Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Η τελετή και η γάτα...

Τα πάντα εκφυλίζονται στην δύνη του χρόνου, καθώς ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος (πανδαμάτορας), ο οποίος όμως σκοτώνει (δαμάζει) όλους τους μαθητές του. Η συγκεκριμένη παραβολή αφορά αυτούς που κρίνουν τα παλιά με βάση τα νέα, και αυτούς που χάνουν την ουσία ακολουθώντας απλώς του «τύπους»... Προσοχή σε αυτούς που υποστηρίζουν  ότι «γνωρίζουν» και δεν γνωρίζουν, η  σε αυτούς που θα έπρεπε να «γνωρίζουν» και δεν « γνωρίζουν»....

Στα πολύ παλιά χρόνια, ζούσε στην Αλεξάνδρεια της  Αιγύπτου  ένας σοφός Φιλόσοφος και αλχημιστής που τον έλεγαν Μάλχο. Είχε ταξιδέψει σε όλες τις τότε  γνωστές χώρες και είχε μαθητεύσει στους καλύτερους αλχημιστές της εποχής του. Γνώριζε όλα τα μυστικά του Ερμή του Τρισμέγιστου, όλα τα βότανα, τα μυστικά της Γης  και του ουρανού.

Ο  Μάλχος κάθε χρόνο στις 21 Ιουνίου  τα μεσάνυχτα, ξεκινούσε μια ολονύχτια τελετή  όπου παρασκεύαζε ένα «μαγικό»  φίλτρο με το οποίο γιάτρευε  τις περισσότερες  γνωστές αρρώστιες.
 
Αφού καθάριζε το εργαστήριο του με επιμέλεια για μια εβδομάδα, φορούσε την τελετουργική του στολή,  και ακριβώς τα μεσάνυχτα έμπαινε στο εργαστήριο και ξεκινούσε την τελετή.
 
Τα χρόνια περνούσαν και η φήμη του μεγάλωνε. Από όλες τις γωνιές του κόσμου κατέφθαναν νέοι φιλόδοξοι να γίνουν μαθητές του. Όμως ο Μάλχος  ήταν δύστροπος και μόνο ελάχιστους από αυτούς κρατούσε κοντά του και τους δίδασκε τις γνώσεις του. Τα χρόνια περνούσαν και ορισμένοι από τους μαθητές του έγιναν καλοί και τους έπαιρνε μαζί του σε εκείνη την τελετή που έκανε κάθε χρόνο στις 21 Ιουνίου.

Μια χρονιά που έχει τώρα πια ξεχαστεί ποια ήταν στις 21 Ιουνίου, η γάτα του Μάλχου  μπήκε στο εργαστήριο λίγο πριν τα μεσάνυχτα κυνηγώντας ένα μικρό τρωκτικό και κατέστρεψε τα  πάντα. Ο Μάλχος και οι μαθητές του λυπήθηκαν πολύ που έχασαν τη μαγική ημερομηνία, επειδή η τελετή δεν μπορούσε να γίνει άλλη μέρα για αστρολογικούς λόγους.
 
Αποφάσισε όμως την επόμενη φορά να δέσει  τη γάτα. Ήρθε λοιπόν ο καιρός να ξαναγίνει η τελετή και να παρασκευαστεί ξανά το φίλτρο, το οποίο είχε λείψει από τους ανθρώπους της περιοχής  για έναν ολόκληρο χρόνο και πολλοί ήταν αυτοί που είχαν πεθάνει από την έλλειψη του. Καθώς ετοιμαζόταν, διαπίστωσε πως οι μαθητές του είχαν ξεχάσει πάλι τη γάτα στο εργαστήριο και την τελευταία στιγμή ο Μάλχος  πήρε μια κόκκινη κορδέλα από τη ντουλάπα του και έδεσε τη γάτα στην πόρτα.
 
Έτσι ξεκίνησε αυτή η τελετή και παρασκευάστηκε ξανά το φίλτρο. Όμως, ο Μάλχος είχε γεράσει. Παρόλο που έφτιαχνε το φίλτρο και έσωζε πολλούς ανθρώπους από βέβαιο θάνατο, ο ίδιος δεν το είχε χρησιμοποιήσει ούτε για μία φορά. Ακόμα και τώρα που γέρασε και αρρώστησε δεν το έκανε. Τελικά έμεινε κατάκοιτος και κάποιοι μαθητές του επιχείρησαν να του δώσουν κρυφά το φάρμακο που αυτός αρνούνταν να πάρει. Όμως αυτός τους κατάλαβε και τους μάλωσε.
 
Τους δίδαξε πως δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τη γνώση που αυτός τους χάρισε για ιδιωτικό όφελος. Τους αποκάλυψε τα τελευταία μυστικά της τελετής του και κάποια νύχτα πέθανε.
 
Την επόμενη χρονιά, οι μαθητές του Μάλχου ανακήρυξαν τον καλύτερο απ' αυτούς ως  τον Δάσκαλο που θα έκανε την τελετή. Είχαν στα χέρια τους όλα τα μυστικά. Ετοίμασαν το εργαστήριο, μία εβδομάδα πριν, φόρεσαν τις στολές τους και καθώς έμπαιναν μέσα, κάποιος πρόσεξε τη γάτα!
 
Ο νέος Δάσκαλος θυμήθηκε πως την προηγούμενη φορά η γάτα ήταν δεμένη με μια κόκκινη κορδέλα στην πόρτα. Σκέφτηκε πως ο Μάλχος είχε ξεχάσει να τους πει γι' αυτή τη λεπτομέρεια και, όπως είχαν εκπαιδευτεί τόσα χρόνια κοντά του με επιμονή στη λεπτομέρεια, δεν παραμέλησαν να πάρουν μια κόκκινη κορδέλα και να δέσουν τη γάτα στην πόρτα. Η τελετή τελικά έγινε χωρίς απρόοπτα και το μαγικό φίλτρο παρασκευάστηκε και έσωσε πολλούς ανθρώπους και αυτή τη φορά.
 
Πέρασαν πολλά χρόνια και η σχολή που ο Μάλχος είχε ξεκινήσει με τους πρώτους εκείνους μαθητές είχε τώρα αποκτήσει εκατοντάδες μέλη. Τα μέλη αυτής της σχολής ήταν περήφανα που είχαν κληρονομήσει τη σοφία και τις διδασκαλίες του Μάλχου. Κάθε χρόνο στις 21  του Ιούνη, ετοίμαζαν το εργαστήριο για μια εβδομάδα, φορούσαν τις τελετουργικές τους στολές, έδεναν τη γάτα με μια κόκκινη κορδέλα στην πόρτα, και ξεκινούσαν τη ολονύχτια τελετή και παρασκεύαζαν  το φίλτρο.
 
Πέρασαν αιώνες ολόκληροι η χώρα, κάποια στιγμή έπεσε δυστυχία, πείνα και πόλεμος από ληστές που έκλεβαν και έκαιγαν και κατέστρεφαν τα πάντα. Πολλοί μαθητές της σχολής του Μάλχου σκοτώθηκαν σε εκείνη τη χρονιά και πολύ περισσότεροι ήταν οι πληγωμένοι και οι άρρωστοι. Το μαγικό φίλτρο τέλειωσε πολύ γρήγορα και οι μαθητές αποφάσισαν πως έπρεπε να κάνουν μια έκτακτη τελετή μέσα στο χειμώνα για να φτιάξουν νέο φίλτρο .
 
Ετοίμασαν ξανά το εργαστήριο για μία εβδομάδα, φόρεσαν τις τελετουργικές τους στολές, μπήκαν στο εργαστήριο, έδεσαν τη γάτα με μια κόκκινη κορδέλα στην πόρτα και ξεκίνησαν την τελετή. Όμως, το φίλτρο που παρασκευάστηκε, δεν ήταν το ίδιο με αυτό που έκαναν στις 21 Ιουνίου. Φυσικά  απέκρυψαν την αποτυχία τους και περίμεναν το καλοκαίρι.
 
Ήρθε τελικά η 21η Ιουνίου και οι μαθητές, αφού είχαν ετοιμάσει το εργαστήριο για μια εβδομάδα, φόρεσαν τις τελετουργικές τους στολές, μπήκαν στο εργαστήριο, έδεσαν τη γάτα με μια κόκκινη κορδέλα στη πόρτα και ξεκίνησαν την ολονύχτια τελετή. Όμως η ιεροσυλία που είχαν διαπράξει το χειμώνα δεν τους άφησε να ολοκληρώσουν την τελετή με αποτελεσματικότητα.
 
Το φίλτρο που παρασκευάστηκε δεν είχε τις αρχικές του δυνάμεις και σε κάποιους μάλιστα έκανε και κακό αντί για καλό. Τότε έγινε στάση μέσα στη σχολή, ορισμένοι νεότεροι μαθητές που πίστευαν πως γνώριζαν πως πρέπει να γίνουν τα πράγματα, έδιωξαν τους δασκάλους και ανέλαβαν εκείνοι τη σχολή. Έτσι η σχολή του Μάλχου με νέα και δραστήρια ηγεσία προσέλκυσε πάρα πολλούς μαθητές και έγινε γνωστή σαν πανεπιστήμιο, στη χώρα εκείνη.
 
Πέρασαν κι άλλοι αιώνες. Το πανεπιστήμιο που κατάγονταν από τη σχολή του Μάλχου, είχε χιλιάδες μέλη και πάρα πολλούς οπαδούς σε ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο. Και τα μέλη του ήταν πολύ περήφανα που είχαν κληρονομήσει τη σοφία και τις γνώσεις αυτού του θρυλικού πια Φιλοσόφου και αλχημιστή.

Το ιερότερο καθήκον και δικαίωμά τους ήταν η τελετή που γινόταν κάθε χρόνο στις 21 του Ιούνη. Μόνο οι καλύτεροι μαθητές του πανεπιστημίου αυτού μπορούσαν να συμμετέχουν στην τελετή, η οποία εξακολουθούσε να γίνεται στο ίδιο πανάρχαιο πια εργαστήριο που είχε φτιάξει ο Μάλχος.
 
Έτσι, κάθε χρόνο στις 21 του Ιούνη οι καλύτεροι μαθητές και οι δάσκαλοι του πανεπιστημίου, προετοίμαζαν με λεπτομέρεια το εργαστήριο για μια εβδομάδα, φορούσαν τις τελετουργικές τους στολές, έμπαιναν μέσα και όλοι, ένας-ένας με τη σειρά, και τελούσαν με σεβασμό το «αρχαίο μυστήριο» του.... «δεσίματος» της γάτας στην πόρτα  με την κόκκινη κορδέλα...!

Την πάσα ελπίδα αφήστε όσοι περνάτε!

"Ρωτάς: ποια είναι η χρέωση, και ποια είναι η σπατάλη μου; 
Μα είναι η ίδια η ζωή. 
Η ζωή η δική σου που έζησες, με όλες τις χαρές που σου ‘δειξε. Ότι είδες τον ήλιο το πρωί, και τη θάλασσα τον Ιούλιο. Ότι περπάτησες σε μια ρεματιά το Μάη μ’ ένα κορίτσι στο πλάι σου, κι ακούσατε τ’ αηδόνι. Ότι δίψασες, και ήπιες το κρύο νερό της πηγής...
Αυτά πληρώνεις την ώρα που πεθαίνεις.
Εκείνη, λοιπόν, τη στιγμή της ανεκλάλητης χρείας και της φρικτής εγκατάλειψης είναι ακριβώς που εδιάλεξε η εκκλησία να φορτώσει τον αφελή χριστιανό με τους αιώνιους τρόμους της Κόλασης:
Θα ζεις, του λέει, αιώνια κλεισμένος σ΄ έναν πύρινο τάφο.
Θα περνάς τους αιώνες με το αίσθημα του ραγδαίου ιλίγγου ενός ανθρώπου που γκρεμίζεται από τον τριακοστό όροφο.
Θα περπατάς γυμνός σε άδεντρο τόπο, κάτου από ένα ορμητικό φλογοβρόχι.
Θα σε ρίχνουν χωρίς σταματημό σ΄ένα βαθύ πηγάδι γιομάτο με κόκκινα, και μαύρα, και κίτρινα φίδια. Κόμπρες, οχιές, κροταλίες.
Θα βουτάς σε βόθρους. Και θα πνίγεσαι επαναληπτικά και ακαταύπαστα μπουκωμένος στα περιττώματα.
Μυτερώνυχοι διάβολοι θα σε καρφώνουν ανάσκελα με τεράστιες πηρούνες.
Θα’ σαι φυτεμένος αιώνια στους πάγους, και θα σε φυσάει κατάγυμνο ο δρεπανηφόρος Καικίας.
Θα μεταμορφώνεσαι σε δέντρο, σε φίδι, σε τέρας. Θα ζεις, δηλαδή το μαρτύριο της αλλαγής της σάρκας σου.
Και όλα αυτά τα φρικώδη στους αιώνες των αιώνων. 
Χωρίς την ελπίδα της παύλας.
Ο Δάντης εκείνους που διαβαίνουν την πύλη της Κόλασης τους βάζει να διαβάζουν μια επιγραφή που δεν παρηγοριέται με τίποτα:
Την πάσα ελπίδα αφήστε όσοι περνάτε!
Να φορτώνεις λοιπόν τον άνθρωπο τον αφελή και τον αθώο κάπου, γιατί είναι το μεγάλο σου θύμα, με τέτοιες φρικτές φαντασίες την πανίερη και την υπέρτατη και τη φοβερή ώρα που ψυχομαχεί την ώρα που δίνει την πιο άγρια μάχη – τι’ ναι μπροστά της τα Γαυγάμηλα και οι Κάννες και η Μάχη των Εθνών! – να βγει η ψυχούλα του για να λυτρωθεί από την αγωνία του θανάτου. 
Ερωτώ: ποιος σατανάς, ποιο ανθρώπινο τέρας, ποιος αρχιτέκτονας του σκότους και του ουαί θα μπορούσε να δείξει αγριότερο μίσος και να επινοήσει χειρότερο μαρτύριο για τους ανθρώπους;
ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ

25 πράγματα που πρέπει να ξεκινήστε να κάνετε

Μια θετική λίστα, ‘απάντηση’ στη παλιότερη ανάρτηση μας “25 πράγματα που πρέπει να σταματήσετε να κάνετε”.
Ξεκινήστε να ξοδεύετε χρόνο με τους σωστούς ανθρώπους. – Αυτοί είναι οι άνθρωποι με τους οποίους απολαμβάνετε να είστε μαζί, που αγαπάτε, σας εκτιμούν, σας αναζωογονούν και σας ενθαρρύνουν να βελτιώνεστε με υγιείς και συναρπαστικούς τρόπους.
Ξεκινήστε να αντιμετωπίζετε αποφασιστικά τα προβλήματα σας. – Δεν είναι τόσο τα προβλήματά που έχουν σημασία, αλλά ο τρόπος που αντιδράτε σε αυτά και πως τα αντιμετωπίζετε. Τα προβλήματα δεν θα εξαφανιστούν αν δεν κάνετε τις απαραίτητες ενέργειες. Κάνετε ό, τι μπορείτε για να τα αντιμετωπίσετε. Πολλές φορές αρκούν και τα πολύ μικρά βήματα, σπιθαμή προς σπιθαμή, εφόσον είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Σωρρευτικά και σε μακροπρόθεσμη βάση, τα μικρά βήματα μετατρέπονται σε άλματα.
Ξεκινήστε να είστε ειλικρινής με τον εαυτό σας.- Να είστε ειλικρινείς σχετικά με το τι είναι σωστό για εσάς, καθώς επίσης και για το τι πρέπει να αλλάξετε. Να είστε ειλικρινείς σχετικά με το τι θέλετε να πετύχετε και πως θέλετε να γίνετε. Να είστε ειλικρινείς με κάθε πτυχή της ζωής σας. Επειδή είστε το μοναδικό άτομο στο οποίο μπορείτε πάντα να βασίζεστε. Αναζητείστε τη ψυχή σας και την αλήθεια μέσα σας. Έτσι θα κατανοείστε καλύτερα πού βρίσκεστε σήμερα και πώς φτάσατε εδώ, και θα μπορέσετε να προσδιορίσετε με μεγαλύτερη ακρίβεια πού θέλετε να πάτε και πώς θα φτάσετε εκεί.
Ξεκινήστε να δίνετε προτεραιότητα στη δική σας ευτυχία. – Αυτό που έχει σημασία είναι οι δικές σας ανάγκες. Αν δεν εκτιμάτε και δεν δίνετε την δέουσα σημασία στον εαυτό σας, τότε σαμποτάρετε την ευτυχία σας. Να θυμάστε ότι είναι εφικτό να φροντίζετε και νοιάζεστε για τους γύρω σας ενώ παράλληλα ικανοποιείτε και τις δικές σας ανάγκες. Και εφόσον πληρούνται οι δικές σας ανάγκες, τότε είναι πιθανότερο ότι θα μπορείτε να βοηθήσετε περισσότερο και αυτούς που πραγματικά σας χρειάζονται.
Ξεκινήστε να είστε ο πραγματικός εαυτός σας. – Προσπαθώντας να είστε κάποιος άλλος, κινδυνεύετε να χάσετε τον εαυτό σας. Αποδεχτείτε τον εαυτό σας και ανακαλύψτε τις σκέψεις, τη δύναμη και την ομορφιά που μπορεί να κρύβει. Πάνω απ ‘όλα να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας, και αν κάτι δεν σας γεμίζει, απομακρυνθείτε από αυτό. Να είστε η καλύτερη έκδοση του ατόμου που μπορείτε να είστε.
Ξεκινήστε να παρατηρείτε και να ζείτε το παρόν. – Αυτή ακριβώς η στιγμή είναι ένα θαύμα. Είναι η μόνη στιγμή που εγγυημένα είναι δική σας. Αυτή η στιγμή είναι η ζωή. Οπότε, σταματήστε να σκέφτεστε πως θα είναι τα πράγματα στο μέλλον. Σταματήστε να γκρινιάζετε για το τι έγινε ή δεν έγινε στο παρελθόν. Μάθετε να ζείτε στο «εδώ και τώρα» και βιώστε τη ζωή όπως ξετυλίγεται. Εκτιμήστε τον κόσμο για την ομορφιά που έχει αυτή τη στιγμή.
Ξεκινήστε την αποτίμηση των μαθημάτων που πήρατε από τα λάθη σας. – Τα λάθη δεν είναι κάτι κακό, είναι τα σκαλοπάτια της προόδου. Εάν δεν αποτυγχάνετε κάποιες φορές, αυτός ίσως σημαίνει ότι δεν προσπαθείτε αρκετά. Αναλάβετε ρίσκα, σκοντάψετε, πέστε, και στη συνέχεια σηκωθείτε και προσπαθήστε ξανά. Εκτιμήστε το γεγονός ότι πιέζετε τον εαυτό σας, μαθαίνετε, αναπτύσσεστε και βελτιώνεστε. Σημαντικά επιτεύγματα πραγματοποιούνται στο τέλος μιας μακράς πορείας γεμάτης από αρκετές αποτυχίες. Ένα από τα «λάθη» που φοβάστε να μη συμβεί, μπορεί να είναι αυτό που θα σας οδηγήσει προς το μεγαλύτερο επίτευγμα σας.
Ξεκινήστε να απολαμβάνετε αυτά που ήδη έχετε. – Το πρόβλημα με τους περισσότερους είναι ότι πιστεύουμε πως θα είμαστε ευτυχείς όταν φτάσουμε σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο ζωής, ένα επίπεδο που βλέπουμε άλλους να βρίσκονται σε αυτό, όπως το αφεντικό μας ή ο φίλος ενός φίλου ο οποίος διαθέτει ένα πολυτελές εξοχικό στην παραλία. Θα καταλήξετε να έχετε περάσει ολόκληρη τη ζωή σας προσπαθώντας να αποκτήσετε αυτά που έχουν αυτοί, χωρίς ποτέ να καταφέρετε να απολαύσετε αυτά που ήδη έχετε. Χαλαρώστε για λίγο κάθε πρωί μόλις ξυπνήστε, και εκτιμήστε αυτά που έχετε σήμερα και ότι έχετε πετύχει μέχρι τώρα.
Ξεκινήστε να δημιουργείτε οι ίδιοι την δική σας ευτυχία. – Αν περιμένετε κάποιον άλλο να σας κάνει ευτυχισμένο, τότε θα απογοητευτείτε. Χαμογελάτε επειδή μπορείτε. Επιλέξτε την ευτυχία. Γίνετε η αλλαγή που θέλετε να δείτε στον κόσμο. Να είστε ευχαριστημένοι με το ποιοι είστε τώρα, και επιτρέψτε τα θετικά συναισθήματα να σας συντροφεύουν στο ταξίδι σας στο μέλλον. Την ευτυχία πολλές φορές την ανακαλύπτουμε, όταν αποφασίζουμε να την αναζητήσουμε. Αν αναζητάτε την ευτυχία μέσα μέσα από τις ευκαιρίες που σας παρουσιάζονται και τις επιλογές που έχετε, τότε θα την βρείτε τελικά.
Ξεκινήστε να πιστεύετε ότι είστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα. – Είστε έτοιμοι! Σκεφτείτε το. Έχετε όλα όσα χρειάζεστε τώρα για να κάνετε το επόμενο μικρό, ρεαλιστικό βήμα προς τα εμπρός. Επωφεληθείτε από τις ευκαιρίες που σας παρουσιάζονται και αποδεχθείτε τις προκλήσεις – είναι τα δώρα που θα σας βοηθήσουν να προχωρήσετε μπροστά.
Ξεκινήστε να δημιουργείτε σχέσεις για τους σωστούς λόγους. – Καλλιεργήστε σχέσεις με αξιόπιστα, έντιμα άτομα που αντανακλούν αυτό που θέλετε να είστε. Επιλέξτε σχέσεις με άτομα για τα οποία είστε υπερήφανοι που τα γνωρίζετε, που τα θαυμάζετε, που σας δείχνουν αγάπη και σεβασμό. Άτομα που ανταποδίδουν την καλοσύνη και τη δέσμευση σας προς αυτά. Και προσέξτε πως συμπεριφέρονται. Οι πράξεις, και όχι τα λόγια, χαρακτηρίζουν κάθε άτομο.
Ξεκινήστε να χαίρεστε με τις χαρές των άλλων. – Ξεκινήστε να παρατηρείτε τι σας αρέσει στους άλλους και να τους το λέτε. Να είστε ευτυχείς γι ‘αυτούς που προοδεύουν. Να χαίρεστε για τις νίκες τους. Να είστε χαρούμενοι για τα καλά που έχουν. Αργά ή γρήγορα η θετική ενέργεια θα επιστρέψει, και αυτά τ’ άτομα θα αρχίσουν να χαίρονται για εσάς.
Ξεκινήστε να συγχωρείτε τον εαυτό σας και τους άλλους. – Όλοι έχουμε πληγωθεί από δικές μας αποφάσεις και από αποφάσεις άλλων. Και ενώ ο πόνος αυτών των εμπειριών είναι αναμενόμενος, αρκετές φορές διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η θεραπεία είναι η συγχώρεση. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα διαγράψετε το παρελθόν, ή θα ξεχάσετε τι συνέβη. Αυτό σημαίνει ότι θα επιτρέψετε να περάσει ο πόνος, επιλέγοντας να πάρετε τα μαθήματα σας από ότι συνέβη και να προχωρήσετε με τη ζωή σας.
Ξεκινήστε να ακούτε την εσωτερική φωνή σας. – Εάν σας βοηθάει, συζητείστε τις σκέψεις σας με τα πιο κοντινά πρόσωπα σας, αλλά δώστε στον εαυτό σας αρκετό χώρο για να ακολουθήσει το δικό του ένστικτο. Κάντε αυτό που αισθάνεστε βαθιά μέσα σας ότι είναι το σωστό για εσάς.
Ξεκινήστε να παρατηρείτε όταν πιέζετε τον εαυτό σας και να κάνετε σύντομα διαλείμματα. – Χαλαρώστε. Αναπνεύστε. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να ξεκουραστεί και να ανασυνταχθεί. Όταν είστε υπό μεγάλη πίεση, ακόμα και ένα σύντομο διάλειμμα μπορεί να αναζωογονήσει το μυαλό σας και να αυξήσει την παραγωγικότητά σας.
Ξεκινήστε να παρατηρείτε την ομορφιά των μικρών στιγμών. – Αντί να περιμένετε για τα μεγάλα γεγονότα να συμβούν στη ζωή σας – γάμος, παιδιά, προαγωγή, λαχείο – βρείτε την ευτυχία στα μικρά πράγματα που συμβαίνουν γύρω σας καθημερινά. Μικρά πράγματα, όπως το να απολαμβάνετε με ηρεμία το πρωινό καφέ, ή την νόστιμη γεύση και την οσμή ενός σπιτικού γεύματος, ή την ευχαρίστηση που αισθάνεται κάποιος όταν μοιράζεται κάτι ευχάριστο, ή το να κρατάτε το χέρι του συντρόφου σας. Παρατηρώντας αυτές τις μικρές απολαύσεις σε καθημερινή βάση, θα διαπιστώστε μεγάλη διαφορά στην ποιότητα της ζωής σας.
Ξεκινήστε να αποδέχεστε τα πράγματα ακόμα και όταν δεν είναι τέλεια. - Να θυμάστε, το «τέλειο» είναι ο εχθρός του «καλού». Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για όσους θέλουν να βελτιωθούν και να βελτιώσουν τον κόσμο, είναι να μάθουν να δέχονται τα πράγματα όπως είναι. Αρκετές φορές είναι προτιμότερο να αποδεχθείτε και να εκτιμήσετε τον κόσμο και τους ανθρώπους όπως είναι, αντί να προσπαθείτε να τους κάνετε τα συμμορφωθούν με βάση αυτό που θεωρείτε εσείς ιδανικό. Όχι, δεν θα πρέπει να συμβιβαστείτε με τη μετριότητα, αλλά να εκτιμήστε την αξία των των ανθρώπων και των πραγμάτων όταν δεν είναι τέλεια.
Ξεκινήστε να είστε πιο ανοιχτοί στο πώς αισθάνεστε. – Αν κάτι σας πληγώνει, δώστε στον εαυτό σας τον απαραίτητο χώρο και χρόνο για να το ξεπεράσει, αλλά μην κρύβεστε. Συζητήστε με τα πιο κοντινά σας άτομα. Πείτε την αλήθεια για το πώς αισθάνεστε. Ακούστε τους. Βγάζοντας από μέσα σας ότι σας πληγώνει, είναι το πρώτο βήμα για να αισθανθείτε και πάλι όμορφα.
Αρχίστε να αναλαμβάνετε την πλήρη ευθύνη για τη δική σας ζωή. - Αναλάβετε την ευθύνη για τις δικές σας επιλογές και λάθη σας, και προσπαθήστε να βελτιωθείτε και να χτίσετε πάνω σε αυτά. Είστε ο μόνος που μπορεί να ελέγξει άμεσα την έκβαση της ζωής σας. Και πράγματι, δεν θα είναι πάντα εύκολο. Κάθε άτομο έχει ένα σωρό από εμπόδια μπροστά του. Αλλά πρέπει να πάρετε τον έλεγχο της κατάστασή και να αντιμετωπίσετε αυτά τα εμπόδια.
Ξεκινήστε να επικεντρώνεστε στα πράγματα που μπορείτε να ελέγξετε. – Δεν μπορείτε να αλλάξετε τα πάντα, αλλά μπορείτε πάντα να αλλάξετε κάτι. Εφόσον σπαταλάτε διαρκώς το χρόνο, το ταλέντο και την ενέργεια σας σε πράγματα που είναι πέρα από τον έλεγχό σας, αυτό αποτελεί βέβαιη συνταγή για απογοήτευση, στεναχώρια και στασιμότητα. Επικεντρώστε την ενέργειά σας κυρίως σ’ αυτά που μπορείτε να ελέγξετε.
Ξεκινήστε να σκέφτεστε την πιθανότητα των θετικών αποτελεσμάτων. – Το μυαλό πρέπει να πιστέψει ότι μπορούμε να πετύχουμε κάτι, πριν επιχειρήσουμε να το κάνουμε πραγματικότητα. Ο τρόπος για να ξεπεραστούν οι αρνητικές σκέψεις και τα καταστρεπτικά συναισθήματα, είναι να δυναμώσουν τα θετικά συναισθήματα. Δεν μπορούμε να ελέγχουμε όλα όσα μας συμβαίνουν, αλλά μπορούμε να ελέγχουμε τον τρόπο που αντιδρούμε σ’ αυτά. Η ζωή κάθε ανθρώπου έχει θετικές και αρνητικές πτυχές. Το αν θα είστε ευχαριστημένοι και ευτυχείς μακροπρόθεσμα, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το σε ποιες πτυχές θα επικεντρωθείτε.
Ξεκινήστε να παρατηρείτε πώς είστε πλούσιοι. – «Πλούτος είναι η δυνατότητα να βιώσουμε πλήρως τη ζωή.” Ακόμα και όταν οι καιροί είναι δύσκολοι, είναι πάντα σημαντικό να βλέπετε τα πράγματα σφαιρικά. Δεν κοιμηθήκατε πεινασμένοι χθες το βράδυ. Δεν κοιμηθήκατε στο δρόμο. Είχατε την επιλογή τι ρούχα θα φορέσετε σήμερα το πρωί. Έχετε πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό. Είστε υγιείς. Έχετε πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη. Έχετε πρόσβαση στο διαδίκτυο. Μπορείτε να διαβάσετε.
Πολλοί θεωρούν ότι είστε απίστευτα πλούσιοι, να είστε ευγνώμονες για όλα αυτά που έχετε.

Γιατί θέλουμε να αλλάξουμε τους άλλους;

Γιατί θέλουμε να αλλάξουμε τους άλλους;Πέσατε κι εσείς σ” αυτή την ψυχολογική «παγίδα»;
Είναι εύκολο να αλλάξουμε τους άλλους; Είναι σχεδόν αδύνατο, επιμένουν οι ειδικοί. Γιατί λοιπόν, εμείς επιμένουμε να προσπαθούμε; Μήπως τελικά το πρόβλημα είναι δικό μας; Οι ψυχολόγοι πάντως υποστηρίζουν, ότι όσοι θέλουν να αλλάξουν τους άλλους επειδή θεωρούν ότι έχουν ελαττώματα ή λανθασμένη συμπεριφορά, δεν είναι εύκολο να αντιληφθούν πως έχουν πάρει λάθος δρόμο.

Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλοί λόγοι που δεν θα πρέπει καν να προσπαθήσετε να αλλάξετε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον ίδιο σας τον εαυτό.

Διαβάστε μερικοούς από αυτούς για να μην μπείτε καν σε αυτή τη διαδικασία:

- Κανένας δεν αλλάζει, με το ζόρι και ιδιαίτερα υπό τις υποδείξεις κάποιου άλλου.

Να θυμάστε πως όταν δίνετε συμβουλές στους άλλους για τα λάθη τους δίχως να σας τις ζητήσουν τα ίδια τα άτομα,τότε οι άλλοι θα νιώθουν πως προσπαθείτε να τους επιβάλετε τις απόψεις σας και θα νιώσουν πως προσπαθείτε να τους κάνετε κάτι άλλο από αυτό που είναι, όπως και ότι δεν τους καταλαβαίνετε.

Θα θέλατε συνεχώς οι άλλοι να σας γκρινιάζουν με το τι είναι κακό επάνω σας, με το τι κάνετε λάθος και να σας προτείνουν λύσεις και αλλαγές που δεν θέλετε ούτε να διανοηθείτε; Αν επικρίνετε και γκρινιάζετε συνεχώς σε κάποιον να αλλάξει, τότε το πιθανότερο είναι να κάνει το εντελώς αντίθετο και να επαναστατήσει. Χρειάζεται να ψάξετε άλλους τρόπους αντί να υπενθυμίζετε στους άλλους τις ατέλειές τους ή τι κάνουν συνεχώς λάθος. Πείτε τη δική σας άποψη για τα πράγματα μόνο όταν σας τη ζητήσουν.

