Εάν, Αλλά, Θα, Όταν … Λέξεις Τροχοπέδη Της Ζωής Σου

Εάν, Αλλά, Θα, Όταν, Προσπαθώ … Λέξεις Τροχοπέδη Της Ζωής Σου: Συνήθως οι άνθρωποι μπερδεύουν τις έννοιες και τους ορισμούς των λέξεων, μιας και υπάρχουν τόσες συνώνυμες λέξεις, αλλά και κάθε μια από αυτές έχει πολλούς ορισμούς με κάποιους απ’ αυτούς αμφίσημους κι αντιφατικούς. Στην καθομιλουμένη αυτό το μπέρδεμα γίνεται ακόμη χειρότερο. Μπερδεύουν την «επιθυμία» με την «απόφαση». Επιθυμείς ίσως να τελειώσεις ένα ποίημα, ένα άρθρο, το καθάρισμα του δωματίου, την τακτοποίηση της βιβλιοθήκης ή της αποθήκης. Εάν το επιτύχεις ή όχι, δεν εξαρτάται από το αν επιθυμείς αυτό το αποτέλεσμα, αλλά από το αν ΔΡΑΣΕΙΣ προς αυτό που επιδιώκεις και ΣΤΟΧΕΥΕΙΣ. Όταν αποφασίσεις να δράσεις προς την επιθυμία, του να καθαρίσεις το δωμάτιο τότε και μόνο τότε το δωμάτιο γίνεται καθαρό.

 Ποιος είναι ο στόχος σου; Τι θέλεις να επιτύχεις; Πόσο πολύ θέλεις να το επιτύχεις; Τι σε υποκινεί; Πόσο το αναβάλλεις; Λες πως θέλεις να ικανοποιήσεις την φιλοδοξία σου, την σκέψη σου, την επιθυμία σου, αλλά πόσο σοβαρολογείς; Ω ναι υπάρχει τρόπος να καταλάβεις -και εμείς- ότι δεν σοβαρολογείς καθόλου, σχετικά με αυτά που λες.  

Ένα μπορώ να σου πω με σιγουριά, η πιθανότητα να φτάσεις στο στόχο σου δε βασίζεται στο αληθινό λεκτικό ενδιαφέρον για το επίτευγμα, αλλά στο αν μπορείς να επιστρατεύσεις, πραγματική δύναμη, ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΔΡΑΣΗ και ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ. Αυτό φαίνεται ολοκάθαρα ή ΟΛΟΦΑΝΕΡΑ από τις λέξεις που χρησιμοποιείς για να περιγράψεις αυτόν τον στόχο. Όποιος είναι τεχνίτης της ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ του ΟΛΟΦΑΝΕΡΟΥ, πανεύκολα μπορεί να καταλάβει, αν αυτός ο στόχος μπορεί να υλοποιηθεί ή θα παραμείνει στην σφαίρα του νου σου.

Γνωρίζω ανθρώπους που λένε πως θέλουν, πολύ να ξεκινήσουν μια δικιά τους επιχείρηση ή τη συγγραφή ενός βιβλίου και δεν αμφιβάλλω καθόλου για την ειλικρίνειά τους. Δεν έχω επίσης καμία αμφιβολία, ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, όταν τους ακούω να περιγράφουν, αυτό που λένε πως θέλουν. Γιατί;

Διότι η όμορφη επιθυμία για κάτι, δεν είναι το ίδιο με την Ενθουσιώδη Απόφαση για Δράση προς την Πραγματοποίησή της. Μόνο όταν μια ιδέα από όνειρο γίνει στόχος, από έμπνευση, γραπτό σχέδιο – τότε μόνο μπορούν τα πράγματα να συμβούν.

Γιατί τόσο μεγάλες ιδέες, για τις οποίες μιλούν κάποιοι με τόσο πάθος, έχουν στο τέλος οικτρή κατάληξη; Μα γιατί απλά κάποιος Δεν ΔΡΑ με Ενθουσιασμό για την υλοποίηση τους και χρησιμοποιεί ακατάλληλες λέξεις για την περιγραφή τους. Το πρόβλημα είναι ότι στο μυαλό υπονομεύεις τον στόχο σου με τα λόγια σου. Υποσκάπτεις την ίδια σου την επιτυχία και το κάνεις ολομόναχος. Είσαι έτοιμος να ενεργοποιήσεις τις δυνάμεις σου; Ή μήπως αμφιβάλλεις γι’ αυτές;

Να κάποιες λέξεις που χρειάζεται να προσέχεις στο μονοπάτι για την επιτυχία, «Εάν» «θα» «Προσπαθώ» και «Αλλά» κλπ. Εάν τις εντοπίσεις στο λόγο σου τότε «πιάνεσαι στα πράσα» ως λανθασμένα σκεπτόμενος και εκεί θα μείνεις, αν δεν κάνεις μια αλλαγή. Αυτές οι λέξεις -και κάμποσες ακόμη- είναι μια προειδοποίηση πως δεν σκοπεύεις να κάνεις, αυτά που λες, οπότε τι πιθανότητες έχεις, όταν γίνεσαι ήδη -πριν καν αρχίσεις- ψεύτης; Να τις δούμε μια-μία.

*Εάν: «Εάν καταφέρω τελικά και συντονίσω τους πωλητές μου, θα έχω ένα καταπληκτικό γράφημα στατιστικών πωλήσεων, στην επιχείρηση μου». ΕΑΝ και ΘΑ; Τι είδους γλώσσα είναι αυτή;

Όχι «ΕΑΝ» ούτε «ΘΑ» –  μόνο «ΝΑ» και «ΟΤΑΝ» ! Θεωρώ πως πρόκειται για έναν μεγάλο, καταπληκτικό στόχο, πως είναι σημαντική για σένα η αύξηση των πωλήσεων της επιχείρησης σου. Τότε γιατί ξεκινάς με ΕΑΝ και βάζεις κι εκείνο το ΘΑ; Σωστή πρόταση με πιθανότητες υλοποίησης είναι, «ΟΤΑΝ την Δευτέρα το πρωί, έρθουν οι στατιστικές πωλήσεων, ΝΑ καταφέρω τελικά ΝΑ συντονίσω τους πωλητές μου, για ΝΑ έχω ένα ανοδικό γράφημα στατιστικών πωλήσεων, στην επιχείρηση μου»

Δεν έχω ιδέα τι λέει το επιχειρηματικό σου σχέδιο, σχετικά με τις πωλήσεις σου και δεν γνωρίζω καν τους πωλητές σου, αλλά αν δεν το ΘΕΛΕΙΣ με όλη σου την καρδιά –και οι λέξεις που χρησιμοποιείς αυτό δείχνουν- δημιουργείς την τέλεια κατάσταση, να παραμείνει ένα μεγάλο «εάν». Όπως βλέπεις εδώ δεν αναφέρομαι καν στις σκέψεις σου, ούτε στα συναισθήματα σου, εδώ επικεντρωνόμαστε μόνο στις λέξεις που χρησιμοποιείς και οι οποίες καθρεφτίζουν και τις σκέψεις και τα συναισθήματα σου, δηλ. δείχνουν Ολοφάνερα το δυναμικό σου, άρα και το τι μπορείς (έχεις την ανάλογη ενέργεια) να καταφέρεις.

Το «εάν» είναι αβέβαιο, αόριστο, αδρανές, καμία δόνηση για δράση, τίποτε που να ωθεί στην υλοποίηση μιας σκέψης. Η λέξη αυτή πρέπει να καταργηθεί από το λεξιλόγιο κάθε φέρελπι επιτυχημένου, ευτυχισμένου και σώφρονα ανθρώπου. Το «εάν» σημαίνει απλά ότι κάτι δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί. Γιατί; Όταν έχεις σοβαρή ΠΡΟΘΕΣΗ ή αλλιώς ΘΕΛΗΣΗ, αυτή γίνεται πράξη. Οποιαδήποτε δυσπιστία στον εαυτό, καθιστά την υλοποίηση της προβληματική.

*Προσπαθώ: «Θα προσπαθήσω να καθαρίσω στο δωμάτιο μου, γιατί θα με πνίξουν τα ρούχα μου». Δηλ. ολόκληρη η πρόταση στον αόριστο και «Θα» και «Προσπαθήσω» Τι σημαίνει «θα προσπαθήσω;» Να το καθαρίσεις το δωμάτιο ή να μην το καθαρίσεις και να παραμείνει ακατάστατο. Κανείς στην ιστορία του πλανήτη, δεν «προσπάθησε» ποτέ να καθαρίσει το δωμάτιο του – είτε το έκανε, είτε όχι.

Η λέξη «προσπαθώ» προϊδεάζει για αποτυχία, γιατί εμπεριέχει σημαντικό βαθμό αποτυχίας. Η λέξη «προσπαθώ» χρησιμοποιείται συνήθως όταν υπάρχει αναμονή ήττας. Δεν μπορείς να λες ότι «θα προσπαθήσεις» και ταυτόχρονα ότι «θα αντιμετωπίσεις τον χαλασμό του δωματίου» αλλά ΝΑ τον αντιμετωπίσεις θαρραλέα, με μεθοδικότητα. Συνήθως η λέξη «προσπαθώ»  συνοδεύεται από το «θα», σπάνια λες «να προσπαθήσω να …» συνήθως λες «θα προσπαθήσω να …»  Μπορώ να σου εγγυηθώ, ότι Αν Προσπαθήσεις, δεν πρόκειται να έχεις κανένα αποτέλεσμα, ή στην καλύτερη περίπτωση μπορείς αφού προσπαθήσεις,  να έχεις ένα ασήμαντο αποτέλεσμα.

Σκέψου πως δεν προσπαθείς να σηκωθείς το πρωί από το κρεβάτι – απλά σηκώνεσαι. Δεν προσπαθείς να αναπνεύσεις, να σκεφτείς, να φας, απλά το κάνεις χωρίς σκέψη. Αυτό είναι η ΘΕΛΗΣΗ. Απλά θέλεις να φας και τρως, θέλεις να κοιμηθείς και κοιμάσαι, θέλεις να αναπνεύσεις και απλά το κάνεις. Για να επιτύχεις ένα στόχο, δεν  προσπαθείς να το κάνεις, απλά το κάνεις.

*Αλλά: «Θα προσπαθήσω να μάθω αγγλικά αλλά  πρώτα να σταματήσουν τα προγράμματα εκπαίδευσης στην δουλειά». Η λέξη «αλλά» είναι η αντίστοιχη λέξη για την όπισθεν του αυτοκινήτου -όταν θέλεις να αναπτύξεις ταχύτητα προς τα μπρος- στον προφορικό λόγο. Αναιρεί αυτό που μόλις έχει ειπωθεί. Το «αλλά» είναι η καλύτερη γόμα, σβήνει όλες τις θετικές δονήσεις που εξέφρασες προηγουμένως. Εάν ένας φίλος σου πει: «Ελένη, φαίνεσαι πολύ καλά σήμερα, αλλά τα μαλλιά σου είναι χάλια», είναι προτιμότερο να μην είχε πει τίποτα. Εάν μια φίλη σου σχολιάσει την σοκολατένια σου μηλόπιτα με την καινούργια συνταγή κάπως έτσι, «η γεύση είναι θαυμάσια, αλλά με έπιασε η κοιλιά μου» είναι καλύτερα να μην είχες λάβει κανένα εγκώμιο.

Αν λοιπόν δεν είναι καλό για κάποιον άλλο να το κάνει σε σένα, τότε πώς μπορείς να δέχεσαι και το κάνεις εσύ στον εαυτό σου; Όταν κάποιος λέει «Ναι, αλλά …» να γνωρίζεις πως η έμφαση είναι στο «αλλά» και όχι στο «ναι».

