόπο που η εξέλιξη της τεχνολογίας επιδρά στην ανθρώπινη φύση, το πώς ο συντονισμός του ανθρώπινου μυαλού με τους υπολογιστές και τις νέες «έξυπνες μηχανές» μπορεί να επηρεάσει τις γνωστικές και αντιληπτικές μας ικανότητες, το σώμα, και τη ζωή μας, έχει υπερβεί τον χώρο της λογοτεχνίας και της τέχνης. Τέτοιου είδους ζητήματα απασχολούν, πλέον, πολύ σοβαρά κορυφαίους επιστήμονες διαφόρων ερευνητικών πεδίων σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι ερευνητές μάς προϊδεάζουν για τη διαμόρφωση αυτής της νέας ανθρώπινης κατάστασης, ενώ φιλόσοφοι, πολιτικοί, και θρησκευτικοί ηγέτες, θέτουν νέα ερωτήματα, εκφράζουν φόβους, υπενθυμίζουν τα ηθικά διλήμματα που προκύπτουν από τις επικείμενες προσμίξεις.

«Έχουμε φτάσει στο σημείο της ανθρώπινης Ιστορίας που υπάρχουν πια οι ρεαλιστικές προοπτικές για την ενίσχυση της γνωστικής, συναισθηματικής, αντιληπτικής και φυσικής μας ικανότητας, μέσω μιας σχεδιασμένης και άμεσης εφαρμογής ποικίλων τεχνολογικών παρεμβάσεων. Αυτές μπορεί να είναι γενετικές (τροποποίηση του ανθρώπινου DNA), προσθετικές (ενσωμάτωση εργαλείων και μηχανημάτων στο σώμα μας), φαρμακευτικές κ.ά.», γράφει στην επιθεώρηση The Philosophers Magazine o Αυστραλός φιλόσοφος Russell Blackford. Και προσθέτει: «Ο μετα-άνθρωπος θα είναι δική μας συνέχεια, αλλά θα διαφέρει αρκετά από μας. Θα ζει πιθανόν πολύ περισσότερα χρόνια, θα είναι εξυπνότερος και πιο ευτυχισμένος. Μια ακραία παραλλαγή αυτής της εξέλιξης είναι η δυνατότητα της μεταφοράς της προσωπικότητάς μας σε ένα προηγμένο και εξαιρετικά ανθεκτικό λογισμικό, το οποίο θα διασυνδέεται ποικιλοτρόπως με τον κόσμο». Ο ίδιος δεν αγνοεί, βέβαια, το ενδεχόμενο της σύγκρουσης αυτής της προοπτικής με τα προβλήματα του πλανήτη: τον υπερπληθυσμό, τις κλιματικές αλλαγές και την εξάντληση των φυσικών πόρων. Πολύ πρόσφατα δε, ο διάσημος Στίβεν Χόκινγκ, μαζί με τους Στούαρτ Ράσελ, καθηγητή πληροφορικής στο Μπέρκλεϊ, Μαξ Τέγκμαρκ, καθηγητή φυσικής στο ΜΙΤ, και τον νομπελίστα φυσικό, επίσης του ΜΙΤ, Φρανκ Βίλτσεκ, δημοσίευσε άρθρο στον βρετανικό Independent, όπου, με αφορμή την κινηματογραφική ταινία «Transcendence», με τους Τζόνι Ντεπ και Μόργκαν Φρίμαν, μιλά για τους κινδύνους που ελλοχεύουν στη δημιουργία Τεχνητής Νοημοσύνης.

Η συνύπαρξή μας με τους υπολογιστές. Για να προσεγγίσουμε καλύτερα, σε ρεαλιστική βάση, τη διαμόρφωση της νέας ανθρώπινης κατάστασης αναζητήσαμε τη βοήθεια ενός Έλληνα ειδικού. Ο Ιωάννης Τσαμαρδίνος, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Κρήτης και επικεφαλής του Εργαστηρίου Βιοπληροφορικής, ΙΤΕ-ΙΠ Κρήτης, μας μίλησε για τη μελλοντική συνύπαρξη ανθρώπων και υπολογιστών.

«Μέχρι τώρα, ο άνθρωπος και όλα τα έμβια όντα του πλανήτη είναι περιορισμένα από τη βιολογία τους. Ο ανθρώπινος υπολογιστής, δηλαδή ο εγκέφαλός μας, είναι πεπερασμένης μνήμης, ταχύτητας, γνωστικών και αντιληπτικών ικανοτήτων και, δυστυχώς, με ημερομηνία λήξης», λέει ο καθηγητής. Και προσθέτει: «Κάποτε, στο απώτερο μέλλον, αυτό θα πάψει να ισχύει όταν διασυνδεθεί πλήρως με μη έμβιους υπολογιστές. Θα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίες και τη γνώση της ανθρωπότητας με μια μας σκέψη. Να κάνουμε δύσκολους υπολογισμούς σε κλάσματα του δευτερολέπτου, να θυμόμαστε όλες μας τις εμπειρίες, να αντιλαμβανόμαστε και να αισθανόμαστε άμεσα τον κόσμο μέσω ηλεκτρονικών αισθητήρων, πέρα από τις πέντε αισθήσεις μας. Επιπλέον, η διασύνδεση πολλών εγκεφάλων και υπολογιστών πιθανότατα θα οδηγήσει σε ένα υπερ-διαδίκτυο, όπου συνεχώς θα ανταλλάσσονται πληροφορίες, σκέψεις, και γιατί όχι, κάποια στιγμή και συναισθήματα.
Τα σώματά μας είναι περιορισμένα σε έκταση. Συνεπώς, και η συνείδηση του εγώ μας είναι περιορισμένη. Φανταστείτε να είστε συνδεδεμένοι με ένα πλήθος από ρομπότ που τα αισθάνεστε σαν προέκταση του εαυτού σας, διάσπαρτα στον πλανήτη. Να βλέπετε ό,τι βλέπουν, να αισθάνεστε ό,τι αισθάνονται, να κινούνται με τη σκέψη σας. Η αντίληψη του “εγώ” σας, θα είναι, τότε, ευρύτατα κατανεμημένη στον χώρο και σίγουρα πολύ διαφορετική. Φανταστείτε, επίσης, τη διασύνδεσή σας με ένα αεροπλάνο. Αρκεί να το σκεφτείτε, για να αρχίσει να αντιδρά, όπως το χέρι σας. Να νιώθετε τις επιταχύνσεις, την αλλαγή της ατμοσφαιρικής πίεσης, να βλέπετε με την κάμερά του, ή να αισθάνεστε κάτι σαν πείνα όταν πέφτει η στάθμη των καυσίμων. Δεν θα είστε ξανά ο ίδιος, αλλά δεν νομίζω ότι θα είστε περισσότερο ρομπότ. Δεν θα είστε όμως και άνθρωπος με την τυπική έννοια του όρου.Υπερβαίνοντας τους βιολογικούς του περιορισμούς και με αυξημένες γνωστικές δυνατότητες, ο άνθρωπος θα επανασχεδιάσει τον εαυτό του, φτιάχνοντας καλύτερες μηχανές-ανθρώπους που θα φτιάξουν καλύτερες μηχανές-ανθρώπους και ούτω καθ’ εξής σε έναν ατέρμονα βρόχο βελτίωσης των δυνατοτήτων μας και της κατανόησης του σύμπαντος».

Για να δούμε ποιες μπορεί να είναι, σήμερα, οι ρεαλιστικές εφαρμογές αυτής της τεχνολογίας.
«Προς το παρόν απέχουμε πολύ από την επίτευξη μιας διασύνδεσης σε επίπεδο ανώτερων γνωστικών λειτουργιών, όπου ανταλλάσσουμε με τις μηχανές μνήμες, συλλογισμούς ή συναισθήματα», τονίζει ο Ιωάννης Τσαμαρδίνος. Και προσθέτει: «Όμως, υπάρχουν εφαρμογές διασύνδεσης κατώτερων γνωστικών λειτουργιών προς υλοποίηση στο άμεσο μέλλον ή είναι ήδη στο στάδιο πρωτοτύπου. Αυτές οι εφαρμογές επικεντρώνονται στη διασύνδεση με αισθητήρες και στον έλεγχο των μηχανών με τη σκέψη. Για παράδειγμα, η διασύνδεση καμερών με το οπτικό νεύρο, ώστε να αποκτήσει την όρασή του κάποιος τυφλός ή μικροφώνων με το ακουστικό νεύρο.

Άλλες εφαρμογές περιλαμβάνουν τη σύνδεση νεύρων της σπονδυλικής στήλης σε παραπληγικούς μέσω πομποδεκτών, ώστε να επανακτήσουν τον έλεγχο του σώματός τους. Αυτή τη στιγμή διεξάγονται αρκετά πειράματα στον έλεγχο μηχανών και υπολογιστών με τη σκέψη. Είναι πιθανό στο μεσοπρόθεσμο μέλλον να μη χρειάζεται πλέον να πληκτρολογούμε στον υπολογιστή μας και απλά να σκεφτόμαστε τι θέλουμε να γράψουμε. Ήδη διάφοροι ερευνητές έχουν διασυνδέσει μαϊμούδες με ρομποτικά χέρια ώστε να μπορούν να τα κινούν με τη σκέψη, δίνοντας ελπίδες σε εκατομμύρια αναπήρων στον κόσμο».

Τα ηθικά διλήμματα. Τι είδους ηθικά διλήμματα γεννιούνται από αυτήν την εξέλιξη; «Ένας πειραματιστής που κάνει πειράματα σε μεμονωμένους νευρώνες σίγουρα θα λέγαμε ότι δεν προκαλεί πόνο» απαντά ο καθηγητής. «Αν είναι όμως ένα δίκτυο με 100 νευρώνες; Αισθάνεται πόνο; Ένα δίκτυο με 10 εκατομμύρια; Πότε αρχίζει να αισθάνεται ένα νευρωνικό δίκτυο, πότε έχει συνείδηση, πότε το θεωρούμε εγκέφαλο, πότε έχει δικαιώματα και εμείς ηθικά κωλύματα; Ποιο είναι το όριο επέμβασής μας και διασύνδεσης με υπολογιστές σε έναν εγκέφαλο ώστε η αντίληψη του εγώ του και η συνείδησή του να μην αλλοιωθεί ανεπανόρθωτα; Πότε θα πρέπει να λογίζονται οι υπολογιστές με τους οποίους διασυνδεόμαστε κομμάτια του εαυτού μας και επομένως θα πρέπει να προστατεύονται νομικά όπως και το σώμα μας; Ποια θα πρέπει να είναι τα δικαιώματα διασύνδεσής μας με τους υπολογιστές και ποιες οι απαγορεύσεις;
«Είναι βέβαιο ότι η ανθρωπότητα θα πρέπει να κάνει πρώτα πολλά λάθη, πριν μάθει να λειτουργεί ηθικά σε μια καινούργια πραγματικότητα. Η εξέλιξη και βελτίωσή μας πλέον επιτελείται με γεωμετρική πρόοδο. Θα πρέπει και η σοφία μας να συμβαδίσει».

Συνείδηση και γνώση. Τη δική του διάσταση στο θέμα δίνει ο καθηγητής Φιλοσοφίας στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Γιώργος Ξηροπαΐδης. Για να μιλήσει για τον μελλοντικό άνθρωπο ανατρέχει στον διάλογο του Πλάτωνα, Φαίδρο και ειδικότερα στον τρόπο που ο Πλάτωνας επιχειρεί να αποτιμήσει τη μετάβαση από τον προφορικό στον γραπτό λόγο.
«Στο τέλος του διαλόγου προκύπτει το ζήτημα της επιρροής που μπορεί να έχει ο γραπτός λόγος στις γνωστικές μας δυνάμεις και ικανότητες», λέει ο Γιώργος Ξηροπαΐδης. Και εξηγεί ότι μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο Σωκράτης αναζητά κατά πόσο ο γραπτός λόγος είναι σε θέση να αποθηκεύει και να μεταδίδει την πραγματική γνώση στις επόμενες γενιές. Επινοεί έναν μύθο και αναφέρεται στη συνομιλία του Αιγύπτιου θεού Θευθ, που ανακάλυψε τη γραφή, τα μαθηματικά, την αστρονομία και τα ζάρια, και του βασιλιά Θαμού, ο οποίος τον ρωτά για τη σημασία και τη χρησιμότητα της γραφής. Ο Θευθ απαντά: «Όποτε ο άνθρωπος χρειάζεται να θυμηθεί κάτι, δεν έχει παρά να ανατρέξει στον γραπτό λόγο για να θυμηθεί αυτά που έχει ξεχάσει. Ο Θαμού επισημαίνει ότι αυτός που πρέπει να κρίνει αν είναι σωστή η ανακάλυψη είναι αυτός που τη χρησιμοποιεί, ώστε να διαπιστώσει αν τον ωφελεί ή τον βλάπτει. Και εκφράζει, στη συνέχεια, τις αντιρρήσεις του, λέγοντας ότι ο γραπτός λόγος δεν είναι φάρμακο της μνήμης, αλλά φαρμάκι που οδηγεί στη λήθη, αφού οι άνθρωποι αντί να ασκούν οι ίδιοι τη μνήμη τους εκχωρούν αυτή τη δυνατότητα σε ένα τεχνικό εργαλείο».
Θεωρώ, λοιπόν, συνεχίζει ο καθηγητής, «ότι ταυτόχρονα με την τεχνολογική εξέλιξη θα πρέπει να εξελίσσονται και οι γνωστικές ικανότητες των ανθρώπων, ώστε να κατανοούν τι εξαρτήσεις, πειρασμούς και κινδύνους έχουν να αντιμετωπίσουν, ώστε να μπορούν να αποφασίζουν αν κάτι είναι ωφέλιμο για τους ίδιους ή όχι. Μόνο αν έχουμε αυτή τη συνείδηση μπορεί η τεχνολογική εξέλιξη να έχει θετική σημασία».

Επιβάλλουν την εξέλιξη. Όσο για τη δημιουργία ενός νέου είδους τεχνολογικού ανθρώπου, ο Γιώργος Ξηροπαΐδης λέει: «Το ερώτημα είναι αν αυτό γίνεται ερήμην των ανθρώπων και τους επιβάλλεται, τελικά, μέσω μιας εξέλιξης που φαίνεται μονόδρομος. Μπορεί αργότερα να μας πουν ότι αν δεν έχουμε τσιπάκια στο μυαλό μας, δεν μπορούμε να είμαστε μέλη της σύγχρονης ανθρώπινης κοινωνίας. Το ζήτημα είναι, αν όλα αυτά προκύπτουν μέσα από την ελεύθερη επιλογή των ανθρώπων, με βάση κάποια ηθικά κριτήρια ή αν επιβάλλονται.
Ας θυμηθούμε το ερώτημα του Σωκράτη: Ποιος είναι ο βίος που ταιριάζει σε έναν άνθρωπο; Tι σημαίνει να είναι κανείς ανθρώπινος; Αν δεν θέσουμε εμείς αυτά τα ερωτήματα και μάς τα επιβάλλουν, ακόμα αν αποκτήσουμε τρομακτικές ικανότητες, δεν θα γερνάμε, δεν θα αρρωσταίνουμε, όλα θα παραμένουν κατασκευές που συγκαλύπτουν το απλό γεγονός ότι δεν κρίνουμε εμείς τι είναι ωφέλιμο, αλλά κάποιοι άλλοι. Γι’ αυτό επιμένω στη δυνατότητα των ανθρώπων να ορίζουν, μέσα από τον διάλογο και την ελεύθερη συναίνεση, μεταξύ τους ποιες είναι οι ηθικές αρχές στις οποίες μπορούν να βασιστούν για να κρίνουν κάθε τεχνολογική εξέλιξη».

Αξίες που είναι σημαντικές και κάποιες άλλες όχι



Οι γονείς πολλές φορές αντιμετωπίζουν προβλήματα με τα παιδιά τους σε θέματα αξιών. Ειδικά, όταν τα παιδιά μπαίνουν στην εφηβεία, τότε οι συγκρούσεις αυξάνονται. Πρώτα απ΄όλα τι είναι αξία;
Πολλές χώρες και οργανισμοί στηρίζουν τη λειτουργία τους σ΄ένα πλαίσιο νομοθετικό (σύνταγμα, καταστατικά) που αποτελείται από άρθρα και παραγράφους για το καθορισμό αρμοδιοτήτων και συμπεριφορών.

Οι αξίες είναι τα άρθρα και οι παράγραφοι που συνιστούν το προσωπικό «σύνταγμα» του κάθε ατόμου. Καθορίζουν τη συμπεριφορά και τον τρόπο που αλληλεπιδρά με τους άλλους ανθρώπους.

Υπάρχουν κάποιες αξίες που είναι σημαντικές και κάποιες άλλες όχι τόσο. Μια αξία σας που υποστηρίζετε σθεναρά και αποτελεί θεμελιώδη κανόνα του δικού σας «προσωπικού καταστατικού» μπορεί να γίνει αιτία για να δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα στην οικογένεια ή στις σχέσεις.
Νιώθετε για παράδειγμα πως το παιδί σας που δεν υιοθετεί την αξία αυτή θα αντιμετωπίσει προβλήματα στη ζωή του.

Πώς μπορείτε να λύσετε τις συγκρούσεις αξιών χωρίς να δημιουργηθεί πρόβλημα στη σχέση σας με το παιδί σας; Οι έφηβοι τείνουν να εξετάζουν τις οικογενειακές αξίες και να υιοθετούν αυτές που ταιριάζουν στην προσωπικότητα τους. Σ΄αυτό το σημείο, ξεκινάει η σύγκρουση αξίων μεταξύ των γονιών και των εφήβων. Οι έφηβοι μπορεί να αντιδράσουν σε αξίες όπως η θρησκεία, η μόρφωση, ή το κριτήριο επιλογής φίλων. Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς ώστε να μειωθούν οι εντάσεις;

Ορίστε τις διαφορές αξιών: Όταν εσείς και το παιδί σας αντιμετωπίζετε μια σύγκρουση αξιών, βρείτε τις πραγματικές διαφορές. Το να δηλώσετε τη γνώμη σας και να μπορέσετε να ακούσετε την γνώμη του άλλου με ειλικρινή αποδοχή και ενσυναίσθηση είναι καλύτερα εργαλεία γι’ αυτό.
Η συζήτηση των διαφορετικών αξιών, συχνά επαρκεί για να οδηγήσει σε μια εξομάλυνση της σύγκρουσης.

Αλλαγή του εαυτού σας: Το επόμενο βήμα απαιτεί μια επιλογή από την πλευρά σας. Μπορείτε να αποδεχτείτε τις διαφορές και να αφήσετε τα πράγματα ως έχουν, ή πραγματικά νιώθετε πως είναι σημαντικό να επιλύσετε τις διαφορές;

Μπορείτε να αναθεωρήσετε τις αξίες σας και ίσως να μετακινηθείτε πιο κοντά προς το παιδί; Είστε διατεθειμένοι να «δώσετε μια ευκαιρία» στις αξίες του παιδιού σας και ίσως να αλλάξετε και ο ίδιος;
Πώς μπορείτε να επηρεάσετε την αξία του παιδιού σας; Αν μια αξία είναι πολύ σημαντική για τη ζωή σας και πιστεύετε πως το παιδί σας την χρειάζεται, τότε υπάρχουν δύο δεξιότητες που μπορούν να το επηρεάσουν. Εσείς ως πρότυπο και εσείς σύμβουλος. Αν για παράδειγμα το παιδί σας θέλει να λέει πάντα την αλήθεια, τότε θα πρέπει να είστε πολύ ισχυρό πρότυπο.

Ακόμα, όταν το συμβουλεύετε προσπαθήστε να δώσετε λογικά επιχειρήματα και παραδείγματα από τη ζωή σας. Οι φράσεις «το λέει η μαμά σου και θα πρέπει να υπακούσεις» ή «μη λες ψέματα γιατί το λέω εγώ».

Γενικότερα, στα θέματα αξιών προσπαθήστε να μην χρησιμοποιείτε μεθόδους εξουσίας για να επιβάλλετε την άποψή σας.

Τα αποτελέσματα θα είναι ακριβώς τα αντίθετα με κίνδυνο πάντα να πλήξει τη σχέση σας.

Ο Κύκλος των Χαμένων Τριχών

hair-in-the-sea-8Αιτίες Τριχόπτωσης και στα δύο φύλα: Η γήρανση, η κληρονομικότητα, το άγχος, οι ορμονικές μεταβολές, η υπερβολική δόση φαρμάκων, δερματικές παθήσεις, μολύνσεις, λοιμώξεις, προγράμματα δίαιτας, χρήση προϊόντων με χημικά, έκθεση σε ακραίες φυσικές συνθήκες, ατμοσφαιρική μόλυνση, μολυσμένο νερό.

Επίσης η ανδρική ορμόνη τεστοστερόνη σε συγκεκριμένες τιμές είναι μία αιτία της πτώσης των μαλλιών καθώς εκτός των άλλων ιδιοτήτων της επηρεάζει την ανάπτυξη της τριχοφυΐας στο ανδρικό αλλά και στο γυναικείο σώμα. Έχουν σημειωθεί ως σημαντικές αιτίες τριχόπτωσης ο διαβήτης καθώς και ο καρκίνος.

Επίσης οι χημικές βαφές των μαλλιών, η περμανάντ (υπάρχουν και βιολογικά προϊόντα βαφής μαλλιών) και τα ακατάλληλα προϊόντα περιποίησης και λουσίματος μπορεί να προκαλέσουν τριχόπτωση. Στις γυναίκες τριχόπτωση μπορεί να προκληθεί από την εγκυμοσύνη και την εμμηνόπαυση, αν ο οργανισμός τους δεν είναι δυνατός, δηλ. το ανοσοποιητικό τους.

