Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

Εκπληκτικό - Τραγούδι στα Ισπανικά όπου όλες οι λέξεις είναι Ελληνικές


Ο Αργεντίνος συνθέτης Ντανιέλ Αρμάντο, δήλωσε σε συνέντευξη του, ότι το εμπνεύστηκε όταν είχε πάει στην Κούβα και εισερχόμενος σε ένα βιβλιοπωλείο είδε ένα βιβλίο με τίτλο ´Οι 17,000 Ελληνικές λέξεις στην Ισπανική γλώσσα'.

Έζησα δύο χρόνια στην Ισπανία και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι Ελληνικές λέξεις είναι πολύ περισσότερες. Θα μού πείτε, πού το ξέρεις, τις μέτρησες;
Δεν χρειάζεται. ΟΛΕΣ οι λέξεις πού υποδηλώνουν κάποια έννοια επιστημονική, κοινωνιολογική, ανθρωπιστική και όχι μόνο είναι Ελληνικές. Αυτό βέβαια συμβαίνει σε όλες τις γλώσσες.
Το απίστευτο με την ισπανική είναι ότι επειδή η προφορά τους είναι σχεδόν ίδια με την δικιά μας, οι Ελληνικές λέξεις χρησιμοποιούνται σχεδόν ατόφιες και έχεις την εντύπωση ότι ακούς Ελληνικά!
Π.χ η ώρα στα αγγλικά είναι hour ενώ στα ισπανικά είναι ora! Ακριβώς ίδια.
Η ιστορία στα αγγλικά είναι history ενώ στα ισπανικά historia. Ακριβώς ίδια.
Οι Ισπανοί και οι Άγγλοι έχουν μάλιστα διατηρήσει την δασεία πού εμείς κάποτε είχαμε συμβολίζοντας την με το γράμμα h.
Όταν οι ισπανοί θέλουν να πούν 'Χρονομέτρα με' λένε 'Cronometra me´. Ακριβώς το ίδιο με εμάς! Τα παραδείγματα ατελείωτα
Μόνο το ρεφρέν είναι στα ισπανικά, το οποίο μεταφράζεται ως εξής: 'Αυτό είναι το τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα. Ταγκό δακρύβρεχτο πού τρέχει στις φλέβες μου. Αυτό είναι το τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα. Ταγκό γαμημένο πού τρέχει στις φλέβες μου'. Ο Αργεντίνος συνθέτης Ντανιέλ Αρμάντο, δήλωσε σε συνέντευξη του στην ραδιοφωνική εκπομπή 'Ελληνοφρένεια', ότι το εμπνεύστηκε όταν είχε πάει στην Κούβα και εισερχόμενος σε ένα βιβλιοπωλείο είδε ένα βιβλίο με τίτλο ´Οι 17,000 Ελληνικές λέξεις στην Ισπανική γλώσσα'.
Αν τώρα προσθέσουμε και λέξεις πού εκ πρώτης όψεως φαίνονται ισπανικές αλλά ψάχνοντας λίγο παραπάνω την προέλευση τους διαπιστώνουμε ότι είναι Ελληνικές, τότε ο κατάλογος των Ελληνικών λέξεων γίνεται πραγματικά αμέτρητος.
Π.χ το ρούχο στα ισπανικά είναι ropa. Στα Ελληνικά έχουμε την λέξη Λωποδύτης. Προέρχεται από την λέξη λώπη και δύτης. Λώπη στα αρχαία είναι το ένδυμα, το ρούχο. Άρα λωποδύτης αυτός πού δύει, πού βουτά το χέρι του στο ρούχο μας για να μας κλέψει. Με απλή αλλαγή του λ σε ρ, προκύπτει η λέξη ropa πού χρησιμοποιούν οι φίλοι μας οι Ισπανοί! Η αλλαγή του λ σε ρ (είναι και τα δύο γλωσσικά σύμφωνα) και αντίστροφα είναι κάτι πολύ σύνηθες πού συμβαίνει καθημερινά, λέμε π.χ αδελφός αλλά και αδερφός, κοκ. Εμείς βέβαια συνεχίζουμε να ασελγούμε στην γλώσσα μας.
Πρόσφατα ενημερωθήκαμε ότι τα παιδιά μας στα σχολεία θα διδάσκονται ότι τα φωνήεντα είναι 5 (α,ε,ο,ι, και ου!!!) ενώ τα σύμφωνα είναι 15 μεταξύ των οποίων το γκ και το μπ. Ο ορισμός της προδοσίας από ανθρώπους στους οποίους εμπιστευόμαστε το μέλλον των παιδιών μας. Από την κατάργηση του πολυτονικού μέχρι σήμερα ο βιασμός της γλώσσας μας είναι συνεχής και περνάει απαρατήρητος. Καμία εκπομπή, καμία δημοσιότητα.
Από την άλλη ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις διαφημίσεις μόνο με αγγλική ορολογία, ενώ τα σίριαλ είναι τούρκικα! Η συνταγή γνωστή και δοκιμασμένη.
Πρώτα απαξιώνεις κάτι και μετά το καταργείς. Με τον ίδιο τρόπο πού απαξιώνουν τον ΟΤΕ, την ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ και σε κάνουν να λές 'Ε άει στο διάολο, πουλήστε τα να ησυχάσουμε', ομοίως απαξιώνουν την γλώσσα και κάνουν όλους εμάς να στέλνουμε τα παιδιά μας από την 1η δημοτικού!!! να μάθουν αγγλικά και γερμανικά!!!
Το γεγονός ότι την γλώσσα μας την διδάσκουν κακοποιημένη δεν μας απασχολεί καθόλου!!! Αλλά δεν πειράζει, το PSI να είναι καλά, το ευρώ και η ευρωζώνη. Αυτά έχουν μόνο αξία.
Η γλώσσα είναι άνευ σημασίας. Δεν μπορείς να την πουλήσεις οπότε δεν μπορεί να ανεβάσει το ΑΕΠ. Τι σημασία έχει πού από εργαλείο σκέψεως την έχουν καταντήσει μόνο μέσο επικοινωνίας και αυτό μάλιστα κολοβό. Αρκεί να μπορούμε να συννενοηθούμε ώστε να υπολογίζουμε το ΦΠΑ. Αυτό αρκεί.
Ακολουθούν οι στίχοι του τραγουδιού
Στίχοι μουσική Daniel Armando.
Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli cultura narcisista en una monarquia dogmatica simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosfera melodia simbolo, melodrama y tragedia. Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria politico dislexico en parodia onirica tirania fantasma, dilema megalomano de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis. Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2) Patriota heroicο, tragicο, sistematico hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο teatro ironicο, sindicato plasticο y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia. Energia hyperbole, antidotο democraticο Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima musica epidermica en un pentagrama masoquista y la simetria toxica de un epilogo necrologico. Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2) Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo sin racismos ni extremismos, sin tabues etnicos en lirica extasis sus praxis es el melodico y fantastico antropo. Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas.

Οι λύσεις του Λυκούργου για την αντιμετώπιση της κρίσης


Ένα από τα πρώτα μέτρα που έλαβε ο Λυκούργος ήταν η κατάργηση του νομίσματος και η αντικατάστασή του με δύσχρηστα ογκώδη σιδερένια νομίσματα...
Χιλιάδες χρόνια αργότερα, ένας μεγάλος του πνεύματος και της τέχνης, ο Ριχάρδος Βάγκνερ, τοποθετούσε στον χρυσό του Ρήνου όλα τα κακά του κόσμου. Το χρήμα ήταν το...... κακό και αυτό ο Λυκούργος το είχε διαπιστώσει πριν από 28 ολόκληρους αιώνες.