- Δώστε στους άλλους χρόνο

Δώστε χρόνο στα αγαπημένα σας πρόσωπα να προσαρμοστούν με τα «θέλω», τις ανάγκες και το πρόγραμμά σας. Μην ξεχνάτε πως δεν είναι δυνατόν να αλλάξουν από τη μία στιγμή στην άλλη. Αυτό σύμφωνα με το lifesharing.grγίνεται με το πέρασμα του χρόνο καθώς κάθε άνθρωπος εξελίσσεται και αλλάζει ανάλογα με τις συνθήκες της ζωής του, αυτά που θέλετε να μεταβάλει και να εξελίξει, όταν θα είναι απολύτως έτοιμος/η. Θα ήταν άδικο να ζητήσετε από τους άλλους να αλλάξουν απότομα συμπεριφορές και συνήθειες που έχουν πολλά χρόνια ή ίσως ακόμα και από τη γέννησή τους.

Αν νομίζετε πως οι άνθρωποι μπορούν με ένα μαγικό ραβδί να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη, μόνο και μόνο επειδή το θέλετε εσείς, τότε μάλλον έχετε ψευδαισθήσεις.

- Οι διαφορές προσθέτουν το αλατοπίπερο στις σχέσεις

Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί χαρακτήρες και σίγουρα θα έχετε πολλούς από αυτούς δίπλα σας. Πόσο βαρετό θα ήταν αν όλοι αγαπούσατε το ίδιο φαγητό, είχατε το ίδιο στυλ ρούχων, σας άρεσαν οι ίδιες ταινίες, τα ίδια ποτά, οι ίδιοι άνθρωποι, τα ίδια μέρη και οι ίδιες προοπτικές στη ζωή. Δεν θα είχατε ποικιλία. Να θυμάστε ότι η ποικιλία είναι το αλατοπίπερο στη ζωή. Οι διαφορές δεν είναι κακές, αν μπορείτε να μάθετε πώς να τις επικροτείτε και να παίρνετε το καλύτερο από αυτές.

- Να αγαπάτε τους άλλους για αυτό που είναι

Θυμηθείτε πως από την αρχή επιλέξατε κάποια άτομα δίπλα σας επειδή σας έδιναν κάτι ξεχωριστό, κάτι διαφορετικό από αυτό που εσείς έχετε και δίνετε στον εαυτό σας. Τότε γιατί θέλετε να τα αλλάξετε; Όταν λέτε στους άλλους ότι πρέπει να αλλάξουν, στην ουσία τους λέτε ότι δεν τους αποδέχεστε και δεν τους αγαπάτε πια έτσι όπως ακριβώς είναι. Δεχτείτε τους άλλους ακριβώς έτσι όπως είναι και να θυμάστε πως και οι άλλοι κάνουν ακριβώς το ίδιο με σας. Πώς θα σας φαινόταν να μην σας αποδέχονταν οι άλλοι ακριβώς έτσι όπως είστε και να προσπαθούσαν πιέζοντάς σας να αλλάξετε;

- Δοκιμάστε να αλλάξετε εσάς αντί να προσπαθείτε να αλλάξετε τους άλλους.

Έχετε σκεφτεί τι ακριβώς συμβαίνει μέσα σας και θέλετε να αλλάξετε τα άτομα που είναι δίπλα σας ή που μόλις γνωρίσατε; Μήπως βλέπετε συνεχώς πως κανένας δεν είναι, δεν φέρετε και δεν πράττει ακριβώς όπως εσείς θεωρείτε σωστό; Πιστεύετε ότι όλοι οι άλλοι εκτός από σας είναι λάθος; Μήπως βλέπετε εσείς όλους τους άλλους λάθος ή ότι δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες σας. Και τελικά, μήπως πρέπει να επανεξετάσετε αυτές τις προσδοκίες;

Προσπαθήστε εσείς να αλλάξετε πράγματα που σας κάνουν να νιώθετε όλους τους άλλους λάθος. Βιώστε τη δυσκολία και το χρόνο που απαιτείται για να είναι επιτυχημένη η αποστολή σας πριν να περιμένετε το ίδιο από τους άλλους. Κάποιες μέθοδοι αυτογνωσίας, διαλογισμού, βιβλία ψυχολογίας, ακόμα και ειδικοί ψυχολόγοι που θα συζητήσετε μαζί τους μπορούν να βοηθήσουν να πετύχετε μέσα σας κάποιες θετικές αλλαγές.

Software για εκγύμναση του μυαλού

H νέα τάση στον κόσμο των υπολογιστών είναι το brain fitness! Γυμναστική για το μυαλό που βασίζεται στην άποψη «Use it or lose it». Δηλαδή «Xρησιμοποίησέ το, γιατί αλλιώς θα το χάσεις»

Εσύ παίζεις το «Who has the biggest brain στο Facebook;» με ρωτάει ο φίλος μου ο Νίκος  τη στιγμή που ετοιμάζεται να καθίσει μπροστά στον υπολογιστή του, να συνδεθεί στο Διαδίκτυο και να παίξει αυτό το παιχνίδι, που, όπως μου εξηγεί, όχι μόνο είναι το νέο «κόλλημα» των χρηστών του ιντερνέτ, αλλά υπόσχεται μεταξύ άλλων να αποκαλύψει ποια είναι η «δυνατή» περιοχή του μυαλού μας και φυσικά να μας κάνει εξυπνότερους. Την επομένη, βρίσκω συμπτωματικά ένα αμερικανικό δημοσίευμα, το οποίο μιλάει για την καινούργια μόδα, για την ανερχόμενη βιομηχανία του μέλλοντος, από ό,τι φαίνεται όχι μόνο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αλλά και στην Ιαπωνία, ίσως και στην Ευρώπη. O λόγος γίνεται για τα παιχνίδια εξάσκησης του μυαλού μέσω υπολογιστή, που απευθύνονται σε μεγάλη μερίδα του κοινού, αλλά δυστυχώς κυκλοφορούν κατά κανόνα μόνο στα αγγλικά.

Ποιο είναι το target group; Το brain fitness απευθύνεται κυρίως σε υγιείς μεσηλίκους που θέλουν να διατηρήσουν τη διανοητική τους ικανότητα για όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια, αλλά και να απομακρύνουν το ενδεχόμενο να πάθουν άνοια. Σε μικρότερο βαθμό, τα προγράμματα αυτά αφορούν και ανθρώπους με προβλήματα υγείας νευρολογικού τύπου (π.χ. προβλήματα μνήμης, εγκεφαλικό επεισόδιο κ.ά.) ή και παιδιά που έχουν προβλήματα υπερκινητικότητας-διάσπασης προσοχής, τα οποία χρειάζεται να εξασκούνται υπό την επίβλεψη και με τη βοήθεια των γονιών τους. Το ζήτημα, όμως, είναι ότι πρέπει να μιλάει κανείς αγγλικά για να «παίξει» τα περισσότερα από αυτά τα προγράμματα-παιχνίδια, πράγμα συχνά δύσκολο στη χώρα μας, κυρίως όταν πρόκειται για ηλικιωμένους ή για μικρά παιδιά, που συχνά δεν μιλάνε ξένες γλώσσες.

«Γυμναστική εγκεφάλου» με το mouse του υπολογιστή: Καθώς ο μέσος όρος ζωής του σύγχρονου ανθρώπου αυξάνεται όλο και περισσότερο, αυξάνεται μαζί του και η ανάγκη, εκτός από μεγαλύτερη διάρκεια, να στοχεύουμε και σε καλύτερη ποιότητα ζωής. Χρειάζεται, λοιπόν, να παραμένουμε υγιείς τόσο σωματικά όσο και πνευματικά, δηλαδή πρέπει να διατηρούμε τον εγκέφαλό μας σε φόρμα, όπως και το σώμα μας. Έτσι, στην εποχή μας δημιουργείται μια νέα τάση που έχει να κάνει με την εκγύμναση του εγκεφάλου μας και ξεπερνά τις συνηθισμένες συστάσεις των ειδικών, που μας συμβούλευαν μέχρι πρότινος να διαβάζουμε, να λύνουμε σταυρόλεξα, να μαθαίνουμε ξένες γλώσσες ή να σπουδάζουμε ακόμη και σε μεγάλη ηλικία, ώστε να μη χρειαστεί να υποστούμε έκπτωση των διανοητικών μας ικανοτήτων.

Πρόκειται για ένα ανερχόμενο ρεύμα που καλύπτεται από τη βιομηχανία λογισμικού εκγύμνασης του εγκεφάλου (brain fitness software industry). Η βιομηχανία αυτή παράγει προγράμματα-παιχνίδια με συλλογές από παζλ, παιχνίδια παρατήρησης, μνήμης κλπ., που χρησιμοποιούν δεξιότητες όπως η μνήμη, η προσοχή, η αντίληψη κλπ., με στόχο να βελτιωθεί η εγκεφαλική δραστηριότητα. Η διαμόρφωση των παιχνιδιών αυτών στηρίζεται σε επιστημονικές ενδείξεις ότι όσο μεγαλύτερη η εξάσκηση του εγκεφάλου μας τόσο καλύτερη η λειτουργία του.

Η αγορά του brain fitness διπλασιάστηκε ανάμεσα στο 2005 και το 2007. Μάλιστα, σύμφωνα με τους επαΐοντες, πιθανολογείται ότι ένας από τους βασικούς «υπαίτιους» για την εντυπωσιακή αυτή αύξηση ήταν η εμφάνιση στην αγορά του παιχνιδιού «Brain Training» της Nintendo, το οποίο πιθανώς γνωρίζετε ήδη, αφού κυκλοφορεί και στη χώρα μας. Ενδιαφέρον είναι, επίσης, ότι στις ΗΠΑ οι ασφαλιστικές εταιρείες έχουν αρχίσει να συμπεριλαμβάνουν τέτοια προγράμματα εκγύμνασης του εγκεφάλου στα συμβόλαια που προσφέρουν στους πελάτες τους.

Τι κυκλοφορεί στην αγορά: Υπάρχουν περίπου 15 τέτοια προγράμματα-παιχνίδια που έχουν μία έστω στοιχειώδη «επιστημονική» βάση πίσω τους. Η πλειονότητά τους είναι μόνο στα αγγλικά (σπανιότερα και σε άλλες γλώσσες, όπως τα γαλλικά, τα ιαπωνικά, τα ισπανικά, τα ιταλικά ή τα γερμανικά) και μπορούμε είτε να τα παραγγείλουμε από το Ίντερνετ, από τις ιστοσελίδες κάθε εταιρείας, είτε να τα αγοράσουμε από κάποιο κατάστημα (κυρίως αυτά που παίζονται σε κονσόλες, π.χ. Nintendo, Sony) είτε να τα παίξουμε στο Ίντερνετ. Έτσι, λοιπόν, τα συναντάμε σε τρεις μορφές:

•Αυτά που είναι σε μορφή λογισμικού-προγράμματος: Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να αγοράσουμε το πρόγραμμα-λογισμικό (πιθανώς σε CD) και να το εγκαταστήσουμε ή να το τρέξουμε στον υπολογιστή μας (στο PC και όχι στο Mac). Αυτά κοστίζουν από 149-το φθηνότερο- έως 500 δολάρια-το ακριβότερο- ανάλογα με το είδος τους (δηλαδή κατά προσέγγιση από 93 έως 315 ευρώ). Τέτοια είναι τα: Posit Science, Mind Fit, Cogmed, Intelli Gym, Happy Neuron κ.ά.

•Προγράμματα που τρέχουν κυρίως online και των οποίων η χρήση κοστίζει περίπου 9 δολάρια το μήνα (5,5 ευρώ περίπου). Κανένα από όσα έχουν πραγματικό ενδιαφέρον δεν διατίθεται δωρεάν, αλλά όλα προσφέρουν δωρεάν δοκιμές. Τέτοια είναι τα: Lumosity.com, Happy-neuron. com κ.ά. – Παιχνίδια-προγράμματα για κονσόλες, όπως εκείνα της Nintendo (που βασίζονται στο έργο του Ριούτα Καουασίμα, Ιάπωνα καθηγητή Νευρολογίας), της Sony (ασκήσεις 5 διαφορετικών κατηγοριών με μίνι παιχνίδια που διαρκούν από λίγα δευτερόλεπτα έως ένα λεπτό το καθένα), που κοστίζουν γύρω στα 30 ευρώ το ένα (χωρίς την κονσόλα) ή της Dakim (παιχνίδι που πωλείται μαζί με το δικό του υπολογιστή, που περιλαμβάνει και οθόνη αφής και έχει κυρίως ως κοινό-στόχο τους συνταξιούχους).

Παιχνίδια για παιδιά: Στις ΗΠΑ κυκλοφορούν περίπου πέντε. Πολύ γνωστό είναι εκείνο της Cogmed, ένα πρόγραμμα με στόχο την εκπαίδευση της πρόσφατης μνήμης που απευθύνεται σε παιδιά με πρόβλημα διάσπασης προσοχής ή με δυσλεξία και δυσκολία στην ανάγνωση. Επίσης, αρκετά αγαπητό στα παιδιά είναι ένα παιχνίδι της Intelli Gym που απευθύνεται σε όσα θέλουν να βελτιώσουν τις ικανότητές τους στο μπάσκετ. Oι έφηβοι μπορούν φυσικά να παίξουν τα παιχνίδια που κανονικά απευθύνονται σε ενηλίκους. Πολύ δημοφιλή και στα παιδιά είναι τα παιχνίδια που παίζονται σε κονσόλες (Nintendo, Playstation). Εκείνα της Nintendo άρχισαν μάλιστα να εφαρμόζονται πιλοτικά σε σχολεία της Μ. Βρετανίας, με αποτέλεσμα τα παιδιά να βελτιώσουν κατά 10% την απόδοσή τους στα τεστ μαθηματικών.

Με επίσημη έγκριση: Όλα αυτά τα προγράμματα-παιχνίδια χαρακτηρίζονται ως «εκπαιδευτικές παρεμβάσεις» από τον FDA (Αμερικανικός Oργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων) και φυσικά δεν παίρνουν κάποια ειδική έγκριση. Το μόνο πρόγραμμα που έχει εγκριθεί από τον FDA είναι ένα της Nova Vision, που βοηθά στην αποκατάσταση της όρασης μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο ή άλλο νευρολογικό πρόβλημα. Αναμένεται, όμως, ότι και άλλα προγράμματα θα πάρουν έγκριση από τον FDA στα επόμενα 2-3 χρόνια για διάφορες κλινικές εφαρμογές. Πρόκειται κυρίως για προγράμματα που στοχεύουν στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων προβλημάτων και κυρίως ψυχικών ασθενειών, όπως π.χ. η σχιζοφρένεια και η κατάθλιψη ή οι εγκεφαλικοί τραυματισμοί.

Τελικά αξίζει; Το brain fitness υπόσχεται κάτι περισσότερο από τα συνηθισμένα video games: η βελτίωση δεν περιορίζεται στο παιχνίδι αυτό καθαυτό, αλλά βρίσκει εφαρμογή και στις υπόλοιπες καθημερινές δραστηριότητές μας. Η όλη προσπάθεια βασίζεται στη ρήση «Χρησιμοποίησέ το, αλλιώς θα το χάσεις» (το μυαλό δηλαδή) και στα όσα έχουν κατά καιρούς ανακαλύψει οι νευροεπιστήμονες, που δείχνουν ότι κάποιοι πληθυσμοί εγκεφαλικών νευρώνων συνεχίζουν να παράγονται σε όλη μας τη ζωή και ότι ορισμένες νοητικές διεργασίες -κυρίως η μάθηση- βοηθούν στην αναγέννηση των εγκεφαλικών μας κυττάρων.