Η τριχόπτωση εμφανίζεται και στα δύο φύλα, ανεξαρτήτως ηλικίας. Ένας άνδρας έχει περίπου 100.000 τρίχες. Καθημερινά χάνουμε κατά μέσο όρο 100 με 150 τρίχες και αυτό ειναι φυσιολογικό γιατί αναδομούνται σε έναν υγιή οργανισμό. Οι περισσότερες από αυτές χάνονται λόγω της μετάβασης από την τελογενή στην αναγενή φάση. Η νέα τρίχα συνεχίζει να αναπτύσσεται όσο τα τριχοθυλάκια παραμένουν υγιή και άθικτα.

Συγκεκριμένα, κάθε τρίχα διανύει έναν κύκλο ζωής που περιλαμβάνει τρεις φάσεις:
1. Αναγέννηση: Φάση ανάπτυξης της τρίχας που διαρκεί περίπου 4 χρόνια.
2. Καταγένεση: Διαρκεί 2-3 εβδομάδες και η τρίχα προετοιμάζεται να πέσει από το τριχωτό της κεφαλής.
3. Τελογένεση: Φάση όπου η τρίχα πέφτει από τη ρίζα της και διαρκεί περίπου 1-3 μήνες. Φυσικά, οι τρίχες δεν βρίσκονται όλες ταυτόχρονα στην ίδια φάση. Σε ένα φυσιολογικό τριχωτό, κατά μέσο όρο το 90% των μαλλιών βρίσκεται στην πρώτη φάση, ενώ το 10% στην τελογένεση.
Η τριχόπτωση παρου­σιάζεται όταν διάφορες αιτίες επηρεάζουν τον κύκλο ζωής της τρίχας και κάθε φάση δεν διαρκεί όσο θα έπρεπε. Αποτέλεσμα; Οι τρίχες πέφτουν πιο γρήγορα, χωρίς να προλάβουν να αντικατασταθούν από καινούργιες.

Τι φταίει για την παροδική τριχόπτωση: Πολύ συχνά εμφανίζεται τριχόπτωση ελαφριά ή πολύ πιο έντονη, η οποία όμως δεν προκαλεί μόνιμη πτώση των μαλλιών, αλλά θα ξεπεραστεί με τον καιρό και την κατάλληλη αγωγή. Είναι πολλές οι αιτίες που επηρεάζουν την καλή λειτουργία της τρίχας και οδηγούν σε τριχόπτωση που, ωστόσο, δεν είναι μόνιμη. Οι κυριότερες από αυτές είναι τρις.

Η εποχική τριχόπτωση: εμφανίζεται κυρίως κάθε φθινόπωρο και άνοιξη. Η φυσιολογική ανανέωση των μαλλιών εντείνεται κατά χρονικά διαστήματα και αυτό συμβαίνει πιο συχνά αυτές τις εποχές. Άρα ουδείς λόγος ανησυχίας, ενισχύστε τα με τα σχετικά βιολογικά προϊόντα και βιταμίνες Α η αγαπημένη των μαλλιών, νυχιών δέρματος. Επίσης και η Ε που στην παίρνετε από το σιτέλαιο. Βρείτε βιολογικό σιτέλαιο.

Το στρες: Είναι από της πιο σημαντικές αιτίες της παροδικής τρι­χόπτωσης, η οποία μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονη, π.χ. απώλεια τοπικά μεγάλης τούφας μαλλιών. Χαλαρώστε ό,τι είναι να γίνει θα γίνει και από δω είμαστε περαστικοί .. κλπ κλπ για να μην αγχώνεστε. Γελάστε,γιατί χάνετε μαλλιά, νύχια και κάνετε ρυτίδες.

Η Κακή διατροφή: Ακατάλληλη ή εξαντλητική δίαιτα και γενικά, δια­τροφή ελλιπής σε θρεπτικά στοιχεία είναι αιτίες παροδικής τριχόπτωσης. Πάρτε συμπληρώματα διατροφής, βιταμίνες Α από βήτα-καροτένιο και Ε, κόψτε ό,τι καταστρέφει όχι μόνο τα μαλλιά σας, μα και την υγεία σας, δηλ. το κρέας, τα γαλακτοκομικά, τα επεξεργασμένα τρόφιμα.

Προστατεύστε τα μαλλιά σας τρώγοντας! Το κύριο στέλεχος της τρίχας αποτελείται κατά βάση από πρωτεΐνη, ενώ η ρίζα από αμινοξέα. Ενισχύστε, λοιπόν, τη διατροφή σας με τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες, όπως όσπρια, βιολογικό γιαούρτι, δημητριακά ολικής άλεσης, αναποφλοίωτο ρύζι, ξηρούς καρπούς, δηλαδή τροφές που συμμετέχουν στη σύνθεση των αμινοξέων και επίσης περιέχουν Α, Ε, C, σελήνιο, ψευδάργυρο.

Όταν η απώλεια είναι μόνιμη: Η ανδρογενετική αλωπεκία είναι η κύρια αιτία μόνιμης απώλειας των μαλλιών. Πέφτουν τα μαλλιά από το μέτωπο, τους κροτάφους, καθώς επίσης και την κορυφή του κρανίου. Αντίθετα, η πίσω και πλάγια περιοχή του τριχωτού παραμένει απρόσβλητη. Γι’ αυτή την κατάσταση ευθύνονται οι ανδρικές ορμόνες και κυρίως η τεστοστερόνη, που προκαλούν σταδιακά ατροφία στο θύλακα της τρίχας, το περίβλημα που προστατεύει τη ρίζα της. Εάν η απώλεια των μαλλιών σας διαρκεί πάνω από 2-3 μήνες, συμ­βουλευτείτε το δερματολόγο σας για να σας προτείνει λύσεις. Φροντίστε ο δερματολόγος να είναι εναλλακτικός θεραπευτής διαφορετικά θα σας γεμίσει με δηλητήρια, ενώ χρειάζεστε φυσικούς τρόπους αντιμετώπισης.

Άμεση Δράση: Αν παρατηρήσετε ότι χάνετε μεγαλύτερο αριθμό τριχών από ό,τι συνήθως και η απώλειά τους συνεχίζεται για πάνω από 2 εβδομάδες, είναι σημάδι πως πρέπει να αναλάβετε Άμεση Δράση, επαναλαμβάνω λοιπόν..
1ον> Χρησιμοποιήστε ένα δυναμωτικό σαμπουάν και μια αγωγή, καθώς και κάποιο δυνατό συμπλήρωμα δια­τροφής κατά της τριχόπτωσης. Τα προϊόντα αυτά περιέχουν συστατικά που ενισχύουν τη ρίζα και δυναμώνουν το στέλεχος της τρίχας, παρατείνοντας το χρόνο ζωής της. Επιπλέον, πολλά από αυτά δίνουν όγκο στα μαλλιά, με αποτέλεσμα να φαίνονται πιο πλούσια και υγιή.
2ον> Το κύριο στέλεχος της τρίχας αποτελείται κατά βάση από πρωτεΐνη, ενώ η ρίζα από αμινοξέα. Ενισχύστε, λοιπόν, τη διατροφή σας με τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες, όπως όσπρια, καθώς και με βιολογικό γιαούρτι, δημητριακά ολικής άλεσης, ξηρούς καρπούς, δηλαδή τροφές που συμμετέχουν στη σύνθεση των αμινοξέων και αποφύγετε τροφές αίματος και τα παράγωγα τους (κρέας, γάλα, τυριά, fast-food κλπ) .
3ον> Κάντε μασάζ στο τριχωτό της κεφαλής καθώς λούζεστε ή με μιά λοσιόν ή με ένα μείγμα αιθεριων ελαίων, οποιαδήποτε άλλη στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας. Μικρές κυκλικές κινήσεις με τις άκρες των δαχτύλων θα βοηθήσουν το τριχωτό να αιματώνεται καλύτερα. Επιπλέον χρησιμοποιείστε μια λοσιόν με Αλόη ή Μαστίχα ή Ελαιόλαδο και το ιδανικότερο με σιτέλαιο βιταμίνη Ε. Λοσιόν από ελαιόλαδο και όχι ελαιόλαδο φυσικό γιατί είναι βαρύ λάδι δεν έχει διεισδυτικότητα, στουμπώνει τις ρίζες και δεν αναπνέουν.

ΠΟΙΑ ΑΙΘΕΡΙΑ ΕΛΑΙΑ να χρησιμοποιήσετε…
> Ylang-ylang: Θεωρείται ότι δρα κατά της τριχόπτωσης.
> Πατσουλί: Θεωρείται θαυμάσιο τονωτικό τόσο για την επιδερμίδα όσο και για τα μαλλιά.
> Θυμάρι: Περιορίζει την τριχόπτωση και την πιτυρίδα στα λιπαρά μαλλιά.
> Δεντρολίβανο: Γνωστό για τις τονωτικές του ιδιότητες στα αδύναμα μαλλιά.
> Λεμόνι: Προσθέτει λάμψη στα φυσικά και στα βαμμένα μαλλιά.
> Αγριοκυπάρισσο: Είναι αντισηπτικό και ρυθμιστικό της λιπαρότητας.
> Φασκόμηλο: Από τα πιο γνωστά τονωτικά των μαλλιών.
> Ευκάλιπτος: Το χρησιμοποιούσαν οι γιαγιάδες μας που ήξεραν τι να κάνουν.
> Μάραθος: Διεγείρει τον εγκέφαλο για να παράγει κολλαγόνο.

… και πώς να τα χρησιμοποιήσετε
> Αναμείξτε 2 σταγόνες ylang-ylang και 2 σταγόνες δεντρολίβανο σε αμυγδαλέλαιο, προσθέστε και λίγο σιτέλαιο στο μείγμα και κάντε μασάζ στο κεφάλι.
> Προσθέστε στο σαμπουάν σας 10 σταγόνες αιθέριο έλαιο θυμάρι και 5 σταγόνες tea tree oil.
> Προσθέστε σε δαφνέλαιο 20 σταγόνες αιθέριο έλαιο δεντρολίβανο και 10 σταγόνες λεμόνι και αφού κάνετε μασάζ στο κεφάλι, αφήστε το να δράσει για μερικά λεπτά.
> Για τόνωση σε αδύνατα μαλλιά με τριχόπτωση, προσθέστε στο σαμπουάν σας 8 σταγόνες φασκόμηλο.
> Για την τριχόπτωση, μπορείτε επίσης να αναμείξετε σε 20 ml αμυγδαλέλαιο 5 σταγόνες αιθέριο έλαιο δενδρολίβανο και 5 σταγόνες πιπερόριζα.
Το σιτέλαιο είναι πιο βαρύ απ το αμυγδαλέλαιο. Εναλλακτικά χρησιμοποιείστε λάδι τζότζομπα που είναι πιο ελαφρύ και διεισδυτικό λάδι βάσης και πάντα να χρησιμοποιείτε σε όλες τις μορφές της την ΑΛΟΗ. Τώρα το καλοκαίρι μετά τις βουτιές στην παραλία τρίψτε τα μαλλιά σας με ένα μίγμα που να περιέχει Σιτέλαιο, Αλόη – υπάρχει σε υγρή μορφή- και μερικές σταγόνες αιθέριο έλαιο μάραθου, που ενεργοποιεί τον εγκέφαλο και τον κάνει να παράγει κολλαγόνο.
Αιθέριο έλαιο από Μάραθο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και στο ντουζ, μια δυο σταγόνες στο σφουγγάρι, όχι παραπάνω, στο καθημερινό ντουζ και προσοχή στα μάτια σας. Προσοχή επίσης τα μικρά παιδιά και οι εγκυμονούσες, ρωτήστε τον ομοιοπαθητικό ή τον εναλλακτικό γιατρό σας. Ερευνήστε και μην τα περιμένετε όλα από ένα άρθρο.