"Δεύτερο έργο του Λυκούργου, και το πιο τολμηρό απ' όλα, είναι... ο αναδασμός της γης. Υπήρχε τότε φοβερή ανισότητα και έρχονταν στην πόλη πολλοί ακτήμονες και άποροι επειδή τα πλούτη είχαν συσσωρευτή σε ελάχιστους.
Γι' αυτό, πολεμώντας την αναισχυντία και το φθόνο και το έγκλημα και την τρυφηλότητα και τα δύο άλλα νοσήματα της πολιτείας, που είναι παλαιότερα και σοβαρότερα, τον πλούτο και τη φτώχεια, έπεισε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες να τα βάλουν όλα στη μέση για να γίνη αναδασμός και να ζουν μεταξύ τους όλοι ίσοι και μ ε ίση περιουσία, επιδιώκοντας να πρωτεύουν στην αρετή, σαν να μην υπήρχε καμιά άλλη ανάμεσά τους διαφορά και ανισότητα παρά αυτή που την ορίζει η καταδίκη του κακού και ο έπαινος του καλού πολίτη.
Και κάνοντας πράξη το έργο του μοίρασε την άλλη λακωνική γη σε τριάντα χιλιάδες κλήρους για τους περιοίκους κι αυτήν που αποτελούσε την Σπάρτη σε εννιά χιλιάδες (γιατί τόσοι έγιναν οι κλήροι των Σπαρτιατών).»ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΒΙΟΣ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ
«Λένε πως όταν κάποτε ο Λυκούργος, χρόνια πολλά μετά τον αναδασμό της γης, γύριζε από ένα ταξίδι και είδε να έχουν πριν λίγο θερίσει στους αγρούς, καμαρώνοντας τους σωρούς, ίσους τον ένα δίπλα στον άλλο, χαμογέλασε και είπε σ' αυ τούς που ήταν μαζί του, πως η Λακωνική ολόκλη ρη μοιάζει με χώρα που ανήκει σε αδέλφια, που μόλις έκαναν τη μοιρασιά».
Πρώτος ο Λυκούργος, πρώτη η Αρχαία Σπάρτη αντελήφθη αυτό που αργότερα έγινε η μάστιγα της ανθρωπότητας, την δουλεία του χρήματος! Κάποτε οι ισχυροί είχαν τον έλεγχο των υλικών αγαθών, σήμερα τα πράγματα έχουν αντιστραφεί, αυτοί που έχουν τον έλεγχο των υλικών αγαθών είναι και οι ισχυροί.
Αυτήν την αντιστροφή των πραγμάτων, αυτόν τον βιασμό της φύσης που επέρχετο προσπάθησε να προλάβει ο Λυκούρ γος περιορίζοντας στο ελάχιστο την κοινωνική αδικία, εγκαθιστώντας μια κατάσταση οικονομικής ισότητας μεταξύ των πολιτών και προχω ρώντας σε ένα πρακτικό μέτρο για την επίτευξη αυτού του σκοπού.
Στην κατάργηση των χρυσών και αργυρών νομισμάτων και στην αντικατάσταση τους με δυσκίνητα σιδερένια νομίσματα ούτως ώστε όταν καθιερώθηκε αυτό το μέτρο, όπως ανα φέρει ο Πλούταρχος, πολλών ειδών αδικήματα εξηφανίσθησαν από την Λακεδαίμονα. Πρώτος, δηλαδή ό Λυκούργος, "πρώτη η Αρχαία Σπάρτη ήταν η Πολιτεία εκείνη που κατήργησε τον χρυσό από βάση της οικονομίας της."

Ημισφαιρικές Αλήθειες - Αριστερό και δεξί ημισφαίριο


Την τελευταία δεκαετία έχει δοθεί μεγάλη προσοχή στη λειτουργία των εγκεφαλικών ημισφαιρίων και τις επιπτώσεις που έχει αυτή η λειτουργία για τη διαδικασία της διδακτικής-μάθησης (Fisher, 1995• McCarthy, 1990• Sonnier, 1992). Το ενδιαφέρον αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα παραδοσιακά διδακτικά μοντέλα έχουν στηριχθεί στη λειτουργία του αριστερού ημισφαιρίου, μέσω της ανάπτυξης της γλώσσας και της λογικής, χωρίς να ληφθούν υπόψη χαρακτηριστικά του δεξιού ημισφαιρίου, όπως η διαίσθηση, ο αυθορμητισμός, η φαντασία (Martin & Brouwer, 1993• McCarthy, 1990• Stefanich, 1998).

Παρ' όλο που ο γνωστός Γάλλος μαθηματικός Poincare (1908/1952) είχε υποστηρίξει ότι "η λογική αποδεικνύει αλλά η διαίσθηση δημιουργεί" και παρ' όλο που ο Polanyi (1958) μίλησε για μια διανοητική ομορφιά και ένα πάθος στη διαδικασία της γνώσης, μόνο πρόσφατα άρχισε να αναγνωρίζεται ο ρόλος της φαντασίας και γενικά άλλων στοιχείων, που δεν έχουν να κάνουν με τη λογική ανάλυση και τη συγκλίνουσα σκέψη, στο πλαίσιο της σχολικής τάξης (Eisner, 1985, 1996). Ωστόσο, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι διάφορες έρευνες πάνω στην αποτελεσματική διδασκαλία δεν αναφέρουν πουθενά το ρόλο της φαντασίας (Porter & Brophy, 1988).
Μιλώντας για το αριστερό και το δεξί ημισφαίριο, πρέπει να αναφερθει, ότι η ασυμμετρία τους έχει ερευνηθεί αρκετά, και υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν τις λειτουργίες ικανότητες κάθε ημισφαιρίου (Hellidge, 1993). Ωστόσο, είναι σημαντικό να μην τονίσουμε υπερβολικά αυτή την ασυμμετρία ή διαφορά, μια και ο εγκέφαλος είναι τόσο πολύπλοκο όργανο που δεν θα μπορούσε να περιγραφεί απλά ως δύο ξεχωριστές περιοχές, δηλαδή το δεξί και το αριστερό ημισφαίριο. Τη δεκαετία του '80 νέα ερευνητικά δεδομένα έδειξαν ότι η διαίρεση ανά­μεσα στα δύο ημισφαίρια δεν είναι και τόσο σαφής, και ότι στη διαδι­κασία της σκέψης εμπλέκονται ταυτόχρονα και τα δύο ημισφαίρια (Ornstein, 1986). Ο Levy (1985), ξεκαθαρίζοντας τα γεγονότα από τους μύθους σχετικά με την εγκεφαλική λειτουργία, αναφέρει έξι κυ­ρίως "αλήθειες" για τα δύο ημισφαίρια:
• Τα δύο ημισφαίρια είναι τόσο όμοια, ώστε όταν χωριστούν με χειρουργική επέμβαση, κάθε ένα μπορεί να λειτουργήσει απίστευτα καλά αν και όχι τέλεια.
• Κάθε ημισφαίριο έχει ειδικές ικανότητες λειτουργίες.
• Η λογική δεν περιορίζεται μόνο στο αριστερό ημισφαίριο.
• Δεν υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι η δημιουργικότητα είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό του δεξιού ημισφαιρίου.
• Εφ' όσον τα δύο ημισφαίρια δεν λειτουργούν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, είναι σχεδόν αδύνατο να εκπαιδεύσεις ξεχωριστά ένα ημισφαίριο κάθε φορά.
• Υπάρχουν ψυχολογικά και φυσιολογικά δεδομένα που δείχνουν ότι οι άνθρωποι διαφέρουν στη σχετική δραστηριοποίηση των δύο ημισφαιρίων.
Οι Caine και Caine (1990, 1991), κάνοντας μια επισκόπηση των ερευνών που αφορούν την εγκεφαλική λειτουργία και τη μάθηση, αναφέρουν τις εξής αρχές:
1. Ο εγκέφαλος είναι ένας "παράλληλος επεξεργαστής" πληροφοριών. Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλος επιτελεί ταυτόχρονα πολλές λειτουργίες (π.χ., λογική σκέψη, φαντασία, διαίσθηση).
2. Στη διαδικασία της μάθησης εμπλέκεται όλη η φυσιολογία. Επομένως οτιδήποτε επηρεάζει τη φυσιολογία του σώματος επηρεάζει και την ικανότητά μας να μάθουμε (π.χ., διατροφή, stress, άσκηση).
3. Η αναζήτηση του νοήματος είναι διαδικασία έμφυτη.
4. Τα συναισθήματα παίζουν καθοριστικό ρόλο σ' αυτή τη διαδικασία.
5. Ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται και δημιουργεί ταυτόχρονα μέρη και σύνολα.
6. Στη διαδικασία της μάθησης εμπλέκονται ταυτόχρονα εστίαση της προσοχής και περιφερειακή αντίληψη.
7. Στη μάθηση εμπλέκονται πάντοτε συνειδητές και ασυνείδητες διαδικασίες.
8. Ο εγκέφαλος κατανοεί και θυμάται καλύτερα όταν οι γνώσεις και οι δεξιότητες αποκτούνται μέσω εμπειρικής μάθησης.
Χαρακτηριστικά Αριστερού Ημισφαιρίου
• Αναλύει δεδομένα
• Χρησιμοποιεί τη λογική στην επεξεργασία πληροφοριών
• Έχει συνείδηση του χρόνου: Παρελθόν, παρόν και μέλλον
• Οργανώνει τα γεγονότα και τις δράσεις με μια αλληλουχία
• Οργανώνει τις πληροφορίες
• Ασχολείται με γεγονότα και αντικείμενα με τρόπο συστηματικό
• Ανάγει το όλο σε μέρη και συνθέτει τα μέρη σε όλο
• Χρησιμοποιεί τη γλώσσα για νοηματική επικοινωνία
• Χρησιμοποιεί μαθηματικούς υπολογισμούς
• Χρησιμοποιεί γεγονότα
Χαρακτηριστικά Δεξιού Ημισφαιρίου
• Ανταποκρίνεται στα δεδομένα με τη διαίσθηση
• Χειρίζεται τις πληροφορίες αυθόρμητα
• Αντιλαμβάνεται τις πληροφορίες χωρίς να λάβει υπόψη το χρόνο
• Οργανώνει τα γεγονότα και δράσεις χωρίς αλληλουχία
• Διαχέει τις πληροφορίες
• Ασχολείται με γεγονότα και αντικείμενα σύμφωνα με τις ανάγκες της στιγμής
• Βλέπει μόνο ολιστικά πληροφορίες και αντικείμενα
• Ανταποκρίνεται σε ήχους
• Αντιλαμβάνεται σχήματα και μορφές, και υπολογίζει διαισθητικά
• Χρησιμοποιεί εικόνες, μεταφορές
Η μεγαλύτερη πρόκληση την οποία προσφέρουν οι έρευνες που αφορούν την εγκεφαλική λειτουργία δεν φαίνεται να είναι η κατανόηση της ανατομίας και της πολύπλοκης φυσιολογίας του εγκεφάλου αλλά η συνειδητοποίηση των δυνατοτήτων του.

Η επίδραση του Ίντερνετ στον εγκέφαλο


Ποτέ στην ιστορία ένα επικοινωνιακό μέσο δεν έχει ασκήσει τόσο πλατειά επίδραση στις σκέψεις μας, όσο το Ίντερνετ σήμερα.

Πρόσφατη μελέτη του University College London διαπιστώνει ότι πορευόμαστε προς μια ευρεία αλλαγή στον τρόπο που διαβάζουμε και σκεφτόμαστε.

Το διαδίκτυο έχει πλέον γίνει το καθολικό μέσο επικοινωνίας, ο παγκόσμιος δίαυλος αδιανόητων μέχρι πρόσφατα πληροφοριών, που με λίγα «κλικ» φτάνουν στα μάτια μας και στα αυτιά μας και από εκεί στον εγκέφαλό μας.

Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τα πλεονεκτήματα της άμεσης πρόσβασης σε έναν τέτοιο πλούτο γνώσεων - και ποιος αμφιβάλλει ότι κορωνίδα αυτής της διαδικασίας είναι η διάσημη πια μηχανή αναζήτησης Google;

Όμως αρχίζει να γίνεται συνείδηση σταδιακά ότι όλο αυτό το «δώρο» έρχεται με ένα τίμημα.

Όπως είχε παρατηρήσει ο κορυφαίος θεωρητικός των media Marshall McLuhan, ήδη από τη δεκαετία του ΄60, όταν δεν υπήρχε το Δίκτυο, τα μέσα επικοινωνίας και ενημέρωσης δεν είναι απλώς παθητικά κανάλια πληροφόρησης, που προσφέρουν υλικό για τη σκέψη με την μορφή των πληροφοριών, αλλά διαμορφώνουν την ίδια τη διαδικασία της σκέψης.

Και αυτό ακριβώς φαίνεται να κάνει ήδη το Ίντερνετ: υποσκάπτει την ικανότητά μας για συγκέντρωση, βαθιά σκέψη και διαλογισμό. Το μυαλό εθίζεται στην ευκολία: ξέρει ότι θα βρει στο διαδίκτυο ό,τι θέλει. Κάποτε το μυαλό μας βυθιζόταν σε έναν ωκεανό λέξεων, τώρα «κάνει τζετ σκι» στην επιφάνεια του νερού!

Πολλοί άνθρωποι έχουν την ίδια εμπειρία: όσο περισσότερο χρησιμοποιούν το Ίντερνετ, τόσο περισσότερο πρέπει να δώσουν μάχη για να μείνουν συγκεντρωμένοι στις σκέψεις τους ή σε μεγάλα γραπτά κείμενα. Όσο περισσότερο ασχολείται κανείς με ιστολόγια (blogs), είτε γράφοντας είτε απλώς διαβάζοντάς τα, τόσο συχνότερα δυσκολεύεται να διαβάσει βιβλία. Η ικανότητα να διαβάζει κανείς και καταλαβαίνει βιβλία ή μεγάλα άρθρα σε περιοδικά υποσκάπτεται από το Ίντερνετ αδιόρατα.

Το μυαλό εθίζεται να αλιεύει και να διαβάζει μικρά κομμάτια της επιλογής του από το Ίντερνετ και σιγά-σιγά χάνει την υπομονή και τη συγκέντρωση να διαβάσει κάτι μεγαλύτερο και να συγκεντρωθεί σε αυτό.

Αν και αναμένονται τα πορίσματα μακρόχρονων νευρολογικών και ψυχολογικών πειραμάτων, που θα μας δώσουν μια σίγουρη εικόνα για την επίπτωση του Ίντερνετ πάνω στη γνωσιακή ικανότητα του μυαλού, μια πρόσφατη μελέτη του University College London (UCL) διαπιστώνει ήδη ότι βρισκόμαστε πιθανότατα στο μέσον μιας ευρείας αλλαγής στον τρόπο που διαβάζουμε και σκεφτόμαστε.

Η πενταετής έρευνα διαπίστωσε ότι οι χρήστες του Ίντερνετ τείνουν να πηδάνε από site σε site (δικτυακό τόπο) κυνηγώντας πηγές πληροφόρησης και σπάνια επιστρέφουν σε μια πηγή που ήδη επισκέφθηκαν.

Συνήθως διαβάζουν το πολύ μια-δύο σελίδες ενός άρθρου και σαν πεταλούδες μετακινούνται σε άλλη ιστοσελίδα. Μερικές φορές «σώζουν» ένα μεγαλύτερο άρθρο ή βιβλίο στον υπολογιστή τους, αλλά είναι αμφίβολο αν τελικά το διαβάζουν ποτέ.

Σύμφωνα με τη μελέτη του UCL οι άνθρωποι δείχνουν σαν να θέλουν να αποφύγουν πια το διάβασμα, γι΄ αυτό επιλέγουν, αντ’ αυτού, να «ψαχουλεύουν» στο Ίντερνετ τίτλους, περιεχόμενα, περιλήψεις κλπ.

Το παράδοξο είναι ότι αν προσθέσει κανείς και τα γραπτά μηνύματα της κινητής τηλεφωνίας, οι άνθρωποι φαίνεται στην εποχή μας να διαβάζουν τελικά περισσότερο από ό,τι στις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80, αλλά είναι ένα άλλο είδος διαβάσματος - πιο επιφανειακό, πιο επιλεκτικό, πιο τμηματικό. Πίσω από αυτή την εξέλιξη κρύβεται ένας διαφορετικός πλέον τρόπος σκέψης - ίσως και αίσθησης του εαυτού.

Αλλες συνδέσεις των νευρώνων, άλλη αίσθηση του εαυτού μας

Σύμφωνα με την ψυχολόγο Μάριαν Γουλφ, του πανεπιστημίου Tufts των ΗΠΑ, το νέο στιλ ανάγνωσης αλά-Google, που πάνω από όλα βάζει την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα, εξασθενεί την ανθρώπινη ικανότητα για το «βαθύ» διάβασμα, που ταίριαζε καλύτερα στην προηγούμενη προ-ηλεκτρονική τεχνολογία της εκτυπωτικής μηχανής.

Όταν διαβάζουμε on-line, υποστηρίζει, γινόμαστε απλώς «αποκωδικοποιητές πληροφοριών», χωρίς να έχουμε την ίδια διανοητική ικανότητα για ερμηνείες του κειμένου σε βάθος, νοητικές αφαιρέσεις, συσχετίσεις κλπ.

Σύμφωνα με την Γουλφ, η ανάγνωση δεν συνιστά μια ενστικτώδη ικανότητα των ανθρώπων και δεν είναι ενσωματωμένη στα γονίδιά μας, όπως συμβαίνει με την ομιλία. Οι νέες τεχνολογίες και τα νέα μέσα ανάγνωσης και μάθησης (π.χ. Google) παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των κυκλωμάτων των νευρώνων στον εγκέφαλό μας.

Πειράματα έχουν δείξει ότι η ανάγνωση ιδεογραμμάτων από τους Κινέζους ενεργοποιεί άλλα εγκεφαλικά κυκλώματα σε σχέση με την ανάγνωση γλωσσών που χρησιμοποιούν αλφάβητο.

Η διαφοροποίηση αυτή αφορά κυκλώματα σε πολύ διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου, που σχετίζονται με κρίσιμες λειτουργίες, όπως η μνήμη ή η ερμηνεία των οπτικοακουστικών ερεθισμάτων. 'Αρα μπορούμε να περιμένουμε ότι τα εγκεφαλικά κυκλώματα που ενεργοποιεί η ολοένα αυξανόμενη χρήση του Ίντερνετ, θα είναι διαφορετικά από αυτά που ενεργοποιούσε επί εκατονταετίες η ανάγνωση βιβλίων και άλλων εντύπων.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι απεριόριστα «σφυρηλατήσιμος». Οι άνθρωποι μέχρι πρόσφατα πίστευαν ότι μέχρι την ενηλικίωση το πυκνό δίκτυο των περίπου 100 δισ. νευρώνων του εγκεφάλου μας ήταν πλέον οριστικά «τακτοποιημένο». Νεότερες εγκεφαλικές έρευνες όμως έχουν δείξει άλλα πράγματα. Σύμφωνα με τον Τζέημς Ολντς, καθηγητή της νευροεπιστήμης στο πανεπιστήμιο George Mason των ΗΠΑ, το ενήλικο μυαλό συνεχίζει να είναι «πολύ εύπλαστο».

Τα νευρικά κύτταρα συνεχώς σπάνε τις παλαιές διασυνδέσεις τους, σχηματίζοντας καινούριες. «Έτσι», τονίζει, «ο εγκέφαλος έχει την ικανότητα να αναπρογραμματίζει τον εαυτό του στη στιγμή, αλλάζοντας τον τρόπο που λειτουργεί».

Καθόλου, λοιπόν, παράξενο που καθώς χρησιμοποιούμε τις νέες «διανοητικές τεχνολογίες» (π.χ. Ίντερνετ), όπως τις αποκαλεί ο κοινωνιολόγος Ντάνιελ Μπελ, τα εργαλεία δηλαδή εκείνα που επεκτείνουν τις διανοητικές παρά τις φυσικές μας ικανότητες, αναπόφευκτα αρχίζουμε να αφομοιώνουμε στο μυαλό μας ιδιότητες και ποιότητες αυτών των νέων τεχνολογιών. Ο τρόπος που «βλέπουμε» το μυαλό μας αλλάζει διαχρονικά με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Παλαιότερα, την εποχή του μηχανικού ρολογιού, λέγαμε ότι το μυαλό μας «δουλεύει ρολόι», τώρα λέμε ότι «δουλεύει σαν κομπιούτερ».

Χάρη στην πλαστικότητα των νευρώνων του εγκεφάλου μας, η προσαρμογή δεν είναι μόνο λεκτική ή ψυχολογική, αλλά πηγαίνει βαθύτερα σε ένα βιολογικό επίπεδο. Σήμερα το Ίντερνετ σιγά-σιγά απορροφά τα άλλα μέσα: γίνεται ο χάρτης, το ρολόι μας, η εκτυπωτική μηχανή μας, η γραφομηχανή, το κομπιουτεράκι για τις αριθμητικές πράξεις μας, το τηλέφωνο, η τηλεόραση και το ραδιόφωνό μας.

Αυτή όμως η ενοποίηση τόσων διαφορετικών μέσων και των μηνυμάτων τους φέρνει, μεταξύ άλλων (καλών και κακών), διάσπαση της προσοχής και διάχυση της συγκέντρωσής μας. Τα παραδοσιακά μέσα προσαρμόζονται κι αυτά στην ίδια λογική: έτσι οι εφημερίδες και τα περιοδικά έχουν μικρότερα πια άρθρα, ενώ βάζουν ένθετα «κουτιά» με περιλήψεις των άρθρων για να τα καθιστούν πιο εύκολα και γρήγορα στην ανάγνωση.

Η τέλεια μηχανή και η πρόκληση της τεχνητής νοημοσύνης

Ποτέ στην ιστορία ένα επικοινωνιακό μέσο δεν έχει παίξει τόσους πολλούς ρόλους ταυτόχρονα στη ζωή μας και δεν έχει ασκήσει τόσο πλατειά επίδραση στις σκέψεις μας, όσο το Ίντερνετ σήμερα. Στην ουσία μας αναπρογραμματίζει.

H «καρδιά» του Ίντερνετ, το Google, αναζητά όλο και τελειότερους αλγόριθμους για την αποδοτική αναζήτηση και διανομή των πληροφοριών στον καθένα μας, κάνοντας τη δουλειά του μυαλού μας - και ακόμα καλύτερα μερικές φορές. Αποστολή της εταιρίας είναι «να οργανώσει την παγκόσμια πληροφορία και να την καταστήσει καθολικά προσβάσιμη και χρήσιμη», αναπτύσσοντας την «τέλεια μηχανή αναζήτησης, που θα καταλαβαίνει ακριβώς που εννοείς και θα σου δίνει ακριβώς αυτό που ζητάς».

Σύμφωνα με τη λογική της Google, η πληροφορία είναι ένα είδος εμπορεύματος, χρήσιμης πρώτης ύλης, που μπορεί να «εξορυχτεί» και να κατεργασθεί με βιομηχανική αποτελεσματικότητα. Με βάση αυτό το σκεπτικό, σε όσο περισσότερη πληροφορία έχουμε πρόσβαση και όσο ταχύτερα την επεξεργαζόμαστε, τόσο πιο παραγωγικά σκεφτόμαστε.

Ποιο είναι τελικά το όριο αυτής της λογικής; Ο Σεργκέι Μπριν και ο Λάρι Πέητζ, που ίδρυσαν την εταιρία, όντας ακόμα μεταπτυχιακοί φοιτητές στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνιας, έχουν τονίσει ότι ονειρεύονται να μετατρέψουν τη Google σε μια παντοδύναμη μηχανή τεχνητής νοημοσύνης που θα μπορεί να συνδέεται άμεσα στον εγκέφαλό μας!

«Η υπέρτατη μηχανή αναζήτησης είναι έξυπνη σαν τους ανθρώπους - ή κι εξυπνότερη», λένε, προσθέτοντας ότι «αν ο εγκέφαλός σας ήταν συνδεδεμένος με όλες τις πληροφορίες του κόσμου ή με ένα τεχνητό εγκέφαλο εξυπνότερο από το δικό σας, θα ήσασταν σε καλύτερη θέση...».

Όμως η άποψη πως «θα ήμασταν καλύτερα» αν ο εγκέφαλός μας συμπληρωνόταν ή και αντικαθίστατο από την τεχνητή νοημοσύνη, είναι ανησυχητική. Προϋποθέτει την παραδοχή ότι η νοημοσύνη είναι μια μηχανική διαδικασία, μια σειρά από διακριτά βήματα που μπορούν να απομονωθούν, να μετρηθούν και να βελτιστοποιηθούν.

Έτσι, στον on-line κόσμο της Google απομένει λίγος χώρος για συλλογισμό και διαλογισμό. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος καταντά να αντιμετωπίζεται σαν ένας ξεπερασμένος κομπιούτερ που χρειάζεται ένα ταχύτερο επεξεργαστή κι έναν μεγαλύτερο σκληρό δίσκο.

Υπάρχει και μια σοβαρή οικονομική διάσταση σε αυτό. Όλο το εμπορικό διαδίκτυο έχει «κτισθεί» γύρω το ίδιο ουσιαστικά επιχειρηματικό μοντέλο: όσο πιο γρήγορα «σερφάρουμε» στο Ίντερνετ, όσα πιο πολλά κλικ κάνουμε σε ιστοσελίδες, τόσες περισσότερες ευκαιρίες έχουν οι εταιρίες να μαζεύουν στοιχεία για μας και να μάς προσφέρουν οn-line διαφημίσεις. Το τελευταίο πράγμα που θέλουν οι εταιρίες, είναι να ενθαρρύνουν το αργό διάβασμα και την συγκεντρωμένη σκέψη. Η πολυδιάσπαση είναι προ το συμφέρον τους.

Η βαθιά ανάγνωση, σύμφωνα με την ψυχολόγο Μάριαν Γουλφ, είναι ισοδύναμη με τη βαθιά σκέψη - και μάλλον αντικαταναλωτική...

Από την άλλη βέβαια, δεν είναι άτοπη η κριτική κατά των επικριτών του Ίντερνετ ως νέων Λουδιτών (που έσπαγαν τις μηχανές στις αρχές της Βιομηχανικής Επανάστασης) και ως νοσταλγών του παρελθόντος. Δεν αποκλείεται τελικά από τα υπερδραστήρια, φουσκωμένα με πληροφορίες, μυαλά μας να ξεπηδήσει μια χρυσή εποχή διανοητικών ανακαλύψεων και οικουμενικής σοφίας.

Τι γνώριζαν περί καρκίνου οι αρχαίοι Έλληνες γιατροί


Οι πληροφορίες περί καρκίνου υπάρχουν από τότε που έχουμε ιατρικά κείμενα, δηλ. από τη εποχή του Ιπποκράτους και μετά, αν και παλαιότερα είχαν γραφεί ιατρικά κείμενα όπως μας πληροφορεί ο Σωκράτης «πολλά γαρ των ιατρών έστι συγγράμματα».

Το αξιόλογο βιβλίο του Καθηγητού-Ακαδημαϊκού Αριστ. Κούζη, (1872-1961), Ο καρκίνος παρά τοις αρχαίοις Έλλησιν ιατροίς, Αθήνα 2004, το οποίο είχε κυκλοφορήσει πριν από εκατό και πλέον χρόνια, πρόσφατα το επανεκδώσαμε, ώστε να γίνει προσιτό σε εκείνους που θα ήθελαν να γνωρίσουν τις γνώσεις περί καρκίνου των αρχαίων Ελλήνων ιατρών: Ιπποκράτους, Γαληνού, Αρεταίου, Ρούφου του Εφεσίου, Διοσκουρίδου, Αρχιγένους, Φιλόξενου, ΄Αντύλλου, Ορειβασίου, Παλλαδίου, Αετίου, Παύλου Αιγινήτου, Θεοφάνους Νόννου, Μιχαήλ Ψελλού, Συμεώνος Σήθη και Ιωάννου Ακτουαρίου. Στο πλαίσιο της ενημέρωσης αυτής στη συνέχεια θα παρατεθούν συνοπτικά μερικά στοιχεία που επιλέχθηκαν και τα οποία θα είναι δυνατόν να δώσουν στον αναγνώστη μία γεύση του πλούτου των γνώσεων τους.
Οι πληροφορίες περί καρκίνου υπάρχουν από τότε που έχουμε ιατρικά κείμενα, δηλ. από τη εποχή του Ιπποκράτους και μετά, αν και παλαιότερα είχαν γραφεί ιατρικά κείμενα όπως μας πληροφορεί ο Σωκράτης «πολλά γαρ των ιατρών έστι συγγράμματα», (Ξενοφώντος, Απομνημονεύματα Δ, β, 10).
Ενδιαφέρον έχει να αναφέρουμε σχετικά με την ονοματολογία ότι οι αρχαίοι ιατροί έδωσαν στη νεοπλασία το όνομα «καρκίνος» από την εξωτερική του μορφή. Συγκεκριμένα ο Γαληνός (΄Εκδ. G.C. Kuehn, Γαληνού ΄Απαντα, Λειψία, 1826, τόμ. ΧΙ, σελ. 140) σημειώνει ότι όπως στο ζώο καρκίνο (κάβουρα) τα πόδια του είναι εκατέρωθεν του σώματός του, κατά τον ίδιο τρόπο στον μαστό της γυναικός από τον παρά φύσιν όγκο οι φλέβες είναι διογκωμένες και καταφανείς, που παρομοιάζονταν με τα πόδια του καβουριού. Και έκτοτε ο όρος αυτός γενικεύθηκε για όλες τις νεοπλασίες του σώματος και χρησιμοποιείται από όλους τους αρχαίους ΄Ελληνες ιατρούς, ενώ παράλληλα απαντάται και ο όρος καρκίνωμα. Οι όροι αυτοί έφθασαν μέχρι τις ημέρες μας και καθιερώθηκαν στην διεθνή ιατρική ορολογία.
Σχετικά με τα είδη του καρκίνου, σημειώνεται ότι διακρίνονται με διαφορετικές ορολογίες: στον κρυπτό και τον επιφανειακό, τον «εν τω βάθει» και τον «επιπολής», τον «ανέλκωτο» και τον «ηλκωμένο», τον «σύμφυτον» και «μη σύμφυτον» καρκίνον, δηλ. τον επίκτητο.
Όσον αφορά την αιτιολογία του καρκίνου αυτή ήταν σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής περί χυμών, που πρέσβευαν. Συγκεκριμένα υποστήριζανοι αρχαίοι Ελληνες ιατροί ότι ο καρκίνος προέρχονταν από τη «μέλαινα χολή» και το «μελαγχολικό χυμό». Εάν η κάθαρση του περιττώματος αυτού, που γίνονταν στον σπλήνα, δεν ήταν καλή τότε η περίσσεια αυτού του χυμού ήταν δυνατόν να δημιουργήσει καρκίνο. Και ανάλογα με την δριμύτητα του «μελαγχολικού χυμού» θα δημιουργούνταν ο ανέλκωτος ή ο μεθ' έλκους καρκίνος. Επί πλέον παράγοντες στη δημιουργία του καρκίνου αναφέρονται η «κακοχυμία», η «δυσκρασία», και η δίαιτα.
Ο καρκίνος κατά τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς είχε διάφορο μέγεθος, «από οφθαλμού ιχθύων μέχρι πέπονος», όπως σημειώνεται από τον Ορειβάσιο ( έκδ. Daremberg, τόμ. IV, σελ. 18), με επιφάνεια ανώμαλη και οχθώδη και σκληρή κατά κανόνα σύσταση και με χροιά μελανώτερη από τα φλεγμαίνοντα μέρη, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Γαληνός (G.C. Kuehn, τόμ. VII, σελ. 720).
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι αρχαίοι Έλληνες ιατροί είχαν παρατηρήσει την μεγάλη ανάπτυξη του αγγειακού συστήματος στους όγκους, οι οποίοι «και κεκιρσωμένας έχων τας πέριξ φλέβας», όπως χαρακτηριστικά σημειώνει εκτός των άλλων ιατρών και ο Αέτιος στον 16ο Λόγο του, (έκδ. Σκεύου Ζερβού, σελ. 60).
Ο εντοπισμός του καρκίνου σημειώνουν ότι είναι δυνατόν να γίνει σε κάθε μέρος του σώματος, αλλά όμως τονίζουν ότι ο συχνότερος εντοπισμός είναι στο γυναικείο μαστό και στη μήτρα. Ο Γαληνός σχετικά γράφει: «Οι καρκινώδεις όγκοι εν άπασι τοις μορίοις γίνονται. Μάλιστα δε τοις τιτθοίς (μαστοίς) των γυναικών», (έκδ. G. C. Kuehn, τόμ. ΧV, σελ. 331).
Για την συμπτωματολογία του καρκίνου ενδιαφέροντα είναι αυτά που έχουν γράψει στα κείμενά τους οι αρχαίοι ιατροί. Είναι δυνατόν η έναρξη του καρκίνου να είναι λανθάνουσα, να προκαλεί αβλυχρά και ήπια συμπτώματα, αλλά επίσης και μεγάλα, ισχυρά και σαφή, όπως σημειώνει ο Γαληνός. (έκδ. G. C. Kuehn, τόμ. Χ, σελ. 976). Μάλιστα ο Ιπποκράτης είχε παρατηρήσει ότι κατά την έναρξη του καρκίνου οι ασθενείς αισθάνονται μία πικρία στο στόμα, «καρκίνου γενομένου το στόμα πικραίνεται» (έκδ. G. C. Kuehn, τόμ. ΙΙΙ, σελ. 466) και συνοδεύεται από ανορεξία.
Κατά την εξέταση του ασθενούς είχαν παρατηρήσει ότι ο καρκινωματώδης όγκος όταν ήταν ψηλαφητός ήταν σκληρός στην αφή, ανώμαλος στο σχήμα, προσφυόμενος στους περιβάλλοντας ιστούς με διεύρυνση των φλεβών και όχι θερμός και μερικές φορές με έλκη. Προκαλεί διόγκωση και σκλήρυνση των παρακειμένων λεμφαδένων και δεν συνοδεύεται από πυρετό. Άλλο σύμπτωμα χαρακτηριστικό του καρκίνου κατά τους αρχαίους ιατρούς ήταν ο πόνος, όπως ιδιαίτερα τονίζει ο Παύλος ο Αιγινήτης «καρκίνος εστίν όγκος επώδυνος» (έκδ. Briau, σελ. 210) και η αιμορραγία.
Επισημαίνουμε ότι ο Αριστ. Κούζης στη σημαντική αυτή μελέτη του για τις αντιλήψεις περί καρκίνου των αρχαίων Ελλήνων ιατρών κάνει και μία ιδιαίτερη διάκριση του όρου «σκίρρος», που απαντάται στα αρχαία ιατρικά κείμενα, με τον σύγχρονο όρο «σκίρρος», τονίζοντας ότι οι παλαιοί ιατροί με τον όρο σκίρρο θεωρούσαν τις χρόνιες φλεγμονές με σκλήρυνση των ιστών, τις κιρρώσεις των σπλάχνων και τους καλοήθεις όγκους.
Η πρόγνωση του καρκίνου κατά του αρχαίους ήταν χειρίστη. «Ολέθρια τα καρκινώδεα» τονίζει ο Αρεταίος όπως επίσης και ο Αέτιος ότι ο καρκίνος είναι «δυσίατος ή ανίατος» με τελική έκβαση το θάνατο.
Όσον αφορά τη θεραπευτική αγωγή την οποία ακολουθούσαν οι αρχαίοι ΄Ελληνες ιατροί στον καρκίνο, παρατηρούμε ότι στα πρώτα στάδια αναπτύξεώς του εφάρμοζαν θεραπεία με διάφορα βοηθήματα και φάρμακα και σε περίπτωση αποτυχίας επακολουθούσαν τη χειρουργική θεραπεία.
Τα βοηθήματα που εφάρμοζαν ήταν σύμφωνα με τις αντιλήψεις περί αιτίου του καρκίνου, τον μελαγχολικό χυμό του αίματος, που δημιουργούσε τον καρκίνο και γι' αυτό ακολουθούσαν πρακτικές ώστε να μειωθεί ο πλεονάζον αυτός αιτιοπαθολογικός χυμός με την κάθαρση, τη φλεβοτομία και τα φάρμακα.
Όπως σημειώνουν οι συγγραφείς τα θεραπευτικά αυτά μέσα είχαν αποτέλεσμα ιδιαίτερα κατά τα πρώτα στάδια του καρκίνου. Χαρακτηριστικά σημειώνει ο Ορειβάσιος ότι «δυνατόν μην τους αρχομένους καρκίνους κωλύειν αύξεσθαι καθαίροντας τον μελαγχολικόν χυμόν πριν εν τω πεπονθότι μορίω στηριχθήναι», (έκδ. Bassemaker-Daremberg, τόμ. V, σελ. 346).
Πολλές ήταν οι φαρμακευτικές ουσίες, σκευασίες και τα θεραπευτικά σχήματα, που χρησιμοποιούνταν για τον καρκίνο, δηλωτικό και αυτό του ανιάτου του καρκίνου. Ας μνημονευθούν μερικές από αυτές που χρησιμοποιούσαν, όπως τα βότανα ασκληπιάς, ακαλύφη ή κνίδη, αριστολοχία, δρακοντία, ερύσιμον, ερέβινθος, ελλέβορος, ερίκης καρπός, ελατήριον ή σίκυς άγριος στρύχνου χυλός και επίθυμον. Επίσης ως αντικαρκινικά φάρμακα χρησιμοποιούνταν οι ποτάμιοι καρκίνοι, η καδμεία, ο λιθάργυρος, ο μόλυβδος και η χαλκίτις.
Στις περιπτώσεις που αποτύγχανε η θεραπεία με τις φαρμακευτικές ουσίες και τα βοηθήματα τότε οι αρχαίοι Έλληνες ιατροί κατέφευγαν στη χειρουργική θεραπεία του καρκίνου. Βέβαια για τους «κρυπτούς», δηλ. τους εν τω βάθει καρκίνους ακολουθούσαν την προτροπή του Ιπποκράτους ο οποίος στους «Αφορισμούς», Τμήμα ΄Εκτο, 38, τονίζει ότι είναι καλλίτερο να μην θεραπεύονται διότι με την αρχή της θεραπείας οι άρρωστοι πεθαίνουν γρήγορα.
Ο Γαληνός συνιστούσε την χειρουργική θεραπεία μόνον για τους επιπολής καρκίνους και μάλιστα κατορθώνοντας να τους εκτέμνει με τις ρίζες τους μέχρι τους υγιείες ιστούς, «πάσης μεν χειρουργίας εκκοπτούσης όγκον παρά φύσιν ο σκοπός εστιν εν κύκλω πάντα όγκον περικόψαι, καθ ά τω κατά φύσιν έχοντι πλησιάζει» (έκδ. G. C. Kuehn, τόμ. ΧVΙΙΙ, Α, σελ. 60 και ΧΙ, σελ. 141).
Πριν από την χειρουργική θεραπεία χορηγούνταν τα κατάλληλα φάρμακα για την κάθαρση του μελαγχολικού χυμού και στη συνέχεια αφαιρούνταν ο όγκος «ξυραφίοις πεπυρωμένοις ομού τέμνουσι και διακαίουσιν», ένα είδος δηλ. θερμοκαυτήρος, ώστε να αποφεύγεται η αιμορραγία από τα αγγεία.Ακολουθούσε μετά μία υγιεινή τονωτική διατροφή, γυμναστική και αναληπτική αγωγή για την ευχυμία του σώματος.
Συμπερασματικά μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες Ιατροί όχι μόνο έδωσαν το όνομα «καρκίνος» στη νοσολογική αυτή οντότητα της νεοπλασματικής κακαοηθείας, αλλά επί πλέον διέκριναν την αιτιολογία και καθόρισαν την συμπτωματολογία, τον εντοπισμό, τη μορφολογία, τις εκδηλώσεις, την πρόγνωση και τη θεραπευτική αγωγή, φαρμακευτική και χειρουργική του καρκίνου.

Αρχαία Ελληνικά και εγκέφαλος!


Σύμφωνα με την θεωρία, του Καθηγητού της Φιλολογίας Eric Havelock η οποία στηρίζεται στον Πλάτωνα, το αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του. Στον συνεδριακό τόμο των τετρακοσίων σελίδων «Alphabet and the Brain, έκδοση Springer του 1988» παρουσιάζονται τα συμπεράσματα πλήθους κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων, πλην Ελλήνων αντιστοίχων ειδικοτήτων.

Επιμελητές της έκδοσης ήταν ο Καθηγητής της Ιατρικής Charles Lumsden του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας "Marchal McLuhan" Derrick De Kerckhove. Tα επιστημονικά αποτελέσματα τα οποία υποστηρίζουν την θεωρία του Havelock είναι τα εξής:
1. Η περιοχή Broca, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο, λόγω του Ελληνικού αλφαβήτου διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά.
2. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε ριζικώς.
3. Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μία ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών δια της λειτουργίας του θεάτρου.
Οι δημοσιευμένες έρευνες της επιστημονικής ομάδας του Ιωάννη Τσέγκου παρουσιάζονται στο βιβλίο «Η εκδίκηση των τόνων». Σε αυτές, αλλά και σε νεώτερες έρευνες 1999-2010, απέδειξαν ότι οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης με αποδεκτές τεχνικές επιταχύνθηκαν σε ομάδα 25 μη-δυσλεξικών παιδιών.
Η διδασκαλία στα παιδιά αυτά καθώς και οι μετρήσεις των δεικτών άρχισαν από την ηλικία των 8 ετών και συνεχίστηκαν μέχρι και τα 12 χρόνια τους. Οι ίδιοι δείκτες επιβραδύνθηκαν στην ισάριθμη ομάδα μη-δυσλεξικών παιδιών τα οποία δεν διδάχθηκαν εβδομαδιαίως και εξωσχολικώς επί δίωρο την Αρχαία Γλώσσα. Ας σημειωθεί ότι οι δύο ομάδες διδάχθηκαν τα ίδια προγραμματισμένα μαθήματα στο κανονικό ωράριο η δε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με γενικώς αποδεκτό πρότυπο.
Ωστόσο, η Αυστραλή Πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock έκανε ένα βήμα παράλληλο ως προς τον Ιωάννη Τσέγκο διότι στο έργο της «Help for a dyslexic learner from an unlikely source: the study of Ancient Greek, Literacy 2006» περιγράφει πως κατέστησε ένα αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη-δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά!
Εν τούτοις, από φέτος, τα μεν παιδιά της Αγγλίας του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας Ελληνόπουλα, μόνον με πολιτική απόφαση, δεν θα διδάσκονται την Αρχαία Γλώσσα ενώ θα έπρεπε, αλλά Αγγλικά!

Βρήκαν γιατί ο καρκίνος κάνει μεταστάσεις


ΝΕΑ ΕΡΕΥΝΑ, ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Βρετανοί επιστήμονες πιστεύουν ότι ανακάλυψαν γιατί εξαπλώνεται ο καρκίνος στο σώμα – ένα εύρημα που πιστεύεται ότι μπορεί να οδηγήσει σε ακόμα πιο αποτελεσματικές θεραπείες για τη νόσο. Η έρευνά τους εστιάζεται στον μηχανισμό που εμφανίζεται όταν τα καρκινικά κύτταρα αλληλεπιδρούν με τα υγιή, προκειμένου να «ξεφύγουν» από την περιοχή όπου πρωτοαναπτύσσονται για να μετασταθούν σε άλλα σημεία.

Οι επιστήμονες ήξεραν ότι τα καρκινικά κύτταρα επιστρατεύουν υγιή κύτταρα για να μπορέσουν να διασχίσουν μεγάλες αποστάσεις στο σώμα, αλλά το πως γινόταν αυτό και πως θα μπορούσε να ελεγχθεί παρέμενε άγνωστο.
Όπως όμως γράφουν στην επιθεώρηση «Nature Cell Biology» επιστήμονες από το University College του Λονδίνου (UCL), κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν αυτή την διαδικασία, χρησιμοποιώντας δύο είδη εμβρυϊκών κυττάρων: τα κύτταρα νευρικής ακρολοφίας (neural crest cells) και τα πλακοειδή κύτταρα (placode cells).
Τα κύτταρα νευρικής ακρολοφίας μοιάζουν με τα καρκινικά όσον αφορά την «χωροκατακτητική» συμπεριφορά τους (σ.σ. ο καρκίνος εισβάλλει τους παρακείμενους ιστούς για να μπορέσει να εξαπλωθεί). Τα πλακοειδή κύτταρα, εξάλλου, επιτέλεσαν τον ρόλο των υγιών κυττάρων στην νέα έρευνα.
Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, όταν τοποθέτησαν κύτταρα νευρικής ακρολοφίας δίπλα στα πλακοειδή, τα πρώτα υπέστησαν μια «δραματική μεταμόρφωση» και άρχισαν «να κυνηγούν» τα δεύτερα. Την ίδια στιγμή, τα πλακοειδή εξεδήλωσαν μία συμπεριφορά «αποφυγής» των κυττάρων νευρικής ακρολοφίας. Η όλη διαδικασία διαπιστώθηκε ότι εξαρτάται από την παραγωγή ορισμένων χημικών μορίων από τα πλακοειδή κύτταρα, τα οποία προσελκύουν εκείνα της νευρικής ακρολοφίας.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Ρομπέρτο Μεγιόρ, από το Τμήμα Κυτταρικής & Αναπτυξιακής Βιολογίας του UCL, πιστεύουν ότι ακριβώς το ίδιο γίνεται και με τα αληθινά καρκινικά κύτταρα, τα οποία «κυνηγάνε» και τελικά προσκολλώνται στα υγιή επειδή αυτά εκπέμπουν μόρια που τα προσελκύουν.
Όπως εξήγησε ο δρ Μεγιόρ, οι περισσότεροι θάνατοι από καρκίνο δεν οφείλονται στην δημιουργία του πρώτου (πρωτοπαθούς) όγκου, αλλά στην εμφάνιση των μεταστάσεών του (δευτεροπαθείς όγκοι). Τώρα, λοιπόν, που διαπιστώθηκε ότι το κλειδί για τις μεταστάσεις είναι τα χημικά μόρια που παράγουν τα υγιή κύτταρα, «θα είναι σχετικά εύκολο να επινοήσουμε φάρμακα που θα επεμβαίνουν για να αποτραπεί η προσκόλληση των καρκινικών κυττάρων στα υγιή», εκτίμησε.

Εντυπωσιακό πείραμα με συχνότητες!

Αν θέλετε να ανακαλύψετε τα μυστικά του σύμπαντος σκεφθείτε με όρους της ενέργειας, της συχνότητας και των δονήσεων είπε ο Νίκολα Τέσλα, ένας από τους σπουδαιότερους φυσικούς. Στο εκπληκτικό αλλά απλό πείραμα που ακολουθεί χρησιμοποιούμε μια γεννήτρια ήχου, ένα ηχείο και ένα μεταλλικό πιάτο τοποθετημένο πάνω στο ηχείο.

Ρίχνουμε αλάτι πάνω στο μεταλλικό πιάτο και παρακολουθούμε τη διάταξη των κόκκων του καθώς αλλάζουμε τη συχνότητα του ήχου. Το αλάτι, δημιουργεί διάφορα γεωμετρικά σχήματα τα οποία γίνονται όλο και πιο περίπλοκα, αλλά πάντα συμμετρικά, όσο αυξάνουμε τη συχνότητα του ήχου.

 

ΑΡΧΑΙΟΒΟΤΑΝΙΚΗ - Αρχαία μυστικά φυτών και ανθρώπων

Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, ότι στα μέσα της 5ης π.Χ. χιλιετίας στο Ντικιλί Τας στους Φιλίππους οι πρώτοι γεωργοί της Ευρώπης παρασκεύαζαν κρασί! Στη βόρεια Ελλάδα πάλι, στους οικισμούς Αρχοντικό και Μεσημεριανή Τούμπα οι άνθρωποι της 3ης π. Χ. χιλιετίας άλεθαν δημητριακά και έφτιαχναν πλιγούρι και τραχανά. Αλλά και στην Μινωική Κρήτη γινόταν επεξεργασία ελαίων και αρωματικών φυτών προκειμένου να παρασκευάσουν αρωματικά έλαια για να τα προσφέρουν στη Μητέρα θεά.

Πρόκειται για ελάχιστα μόνον από τα αποτελέσματα της Αρχαιοβοτανικής, επιστήμης που έχει προσφέρει πλήθος στοιχείων για την αρχαία ιστορία και τις κοινωνίες, η ανάπτυξη των οποίων και η εξέλιξή τους βρισκόταν σε άμεση σχέση με την καλλιέργεια των φυτών. Όλο αυτό τον θαυμαστό κόσμο λοιπόν ερευνά το συνέδριο που πραγματοποιείται αυτές τις ημέρες στη Θεσσαλονίκη (17-22 Ιουνίου) με οργανωτή το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και υπό την αιγίδα του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας.

Η αποκρυπτογράφηση της αλληλεπίδρασης φυτών και ανθρώπων στην αρχαιότητα από το απώτατο παρελθόν εκκινώντας είναι το αντικείμενο της Αρχαιοβοτανικής ή Παλαιοεθνοβοτανικής, όπως επίσης λέγεται επιστήμης ενώ αυτό το 16ο Συνέδριο της Διεθνούς Ομάδας για την Παλαιοεθνοβοτανική (16th International Work Group for Palaeoethnobotany - IWGP) θα αποκτήσει για πρώτη φορά και επίσημα παγκόσμιο χαρακτήρα. Οι συμμετοχές έτσι θα είναι από όλο τον κόσμο την Ευρώπη, την Ασία (Τουρκία, Ινδία, Κίνα, Ιαπωνία κ. ά.), την Αφρική, την Αυστραλία, την Λατινική Αμερική, τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Περισσότεροι από 280 είναι άλλωστε οι σύνεδροι από 36 χώρες συνολικά ενώ οι προφορικές ανακοινώσεις ανέρχονται στις 99 και οι αναρτημένες στις 159.

Πώς διεξάγεται όμως η παλαιοεθνοβοτανική έρευνα; Μέσω των αρχαιολογικών ανασκαφών φυσικά, καθώς ανάμεσα στα ευρήματα που φέρνουν στο φως, πολύ συχνά υπάρχουν και κατάλοιπα τροφών, σπόροι, στελέχη φυτών ή άλλα, που ακόμη κι αν είναι αόρατα δια γυμνού οφθαλμού, όταν μελετώνται δίνουν εντυπωσιακά αποτελέσματα. Κι αυτό γιατί έχουν διατηρηθεί άλλοτε απανθρακωμένα και άλλοτε σε απουσία οξυγόνου, σε συνθήκες μόνιμης υγρασίας ή ακόμη μέσω της ανοργανοποίησης.

Μέσω της εξέτασής τους λοιπόν μπορούμε σήμερα γνωρίζουμε για την καλλιέργεια ελιάς στον ελλαδικό χώρο από αρχαιοτάτων χρόνων. Ένα φύλλο ελιάς εξάλλου, που βρέθηκε εγκλωβισμένο ανάμεσα σε στρώματα της έκρηξης του ηφαιστείου της Θήρας άλλαξε την χρονολόγησή της! Μαθαίνουμε επίσης για τις μετακινήσεις των ανθρώπων προκειμένου να αναζητήσουν συγκεκριμένα είδη διατροφής, τις πρακτικές καλλιέργειας, τη δυνατότητα συσσώρευσης του πλεονάσματος, τις επαφές και τις ανταλλαγές μεταξύ των λαών, ακόμη όμως και για το μαγείρεμα, την αποθήκευση των τροφίμων αλλά και την απόρριψή τους.