Όταν εκφράζει κανείς την επιβεβαίωσή του, την πρόθεση του, δεν υπάρχει «αλλά» ούτε «προσπάθεια». Το ίδιο συμβαίνει και όταν κάποιος εκφράζει την πρόθεση του να πετύχει κάποιον στόχο του, δεν χωράει ούτε «προσπάθεια» ούτε «αλλά».

Επιπλέον να θυμάσαι πως, σε μια πρόταση που χρησιμοποιούμε το «αλλά» δίνουμε έμφαση σε ότι το ακολουθεί. Δηλαδή στην πρόταση «Μαρία, φαίνεσαι πολύ καλά σήμερα, αλλά τα μαλλιά σου είναι χάλια», αν προσέξεις, αντιλαμβάνεσαι πως περισσότερη προσοχή τραβά το δεύτερο μισό της πρότασης παρά το πρώτο. Το «αλλά» είναι που το κάνει αυτό. Είναι μια τεχνική ελέγχου και προπαγάνδας αλλά και κατευνασμού αντιρρήσεων ή χρήση της λέξης «αλλά».

Λέει ο πωλητής χαμογελώντας με συγκατάβαση «Ξέρεις έχεις δίκιο το αυτοκίνητο είναι ακριβό αλλά έχει μεγαλύτερους χώρους» Αν σε νοιάζει η ευρυχωρία του αυτοκινήτου – και ο καλός πωλητής το ‘χει ήδη καταλάβει- τότε η πρόταση του πωλητή με το «αλλά» είναι ικανή να πετύχει την πώληση. Το πετυχαίνει απλά μετατοπίζοντας την προσοχή σου από την ακριβή τιμή, χρησιμοποιώντας το «αλλά» στις λέξεις που χρησιμοποιεί. Το αντίθετο του «αλλά» είναι το «και». Ας ξαναδούμε την πρόταση του πωλητή «Ξέρεις έχεις δίκιο το αυτοκίνητο είναι ακριβό και έχει μεγαλύτερους χώρους» πόση πιθανότητα έχει να το πουλήσει και να υποθέσω πως αντιλαμβάνεσαι τι ακούγεται.

Επίσης να υποθέσω πως κάνει κατανόηση, το τι ζημιά κάνουν οι λάθος λέξεις σε μια πρόταση, όταν ακούγονται. Σε αφήνω εδώ να φανταστείς πόση ζημιά κάνουν οι λέξεις όταν δεν εκφράζονται αλλά παραμένουν μέσα στον νου σαν σκέψεις. Είναι πλέον επιστημονικά αποδεδειγμένο πως αυτές οι λάθος λέξεις δημιουργούν ανεξέλικτες σκέψεις – και τα συναισθήματα που τις συνοδεύουν- και εμφανίζουν τις σωματικές ασθένειες όπως επίσης και καθορίζουν την ζωή μας ολόκληρη. [Α][Β] [Γ]

«Η γλώσσα έχει ήθος, δεν έχει ηθική» αναφέρει ο καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης «και υπόκειται σε δεσμεύσεις ποιότητας, ειλικρίνειας και δηλωτικότητας στην επικοινωνία, αλλά δεν υποκύπτει σε κανόνες έξωθεν ή άνωθεν επιβαλλόμενους για το τι πρέπει (για λόγους ηθικής ή πολιτικής ορθότητας) να λέγεται και τι όχι. Η ίδια η κοινωνία καθορίζει συμβατικά το σύστημα, τους κώδικες, τα επίπεδα, τις προϋποθέσεις και τους λοιπούς παράγοντες της γλωσσικής επικοινωνίας διαμορφώνει τη γλώσσα που την εκφράζει. Κανένας άνθρωπος και καμιά ομάδα δεν μπορεί να επιβάλει τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται στη γλώσσα.

Η απαγόρευση λέξεων, απ’ όπου κι αν προέρχεται, είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα σύγκρουση με την κοινωνία, με μεγαλύτερα ή μικρότερα κοινωνικά σύνολα που εκφράζονται με τις αντίστοιχες λέξεις. Αν η ίδια η κοινωνία παύσει να τις χρησιμοποιεί, αυτομάτως αίρεται η επικοινωνιακή ζωή και νομιμότητα των λέξεων, τότε οι λέξεις παύουν να υπάρχουν. Η αχρησία των λέξεων στην επικοινωνιακή πράξη και όχι η τεχνητή ή βίαιη απαγόρευσή τους είναι η φυσική κατάσταση εξαφάνισης των λέξεων από μια γλώσσα.»

Συμφωνώ μαζί του ειδικά αν σκεφτούμε πως οι λέξεις έχουν Ενεργειακές δονήσεις, κραδασμούς, διεγείρουν και κατευθύνουν αυτόν που τις προφέρει μα κι αυτόν που τις ακούει. Χρειάζεται να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στο τι λέμε, ποιές λέξεις επιλέγουμε και πως τις χρησιμοποιούμε, με ποιόν τρόπο απευθυνόμαστε στο εαυτό μας και στους συνανθρώπους μας. Η αχρησία μιας λέξης που δεν έχει τους κραδασμούς που είναι απαραίτητοι, στην επίτευξη των σκοπών μας, την καθιστά ανενεργή.

Γιατί νομίζεις πως έχουν αλλοιώσει τόσο πολύ τις έννοιες και τους ορισμούς των λέξεων που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι; Ένας λόγος είναι για να τους ελέγχουν, αλλά σημαντικότερος λόγος είναι για να περιορίσουν το δυναμικό των ανθρώπων σε επίπεδα που αυτοί επιλέγουν και αυτός είναι ο βασικός λόγος που αποτυγχάνεις σε ότι «προσπαθείς».

***
Λεξησαφήνιση:

*Αν [án] & εάν [eán] σύνδ. :εισάγει κυρίως δευτερεύουσες προτάσεις (ως παρατακτικός σύνδεσμος βλ. σημ. IV1β): I. υποθετικές: 1. δηλώνει την προϋπόθεση που πρέπει να ισχύει (υπόθεση) για να συμβεί αυτό που εκφράζει η κύρια πρόταση (απόδοση)· στην περίπτωση που, ανίσως, αν τυχόν, άμα: ~ θέλεις, προσφέρομαι να σε βοηθήσω. Εάν μπορούσα, θα σ΄ έπαιρνα μαζί μου. Θα πλούτιζες, ~ συνεταιριζόσουν μαζί του. (Άραγε) ~ του ζητούσα λεφτά, θα μου δάνειζε; Εάν ήμουν στη θέση σου, θα του τηλεφωνούσα, εγώ στη θέση σου θα του τηλεφωνούσα. Θα γελάσετε, ~ σας πω τι έπαθα, όταν σας πω. Tου είπαμε πως ~ έχανε, (τότε) θα χάναμε όλοι. || κάθε φορά που, όταν: ~ χρειάζεται κτ., τηλεφωνεί και της το φέρνουν. Mπορείς να φτιάξεις πράσινο χρώμα, ~ ανακατέψεις κίτρινο με μπλε. || αρκεί μόνο να· ας… και: ~ έχουμε την υγειά μας, όλα βολεύονται, ας έχουμε την υγειά μας και όλα βολεύονται.

*Όταν [ótan] σύνδ. χρον. : I. εισάγει δευτερεύουσες χρονικές προτάσεις. 1. δηλώνει πραγματικό γεγονός που έγινε: α. συγχρόνως με την πράξη που εκφράζει η κύρια πρόταση· τη στιγμή που: ~ τον είδε, ξεφώνισε από χαρά, μόλις. ~ έφτασαν, ήταν πολύ αργά. ~ τον γνωρίσεις,  αλλάζεις γνώμη. Έβρεχε, θυμάμαι, ~ τον πρωτογνώρισα.