Είναι Αλήθεια ή τρίχες κατσαρές;
1.Το κράνος και το καπέλο μπορούν να προκαλέσουν τριχόπτωση; Όχι φυσικά Δεν επηρεάζουν τη σωστή λειτουργία της τρίχας, αντιθέτως προστατεύουν και από την ηλιακή ακτινοβολία. Ειδικά όταν τα μαλλιά είναι περιποιημένα, με τις λοσιόν και τα απαραίτητα σέρουμ ενυδάτωσης. Το καλοκαίρι είναι απολύτως απαραίτητο το καπέλο πέρα από πολύ όμορφο, μας προστατεύει κιόλας. Αυτοί που έχουν πρόβλημα τριχόπτωσης, είναι συνήθως οι στρατιωτικοί που φορούν τα καπέλα τους πολλές ώρες.

2.Η λιπαρότητα ή η πιτυρίδα δημιουργούν τριχόπτωση; Όχι. Η λιπαρότητα και η πιτυρίδα προέρχονται από αίτια που εντοπίζονται στην επιφάνεια του τριχωτού της κεφαλής, ενώ η τριχόπτωση ξεκινά από τη ρίζα της τρίχας, 5-6 χιλιοστά κάτω από την επιφάνεια. Καλό είναι όμως να μην τα αφήνετε απεριποίητα, υπάρχουν ειδικά προϊόντα στα βιολογικά που εξισορροπούν αυτές τις ανωμαλίες.

3.Το συχνό κούρεμα ή το ξύρισμα των μαλλιών θα αποτρέψουν την τριχόπτωση; Θα βοηθήσουν τα μαλλιά να δείχνουν δυνατά και υγιή, αλλά σίγουρα δεν σταματούν την τριχόπτωση, επειδή, όπως ήδη αναφέραμε, το πρόβλημα ξεκινά από τη ρίζα, ενώ με το κούρεμα δυναμώνουμε το στέλεχος της τρίχας. Δηλ. μην τα ξυρίσετε για να δυναμώσουν, αποκλείεται, όπως τα άβαφα νύχια δεν ‘παίρνουν αέρα’ έτσι και το ξύρισμα της κεφαλής δεν δυναμώνει τα μαλλιά.

4.Το συχνό λούσιμο ενισχύει την τριχόπτωση; Ίσα-ίσα, βοηθά στην απομάκρυνση των ρύπων που είναι βλαβεροί για τα μαλλιά. Επιλέξτε, όμως, σαμπουάν κατάλληλο για τον τύπο των μαλλιών σας ή σαμπουάν για συχνή χρήση, εάν λούζεστε καθημερινά και γενικά η περιποίηση των μαλλιών πρέπει αν είναι καθημερινή γιατί στα μακριά μαλλιά συσσωρεύεται πολύ ενέργεια DOR κατά Βίλχελμ Ράιχ.

5.Τα προϊόντα styling προκαλούν τριχόπτωση; Τα βιολογικά προϊόντα styling έχουν πλέον τόσο εξελιγμένες συνθέσεις, που δεν αποτελούν κανέναν κίνδυνο για την υγεία των μαλλιών. Απλώς, φροντίστε να λούζεστε τακτικά για να απομακρύνονται όλα τα κατάλοιπα και styling μπορείτε να κάνετε με βιολογικά προϊόντα. Η Αλόη πχ είναι ένα ιδανικό ζελέ για ανάλαφρο φορμάρισμα, που ταυτόχρονα δυναμώνει και φορμάρει τα ατίθασα μαλλιά σας, ανακατέψτε την με αιθέρια έλαια.

Δράση Για το Καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά: Ο ήλιος και η αλμύρα είναι ο εχθρός των μαλλιών και του δέρματος γενικότερα, δεν περιμένετε να σας το πω εγώ. Όταν είστε στην θάλασσα ή στην πισίνα επιβάλετε επιπλέον φροντίδα. Βγαίνοντας από το θαλασσινό μπάνιο σας κι αφού ξεπλυθείτε από την αλμύρα, –ξεραίνει και δεν θρέφει το δέρμα και τα μαλλιά σας το αλάτι- βάλτε στα μαλλιά μια γερή δόση βιολογικής μαλακτικής κρέμας ή μάσκας με πλούσια υφή, αφήστε τα μαλλιά να στεγνώσουν με την κρέμα.

Όταν ξαναμπείτε για βουτιά στην θάλασσα θα ξεπλυθούν και θ’ αντέξουν την ταλαιπωρία του αλατιού, κάτω από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού. Αν η μαλακτική είναι ελαφριά, κάντε τα μια κοτσίδα κι αφήσετε τα να στεγνώσουν με την κρέμα, αλλά μόνον αν την επομένη ξανακάνετε μπάνιο στην θάλασσα. Αν είναι μάσκα τα ξεβγάζετε πάντοτε.

Να θυμάστε πως όλα τα σέρουμ για την τριχόπτωση χρειάζονται ζέστη για να εισχωρήσουν μέχρι την ρίζα της τρίχας. Που αλλού καλύτερα κάτω από τον ήλιο στην παραλία. Τα καλύτερα σερουμ για την τριχόπτωση είναι όλα όσα έχουν βάση την Αλόη, γιατί η Αλόη, είναι το μοναδικό συστατικό που έχει την μεγαλύτερη διεισδυτικότητα διαπερνά και τα 7 στρώματα της επιδερμίδας. Αν το σερουμ, κρέμα, λοσιόν, σαμπουάν κλπ περιέχουν Αλόη είναι το καλύτερο δώρο για τον εαυτό σας …και δεν σας λέω καθόλου τρίχες, άλλωστε οι δικές μου τρίχες σας το λένε.

Τα μαλλιά όλων ταλαιπωρούνται περισσότερο το καλοκαίρι, από την αλμύρα, τον ήλιο, το νερό, τα άλατα, τον αέρα, την ζέστη, τα αιρκοντίσιον. Όλων εκτός από τα δικά μου μαλλιά και των φίλων μου που ακολουθούν αυτές τις συμβουλές. Ελπίζω και τα δικά σου πλέον.

Φύτρα, μια ζωντανή υπέρ-τροφή ξεχασμένη

“Αν θέλεις να δεις πως ήταν η τροφή σου χτες κοίτα το σώμα σου σήμερα.
Αν θέλεις αν δεις πως θα είναι το σώμα σου αύριο, κοίτα την τροφή σου σήμερα.”
Yajurveda

edw hellas fitra cover (2)

Τα πειράματα που έκανες στο σχολείο με τις φακές τα θυμάσαι; Όλοι είχαμε φακές φυτρωμένες και τις περιφέραμε επιδεικνύοντας τις. Στο τέλος τις πετούσαμε γιατί κανείς δεν μας έμαθε στο σχολείο ό,τι τα φύτρα είναι μια υπερτροφή δύναμης ενέργειας και υγείας. Ναι φυσικά τα φύτρα δεν έχουν clopyright.
Λοιπόν, είναι ακριβώς το ίδιο παιχνίδι και παίζεται επίσης με τον ίδιο τρόπο! Είτε είσαι ωμοφάγος είτε όχι, τα φύτρα επιβάλλεται να βρίσκονται στην διατροφή σου και μάλιστα στην πρώτη γραμμή.

Τα φύτρα είναι ένας σπουδαίος τρόπος για την απόκτηση βασικών βιταμινών. Ανάλογα με το βάρος τους, οι φυτρωμένοι σπόροι είναι ή πιο θρεπτική και αποδοτική – από πλευράς χώρου και βάρους – τροφή. Σπόροι πού φυτρώνουν και βάζα για το φύτρωμά τους είναι διαθέσιμοι παντού και ο καθένας μας μπορεί να δημιουργήσει φρέσκα, υγιεινά, και εξαιρετικά θρεπτικά φύτρα πάνω σε ένα πάγκο κουζίνας, χωρίς άλλο μέσο παρά δυο – τρία γυάλινα βάζα λάστιχα, τουλπάνι ή γάζα και φυσικά σπόρους.

Τα φύτρα είναι μία θαυμάσια ανάπαυλα από τα συνηθισμένα λαχανικά και σας προσφέρουν πολύτιμη πρωτεΐνη και χλωροφύλλη όλο τον χρόνο. Μερικές από τις καλύτερες επιλογές σπόρων για φύτρα με σειρά σπουδαιότητας βιταμινών και θρεπτικών στοιχείων είναι το σιτάρι, το άλφα- άλφα, το μπρόκολο, οι φακές, ο αρακάς, το τριφύλλι και έπονται τα φασόλια το αρμυρίκι το ραπανάκι κ.α. Μπορείτε επίσης να φτιάξετε μία υπέρ πλούσια σαλάτα στην κουζίνα σας με έναν δίσκο σπόρων ζαρζαβατικών πού έχετε αφήσει να φτάσουν σε ύψος αρκετών εκατοστών. Χρειάζεται απλώς να αγοράσετε κανονικούς σπόρους σιτάρι, μπρόκολο κλπ από τα βιολογικά καταστήματα για να είστε σίγουροι που ο σπόρος δεν είναι ραντισμένος με χίλια δυο δηλητήρια και άρα νεκρός.

Επειδή τα φύτρα είναι γεμάτα βιταμίνη Β12, όλες τις βιταμίνες Β και και βιταμίνες A, Κ και C, όπως επίσης και ιχνοστοιχεία, αμινοξέα, και άλλα θρεπτικά συστατικά απαραίτητα για την ανθρώπινη υγεία και επιβίωση, τα φύτρα επιβάλλεται να αποτελούν ένα σημαντικό μέρος μιας διατροφής επιβίωσης.

Οι ξεροί σπόροι, τα σιτηρά και τα λαχανικά είναι πλούσια σε πρωτεΐνες και σε σύνθετους υδατάνθρακες, μα στην διάρκεια της απλής διαδικασίας του φυτρώματος οι βιταμίνες και το θρεπτικό περιεχόμενο αυξάνουν σημαντικά. Ως επιπλέον δώρο, τα φύτρα είναι και πολύ πιο εύκολα στην χώνεψη και πιο γευστικά, απ’ ό,τι στην κατάσταση τους πριν το φύτρωμα.