Παρ’ όλα αυτά, καμία από τις εταιρείες παραγωγής λογισμικού εκγύμνασης του εγκεφάλου δεν φαίνεται να έχει σαφείς επιστημονικές αποδείξεις ότι τα προγράμματά της αποδίδουν περισσότερο από όσο ένα σταυρόλεξο, ένα παζλ, η ανάγνωση ενός φιλοσοφικού βιβλίου κλπ. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα προγράμματα αυτά δεν είναι καλά σχεδιασμένα. Σημαίνει ότι δεν έχουμε στα χέρια μας αποδείξεις για την αξία τους. Πολλοί επιστήμονες, όμως, είναι της άποψης ότι ακόμη κι αν δεν έχουμε επαρκείς αποδείξεις για το αν τα προγράμματα αυτά είναι αποτελεσματικά, σίγουρα δεν έχουμε και ενδείξεις ότι θα μπορούσαν να κάνουν έστω και το παραμικρό κακό.

«Αν οι άνθρωποι θέλουν να ξοδέψουν τα λεφτά τους σε κάτι που δεν τους κάνει κακό και που υπάρχει το ενδεχόμενο να τους κάνει και κάποιο καλό, γιατί να τους σταματήσουμε;» λένε.

Πόσο πρέπει να «γυμναστούμε» Το πόσο θα χρειαστεί να ασχοληθούμε με κάθε τέτοιο πρόγραμμα-παιχνίδι εξαρτάται από τους στόχους που έχουμε. Oι ειδικοί εξηγούν ότι υπάρχουν δύο βασικά σενάρια:

•Το εντατικό, που απευθύνεται σε κάποιο «υπαρκτό» πρόβλημα (πεδίο στο οποίο έχει γίνει και η περισσότερη έρευνα). Τα προγράμματα αυτά συνήθως απαιτούν περίπου 5 «μαθήματα» την εβδομάδα, που κρατάνε το καθένα 45-60 λεπτά για 5-8 εβδομάδες.

•Αυτό που αποσκοπεί στη διατήρηση των διανοητικών ικανοτήτων. Χρειάζονται περίπου 30 λεπτά ανά «μάθημα» 2-3 φορές την εβδομάδα, για όσο περισσότερο διάστημα γίνεται. Όπως ακριβώς χρειάζεται και όταν κανείς ακολουθεί ένα πρόγραμμα σωματικής άσκησης.

Πώς λειτουργούν οι βεντούζες ενός χταποδιού;

Οι βραχίονες του χταποδιού είναι σε όλο το μήκος τους εξοπλισμένοι με μία ή δύο σειρές ισχυρών βεντουζών.

Το χταπόδι τις χρησιμοποιεί, μεταξύ άλλων, για να συλλαμβάνει και να κρατά γερά τη λεία του, για να κάνει σινιάλα σε άλλα χταπόδια και για να πολεμά τους εχθρούς του.
Επίσης το χταπόδι χρησιμοποιεί τις βεντούζες του για να κρατιέται γερά από επιφάνειες και να μετακινείται πάνω από διάφορα αντικείμενα.
Σε γενικές γραμμές η λειτουργία των βεντουζών του χταποδιού είναι ίδια με εκείνη μιας απλής λαστιχένιας βεντούζας – δημιουργείται, δηλαδή, λόγω της υποπίεσης μια αναρρόφηση σε κοίλωμα σχήματος κούπας.
Ωστόσο οι βεντούζες του χταποδιού είναι πολύ πιο εκλεπτυσμένες και έχουν πολύ περισσότερες λειτουργίες. Μεταξύ άλλων, εμπλέκονται πολλές περίπλοκες ομάδες μυών και νευρικά δίκτυα.
Η βεντούζα ενός χταποδιού αποτελείται από μια εξωτερική καμάρα (infundibulum), η οποία είναι τρόπον τινά η ίδια η «κούπα», και από μια εσωτερική καμάρα (acetabulum) η οποία ασκεί υποπίεση μέσα στην «κούπα». Οι καμάρες είναι συνδεδεμένες με ένα μυ.
Τη στιγμή που η βεντούζα ρουφάει για να κολλήσει, το μυϊκό σύστημα της εξωτερικής καμάρας κινείται ώστε οι παρυφές της κούπας να μορφοποιούνται σύμφωνα με την επιφάνεια του αντικειμένου, κι έτσι να κλείνει ερμητικά.
Ύστερα το μυϊκό σύστημα που βρίσκεται στα τείχη της εσωτερικής καμάρας συστέλλεται κι έτσι μεγαλώνει ο εντός της καμάρας χώρος.
Αυτό δημιουργεί μια υποπίεση στην εξωτερική καμάρα. Όσο περισσότερο μαζεύονται οι μύες της εσωτερικής καμάρας τόσο πιο ισχυρό γίνεται το ρούφηγμα.
Οι ομάδες μυών στο εξωτερικό στρώμα της βεντούζας καθιστούν δυνατή την περιστροφή αντικειμένων που βρίσκονται κολλημένα στη βεντούζα.

Ο Έλληνας που ανακάλυψε το ραντάρ και άλλαξε την εξέλιξη του β΄ παγκοσμίου πολέμου...


Το 1942 εμφανίστηκε το ραντάρ, μια πρωτοποριακή εφεύρεση που ανέτρεψε τις ισορροπίες του Πολέμου, γέρνοντας την πλάστιγγα υπέρ των Συμμαχικών Δυνάμεων. 
Το συγκεκριμένο ραντάρ έδινε τη δυνατότητα...του εντοπισμού εχθρικών αεροσκαφών σε αρκετά μεγάλες αποστάσεις και την τεχνογνωσία του διέθετε εκείνη την εποχή μόνο η Μ. Βρετανία.

Αν και ευρέως «πατέρας» του θεωρείται ο Άγγλος Ρόμπερτ Ουάτσον Ουάτ, το Εκατοστομετρικό ραντάρ εφευρέθηκε λίγα χρόνια νωρίτερα, από τον Έλληνα Καθηγητή Φυσικής Παύλο Σαντορίνη. 

Ο Σαντορίνης ήταν πολιτικός μηχανικός, φυσικός και ομότιμος καθηγητής του Ε. Μ. Πολυτεχνείου. 

Το 1942 εμφανίστηκε το ραντάρ, μια πρωτοποριακή εφεύρεση που ανέτρεψε τις ισορροπίες του Πολέμου, γέρνοντας την πλάστιγγα υπέρ των Συμμαχικών Δυνάμεων. 

Το συγκεκριμένο ραντάρ έδινε τη δυνατότητα του εντοπισμού εχθρικών αεροσκαφών σε αρκετά μεγάλες αποστάσεις και την τεχνογνωσία του διέθετε εκείνη την εποχή μόνο η Μ. Βρετανία. 

Αν και ευρέως «πατέρας» του θεωρείται ο Άγγλος Ρόμπερτ Ουάτσον Ουάτ, το Εκατοστομετρικό ραντάρ εφευρέθηκε λίγα χρόνια νωρίτερα, από τον Έλληνα Καθηγητή Φυσικής Παύλο Σαντορίνη. 

Ο Σαντορίνης ήταν πολιτικός μηχανικός, φυσικός και ομότιμος καθηγητής του Ε. Μ. Πολυτεχνείου.

Το 1969 οι Άγγλοι τίμησαν τον Σαντορίνη και καθυστερημένα παραδέχθηκαν ότι ανακάλυψαν το ραντάρ δύο χρόνια αργότερα από τον ίδιο. 

Αυτό που δεν αποκάλυψαν όμως, ήταν ότι το 1940 τους είχαν δοθεί τα σχέδια. 

Ο επιστημονικός πόλεμος για την επικράτηση στους αιθέρες.

Η ιστορία του ραντάρ, μοιάζει βγαλμένη από κατασκοπικές ταινίες. 

Εφευρέτες, μοιραίες γυναίκες και Μυστικές Υπηρεσίες, έδωσαν μάχη πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, για το ποιος θα αποκτήσει πρώτος την τεχνογνωσία που θα του έδινε ξεκάθαρη υπεροχή στους αιθέρες και συγκριτικό πλεονέκτημα στον πόλεμο. 

Από τις παραμονές ακόμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Βρετανία και Ναζιστική Γερμανία, ξεκίνησαν ένα αγώνα δρόμου, για το ποιος θα ανακαλύψει πρώτος τον τρόπο και το μέσο για να εντοπίζει από μακριά τις εναέριες εχθρικές δυνάμεις. 

Για την επίτευξη αυτού του στόχου και οι δύο πλευρές πειραματίζονταν μυστικά, ήδη από τα μέσα του ’30 με τα ραδιοκύματα. 

Πριν από την ανακάλυψη του ραντάρ μεγάλης ισχύος, η αεράμυνα χρησιμοποιούσε παρατηρητές με κυάλια και γιγαντιαία χωνιά με πρωτόγονα ακουστικά συστήματα, για την ανίχνευση των εχθρικών αεροσκαφών. 

Με το ξέσπασμα του πολέμου εμφανίστηκαν τα πρώτα ραντάρ. 

Ήταν θεόρατα και αρχικά λειτουργούσαν με ηλεκτρομαγνητικά πεδία 5 μέτρων και 1 έως 1,5 μέτρου στη συνέχεια. 

Η εμβέλειά των πρωτόγονων αυτών ραντάρ έφτανε μόλις τα 10 χλμ. και λόγω του μεγέθους τους, αποτελούσαν εύκολη λεία για τα βομβαρδιστικά. 

Την ίδια στιγμή, το 1936, ο Σαντορίνης διενεργούσε στο Παλαιό Φάληρο πειράματα με το Ελληνικό εκατοστομετρικό ραντάρ, με πεδία μόλις των 5 και 10 εκατοστών, σε μια εκπληκτική εμβέλεια των 150 έως 200 χλμ...

Παιχνίδια κατασκόπων
Ο Σαντορίνης γνώριζε το μυστικό του ραντάρ από το 1934 και γι’ αυτό κατάσκοποι τον κυνηγούσαν σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και επιστράτευαν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για του το υποκλέψουν. 

Το 1936 και ενώ βρίσκονταν στο Βερολίνο, τον πλησίασε μια μυστηριώδης όμορφη γυναίκα. 

Αν και ο καθηγητής είχε μάθει να προφυλάσσεται, μπροστά στη σαγήνη της, το «προσωπικό» του ραντάρ δεν κατάφερε να δει τον εχθρό που καραδοκούσε. 

Με «Δούρειο ίππο» το κορμί της, η καλλονή σκόπευε να του «πάρει» πληροφορίες για τη νέα του εφεύρεση. 

Τον Σαντορίνη ειδοποίησε εγκαίρως ότι πρόκειται για μια επικίνδυνη κατάσκοπο, ο Έλληνας πρέσβης στο Βερολίνο. 

Ο Σαντορίνης εγκατέλειψε τη χώρα άμεσα, στήνοντας μάλιστα στο ραντεβού που είχαν δώσει, τη φιλόδοξη κατάσκοπο. 

Στις 27 Μαΐου του ίδιου έτους, ο Σαντορίνης πληροφόρησε για την έκβαση των πειραμάτων του τις αρμόδιες ελληνικές αρχές, με μια απόρρητη έκθεση. 

Το Γενικό Επιτελείο Στρατού συγκάλεσε αμέσως μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων απαρτιζόμενη από καθηγητές πανεπιστημίου και υψηλόβαθμους στρατιωτικούς. 

Το Γενάρη του επόμενου έτους η επιτροπή απεφάνθη ότι η ιδέα του ραντάρ είναι εφαρμόσιμη και έδωσε το πράσινο φως για συνέχιση των πειραμάτων. 

Το ίδιο διάστημα και ενώ όλες οι διαδικασίες τελούνταν υπό άκρα μυστικότητα, ένα από τα μέλη της επιτροπής διέρρεε κρυφά ζωτικής σημασίας πληροφορίες στην ΜΙ6, υποβάλλοντας πλήρεις εκθέσεις για τις έρευνες του Ελληνικού ραντάρ στη μυστική υπηρεσία πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου. 

Το Μάρτιο του 1937, με απόρρητη διαταγή του Γενικού Επιτελείου Στρατού στήθηκαν προβολείς των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στην αεροπορική βάση στο Παλαιό Φάληρο και στη Σχολή Δοκίμων και για τα επόμενα δύο έτη πραγματοποιήθηκαν πειράματα, όπου ανιχνεύονταν επιτυχώς αεροσκάφη σε απόσταση 150 χλμ....

Η πετυχημένη επίδειξη
Το 1939 το Γ.Ε.Σ φοβούμενο πιθανή υποκλοπή των πειραμάτων, διέρρευσε έγγραφο στο οποίο αναφέρονταν ρητά η διακοπή των δοκιμών με την δικαιολογία ότι δεν είναι επιτυχείς. 

Παράλληλα, εξέδωσε άλλη απόρρητη διαταγή, με την εντολή να συνεχιστούν τα πειράματα σε άλλες εγκαταστάσεις. 

Τότε ο Σαντορίνης μετέφερε ένα μικρότερο πομπό και συνέχισε τα πειράματά του, από την ταράτσα του σπιτιού του. 

Στις 7 Ιουλίου του 1940 με εντολή της Κυβέρνησης Μεταξά πραγματοποιήθηκε μια επίδειξη των δυνατοτήτων του Ελληνικού ραντάρ σε επιτροπή Βρετανών αξιωματούχων. 

Το ραντάρ κατάφερε και ανίχνευσε αεροσκάφος το οποίο πετούσε πάνω από τη Μήλο, σε απόσταση 160 χλμ. 

Οι Βρετανοί ενθουσιασμένοι ζήτησαν τη μεταφορά της συσκευής στο Κάιρο, στη Βάση των Συμμάχων στη Μέση Ανατολή. 

Ο Μεταξάς αρνήθηκε να παραδώσει τη συσκευή η οποία λόγω του μεγέθους της, αν μετακινούνταν θα έγειρε υποψίες και προτίμησε να δώσει στο Αγγλικό Επιτελείο τα σχέδια. 

Δεν ήθελε να δώσει αφορμή στις Δυνάμεις του Άξονα, καθώς ακόμη η Ελλάδα τηρούσε ακόμη ουδετερότητα στον πόλεμο. 

Το εκατοστομετρικό ραντάρ έκανε πρεμιέρα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δύο χρόνια αργότερα, ως κατασκευή του Εθνικού Εργαστηρίου Φυσικής της Μ. Βρετανίας. 

Η αναγνώριση
Ο Παύλος Σαντορίνης αναγνωρίστηκε ως εφευρέτης του πρώτου εκατοστομετρικού ραντάρ, πολύ μετά το πέρας του πολέμου. 

Πρώτα με το μετάλλιο Φερμά της Ακαδημίας Επιστημών της Τουλούζης το 1961, ακολούθως με το μετάλλιο Βερμέιλ της Ακαδημίας Επιστημών των Παρισίων το 1968, το βραβείο της Γαλλικής Εταιρείας της Προόδου το 1969 και το τέλος με την αναγνώριση των Άγγλων. 

Σήμερα οι Άγγλοι, αν και αναγνωρίζουν ότι ο πρώτος που ανακάλυψε το Συμμαχικό Υπερόπλο που άλλαξε τη ροή του Πολέμου, ήταν ο Έλληνας καθηγητής, εμμένουν στην «ιστορία» της διπλής εφεύρεσης...!!!

Πιπέρι καγιέν: Ένα θαυματουργό βότανο!

Το πιπέρι καγιέν αποκαλείται «Ο βασιλιάς των βοτάνων», καθώς έχει βραβευτεί εδώ και χιλιάδες χρόνια για τις θεραπευτικές του ιδιότητες.