*Αλλά [alá] σύνδ. αντιθ. : μα. I. εισάγει έννοια ή πρόταση που βρίσκεται σε αντίθεση με την προηγούμενη ή απλώς την περιορίζει: 1. (μερικές φορές ~ όμως) σε απλή αντιθετική σύνδεση: Tο σπιτάκι τους ήταν παλιό, ~ νοικοκυρεμένο. Πήγα να τους αποχαιρετήσω, ~ όμως δεν τους πρόλαβα. Είναι πανέξυπνος, ~ τεμπέλης. Δεν είναι όμορφος, ~ όμως μου αρέσει. Tου μίλησαν όχι άσχημα, ~ ευγενικά και συμβουλευτικά, δεν του μίλησαν άσχημα… Όχι σήμερα, ~ αύριο οπωσδήποτε θα ‘ρθω, αν όχι σήμερα, αύριο όμως… || συχνά η αντίθεση είναι προς κτ. που εννοείται: Δεν του τηλεφώνησα, ~ και τι να του έλεγα; τι να του έλεγα, αν του τηλεφωνούσα; || ύστερα από τελεία (βλ. και σημ. I4γ): Σας καθυστερώ. ~ δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

*και [ke & ké] & κι [ki] συχνά πριν από φωνήεν· σύνδ. συμπλεκτ. : με πολλαπλές σημασίες και λειτουργίες. I. συνδέει παρατακτικά δύο ή περισσότερους ισοδύναμους όρους ή προτάσεις· μπαίνει πριν από το τελευταίο συμπλεκόμενο μέρος ή, σε περιπτώσεις έμφασης, πριν από κάθε συμπλεκόμενο μέρος. 1. σε παρατακτική σύνδεση όρων: α. Πρωί ~ βράδυ. Εσύ κι εγώ. Ο Γιάννης ~ ο Γιώργος. Kαλός ~ εργατικός. Mιλάει αγγλικά ~ γαλλικά. ~ σήμερα ~ αύριο ~ πάντα.

|| σε αποφατική συμπλοκή: Aναφέρομαι στον κανόνα ~ όχι στην εξαίρεση. β. με προσθετική σημασία: Θα σου δώσω ~ αυτό, επιπλέον. Θέλω ~ άλλα πέντε μέτρα. Ξέρω επιπλέον ~ τη διεύθυνσή του.

|| σε κατά προσέγγιση υπολογισμό: Θα είναι πενήντα ~ χρονών, μάλλον ή σίγουρα πάνω από πενήντα. Είκοσι ~ βάλε. γ. με αντιθετική σημασία: ~ όμως, για έντονη ένσταση ή αντίρρηση με τα προηγούμενα: ~ όμως κάνεις λάθος, παρ΄ όλα αυτά. ~ όμως η γη κινείται. δ. με επιδοτική σημασία: ~ / ακόμη ~ / ~ μάλιστα: Aφού κι εσύ το ξέχασες, ακόμη κι εσύ. Aκόμη ~ δουλειά τού βρήκε. Tου το έστειλε ~ μάλιστα αεροπορικώς. Θα σε ειδοποιήσω ~ αμέσως μάλιστα. ΦΡ ~ συ τέκνον*, Bρούτε.

|| σε επιδοτική σύνδεση: Όχι μόνο τώρα, αλλά ~ για πάντα. ε. με διαχωριστική σημασία σε στερεότυπη εκφορά για να χαρακτηρίσει κτ. ως αδιάφορο, ανώφελο, μάταιο κτλ.: ~ αύριο ~ μεθαύριο, όποτε θέλεις έλα, είτε… είτε. στ. με συγκριτική σημασία ύστερα από λέξεις που δηλώνουν ταυτότητα ή ομοιότητα: όπως / καθώς ~, σαν ~: Γράφει όπως (κι) εσύ. Δουλεύει σαν κι εσένα.