Για επιτυχημένα φύτρα χρειάζεστε μονάχα σπόρους και ένα βάζο σκεπασμένο με ένα τούλι ή ένα τουλπάνι ασφαλισμένο στην θέση του με ένα λάστιχο. Τα περισσότερα καταστήματα υγιεινής διατροφής διαθέτουν έτοιμους σπόρους για φύτρα, καθώς και ειδικά πλαστικά ή ανοξείδωτα καπάκια.  Αν χρησιμοποιείτε ύφασμα, βεβαιωθείτε πώς δεν είναι εντελώς υγρό, αλλιώς εμποδίζει τον αέρα και την υγρασία να θρέψουν τούς σπόρους σας.

Αφού αφαιρέσετε τούς σπασμένους ή κατεστραμμένους σπόρους, οι όποιοι μπορεί να σαπίσουν στην διάρκεια της διαδικασίας του φυτρώματος, μουλιάστε τούς υπόλοιπους ( περίπου τέσσερις κουταλιές της σούπας ανά βάζο χωρητικότητας ενός λίτρου) για έξι με οκτώ ώρες. Ξεπλύνετε το γυάλινο βάζο καλά πριν τοποθετήσετε τούς σπόρους μέσα. Στρέψτε το βάζο πλάγια, υπό γωνία, με το άνοιγμά προς τα κάτω, ώστε το νερό να στραγγίσει. Η καταλληλότερη θέση για το βάζο είναι ένα δροσερό σημείο της κουζίνας που δεν το βλέπει ο ήλιος κατευθείαν.

Συνεχίστε να ξεπλένετε τούς σπόρους προσεκτικά, πρωί και βράδυ. Το ιδανικό είναι να τούς διατηρείτε υγρούς, νωπούς κι όχι εντελώς βουτηγμένους στο νερό, για να μην σαπίσουν.
Τις πρώτες λίγες μέρες δεν χρειάζεται φώς, αλλά μπορείτε να τούς βγάλετε στο φώς αργότερα. Ό χρόνος φυτρώματος ποικίλλει, αλλά συνήθως μπορείτε να έχετε βρώσιμα φύτρα μέσα σε τρεις έως πέντε ημέρες. Αφήσετε τα να μεγαλώσουν τόσο όσο να βγάλουν πράσινα φυλλαράκια για να έχετε και την πολύτιμη χλωροφύλλη στο πιάτο σας.

Μπορείτε να τα φάτε, ωμά ανακατεμένα με κάθε δυνατό τρόπο και να τα φυλάξετε στο ψυγείο σας 5-6 ημέρες, αφού τα ξεπλύνετε. Είναι σπουδαία αυθεντική πηγή ενέργειας και δύναμης.
Με πολλά βάζα να φυτρώνουν σε διαφορετικά στάδια μπορείτε να έχετε μία ατέλειωτη ποσότητα για να πετύχετε μια Καυτή Διατροφή Δύναμης και Υγείας.

Το φύτρο δημιουργείται όταν ο σπόρος ξεκινάει να μεγαλώνει ώστε να δημιουργήσει ένα καινούργιο φυτό. Τα φύτρα ποικίλουν σε υφή και γεύση. Μερικά είναι πιπεράτα όπως τα σπόρια του κρεμμυδιού και του ραδικιού. Άλλα είναι σκληρά όπως τα όσπρια και άλλα τρυφερά όπως το άλφα – άλφα. Άλλα είναι κατάλληλα για τη σαλάτα μας η για σούπα για σάντουιτς η για ροφήματα.

Έχει γραφτεί ότι 5.000 χρόνια πριν στην αρχαία Ελλάδα οι γιατροί και οι φυσιοθεραπευτές έδιναν φύτρα στους ασθενείς με σκοπό να τους θεραπεύσουν. Επίσης τα βρίσκουμε στους Ινδούς, Κινέζους, Αιγύπτιους αλλά και στην βίβλο. Το 1700 οι ναυτικοί πολύ συχνά αντιμετώπιζαν το σκορβούτο (έλλειψη βιταμίνης C) και το 1772-1775 ο κάπταιν James Cook έδωσε στους ναυτικούς του να φάνε λεμόνια και ποικιλία φύτρων τους έβαλε δε να καλλιεργούν φύτρα μέσα στο καράβι και με αυτό τον τρόπο γλύτωσαν από τα προβλήματα υγείας που τους ταλαιπωρούσαν.

Παρά όλα αυτά δεν είναι περισσότερο από 30 χρόνια που οι δυτικοί ενδιαφερθήκαν για τα φύτρα και τις ωφέλειες τους. Κατά τη διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου ενδιαφέρθηκαν διάφοροι διατροφολόγοι ώστε να βρουν ένα λαχανικό που να καλλιεργείται κάθε εποχή του χρόνου με εύκολο τρόπο, χωρίς χώμα, χωρίς ήλιο να συναγωνίζεται τις ντομάτες σε βιταμίνη C να μην δημιουργεί απορρίμματα κατά τη διάρκεια της παρασκευής και να είναι πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά.
Κατέληξαν στα φύτρα τα οποία είναι τα πιο ολοκληρωμένα τρόφιμα σε θρεπτική αξία. Τα φύτρα είναι ζωντανή τροφή αφού ακόμα και όταν τα βάλουμε στο ψυγείο συνεχίζουν να αναπτύσσονται (με αργό ρυθμό) και η θρεπτική τους αξία συνεχίζει να αυξάνεται.

Είναι δε πολύ οικονομικά από τη στιγμή που 1 ποτήρι σπόρους μας δίνει 3 κιλά λαχανικά επίσης πρέπει να προσθέσουμε ότι είναι απολύτως βιολογικά μια και τα καλλιεργούμε μόνοι μας. Για να πάρουμε μια εικόνα της θρεπτικής τους αξίας σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει σε διάφορα Πανεπιστήμια της Αμερικής τα φύτρα άλφα-άλφα έχουν περισσότερη χλωροφύλλη από το σπανάκι, το λάχανο και το μαϊντανό. Το άλφα- άλφα, ο ηλιόσπορος και το τριφύλλι περιέχουν 4% πρωτεΐνη ενώ το σπανάκι έχει μόνο 3% όταν το κρέας περιέχει 19% πρωτεΐνη το φύτρο σόγιας (ροβίτσα) περιέχει 28% και οι φακές και τα μπιζέλια έχουν 26% πρωτεΐνη.

Τα φύτρα των δημητριακών και των ξηρών καρπών είναι πλούσια σε λιπαρά. Π.χ. το σιτάρι και ο ηλιόσπορος. Ο ηλιόσπορος είναι η τέλεια πηγή για ωμέγα 6. Το φύτρο ραδικιού έχει 29 φορές περισσότερο βιταμίνη C από το γάλα και 4 φορές περισσότερη βιταμίνη Α. Αυτό το πιπεράτο λαχανικό έχει 10 φορές περισσότερο ασβέστιο από την πατάτα και περιέχει περισσότερη βιταμίνη C από τον ανανά. Εάν εξετάσει κανείς τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια του φυτρώματος θα νομίσει ότι είναι εργοστάσιο παραγωγής βιταμινών.

Έχει αποδειχτεί ότι τα φύτρα εμποδίζουν την οστεοπόρωση, βοηθούν σε ανώδυνη εμμηνόπαυση και είναι κατά των καρκινικών όγκων! Έρευνες που έγιναν στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο John Hopkins ανακάλυψαν ότι τα ένζυμα που αναπτύσσονται στα φύτρα του μπρόκολου εμποδίζουν τα κύτταρα να μεταλλαχτούν σε καρκινικά.

Τα φύτρα άλφα- άλφα κατεβάζουν την κακή χοληστερίνη καθώς και τα λίπη αλλά όχι την καλή χοληστερίνη. Το φύτρο του ηλιόσπορου του σιταριού και των δημητριακών βελτιώνουν την ζωή των ανθρώπων που πάσχουν από διαβήτη. Έρευνες σε ζώα έδειξαν τα οφέλη σε προβλήματα αρτηριοσκλήρωσης και καρδιακών προβλημάτων. Τα ωφέλημα ένζυμα στα φύτρα άλφα άλφα πολλαπλασιάζονται κατά 450% σε σχέση με τον σπόρο τον ανενεργό.

Επίσης τα φύτρα άλφα-άλφα είναι πλούσια σε μαγνήσιο, σε αντιοξειδωτικά με αποτέλεσμα να αναπαυτούν την γήρανση με φυσικό τρόπο…(χωρίς κρέμες, χωρίς ακριβά δηλητηριασμένα καλλυντικά ) Αλλά με τη σοφία της φύσης! Μια και τα φύτρα αντιπροσωπεύουν το θαύμα της γέννησης!

Τα φύτρα άλφα-άλφα πήραν το όνομά τους από το Αραβικό ‘αλφ αλ-φα’ που σημαίνει πατέρας όλων των τροφών! Τα φύτρα είναι η πιο συμπυκνωμένη φυσική πηγή βιταμινών, μετάλλων, ενζύμων, ιχνοστοιχείων, αμινοξέων και πρωτεϊνών στη γη! Παρά όλα αυτά τα φύτρα είναι κάτι περισσότερο από θρεπτικά συστατικά. Η ιατρική της δύσης ερμηνεύει την ενέργεια σε θερμίδες αλλά οι θερμίδες δεν εξηγούν την ζωή…

Τι είναι ο Θεός...


Πιστεύω ότι τούτη η ερώτηση δημιουργείται αυθόρμητα μέσα στον κάθε άνθρωπο, όταν ζει με την περιορισμένη του αντίληψη, σ' αυτό που θεωρεί σαν Εαυτό του... Αυτό το συμπαγές, πονεμένο και δυστυχισμένο πλάσμα που λέγεται "άνθρωπος" πρέπει, επιβάλλεται να έχει έναν θεό... Επιβάλλεται να πιστεύει κάπου, να προσδιορίζεται από μια Ύψιστη Δύναμη, με Νοημοσύνη και Αγάπη, όσα δηλαδή δεν έχει ο άνθρωπος και η ανθρώπινη ζωή, να παρουσιάσει σαν Νοημοσύνη και Αγάπη, στονΦυσικό Κόσμο... Είναι πολύ βολικό να είσαι παιδί και να αυτοπροσδιορίζεσαι από τους ενήλικες.... Να λες "δεν ξέρω", "δεν ήξερα"...
Το δύσκολο δεν είναι να μάθει κανείς τι είναι ο Θεός, το δύσκολο είναι να γνωρίσει τον Εαυτό του...
Το δύσκολο δεν είναι να αγαπήσει τον Θεό, το δύσκολο είναι να Αγαπήσει τον Εαυτό του...

Προσπαθώντας ο άνθρωπος να ξεχάσει τις φοβίες του, αγάπησε πολύ τον εαυτούλη του... Δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να παραδεχτεί ένας άνθρωπος ότι δεν αγαπάει τον εαυτό του.. .Ίσως βέβαια δεν έχει και τρόπο να το αντιληφθεί, αφού προσπαθεί με πάθος να εκμαιεύσει την αγάπη από τους άλλους... Με κάθε τρόπο, με κάθε θυσία... πολέμησε και πολεμάει, μίσησε και μισεί τον κάθε άλλον που δεν κατάφερε να του δώσει αγάπη...
Και αυτός ο πόλεμος προς κάθε άλλον, αυτό το μίσος προς κάθε άλλον, είναι το λεπτό σημείο αντίληψης του πόσο πολεμά και μισεί τον Εαυτό του... Λεπτό σημείο γιατί δεν φαίνεται...
Έτσι ο Θεός παραμένει ένα μέρος, ξένο και τραυματισμένο, από την ίδια την Αγάπη...
Κάθε ερώτηση για τον Θεό, κάθε απάντηση για τον Θεό, αφορά εκείνο το λεπτό σημείο αντίληψης που όταν το νιώσεις σταματά ο πόλεμος και το μίσος... Δύσκολη η Ειρήνη στο εξωτερικό μας περιβάλλον... Δύσκολη η Ειρήνη και μέσα μας...
Γιατί αυτό το λεπτό σημείο αντίληψης μπορείς να το νιώσεις μόνο όταν Σιωπήσεις...
Και για να Σιωπήσεις χρειάζεται να έχει σταματήσει εκείνη η διάθεση να δικαιωθείς ή να εκδικηθείς...

<<Αυτό το Φως δεν λιγοστεύει
από του Ομήρου τον καιρό
και σαν αρχάγγελος χορεύει
πάνω στο κύμα το σγουρό
όλα μικρά και αγαπημένα
μέσα στην χούφτα σου χωρούν
την ομορφιά δοξολογούνε
και την ασχήμια συγχωρούν>>
 

Το Όνομα Έλλην και η Εννοιολογική του Σημασία

Όλοι είμεθα Έλληνες! Οι νόμοι μας, η φιλολογία μας, η Θρησκεία μας, οι τέχνες μας έχουν τις ρίζες των στην Ελλάδα. Ο ανθρώπινος τύπος και το ανθρώπινο πνεύμα έφθασαν στην τελειότητα στην Ελλάδα"
Βλ. Πέρσυ Σέλλεϋ (1792-1822) "Ελλάς"




1. Ποτέ στην αρχαιότητα, στη ρωμαϊκή, ρωμαιοβυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο (στα 400 χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας), το όνομα Έλλην δεν πολιτογραφήθηκε σαν δηλωτικό φυλετικής και εθνικής καταγωγής εκείνου που το έφερε.

Αυτό, και στις τέσσερις αυτές περιόδους, συμβόλιζε και εξέφραζε τον φορέα των υψηλοτέρων, ωραιοτέρων και τελειοτέρων πνευματικών, φιλοσοφικών, θρησκευτικών, πολιτιστικών, ανθρωπιστικών, πολιτικών, κοινωνικών κ.λπ. ΙΔΕΩΔΩΝ που από τους πανάρχαιους προϊστορικούς χρόνους μέχρι την εποχή μας μπόρεσε ο Άνθρωπος να συλλάβει, ενστερνιστεί, λατρεύσει και μεταδώσει και στους άλλους Ανθρώπους.

 Ακόμα αυτό, και στις τέσσερις αυτές περιόδους, αποτελούσε το διαχωριστικό ορόσημο ανάμεσα στους βάρβαρους, δηλαδή στους απολίτιστους λαούς (Εβραίους, Βορειοευρωπαίους, Ευρωασιάτες και Πέρσες), και εκείνους που είχαν εκπολιτιστεί, δηλαδή όσους είχαν ασπασθεί και ακολουθούσαν ("χρώμενοι της Ελλάδος φωνής" ομιλούσαν την ελληνική γλώσσα) τον Πολιτισμό, τις πνευματικές, φιλοσοφικές, θρησκευτικές, ανθρωπιστικές, πολιτικές, κοινωνικές αξίες, αρχές και παραδόσεις των Ελλήνων.

Η πολιτογράφηση του ονόματος Έλλην, σαν δηλωτικού φυλετικής και εθνικής καταγωγής, έγινε μόνο μετά την οριστική (το 1821) καταστροφή της πνευματικοπολιτιστικής Αυτοκρατορίας των Ελλήνων και την "κατασκευή" του Κρατιδίου που ονόμασαν Νέα Ελλάδα.

Το όνομα Έλλην ούτε υποδήλωνε ΠΟΤΕ, ούτε υποδηλώνει, ούτε είναι ΔΥΝΑΤΟ (εκ της γραμματικής και εννοιολογικής του ετυμολογίας) να υποδηλώσει τον Ιθαγενή, τον αυτόχθονα (χθών-αυτός = εκείνος που γεννήθηκε στον συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο που λέγεται Ελλάδα-στή γη της Ελλάδος), ή τον Γαιήοχο ή Γαιούχο, τον από ή επί της Γαίας-γης = περιοχής, εδάφους, και χώρας γεννηθέντα, ούτε τον αυτόνομο (σ' αντίθεση με τον υπήκοο) = ελεύθερο Άνθρωπο ο οποίος σέβεται και τηρεί τις παραδόσεις, αξίες και αρχές (πολιτιστικές, πνευματικές, λατρευτικές, κοινωνικές κ.λπ.) και τους θεσμούς και νόμους της Πολιτείας στην οποία γεννήθηκε και γαλουχήθηκε (στη συγκεκριμένη περίπτωση της Ελληνικής σήμερα και στην αρχαιότητα της Αθηναϊκής, Σπαρτιατικής, Κρητικής, Μακεδονικής, Αιτωλικής, Κορινθιακής κ.λπ.), ούτε φυσικά τον Υπήκοο = Πολίτη, ο οποίος μπορεί να έχει οποιαδήποτε φυλετική ή εθνική καταγωγή και να ακολουθεί και να τηρεί οποιεσδήποτε πολιτιστικές, λατρευτικές κ.λπ. παραδόσεις, αρχές και αξίες, αλλά που απλώς μόνο είναι υποχρεωμένος να σέβεται και τηρεί τη γραπτή, και όχι εθιμική, Νομοθεσία της χώρας, ή της Πόλης της οποίας ζήτησε να τον αναγνωρίσει σαν Πολίτη της = Υπήκοό της κι' εκείνη έκανε αποδεκτή την αίτησή του.

2. Το όνομα Έλλην ούτε είχε, ούτε έχει, ούτε μπορεί να αποκτήσει εθνική σημασία και εθνικό περιεχόμενο. Είχε, έχει και θα έχει ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ σημασία και ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ περιεχόμενο. Γιατί ούτε γραμματικά, ούτε εννοιολογικά δεν εκφράζει και δεν υποδηλοί τους όρους Ιθαγένεια και Εθνικότητα.

Έλλην μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε, από οποιαδήποτε Φυλή και σε οποιοδήποτε μέρος της γης και εάν γεννήθηκε, αρκεί μόνο να έχει, από τους γονείς του, ή το περιβάλλον του (πολιτειακό, κοινωνικό κ.λπ.) γαλουχηθεί και ανδρωθεί με τα ιδεώδη, τις αρχές, αξίες και παραδόσεις του Ελληνισμού.

 Δύο πολύ μεγάλοι Έλληνες, πολύ ανώτεροι από πολλούς από μας που έχουμε γεννηθεί στην Ελλάδα, έχουμε καθαρό ελληνικό αίμα (Α' ή Αβ' θετικό), ελληνική Ιθαγένεια, παίδευση και Υπηκοότητα ήταν π.χ.:
 1) Ο γεννημένος στην Γαλατία, με πολύ βαθειά ριζωμένη στη γη της την γενεαλογική του ρίζα, ΜΕΓΙΣΤΟΣ Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ιουλιανός, ο δικαίως επωνομασθείς ΗΛΙΟΣ, που επειδή και κατά την τελευταία του πνοή συνέχιζε να παραμένει Έλλην αρνούμενος να γίνει Βάρβαρος - Ιουδαιοχριστιανός - Εβραίος, αποκλήθηκε, από τους Εβραίους και Ιουδαιοχριστιανούς, Παραβάτης.

Και 2) Ο ΜΕΓΑΛΟΣ Φιλόσοφος Πρφύριος ο Τύριος (234-310 μ.Χ.) ο οποίος γεννήθηκε στη Βαβυλώνα, από γονείς Βαβυλώνιους, που και αυτών η γενεαλογική ρίζα ήταν βαθειά ριζωμένη στη βαβυλώνια γη, και που στον τάφο του ακόμα, με τις υποθήκες του το "ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ", το "ΠΡΟΣ ΑΝΕΒΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗ" και το "ΠΡΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ", συνεχίζει να παραμένει Έλληνας.

3. Το όνομα Έλλην δεν παράγεται από το Ελλάς, αλλά το δεύτερο από το πρώτο. Έλλην, Ελλάς, Ελληνισμός και Έθνος των Ελλήνων είναι δύο ονόματα και δύο όροι με αλληλοεξαρτώμενες έννοιες αλλά με διαφοροποιημένο το σημασιολογικό τους περιεχόμενο.

4. Σε κανένα από τα περισωθέντα έργα των Αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων (απ' όσα έχω υπ' όψη μου) δεν γίνεται, ούτε άμεση, ούτε έμμεση εννοιολογική ερμηνεία του ονόματος Έλλην. Η μόνη ερμηνεία πουγίνεται, σε πολλά απ' αυτά τα έργα, είναι ετυμολογική.

 Όλοι οι Αρχαίοι, μεταγενέστεροί τους και νεώτεροι Συγγραφείς που έχουν ετυμολογήσει την καταγωγή του ονόματος Έλλην έχουν στηριχτεί στην ερμηνεία που έχει δώσει ο Όμηρος (Οδύσσεια Δ' 726 και Ιλιάδα Β' 683 και Στ' 684), ο οποίος αναφέρει ότι αυτό παράγεται από το Ελλάς, την πόλη της Θεσσαλίας την οποία έκτισε ο Έλλην ο Γυιός του Δευκαλίωνα.

Την ίδια ερμηνεία του Ομήρου έχουν υιοθετήσει και όλα τα ορθογραφικά, ερμηνευτικά και ετυμολογικά λεξικά της Αρχαίας και Νέας Ελληνικής γλώσσας, όπως π.χ. του Ησυχίου, Ευσταθίου, Στέφανου Βυζαντίου, Λίντελ Σκώτ, Γαζή, Βερναρδάκη, Σακελλαρίου, Κωνσταντινίδη, Χατζιδάκη, Δημητράκου. Σε κανένα όμως από τα λεξικά αυτά δεν γίνεται εννοιολογική ερμηνεία του ονόματος αυτού.

Πολλοί νεώτεροι Ιστορικοί, Φιλόλογοι και Γλωσσολόγοι δίδουν και μια δεύτερη ετυμολογική ερμηνεία.

Κατά την ερμηνεία αυτή αυτό παράγεται από το όνομα Έλλος-Έλλοι.

Το όνομα αυτό το έφερε ένα από τα αρχαιότερα ιερατικά γένη το οποίο ιεράτευε κληρονομικώς στο Ιερό του Δία στη Δωδώνη της Ηπείρου.