Η λαϊκή παράδοση από όλο τον κόσμο έχει μετρήσει καταπληκτικά αποτελέσματα με τον απλό τρόπο που αντιμετωπίζει περίπλοκα προβλήματα υγείας.
Προέρχεται από ποικιλία της πιπεριάς chili και η καυτερή του γεύση οφείλεται στην ουσία καψαϊκίνη.
Το πιπέρι καγιέν αποτελεί εξαιρετική πηγή β-καροτενίου. Ενός αντιοξειδωτικού που προστατεύει τα κύτταρα από την καταστροφική δράση των ελεύθερων ριζών και η επαρκής πρόσληψή του σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων.
Επίσης, το πιπέρι καγιέν, λόγω της υψηλής του περιεκτικότητας σε β-καροτένιο, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει αντιφλεγμονώδη δράση.
Το καγιέν, όπως και όλες οι πιπεριές τσίλι έχουν αντιθρομβωτική δράση, ενώ φαίνεται ότι λειτουργούν και ως φυσικά αναλγητικά.
Λανθασμένα το τσίλι, όπως και το πιπέρι καγιέν έχει τη φήμη ότι αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης πεπτικού έλκους.
Αντίθετα, όχι μόνο δεν αυξάνουν τον κίνδυνο αλλά τον μειώνουν, αδρανοποιώντας βακτήρια που είναι υπεύθυνα για την πρόκληση του πεπτικού έλκους.
Επίσης, διεγείρουν το βλεννογόνο του στομάχου να εκκρίνει προστατευτικά υγρά που εμποδίζουν τη δημιουργία έλκους. Ωστόσο, σε περιπτώσεις ατόμων που έχουν ήδη παρουσιάσει πεπτικό έλκος, η κατανάλωσή του πρέπει να γίνεται με προσοχή.

Μαθήματα οικονομίας βγαλμένα από την ιστορία της αρχαίας Αθήνας


Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης ο αμερικανός καθηγητής Έντουαρντ Κοέν, ειδικός στην αρχαία Ελληνική οικονομία, υπενθυμίζει μέτρα κατά της φοροδιαφυγής ηλικίας 25 αιώνων.

Η μια πορεία διαδέχεται την άλλη στην Πανεπιστημίου. Τα συνθήματα και τα πανό αψηφούν την καταρρακτώδη βροχή. Οι διαδηλωτές φωνάζοντας προσπαθούν να αντισταθούν στα νέα μέτρα που έρχονται.
Και μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, στην καρδιά της Πλατείας Συντάγματος, συναντάμε τον ιστορικό που θεωρείται αυθεντία στην αρχαία αθηναϊκή οικονομία, τον Έντουαρντ Κοέν, που μας υποδέχεται με μια «καλημέρα» στα Ελληνικά!
Καταξιωμένος ιστορικός και επιτυχημένος επιχειρηματίας, ήλθε στην Ελλάδα για να παραδώσει μαθήματα οικονομίας βγαλμένα από την ιστορία της αρχαίας Αθήνας - σε διάλεξη στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη - ως καλεσμένος της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών υπό τον τίτλο «Οικονομική κρίση! Μαθήματα οικονομίας από την αρχαία Αθήνα».
Κάποιος που έζησε τον 4ο αι. π.Χ., προτίμησε να μην καταθέσει τα χρήματά του στην τράπεζα και να τα κρύψει σε ένα πήλινο αγγείο. Είχε συγκεντρώσει νομίσματα από την Πελοπόννησο, τη Στερεά, τη Βοιωτία και την Αίγινα - σύνολο 149 - και τα είχε θάψει στο Μούλκι Κορινθίας, κοντά στην αρχαία Σικυώνα.
«Κατάλληλη μέρα για να μιλήσουμε για την οικονομική κρίση» σχολιάζουμε την κατάσταση στους δρόμους. «Κάθε μέρα είναι η κατάλληλη τα τελευταία δυο χρόνια για να μιλήσουμε για την οικονομική κρίση. Όλοι παίρνουμε μαθήματα από τους αρχαίους Αθηναίους, οι Αμερικανοί, οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες.
Τα μαθήματα όμως που παίρνουμε από την αρχαία Ελλάδα δεν απευθύνονται τόσο στους Έλληνες όσο στην ανθρωπότητα και γενικά στον ανεπτυγμένο κόσμο» υποστηρίζει ο καθηγητής Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια.
Τι μπορούμε λοιπόν να μάθουμε από την οικονομία της αρχαίας Αθήνας; «Πρώτα από όλα το πολύ προοδευτικό φορολογικό σύστημα με πολύ έξυπνους μηχανισμούς συλλογής φόρων που μπορεί να εφαρμοστεί ακόμη και από έναν λαό που είναι αποφασισμένος να μην πληρώσει.
Μια λύση είναι λοιπόν να πληρώνουν οι πλούσιοι περισσότερους φόρους και να αναλαμβάνουν την υλοποίηση συγκεκριμένων έργων. Στην αρχαία Αθήνα οι πλούσιοι καλούνταν να πληρώσουν τα περισσότερα. Οι ασθενέστερες ομάδες πλήρωναν κυρίως τους έμμεσους φόρους, όπως για παράδειγμα τα λιμενικά τέλη.
Οι πλούσιοι όμως, όπως μαρτυρείται από τα αρχαία κείμενα, μόνο εύκολη ζωή δεν είχαν. Έπρεπε να καλύπτουν τα έξοδα μιας θεατρικής παραγωγής ή της συντήρησης ενός πολεμικού πλοίου, τις λεγόμενες λειτουργίες, που απαιτούσαν τεράστια έξοδα» εξηγεί ο Εντουαρντ Κοέν.
Τόση τιμιότητα οι αρχαίοι Αθηναίοι; Ουδείς επιχειρούσε να ξεφύγει και να μην πληρώσει; «Βεβαίως, γι' αυτό και έκρυβαν τα χρήματά τους διά των τραπεζών. Σας θυμίζει κάτι;» απαντά με χιούμορ ο αμερικανός καθηγητής.
Κι αν όλοι έκρυβαν τα εισοδήματά τους τότε ποιος έμενε να πληρώσει; «Είπαμε ότι οι Αθηναίοι ήταν έξυπνοι. Αν ανέθεταν σε κάποιον μια λειτουργία - όπως η τριηραρχία - και εκείνος υποστήριζε πως δεν μπορούσε να ανταποκριθεί οικονομικά, τότε όφειλε να υποδείξει κάποιον που τον θεωρούσε πλουσιότερο, κίνηση που σήμαινε ταυτοχρόνως πως θα δεχόταν να αναλάβει την υποχρέωση της λειτουργίας αν αντάλλασσε περιουσία με εκείνον που είχε υποδείξει.
Ένας τρόπος φορολόγησης των ευπόρων στην αρχαία Αθήνα ήταν η ανάθεση παραγωγής θεατρικών παραστάσεων. Οι νικητές είχαν το δικαίωμα να στήνουν μνημεία για να υπενθυμίζουν τη χορηγία και τη νίκη τους στους θεατρικούς αγώνες, όπως το μνημείο του Λυσικράτη στην καρδιά της Πλάκας που υπενθυμίζει τη χορηγία του Λυσικράτη και τη νίκη του χορού παίδων το 335 π.Χ.
Αν ο «αντίπαλος» δεν δεχόταν να γίνει η ανταλλαγή περιουσιών - η λεγόμενη αντίδοση - έπρεπε μέσα σε τρεις μέρες και οι δυο να καταθέσουν λεπτομερή κατάλογο με τα ακριβή περιουσιακά τους στοιχεία και το δικαστήριο αποφάσιζε. Το κράτος δεν ενδιαφερόταν για το ποιος θα πληρώσει αλλά να γίνει η λειτουργία».
Τα φορολογικά κόλπα της αρχαίας Αθήνας δεν σταματούν στην ανταλλαγή περιουσιών. «Υπήρχαν φόροι που πωλούνταν» εξηγεί ο καθηγητής Κοέν. «Ένας τέτοιος φόρος ήταν το πορνικό τέλος, ο φόρος που επιβαλλόταν δηλαδή στα πορνεία και τους εκπορνευόμενους.
Το κράτος ενδιαφερόταν να εισπράξει το ποσό που είχε υπολογίσει. Αν τώρα ο εκμισθωτής του φόρου - ο οποίος προέκυπτε από δημόσιο πλειστηριασμό - κατάφερνε να κερδίσει περισσότερα χρήματα, ήταν το κέρδος του».
Στις αρχές του 4ου αι. π.Χ. οι πηγές μαρτυρούν πως ένας πλειοδότης πλήρωσε 30 τάλαντα ως φόρο για τα προϊόντα που εισάγονταν και εξάγονταν από το λιμάνι του Πειραιά. Εισέπραξε 36. Αν σκεφτεί κάποιος πως το μέσο μεροκάματο της εποχής ήταν μία δραχμή και πως ένα τάλαντο ισοδυναμούσε με 6.000 δρχ., ο πλειοδότης κατάφερε να κερδίσει περίπου 3.600 ημερομίσθια!
Βασικό έσοδο για την αρχαία Αθήνα ήταν οι φόροι από τα εισαγόμενα και εξαγόμενα προϊόντα. Πόσο δε μάλλον όταν επρόκειτο για σπάνια και πολύτιμα φορτία, όπως αυτό που απεικονίζεται να ζυγίζεται στο αγγείο, το σίλφιο (βότανο με θεραπευτικές ιδιότητες που εφύετο στην Κυρηναϊκή). Στην κύλικα του 6ου αι. απεικονίζεται ο βασιλιάς Αρκεσίλαος με το σκήπτρο στο χέρι να παρακολουθεί το ζύγισμα, τη συσκευασία και την αποθήκευση του εμπορεύματος.
«Δεν μπορεί να πει κάποιος πως δεν ήταν καλό κίνητρο. Το σύστημα αυτό έχει λειτουργήσει τόσο στην Αθήνα όσο και στη Ρώμη. Γιατί να μη λειτουργήσει και σήμερα;» σχολιάζει ο Έντουαρντ Κοέν.
Η αλήθεια είναι πως σε δυσχερείς οικονομικές περιόδους δεν ήταν πολλοί που πλειοδοτούσαν στους διαγωνισμούς για την είσπραξη φόρων. Τα χρήματα όμως έπρεπε να συγκεντρωθούν. Και στο κυνήγι των φοροφυγάδων δεν έλειπαν και οι ακρότητες.
Οι φοροεισπράκτορες επιστράτευαν μπράβους. Έμπαιναν με τη βία στα σπίτια και έψαχναν για χρήματα στα πιο απίθανα σημεία. Και οι φοροδιαφεύγοντες για να γλιτώσουν από τα βασανιστήρια - διότι δεν έλειπαν κι αυτά - έφταναν σε σημείο να φεύγουν από τα σπίτια τους και να κρύβονται σε συγγενικά για να ξεφύγουν από τη μέγκενη.
Και αν υπήρχε έκτακτη ανάγκη για χρήματα; Και γι' αυτό η αρχαία Αθήνα είχε τη λύση μέσω της προεισφοράς, ενός ειδικού φόρου για έκτακτες περιπτώσεις, όπως η ανάγκη ναυπήγησης πολεμικών πλοίων ή η επισκευή λιμανιών. «Αν υπήρχε άμεση ανάγκη για χρήματα, η πόλη ζητούσε από τους πλούσιους να δανείσουν τα χρήματα στην πολιτεία και κατόπιν να εισπράξουν οι ίδιοι το ποσό από άλλους εύπορους.
Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα τους έδιναν το δικαίωμα να διοικούν και το πλοίο του οποίου τα έξοδα κάλυψαν. Ο φορολογούμενος τότε είχε ακόμη ισχυρότερο κίνητρο να δει το πλοίο του να κερδίζει στον πόλεμο για να μείνει στην Ιστορία» λέει ο αμερικανός καθηγητής.
Αυθεντία στην οικονομία της αρχαίας Αθήνας θεωρείται ο ιστορικός και επιχειρηματίας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, Έντουαρντ Κοέν που επισκέφθηκε την Ελλάδα προ ημερών για να δώσει διάλεξη
Υπάρχει όμως κι ένα τελευταίο μάθημα από την οικονομία της αρχαίας Αθήνας που φέρνει στο σήμερα ο Έντουαρντ Κοέν και αφορά τις τράπεζες. «Οι Αθηναίοι είχαν καταλάβει πως η τράπεζα μπορεί να βοηθά την οικονομία να προοδεύσει αλλά είναι πολύ επικίνδυνη υπόθεση.
Στην τράπεζα άφηναν τα χρήματα ως παρακαταθήκη, ένας όρος ηθικά φορτισμένος, που σημαίνει πως ο τραπεζίτης παίρνει χρήματα άλλων και έχει απόλυτη υποχρέωση να τα επιστρέψει, αλλά στο ενδιάμεσο διατηρεί το δικαίωμα να τα διαχειριστεί όπως επιθυμεί. Αυτός είναι ο ορισμός της αληθινής τράπεζας.
Η λέξη-κλειδί της όλης υπόθεσης είναι η «πίστις». Είναι δύσκολο να καταλάβουμε την έννοια στον σύγχρονο κόσμο, στα αγγλικά δεν μπορεί ακριβώς να μεταφραστεί. Είναι η εμπιστοσύνη.
Ο Δημοσθένης υπερασπιζόμενος έναν τραπεζίτη που κατηγορείται για κατάχρηση λέει στους δικαστές:
«Τιμωρώντας τον, θεωρείτε ότι πλήττετε μόνο εκείνον. Στην ουσία πλήττετε και τον εαυτό σας, διότι μαζί με εκείνον θα καταστραφεί και η "πίστις"». Η "πίστις" είναι σημαντική. Οι Έλληνες και οι Αμερικανοί το γνωρίζουν. Πρέπει να το μάθουν και οι Ευρωπαίοι».
Μπορεί όμως ο ιστορικός και επιχειρηματίας να προβλέψει τι μέλλει γενέσθαι με την οικονομία της Ελλάδας; «Δεν έχω κρυστάλλινη σφαίρα. Βλέπω όμως πως ο κόσμος υποφέρει. Οι μισθοί μειώνονται. Τα μέτρα γίνονται όλο και πιο δυσβάσταχτα. Πιστεύω όμως ότι υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης. Οι Γερμανοί ξέχασαν ότι έχασαν τον πόλεμο και κάνουν μαθήματα ήθους στους Έλληνες» καταλήγει.

Η Γη έχει 40 δισεκατομμύρια «αδερφάκια»


Σύμφωνα με άρθρο του Διευθυντή του Πλανηταρίου,  Διονύση Π. Σιμόπουλου μετά από τα ευρήματα του διαστημικού τηλεσκόπιου «Κέπλερ»

Σε άρθρο του ο Διευθυντής του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, Διονύσης Π. Σιμόπουλος αναλύει τα εντυπωσιακά ευρήματα του διαστημικού τηλεσκόπιου «Κέπλερ» που λειτούργησε από τον Μάρτιο του 2009 μέχρι τον Αύγουστο του 2013.
Σύμφωνα με αυτά, υπολογίζεται ότι στον Γαλαξία μας και μόνο πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια μικροί και μεγάλοι πλανήτες με εκατοντάδες δις δορυφόρους να περιφέρονται γύρω τους.
Απ’ αυτούς υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 40 δις πλανήτες στο μέγεθος της Γης που βρίσκονται στην επονομαζόμενη «κατοικήσιμη» ζώνη των πλανητικών τους συστημάτων, ενώ 11 περίπου δις ίσως να περιφέρονται γύρω από άστρα παρόμοια με τον Ήλιο μας.
Αναλυτικά το άρθρο:
«Είναι γεγονός ότι η εξερεύνηση του Σύμπαντος εξάπτει την ανθρώπινη φαντασία. Καμία όμως Διαστημική αποστολή δεν εξάπτει την φαντασία μας τόσο όσο η προσπάθεια ανακάλυψης κι άλλων πλανητών παρόμοιων με τη Γη γύρω από κάποια άλλα άστρα του Γαλαξία μας. Πλανητών που αν διαθέτουν και τις κατάλληλες συνθήκες θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει πάνω τους το θαυμαστό επίτευγμα της φύσης που ονομάζουμε ζωή.
Τα τελευταία 20 περίπου χρόνια είχαμε ανακαλύψει μερικές εκατοντάδες πλανήτες να περιφέρονται γύρω από ορισμένα γειτονικά μας άστρα, παρόλο που οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι αέριοι γίγαντες με μέγεθος παρόμοιο με του Δία, του μεγαλύτερου πλανήτη στο Ηλιακό μας Σύστημα. Χρειάζεται όμως να βρούμε βραχώδεις πλανήτες 30 έως 600 φορές μικρότερους από τον Δία.
Το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ
Κι αυτός ήταν ο κύριος σκοπός του διαστημικού τηλεσκόπιου «Κέπλερ» που λειτούργησε από τον Μάρτιο του 2009 μέχρι τον Αύγουστο του 2013. Η αποστολή αυτή, που φέρει το όνομα ενός από τους πιο φημισμένους αστρονόμους της Αναγέννησης, είχε σκοπό να εντοπίσει δεκάδες δίδυμους πλανήτες της Γης μας σε μια περιοχή που άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως γειτονιά μας.
Το διαστημικό σύμπλεγμα είχε βάρος ενός περίπου τόνου, ενώ το κύριο κάτοπτρό του φτάνει το 1,40 μέτρα. Η οπτική γωνία με την οποία το «Κέπλερ» έκανε τις παρατηρήσεις του ήταν σταθερή και εκτείνονταν σε βάθος 3.000 ετών φωτός, ενώ η ευρυγώνια ικανότητά του, του έδινε την δυνατότητα να καλύψει μιαν αρκετά μεγάλη έκταση του ουρανού ανάμεσα στους αστερισμούς του Κύκνου και της Λύρας.
Το τροχιακό αυτό αστεροσκοπείο ήταν εξοπλισμένο με ένα από τα πιο ευαίσθητα φωτόμετρα με σκοπό να μελετήσει δεκάδες χιλιάδες άστρα της Κύριας Ακολουθίας στη διάρκεια της λειτουργίας του σε ένα σημείο βαρυτικής ισορροπίας του συστήματος Γης-Σελήνης. Σ’ αυτή την απόσταση η παρουσία της Γης και του Ήλιου δεν εμπόδιζε την απρόσκοπτη και συνεχή παρατήρηση της περιοχής που είχε επιλεγεί.
Στα τέσσερα χρόνια της λειτουργίας του το «Κέπλερ επιβεβαίωσε την ύπαρξη 961 συνολικά εξωηλιακών πλανητών και τον εντοπισμό 2.903 ακόμη πιθανών υποψήφιων πλανητών. Με βάση τις μελέτες αυτές και άλλων παρόμοιων προγραμμάτων, υπολογίζεται ότι στον Γαλαξία μας και μόνο πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια μικροί και μεγάλοι πλανήτες με εκατοντάδες δις δορυφόρους να περιφέρονται γύρω τους.
Απ’ αυτούς υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 40 δις πλανήτες στο μέγεθος της Γης που βρίσκονται στην επονομαζόμενη «κατοικήσιμη» ζώνη των πλανητικών τους συστημάτων, ενώ 11 περίπου δις ίσως να περιφέρονται γύρω από άστρα παρόμοια με τον Ήλιο μας.
Πώς εντόπιζε τους πλανήτες
Το κατόρθωμα του «Κέπλερ» βασίζονταν στην ταυτόχρονη και συνεχόμενη παρατήρηση της φωτεινότητας 150.000 άστρων. Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούσε να εντοπίσει ακόμη και τις πιο ελάχιστες αλλαγές στην ένταση της λαμπρότητας των άστρων αυτών όταν κάποιος πλανήτης περνούσε μπροστά από τον δίσκο ενός απόμακρου άστρου. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που μοιάζει με «έκλειψη» του άστρου από τους πλανήτες που βρίσκονται γύρω του.
Πριν από μερικά μάλιστα χρόνια είχαμε ένα παρόμοιο φαινόμενο με την επονομαζόμενη «διάβαση» του πλανήτη Αφροδίτη μπροστά από τον δίσκο του Ήλιου τον Ιούνιο του 2004.
Στην περίπτωση, φυσικά, της «διάβασης» της Αφροδίτης τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα γιατί απλούστατα η Αφροδίτη και ο Ήλιος μας είναι πάρα πολύ κοντά μας. Στην περίπτωση, όμως, του «Κέπλερ» τα πράγματα ήταν πολύ πιο δύσκολα λόγω των αποστάσεων που μας χωρίζουν από τα άστρα.
Παρ’ όλα αυτά το φωτόμετρο που διέθετε το «Κέπλερ» είχε την ικανότητα να εντοπίσει αλλαγές στην φωτεινότητα ενός άστρου παρόμοια μ’ αυτήν που επιφέρει μια μύγα στην φωτεινότητα ενός λαμπερού προβολέα.
Η ικανότητα αυτή του φωτόμετρου του «Κέπλερ» βασίζεται στους 42 ειδικούς ανιχνευτές CCD που διέθετε και οι οποίοι είχαν την δυνατότητα ανάλυσης 95 megapixels!
Αυτού του είδους τα φωτόμετρα είναι τόσο ευαίσθητα ώστε εάν ένα απ’ αυτά παρακολουθούσε 10.000 πυγολαμπίδες ταυτόχρονα θα μπορούσε να εντοπίσει ακόμη και αν έσβηνε το φως μιας μόνον εξ αυτών!
Η έρευνα του «Κέπλερ» είχε ως στόχο να αποδείξει ότι τα περισσότερα άστρα της Κύριας Ακολουθίας έχουν βραχώδεις πλανήτες στην επονομαζόμενη «κατοικήσιμη ζώνη» τους, ενώ κατά μέσον όρο δημιουργούνται δύο βραχώδεις πλανήτες στο μέγεθος της Γης στην περιοχή από 0,5 έως 1,5 Αστρονομικές Μονάδες (μία Αστρονομική Μονάδα ισοδυναμεί με την απόσταση Γης-Ηλίου που είναι ίση με περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα).
Οι πλανήτες μπορούν να επιβιώσουν και χωρίς την ύπαρξη ενός άστρου
Πιο συγκεκριμένα οι μελέτες του «Κέπλερ» μας έδωσαν αρκετές απαντήσεις σχετικά με το πόσοι πλανήτες βρίσκονται εντός ή κοντά στην επονομαζόμενη «κατοικήσιμη ζώνη» των πλανητικών συστημάτων, τα χαρακτηριστικά των άστρων που περιλαμβάνουν πλανητικά συστήματα, στον υπολογισμό των διαφόρων μεγεθών και σχημάτων των τροχιών τους, καθώς και τον αριθμό των πλανητών που υπάρχουν γύρω από πολλαπλά άστρα.
Γιατί αποδείχτηκε ότι η δημιουργία πλανητών δεν περιορίζεται γύρω από μονά μόνον άστρα, αλλά ότι οι πλανήτες μπορούν να επιβιώσουν κάτω από μια ποικιλία περιβαλλόντων.
Οι έρευνες αυτές θα μας βοηθήσουν να εξάγουμε χρήσιμες πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο γεννιούνται οι πλανήτες, ενώ θα μας βοηθήσουν επίσης να ανακαλύψουμε με ποιόν τρόπο η ύπαρξη ενός ή περισσοτέρων άστρων σε ένα σύστημα μπορεί να βοηθήσει ή να αποτρέψει την δημιουργία πλανητών, αλλά και με ποιόν τρόπο διαμορφώνονται τα τροχιακά χαρακτηριστικά των πλανητών από την παρουσία περισσοτέρων του ενός άστρων».

Εξαφανίζονται τα έντομα από τον πλανήτη


Μας ενοχλούν με την παρουσία τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να εξαφανιστούν από προσώπου γης. Κι όμως, είναι πολύ πιθανό τα επόμενα χρόνια να υπάρξει μια ραγδαία μείωση -παγκοσμίως- των εντόμων, με ότι αυτό σημαίνει για την ισορροπία του οικοσυστήματος.

Όπως σημειώνουν και τα Νέα, οι επιστήμονες και οι αναλυτές των δεδομένων είναι αρκετά ανήσυχοι με τις κλιματικές αλλαγές, καθώς πέραν των υπόλοιπων ζητημάτων που δημιουργούν στον πλανήτη, θα προκαλέσουν και ένα καίριο πλήγμα στις αποικίες των εντόμων και στην παραγωγική τους δυνατότητα.
Τα πολύ ψυχρά και ζεστά κλίματα και η γενικότερη απορρύθμιση της θερμοκρασίας (έντονο κρύο και παρατεταμένος καύσωνας) επηρεάζει άμεσα τα έντομα που είναι ψυχρόαιμα. Ερευνητές από την Αυστραλία και της Δανίας, λειτουργώντας από κοινού κατέληξαν σε κάποια συμπεράσματα που μόνο ανησυχητικά μπορούν να είναι για το περιβάλλον.
Σύμφωνα με αυτά, αν συνεχιστούν αυτές οι έντονες αλλαγές στο κλίμα, είναι σφόδρα πιθανό τα επόμενα 100 χρόνια, η παραγωγική δυνατότητα των εντόμων να μειωθεί στο ελάχιστο δυνατό, με άμεση συνέπεια τη σταδιακή εξαφάνισή τους.
Όπως σημειώνουν, πολλά από τα είδη εντόμων τις επόμενες δεκαετίες θα εξαφανιστούν. Ειδικότερα υπάρχουν τουλάχιστον 10 είδη φρουτόμυγας που κινδυνεύουν άμεσα με εξαφάνιση.
Η μελέτη των ειδικών δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Global Change Biology».

Νέα πηγή ενέργειας από το... Διάστημα


Ερευνητές θέλουν να εκμεταλλευθούν την υπέρυθρη ακτινοβολία που εκπέμπει ο πλανήτης μας προς το Διάστημα
Όταν ο ήλιος δύει, τα ηλιακά πάνελ πάνε για... ύπνο, εκτός και αν συνοδεύονται από μια μπαταρία ικανή να αποθηκεύσει τη συλλεχθείσα ενέργεια. Ωστόσο αμερικανοί φυσικοί από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ οραματίζονται μια νέα πηγή ενέργειας η οποία θα εκμεταλλεύεται την υπέρυθρη ακτινοβολία που εκπέμπει ο πλανήτης μας προς το Διάστημα.

Με τη βοήθεια σύγχρονων τεχνολογιών, οι ερευνητές πιστεύουν ότι θα μπορούσαμε να εκμεταλλευθούμε την υπερθέρμανση του πλανήτη μετατρέποντάς τη σε πολύτιμη πηγή ενέργειας.
«Θα μπορούσαμε ενδεχομένως να εκμεταλλευθούμε την υπέρυθρη ακτινοβολία του πλανήτη προς το παγωμένο Διάστημα» εξηγεί ο κύριος ερευνητής δρ Φεντερίκο Καπάσο.
«Η παραγωγή ενέργειας από την εκπεμπόμενη ακτινοβολία αποτελεί περίεργη υπόθεση. Παρ' όλα αυτά πιστεύουμε ότι με τη βοήθεια της Φυσικής και της νανοκλίμακας μια τέτοια καινοτόμος εφαρμογή θα ήταν εφικτή».
Σε παρόμοια λογική με εκείνη των φωτοβολταϊκών πάνελ, η ιδέα των ερευνητών βασίζεται σε μια συσκευή η οποία αντί να αιχμαλωτίζει την ορατή ακτινοβολία θα παράγει ηλεκτρισμό, απελευθερώνοντας υπέρυθρη ακτινοβολία.
«Το ηλιακό φως έχει ενέργεια, οπότε τα φωτοβολταϊκά έχουν νόημα: λειτουργούν συλλέγοντας την ηλιακή ενέργεια. Η αντίστοιχη παραγωγή ενέργειας μέσω υπερύθρων δεν είναι τόσο απλή» προσθέτει ο κύριος συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences», δρ Στίβεν Μπάιρνς.
«Το πόση ενέργεια μπορούμε να παραγάγουμε μέσω της εν λόγω μεθόδου δεν είναι προφανές, ούτε το αν αξίζει να κινηθούμε κατ' αυτόν τον τρόπο, ωστόσο όλα αυτά γίνονται προφανή μόλις καθίσει κανείς και κάνει όλους τους απαραίτητους υπολογισμούς με χαρτί και μολύβι».
«Η συσκευή αυτή θα μπορούσε να συνδυαστεί, για παράδειγμα, με μια ηλιακή μπαταρία, για να λαμβάνουμε επιπλέον ενέργεια κατά τη διάρκεια της νύχτας» προσθέτει ο Μπάιρνς.
Υπέρυθρη «μπαταρία» της Γης
Για να παρουσιάσουν το τεράστιο εύρος των δυνατοτήτων της νέας μεθόδου παραγωγής ενέργειας, οι ειδικοί προτείνουν δύο είδη συσκευών: μια αντίστοιχη της ηλιακής γεννήτριας και μια δεύτερη παρόμοια με μια φωτοβολταϊκή μπαταρία.
Η πρώτη συσκευή θα αποτελείται από δύο πλάκες: από μια θερμή, στη θερμοκρασία της Γης, και από μια παγωμένη η οποία θα είναι τοποθετημένη ακριβώς από πάνω της. Η παγωμένη επιφάνεια με όψη προς τα επάνω θα είναι κατασκευασμένη από ένα υλικό το οποίο παγώνει απελευθερώνοντας θερμότητα προς τον ουρανό.
Βάσει μετρήσεων των εκπομπών υπερύθρων που πραγματοποιήθηκαν στη Λαμόντ, στην Οκλαχόμα, οι ερευνητές υπολογίζουν ότι η διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στις δύο πλάκες θα ήταν ικανή να αποδώσει μερικά βατ ανά τετραγωνικό μέτρο μέρα-νύχτα. Η διατήρηση ωστόσο της παγωμένης πλάκας σε θερμοκρασία χαμηλότερη από εκείνη του περιβάλλοντος θα είναι δύσκολη αλλά όχι ανέφικτη.
«Η συγκεκριμένη προσέγγιση βασίζεται σε αρχές που ήδη εφαρμόζονται» αναφέρει ο δρ Μπάιρνς.
Η δεύτερη συσκευή των ερευνητών αφορά τη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα σε διάφορα ηλεκτρονικά μέρη - διόδους και κεραίες - σε επίπεδο νανοκλίμακας.
«Αν για παράδειγμα έχουμε δύο μέρη με ίδια θερμοκρασία, προφανώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, αν όμως έχουμε δύο μέρη με διαφορετική θερμοκρασία, μπορούμε να κάνουμε δουλειά» εξηγεί ο δρ Καπάσο.
Με απλά λόγια, τα μέρη ενός ηλεκτρικού κυκλώματος μπορούν να διοχετεύουν το ηλεκτρικό ρεύμα προς διάφορες κατευθύνσεις - κάτι τέτοιο ονομάζεται ηλεκτρικός «θόρυβος».
Βάζοντας στον ρόλο της αντίστασης μια μικροσκοπική κεραία οι ερευνητές πιστεύουν ότι θα μπορούσαν επιτυχώς να στείλουν την υπεριώδη ακτινοβολία προς τον ουρανό, ψύχοντας παράλληλα τα ηλεκτρόνια μόνο σε ένα μέρος του κυκλώματος.
Όπως αναφέρουν στη δημοσίευσή τους, μια επίπεδη συσκευή καλυμμένη από πολλά μικροσκοπικά κυκλώματα με φορά προς τον ουρανό θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Κάνει η θρησκεία τον άνθρωπο καλύτερο;

«Η θρησκευτική πίστη κάνει τους ανθρώπους καλύτερους και συμβάλλει στον εκπολιτισμό της κοινωνίας». Σε αυτό το επιχείρημα καταφεύγουν οι ευσεβείς, όταν έχουν εξαντλήσει κάθε άλλο. Πολύ καλά, δείχνουν να λένε, δεν θα ξαναμιλήσουμε για την Έξοδο (για παράδειγμα) ή την Παρθενογέννεση ή ακόμη και την Ανάσταση ή την «νυχτερινή πτήση» από την Μέκκα στην Ιερουσαλήμ. Όμως, πόσο χειρότερος θα ήταν ο άνθρωπος χωρίς πίστη; Δεν θα παραδινόταν σε κάθε μορφή έκλυτης συμπεριφοράς και εγωισμού; Δεν είναι αλήθεια, όπως είπε ο Γκ. Κ. Τσέστερτον, ότι αν οι άνθρωποι πάψουν να πιστεύουν στον Θεό, δεν θα πιστεύουν στο τίποτε, αλλά σε οτιδήποτε;
Το πρώτο που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι η ενάρετη συμπεριφορά εκείνου που πιστεύει στον Θεό δεν είναι απόδειξη -στην πραγματικότητα δεν είναι καν επιχείρημα- για την αλήθεια της πίστης του. Πιθανώς να ήμουν, χάριν του επιχειρήματος, περισσότερο φιλάνθρωπος αν πίστευα ότι ο Βούδας γεννήθηκε από μια σχισμή στο πλευρό της μητέρας του. Όμως αυτό δεν θα σήμαινε ότι η τάση μου προς την φιλανθρωπία εξαρτάται από κάτι μάλλον επουσιώδες; Για τον ίδιο λόγο, δεν θα κατηγορήσω τον Βουδισμό αν πιάσω έναν βουδιστή ιερέα να κλέβει τα αναθήματα που αφήνουν οι πιστοί στον ναό του. Και ξεχνάμε πόσο τυχαία είναι σε κάθε περίπτωση αυτά τα πράγματα.
Από τις χιλιάδες εγκαταλελειμμένες σήμερα θρησκείες του παρελθόντος, όπως και από τα εκατομμύρια πιθανά είδη ζώων που υπήρχαν κάποτε, έτυχε να ριζώσει και να αναπτυχθεί μία. Αφού πέρασε από διάφορες ιουδαϊκές μεταλλάξεις, πήρε τη χριστιανική της μορφή, την υιοθέτησε για πολιτικούς λόγους ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος και την αναγνώρισε ως την επίσημη θρησκεία του κράτους του με την κωδικοποιημένη και ισχυρή -τελικά- μορφή των πολλών χαοτικών και αντιφατικών βιβλίων της. Όσο για το Ισλάμ, έγινε η ιδεολογία μιας εξαιρετικά επιτυχημένης εκστρατείας που την υιοθέτησαν κάποιες επιτυχημένες κυρίαρχες δυναστείες, κωδικοποιήθηκε και καταγράφηκε και αυτό με τη σειρά του και θεσμοθετήθηκε ως δίκαιο του έθνους. Μία-δύο στρατιωτικές νίκες των αντιπάλων -όπως στην περίπτωση του Λίνκολν στο Αντιέταμ- και στη Δύση δεν θα ήμασταν όμηροι τοπικών διενέξεων που έλαβαν χώρα στην Ιουδαία και την Αραβία προ αμνημονεύτων χρόνων. Θα μπορούσαμε να έχουμε γίνει οπαδοί μιας εντελώς διαφορετικής θρησκείας -του Ινδουισμού ή της θρησκείας των Αζτέκων ή του Κομφουκιανισμού ίσως- όπου και πάλι θα μας έλεγαν ότι, είτε ήταν η απόλυτη αλήθεια είτε όχι, η θρησκεία μας μαθαίνει τα παιδιά να διακρίνουν το σωστό από το λάθος. Με άλλα λόγια, το ότι πιστεύεις σε κάποιον θεό, σημαίνει κατά κάποιον τρόπο ότι είσαι πρόθυμος να πιστέψεις σε κάτι. Ενώ το ότι απορρίπτεις την πίστη δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι ομολογείς πίστη στο τίποτε.
Κάποτε παρακολούθησα τον καθηγητή Α.Τζ. Άγιερ, διακεκριμένο συγγραφέα του βιβλίου «Γλώσσα, αλήθεια και λογική» και γνωστό ουμανιστή, να συζητάει με κάποιον επίσκοπο Μπάτλερ. Προεδρεύων στη συζήτηση ήταν ο φιλόσοφος Μπράιαν Μαγκί, Η συζήτηση διεξαγόταν αρκετά πολιτισμένα, μέχρι που ο επίσκοπος, όταν άκουσε τον Άγιερ να δηλώνει ότι δεν είχε βρει καμία απόδειξη για την ύπαρξη του Θεού, ξέσπασε και είπε: «Τότε, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν ζείτε ζωή αχαλίνωτης ανηθικότητας».
Σε αυτό το σημείο ο «Φρέντι», έτσι τον ήξεραν οι φίλοι του, έχασε την συνήθη αβρότητά του και εξανέστη: «Οφείλω να πω ότι το υπονοούμενό σας είναι τερατώδες». Λοιπόν, ο Φρέντι είχε σίγουρα παραβιάσει τις περισσότερες από τις εντολές σχετικά με τον σεξουαλικό κώδικα όπως σκιαγραφήθηκε από το Σινά. Κατά κάποιον τρόπο, ήταν γνωστός γι' αυτό, δικαίως. Ήταν όμως εξαιρετικός δάσκαλος, τρυφερός πατέρας και άνθρωπος που περνούσε τον περισσότερο από τον ελεύθερο χρόνο του αγωνιζόμενος για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας του λόγου. Το να πει κανείς ότι η ζωή του ήταν ανήθικη ισοδυναμεί με παρωδία της αλήθειας.
Από τους πολλούς συγγραφείς που αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα του ίδιου θέματος με διαφορετικό τρόπο, θα επιλέξω τον Ίβλιν Γουό, που πίστευε στη θρησκεία στην οποία πίστευε ο επίσκοπος Μπάτλερ, και προσπάθησε στα μυθιστορήματά του να υπερασπιστεί τη θεία χάρη. Στο έργο του «Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ», κάνει μια πολύ εύστοχη παρατήρηση: Οι δύο πρωταγωνιστές, ο Σεμπάστιαν Φλάιτ και ο Τσαρλς Ράιντερ, από τους οποίους ο πρώτος είναι κληρονόμος μιας παλιάς καθολικής αριστοκρατικής τάξης, δέχονται την επίσκεψη του πατέρα Φιπς, που πιστεύει ότι όλοι οι νέοι πρέπει να δείχνουν παθιασμένο ενδιαφέρον για το κρίκετ. Όταν βγαίνει από την πλάνη του, κοιτάζει τον Τσαρλς «με την έκφραση που έχω δει μόνο στους θρησκευόμενους, την έκφραση της αθώας απορίας, για το γεγονός ότι εκείνοι που εκτίθενται στους κινδύνους του κόσμου, επωφελούνται τόσο λίγο από τα ποικίλα μέσα παρηγοριάς που προσφέρει».
Έτσι, επανεξετάζω την ερώτηση του επισκόπου Μπάτλερ. Μήπως ουσιαστικά είπε στον Άγιερ, με τον δικό του αφελή τρόπο, ότι αν απελευθερωνόταν από τους περιορισμούς της θρησκείας του θα επέλεγε και εκείνος να ζήσει «ζωή αχαλίνωτης ανηθικότητας»; Ελπίζω, φυσικά, πως όχι. Ωστόσο, στην εμπειρία μας υπάρχουν πολλά που αποδεικνύουν το αντίθετο. Όταν οι ιερείς είναι διεστραμμένοι, είναι πολύ διεστραμμένοι, και διαπράττουν αμαρτήματα που μπροστά τους ωχριούν τα αμαρτήματα των μεγαλύτερων αμαρτωλών. Θα ήταν προτιμότερο ίσως να το αποδίδαμε στην σεξουαλική καταπίεση και όχι στη διδασκαλία της θρησκείας, όμως από την άλλη η θρησκεία διδάσκει την σεξουαλική καταπίεση... Έτσι, ο συσχετισμός είναι αναπόφευκτος, και τα λαϊκά μέλη της Εκκλησίας έχουν να αφηγηθούν κατεβατά από δημώδη αστεία, από καταβολής θρησκείας.
Ο Γουό, έζησε μια ζωή περισσότερο σπιλωμένη από ανομήματα απ' όσο η ζωή που έζησε ο Άγιερ (μόνο που η δική του ήταν λιγότερο ευτυχισμένη από του Άγιερ). Οι φίλοι του τον ρωτούσαν συχνά πώς εναρμονιζόταν η ιδιωτική συμπεριφορά του με τις δημόσιες πεποιθήσεις του. Η απάντηση που τους έδινε είναι πασίγνωστη: Τους έλεγε να φανταστούν, πόσο χειρότερος θα ήταν αν δεν ήταν καθολικός.
Για κάποιον που πιστεύει στο προπατορικό αμάρτημα αυτό θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως ανατροπή της κατάστασης, όμως αν εξετάσει κανείς τη ζωή του Γουό, θα δει ότι τα πιο διεστραμμένα χαρακτηριστικά του οφείλονταν στην πίστη του. Θα αντιπαρέλθω τις θλιβερές καταχρήσεις του στο ποτό και τη συζυγική απιστία· κάποτε έστειλε ένα συγχαρητήριο τηλεγράφημα σε κάποια διαζευγμένη και ξαναπαντρεμένη φίλη του, λέγοντάς της ότι η πρώτη νύχτα του γάμου της θα ενέτεινε τη μοναξιά του Γολγοθά και θα αύξανε το πτύελο στο πρόσωπο του Χριστού. Υποστήριζε φασιστικά κινήματα στην Ισπανία, στην Κροατία και την απαίσια εισβολή του Μουσολίνι στην Αβησσυνία, επειδή υποστηρίζονταν από το Βατικανό, ενώ το 1944 έγραψε ότι το μόνο που χώριζε την Ευρώπη από τη βαρβαρότητα ήταν το Γ' Ράιχ. Αυτά τα ελαττώματα σε έναν από του πιο αγαπημένους μου συγγραφείς, προέκυψαν όχι σε πείσμα της πίστης του, αλλά εξαιτίας της. Αναμφίβολα είχε ιδιωτικές στιγμές φιλανθρωπίας και μεταμέλειας, όμως αυτές θα τις είχε και ένας άθρησκος. Χωρίς να βγούμε από τα σύνορα των Η.Π.Α., ο μεγάλος συνταγματάρχης Ρόμπερτ Ίνγκερσολ, που υπήρξε ο κύριος υπέρμαχος του Αθεϊσμού στη χώρα μέχρι τον θάνατό του το 1899, εξόργιζε τους αντιπάλους του γιατί ήταν ένας απίστευτα γενναιόψυχος άνθρωπος, στοργικός και αφοσιωμένος σύζυγος και πατέρας, γενναίος αξιωματικός και είχε «όλα τα χαρακτηριστικά του τέλειου άνδρα», όπως έλεγε με συνειδητή υπερβολή ο Τόμας Έντισον.
Ζω στην Ουάσινγκτον* και τελευταία κάποιοι μουσουλμάνοι με βομβαρδίζουν με αισχρά και απειλητικά τηλεφωνήματα στα οποία με διαβεβαιώνουν ότι θα τιμωρήσουν την οικογένειά μου επειδή δεν υποστηρίζω την εκστρατεία ψεύδους, μίσους και βίας ενάντια στην δημοκρατική Δανία. Όμως, όταν η γυναίκα μου ξέχασε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό στο πίσω κάθισμα ενός ταξί, ο Σουδανός ταξιτζής μπήκε σε πολύ μεγάλο κόπο και έξοδα για να βρει σε ποιον ανήκαν και οδήγησε μέχρι το σπίτι μου για να τα επιστρέψει άθικτα. Όταν έκανα το αγενές λάθος να του προσφέρω ένα μέρος του ποσού ως εύρετρα, μου κατέστησε ήρεμα αλλά αποφαστικά σαφές, ότι δεν περίμενε ανταμοιβή επειδή έπραξε το ισλαμικό του καθήκον. Σε ποια από τις αυτές δύο εκδοχές της πίστης πρέπει να βασίζεται κανείς;
[* Ο Χίτσενς πέθανε το 2011.]
Το συγκεκριμένο ερώτημα είναι από πολλές απόψεις αδύνατον να απαντηθεί. Θα προτιμούσα να έχω το ράφι με τα έργα του Γουό όπως ακριβώς είναι, και να αναγνωρίζω ότι τα μυθιστορήματα δεν θα υπήρχαν χωρίς τις αγωνίες και τα ελαττώματα του συγγραφέα τους. Και αν όλοι οι μουσουλμάνοι συμπεριφέρονταν σαν τον άνθρωπο που έχασε μιας εβδομάδας και περισσότερο μεροκάματα για να πράξει το σωστό, δεν θα ασχολιόμουν καθόλου με τις εξωφρενικές παραινέσεις του Κορανίου. Τα παραδείγματα καλής ή ευγενικής συμπεριφοράς εκ μέρους μου δεν είναι πολλά. Κάποτε στο Σαράγεβο, τρέμοντας από φόβο, έβγαλα το αλεξίσφαιρο γιλέκο μου και το δάνεισα σε μια ακόμη πιο φοβισμένη από εμένα γυναίκα που τη συνόδευα σε ασφαλές μέρος (δεν είμαι ο μοναδικός άθεος που έχει βρεθεί σε χαράκωμα). Εκείνη τη στιγμή ένιωθα ότι ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω για εκείνη, και ταυτόχρονα το περισσότερο. Εκείνοι που βομβάρδιζαν και πυροβολούσαν ήταν Σέρβοι χριστιανοί, όμως από την άλλη, το ίδιο και η γυναίκα που βοήθησα.
Στη βόρεια Ουγκάντα στα τέλη του 2005, επισκέφτηκα ένα κέντρο αποκατάστασης για παιδιά που είχαν απαχθεί και αιχμαλωτιστεί από τη φυλή των Ακολί που ζουν στη βόρεια όχθη του Νείλου. Απαθή, ανέκφραστα, ταλαιπωρημένα αγόρια (και μερικά κορίτσια) βρίσκονταν γύρω μου. Οι ιστορίες τους ήταν θλιβερά παρόμοιες. Σε ηλικία από οκτώ έως δεκατριών ετών, τα είχαν απαγάγει από τα σχολεία ή τα σπίτια τους ανέκφραστοι πολιτοφύλακες που ήταν επίσης παιδιά που είχαν απαχθεί. Τα οδήγησαν στη ζούγκλα και τα «στρατολόγησαν» στην οργάνωση προσφέροντάς τους δύο επιλογές. Ή να συμμετάσχουν σε μια εκτέλεση για να αισθανθούν «βρώμικα» και ένοχα επειδή συμμετείχαν σε κάτι κακό, ή να υποστούν ένα παρατεταμένο και άγριο ξυλοδαρμό που συχνά έφτανε τα τριακόσια χτυπήματα με το μαστίγιο. («Τα παιδιά που έχουν βιώσει τη σκληρότητα», είπε ένας από τους πρεσβύτερους των Ακολί, «ξέρουν πολύ καλά πώς να την εφαρμόζουν».) Η δυστυχία που προκάλεσε αυτός ο στρατός των εξαθλιωμένων ζόμπι είναι σχεδόν ανυπολόγιστη. Ερήμωσε χωριά, δημιούργησε έναν τεράστιο αριθμό προσφύγων, διέπραξε στυγερά εγκλήματα, ακρωτηριασμούς και ξεκοιλιάσματα και (σαν να μην έφταναν αυτά) συνέχισε τις απαγωγές παιδιών, ενώ οι Ακολί σκέφτονταν να λάβουν ισχυρά αντίμετρα μη τυχόν και σκοτώσουν ή τραυματίσουν ένα από τα «δικά τους».
Ο «Αντιστασιακός Στρατός του Κυρίου», έτσι ονομαζόταν η πολιτοφυλακή, είχε επικεφαλής κάποιον Τζόζεφ Κόνι, ένα πρώην παθιασμένο παπαδοπαίδι που ήθελε να θέσει ολόκληρη την περιοχή υπό την κυριαρχία των Δέκα Εντολών. Βάπτιζε με λάδι και νερό, οργάνωνε βίαιες τελετές τιμωρίας και κάθαρσης και προστάτευε τους οπαδούς του από τον θάνατο. Ήταν έναν φανατικός προπαγανδιστής του Χριστιανισμού. Παράλληλα, το κέντρο αποκατάστασης στο οποίο βρισκόμουν διοικούνταν από μια φονταμενταλιστική χριστιανική οργάνωση. Έχοντας βρεθεί στη ζούγκλα και δει το έργο του Αντιστασιακού Στρατού του Κυρίου, μίλησα με τον άνθρωπο που προσπαθούσε να διορθώσει τη ζημιά. Πώς διακρίνετε, τον ρώτησα, τον αφοσιωμένο πιστό; Η οποιαδήποτε κοσμική ή κρατική οργάνωση θα μπορούσε να κάνει ότι έκανε εκείνος -να τοποθετήσει προσθετικά μέλη και να παράσχει προστασία και «ψυχολογική στήριξη»- αλλά για να γίνει κανείς Τζόζεφ Κόνι πρέπει να πιστεύει πραγματικά.
Προς έκπληξη μου, δεν απέφυγε να απαντήσει στην ερώτησή μου. Είναι αλήθεια, είπε, ότι το κύρος του Κόνι οφείλεται εν μέρει στο ότι μεγάλωσε σε χριστιανική ιερατική οικογένεια. Είναι επίσης αλήθεια ότι οι άνθρωποι πίστευαν ότι έκανε θαύματα, επικαλούμενος τον κόσμο των πνευμάτων και βεβαιώνοντας τους οπαδούς του ότι είναι προστατευμένοι από τον θάνατο. Ακόμη και εκείνοι που είχαν εγκαταλείψει την οργάνωση ορκίζονταν ότι τον είχαν δει να κάνει θαύματα. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ένας ιεραπόστολος ήταν να προσπαθήσει να δείξει στον κόσμο το διαφορετικό πρόσωπο του Χριστιανισμού.
Η ειλικρίνειά του με εντυπωσίασε. Θα μπορούσε να παρουσιάσει διάφορα επιχειρήματα. Ο Τζόζεφ Κόνι βρίσκεται προφανώς μακριά από το «κύριο ρεύμα» του Χριστιανισμού. Αν μη τι άλλο, χρηματοδότες και υπεύθυνοι για τον οπλισμό του είναι οι κυνικοί μουσουλμάνοι του σουδανικού καθεστώτος, που τον χρησιμοποιούν για να δημιουργήσουν προβλήματα στην κυβέρνηση της Ουγκάντα, που και αυτή με τη σειρά της υποστήριζε επαναστατικές ομάδες στο Σουδάν. Για να τους ευχαριστήσει προφανώς για την υποστήριξή τους, ο Κόνι άρχισε κάποια στιγμή να καταδικάζει την εκτροφή χοίρων και την κατανάλωση χοιρινού κρέατος, κάτι που υποδεικνύει, εκτός και αν στα γεράματά του είχε μετατραπεί σε φονταμενταλιστή Εβραίο, ανταπόδοση της χάρης στα αφεντικά του. Οι Σουδανοί δολοφόνοι, πάλι, διεξάγουν για χρόνια πόλεμο εξολόθρευσης όχι μόνο ενάντια στους χριστιανούς και τους ανιμιστές στο νότιο Σουδάν, αλλά και ενάντια στους μη-Άραβες μουσουλμάνους της επαρχίας Νταρφούρ. Το Ισλάμ, μπορεί επίσημα να μην κάνει διακρίσεις ανάμεσα στις φυλές και τα έθνη, αλλά οι σφαγείς στο Νταρφούρ είναι Άραβες μουσουλμάνοι και τα θύματά τους Αφρικανοί μουσουλμάνοι. Ο «Αντιστασιακός Στρατός του Κυρίου» δεν είναι παρά η χριστιανική εκδοχή των Κόκκινων Χμερ σε αυτή τη γενικευμένη φρίκη.
Ακόμη ζωντανότερο παράδειγμα είναι η περίπτωση της Ρουάντα, που το 1992 έγινε το νέο συνώνυμο της γενοκτονίας και του σαδισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτή η πρώην βελγική κτήση, είναι η πιο χριστιανική από τις αφρικανικές χώρες, και αυτοδιαφημίζεται για την υψηλή αναλογία εκκλησιών κατά κεφαλήν, με το 65% των Ρουαντέζων να είναι ρωμαιοκαθολικοί και μόνο το 15% προτεστάντες. Το 1992, η φράση «κατά κεφαλήν» απέκτησε μακάβριο απόηχο, όταν οι ρατσιστές της «Κυβέρνησης των Χούτου», υποκινούμενοι από το κράτος και την Εκκλησία, επιτέθηκαν στη γειτονική φυλή των Τούτσι και τους έσφαξαν ομαδικά.
Δεν επρόκειτο για αταβιστικό παροξυσμό αιματοχυσίας, αλλά για μια αφρικανική εκδοχή της Τελικής Λύσης των Ναζί, που σχεδιαζόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι πρώτες ενδείξεις είχαν εμφανιστεί το 1987, όταν ένας καθολικός προφήτης με το επιτηδευμένα απλοϊκό όνομα «Βοτσαλάκια» άρχισε να κομπάζει ότι άκουγε φωνές και έβλεπε οράματα που προέρχονταν από την Παναγία. Τα οράματα ήταν βασανιστικά αιματηρά και οι φωνές προφήτευαν σφαγές, την Αποκάλυψη αλλά και την επιστροφή του Ιησού Χριστού την Κυριακή του Πάσχα του 1992 για να αποκαταστήσει το κακό. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία διερεύνησε τις εμφανίσεις της Παναγίας στην κορυφή του λόφου Κιμπέχο και ανακοίνωσε ότι ήταν αληθινές. Η σύζυγος του προέδρου της Ρουάντα, Αγαθή Χαμπιαριμάνα, καταγοητεύτηκε από τα οράματα και σύναψε στενή σχέση με τον επίσκοπο του Κιγκάλι, της πρωτεύουσας της Ρουάντα. Αυτός ο άνθρωπος, ο μονσινιόρος Βίνσεντ Νσενγκιγιούμβα, ήταν μέλος της κεντρικής επιτροπής του μοναδικού κυβερνώντος κόμματος του προέδρου Χαμπιαριμάνα, του Εθνικού Επαναστατικού Κινήματος για την Ανάπτυξη. Το κόμμα, όπως και άλλα κρατικά όργανα, συνελάμβανε όσες γυναίκες θεωρούσε «πόρνες» και ενθάρρυνε ρωμαιοκαθολικούς ακτιβιστές να καταστρέφουν μαγαζιά που πωλούσαν αντισυλληπτικά. Εν τω μεταξύ, διαδόθηκε η φήμη ότι η προφητεία θα εκπληρωνόταν και ότι οι «κατσαρίδες» -η μειονότητα των Τούτσι- σύντομα θα πάθαιναν αυτό που ήταν γραφτό να πάθουν.
Όταν το 1994 εκπληρώθηκε η προφητεία για την Αποκάλυψη, και ξεκίνησαν οι προμελετημένες και συντονισμένες σφαγές, πολλοί τρομοκρατημένοι Τούτσι και διαφωνούντες Χούτου προσπάθησαν απερίσκεπτα να βρουν καταφύγιο στις εκκλησίες. Αυτό διευκόλυνε σημαντικά το έργο της αστυνομίας των Ιντεραχάμουε, των κρατικών και στρατιωτικών αποσπασμάτων θανάτου, που ήξεραν πού θα τους βρουν γιατί οι ιερείς και οι μοναχές τούς υπέδειξαν τις κρυψώνες τους. (Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί από τους ομαδικούς τάφους που έχουν φωτογραφηθεί βρίσκονται σε ιερό έδαφος και επίσης ο λόγος που πολλοί κληρικοί και μοναχές έχουν παραπεμφθεί σε δίκη για τη γενοκτονία στη Ρουάντα). Ο διαβόητος πατήρ Βένσλας Μουνιεσγιάκα, για παράδειγμα, ιθύνων στον καθεδρικό ναό της Αγίας Οικογένειας στο Κιγκάλι, φυγαδεύτηκε από τη χώρα με τη βοήθεια Γάλλων ιερέων, όμως έκτοτε αντιμετωπίζει κατηγορίες για γενοκτονία, για το ότι έδωσε λίστες με ονόματα πολιτών στους Ιντεραχάμονε και για τον βιασμό νεαρών γυναικών. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ο μοναδικός ιερωμένος που έχει αντιμετωπίσει τέτοιες κατηγορίες. Για να μην θεωρηθεί ότι ήταν απλώς ένας «αλητήριος» ιερέας, έχουμε μαρτυρίες για κάποιο άλλο μέλος της ρουαντέζικης ιεραρχίας, τον επίσκοπο του Γκικονγκόρο, γνωστό ως μονσινιόρο Αγκουστίν Μισάγκο. Παραθέτω από την προσεκτική περιγραφή των φρικτών γεγονότων:
Ο επίσκοπος Μισάγκο περιγραφόταν συχνά ως φιλικώς διακείμενος προς την κυβέρνηση των Χούτου· είχε κατηγορηθεί δημόσια ότι αρνήθηκε να δώσει άσυλο σε μέλη της φυλής των Τούτσι, ότι κατέκρινε συναδέλφους του κληρικούς που βοηθούσαν «κατσαρίδες» και ότι ζήτησε από τον απεσταλμένο του Βατικανού που επισκέφτηκε την Ρουάντα τον Ιούνιο του 1994 να πει στον πάπα «να βρει ένα μέρος για τους ιερείς των Τούτσι επειδή ο λαός της Ρουάντα δεν τους ήθελε πια». Και το χειρότερο, στις 4 Μαΐου της ίδια χρονιάς, λίγο πριν από την τελευταία εμφάνιση της Παρθένου Μαρίας στο Κιμπέχο, ο επίσκοπος πήγε εκεί αυτοπροσώπως με την αστυνομία και είπε σε μια ομάδα ενενήντα μαθητών Τούτσι, υποψηφίων θυμάτων σφαγής, να μην ανησυχούν, επειδή η αστυνομία θα τους προστάτευε. Τρεις ημέρες μετά, η αστυνομία βοήθησε στο να σφαγιαστούν ογδόντα δύο από εκείνα τα παιδιά.
Μαθητές «υποψήφια θύματα σφαγής»... Θα θυμόσαστε ίσως τον πάπα να καταγγέλλει αυτό το ανεξάλειπτο έγκλημα και τη συνενοχή της Εκκλησίας σε αυτό. Μπορεί και όχι, γιατί δεν το κατήγγειλε ποτέ! Ο Πολ Ρουσεσαμπαγκίνα, ο ήρωας της ταινίας «Ξενοδοχείο Ρουάντα», θυμάται που ο πατήρ Βένσλας Μουνιεσγιάκα χαρακτήριζε ακόμη και τη μητέρα του, που καταγόταν από την φυλή των Τούτσι, ως «κατσαρίδα». Αυτό όμως δεν εμπόδισε την Εκκλησία της Γαλλίας, πριν την σύλληψή του στη Γαλλία, να του επιτρέψει να επιστρέψει στα «ποιμαντορικά καθήκοντά» του. Όσο για τον επίσκοπο Μισάγκο, κάποιοι κύκλοι στο μεταπολεμικό υπουργείο Δικαιοσύνης της Ρουάντα θεωρούσαν ότι έπρεπε να του απαγγελθούν κατηγορίες. Ωστόσο, όπως το έθεσε ένας από τους αξιωματούχους του υπουργείου: «Το Βατικανό είναι πολύ ισχυρό και καθόλου απολογητικό, για να τα βάλουμε εμείς με τους επισκόπους, Δεν έχετε ακούσει για το αλάθητο;».
Το ελάχιστο που μπορούμε να πούμε: Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υποστηριχθεί ότι η θρησκεία κάνει τον άνθρωπο να συμπεριφέρεται πιο ευγενικά ή πολιτισμένα. Όσο μεγαλύτερος αμαρτωλός είναι κανείς, τόσο πιο αφοσιωμένος πιστός γίνεται. Μπορεί κανείς να προσθέσει ότι ορισμένοι από τους πιο ευσυνείδητους φιλανθρώπους είναι και ευσεβείς (παρότι οι σημαντικότεροι που έχω γνωρίσει τυχαίνει να είναι άθρησκοι που πρόσφεραν φιλανθρωπικό έργο χωρίς να προσπαθούν να προσηλυτίσουν για χάρη κάποιας θρησκείας). Ωστόσο, είναι σχεδόν εκατό τοις εκατό βέβαιο ότι εκείνοι που διέπραξαν τα εγκλήματα «είχαν μια πίστη», ενώ οι πιθανότητες ένας πιστός να είχε ταχθεί με το μέρος της ανθρωπιάς και της ευγένειας ήταν πενήντα-πενήντα. Αν το αναγάγετε αυτό στην ιστορία, οι πιθανότητες γίνονται όσες και οι πιθανότητες που έχει να βγει αληθινή μια αστρολογική πρόβλεψη. Αυτό συμβαίνει επειδή οι θρησκείες δεν θα είχαν αναπτυχθεί, δεν θα είχαν εμφανιστεί καν, χωρίς την επιρροή φανατικών όπως ήταν ο Μωυσής, ή ο Μωάμεθ, ή ο Τζόζεφ Κόνι, ενώ η φιλανθρωπία και η πρόνοια, παρ' όλο που μπορεί να επικαλούνται την πονοψυχία των πιστών, είναι οι κληρονόμοι της νεωτερικότητας και του Διαφωτισμού. Πριν από τον Διαφωτισμό, η θρησκεία εξαπλωνόταν όχι επειδή έδινε το καλό παράδειγμα, αλλά ως βοηθός των ξεπερασμένων μεθόδων του ιερού πολέμου και του ιμπεριαλισμού.
Υπήρξα επιφυλακτικός θαυμαστής του εκλιπόντα πάπα Ιωάννη Παύλου Β', που για τα ανθρώπινα μέτρα ήταν ένα γενναίο και σοβαρό άτομο, ικανό να επιδείξει και ψυχικό και σωματικό θάρρος. Στα νιάτα του είχε συμμετάσχει στην αντίσταση κατά των Ναζί στην πατρίδα του και αργότερα βοήθησε πολύ στη χειραφέτησή της από τη σοβιετική ηγεμονία. Ως πάπας ήταν απαράδεκτα συντηρητικός και αυταρχικός από πολλές απόψεις, όμως φαινόταν απροκατάληπτος απέναντι στην επιστήμη και την έρευνα (με εξαίρεση τη συζήτηση σχετικά με το AIDS) και ακόμη και στο δόγμα του σχετικά με την έκτρωση έκανε κάποιες παραχωρήσεις προς μια «ηθική της ζωής» που, για παράδειγμα, δίδασκε ότι η θανατική ποινή ήταν σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις λάθος. Όταν πέθανε, ο πάπας Ιωάννης Παύλος επαινέθηκε μεταξύ άλλων για τις συγγνώμες που είχε ζητήσει. Σε αυτές κανονικά θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνεται η συγγνώμη για το ένα εκατομμύριο περίπου ανθρώπων που είχαν σφαγιαστεί στην Ρουάντα. Ωστόσο, είχε ζητήσει συγγνώμη από τους Εβραίους για τους αιώνες χριστιανικού αντισημιτισμού, από τον μουσουλμανικό κόσμο για τις Σταυροφορίες, από τους ορθόδοξους χριστιανούς για τους διωγμούς που είχαν υποστεί από τη Ρώμη και επέδειξε κάποια αόριστη μεταμέλεια για την Ιερά Εξέταση. Αυτό σήμαινε μάλλον ότι η Εκκλησία είχε κάνει πολλά λάθη και συμπεριφέρθηκε εγκληματικά στο παρελθόν, όμως πλέον είχε εξαγνιστεί από τις αμαρτίες της αφού τις εξομολογήθηκε και ήταν και πάλι έτοιμη να ξαναγίνει αλάθητη.


Πηγή: «Ο Θεός δεν είναι μεγάλος - Πως η θρησκεία δηλητηριάζει τα πάντα» - Κρίστοφερ Χίτσενς