Αυτή η φράση μας καθοδηγεί να μη δημοσιοποιούμε τα προσωπικά μας θέματα. Κάθε άνθρωπος όπως και κάθε οικογένεια έχει τα δικά της κομμάτια τα πολύ προσωπικά. Αυτά τα κομμάτια που τα προστατεύουμε από τους υπόλοιπους κοινούς γνωστούς, από τους φίλους και από τους συγγενείς.
Ο δήμος δηλαδή η δημοσιοποίησή τους θα μετατραπεί σε δήμιος. Πώς γίνεται αυτό ?
Όπως έχουμε ξανά πει κάθε σκέψη και λόγος έχει δύναμη μεγάλη και ανάλογα με το συναίσθημα μεγαλώνει και κάποια στιγμή υλοποιείται. Άρα επειδή ο κόσμος – δήμος δεν είναι πάντα καλός κριτής, αλλά το αντίθετο, δεν γνωρίζουμε τι θα κάνουν σε ένα άκουσμα μιας δικιάς μας ιστορίας. Πόσο θα την διαστρεβλώσουν, που θα την συζητήσουν, με τι ένταση και τι συναίσθημα. Όλο αυτό θα είναι εναντίον μας.
Αυτά λοιπόν που συμβαίνουν μέσα στη δική μας οικογένεια ή σε εμάς προσωπικά, οφείλουμε να αξιολογούμε τι θα μάθει και ποιος.
Θα μου πείτε για το κακό το μάτι ? Ναι, αλλά όχι με την έννοια της βασκανίας, που φυσικά και αυτό είναι πιθανό. Αλλά με την ουσιαστική έννοια.
Όσο πιο πολύ δημοσιοποιούμε ένα μας θέλω, μία ιδέα, ένα μας προσωπικό θέμα το θέτουμε σε κίνδυνο. Δεν θα νιώσουν όλοι το ίδιο με μας. Αν είναι να μας συμβεί ένα ευχάριστο συμβάν δεν είναι απαραίτητο να χαρούν όλοι οι διπλανοί μας. Μπορεί να μας δείξουν χαρά, να μας πουν μπράβο, αλλά μέσα τους και πίσω μας δεν έχουμε ιδέα τι θα πουν αλλά κυρίως τι θα νιώσουν. Είναι πολύ πιθανό αμέσως μόλις φύγετε από τον χώρο όπου λίγο πριν λέγατε ένα σας σχέδιο, μία ιδέα, μία καλοσύνη που θα σας συμβεί, να αρχίσει το «θάψιμο». Να σας κακολογήσουν, να σας κρίνουν και να νιώσουν πως κακώς θα σας συμβεί εσάς αυτό το καλό. Αυτόματα το καλό που είναι να σας συμβεί μπαίνει σε κίνδυνο από τα βέλη της κακίας, της ζήλιας και του φθόνου. Μπορεί να σας χαμογελούν οι περισσότεροι άνθρωποι, να σας λένε καλά λόγια επίσης. Το πόσοι τα νιώθουν αυτά που λένε και τα χαμόγελα που σας μοιράζουν είναι μετρημένοι στο ένα σας χέρι οριακά.
Τώρα έτσι όπως έχουν τα πράγματα με όλα τα δυσάρεστα γεγονότα που βάλλουν τον περίγυρό μας, έχει γίνει ακόμη πιο καχύποπτος και ακόμη πιο φθονερός από πριν.
Σπάνιο ήταν έτσι κι αλλιώς το φαινόμενο να χαρεί κάποιος με τη χαρά μας, τώρα έχει γίνει ακόμη πιο σπάνιο.
Αν κάτι που θέλετε να κάνετε και είναι πολύ σημαντικό για σας μη το πείτε ακόμη και σε κανένα. Δημιουργήστε πρώτα την υποδομή και σωστή βάση μέσα από τις δικές σας σκέψεις και θετικά συναισθήματα και όταν το κοινοποιήσετε να είστε έτοιμοι να το προστατέψετε από τις κακές γλώσσες.
Όπως μία οικογένεια τα δικά της δρώμενα οφείλει να τα γνωρίζει μόνο η οικογένεια κανένας άλλος. Για να μπορέσουμε να τα προστατέψουμε.
Ίσως να σας φαίνεται όλο αυτό παράξενο και να νομίζετε ότι δεν συμβαίνει τίποτε. Το μόνο που μένει είναι να δοκιμάσετε να προστατέψετε κάτι χωρίς να το δημοσιοποιήσετε. Του αυξάνετε κατά πολύ τις πιθανότητες να γίνει. Ενώ όταν το δημοσιοποιήσετε οι πιθανότητες, αναλόγως τον «σεισμό» που θα προκαλέσετε, μειώνονται δραματικά. Εκεί είναι που νομίζουμε ότι φταίει η κακιά μας η τύχη ή δεν ήταν θέλημα Θεού να γίνει. Κι όμως δεν ήταν θέλημα του περίγυρου, να γίνει.