Και η πρώτη και η δεύτερη ερμηνεία, όπως βλέπουμε είναι μόνο ετυμολογική και όχι εννοιλογική. Και σαν ετυμολογικές όμως δεν είναι σωστές. Δεν μπορεί να είναι σωστές για τους απλούστατους λόγους:

1ος) Αφού, κατά την πρώτη ετυμολόγηση, ο Έλλην, ο Γυιός του Δευκαλίωνα, έκτισε την Πόλη: Ελλάς, το πρώτο όνομα προηγείται του δευτέρου. Επομένως είναι και φυσιολογικό και λογικό να παράγεται το Ελλάς από το Έλλην και όχι το αντίθετο.

2ος) Το Έλλος-Έλλοι, που κατά την δεύτερη ετυμολόγηση παράγεται το Έλλην-Έλληνες, παράγεται από το Ελλοπία. Ελλοπία ονομαζόταν ο κάμπος της Ηπείρου (σημερινός των Ιωαννίνων) στον οποίο ήταν κτισμένος ο Ναός του Δωδωναίου Διός. Από το όνομα αυτό αποκλήθηκαν Έλλοποι, διατηρώντας ταυτόχρονα και το προηγούμενό τους, το Σέλλοι, μόνο οι Ιερείς που υπηρετούσαν στον Ναό αυτό.

Το δεύτερο το Σέλλοι, το είχαν πριν πάνε (στην πεδιάδα της Ελλοπίας, όπου και το Έλλοποι, και στην κοιλάδα αυτής Τομάρου, σημερινή Ολύτσικας, από όπου και το τρίτο τους όνομα Τόμαροι, ή Τούμαροι) στην Δωδώνη. Αυτό το είχαν πάρει από την πελασγική πόλη της Θεσπρωτίας Έλλα, ή Σέλλα που και αυτή το είχε πάρει από τον ποταμό Σελλήεντα (Κωκκυτόν) της αυτής περιοχής.

3ος) Όλοι οι μετα-ομηρικοί Συγγραφείς, οι Αλεξανδρινοί, Ρωμαίοι και Βυζαντινοί Ιστορικοί και Λεξικογράφοι, όπως και οι Νέοι, Νεώτεροι και Σύγχρονοι Έλληνες και ξένοι Ιστορικοί, Φιλόλογοι, Εθνολόγοι και Γλωσσολόγοι ενώ στηρίζονται, κυρίως, στην ομηρική ετυμολόγηση έχουν ταυτοχρόνως υιοθετήσει και την ερμηνεία του Απολλόδωρου, ο οποίος, όπως έχουμε δει σε προηγούμενες σελίδες και όπως θα ξαναδούμε αμέσως παρακάτω, γράφει: "Ο ίδιος μεν ο Έλλην ονόμασε Έλληνας αυτούς που πρωτύτερα ονομάζοντο Γραικοί...".

Μόνο οι τρεις παραπάνω λόγοι αποκλείουν, και την πιθανότητα ακόμα να είναι σωστή η ετυμολόγηση του Ομήρου και κατ' επέκταση και όλες οι άλλες, που στηρίζονται σ' αυτήν ή στα ονόματα Έλλος-Έλλοι, Σέλλος-Σέλλοι.

 Επομένως το Έλλην-Έλληνες, ή Έλλαν της δωρικής και αιολικής, δεν μπορεί να παράγεται, ούτε από το Έλλας, ούτε από το Έλλοι ή Σέλλοι, ούτε από το Έλλα ή Σέλλα.

Ούτε η γραμματική του ετυμολογία, ούτε, κυρίως, η εννοιολογική του σημασία του αφήνουν περιθώρια να προέρχεται απ' αυτή. Αντιθέτως, όπως προαναφέρεται, το Ελλάς παράγεται απ' αυτό.

Πως να απαλλαγείτε από την φλεβίτιδα φυσικά!


Αν τα πόδια σας εμφανίζουν πρήξιμο, ελικοειδείς φλέβες και μπλε-μαύρο χρώμα. Τότε πάσχετε από ευρυαγγείες. Δείτε πώς μπορείτε να απαλλαγείτε.

Σηκώστε ψηλά τα πόδια
Για τουλάχιστον 20 λεπτά, κάθε λίγες ώρες, προσπαθείτε να ανυψώνετε τα πόδια σας πάνω από το επίπεδο του κεφαλιού. Να θυμάστε ότι όσο περισσότερο στέκεστε όρθιοι, τόσο περισσότερο το αίμα, επιστρέφοντας στην καρδιά, θα πρέπει να καταπολεμήσει τη βαρύτητα.

Κάντε stretching
Οι φλέβες των ποδιών βασίζονται σε ισχυρούς μύες για να κρατήσουν το αίμα σε κίνηση. Τεντώνετε τα πόδια σας πάνω και κάτω σα να πατάτε γκάζι. Καθώς στέκεστε, σηκώνετε τις φτέρνες σας από το έδαφος και σταθείτε στις μύτες των ποδιών σας. Αν αυτό γίνεται σε καθημερινή βάση, μπορεί να ελαχιστοποιήσει την εμφάνιση των κιρσών.

Κρύο νερό
Τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, προσπαθήστε να κάνετε ένα κρύο ντους σε συνδυασμό με τοπικό μασάζ. Ενώ το ζεστό νερό μπορεί να επιδεινώσει την εμφάνιση των κιρσών, το κρύο νερό μπορεί πραγματικά να ενισχύσει τις φλέβες σας και να βελτιώσει την εικόνα των ποδιών σας.

Εκχύλισμα σπόρων σταφυλιού
Περιέχουν ολιγομερείς προανθοκυανιδίνες, αντιοξειδωτικά που έχουν την ιδιότητα να ενισχύουν τα αιμοφόρα αγγεία και να μειώνουν τη φλεγμονή.

Ρούσκος (λαγομηλιά)

Εάν δεν τον έχετε ακούσει ξανά, πρόκειται για ένα μικρό θάμνο που είναι γεμάτος από ρουσκογενίνες, χημικές ουσίες που ενισχύουν τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων και συνεπώς βελτιώνουν την κυκλοφορία.

Οργασμός μετά θάνατον και άλλες 7 αλήθειες που δεν φαντάζεστε για το σεξ

Λένε ότι ο οργασμός κάνει τον άνθρωπο να ανέβει στην κορυφή του Έβερεστ μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Είναι το αποκορύφωμα της σεξουαλικής επαφής και έχει αποδειχτεί επιστημονικά ότι κάνει καλό στην υγεία του ανθρώπου με πολλούς τρόπους.

Υπάρχουν και μερικές αλήθειες για τον οργασμό που λίγοι γνωρίζουν...

 Ο οργασμός κάνει καλό στο μυαλό: Η σεξουαλική κορύφωση έχει αποδειχτεί ότι βοηθάει την διαδικασία μνήμης στον εγκέφαλο περισσότερο και από η επίλυση σταυρολέξων.

Ο ρόλος του εγκεφάλου στον οργασμό είναι πολύπλοκος: Άντρες και γυναίκες έχει αποδειχτεί ότι μπορούν να φτάσουν σε οργασμό ακόμα και μετά από σοβαρό τραυματισμό της σπονδυλικής στήλης και βλάβης στο νωτιαίο μυελό. Ακόμα πιο απίστευτο είναι το γεγονός ότι ο οργασμός, ως βιολογική διαδικασία, μπορεί να συμβεί και μετά θάνατον!

Το παγκόσμιο ρεκόρ για την το πιο μακρύ σε διάρκεια αυνανισμό είναι... 8 ώρες και 30 λεπτά για άντρες και 6 ώρες και 30 λεπτά για γυναίκες!

Ο οργασμός προκαλείται από διάφορες καταστάσεις: Ο οργασμός συμβαίνει συνήθως ελέω σεξουαλικής διέγερσης. Αλλά έχουν καταγραφεί περιπτώσεις που γυναίκες έφτασαν σε οργασμό κάνοντας ασκήσεις γιόγκα, ιππασία ή ακόμα και χρησιμοποιώντας το φωτοτυπικό μηχάνημα ή και απλά με... την σκέψη!

Ο ευαίσθητος ιστός που διευκολύνει την σεξουαλική διέγερση και οδηγεί σε οργασμό βρίσκεται στο πέος του άντρα και στην κλειτορίδα της γυναίκας. Ξέρετε ποιο άλλο μέρος του σώματός σας έχει ένα κομμάτι τέτοιου ιστού; Η μύτη σας!

Οι γυναίκες έχουν μακρύτερους σε διάρκεια οργασμούς: Ο γυναικείος οργασμός διαρκεί περίπου 20 δευτερόλεπτα ενώ ο ανδρικός 10 με 15 δευτερόλεπτα.

Η επίμονη διέγερση των γεννητικών οργάνων είναι πραγματική πάθηση και προκαλεί εκατοντάδες οργασμούς στη διάρκεια μιας ημέρας.

Έρευνες έχουν δείξει ότι είναι πιθανό πως ο άνθρωπος δοκιμάζει για πρώτη φορά στην ζωή του να αυτοϊκανοποιηθεί όταν ακόμα είναι βρέφος μέσα στην μήτρα της μητέρας του!

10 πληροφορίες που περιμένουν να τις συνειδητοποιήσουμε

 
Βελτίωση σχέσης στο γάμο Η αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας και τον κόσμο που μας περιβάλλει εξαρτάται από το κατά πόσο έχουμε προσεγγίσει την αληθινή μας φύση. Δηλαδή, πόσο καλά έχουμε κατανοήσει αυτό που ονομάζουμε πραγματικότητα και πόσο δεκτικοί είμαστε απέναντι σε ό,τι συμβαίνει. Κάποιες πληροφορίες-γνώσεις μπορούν να μας βοηθήσουν να δούμε τη ζωή με λιγότερα φίλτρα, λιγότερες σκέψεις, λιγότερες αντιστάσεις και περισσότερη χαρά. Σ' αυτό το άρθρο παρουσιάζουμε δέκα από τις πιο σημαντικές.

1. Όλα είναι κενά
Σήμερα οι φυσικοί επιβεβαιώνουν ότι αυτό που ονομάζουμε ύλη αποτελείται κατά 99,99% από κενό χώρο. Και αυτό γιατί τα άτομα που αποτελούν την ύλη δεν είναι συμπαγή, αλλά αποτελούνται από κενό χώρο που περιλαμβάνεται μεταξύ του πυρήνα και των ηλεκτρονίων τους. Αλλά το κενό δεν είναι όπως πιστεύαμε μέχρι πρότινος ένα αμέτοχο πλαίσιο όπου εξελίσσονται τα φαινόμενα που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Είναι κάτι πολύ περισσότερο, καθώς αποδείχθηκε πρόσφατα ότι από το κενό μπορούν να εμφανιστούν αυθόρμητα τα στοιχειώδη σωματίδια και ίσως η διάκριση μεταξύ ύλης και κενού να μην είναι και τόσο βάσιμη. Εξάλλου, η κβαντική φυσική δεν θεωρεί τα σωματίδια ως κόκκους ύλης, αλλά πρότυπα πιθανοτήτων μέσα στο αδιάσπαστο κοσμικό πλέγμα.

2. Όλα στην ουσία τους είναι ίδια
Σε συνέχεια του προηγούμενου, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα στη βάση τους αποτελούνται από τα ίδια στοιχεία. Τα άτομα υδρογόνου που υπάρχουν μέσα μας είναι ακριβώς τα ίδια με τα άτομα υδρογόνου που υπάρχουν στη θάλασσα, στην ατμόσφαιρα ή στον ήλιο. Αυτό που μας δίνει την εντύπωση ότι είμαστε ξεχωριστοί από τη φύση είναι ο συνδυασμός των ατόμων.

3. Τι είμαστε;
Είμαστε η μία και μοναδική συνειδητότητα με τις μορφές που έχουμε αυτή τη στιγμή. Όπου "συνειδητότητα" άλλος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη λέξη σύμπαν, ζωή ή θεός (η ζωή εδώ δεν έχει την περιοριστική έννοια που της δίνουν οι βιολόγοι, σύμφωνα με την οποία ζωή είναι ό,τι εμφανίζει την ικανότητα του μεταβολισμού και της αναπαραγωγής. Και οι περισσότεροι άνθρωποι που επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν τη λέξη θεός, δεν την εννοούν ως τη συμπαντική συνειδητότητα, αφού την έχει ταυτίσει με κάποια θρησκεία, δηλαδή με έννοιες, κανόνες, παραδόσεις, πρέπει, που όλα αυτά μαζί διαμορφώνουν το Εγώ τους). Στην πραγματικότητα δεν είμαστε ξεχωριστοί από αυτό το όλο, αλλά διαφορετικές μορφές έκφρασής του. Είμαστε η συνειδητότητα (ή ζωή ή σύμπαν ή θεός) και αυτό που μας εμποδίζει να το συνειδητοποιήσουμε είναι η ταύτισή μας με διάφορες σκέψεις, κάτι που μας δημιουργεί την ψευδαίσθηση του ξεχωριστού, του εαυτού και της ταυτότητας.

4. Η Γη δεν έχει σύνορα
Όταν κάποιος κοιτάει μια φωτογραφία του πλανήτη μας τραβηγμένη από ψηλά (ή από το διάστημα) δεν βλέπει πουθενά σύνορα, ούτε διακρίνει πού αρχίζει και πού τελειώνει μία χώρα. Όλα αυτά είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα. Μπορεί να μας διευκολύνουν σε κάποιους τομείς (π.χ. στην επικοινωνία ή τη διαχείριση πληθυσμών), αλλά τίποτα δεν δικαιολογεί τις συγκρούσεις και τους πολέμους μεταξύ των χωρών. Αυτά είναι αποκλειστικά συμπτώματα που προέρχονται από το Εγώ, δηλαδή την ταύτισή μας με κάποιες σκέψεις, που άλλες αφορούν τις θρησκείες, άλλες τα έθνη, άλλες τις φυλές, κ.ο.κ. Είναι ψευδαισθήσεις που περιμένουν από εμάς να τις δούμε ως τέτοιες για να πάψουν να μας ταλαιπωρούν.

5. Οι σκέψεις δεν λένε ποτέ την αλήθεια
Όλες οι σκέψεις είναι στην ουσία τους κριτική απέναντι σε κάτι. Όταν μία κατάσταση δεν μας αρέσει, δεν είναι γιατί η κατάσταση είναι δυσάρεστη, αλλά γιατί εμείς την κρίνουμε ως τέτοια για διάφορους λόγους που έχουν να κάνουν με τις επιθυμίες μας, τις προσκολλήσεις μας και το παρελθόν μας. Καμία σκέψη δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είναι όλες προϊόντα διαστρέβλωσης της πραγματικότητας. Και η διαστρέβλωση εξαρτάται από το παρελθόν του κάθε νου, δηλαδή τον προγραμματισμό του ανάλογα με την ασυνείδητη ερμηνεία κάποιων βιωματικών γεγονότων. Αντί λοιπόν να είμαστε ταυτισμένοι με τις σκέψεις που δημιουργεί ο νους μας, μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε οι παρατηρητές αυτών των σκέψεων. Με άλλα λόγια, η αληθινή μας φύση είναι η επίγνωση που προέρχεται μέσα από την αναγνώριση των σκέψεων ως διαστρεβλωμένες ερμηνείες της πραγματικότητας.

6. Τι σημαίνει "γνωρίζω τον εαυτό μου"
Πρόκειται για μια από τις πιο παρερμηνευμένες φράσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας. Γνωρίζω τον εαυτό μου δεν σημαίνει ξέρω τι μου αρέσει, τι δεν μου αρέσει, τι με ευχαριστεί, τι με δυσαρεστεί, κ.ο.κ. Αυτά βέβαια μπορεί να ισχύουν αν αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως το Εγώ μας, δηλαδή ότι αποτελούμαστε από ένα σύνολο απόψεων και στάσεων απέναντι σε διάφορα αντικείμενα ή καταστάσεις. Αυτός όμως δεν είναι ο πραγματικός εαυτός μας. Οι βουδιστές λένε "γνωρίζω τον εαυτό μου σημαίνει ξεχνάω τον εαυτό μου". Με άλλα λόγια, είμαστε αυτό που περιγράψαμε και παραπάνω: η επίγνωση της ζωής, η συνειδητότητα που αποκτάει συνείδηση για τον εαυτό της μέσα από τις μορφές (που καταχρηστικά θα λέγαμε "μορφές μας"). Ξεχνάω τον εαυτό μου σημαίνει απαλλάσσομαι από το βάρος του εαυτού, δηλαδή της ψευδαίσθησης του ξεχωριστού, του μοναδικού, του καλύτερου, του ανεπαρκούς, ή οποιουδήποτε άλλου χαρακτηρισμού προκύπτει από αυτοπροσδιοριστικές σκέψεις ή από τη σύγκριση με τους άλλους.

7. Κάποτε ήμασταν μόνο ένα κύτταρο
Πριν λίγα χρόνια (και αυτό ισχύει για όλους, μικρούς και μεγάλους) όλοι ήμασταν μόνο ένα κύτταρο, αυτό που δημιουργήθηκε αμέσως μετά τη σύζευξη των γενετικών κυττάρων των γονιών μας. Αν το σκεφτούμε αυτό για λίγο είναι ίσως πιο εύκολο να συνειδητοποιήσουμε ότι η ταυτότητά μας είναι μια ψευδαίσθηση. Επίσης, μας διευκολύνει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε μια διαδικασία που αυτή τη στιγμή εκφράζεται με μια συγκεκριμένη μορφή, που όπως όλες οι μορφές, έχει κι αυτή αρχή, μέση και τέλος. Αλλά δεν είμαστε η μορφή. Είμαστε η διαδικασία που εκφράζεται μ' αυτή τη μορφή.

8. Ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση
Το είχε πει και ο Αϊνστάιν. Αυτό που μας δίνει την εντύπωση της ύπαρξης του χρόνου είναι οι σκέψεις μας γι' αυτόν. Το παρελθόν μορφοποιείται στο μυαλό μας χάρη στις σκέψεις και τις αναμνήσεις που παράγει ο νους μας. Το ίδιο ισχύει και για το μέλλον. Κανένας δεν έχει συναντήσει ποτέ το μέλλον. Υπάρχουν μόνο οι σκέψεις που παράγει ο νους μας γι' αυτό, και στην πλειονότητά τους οι σκέψεις είναι αρνητικές γιατί η λειτουργία του νου εξελικτικά είναι να μαθαίνει από τα λάθη που έχουμε κάνει, να αποδίδει ευθύνες και κατηγορίες, να προσπαθεί να προλάβει καταστάσεις ή να αποφύγει ενδεχόμενους κινδύνους. Το αποτέλεσμα αυτής της νοητικής λειτουργίας είναι η κατάθλιψη, το άγχος, οι φοβίες, η στενοχώρια και άλλα δυσάρεστα συναισθήματα που μας προκαλούν δυστυχία.

9. Ο ψυχικός πόνος είναι η τροφή της συνειδητότητας
Χωρίς πόνο δεν υπάρχει το απαραίτητο κίνητρο για να εξελιχθεί κανείς πνευματικά. Και όσο πιο ανυπόφορος είναι ο πόνος, τόσο μεγαλύτερο είναι το κίνητρο για να τον υπερβεί κανείς. Με άλλα λόγια, την υπερβολή στην ταύτιση με τις σκέψεις (δηλαδή ένα διογκωμένο Εγώ) είναι πιο πιθανό να την υπερβεί κανείς απ' ό,τι αν ο πόνος είναι υποφερτός και διαχειρίσιμος. Και αυτό γιατί η αλλαγή εξαρτάται από το αν κάποιος ξεκινήσει τη διαδικασία της αυτεπίγνωσης και όχι από το πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση που έχει να υπερβεί.

10. Ο φόβος είναι μια παρερμηνεία
Στη σημερινή εποχή, και όχι μόνο στις ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες κοινωνίες, δεν ερχόμαστε πια αντιμέτωποι με άγρια θηρία όπως έκαναν οι πρόγονοί μας. Κι όμως, όλοι σχεδόν βιώνουμε σε τακτική βάση κάποιο είδος φόβου (απόρριψης, επίκρισης, αποδοκιμασίας, εγκατάλειψης ή θανάτου). Η αιτία που δημιουργεί αυτούς τους φόβους δεν είναι οι καταστάσεις, αλλά οι σκέψεις του νου μας γι' αυτές - και όπως είπαμε αυτό εξαρτάται από το παρελθόν μας (σε ατομικό, αλλά και συλλογικό επίπεδο). Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο φόβος πρακτικά είναι μια παρερμηνεία, που ξεκινάει από τότε που είμαστε παιδιά και αδυνατούμε να ξεχωρίσουμε τα γεγονότα από τη στάση μας και τις σκέψεις του νου μας. Έτσι, δημιουργείται η ταύτισή μας με διάφορα γεγονότα και ακολουθούν οι ερμηνείες που δίνουμε γι' αυτά, διαμορφώνοντας σιγά-σιγά μια ψεύτικη ταυτότητα. Σύμφωνα μ' αυτή αρχίζουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας ως θύμα, άτυχο, αδικημένο, ανώτερο, κατώτερο, ανεπαρκή, ελαττωματικό, ή οτιδήποτε άλλο μάς προσφέρει την αίσθηση της ταυτότητας. Ο Ράινερ Μ. Ρίλκε έχει εκφράσει πολύ ωραία την ψευδαίσθηση του φόβου ως εξής: "Ίσως όλοι οι δράκοι της ζωής μας να είναι πριγκίπισσες, που δεν προσμένουν παρά την ώρα που θα μας δουν όμορφους και τολμηρούς. Ίσως καθετί τρομακτικό να είναι, στο απώτατο βάθος του, έρημο και αβοήθητο, και να περιμένει από εμάς βοήθεια". Όταν νιώθουμε φόβο λοιπόν, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τον παρατηρούμε, αποταυτιζόμενοι από αυτόν, για να τον αφήσουμε να εκφραστεί και να φύγει. Όσο είμαστε ασυνείδητοι ταυτιζόμαστε μαζί του, του δίνουμε λόγο ύπαρξης και τον συντηρούμε.