Δεν είναι ο περίγυρός μας, δυστυχώς αυτός που φαίνεται. Εύκολα θα μας καλοπιάσουν, θα χαμογελάσουν, θα σου πουν πόσο χαίρονται για σένα. Αλλά το «μαχαίρι που μπαίνει στην καρδιά τους από τη ζήλια» όσο μιλάτε εσείς για τα καλά σας νέα τόσο το «μαχαίρι» αυτό στρίβει μέσα στην καρδιά τους. Τότε το δηλητήριο του φθόνου βγαίνει στις σκέψεις τους οι οποίες εκτοξεύονται για σας.
Κάθε σας ιδέα, νέο, χαρά είναι σαν το μωρό που δεν έχει σαραντίσει ή μία δική σας «οικοδομή». Είτε αυτό αφορά τη δουλειά σας, τον σύντροφο σας, μία αγορά σας, ένα ταξίδι σας. Εσείς δημιουργείται τις υποδομές για αυτά και ο περίγυρος θα τα γκρεμίζει. Πρώτα το μωρό πρέπει να σαραντίσει και μια οικοδομή για να δεχτεί κόσμο πρέπει να ολοκληρωθεί. Έτσι και με τις ιδέες μας, τις χαρές και ότι. Το μωρό μας θα το δουν μόνο οι πολύ δικοί μας, όπως και την οικοδομή μας θα την επισκεφτούν επίσης οι δικοί μας.
Οπότε ο δήμος όπως λέει και το ρητό θα πρέπει να ξέρει οριακά όσα τον αφορούν. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο για να μην μπορέσει να μετατραπεί σε δήμιος. Αυτή είναι και η βασική μας διαφορά που δεν είμαστε δημόσια πρόσωπα, η ζωή μας η προσωπική, είναι ένα κομμάτι που αφορά εμάς και μόνο.
Μη περιμένετε να πάθετε πολλές συμφορές και μετά να πάρετε απόφαση να προστατευτείτε. Προστατεύουμε από τα «μάτια του φθόνου» όλα όσα δεν θέλουμε να «αγγίξουν» οι κακές οι γλώσσες.
Υπάρχει το ενδεχόμενο την στιγμή που εμείς λέμε ένα χαρούμενο συμβάν στον περίγυρο μας ο ενθουσιασμός μας να μεταφραστεί ως έπαρση από τον περίγυρο.
Να θυμάστε ότι τώρα που ο πόνος είναι στα περισσότερα σπίτια, αν ακούσουν καλό πονάνε ακόμη περισσότερο και η ζήλια ξεχειλίζει.
Η γνώση πάντα προστατεύει και μας δίνει τρόπους για να συμπεριφερόμαστε στους «κοινούς θνητούς», αυτούς δηλαδή που είναι έξω από την οικογένειά μας. Σίγουρα θα έχετε βρεθεί σε παρέα που όταν έφυγε κάποιος από μπροστά άρχισε «το θάψιμο». Οπότε γνωρίζετε καλά πως λειτουργεί ο περίγυρος.
Δίνουμε στον κάθε άνθρωπο από το περιβάλλον μας, αυτό που του ανήκει ακριβώς. Οι πολύ προσωπικές μας πληροφορίες αφορούν μόνο εμάς και τους πολύ οικείους μας. Έτσι θα έχετε πολλές πιθανότητες να εξαφανίσετε τους δήμιους και τις κακές γλώσσες από τις εισβολές τους στη ζωή σας.
Παράλληλα να ξέρετε πως επειδή το κοινό δεν ήταν και δεν είναι σωστός κριτής, πίσω από αυτό που θα πείτε εσείς θα δουν τελείως διαφορετική εικόνα από αυτή που θα παρουσιάσετε. Ο περίγυρος αγνοεί βασικά κομμάτια της ζωής σας ή ακόμη και να τα γνωρίζει, απλώς τα γνωρίζει. Η διαφορά είναι ότι εσείς τα έχετε βιώσει. Είναι αλλιώς να βιώνεις και εντελώς διαφορετικό μόνο να ακούς τα βιώματα του άλλου. Γιατί το «έλα μωρέ σιγά» είναι το μόνο εύκολο να ειπωθεί. Μόνο εσείς ξέρετε τι έχετε περάσει και πως, όλοι οι άλλοι είναι έξω από τον χορό. Οπότε δεν μπορούν να γνωρίζουν παρά μόνο μικρά αποσπάσματα της ζωής σας και αυτά απ’ έξω.
Δεν χρειάζεται να τα ξέρουν όλοι όλα. Προστάτεψε τη ζωή σου από τα μάτια του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου